장음표시 사용
171쪽
16 Lib. L De generatiora incorrupi.
lares, realiter de illis prinlisari, bideo esse fundamentum omnium praedicatorum,ut homo,animal,vivens,corpus, i stanti album,aut nigrum de Petro,& Ioanne subdit Noae saxissentiam primu ludi fianti: impi bile 'atιquid aliorum esse. Nomine autem aliorum, non sola uniuersalia, & substantialia praedicata intelligit, sed etiam accidentia, quibus expresse docet substare primas ubi tantias, ergo sentit his destructis per corruptionem non remanere accidentia, & consequenter in eis esse tamquam in subiectis vi non in materia quae permanet. Testimonium hoc praecipue probat aduersus eos, qui dicunt mater: am sufficiens subiectum quantitatis,& aliorum acciden tiuare fle, ita ut in ratione subiecti non dependeat a serma,vel composito, kideo corrupto composito eadem numero accidentia permanere. Sed elpondent primo, non loqui Aristot Iem deprimis substantiis in particulari, sed uniuersaliter de omnibus, ita ut sensus sit, destructis omnibus primis substantiis,& non genitis de nouo aliis nullum aecidens earum permanere.Sed haec solutio valde aliena est a verbis vi sensu Mistotelis:a verbis quidem, quia exemplum ponit in substantiis particularibus, ut tu quodam hom ne in quodam animali amente vero, quia Aristoteles non existimauit possibilem eorruptionem substantia ,cui non succedes generatio .ergo nec potuit in hoe sensu loqui.Ideo secundo respondet loqui Aristo-lem de corruptione primarum substantiaruin secundum totam suam entitatem, ita ut non solum forma desinat esse , sed etiam materia , sic autem desiinentibus primis substantiis impossibile est remanere accidentia. Haec tamen solutio non minus est eo trahentem Aristotelis,quam propcedens, quod sic probo Aristoteles non cosnouit desitionem substantiae secundum totamentitatem,quia naec est anthi latio:ergo non potuit de ea loqui. Praeterea de materia docuit expresse a lib.Phycesse incorruptibilem;ergo non putauit possibile, quod prima substantia eorrumperetur ex parte materiae. Et si dixeris loquutum est ex suppositione cuiusdam impossibilis;probatur elle salsum , quia loquitur expresse de primis substantiis, quae vere corrumpuntur,& asserit eis corruptis,ut passim contingit, nihil permanere, hoe est, nullum praedicatum substantiale,nec accidentale realire permanere semit, ergo proprium subiectum accidentium
esse compositum,& non materiam.
18 at in hoc I. lib.degenerat. cap. tex. 23.asserit generationem substantialem dit terre ab altocatione ex parte subiecti, quia subiectum alterationis est compositum manens sub utroque termino,hoc est,sub uno,& alio contrario a identi, inter quae
172쪽
versatur alteratio; ut subiectum eatefactionis est aqua, velli num quia manet modo sub frigore, quod est terminus a quo, einde tub calore, qui est terminus ad quem & solum suscipit
mutationem secundum diuersas passiones, hoc est, secundum diuersa accidentia, quae in se reeipiens patitur: subiectum vero generationis substantialis est materia prima:ergo sentit alterationem,&caetera accidentia corpore esse in composito tanquam in proprio subiecto Verba eius sunt. Alteralis smdem est,quanda manente subluto sensuit existente transmutatur in ei-
passioni , atit eontrariis existenti . Sed respondent subiectum alterationis elle compositum, non ratione totius, sed ratione partis, nempe materiae. Haec tamen solutio non potest elle ad mentem Aristotelis, qui propriissime loquitur de subiecto in inhaesionis,totum vero ratione partis non est subiectum inhaesicinis,sed solum denominationis,ut in s mitate constat,euius su tectum est homo ratione nasii, non est tamen subiectum inhinsionis homo ratione totius, quia limitas non inhaeret in torct homine, sed in sola parte:dicitur tamen subiectum denomina intionis,quia per inhaerentiam aceidentis in una illa parte,in qua sola aptum est , inhaerere, denominatur totum ab illo. Si ergo compositum non ratione totius, sed ratione solius partis effisubiectum alterationis:ergo non est subiectum inhesionis eius; sed solum denominationis. Quod vero Aristoteles de subiecto inhamonis loquatur, euidens est,cum dicat, compositum trans. mutari per alterationem in propriis passionibus ergo sentit in se recipere alterationem ipsam, quia nihil transmutatur, nisi quod transmutationem in se recipit. Sed clarius hoe idem eo stat ex s.lib. Phys. p. r.text. 3.ubi explieans Aristoteles, quod sit primum, proprium subiectum motus simul cum termi his a quo uti, ad quem, ita ait Alterum enm est, qusdnim: -- Metur, ct in quod moueιur, is ex quo , τι lignum , ct ealidum, in frigidi m serum autem alius quide- , quod aliud ver in quod istiuina tεm ex quo , motin manissum est , quod in lignos, cte. Et text. ii eiusdem libri se etiam loquitur de subi
cito motus. Primum anim dupliciter contingit mot- esse stitim auris Miscti, sis. homo mouetur, quin ex al&st in nigrum murm
Sed probatur ratione, quod materia non possit esse primum, adaequatum subiectum motus , sed compositum , materia vero ad summum inadaequatum remotum. Primo, quia illud est subiectum proprium Q adaequatum accidentis, quod proprie,&.ada uate suscipit in se ericctum formalem eius, ut:
subiectum proprium, asquarum albedinis,quod formaliter,
173쪽
ic Lib. L De generationeis inrist.
M adaequato est album sed compositum suscipit in se primo,se
adaequate effectum formalem motus:materia vcro,non nisi in- adaequate,&quasi remorerergo compositum,& non materia est primum, admiratum sub:ectum motus Probatur minor, quias rivalis effectus motus est moueri, sicut albedinis elle albumrfod quod primo,& adaequale mouetur quocumque genCr mintus est compositum materia vero siue nuda accipiatur,siue informa forma inadaequat inritum, tiari,& ratione totius e posti: ergo hoc , non illa ei subicctum prianum, Mad. aequatum motus, ex Unsequenti cuiuscumque accidentis pro lucti per motum,quia idem est subiectu motus.& termini. Secundo probatur cadem sententia ex potentiis, cactibus vitalibus , ut ex sensibus externis, Dactibus eorum, quae cum sim accideotia corporea ue ponuntur in materia prima tanquam in proprio,&adaequato subiecto ab opinione opposita. Quod vero sint potius in composito, tenet expresse Aristotel. r. lib.
de Anima textu . cista .in hoc ait distingui in homine potentias sensitivas , tam cognoscitiuas, quam appetithras ex una parte , ab intellectu ex alterari quod intellaetus non est potentia organica, hoc est , in organ'corporco inhazens, sed piri tualis inhaerens immediate in anima rationali appetitus au tem sensitiuus . sensus, quorum cognitionem lacruitur, sunt potentiae orgauicae, non inhaerentes immediate in anima, sed in .organo corporeo, hoc est, in quadam parte determinata
corporas, v visus iniculo inde actus earum linquit non sunt actus anima immediate , sed totius cnniuncta, nemp organi compositi ex corpore. Manima, siue ex materia, Eor.
nix; in quo residet potentia sensitiva, ut videre, Laudire sunt actus oculorum x aurium sue potentiae auditiuae intra aures ipsas, ut in suo proprio organo residentis , ita ut a potentia ipsa sensitiva in illa parte reficiente eliciantur,in in eadem permaneant. Ex quibus haec tria argumenta colliguntur. Primum est: potentiae sensitivie immediate sunt totius coniuncti aut compositi ex corpore dc anima nam ideo vocantur potentiae or sanicar: ergo immediato inhaerent in eo, lactus earum procedit ab eodem tanquam a principio proximo, operante Virtute potentia , recipiuntur etiam in eo: ergo sunt in toto con
iuncto tanquam in proximo subiecto , ut potentia visiva in actus idendi in oculo. non in sola materia prima, ut asserit QP patitarententia Iecundum , actiones immanentes hoc di ferunt a trapi euntibus, quod 'φ- procedunt ab agente, Min eo non rccipiuntur, sed transeunt ad pastum ab eodoni agente diuersum, an ili tannitimis proprio subiecto inhaerent , ut clusa tio
174쪽
calefactio procedit ab igne tanquam ab agente, Miransit ad aquam, in qua tanquam in subiecto recipitur Limmanentes vero procedunt ab agentc. non tranteunt ad pastum distinctum, sed in eodem agonte manent tanquam In proprio subiecto, sed actiones senutiuae sunt immanentes, ut Aristoteles,ruvniuersa schola satetur: ergo recipiuntur in eodem principio acti in quo immediate procedunt, ut visio in oculo: sed principium a quoir inae eliciuntur, est compolitum ex organo, α potentiati eo residcnte, & non materia prima secundum lenulla habens actutitatem respectu harum actionum nec etiam materia prima, informata anima,quia neque hoc modo sumpta elicit astum idendi , nec per potentiam sensitivam, sed
principium cst totum coniunctum ex materia, & rma vi
docuit expressu Aristotcles, quod patet realiter esse distincturii materii, etiain ut informata Arma ergo recipiuntur iri eodem compos o tanquam in proprio subiecto, non in
His argumentis ex eadem radice praecedentibus, respondein re conamur aduersari distinguendo actionem transeuntem hoc modo Achio transiens duplex est , una quae proceditis agente, transit ad palium , non solum ab eo distinctum rea. liter, sed extra illud existens, quo pacto calefactio procedit ab igne, tranua ad aquam, quae est res alia extra ignem, laee et actio simpliciter transiens, quia nullo modo permanet in agente, sed extra illud transit. Alia est actio ab agente proe dens vi transiens ad passum, quod licet sit res alia divi incta ab eodem agente, sed non est extra illud et quia pars eius est intra ipsum claus dissim est immanens simpliciter,quia intra agens ipsum permanet a transiens vero iecundum quid , quia ad passum trans distinctum ab agente , quamuis intra Ipsum ma αnens in tales sunt sentationes, quae a potentia sensitiua , vel organo pς ipsam sentiente eliciuntur,4 recipiuntur in ma-
Ieria, ex qua componitur idem organum. propterea imni notos dicuntur simpliciter, quia in materia organi in harreniates pernianere dicuntur intra idem agens , sicut eadem male taxia intra ipsum est , quamuis ex eo, quod et distincta realiter ab eo, sicut pars actu, secundum vid possint transeuntes . cari quia ad aliud transeunt quodammodo extra ipsum propere distinctione realam.Quod vero Milt.asserit lias actiones,lietae potentias,a juibus eliciuntur, esse totius coniuncti, hac distin cnione ςxpli ari debctinempe esse toxius cpniuncti,ut principii operantis, Hucii ocedulit, nun tamen ut subiecti reeipientis. sed solius materiae quod vero vocantur immanentes,verino in
175쪽
ab hire loquendosed ex eo non prisbatur,quod in eodemor. gano adaxmate reeipiantur, sed satis est in materia eius recipi. uuae aliquid eius est,in intra ipsum permanet, consequent ex sensationes ipsae,quamquam ad aliua eti m transeant quo dari modo extra organum existens propter distinctionem realem eiusdem materiae ab eodem organo. Hare tamen solutio, nec vera est, ne argumento satisfacererrest, quod probo primo a simili, nam si aqua eatefiat ab igne
cundum unam partem tantum, postquam se est ealefacta, remoueatur ab ea ignis, tunc tota ipsa aqua secundum omnes partes eius per modum vnias agentis agunt in solam materiam illius partis, per frigiditatem summam, cruam habent producendo in eam frigiclitatem amissam in expelliendo calorem ab igne receptum, omnes fatentur talem alterationem infrigi dationis esse actionem transeuntem,quia passum est distinctum reabiter ab agente, licet in eo includatur tanquam pars in toto. Actiones etiam , quibus anima rationalis per unam potentiam aliquo modo agit in aliam dicuntur ab omni bactranseuntes, ut dum per voluntatem mouet intellectum, vel e conuerso, Ac tamen materia illius partis aquae,in qua recipit ut infrigidatio, includit ut in aqua ipsa tanquam aliquid eius, atque etiam potentia id la, in qua reeipitur motio proeedens ab ansma per alia, in eluditur in anima ipsa tanquam aliquid eius: ergo licet ma-rerra o mi in qua reeiisitur sensatio,ineludatur in eodem oris gano a luam pars eius:latis est esse realiter ab eo distinctam, Ussen statio eadem sit actio transiens quia distinEtio realis agenis ris,4 passii. vel identitas utriusque est, quae facit actionem esse
immanentem vel, an launtem. Seeundo probatur, quia actio immanens, ut nomen ipsum
probat, est illa, quae manet in principio agente, sed si sensationes recipiantur in materia organi, non in eodem organa perante per potentiam, non est verum ullo modo, quod maneant in principio agenteierm nee erit ullo modo verum,quod sint immanentes. Probatur minor , quia materia non est ullo modo principium activum sensationis, eum non possit enprinei pium activum alicuius operationis, etiam radicate, ut in
I lib. hys ostendimus, nam id quod est pura potentia , non potest esse principium activum radicate actus, S ueho nee potest esse sor male per potentiam in se receptam, quaa principium formale per potentiam, debet esse radicale pex propriam entitatem , a qua ipsemet borentia Ubeedax, ut in
quibu*umque agentibus ἡ manifestum Phorem ab impet
=ctinae materiae aliena lunt 'Probatur:
176쪽
probatur tandem ex parte omnium, quae concurrunt ad se, 'isatione ac primo ex parte specie impressae,quia species est vi tus obiecti, per quam unitur potentiae tanquam virtuti aestiuae, ut eam donstituat sussicienter in actu primo ad elitiendam ta- Iem sensitionem;ergo non inhaeret in materia tanquam in pro ximo subiecto,sed organo agenti per potentiam.Probatur conrsequentia, quia materia non ei principium activum lenta dicionis per potentiam , sed organum, ut ipsimet aduersari, fatu tur. Et si forte respondeant uniri quidem organo operant per
potentiam tanquam principio activo ad operandum ex eoi quod inhaeret materrae eius, probatur hoc non esse verum, nec
suffitiens, quia species ita debet uniri organo operant per potentiam, ut constituat unum integrum in totale principium activum operationis eum ea sed non potest liciniri per solam adhaerentiam cum eo, & inhaerentiam in materia ergo falsum
id est, atque insufficiens. Probatur minor , quia species debet uniri principio sentienti tanquam aiftus determinans potentiam in toniti tuens eam sumcienter in actu primo tanquam Tepraesentans obiecturari ergo per realem,in veram unionem, nam per solam adhaenonem non potest emcere unum princi-νium Vitalis cognitionis sed tanquam forma extrinseca se habebit, necesse est ergo ei uniri tanquam formam intrinseca ut sic a principio intrinseco completos procedat vitalis opera
tio, ut forma autem intrinseca non unitur, nisi per veram, Screalem inhaesionem , quare organo debet inhaerere species per se immediate, Si non suffficit, ut inhaereat materiae. Secundo,
probatur egi parte speciei exprenae, nam siue sensatio dicat veram actionem realem de praedicamento actionis formaliter, vel praesuppositive, vel nullo modo , sed solum speciem expressiain immediater per se dependentem 1 potentia, hoc est. fine ulla actione media secundum diuersos modos opinandi.
omnes ramen modi conueniunt in eo, quod tanquam rationem intrini eam dicat unionem formalem eiusdem specieimpressi curri potentia, in qua sormalis ratio cunitionis posta est sed ex hoe sequitur efficaciter non posse recipi eandem speciem expressam adaequale in materia, sed in organor ergo in eo dehet inhaerere tanquam in subiecto. Probatur minor, quia potentia non sentit, neque cognoscit per se, neque materia per ipsam, sed principium adaequatum lent len6, atqucaognoscens est organum per eandem potentiam huic ergo debet uniri formaliter species expressa, ut italis unio sit co-guitio obiecti, quod patet non posse fieri, nisi per realem in- iacientiam in eo Irobatur tandem ex parte potentiae sensitivae,
177쪽
capsuismet actus sentiencti, hoc est, actionis realis sentiendi, si haec interuenit in sensatione, quia repugnat accidens recipi iii aliquo tanquam in subiecto inhaesionis, quin et tri buat proprium estinum formalem sed materia non est capax enectus sermalis potentia sensitiuae,neque actionis sentiendi rergo repugnat,quod in ea recipiantur accidentia haec tanquam in su 'tino adaequato Minorem sic probo effect iis formalis potentiae sensitiva est constituere subiectum formaliter potens sentire,atque cognoscere ensibile obiectum, quod est elle forma liter potens elicere sensationem, ut principium aestiuum eius Et trechus formalis sensationis est constituere subiectum ut actu, formaliter lentiens, sed materia non est formaliterpotens elicere sensationem; ut principium activum eius,nec et iuriformaliter sentiens, sed utrumque effectum formalem recipit adaequate organum quod est compositum: ergo coria posito, Senon materiae insunt haec accidentia tanqua subiecto adaequato. Is Propterea recentiores alij his argumentis conuicti satentiae potentias, tactus vitales , atque etiam species sentibiles impressas,& expressas non recipi in materia anquam in-subiecto
sed in composito , nee priorem sententiam defendi posse de fi accidentibus, sed de caeteris imperfectioribus. Sed hie modus dieendi mea quidem sentcntia probabilis non est,quia destruit
imprimis unicum fundamentum eiusdem sentent lae,quod omnes patroni eius praesupponunt,desvi innitunturinempe quanti talem eis coaevam materiae,& prorsus inseparabilem ab ea,qua media omnia accidentia corporea inhaerent idem materi se tanquam adaequato subiecto , in eaque permanent destructu formis substantialibus, atque compositis unde sequitur M. nullum medium admittendum esse de his,vel illis accidentibu et corporcis, vel fundamentum ab omnibus admissum destruinicum eodem modo se habeat in omnibus ideo modus iste mea dium ponens omni authoritate caret; cum probabile sit,quo lpluribus,vel sapientibus apparet, ut docet expressu Aristoteles, sequitur nullam probabilitatem habere. Sed probatur ratione esse aperte falsum a fgumentiim ad hominem,praesupposito illo principio,quod cum caeteris omnibus
admittunt recentiores istae videlicet omnia aecidentia corpo rea in hinc re substantiae media quantitate,ex quo sic arguo.P tentiae vitales cum suis actibus, atque speciebus non inhan ent materiae,tanquam subiecto achaequato,sed composito aergo 'tera omnia accidentia corporea inhaerent etiam composito, Senullum inhaerebit materiae, quod est contra ipsos. Probaturconi equentia quia accidenti Ahaec corporea sunt ergo inhaerent
178쪽
. cap. IIII. Trac LIII. QM . VIII. 161
eomposito media quantitate,ex quo euidenter colligitur eamdem ipsam quantitatem inhaerete etiam eidem composito, proinde caetera omnia accidentia corporea Probatur haec vltima consequentia, quia omnia debent inhaerere mediantiantitates ergo eidem omnino subiecto, cui inhaeret quantitas, quod est compositum. Nec poteth solui argumentum, si dicatur probare quidem de omnibus aliis accidentibus, quae sunt in animalibus, i de quantitate,& caeteris ea media inhaerentibus, non tamen de eadem quantitate, .caeteris inhaerentibus in reliquis orporibus non sentientibus; nam hoc aperte fallani est,qui quantitas, reliqua accidentia corporea, quae sunt in animalibus, praeter vitales potentia i , actus atque species sunt eiusdem prorsus naturae,in rationis, ut quantitas corpori sensibilis, insensibilis eiusdein naturae stini. similiter prima
qualitates, atque secundae ergo omnes postulant idem subie ctum. Quare uea,quae sunt in animalibus,postulant pro iubiecto compositum;euidenter sequitur, quod ea quae sunt in caeteris corporibus insensibilibu idem compositum pollulent,desin materia esse repugnet. ιν Probatur tandem ex augmentatione, tuentium, deritia duo docet Aristoteles Primo, quod sit vere,& proprie motus terstminatus per se ad quantitatem. . lib.Physic sed terminus mo I9atus debet produci per motum cum motus sit via, cseri termini, ergo per motum augmentationis produeitur quantitas: qui, non potest est verum , si quantitas sit in imateria prima tamquam in subie to nam si ita sit, neceue est quantitatem
cibi,vel alimenti permanere in carne, in quam conuertiturat: mentum, iniri viventi cum ipsemet carne per mutationem. producta , cum eadem quantitas maneat in genito, in corrupto iuxta hanc opinionem .sed non potest vivens simul ac quirere duplicem quantitatem ergo praeter hanc,'ilam affert
secum materia alimenti, non potest produci alia per motum augmentationis contra expressiam sententiam Artitotelis Respondent tamen pro opposita sententia iuniores , augmentationem esse proprie motum terminatum ad quantitatem, non de nouo productam, sed resultantem ex unione quantitatis alimenti cum ouantitate viventis , nec Attitotelem
umquam dixisse , quod per augmentationem producatur quantitas. Itaque existimant motum augmentat ignis habere pro termino producto unionem unius quantitatis ad alteram,
α consequenter maioremini iantitatem ex unione resultantem;
scut generatio hominis habet pro termino producto modum unionis animae cum corpore , ideo totum hominem ex
179쪽
is Lib. me generatione incorrupti
materia,& forma unitis e stantem:hunc autem modum vn1 nis dupliciter ponunt diuersi; nam quidami ter indivisibilia, quibus continuantur partes determinatae, aut aliquotae quantitatis, qualia sunt puncta in linea,ponunt modum alium diuisibilem eoextensum partibus, quo uniuntur partes indeterminatae quantitatis &hunc modum unionis dicunt produci per augmentationem, per quem unitur quantitas alimcnti quantitati viventis corporis , per additionem eiusdem quantitatis alimenti augeri corpus vivens .Haec tamen sententia non solum est falsa, sed expresse contra Artitotelem, qui Vbicumque de quantitare, vel continue loquitur, nullum aliud continuatiuum ponit praeter indivisibile, quod vocat terminum communem, quo medio uniuntur,in continuantur partes. Q d vero sit falsa, probatur primo, quia eodem modo
continuantur partes proportionales, vel indeterminatae,ac de terminatae, vel aliquotae: cum sint omnes eiusdem rationis: ergo si istae uniuntur, vel continuantur per modos unionis indivisibiles, eisdem,niri debent partes proportionales, vel indeterminatae in non debet mul plicari alius modus diuisibilis. Secundo, quia talis modus diuisibilis est: ergo habebit partes, munitas quidem per alios modos unionis indivisibiles,& diuersos ab indiuilibilibus, quibus uniuntur partes quanti talis , quia partes ista diuersae rationis sunt a partibus modi: ergo diuersis indivisibilibus uniri debent, quae inaudita sunt in schola, supermia in ideo admitti non debent. Alij vero dicunt per augmentationem produci indivisibile quantitatis, quo unitur quantitas alimenti quantitati viventis,i fit una numero cum ea .& ideo per eam sic unitam vivens augetur. Sed haec etiam sententia contra Aristotelem est,qui numquam somniauit per motum augmentationis produci indiuisibile tantum, sed sormam habentem latitudinem, ratione cuius potest per se terminare motum .est etiam falla, qui inindiuisibile quantitatis non potest produci per se motu success
uoci cum careat latitudines nec etiam motu continuo, quia
per diuersas partes motus continui debent produci diuersi termini partiales , continui sed unum indiuiubile non potest esse continuum alteri, nec immediatum ergo nec potest esse terminus motus successui. continui. Et eodem modo impugnantur ali modi dicendi recentiorum de productione indivisibilium petr motum augmentationis, quos non refero , quia non habent fundamentum in doctrina Aristotelis, nec in vera Philosophia, sed in sola imaginatione eorum.
180쪽
sed probatur iam eontra Aristotelem, rationem me, M quod per augmentationem non producatur quantitas. O tra Aristotelem quidem ex ἔ.libiae generatione ap. I.tex I. ubi loquens de alimento, e quo fiunt nutritto, augmenta ti, ita ait: Secundum igitur quo potentia empositum ex tra que est, ut quanta raro, si quidem auget e Genim quantum opo retonerari, is amem .seeundum aurern, quodsuum ara sinu int, cte. Quibus verbis docet primo alimentum, nempe an guinem esse materiam nutritionis, augmentationis in qua
tum in potentia et Learo quanta , .compositum ex utroque, nempe ex carne, quantitate, sed diuersa ratione, nam ut caro in potentia est materia nutritionis, ut in potentia quantum est materia augmentationis,sed fit caro actu per nutritionem:ergo fit etiam actu quantum per augmentationem. Probatur consequentia, quia utrumque ait Aristoteles esse in poritentia ante nutritionem,& augmentationem.Sed fieri actucat nem per nutritionem, est produci carnem per eamdem nutriritionemrergo fieri actu quantu per augmentationem, cum ante
illam esset quantum in potentia, est produci quantitatem per
augmentationem Secundo,docet eisdem verbis carnem quan tam per nutritionem, & augmentationem factam , vel etiarni non iactam,composit um quoddam esse ex carne, quantitarer
ergo sentit unum compositum resultare ex utroque,non potest autem unum compositum resultare ex duobus,nisi inter te unistis: ergo sentit quantitatem uniri carni;camem vero non es.solam materiam, sed compositum substantiale ex corpore, anima euidentissimum est:ergo ex mente Aristotelis quantitas unitur composito, non potest uniri ei, nisi ut forma lubiecto per realem inharientiam, sicut nec albedo unitur corpori,
nisi vi subieet ad ompositionem albi ergo quanti a minente Aristotelis nitur composito immediate eum quo componit totum quodclam accidentale,non vero materiar, nisi remotς,4 inadaequate. Quod vero sit contra rationem probo, quia ex ea sequitur primo, per motum augmentationis solum
per se produci punctum indivisibile, quo uniuntur duae quanti. rates; quod est contra rationem motus, Mindiuisibilis, quia motus nabet diuisibilitatem a termino, quam non potest nabere a puneto indivisibili Mindiuisibile eum sit continuariis
uum, vel terminatiuum partium, non est per se produeibile per motum, ut cuidenter patet in caeteris motibus sed ad summum potest consequenter produci cum parte termini, quam continuat et terminat. Secundo sequitur, quod si per motum is augmentationis non producitur quantitas, sed praeexistens ia