장음표시 사용
121쪽
partium intensarum posse habere suo modo intensionem eirea idem subiectum indivisibile, sicut partes,quas continuant, habent eam circa easdem partes subiecti,in quibus extenduntur. Suppo tuo autem, quod intensibilia sint, necesse est in eodem
tempore intendi,quo intenduntur partes quas cotinuant,cum constituant eamdem numero qualitatem cum illis tunc in-xensam,& extensam Vnde sequitur habere alia indivisibilia, quibus continuetur intensio propria , quae vocantur omnino indivisibilia,hoe est tam secundum intensionem, quam secundum extensionem. Et haec etiam produci in instantibus eiusdem temporis.
Ex hac doctrina non est dissicile respondere argumentis, de ad primum respondent aliqui intensionem partium qualitatis per motum factam continuari per illa indivisibilia omnino, qua ponuntur in indivisibilibus subiecti pro eontinuanda in
tenuo ne indivisibilium extensionis continuantium extensionem earum4em partium qualitatis. Nam intensio debet continuari per indivisibilia secundum intensionem sed hae indivisibilia sunt talia secundum intensionem,& ex alia parte sunt indivisibilia intensionis eorumdem indivisibilium extensionis, quibus continuatur extensio earumdem partium qualitatis: ergo apta sunt ad eontinuandam intensionem earumdem partium. Haec tamen solutio non potest eue et ra, neque s ciens : Pro urimum,quia intensio partium qualitatis,& intensio indiuiubilium eius sunt distincte, realiter e go habent partes distinctas realiter,& indivisibilia continuatiua distincta realiter. Quare non possunt indivisibilia intensionis indivisibilis continuatiui continuare intensionem par- tiumsed sicut distinguutur partes intensionis a partibus etiam intensionis, necessario debent distingui realiter eontinuati
unius intensionis a continuatiuis alterius Probatur antecedens
quia partes qualitatis,4 indivisibilia earum sunt in subiectis distinctis realiter,partes quidem in partibus subiecti,& indiuisibilia in indivisibilibus rergo distinguuntur realiter quia indivisibilia continuantia intensionem partium qualitatis debent esse in partibus subiecti, sed illa indivisibilia secundum
extensionem, intensionem non sunt in partibus , sed in indivisibilibus eiusdem subiecti, ut probauimus: ergo non pota sunt continuare intensionem partium. Probatur anteceden quia calor, unum,atq; etiam ut dimidium, sicque de caeteris, tute sunt indivisibilia intensionis partium, extensa sunt per par res subiecti, ut per se est manifestui ergo in eis debent esset quam in subiecto.Quod vero sibi uilicius, probo quia non assignar
122쪽
assignat immediatum continuati urintensionis partium qualitatis:ergo no erit talis intenso per se immediate cotinuati , quod est falsum.Probatur antecedes,quia illa indivisibilia omnino per se immediate continuant intensionem indivisibilis: ergo non possint per se immediate continuare intensionem partium distinctam realiter.
Respondeo igitur argumento ex doctrina tradita vindiuisi i bilia partium intensionis,ut gradus,dimidius gradus, vel tertia
pars,sicque de caeteris,continuare intesionem partium. Et cum
dicitur;haec indivisibilia recipi in partibus,, in eis extendi, concedendum est: sed negandum,quod ex eo collisitur,nempe in tempore produci,& non in instantibus. Nam licet latitudo gradualis inter quamumque indivisibilia producatur in tempore,& in codem tempore extendatur insubiecto diuisibili sed in instanti verum est de ea , qualibet eius parte esse primὁ
productam, Mia esse primo productum aliquid in indivisibili
consistit,& simul esse dicitur;& cum habeat esse productu qua libet pars gradualis intensionis non per solam denominationem extrinsecam,sed per verum, reale indivisibile, quod est finis eius,& principiu partis sequentis,3 ideo continuatiuum utriusque fit,ut in instantibus producantur indivisibilia eo
tinuantia intensionis partium, cum intensio eadem partis
qualitatis fiat in parte subiecti, verum est in eisdem instatibus, in quibus primo producta est qua libet pars gradualis intensionis productum esse in eade parte subiecti indivisibile, quod
est finis eius,& principium alterius vi conlequenter est verum productum esse in eodem instanti in eadem parte subiecti in . diuisibile continuatiuum partium intensionis. Ad secundum respondeo indivisibilia intensionis contra I rum qualitatum produci quidem per proprias mutationes instantineas, quae lunt indivisibilia continuatiua motus intensionisaeorrumpi vero in tempore simul cum partibus suae qualitatis corruptis per partes motus,& ideo non esse necessariam
successione in productione contrarioru indivisibilium propter eorum corruptionem,sed simul,& in instantibus produci posse. Vel secundo dici posset indivisibilia contrariaru qualitatum, suo modo esse contraria, sed non cum latitudine requisita ad successivam expulsione .sed sicut habet esse indivisibile,posse etiam in instanti indivisibili se corrumpere, vel expellere abentiem subiccto. Latitudo vero extensionis eorunon impedit simultaneam corruptione,quia sicut in instatibus producuntur
in partibus diuisibilibus subiecti, ut probauimus,sic possim in eisde instantibus expelli ab oppositis indivisibilibus in eisdem
123쪽
ar Lib. I. Degeneratione ct corrupi
instantibus productis circa idem subiectam diuisibile. Sed testat explicandu a quibusham indivisibilibus eontinue tur extensio horum indivisibilium intensionis partium qualitatis per partes subiecti cum enim successive exicndatur quilibet gradus indivisibilis intensionis et partem subiecit, in qua fit intensio eius,in extensio haec sit continua , necesse est assignare indivisibilia, quibus talis extensio continuetur, sicut assignata sunt pto eontinuatione extensionis partium.Et videtur,quod per eademniet indivisibilia extensionis,per quae eo
tinuatur extensio partium quailitatis,continuetur extensio in
diuisibilium intensionis earumdem partium .QDd sic probari potest extensio partium intensarum, & extensio indivisibilium intensionis earum fit per easde partes subiecti:ergo per eadem indivisibilia extensionis in indivisibilibus subiecti producta
pro continuatione extensionis partium intensarum poterit continuati extensio indivisibilium intensionis earum, monoportebit quaerere alia;praesertim cum continuatiua utriusque
extensionis debeant recipi in eisdem indivisibilibus sublini. Hoe tamen non potest esse verum,quod sic probo. Continuati extensionis rei indivisibilis secundum intensionem,aut rei intensari ut uno verbo loqui liceathdebent esse indivisibilia utroque modo, sicut indivisibilia continuatiua intensionis indivisibilium extensionis debent esse utroque modo indivisibilia,ut per se est manifeltum,& superius explicatum;sed indiuisibilia continuatim extensionis partium intensarum sunt indivisibilia niensionis,& ideo res intensan ergo extensio earum non potest continuari per indivisibilia extensionis tantum,
diuisibilia secundum intensionem, sed per indivisibilia utroq; modo,vel indivisibilia omnino. Et ita dicendum est extensionem horum indivisibilium continuantium intensionem partium,continuari per illa cadela indivisibilia,quibus continuatur intensio indivisibilium extensionis,haec enim sunt omnino indivisibilia,& in ei idem instaAtibus temporis producta , quibus continuatur tempus, in quo fit extensio suceessiua eorum, ut ollendimus,& in codem instanti,atque,in eisdem indivisibi- libi subiecti producta, ideo potiunt continuare extensionem indivisibilium partium intensarum quod non habent indivisibilia extensionis, quibus continuatur extensio earumdem partium intensarum,
o quia sunt diuisibilia secundum
124쪽
6 intensis quesitatis alper additionem nimgra
ad alterum, vel per maiorem radicationem
Supposito , quod alteratio tam secundum extensionem qua I 39litatis ad diuersas partes subiecti, quam secundum intensionem circa eandem partem sit motus continuus , explicandum est, quonam modo qualitas ipsa per eam producatur in subiecto in de extensione certum est fieri per productionem noui gradus, vel partis eiusdem qualitatis circa diuersias partes subiecti, quia alia pars caloris producitur in manis dum calefit homo distincta realiter ab ea , quae producitur in brachio in pedes ideo certum est quod non foetum fiat extensio per maiorem radicationem extentam, sed etiam per additionem noui gradus, aut nouae partis eiusdem qualitatis, quae educitur de potentia partis subiecti, ad quam dicitur qualitas extendi. Solum ergo potest esse quaestio de intensione, per quam perficitur qualitas circa eandem partem subiecti, an fiat, per additionem noui gradus, vel nouae partis eiusdem qualitatis , aut solum per hoc , quod ille idem gradus, vel pass, quae prius fuit producta magis radicetur in eadem parte,quod est quaerere, an sicut producitur per extensionem noua pars, vel gradus qualitatis , hoc est noua, distincta entitas realis partialis eiusdem qualitatis circa nouam partem subiecti de cuius potentia educitur, ita in intensione producatur circa eandem partem noua pars, aut nouus gradus, qui sit noua entitas realis partialis distincta a gradu, vel parte praeexistenti in eadem parte. Vt dum manus in qua prius fuit productumari quid caloris ab igne, iterum calefit, per hanc secundam calefactionem, quae dicitur intensio caloris, producatur in ea noua entitas realis partialis distincta a praeexistenti, eduea a de potentia eiusdem manus, vel solum fiat per secundam calefactionem, quod eademmet entitas caloris praeexistens,in non alia noua magis radicetur in eadem manu, hoc est, fortius, aut firmius ei inhaereat, quam antea, quod est solum fieri nouum modum eiusdem ntitatis, non vero nouam entitatem partialem.
Et prima opinio asserit, intensionem fieri per additionem 1 onouae partis,in noui gradus. qualitatis, ita tamen ,. ut gradus superueniens non permaneat cum praeexistente , sed illi
125쪽
comimpat.Vt dum intenditur calor in manu,qui prius erat rem illus, cori uinpitur remissus omnino, Meducitur intensus de potentia eiusdem p .artis stibiecti, eamque informat. Itaque sic labent partes, seu gradus qualitatis, quae producitur cimotum intentionis tanquam terminus eius , sicut partes eiu derra motus, nam motu, & terminus eius debent proportionari ; sed constat partes motus intensionis sic sic habere, ut ad- , ueniente posteriori desinat esse priora ergo ita etiam se habebunt partes seu gradus quali ratis per intensionem producta Ita. sentit Durand .inci .dillinct. T. quaeli. 7. num. 23. sequentibus inam qu est. S. ubi citatur a recentioribus, nec verbum fere de hac re scribit. Probat autem multis argumentis,quorum haec duo sunt po- tussima Primum,omnis motus versatur inter contrarios termi
nos,& ita per aduentum termini ad quem expellitur a subiecto terminus a quo, ut per aduentum caloris expellitur frigus, seclintensio est vere proprie motus .ergo terminus ad quem eius, qui est qualitas intensa, expellit terminum a quo, qui est qualitas remissa. Secundum argumentum Dagens intendens formam, vel pr ducit in eadem parte subiecti aliquid formae distinctum a gradu praeexistente,vel non; hoc secundum est falsum, quia si nihil distinctum producit;ergo per intensionem non variatur forma, sed eodem modo se habet, ac prius, quod est contra expericntiam:qualitas igitur intensa,& rem illa distincta sunt:& constat este eiusdem speciei,ut calor remissus,& intensus:ergo non possunt simul permanere in eadem parte subiecti, sed intensia expellit necessario remissam. Probatur consequentia quia repugnat duas formas eiusdem speciei simul esse in eodem subiecto, ut duos calores, vel duas albedines. i Haec tamen sententia falsa est duod probo primo ex propria natiua intensionis, nam intensio non est aliud, quam per-fictio eiusdem qualitatis circa eandem partem subiecti ut intensio qualitatis in manu persectio eiusdem caloris , qui prius erat imperfectus in eadem manu r perficitur ergo calor praecxin pet calorem, vel modum superuenientem eidem parti subbes hi per intensionem Dergo non destruitur, ut asserit Dud Probatur consequentia, quia id, quod perficit aliud, non delituit illud, sed polluci modo perfectiori essendi constituit,& relinquit Secundo probatur ex augmentatione , nam si ve- esset fundamentum Durandi,quod in omni Ctu corriImpitur terminus a quin, per aduentum termini ad quem, sequi
126쪽
Cap. IIII. Trest. III sus M is,
quod tamen est contra naturam eius iam si minoi quantitas, quam prius habebat vivens, corrumpitur per aduentum maioris , euidenter sequitur non augeri, vel maius fieri probatur consequentia, quia hon potest maius fieri, nisi quia quantitati praeexistenti coniungitur supervcniens cum ea permanet: non est ergo necessarium in omni motu corrumpi terminum a quo per terminum ad quem, rideo nec intensione, ut contendit Durand. x
Probatur tandem , quia si in intensione corrumpitur gradus qualitatis remissa adueniente gradu intensori , dabitur actio sine agente δε effectus sine causa, vel Producetur effectus ab agente contrario , quae sunt manifeste falsa. Probatur consequentia in reductione aqua calida ad pristinam frigiditatem hoc modo dator aquae non simul, sed successive in paulatim
deficit,ut euidenti experientia onstantunc ergo,si vera est se tentia Durandi,quod tota qualitas remissa preexistens corrumpitur,sequitur quod etiam in remissione corrumpetur tota qualitas intensa, & producetur alia remissa;sed in reductione aquae
ad pristinam frigiditatem non est mens, a quo possit produci
calor remissius,ut corrumpatur intensus ergo non fiunt intensio, & remissio, ut putavit Durand. Probatur minor, quia recedente igne, non est agens naturale, praeter aquam, a qua possit produci calor remissus,in aqua vero repugnat produci,vel concedendum est produci ab agente contrari'. Secunda opinio tenet intensionem qualitatis fieri, non per I 1 productionem alicuius nouae entitatis pertinentis ad substantiam cius,sed ad existentiam, ita ut corrumpatur existentia qualitatis remisia,tanquam imperfecta, producatur alia existentia perfectior in eodem gradui existenti omnino immutato secundum essentiam. Hanc sententiam citauit,atque impugnavit Durand.ubi supra, quam tamen sequitur Mudillo I lib. degeneratione quaest.'.& ratio eius videtur esse haec.ctualitatem intendi est persectius inhaerere subiecto, sed inhaerentia accidentis non est aliud,quam existentia eius in subiecto ergo intensio eius est perfectior existentia in subiecto adueniente autem persectiori existentia corrumpimr imperfectior, quia repugnat eandem rem simul existere perfecte, imperfecte:ergo intensio qualitatis non fit secundum essentiam eius , sed solum secundum existentiam persectiorem corrupta imperfecta,quam habebat prius qualitas remissa. Haec etiam sententia non est minus falsa, quam praecedens, quod sic probo. Sive existentia distinguatur realiter ab essentia, sue sola ratione, hoc est certunt, quod essentia habet esse H α
127쪽
tis Lib. I De gnieratione incorrupi.
reale extra causas per illam ergo repugnat corrumpi existentiam, quin eo ipso desinat esse realiter extra causas essentia, quare falsum est, quod intensio fiat per corruptionem existentiae qualitatis remissae,salua 1lentia eiusdem Secundo,oistentia est idem realiter cum essentia, vel si ab ea distinguitur, certum est ab eadem emanare tanquam naturalem terminum , sed repugnat ab eadem essentia praesertim inuariata emanare diuersas existentias, nempe imperfectam, atque perfectam: ergo repugnabit intensionem fieri per corruptionem existentiae imperfectioris,& aduentum alterius perfectioris atque distincta inuariata essentia,ut asserit haec opinio. Tertia igitur sententia docet per intensionem nullum gradum nouum qualitatis, aut nouam partem eius produci immo nihil prorsus qualitatis, vel entitatis eius, sed praeexiste tem qualitatem magis radicari in eadem parte subiecti, magis autem radicari nihil aliua esse, quam magis educi de potentia eius,in perfectias ab eo participari, itaque per intensionem nihil nouum adquirit qualitas praeexistens, aut illa pars subiecti, in qua inhaerebat, nisi modum maioris radicationis, vel perfectioris participationis. Exempli gratis; si calor erat in
manu remissus, intendatur ab igne, intendi non est nouum aliquem calorem, vel aliquam nouam entitatem eius illi aduenire, sed solum, quod antiquus magis radicatus sit in eadem manu, magis eductus de potentia eius, fortiusque, aut firmius ei inhaereat. Et hoc est intensionem non fieri per additionem gradus ad gradum, sed per maiorem radicationem in sublino. Ita Henricus quodlib. s. quaest. s.& in summa arti c. 66 quaest. 2. Herbeus quodlib. 6. quaest. a. Egidius i. lib. de generatione quaest. 9. omnes Thom istae, Sonetinas g.
Aragon 2 2. q. 4.artic. 4. 4. Solus capit de qualitate in praedicam.& .lib. Phystext. 4. li omnes asserunt esse seh-tentiam D.Thomae duobus locis citatis,atque etiam in I.d. 3 3. q. f.& de virtutibus'. .artic. I i in quibus negat expresse intensionem fieri per additionem unius qualitatis, vel unius gradus ad alterum,& affirmat per solam maiorem radicationem in e dem parte subiecti fieri. Probatur testimonio Aristotelis .lib. Phys text. 8s ubi ita ait Ex ealido fit metu alidum, nullofacto in materia calido.
quod non erat cadidum, v indominu eνa calidum , e. Ex quibus hoc asumentum colligitur Subiectum, quod prius erat ealidum, ni magis calidum nullo facto de nouo calido: ergo nullo
128쪽
millo facto de nouo calore;euidens est consequentia a concreto ad suum abstractum .deinde, si nullo facto de nouo ea lore, ergo per intensionem nihil caloris noui aduenit praeexistenti, quod est intensionem non fieri per additionem alicuius gradus, vel partis eiusdem qualitatis ex mente Aristotelis. Probatur etiam ratione Primo, quia si qualitas augetur per i additionem gradus, vel talis additio fit ei secundum essentiam, vel solum secundum existentiam , hoc secundum est impossibiles, quia cum existentia sit idem realiter cum essentia, vel si
distinguatur realiter oriatur ab ea, repugnat intendi qualita. tem secundum existentiam, quin etiam intendatur secundum essentiam, ut probauimus contra secundam opinionem Dergo
primum est necessarium, quod stat additio qualitati secundum essentiam, sed hoc est impossibiles ergo impossibile est
etiam intensionem fieri per additionem. Probatur minor, quia essentiae rerum consistunt in indivisibili, sicut numeri ut docet Aristoteles Merha text. io .in ita sicut non potest fi Dr auitio alicuius unitatis , quin varietur species numeri, itane essentiae qualitatis aliquid potest addi, quin mutetur in
diuersa fiat 'ergo si additio fieret estentiae qualitatis, essentiam qualitas intensa diuersae speciei a remissa, quod patot essenissum. Secundo, ii intensio fit per additionem unius gradus alati
rum, vel gradus superueniens distinguitur specie apra existenti vel solo numero , utrumque est falsum: ergo ctiam est falsum, quod intensio fiat per additionem. Probatur minor, quod non differant specie,quia intensio est vinis motus numero, specie: ergo non potest terminari ad terminos specie diuersos, praeterquam quod mas is, minus non variat speciem , sed qualitas intensa in remissa solum disserunt seciundum magis, is inus in ordine ad subiectum, ut per se est manifestum Dergo non distinguuntur specie sed nec solo numero quia accidendia tae sertim absoluta , ex quibus est qualitas , distinguuntur numero per subiecta, & ideo non possunt esse duo distincta solo numero in eodem subiecto , sed nouus gradus productus per inten. fiolium est in eadem parte subiecti cum praeexistente:ergo non potest distingui ab eo solo numero. Vltima opinio tenet intensionem fieri per additisnem vilius I sgradus , aut partis ad alterum, ita ut sicut per primam calles, ctionem, vel per primam partem ius aliquotam sit primus gradus, vel prima entitas caloris , ita per lecundam δε tertiam fiat alia pars caloris distincta realiter a prima, ei unitan eadem parte subiccti intenditur in ea cado . sicque additur
129쪽
118 Lib. L De generatione ct corrupi.
semper pars parti, gradus gradu per totam intensionem.
In hac autem additionc graduali fundatur modus maioris in dicacionis in eadem parte subiecti quem non negat haec opinio , sed tanquam necessarium ponit negatriainen eundem modum porse acquirere qualitatem per intensionem , sine additione nouae partis gradualis, quae continuata cum praeexistente in eadem parte iubiecti constituat eandem num ex qua - .litatem intensam magisque persectam, ita Scotus in i .dili in'. II qua: st ultima Gregor ibidem quaestion. . arti c. I. Gab MOKamus quaest. 6. Antonius Andreas 8. Metaph. quaest 6 VC-netus in summa de generatione capit. i. implius . Metaph. disput. I. I. Toletus .libro.Physqiiaest. let.&est iam communis fere inter iuniores, videtur mihi vera, sed nullo modo contraria doctrinae D.Thomae.
Et primo probanda est veritas eius , secundo ostendendum, quod non sit contra D. Thomam Veritas probatur testimonio Aristotelis eodem loco citat pro tertia opinion ubi auteilla verba relata habentur haec: Vt enim a stigiis ira som,ct ex alid rigidum , quia eadem qua erat in potentia , si disse can. Iido maris calidum , c. Ex quibus sic arguo. Subiectum fit calidum ex stigido per Ulo neu, caloris de potentia' eius, fit magis calidum ex milius calido eodem modo per eductionem caloris de potet tia eiusdem subiecti, vel eiusdem partis
illius ex mente Aristotelisa ergo sicut prima calefactio,vel prima pars aliquota eius est eductio caloris de potentia subiecti, ita secunda calefactio,vel secunda pars aliquora cius, per quam intendItur idem calor,est noua eductio caloris de potentia sub tecti sed eductio prima caloris est productio caloris aergo etiam eductio secunda:quare sicut per primam calcfactionem producitur calor, ita perfecitndam,quae est intensio,& ita fit ex mente Aristotelis per additionem unius caloris,vel unius gradus ad alterum. Et si respondeatur secundam calefactionem esse eductionem caloris de potentia subiecti,non secundum entitatem, sed solum secudum nouum modum intensionis. Contra hoc sic arguo Non datur alius modus producendi formam naturalem secundum suam entitatem,praeter edtietioncm eius de potentia materiae,vel subiecti, ut patet euideati inductione in omnibus: ergo idem est forma educi de potentia materiae, produci secundu entitatem in rerum natura,quare repugnat educi de potent a materiar, non produci secundum entitatem, sed solum secundum modum.Secundo,cductio forna de potentia materie
idem est ac produci secundum entitatem ; quia idem est ac fieri actu extra causas;cum prius esset solum in potentia earum. Sed
130쪽
per primam calefactionem producitur qualitas secundum cn 'titate .quia educitur de potentia lubiecti ex mente Aristote. lisaergo per secundam magis producitur secundum entitatem, quia magis educitur de potentia subiecti,vel materiar, quod est magis produci secundum entitate;&hocio potest esse verum, nisi producatur per intensione noua entitas eiusdem qualitatis. Vt autem rationibus ostendatur veritas nostrae sententiae,
falsitas oppositae,iria probanda sunt. Primum,quod per intensionem addatur qualitati praeexistenti aliquid reale. Secundum , quod hoc reale additum sit realiter distinctum ab ea. Tertium,quod non sit solus modus, sed entitas eiusdem qualitatis:quibus probatis constabit intensione fieti per additionem unius gradus , vel partis ad alterum. Probatur ergo primum, quia intensio est motus realis,& distinctus saepe realiter,&iust mero a prima productione eiusdem qualitatis,ut patet in calore primo producto ab aliquo igne,in post tempus aliquod intenso ab eodem igne,vel diueri sed motus realis producit terminum realem:ergo intensio caloris producit aliquid reale in eadem parte subiecti,& hoc reale non habebat subiectum,dum erat remisse calidin ergo intensio fit per additione alicuius rea- Iis.Secudo,qualitas intes habet plures,&diuersos efffectus rea-.Ies, quos non habebat dierat remissa;ergo habet aliquid reale nouu per intensionem .Probatur cosequentia,quia id in quan- tu idem semper facit idem;crgo si est omnino de realiter, non potest alique effectu realem facere,quod prius non faciebat, Asi nouu eflectum reale facit,non potest non esse variatu realiter. Probatur secundum, quod hoc reale nouum , quod additur
qualitati remissae per intensionem sit realiter distinctum ab ea, primo,quia illud , quod separatur ab alio realiter, distinctumckbet esse realiter ab eo,& non solum per intellectum, sed illud, quod additur qualitati remisse separat vi ab ea realiter, cuprius esset sine illo, per remissionem illud amittat ergo distinguitur realiter. Probatur maior , quia separatio reali da tur ante operationem intellectu ergo id, quod per eam sepa- .ratur , distinguitur ab eo , a quo separatur ante operationem intellectus, ideo realiter, nam separata sunt distincta crgo separata ante operatione intellectus debent distingui ante ope ratione intellectus,vel dabitur realis separatio ante operatione intellectus,per quam nihil reale separetur,quod repugnat.Pro I
batur teritu, quod hoc reale distinctu additu qualitati remissae per intesione,no sit solus modus maioris radicationis,sed noua entitas eiusde qualitatis;primo,qtusa virtus agendi in qualitatecst ipsamet cmitas qualitatis,4 non modus, vcl aliquid super-