R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; seu de generatione, & corruptione earum ... _ Nunc primum in Gallia editi. Cum duplici indice, ..

201쪽

i, Lib et Degenerationi corrupi.

immediatum, Si ergo unum accidens sit solum ratio materialis inhaerendi alteri,& non inhaereat ei,ut subiecto, quod proximo,omnia accidentia erunt in substantia tamquam in subi cto,quod,proximo, & nullum erit hoc modo subiectum alte ius;li vero unum accidens sit in substantia medio alio, cui in-ha reat tamquam, quod, non omne accidens erit in substantia tamquam in subiecto proximo, sed illa , quae hoc modo in ea fuerint medijs alijserunt in eis tamquam in proximo subiecton in substantia tamquam in primo,atque remoto. Secundo certum ell,4 in quo conueniunt omnes, nullum accidens posse esse subiectum quod alterius, tamquam per se illud sustentans quod ex extrinseca ratione substantiae ac accudentis probatur euidenter,nam sola substantia est ens per se,&ei soli debetur existentia,& subsistentia per se, ratione cuius ei soli conuenit substare caeteris,hoc est, ea in se sustentareuiccis dens etiam ab intrinseco habet esse en in alio,& ideo non potest esse in rerum natura,nisi inhaerendo alteri, & ab eo sustentatum,naturali modo loquendo. Ex quibus sequitur naturaliter nullum accidens pone esse subiectum per se sustentans

alterum proxime,vel remote,sed hoc soli substantiae eonuenire Solum ergo potest esse dubium,an unum accidens possit esse subiectum quod proximum sustentatum ab alio, in se su-

Irentans aliud,&hoe naturaliter, nam per miraculum nullus fere est,qui dubitet,quin quantitas sit subiectum aliorum accidentium sustentatum a Deo per miraculum Communis namque sententia est in schola, quod eaetera accidentia specierum sacramentalium non existant per e,sed quantitati inhineant,

Lab ea sustententur,sicut prius a propria substantia. Et circa hoc dubium sic explicatum est prima opinio afferens nullum accidens posse esse subiectum alterius ullo modo, sed ad summum esse dispositionem, vel eonditionem necessariam,qua media inhaeret substantiae tamquam subiecto proxi-

minalium, quos citauit pater Suarius in .lomo tertiae partis disp. 36Act. 3. Probatur testimonio Aristotelis 4. Metaph.tex. 4. expresse id asserente his verbis Atridens enim non est Meiadenti accidens,nisi quia utrumque eidem aeridis,die autem veluιῶ album est musicum, O boe,ιt um quoniam utrumque homini ae-ridissed non ita Socrates musiciμ;quoniam utrumque limi alter, aeridis. Quibus negat ullo modo posse nuru accidens esse subiectum alterius. Deinde ratione, quia omne accidens est scirina actuans subiectium, miribuens ei proprium essectum tormalem in genae causa formalis: ergo omne accidens est

202쪽

Cap. IIII. Trast. III. us. X.

forma subiecti, subiectum exercet cauam mateIialem respectu accidentis in se recepti:ergo repugnat accidens esse subiectum accidentis.Probatur consequentia, quia si admittatur,confundentur causa formalis, materialis.

Secunda opinio concedit unum accidens inhaerere substantiae medio alio,non tamquam subiecto,cui inhineat,sed soluin t ratione inhaerendi substantiae, vel quod idem es solum vesubiecto,quo, non ut subiecto , quod Ita sentiunt recentiores quidam,& probant hoc argumento, quia si, num accidens est subiectum quod alterius:ergo subitat illi;substare vero alteri non est aliud, luam sustentare illud: ergo unum accidens suis 1 tentat aliud,quod est falsum propter duo. Primum, quia nullum accidens potest sustentare se ipsum, sed neeesse est ab alio sustentetur Pergo multo minus poterit sustentare aliud. Secundum, quia substare alijs est proprium substantiae quarto modo:ergo repugnat conuenire alijs, quare nullum accidens notet subita . teri,nec ideo esse subtemim, cui alterum in- eat,sed ad summum potest esse ratio inhaerendi alteri,quod est esse subicca um,quo. Nostra vero sententia duo asserit Primum est quod unum iis accidens inhaereat substantiae medio altero, ut subiecto, quod

proximo;substantiae vero, non niu tamquam subiecto remoto. Vtrumque tenet Durand in I.d. 8.p. 2. q.4.num. I. Pater Suarius tomo I.Methaph .disp. I .secti. q. num .s.&recentiores sere

omnes. Probatur testimonio Aristotelis et .lib. de anima tex. I.ubi potentiassensiti uas asserit esse susceptiuas sormarum

sine materia, hoc est, specierum sensibilium, quae ab obiectis

producuntur, in eis recipiuntur, ut exponunt Omnes intex-

pretes ergo sentit Aristoteles potentias recipere has species, Sed quod recipit aliud et subiectum, quod eius: ergo nam accidens ex mente Aristotelis recipitur in alio tamquam in subiecto quod.Probatur consequentia, quia si tantum esset ratio recipiendi,non esset susceptiuum. De seniatione etiam, quae est actus earumdem potentiarum, asserit est quoddarn pariter;si eiusdem libri,quod non potest esse verum, nisi recipiatur in eisdem potentiis tamquam in subiectis proximis equod nihil enim pateretur potentia, si solum esset ratio recipiendi actum,& non reciperet illum .Probatur etia tcstimonio D.Thomae .p.q. .ar. 1 .ad primuin secundit, ubi docet nuntaccidens non esla subiectum per se alterius, ita ut per se illud recipiat, per se illud sustentet, quia hoc oli subitati couenit; . ab alio tamen sustentatum potest esse subiectum alterius, sicut sinperficies ais esse subiectu caloris,quod non potest este,crum,

203쪽

to Lib. V De generationeis corrupi.

si solum est ratio inhaerendi,&propterea L 2. l.7.ar. I. ad 3.3eq. .ar. I.ad 3.asserit expreste num accidens inhaerere alteri; inhaerere vero alteri non dicitur, nisi illud, quod in eo recipitii auod est esse subiectum,quod eius. Probatur deinde ratione,muia ut D.Tho.in eodem locO.3.p. cum eo tota schola docet, in accidentibusaucharistiae nihil est de nouo actu per transsubstantiatione, nisi circa quantitatem,quae cum prius inhaereret substantiae panis, desinente illa habet esse per se diuina virtute, Mideo per se sustentat reliqua aecidentia, haec vero non sunt separata ab eadem quantitate, sed ei coniuncta,sicut prius Itaque non prius separata ab ea, postea nouo modo coniuncta, sed eodem semper modo ei coniuncta.Ex quo emcacissimum hoc argumentum colligitur pro nostra sententia:albedo,, caetera accidentia panis eode modo

se habent ad quantitatem eiusdem panis post tranisubstantiationem, ante illam , sed post transsubstantiationem sunt in

quantitate,tamquam in subiecto,cui inhaerent;ergo ante illam erant eodem modo in ea. Solum potest ei se discrimen ex parte ipsiusmet quantitatis, quod ante consecrationem erat subiectum proximum, cui inhaerebant, non a quo sustentabantur, nisi ut ab alio sustentatum,nempe a lubstantia panis,post consecrationem vero sunt subiectum cui inhaerent,& a quo suste tantur, in quantum' hiantitas ipsa diuina virtute sustentatur, vel per nouum modum perseitatis ei cocessum, vel per nou una concurrum diuinum, quo Deus in genere causae efficientis sup .plet materialem concursum substantiae panis. Secundo probatur de intellec tu,& voluntate, caeteris potent ijs sensiti uis,de quibus verum est reeipere in se intellectionem,& volitionem laquam proxima principia earum in tamquam proxima subiecta,qitae quod efficaciter colligitur ex denominatione ab eis suscepta,nam verum est,in ita ab omnibus pronuntiatui, intellectus intelligit,sensus sentit,voluntas,vult: verum eth etiam obiecta agere in his potentiis cognolcitivis, Meis imprimere proprias ecies:quas apud se conseruat intellectus,& sensus internus: voluntas producit in se actus , Obitas,eosque conseruat, non minus ae intellectus ergo istae omnes potentia sunt subiecta , quae patiantur ab eisdem ob- ischis,vel ab aliqua alia potentia activa, ut intellectus possibilis ab a rente,& quae in se recipiunt species , actus , chabitus, eosque sustentatae ab anima sustentant: ex consequenti sunt subiecta proxima eorum , anima vero lotum os recipit am- quam subicinina remotum,in quantum potentia ipsas prome recipit,&ideo accidentia in eis proxime recepta Probat rar, consequen

204쪽

consequentia,quia potentiae ipsae sunt proxima subiecta passionum , per quas species, actus, labitus recipiunt. Et eodem modo probari potest de figura, praessentia locati,de relationibus etiam aequalitatis,& similitudinis mam illae conueniunt quantitati, istae vero qualitati, ut proximis subiectis, quibus inhae-xent,in solum remote substantiae. Sed restat dubium, an ita sit unum accidens subiectum pro . ximum alterius,ut ipsum solum exerceat genus causae materialis eirea illud,dum fit,& conseruatur,& non substantia;sed praeter genus causae materialis,quod eadem substantia exercet circa accidens medium dum recipitur, iustentatur ab illa, nullam aliam causalitatem materialem exerceat circa alia, quae eo mediante recipit. Gratia exempli albedo recipitur in quantitate tanqua in proximo subiecto, dubitamus,an sola quantitas exerceat genus causae materialis circa illam,du sit du,reeipitur, sustentaturi substantia vero nullum concursum materialem praebeat circa illam, vel etiam simul cum quantitate concurrantanquam materialis causa ad productionem , receptionem Msustentationem eius; nam si primum dicatur, consequenter erit dicendum, caetera accidentia praeter illa, quibus mediis inhaerent substantiae, non educi de potentia eiusdem substantiae, sed de potentia solius accidentis , quo medio inhaerent: immo veret, proprie his solis inhaerere,in non substantiae, quod videtur falsum. Quidam distingunt diuersa accidentia, quaedam composita, haec aiunt componi ex duplici accidenti: ut praesentia Iocalis videtur composita ex praesentia substantiae, iraesentia quantitatis: alia simplicia, quae non componuntur ex duplicientitate accidentali, ut albedo, calor, c. Et de eompositis dicunt adaequale esse in subiecto composito ex substantia, accidenti, rideo non solum accidens, quo medio inhaerene praestare concursum materialem respectu eorum,sed etiam sub-1tantiam. De simplicibus vero solum accidens, quo medio inhaerent,substantiam vero nullum praestare concursum materialem ad receptionem eorum. Alij vero de solis actibus vitalibus probabile esse dicunt,postulare concursum materialem, non solum potentiarum , quibus mediis inhaerent animae, sed etiam substantiae eiusdem animae. Et ratio horum est,quia principium esticiens immediatum actius vitalis non est sola potentia, sed etiam allima ipsa cum potentia, sed actus vitales, cum sint immane es, debent recipi in eodem principio a quo eliciuntur: eo non in sola potentia, sed etia in anima debent recipi,tandi quam in subiecto proximo, ideo non sola potentia praestabie

205쪽

animas de caeteris vero asserunt a solo concursu materiali accidentis,quo medio inhaerent dependere, lubstantiam vero nullum praestare.

Vtraque tamen haee distinctio impertinens est, quia dubium hoc non habet locum, nisi ubi duo sunt subiecta accidentium,

proximum,& remotum:tunc enim merito dubitatur,an utrumque concurrat tanquam materialis causa eorum , nec in accidentibus compositis sevcre dantur nec etiam in actibus vitalibus si principium proximum non est sola potentia, sed etiam anima hisut duo subiecta, proximum,ac remotum, sed proximum tantum ex substantia,& accidenti compositum: ergo non

potest esse dubium, quin ex concursu materiali utriusque componentis proxime dependeant,sicut reliqua accidentia,sive simplicia sint,siue diuersa ab actibus vitalibus ovaleat ergo distinetio haee, nihil ad rem conserens. Qua refutata , duo dicimus. Primum, quod quaecumque accidentia, quae inhaerent substantiae mediis aliis, dependent ex concursu materiali substantiae praesupposito non quidem per accidens, sed per se,& necessario

naturali modo loquendo.Secundum,non dependere ex concursu eiusdem substantiae attingente illa, sed solum attingente ac-I eidens illud, cui proxime in erent. Ita Durand ubi supra vi probatur primum, quia unum accidens non potest esse subiectum quod alterius primo in per se , ex communi consensu omnium adduximus nam quod non habet esse per se, sed in alio, non potest sustentare aliud, nisi ipsummet ab alio sustentetur, sed nullum aceidens habet eis per se, sed inhaerens substantiae: ergo non potest sustentare aliud, nec proinde esse subiectum eius, nisi ab ea sustentatum, sed ad sustentandum ipsum necessarius est concursus materialis substantiae naturaliter loquendo: ergo caetera accidentia quae medio illo inhaerent, postulant concursum substantiae necessario praesuppositum, ita ut si deficeret, omnia desinerent esse naturaliter. Quod vero non dependeant ex concursu materiali substantiae circa se exercito, probatur quia accidens sustentatum a substantia immediatὸ recipit aliud, hoc ei inhaeret tanquam subiecto quod proximo 2 ergo concursus materialis eius sufficit ad illud sustentan dum praesupposito conculsu substantiae,quo ipsum me sustentatur; quare superfluus erit concursus substantiae circa illud Limmo& impossibilis,nam cum non inhaereat proxime substantiae, nec in ea proxime recipiatur , impossibile est, quod suo tantia

exerceat suum concursum materialem circa illud Pro us

206쪽

consistit.Εt lignum euidens huius veritatis est,quod ablata se stantia conseruatur eadem inhaerentia eorum in quantitate, absque nouo concursu prima causae immediate circa illa exeris cito, sed solum per nouum concursum, vel modum sustentandi quantitatem,ut probauimus in accidentibus Eucharistia Delo non erat necessarius concursus actualis substantiae cire illa,1ed praesuppositive tantum, ideo non posset conseruari inhaerentia eorum in quantitate, nisi talis concursus substantiae praesuppositus suppleretur a Deo. Ita ergo se habet substantia in quibuscumque aliis accidentibus, medio alio sibi inhaeren

tibus.

Ad argumentum vero pro ratione dubitandi propositu con- Iocedenda est consequentia, quod accidentia omnia, quae inhaerent medio alio tanquam subiecto,educuntur de potentia eius. dem sustentati a substantia in non ex potentia ipsius substantiis, ut de speciebus intelligibilibus, & sensibilibus satis est

per se manifestum, quod educantur ex intellecti,& sensibus, non ex potentia substantiae itaque ad eductionem horum accidetitium non renutritur nouus concursus substantiae materialis, sed praesuppontus sufficit, per quem sustentatur subiectum eorum immediatum. Quod ex eisdem accidentibus E charistiae probatur, nam si calefiat hostis, educitur nouus mistor de potentia quantitatis absque nouo miraculo , sed praesupposito primo: ergo Deus non praestat nouum concursum ad ta. lem eductionem, praeter generalem, quem praestat dum educitur idem calor de potentia ligni, iraeter miraculosam eo seruationem quantitatis praesuppositam supplendo concursum substantiae panisci ergo nec subitantia ipsa anis, si Venet,pra

staret alium concurium praeter cum, quo sustentaret quantitatem in genere causae materialis nec inhaerent talia accidentia

substantiae proprie loquendo, sed remota quadam ratione, inquantum ei inhaeret tanquam subiecto proximo illud accidens, quod est proximum subiectum eorum, ab ea sustentatur. Et hoc sufficit, ut dicatur substantia primum, ter se subiectum

omnium accidentium, & eorum praedicationes, Venomina 'tiones incommuni modo loquendi suscipiat, potius quam accidens, quo medio inhaerent, quod constat non esse subiectum primum,quia nec est subiectum per se eorum. Ad testimoniu Aristotelis adductum pro opinione illorum, . qui ons no negant unum accidens inhaerere substantia medio alio albiecto proximo Respondetur ex D Thoma in com--mmis eius, tum negare Aristotelem,quod unum accidens alteri accidat, tanouam subiecto priivo peries; nam hoc

207쪽

is Lib. I. Pegeneratione ct corrupi.

modo soli substantiae, accidere potest,cum non possit alteri inhaerere, vel ab eo sultentari, nisi praesupposita inhaerentia eiusdem primi accidentis in substantia,& virtute eius, qua susten-ratur. Bene tamen potest ei inhaerere, ut subiecto proximo sustentato a primo, ut expositui est. Et secundo dici potest non solum agere ibi Aristotelem de inhaerentia accidentali ,1ed speeialius de modo praedicandi omnino per accidens unius acci- .dentis de altero, ut eum musicus dicitur albus,4 hunc modum praedicandi asserit non procedere ex eo, quod unum accidens alteri accidat,sed potius ex eo, quod casu coniungantur in aliquo tertio,vt in homine quare non omnino negat, quod unumaeeidens inhaerens substantiae medio alio possit de illo praedi. eari, sicut praedicatur de substantia, sicut dicimus superficierneue albam, vel calidam, intellectuin intelligere &oculum videre. Ad argumentum vero concedendum et primum enthi meisma, quod accidens sit forma actuans subiectum in tribuens ei suum effectum formalem in genere causa sormalis. Sed neganda est posterior consequentia, quod unum accidens non sit subiectum proximum alterius, ex quo non sequitur confundi genus causae formatis,in materialis, quia non conueniunt eidem respectu eiusdem,sed diuersorum,ut accidenti,quo medio aliud inhaeret substantias, conuenit esse causam formalem respectu substantiae, cui ipsummet inhaeret,i respectu alterius sibi inhaerentis conuenit esse causam materialem: ut quantitas respectu substantiae habet rationem causae formatis,4 respectu al bedinis est causa materialis, in quo satis per se constat nullam esse repugnantiam , nam anima rationalis respectu corporis, quod informat,est causa formalis,& respectu intellectus,quem in se recipit, materialis.

V AESTIO XI.

et si distositiones praecedentes in materia estistenter concurrant ad expulsionem forma praesentis, ct intra- duetionem sequenti , vel solum

materialiter fili IT intelligatur quaestio, distinguenda sunt duplices di ia

positiones in generatione naturali cuiussibet rei,quciam tempore pracccdunt generationem ipsam is producunt, composito corrumpendo, aut matcria eius pc alterationes

208쪽

praecedentes,ut disponatur pro noua brma generanda, talis est calor productus ab igne in ligno, Maliae similes. Aliae sunt disepositiones non praecedentes, sed simul anear, quae producuntur cum forma substantiali noua, composito in instanti generationis pro conseruatione eiusdem formae substantialis nouae in anateria, ut calor summus,4 siccitas maxima, quae producitur cum igne in instanti genetationis eius det de his dispositionibus simultaneis certum est apud omnes,non concurrere effective ad productionem formae ignis.Cuius ratio eit manifesta,quia diu positiones istae proceduceitective ab eadem forma,& in eodem instanti generationis ergo sunt effectus eius,sed quod est ectus est alicuius in aliquo genere causae,non potest esse causa eius in eodem genere:ergo repugnat tales dispositiones effective eou. currere ad generationem ignis, vel ad eductionem formae eius. Quaestio igitur solum procedit de dispositionibus tempore pie

cecsentibus generationem,an effecti ueco currant ad productionem nouae formae Supponimus autem communem sententiam

scholae, quod accidentia in virtute substantiae, cuius accidenti assint, possunt effective concurrere ad productionem substantiae tanquam instrumenta, ut calor ad productionem ignis. Et prima opinio alteri dispositiones praecedentes emcienter concurrere ad educti em nouae formiae de potentia materiae, ει productionem eius. Ita Tolctus I li de gener.cap.4.q.T.&Conimb. ibidem'. I 8. art. 3.Soto .lib. Physq. 3.& cum his iuniores quidam,qui pro eadem sententia citanti Tho. I. p. q.

lum loquatur D. Tho in comuni de accidentibus asserens pota attingere productionem substantiae tanquam instrumenta, de quo non procedit quaestio Praesens,sed id supponit tanquam earum:inquirit vero in particulari de accidentibus tempore prae cedentibus generationem,materiamque disponentibus pro noua forma in ea introducenda. Potest tamen adduci pro hac senistentia aliud testimonium D.Thomae 2 2 quaest. 24 art. Io. iexpresse docet peccatum expellere ab anima e flective charitatem,quia ei contrariatur: ergo ex eius sententia etiam ca Ior,&quaelibet alia dispositio producta ab agente in materia expelletaliam dispositionem contrariam in eadem materia existentem,&consectu nter formam substantialem, euius est dispositio: sed ad expusionem formae substantialis, sequitur introductio nouae ergo effective concurret ad productionem eius ex mente

Sed ratione probant.Primo quia agens non potest produce ηα te effectum in pali distante, nisi ei coniungatur per aliquam

209쪽

virtutem a se emissam, ut patet de Sole, qui non potest prodi cere eflectum in his inferioribus, nisi eis coniungatur per lucem circa ea productam Mideo talis lux est instrumentu eius, quo effective operatum sed quodlibet agens coniungitur pata per virtutem suam circa illud productam ut ignis ligno per calorem in eo productum , ita ut si illum non unprima ligno

non possit idem lignum eorrumpere, nec igne ex materia eius generare: ergo agit per talem calorem ligno impressum tamquam per instrumentum ad producendam formam ignis. Et confirmari potest, quia calor ignis secundum communem sententiam effective concurrit ad generationem alterius ignis ex ligno,sed non potest effective concurrere, nisi coniungatur eidem ligno per alium calore in eo productu:ergo non est minusve tum de calore producto in ligno,quod effective cocurrat ad productionem nouae formae, quam de calore existente in igne. Secundo, quia in generatione viventis concurrit effect me virtus seminalis existens in eodem semine ad organirandam materiam eius,ad expellendam formam,& educendam nouam ex eadem materia. Ergo eodem modo concurrent caeterae dispositiones praecedentes in materia ad expulsionem contrariae formae,& generationem nouae. Probatur c6sequentia,quia sicut operatur vivens per virtutem seminalem existentem in eodem semine tamquam per instrumentum, ita ignis, Malia agentia naturalia per accidentia, quae producunt circa passum pro ex inpellenda forma contraria,& educenda propria ex potentia materiae eius.

xx Tertio, quia contraria se expellunt effective ab eodem subisiectio,vt in definitione eorum dicitur; sed dispositiones praecedentes in ligno sunt contrariae dispositionibus conseruantibus idem lignum,& ratiόne illarum forma ignis substantialis contrariatur formae ligni, ut per se patet: ergo tales dispositiones essective corrumpunt dispositiones alias; atque etiam formam substantiale ligni.Tunc vltra agens, quo expellitur efficienter una toma,producitur etia efficienter alia et luccedes:ergo sicut expelluntur dispositiones ligni, Forma substantialis eius ab eisde dispositionibus praecedentibus,quas producit 3nis in e dem ligno;ita producetur efficieter noua forma isnis:na,quod sint in eodem subiectomon obstat,quominus possint circa illudem cienter operari, ut patet de virtute seminali circa Oropriam materiam operante,& de potentiis vitalibus circa seipsas. Secunda opinio est opposita, negans, quod tales dis Piones praecedentes in materia effective concurrant ad expnem contrariarum , vel sormae substantialis corrum

atque Diqiligo by Ooste

210쪽

atque etiam ad generationem noua formae,aut compositi, edasterit solum concuriere in genere causae materialis ad praepa arandam materiam pro introductione nouae formae. Itaque calor productus in ligno no expellit effcienter frigus in eo existes,sed sol maJiter,nec expellit formam ligni, ni uisatini aliter disponendo materiam pro introductione formae ignis nouae, aqua expellitur eadem forma ligni in genere causae sormalis, non esticientis. Haec est expreva sententia D.Thom. q. 8 de Veritate art.7 ad .argumentum ex his, qua proposuit in contrarium ibi ita ait Ad quinti dicendum, quta .ispositio, fari aliquid ad formam us liue sed attriadis r innitim , inquantum per dispositiomni materiast congrua ad Ne pilam ms

ma. Et I. 2. q. 8s art. I .ad .ubi haec habentur verba. Ad quartum duendum, quod accidens non agit effective in subiectum , agit tamen formaliter in ipsum , eo mori loquendo , quo dicitur, ubilalbe facit alium. Ita etiam Pater Suarius tomo. I. Methaphi disput.28 sectione.x num. 13. videtur mihi probabilior, de

tenenda. .

Probatur primo, auia dispositiones praecedentes nihil ess-ciunt circa subiectum, in quo recipiuntur toto tempore pra cedente, nec etiam in instanti generationis Dergo non concurrunt effective ad productionem formae.Euidcns est consequentia, quia agens naturale non potest aliquid operari, nisi circa subiectum sed probatur antecedens, quia non expellunt esse- cstiue dispositiones contrarias , nec formam subitantialem sed neque aliquid efficiunt ad eductionem nouae formae de potentia materiae: ergo nihil estective operantur. Antecedens conceditur ab aduersariis quantum ad expulsionem effectivam dispositionum contrariarum in sormae. Et probatur hac ratione Agens naturale non intendit per se primo corrumpere suum contrarium , vel expellere illud, quia corruptio non potest esse per se primo intenta a natura , sed solum secundaria intentiones, in quantum primo intendit producere formam, vel effectum positiuum, ad cuius productionem leo uitur corruptio alterius ergo expulsi di ostionum, vel forma non potest fieri ab aliquo agente, nisi media Droductione alicuius effectus positivi, a quam sequitur talis ex plusio; sed dispositiones praecedentes nullum effectum possitiuum eliciunt toto tempore alterationum nam calor pro as in ligno, non producit nouum calorem in eadem par-

Hibiecti, alioqui seipsum intenderet, quod constat esse im- ossibile ergo nullum habet cffectum circa lignum p faeter expulsionem aliquorum graduum frigiditatis, suos csistat non