Auli Gellii Noctes atticae

발행: 1688년

분량: 835페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

351쪽

primus ommum tulit in illis legibus sirem, euius moricumque furti , supplicio capitis poeniendum esse, Z alia

pleraque nimis severe censuit furaxitque Ejus igitur leges , quoniam vidcibantur impendio acerbiores, non decreto justisque , sed tacito illiteratoque Atheniensitim consensu oblitterata sunt. Postea legibus aliis mitioribus a Solone compostis usi sunt is Solo ex septem illis inclutis sapientibus fuit is sim Ke in fures, non, ut Draco antea, mortis, sed dii pii poena vindicandum existimavit. Decemviri autem nostra, qui post reges exactos leges

uibus populus Romanus uteretur, in duodecim tabuliscripserunt, neque pari severitate in poeniendis omnium penerum furibus, neque remissa nimis lenitate usi sent, Nam furem, qui manifesto furto prensus esset, tum demum occidi permiserunt, si aut, cum facere surtum,1ioxisset, alit interdiu telo se, utim prenderetur, defenderet. Ex caeteris autem manifestis furibus liberos

verberari addicique jusserunt ei, cui factum surtum esset, si modo id luci secissent, neque se telo defendiss)nt: servos item surti manifesti prensos verberibus arie dc saxo praecipitari, sed pueros impuberes praetoris arbitratu verberari voluerunt, noxamque ab his factam sarciri. ea quoque luna, quae per lancem liciumque concepta essent , proinde ac si manis est sorent, vindicaverunt.

Sed nunc a lege illa decemvirali discessum est nam si qui super mani sesto furto urem ordine experiri velit, actio in quadrupliam datur. Manifestum autem furtum est, ut ait Massiirilis, quod deprehenditur dum sit; sa

etendi fηis est , Iim perlatum est, quo ferri coeperati serti concepti, item oblati, tripli poena est sed quod sit oblatum quod anceptum pleraque alia ad eam rem,

ex egregiis veterum moribus accepta , neque inutilia

cognitu neque iniucunda, qtii legere volet, inveniet Sabini librum, cui titulus est de furtis in quo id quoque .seriptum est, quod volgo inopinatum est, non hominum

tantum

352쪽

tantum neque rerum moventium, Prae eferri oeculteta surripi possitnt, sed fundi quoque desaedium fieri se

rum condemnatum quoque iuria colonum, qui, si do, quem conduxerat, vendito, possessione ejus dominum

intervertisset;atque id etiam, quod magis inopinabile est, Sabinus dicit furem esse hominis judicatum, qui, quum figitivus praeter oculos forte domini iret, obtentu togae, tanquam se amiciens ne videretur a domino, obstitillet. iis deinde surtis omnibus, quae nec manifesti appellantur, poenam imposueruut dupli. Id etiam momini legere me in libro Atilionis jureconsulit, haudquaquam indocti viri apud vcteres seuptios, quod genus laomi- aum constat de in artibus reperiendis sollertes exstitisse, in cognitione rerum indaganda sagaces, furta omnia sole licita, impoenita Apud Lacedaemonios 'uO-que, sobrios illos lacres vii Is cujus rei non adeo ut Agyptiis fides longinqiuist, non pauci neque ignobiles scriptorcs, qui de moribus legibusque eorum memorias condiderunt, jus atqiiu usum uisibiurandi daeunt, idque

a juventute eorum, non ob turpia lucra, neque ad sumtum libidini praebendum. comparandamve in utentiam, sed pro exercitio disciplinaqtic rei bellica saeti latum: quodis furandi sollertia Maliuetudo taueret firmaretoue animos adolescentium de ad inlidiarum astus Madvigilandi tolerantiam & obrependi celeritatem. Sed cnim M. Cito in oratione, quam de praeda militibus dividunda scripsit, vehementi iis allultribus verbis de impunitate peculatus atque licentia conqueritur ea verba, quoniam nobis impcnse placuerunt, adscripsimus. Fures, inquid, prisatorum furtorin in nervo atque in compedibm aetatem agunt et fures publici in auro asque in purpura Qtiam caste autem ac religiose a prudenti si1-mis viris quid esset fartuna definitum sit, praetereundum non putor ne quis cum solum summisse putet, qui oc, culte tollit, aut clam surripit. Verba sunt Sabini ex

353쪽

1go Au LI GALL 1 Isbro iuris civilis secundoci qui alienum rem attrectarit quum id se inmit dolitino facere iudicare deberet, furti tenetur. Item alio capite. Qui alienum jacens lucri a

eiundi cansa sustulit, furti bi Iringitur , si rescit cujus sit,

sive nescit. Haec quidem sic in eo, quo nunc dixi, Sabinus scripsit de rebus furti faciendi caiisa attrectatis. Sed meminisse debemus, secundum ea, qua supra scripsi, furtum sine ulla quoque attrectationefieri possedola mente atque animo, ut sertum fiat, annitente Uu circa ne id quidem Sabinus dubitare se ait, quin dominus furti sit con-

Dissertatio Favorini philosophi, qua suasit nobis femina',

ut biberos, quos peperisset , non nutricum acti bitauim , sed suo sibi lacte aleret. PUnciatum quondam est rivorino philos plio, nobis praesentibus, uxorem audit sectatorisque sui paululum ante enixam i auctumque eum esse nato filio. Eamus, inquit, iuerperam visum latri gratulatum. Is erat luci senatorii ex familia nobiliore. Imus una, qui tum aderamus prosecutique cum sumus ad domum quo pergebat; c meo simul introgi essi sumus. Tum in primis aedibus complexus laominem coms ratulatusque assedit atque ubi percunctatus cst, quam diutinum puerperium riuam laborios nixus suissent: puellamque defessam labore ac vigilia somnum capere cognovit fabulari instituit prolixius. Et nihil, inquit, dubito, quin filium lacte suo nutritura sit. Sed quum mater puella parcendum esse ei diceret, adhibendasque

puero

354쪽

No CT ATTICAE. Lib. I 2. 28 cpuero nutrices, ne ad dolores, qtios in enitendo tulisset, munu&quoque nutricationis grave ac difficile accederet roro te, inquit, mulier, sine eam totam integram csic matrem filii sui ouod est enim hoc contra naturam im

pesectum atque dimidiatum matris genus, peperist e, ac statim ab sese abiecisses aluisse in utero sanguine suo nescio quid , quod non videret non alere nunc suo lacte quod videat, jam viventem, jam hominem, jam matris officia implorantem' an tu quoque, inquit, putas naturam feminis mammarum ubera quasi quosdamn vulos venustiores , non liberum alendorum, sed omnandi pectoris causa dedisseλsic enim,quod a vobis scilicet abest, pleraeque istae prodigiosae mulieres sontem illum

sanctissmum corporis, generis humani educatorem, are- facere exstinguere cum periculo quoque aversi corni

ptique lactis laborant tamquam pulchrittidinis sibi insignia devenustet quod quidem ficiunt eadem vecordia qua quibusdam commenticiis fraudibus nituntur, ut scius quoque ipsi in corpore suo concepti aboriantur ne aequor illud ventris irrugetur, ac de gravitate oneris labore partus fatiscat quod quum sit publica detestatione communique inlio dignum, in ipsis hominem primordiis, dum fingitur , dum animatur, inter ipsas arti sicis naturae manus interseetum ire quantulum hinc abest,iari persectum, jam genitum ciam filium proprii atque

consueti atque cogniti sanguinis alimonia privare Sed nihil interest, hoc enim dicitur,xdum alaturri vivat, cujus id lacte fat cur igitur iste, qui hoc dicit, in ca-

sendis naturae sensibus tam obsurduit, non id quoquen:hil intercsse putat, cujus in corpore cujusque ex sanguine concretus homo coalitus sit λ an quia spiritu multo& calore exalbuit, non idem sanguis est niuic in uberibus, qui in utero fuit' nonne hac quoque in rc sol

tertia naturae cuidens est quod postquam sanguis ille pifex in penetralibus suis omne corpus hominis finxit,

355쪽

adventante jam partus tempore, in supernas se part proseri, ad fovenda vitae atque lucis nidimenta praefloest, Ad recens natis iacitum damiliarem victum G t Quamobrcm non frustra creditum est, sicilli valeat adfingendas corporis atque animi similitudines vis N Datura seminis, non secus ad eamdem rem lactis quoque tig niain proprictato valere; neque in liominibus id solum, in pecudibus quoque animadversum nam si intium Iacte lacedi aut caprarum agni alantur constat serme in his lanam duriorem , in illis capillum gioni teneriorem. in arboribus etiam fugibus major pleri citae vis&potestis est, ad earum indolem vel detrectandam vel

augendam, actuarum is ue terrarum inlae alunt, quam

ipsius quod jacitur seminas ac saepe videas arborem a tama nitentem in locum alium transpostam, detori ris torra succo deperis e. Qirae, alii na, igitur rat: a est, nobilitatem istam nati modo hominis, corpus Manimum bene ingeniatis timordiis incla tum insitivo degencrique alimento laetis allani corrumpere prae r tim si ista, ita ad praebendum lactem adhibebitis , aut serva aut servilis est, ut plerumque et, externx aitque barbara nationis, si improba, si informis, si impudica, si temulenta est. nam plerumque sinc discrimine. quaecumque id temporis lactens est, adhiberi solet. Pati muri te igitur infantem Manc nostraim pernicioso coni pio inlici; spiritum ducere in animum atque in corpus suum : cori cires animo deterrimo id κrcle ipsum est , quod saepenumero miramur quosdam pudicarum mulierii liberos parentum suorum neque corporibus

neque animis similas exsistem. Scite igitur & perite mser Maro , quod Fium versus illos Homeri coite ita

retur s

356쪽

NOCT ATTICAE. Iib. I r. 83 ad partionem solam , tamquam ille quem sequebatur, sed alituram quoque seram & saevam criminatus est Lad . dicit enim hos de suo;

Hyrcanaeque admorunt, bera tigres.

quoniam videlicet in moribus inolescendis magnam sere nem ingenium altricis natura lactis tenet quae iam a principio imbuta paterni seminis concretione, ex matris etiam corpore Manimo recentem indolem configurat. praeter haec autom, quis illud etiam negligere aspernariciae possit, quod quae partus suos deserunt abi gantque a sese, Maliis nutriendos dedunt, vinculum illud coagulum quo animi atque amoris, quo parentescin filiis natura consociat , interscindunt, aut certe idem diluunt, deteruntque nam ubi infantis aliorsum dati secta ex oculis amolitio est , vigor ille materna flagrantia sensim atque paulatim restinguitur omnisque impatientissimae sollicitudinis strepitus consilescit neque multo minor amandati ad nutricem aliam filia, quam mone amissi oblivio est. ipsius' tioque infantis a flectio animi, amoris, consuetudinis, in ea la, unde alitur,occusetur, 'roinde, ut in expositis usu venit, matris quae genuit neque sensum ullum neque desiderium capit. ac propterea oblitteratis Mabolitis nativa pietatis et mentis, quicquid ita educati liberi amare patrem atque

matrem videntur, magnam fere partem non naturalis

ille amor est, sed civilis Mopinabilis. Haec Favorinum

dicentem audivi Graeca oratione cujus sententias, communis utilitatis gratia, quantum meminisse ponit, retuli amoenitates vcro copias ubertatesque verborum

Latina omnis facundia vix quidem indipisci potuerit;

357쪽

dod Anravi Seneca iudicans de Ob Ennio, dequeat Tullio, levi futilique judicio fuit. DE Annaeo Seneca partim existimant ut de sciiptore

minime utili, iijus libros attingere nullum preci-- um operae sit quod oratio ejus vulgaris videatura pro trita res atque sententiae aut ut inepto inanique impetu sint aut ut levi&quasi dicaci argutia cruditio autem vernacula & plebeja, nihilque ex veterum scriptis lubens neque gratiae neque dignitatis alii vero elegantia quidem in verbis parum est non inficias eunt, sed&rerum, quas dicat, scientiam doctrinamque ei non dees se dicunt, &in vitiis morum objurgandi severitatem gravitatemque non invenustam Mihi de omni ejus ingenio deque omni scripto judicium censuramque sacere non necessum est sed quod de M. Cicerone is Q. Ennio&P. Virgilio judicavit, ea res cuimodi sit, ad

considerandum ponemus in libro enim vicesimosec do Epistolarum moralium, quas ad Lucilium comp0suit, deridiculos versus Ennium de Cethego anti, quo viro secisse hos dicit: Dicti ollis popularibus olim. Qui tim vivebant homines atque exim agitabant,

Flos delibatus populi, suada medidia. ac deinde scribit de eisdem versibus verba haec : Admiror eloquentisinios virosis deditos Ennio pro optimis ridicilis laudasse Cicero certe inter bonos ejus versus O hoc refert. atque id etiam de Cicerone dicit: Non vitror, inquit,sus qui hos verses scriberet quumfuerit qui laudaret ni ser' re Cicero summus orator agebat causat suam ct ρθ-bat hos versus,ideri bonos postea hoc etiam addidit in- sussissime spud ipsinu quoque, inquit, Ciceronem inrc-nies etiam in prosa oratione eludam . ex quibiti intelliga illam

358쪽

N cT ATHic g. Lib. I 2. . at sarum mn perdidisse operum, quod Ennium legit ponit deinde quae apud Ciceronem reprehendat, quas Enniana quod ita scripserit in libris de republica: Ut Menelao Laconi quaedam fuit suaviloquens bucunditae , quod

alio in loco dixerit, breviloquentiam in dicendo celat atque ibi homo nugator Ciceronis errores deprecatur e ,

Non fuit , inquit Ciceronis hoc vitium, sed emporis. necesse erat haec dici , quiιm illa legerentur deinde adscribit Ciceronem haec ipsa interposuisse ad stugiendam lib. famlam nimis lascivae orationis litidae De Virgilio quoque eodem in loco verba haec ponit Virgilius quoque noster non ex alia eausa duros quosdam versus ct enormes ct aliquid supra mensuram trahentes interposuitia

quam ut Ennianus populis agnosceret in novo carmine aliquid antiquitatis. Sed jam verborum Senecae piget haec

tamen cinepti insubidi hominis oca non praeteribo. Vidam sunt, inquit, tam magni sensus Ennii, ut,

sic et scripti int inter hircosos, positu tamon inter ιnguen istos pia re, δή quum reprehendisset versus quos supra de Cethego posuimus, o hujuscemodi, inquit, versus amant, liqueat tibi eosdem admirario Soterici lecIos. Dignus sane Seneca videatur lectione ac studio adole fcentium, qui honorem coloremque veteris orationis S terici lectis compararit quasi minimae scilicet gratiar,

relictis jam contemtisque audias tamen commemorari ac referri pauca quaedam, quae idem ipse Seneca benedixerit quale est illiid, quod in hominem avarum avidum, pecunia sitientem dixit. Qua enim refert quantam habran multo illud plus es quod non habes bene hoc sane . eine sed adolescenti tim indolem notatam juvant qu. e bene dicti sunt, quam insciunt quae pessime ; multoque magis , si plura tanto quae deteriora sunt is taedam in his non pro enthymemam aliquo rei parvae ac simplicis, sed in re ancipite pro con- uilio dic utitur.

359쪽

o super e dipersae sententia Valgi Rusio Tassii cicι-

ronis.

V Algius Rufus in secundo librorum , quos inscripsit

de rebus per epistolam quaesitis, lictorem dicit algando appellatum esse quod, quum magistratus p. R. virgis quempiam verberari iussissent, crura ejus&manus ligari vincirique a viatore solita sint isque, qui ex collegio viatorum officium ligandi haberet, lictor ut appellatus utiturque ad eam reni testimonio M. Tublii, verbaque ejus refert ex oratione, qua dicta est pro C. Rabirio Limr, inquit , colliga manus. Hac ita Valgius & nos sane cum illo sentimus sed Tiro Tollius M. Ciceronis libertus ictorem ves alim vel assii. dictum stripsit licis enim transterso, lud limilis pyci' latur, qui magistratibin , inquit, naeministrabant clydierant. Si quis autem est, qui propterea putat probabi' Ilus esse, quod Tiro dixit, quoniam prima syllaba in sectore, sicuti in licio producta est, cin eo verbo, qu dest ligo, correpta est , nihil ad rem istuc pertinet. nam sicut a ligando lictor, a legendo lector, a vivendo victor tuendo tutor, utruendo fisu'ctor, productis quae corripiebantur vocalibus dicta sunt. A p. IV. orersu accepti ex Enni septi , unalium , quibus epis gi iuri niturque ingenium uomitusque hominis minoris

erga amicum superiorem.

DEscriptum definitumque est a C Ennio in annali septimo, graphici admodum sciteque sub histo' ita Gemini Servilii, viri nobilis, quo necnio, quas0

mitate,

360쪽

NOCT ATTIC a. d. r. 287mitate, qua modestia , qua fide, qua singuae parsimonia,

qua loquendi opportunitate, quanta rerum antiquarum

morumque Veterum ac novorum scientia . quantaque servandi tuendicule secreti religione, qualibus denique ad

moeniendas vitae molestias Amentis levamentis, solatiis, amicum esse conveniat hominis genere irrum superioris ego versis non miluis hecluenti assi diroque memoratu dignos puto, quam philosephorum de officiis decreta. ad BoeoIor quidain vetustatis in his insibus tam reverendus est, suavitas tam impronii scatamque seco omni remota est, ut mea quidem scirtentia , pro amictius sacratis amicitiae legibire obser vandi, tenendi, colendique sint. ita propter adscribendos eos exictimavi , si quis jam flatim desideraret. Haecce loquurmvocat, uicam bene saepe libenter Mensam sermonesque Iuos metirqne suarum

Comiter impertit magnam cum Lisuxilio Partem fuisset , de summis rebita teranio, Coarsilii, indu fora lato, sanctoque semitu , Cui res audacter magna parvas e Io umque Eloqueretur cuncta multisque qua bona dictu Evomerer si qui velle, tutoque locaret. Quo cum inalta volup acgaudia clavique palamque. Ingenium cui rassa malam sententia suadet, Ut facere facinus levis , haud malis , doctiis, delis ,

duaris homo , Dcan , a coritentus, beatin, Scitas secanda loqaens in temporc commodus, verbam Paucsim, uua tenens antiqua sepulta, vetustasset facit, ct mores veterestae novosque tenentem. Imitarum veterum legun D; ramque hemimmiqtte

Prudentem , qui dicta laquire tacereve esset, IItinc inter pugnas conlpellat Servilias sic. L. filium Stilonem dicere solitum ferunt i Ennium de

semetipso liaec scripsisse picturamque istam morum ingeni ipsius Lunii factim esse.

SEARCH

MENU NAVIGATION