장음표시 사용
221쪽
s s Ru LI GELLII miserantiaci atque illic primo quidem conspectu adve nientis leonis territum sibi, pavefactum animum dixit sed postquam introgressus, inquit, leo, uti reipsa apparuit, in habitaculum illud suum vidit me pro cui delitescentem, mitis mansuetus accessit ac sublatum pedem ostendere ac porrigere, quasi opis petem da gratia, visus est ibi, inquit, ego stirmna ingcntem vestigio pedis ejus luerentem revelli concCptamque saniem vulnere intimo expressi accuratiusque, sine
magna iam sermidine , siccavi penitus atque latos
cruorem. Ille tunc mea opera medela levatus pede in manibus meis posito recubuit, quievit atque , ex eo die, triennium totum ego deo in eadem specu, demque victu viximus nam , quas venabatur seras,
membra opimiora ad specum mihi suggerebat quargo ignis copiam non habens, sole meridiano tosta Gdebam sed ubi me, inquit, vita illius ferina iam pertaesum est, leone in venatum proseeto, reliqui specum: viam serme tricla permensus, a militibus visus a Ppreliensesque sum Mail dominum ex Asrica Romam deductus is me statim rei capitalis damnandum, dandumque ad bestias curavit intelligo autem , inquit,
hunc quoque leonem, me tunc separato, captum g
tiam mihi nunc etiam beneficitis medicina referre. Haec Appion dixisse Androclum tradit eaque omnia scripta circumlataque tabella populo declaratri atque ideo, cunctis petentibus, dimissum Androclum ic na solutum leonemque ei seMagiis populi donatum. postea, inquit, videbamus Androclum N leonem loro tenui revinctum urbe tota circum tabernas ire; donaria re Androclum floribus spargi leonem ; omnes serε
ubique obvios dicere, Hic est leo hostes hominis, hic es
222쪽
VS u atque perpetua quaestio inter nobilissimos phi
losophorum agitata et , corpusne sit vox an incor POreum hoc enim vocabulum quidam finxerunt proin- quod Graece dicitur aeώρια- Corpus autem est quod aut effciens est, aut patiens. Id Graece definitur.
ἐνήμενον; et o G ab in quam definitionem lignifi-Wire volens Lucretius ita scripui
Tangere enim aut tangi nisi corpus iusta potest res. alio quoque modo corpus esse Graeci dicunt, τριχι λα- sed vocem Stoici corpus esse contendunt eamque esse dicunt ictum aera Plato autem non esse vocem Corpus putat non enim percussus, inquit , aer, sed plaga ipsa atque percusso vox est, ἰχαυλὼς πληγή αέ-οοδνα , m M a , κου - γενi l. Democritus ac deinde Epicurus ex individuis corpotibus vocem const axe iucunt, eamque ut ips eorum verbis utar, ευρον ων appellant. Hos aliosque tales argutae delectabilisque desidia aculeos quum audiremus , vel lectitaremus neque in his scrupulis aut emolumentum aliquod selidum ad rationem vitae pertinens, aut nem ullum quaerendi videremus Ennianum Neoptolemum proba
223쪽
De vi oculorum atque videndi rationibus. DE videndi ratione deque cernendi natura diversas esse opiniones philosophorum animadvertimus. Stoici causas es te videndi dicunt, radiorum ex oculis in ea quae videri queunt emissionem, aerisque simul imtentionem Epicurus autem affuere semper ex omnibus corporibus simulchra quaedam corporum ipsorum , eaque sese in oculos inferres, atque ita fieri sensum videndi putat Plato existimat genus quoddam ignis lucisque de oculis exire idque conjunctum continuatumque vel cum luce solis vel cum alterius ignis lumine, sua vi& terna nixum, efficere, ut , quaecumque offenderit illustraveritque , cernamus. Sed, hic neque diutius immorandum ejusdemque illius Enniani Neoptolemi, de quo supra scripsimus , consilio utendum est: qui degustandum ex philosophia censet, non in eam ingurgitandum.
A P. XVII mam ob causam dies primi post halendas . nonas, dus,
atri habeantur cur diem quoque quartum ante alend.m, vel nonra, vel idus, quas religiosum plerique itant.
Errius Flaccus, in quarto de verborum significa tione, dies qui sunt postridie kalendas , nonas, id , quos vulgus imperite nefastos di i , propter hanc causam dictos habitotque atros est scribit. Urbe, inquit,
a Gallis Senonibus reciperata, L. Atilius in senatu verba fecit, Sulpicium tribunum militum ad Aliam adve sus Gallos pugnaturum rem divinam dimicandi gratia postridie idusfecisse tum exercithm populi Romani occidione occisum
224쪽
NOCT ATTICAE. Lib. I. III eccisum, se post diem tertium ejus diei urbem praeter Capitolium captam esses compluresque alii senatores recordari sese dixerunt, quotiens belli gerendi gratia res divina postridie Olendaι, nonas , dus, magistratu popul Romam facta esset, ejus belli proximo deinceps proelio rempublicam male gestam esse tum senatus eam rem ad pontilices rejecit; ipli, quod videretur, statuerem pontifices decreverunt nussum his diebus sacri cium recte futurum. Ante diem quoque quartum kalendas vel nonas vel idus tamquam ominalem diem plerique vitant ejus observationis an religio ulla sit tradita, quaeri solet nihil super ea re scriptum invenimus niti quod in Claudius annalium quinto cladem pugna Cannensis vastissimana faciam dicit ante diem quartum nonas Sextilis.
A P. XVIII. In quido quantum diserat historia ab annalibus superque ea re verba posita ex libro rerum gestarum Sempronii Asellionis pyrmo.
HI storiam ab annalibus quidam disserre eo putant,
quod quum utrumque sit rerum gestarum narratiis, earum tamen proprie rerum si historia, quibus rebus gerendis interfuerit is, qui narret eamque esse opinionem quorundam Verrius Flaccus refert, in libro de significatu verborum quarto ac se quidem dubitare super ea re dicit posse autem videri putat nonnihil esse rationis in ea opinione, quod historia Graece significet rerum cognitionem praesentium. Sed nos audire soliti sumus annales omnino id esse' iod historia sint historias non omnino esse id quod annales sint scuti, quod est
homo, id necessario animal esse quod est animal non id necesse est hominem esse ita historias quidem eo quia rerum gestarum vel expositionem vel demonstra- 4 tionem.
225쪽
13 Au LI GgLLI Itionetri, vel quo alio nomine id dicendum est annales
vero est,quum res gestae plurium annorum, observato cujusque anni ordine, deinceps componuntur quam vero non per annos sed per dies singulos res gestae scribuntur, ea historia Graeco vocabulo ἐφημε eali dicitur,
cujus Latinum interpretamentum scriptum est in libro Sempronii Asellionis primo : ex quo libro pharia verba adscripsimus, ut simul ibidem quid ipse inter res gesta
Mannales esse dixerit ostenderemus Verum inter eos, inquit, qui annales relinquere voluissenti eos qui rigestas a Romanis perscribere conati essent, omnium rerm hoc interfuit annales libri tantummodo quod1 aclum' que anno gestumve fit, id demonstrabant id est prinqua sit qui diariumscribunt, quam Graeci ἐφηριε, α νθ ήηt.
nobis non modo satis esse video quodsuctum 6set id nova clare, sed etiam quo consilio itaqiι ratione gesta es demonstrare paulo post idem Asellio in eodem libro.
Nuni neque alacriores ad rempublicam defendendam, γαν segniores ad rem perperam faciundam annales si si commovere quicquam possunt scribere autem bellum Dinitum consule, is quo modo confectimisit, o quis triam' phans intro ierit, ct qua eo in bello gesta sint iterare mypraedicare autem interea quid senatus decreperit, at θνη
lex rogatiove lata sit , neque quibus consiliis ea gesta fηt i fabulas pueris es narrare, non bifloria scribere. Co XIX. idst adoptatio, iuditem sit arrogatio, quaesum ἔπinter se disserant; verbaque qua q qualiaque iii , qui in liberis arrogandis super ea re populum rogat. Uum in alienam semiliam inque liberorum locum extranei semuntur, aut per praetorem fit, aut per populum quod per praetorem fit, adoptatio dicitur: ' od per populum , arrogatio Adoptantur autem s
226쪽
Noc T ATTICAE. Lib. s. quum a parente, in cujus potestate sunt, tertia manci-Patione in jure ceduntur atque at eo qui adoptati apud cum apud quem legis actio est , vindicantur. Arrogantur ii, qui, quum sui juris sunt, in alienam sese pote statem tradunt ejusque rei ipsi actores fiunt sed arrogationes non temere nec inexplorate committuntur. nam
comitia arbitris etiam Pontificibus praebentur, quaeriata appellantur aetasque ejus, qui arrogare vult, an
liberis potius gignundis idonea sit, bonaque ejus qui
arrogatur ne insidiose appetita sint, consideratur: viaque jurandum a in Mucio pontifice maximo concertum dicitur quod in arrogando juraretur scd arrogari non potest nisi jam vesticeps. Arrogatio autem dicti, quia genus hoc in alienam familiam transitus per populi
rogationem sit ejus rogationis verba haec sunt v EG I-
Neque pupillus autem, neque mulier, quae in parentis PQterite non est, arrogari possunt quoniam S cum seminis nulla comitiorum communio est; autoribus in pupillos tantam esse auctoritatem potestatemque fas non est , ut caput liberum fidei sua commissum alienae diti . ni subjiciant Libertinos vero ab ingenuis adoptari qui dem jure posse asserius Sabinus scripsi sed id neque permitti dicit, neque permittendum esse umquam putat, ut homines libertini ordinis per adoptationem in jura ingenuorum invadant alioquin, si juris ista antiquitas servetur, etiam servus a domino per praetorem
dari in adoptionem potest idque ait plerosque juris, T 3 teris
227쪽
iciis auctores posse seri scripsisse. Animadvertimus moratione P. Scipionis, quam censor habuit ad populum de moribus, interea, quae reprehendebat quod contra majorum instituta fierent , id etiam eum culpavisse , quod filius adoptivus patri adoptatori inter praemia patrum prodesset Verba ex ea oratione haec sunt In alia tribu patrem Malia tum suffragium ferre silium adoptivum tam prodesse , quam flex senatum habeat absim te censerijubere, ut ad censum nemini necesse fit venire. A P. XX. Nuod vocabulum Latinum Soloecismo fecerit Capito Sinnius quid autem id ipsum appellaverint veteres Latini, quibusque verbis Soloecismum de nierit idem Capito
Solaci mura Sinnio Capitone ejusdemque aetatis aliis
imparilitas appellatus , vetustioribus Latinis stri bligo dicebatur, a versura videlicet iravitate tortuosae orationis, quas sterobiligo quaedam quod vitium Sinnius Capito in litteris, quas ad Clodium Tuscum dedit,lii sceletbis definit Sola cismus est, inquit, imparriinconveniens compositura partium orationis. Quirin Graecum autem vocabulum sit soloecismus an Attici homines, qui elegantius locuti sunt, si eo sint, quaeri solet sed nos neque soloecismum, neque barbarismum apud Graecorum idoneos adhuc invenimus nam scutβαρζαρον, ita σολα ἐν dixerunt, nostri quoque antiquiores Soloecum facile, Soloecismum haud scio an umquam dixerint quod si ita est neque in Graeco neque in Latino soloecismus probe dicitur.
228쪽
A P. XXI. Pluria qui dicato compluria ct compluries, non barbare dicere, sed Latine. Pluria sorte quis dixit sermocinans vir apprimu doctus , amicus meus ; non Hercle studio ostentandi neque quo plura dicendum non putaret est enim doctrina homo seriari ad vitae officia devincta ac nihil de verbis laborante sed, opinor , assidua veterum scriptorum tractatione inoleverat linguae illius vox, quam in Iibris saepe ossenderat. Aderat, citium ille laoc dixit, re preliensor audaculus verborum; qui perpauca eademque
a vulgo protrita legerat habebatque nonnullas disciplinae grammaticae inauditiunculas partim rudes inchoatanque , partim non probas easque quasi pulverem ob oculos, quum adortus quemque naerat, adspergebat sicin Ut tunc amico nostro, Barbare, inquit, dixisti plurita. nam neque rationem verbum hoc, neque auctoritatem
habet ibi ille amicus ridens, Amabo te, inquit, vir bone, quia nunc mihi a magis seriis rebus otium est, Olim doceas nos cur pluria sive coinpluria nihil enim differt non Latine sed barbare dixerint M. Cato, Claudius, Valerius Antias, L. Clius, P. Nigidius, M. Varro , quos subscriptores approbatoresque hujus verbi
habemus, praeter poetarum oratorumque veterum multam copiam. Ad quae ille nimis arroganter, Tibi , inquit, habeas auctoritates istas ex Faunorum QAboriginum saeculo repetitas atque huic rationi respondeas.
nullum enim vocabulum neutrum comparativum, numero plurativo, casu recto, ante extremam, a habet, i, litteram scuti, meliora majori, graviora. proinde igitur plura non pluria dici consuevit ne
229쪽
quum hominem confidentem pluribus verbis non gnum existimaret, Sinnii, inquit, Capitonis doctis imi viri epistola sim uno in libro multae , opinor, posita in templo Pacis prima epistola scripta est ad Pacuvium Labeonem e cui titulus praescriptus est;
e epistola rationes grammaticas posuit , per ira docet pluria Latinum esse , plura barbarum ad Caelmnem igitur te dimittimus ex eo id quoque simul distes, si modo assc qui poteris quod in ea epistola scriptum est , pluria sive plura absolutum esse sive smplar; non ut tibi videtur, comparativum. Hujus opinionis Sinniana id quoque adjumentum est , quod, pluries quum dicimus , non comparative dicimus. ab eo autem quod est complurii adverbium est tactum compluries id quoque quoniam minus statum est, versum Plauti subscripsi. ex comoedia quae Persi inscribitur, did metuit Metuo Bercle erρ. Sensi ego compis
item M. Cato, in quarto originum , eodem in loco ter hoc verbum posuit Compluries eorum milites mercera' rii inter sese multi alteri alteros occidere; compluries milis ut ad hostes transfugere, complurie in Nerateus impetum facere.
230쪽
um in modum restonderit Chrysippin a per ut eos, quι
ρ identiam confistere negarerunt. - homines secisse dicatur tantam vim esse aerumnarum malorum adversus ea Chrysippus quum in libro mea προνοία quarto dissereret Nihil est prora. sus istis, inquit, imperitius, nihil insubidius , qui opinantur bona esse potuisse, si non essent ibidem mala. nam quum bona malis contraria sint utraque necesi rium est, opposta inter sese, quasi mutuo adverso a que lilia nisu, consistere nullum adeo contrariunt me contrario altero quo enim pacto justitiae sensus esse
posset, nisi essint injuriae aut quid aliud justitia est, quam injustitiae privati, quid item fortitudo intelligi posset, nisi ex ignaviae oppositiones quid continentiatili ex intemperantiar quo item modo prudentia esset, i soret contra imprudentia proinde, inquit, homines stulti cur non hoc etiam desiderant ut unitas stri non sit mendacium namque itidem sunt bona& mala, seli in sortuit tas, dolor voluptas alterum enim ex altero, sicuti Plato ait, verticibus inter se contrariis deligatum est sistuleris unum abstuleris utrumque.
Idem Chrysippus in eodem libr' tractat consideratque
dignumque est id quaeri putat , ει α π ωθρωποι νοστε ξφυο ν γνοντα id est, naturane ipsa rerum vel pro vi dentia, qua compagem hanc mundi de genus hominum ficit, morbos quoque debilitates aegritudines cor- rum , quas patiuntur homines, secerit existimat autem non fuisse hoc principale naturae consitum, ut faceret homines morbis obnoxios numquam enim hoc cavenisse natura auctori parentique rerum omnium bonarum.