장음표시 사용
121쪽
Per tunicam squallentem auro Litus horis apertum tamquam si non convenerit dicere, auro squallentem rquoniam nitoribus splendoribusque auri squalioris illuvies in contraria. Sed de verbo vexasse, ita responderi posse credo. Vexasse grave verbum est factumque ab eo videtur , quod cit vehere in quo inest jam vis quaedam alieni arbitrii. non enim sui potens est qui vehitur. Vexare autem , quod ex eo inclinatum est viarque motu proculdubio vastiore est nam qui fertur raptatur tuti huc atque illuc distrahitur , is vexari proprie dicitur scuti taxare pressius crebriusque est quam tangere unde proculdubio id inclinatum est de jactare multo sitsus largiusque est 3iram jacere Lunde id verbum traductum est: 'is fare, iram quatere gravius violentiusque est. Non igitur quia vulgo dici solet
vexatum esse quem sum aut vento aut pulvere, propterea debet vis vera atque natura verbi deperire quae a
veteribus, qui proprie aut gnate loquuti sint, ita ut
decuit, conservata ost M. Catonis verba sunt exoratione , quam de Achaeis scripsit, quumque Hannibal
terram Italiam laceraret atque vexaret. Vexatam Italiam
dixit Cato ab Hannibale, quando nullum calamitatis aut saevitiae aut immanitatis genus reperiri queat, quod in eo tempore Italia non perpessast M. Tullius IV in
Verrem axa ab isto sicstoliata atque direpta est, ut noua hoste aliquo, qui tamen in bello religionem. consue-
tu.inis iura retineret, sedat a barbaris praedonibus vexata esse rideatar. De illaudato autem duo videntur responderi posse unum cst ejusmodi nemo quisquam tam cia siclis est moribus, quin faciat aut dicat nonnunquam aliqiiid quod laudari queat unde hic antiquissimus versus vicem proverbii celebratus cst Ποῖλάκι κητωρ se ἀνη μάλα κουον πεν. sed enim qui omni in rc atque omni tempore laude omni vacat, is illaudatus est: s. tri conanium pessimus deterrimusque est sicuti omnis culpα
122쪽
hulpae privatio inculpatum facit inculpatus auten instar est absolutet virtutis illaudatus igitur quoque finis est extremae malitiae. Itaque Homerus non virtutibus appellandis , sed vitiis detrahendis laudare ampliter 1olet. hoc enim est: Ze item illud: Epicurus quoque simili modo maximam voluptatem de tractionem p ivationemque omnis doloris definivit his Iesbis. ορ ' του μεγγους των ἡδονων, ἡ πανώς τοῦ ἀλγοῦν πουπεξαιρεα . Eadem ratione idem Virgilius inamabilem dixit Styglim paludem nam sicut illaudaumasi laudiamsi in ita inam.rbitim, amoris δερ ηαν detestatus est. Altero modo illaudatus ita defenditur laudare significat prista lingua nominare appellareque sic in actionibus civilibus auctor laudari dicitur quod est nominari. I- laudatis enim est ouasi illaudabilis, qui neque mentione aut memoria ulla dignus, neque unquam nominandus estis scuti quondam a communi concilio Asiae decretum est. uti nomen ejus, qui templum Dianae Ephesii incende rat, ne quis ullo in tempore nominaret. Tertium restat ex iis, quae reprelaensa sunt, quod tunicam squallentem auro dixit id autem significat copiam densitatemque auri in squamarum speciem intexti squaltere enim dictum est a squamarum crebritate asperitateque quae in sermpentium pistiumque coriis visuntur quam rem alii, denic quidem poeta locis aliquot demonstrat: quem pellis , inquit , abenis In plumam siluamis auro conserta regebat. Et alio locosyamque ade rutilum thoraca indutus ahenis Horrebat squaviis.
123쪽
Accius in Pelopidis ita scribit, a serpentis qua via si uadido ara, purpura Quicquid igitur nimis inculcatum obsitumque aliqua re
erat, ut incuteret visentibus facie nova horrorem , id
s litassere dicebatur sic in corporibus inclittis squamosiaque alta congeries lardium squallo appellatur cujus significationis multo assduoque usu totum id verbum ita contamina tuiti est, ut jam squallor de re alia nussa, quam de solis inquinamentis dici coeperit. A P. VII.
De scio erga p, esliberorunt deque ea re ex philasophia libris, in quibra scriptum qua trimque est, an semper omnibusque patrvj is obsequendi 'fit
Quaeri solitum est in philosophorum disceptationi
bus , an semper inque omnibus jussis patri parendum sit. Super Ea re Graeci nostrique, qui de ossiciis
stripserunt, tres sententias esse, quae spectanda contaderanda que sint, tradiderunt easque subtilillime dijudicaverunt. Earum una est, omnibus quae pater imperae
parendum altera est, in quibusdam parendum, quibusdam non obsequendum tertia est, nihil necesium esse patri obsequi S I rere. Haec sententia, quoniam primore adspectu nimis infamis est, super ea prius, quae dicta sunt, dicemus. Aut recte, inquiunt, imperati ter, aut perperam. s recte imperat; non quia imperat parendum, sed, quoniam id fieri ius est, faciendum esto si perperama nequaquam scilicet faciendum, quod fieri non oportet deinde ita concludunt, nunquam est igitur patri parendum quae imperat. Sed neque istam sententiam probari accepimus argutiola quippe haec, sicuti mox ostendemus, frivola, inanis est neque autem illa quam primo in loco diximus, vera&proba videri po-
124쪽
testa omnia esse, quae pater jusserit, parendum quid enim si proditionem patriae, si matris necem, si alia quaedam imperarit turpia aut impia. Media igitur sententia optima atque tutissima visa est quaedam esse parendum, quaedam non obsequendum sed ea tamen, quae obsequi non oportet, leniter .verecunde ac sine detestatione nimia sineque opprobatione acerba reprehensionis declinanda sensim relinquenda esse dicunt , quam respuenda conclusio vero illa, qua colligitur, sicuti supradictum est, nihil patri parendum, imperfecta in refutarique ac dilui sic potest. Omnia, quae in robus humanis fiunt, sicut docti censuerunt, aut honesta sunt aut turpia quae sua virecta aut honesta sunt, ut fidem colere, ut patriam defendere, ut amicos diligere ea fieri oportet, sive imperet pater, ve non imperet sed quae his contraria, quaeque turpia & omnino iniqua sunt ea ne si imperet quidem quae vero in medio sunt, a Graecis tum αλαφορο, tum κέα appellantur , ut in militiam ire, rus colere , honores capessere, Causas desendere, uxorem ducere, uti usum proficisci. iiii accersitum venire; ouoniam & haec lis milia per
sese ipsa neque honesta lunt neque turpia , sed , proinde
ut a nobis aguntur ita ips actionibus aut probanda fiunt ac reprehendendaci propterea in ejusmodi omnium rerum generibus patri parendum esse censent veluti si uxorem ducere imperet aut causas pro reis dicere quod enim utrumque in genere ipso per sese neque honestum neque turpe est iccirco . si pater iubeat, obsequendum est quid enim si impcret uxorem ducere infamem, pro pudiosam, criminosam aut pro reo Catilina aliquo, aut Tubulo, aut P. Cloclio causam dicere non scilicet parendum inuoniam accedente aliquo turpitudinis numero desinunt esse per sese haec media atque inditarentia. Non ergo integra est propositio dicenda aut honesta sunt, quae imperat pater, aut turpia neque γυ νόνιμον
125쪽
tertium aut neque honesta sunt neque turpia quoci si additur , potest ita concludi: nonnunquam est igituri tri parendum.
A P. VIII. uod paruin qua reprehensio Epicuri a Plutarcho peracta
P Lutarchus secundo librorum, quos de Homero com posuit, imperfecte atque praepostere atque inscite syllogismo esse usum Epicurum dicit verbaque ipsa Epicuri ponit: ο λωί - προς -- ά ο δαλυBν
misiit , inquit, quod in prima parte sumere debuit a,ναl x υχῆς ' σοίμοιlo A. ιλυως tum deinde eodem ipso olubio miserat, quasi posito concestaque ad confirmandum aliud utitur progredi autem hic, inquit, syllogismus, nisi illo prius octo, non potest. Vere hoc quidem Plutarchus de serma mordine syllogismi scripsit nam si, ut indisciplinis traditur, ita colligere&ratiocinari velis, ic dici oportet. θῶαl γ ψυχῆς βοῦν οὐδὲν cresci μῶς. Sed Epicurus, cuicuimodi homo est, non inscitia videtur partem illam syllogismi praete misisse neque id ei negotium suit syllogi mum, tamquam in scholis philosophorum cum numeris omnibus cum suis finibus diccre .prosecto , quia separatio animi & corporis in morte videns est, non est ratus necessariam esse ejus admonitionem , cludi omnibus prorsus erat obvium sicuti ctiam quod conclusionem syllogismi non in fine posuit, sed in principi, nam id quoque non imperite fictum quis non videt apud Platonem quoqtic multis in locis reperias syllogismos repudiato conversoque ordine isto, qui in docendo tradiatur q
126쪽
o cur A VIAE AE . Lib. 2. , cum elegant quainam reprehensionis contentione seos esse. A P. IX.
Ad Plutarchis evidenti calumnia verbum ab Epicuro didum insectatus sit. IN O lam libro idem Plutarchus eumdem Epicurum reprehendit, quod verbo usus sit parum proprio alienae significationis ita enim scripsit Epicurus ορ
Irin, inquit, in Τος τοῦ ἄλγου si , sed αναὰ τῆ αλγεινοῦ dime oportuit detractio enim significanda est doloris , inquit, non dolentis. Nimis minute ac prope etiana subfrigide Plutarchus in Epicuro accusando λεξεις τηρει.
enim curas vocum verborumque elegantias non modo non sectatur Epicurus, seditiam insectatur. A P. X.
ii se faxisse Capitolina ct quid super eooerbo M.
Larra Servio Sulpicio quarenti rescripserit. SErvius Sulpicius iuris civilsis auctor, vir bene litteratus, scriptit ad M. Varronem; rogavitque, ut rescri et, quid ignificaret verbum, quod in censoriis libris sit tum esset id erat verbum sivisse Capitolinae. Var-m rescripsit, in memoria sibi esse, quod Catulus tot restituendi Capitolii dixisset Voluisse se arcam capitolinam deprimere, ut pluribus gradibus in aedem ascenderetur, suggestusque pro fastigii magnitudinea forfieret sed facere id non quisse, quoniam favisse E edissent id esse cellas quasdam cisternas, quae in Masubterra essent ubi reponi solerent signa vetera, rex eo templo collapsa essent, alia quaedam clis si e donis consecratis ac deinde eadem epistola,
127쪽
3 Au LIGELLII Eat quidem se in litteris invenisse, cur savita dicta sint ii
ted in Valerium Soranum solitum dicere ait, quos thesauros Graeco nomine appellaremus, priscos Latinos saxisses dixisse quod in eos non rude aes argentumque , sed flata signataque pecunia conderetur Conjectare igitur se detractam esse ex eo verbo secundam literam .
favissu esse dictas cellas quasdam specus , quibus
aeditui Capitolini uterentur ad custodiendum res veterenreligiosas. A P. XI. De Siccio Dentato egregio bellatore multa memoratu digna
L. Siccium Dentatum, qui trib. plebi suit, Sp. Tampeio, A. Haterio consulibus, scriptum est in libris
annalibus, plus quam credi debeat, strenuum bella torem fuisse, nomenque ei factum ob ingentem fortitudinemri appellatumque esse Achillem Romanum. Is pugnasse in hostem dicitur centum is x praeliis ; cicatricem aversam nullam , adversas quinqueri x tulisse; coronis esse donatus aureis octo, obsidionali una, muralibus tribus, civicis, Io torquibus tribus Q x x x.
armillis plus centum L x. hastis duodeviginti phaleris item donatus est quinquies viciesque Spolia militaria
dona habuit multijuga in his provocatoria pleraque triumpliavit cum imperatoribus suis triumphos novem. A P. XII. confiderata perperasque lex quaedam Solonis speciem habens primorem iniqra injustaeque legis , sed ad usum emolumentumque salubritatis penitus reperta. legibus Solonis illis antiquissimis, quae Athenis axibus ligneis incisa sunt, quasque latas ab eo Athenienses, ut sempiterna manerent, poenis religioni-
128쪽
sanxerant, legem esse Aristoteles refert scriptam ad hanc sententiam : Si ob discordiam dissensionemque
sistio atque discessio populi in duas partis fieret, ista
cim causam irritatis animis utrimque arma caperentur: P areturque, tum qui in eo tempore in eoque casu Erilis discordiae, non alterutrae parti sese adjunxerit,
sed solitarius separatusque a communi malo civitatis secesserit, is domo, patri , sortunisque omnibus care id exsul extorrisque esto. Quum lianc legem Soloni singulari sapientia praedit legissemus tenuit nos glavis Uaedam in principio admiratio, requirentes quam ob causanaedignos esse poena existimaverit, qui se procul a seditioneae ciuili pugna removissent. Tum, qui penitus atque alte usum ac sententiam legis inspexerat , non adae dant sed ad desinendam seditionem legem hanc cia se dicebat,is res prorsum se sic habet: nam si boni omnes , qui in principio coercendat seditioni impares faena , populumque partitumis mentem non deternae in , ad alterutram partem divis sese adjun- erint tum eveniet ut quum socii partis seorsum utriusque ierint, eaeque partes ab iis, ut majoris auctoritatis vitis temperari ac regi coeperint, eoncordia per eos
potissimum restitui conciliarique possit dum suos.
iud quos sint, regunt atque mitificant adversinos sanatos magis cupiunt quam perditos. Hoc idem Favorinus philosophus inter fratres quoque aut amicos dissidentes oportere fieri censebat ut, qui in medio sunt pinusque partis benevoli si in concordia annitenda parum auctoritatis quas ambigui amici habuerint , tum alteri in alteram partem disccdant ac per id meritum viam Di ad utriusque concordiam moeniant. Nunc autem pleraque, inquit, pars utriusque amici, quasi probe sariant, duo litigantes destituuntis relinquunt dedunt, que eos advocatis malevolis aut avaris, qui lites animas, ne eorum inflamment, aut odii studio, aut lucri.
129쪽
A P. XIII. fiseros in multitudinis numero etiam unum Illium Iliamve peteres dixisse.
RNtiqui oratores, historiaeque aut carminum scriptores, etiam unum filium filiamve liberos multitudinis numero appellarunt id quoque nos quum in complurium veterum libris sc iptum aliquotiens adverterimus, nunc quoque in libro Sempronii Asellionis rerum gestarum quinto , ita positum esse ossendimus. Asellio sub P. Scipione Africano tribunus militum ad' Numantiam flait resque eas , quibus serendis ipse intersuit, conscripsit ejus verba de Tiberio Graccno tribuno plebi, quo in tempore intersectust Capitolio est, haec sunt Nani Gracchus domo quum proficisceretur,
nunquam minici terna aut quaterna niihia hominum seqae
bantur atque inde insea de eodem Graccho ita scripsi: Orare carpit, ut se defenderent liberosque suos eum puni virilis sexus tum in eo tempore habebat, neduci Uit, populoque commendavit propellens. A P. XIV. mod M. Cato in libri, qui inscriptus est, cim TAE A TIBERIuM Exsu LEM , stitisses vadimonius' per i litteram dicit, non stetisses ejusque rer iratio reddita. IN libro vetere M. Catonis, iis inscribitur, πο TRA TIBER iv xx su LEM, scriptum quidem sic erat, Quidsi vadimonium capite obvoluto litisi' Recte quidem ille stitisse scripsit sed falsi laudaces mendatores, e , scripto per libros stetisses secerunt, tamquam stitisses vanum Mnihili verbum esset quini lius ipsi nequam de nihili sunt, qui ignorant, stitisse , b
130쪽
hu antiquitus aetati senecta potuimum habiti sunt ampli honores, ct cur postea adis.tritos o patres iidemisti honores delati simi atque ibi quadam de capite de
si Palia septimo. Ne antiqcissimos Romanorii neque generi .e
. Percunt . praestantior honos tribili quam aetati solitas majoresque natu a minoribus colebantur . ad deum prope de parentum vicena atque in omni loco,izqae omni specie honoris , priores potioresque habiti. convivio quoque, ut scriptum est in antiquitatibus, seniores a minoribus domum deducebantur i eumque morem accepisse Romanos a Lacedaemoniis traditum
est apud quos Lycurgi legibus major rerum omnium honos majori aetati habebatur. Sed postquam suboles civitati recessaria visa est: ad prolem populi frequeniam, praemiis atque invitamentis usus fuit tum antelati quibusdam in rebus, qui uxorem quique liberos biberent, senioribus neque liberos neque uxores habentitas sic capite septimo legis Iuliae priori ex consulibus fisces sumendi potestas sit, nonriti pluris annos natus est, sed qui pluris liberos quam collega aut in sua pote-sae habet , aut bello amisit sed si par utrique numerus liberorum est, maritus, aut qui innumero maritonim est, praesertur si vero ambo maritivi patres totidem liberorum sunt, tum ille pristinus honos instauratur: qui major natu est, prior fascessumit. Super his autem, qui aut caelibes ambo sunt, aut parem n merum filiorum habent aut mariti sunt .l: beros non habent, nihil scriptum in lege de aetate est solitos tama audio, qui lege potiores essent, fasces primi melis