장음표시 사용
191쪽
18 Lib. L Degenerationeis eorruptii
i mis ex eo. Et hoc secundum, non solum est incertum,sed ex preue contra D.Thomam,in communem lententiam,vt infel-rius ostendetur. Ideo alij dicuntino ab his dispositionibus,sed a causa particulari eas conteruante instrumentaliter produci: hanc autem causam imprimis este corpora intrinseca ambientia, ut aereιn, vel aquam iuxta temperamentum corporis:deinde partes quasdam non viventes admixtas viventibus , ut sunt amores,& spiritus vitales, lanimales,& plura alia, quae omnia cum non tuant, nec informentur anima, Permanent mortuo corpore, concurrere possunt ad educa ionem formae cadaueris,tanquam similem anim ,cui pro materia,& instrumentis deseruiebant. Sed haec sententia non videtur habere fundamentum in vera Philosophia:quod sic probo.Spiritus vitales,&animales sunt prppria instrumenta animae in ordine ad vitales 'perationes, humores vero runt quasi partes secundariae eiusdem viventis ordinatae a natura ad nutritionem, nempe, Vt in partes viventes conuertantur, ut patet de sanguine,atque etiam ad conseruationem vitae, ut patet de eodem sanguine,&eaeteris
humoribus:ergo per se ordinatur omnes ad vitam,& eon seruationem eius; sed forma eadaueris est incompossibilis in materia cum anima,&quodammodo ei oppositari qua expellitur,atque etiam quasi: terminus corruptionis vitae:ergo repugnat spiritu vitales, Manimales, sanguinem, Mallosi umores ordinari per se ad eductionem formae cadaueris,& esse instrumenta per quae essiecti ne educatur, iam enim agerent ad corruptionem corporis viventis.Dieendum igitur est de Arma cadaueris idem prorsus, quod de formis animalium imperfectorum Titie fiunt ex
putrefactione terrae, naturali quidem consecutione educi det potentia materiae,in qua tales dispositiones praecessierunt,nem re talis organizatio, talis figura, tale temperamentum, Maliae. nee dari causam efficientem particularem, a qua producatur.
sed a solis uniuersalibus,& prima eas determinante ad tales esse, uicum eisque concurrente produci. 1. Quod probatur primo ex refutatione aliarum opinionum, at quibus nulla assignatur idonea causa particularis Secundo ex-Perientaa,quia repentinae mortis iugulati nulla datur verisimilis causa particulatis interna, nulla alteratio humorum , vel membrorum, a qua produci possit dispositio congrua re per ordinat ad educlionem formae cadaueris, sed respectu eausarum particularium em cientium omnino per accidens sequiture statim ergo potest esse talis eonsecutio per se ex ordinatione,& eoncursu naturae uniuersalis, hoc est, uniuet salium causarum. ad quas per se pertinet ecsuctio formae iuxta exigentiam malee
192쪽
tiae se dispositae, in qua talis sorina praecellit cita ut quemadmodum forma aceti non potest introduci in alia materia, ab ea, in qua praecessit forma viui sic in materia in qua fuit anima, quae est actus corporis Physici, organici, non potest sequi naturaliter, nisi alia quodammodo similis secundum organizationem , quam necesse est vitae quodammodo opponi. Et tota ratio huius est, quia sicut corpus mixtum compositurno elementis , ita dissolutio, vel corruptio eius tendit in elementa, sed quia elementa sunt corpora homogenea, d ideo ex hac parte quasi per extremum dissimilia corpori organico, Ec non potest naturaliter aliquid transire de extremo,ad extre mum, nisi per media minus dissimilia, propterea prouidit natura de his formis, quodammodo similibus , dc mediis, ut per eas transiret materia ad elenientadissimilia: siex his formis naturali necessitate materiae eductis,in introductis a causis uniuuersalibus in ptima, sequuntur aliae etiam similes dispositiones, nempe similis orsanizatio, figura, atque etiam quantitas accommodata praecedenti, quam nabuit corpus vivum, quo- nim accidentium iam Arma ipsa cadaueris educta in introducta causa e triciens est particularis, qua media uniuersales piodueunt similia accidentis; eadem etiam ratione sequitur similis cicatrix ei, quae praefuit in organi ratione corporis viviradieara, similis etiam calor aliquando propter nimiam ra. dieationem eius in corpore vivo. Ex his, quae dicta sunt a nobis in tota hac quaestione eolligitur,quod praeter incompleta accidentia,quae soli materiquet 1oli formae conueniunt,quales sunt generati , relationes partium, vel similia, nullum accidens permanet idem mimeto intre genita,ex his,quae fuerunt incorruptac
An omnia accidentia proxime inhaereant submntia,
vel quadam non nisi mediν ali sy
Rima opinio asserit nullum aecidens recipi immediate citi iocsubstantia, sed quodcumque ei inhaerere media potentia receptiua quaesit accidens eiusdem praedicamenti cum ipso-met accidenti recepto, ut qualitas recipitur in substantia media potentia , quae sit qualitas, inuantitas media potentia degenere quantitatis Ita Son Zinas 2. lib.Metaph.quaest. 26. COhalusione α.&nauellus quaest. 8.Probat testimonio Aristotclis
193쪽
D.Thomae: nam Aristoteles, lib. Metaph. text. 16 asscrui Eadem esse prancipia omnum generum, quae verba exponit Comment non desidentitate uni voca, sed analogica , ita ut sicut
substantia habet tria principia Physica nempe materiam, formam,in priuationem , sic quodlibet praedicamentum acciden iis habeat haec eadem principia eis proportionata. Et adducit exemplum Aristoteles,nam principium albi inquit tanquam tirma est albedo, tanquam priuatio , nigredi, tanquam subiectum , vel materia, luperfuies, in qua recipitur. Ex quibus verbis sic expositis , hoe argumentum colligunt. In quocumque praedicamento est propria potentia receptiua formae illius praedicamenti: ergo omnis forma accidentalis recipitur in substantia media tali potentia sui genexis quare nullum accidens recipitur immediate in substantia. Et I . Thomasci parte, quaestione 7 arti c. I. ex cisdem verbis Aristotelis videtur colligere hoc principium uniuersale a multis post ipsum receptum. Potentiai, a tu sunt in eodem genere, sic enim ait: Cum potentia , ct actu dividant ens is quodlibet gen- enm , oportet, quod Midem enm referantur potentia, . acy- si ideo si actus specificatur ab acrii ergilis, potentia etiam ad illum ordinata debet esse accidentalis: ergo omnis potentia substantiae ad recipiendum Armam accidentalem erit accidentalis,4 ideo media tali potentia eam reeipiet, non immediate per se. Secundo , quia si substantia per se immediate recipit sormam accidentalem ergo per se immediate est capax talis formae, & potens eam recipere,quod est per se immediate habere potentiam passiuam ad eam recipiendam. De illa ergo potentia pastilia inquiro, an sit substantialis, vel accidentalisci non potest esse substantialis , quia potentia substantialis ordinatur per se ad actum substantialem,&non ad accidentia, nam res superioris ordinis, qualis est subitantia, non potest per se ordinari ad rem inferioris ordinis, qualis est accidens erit igitur accidentalis potentia, qua media recipiet quodcumque accidens nullum immediate
o Haec tamen sententia salla est. Probatur primo ex natum abstantiar, quae in duobus consistit primum est , ut ei debe tui subsistentia per se, desindo pendens ab ali, secundo, ut per
hanc ibsistentiam per se possit lilbstare omnibus ideo de prima substantia in se, per se substante asseruit Aristoteles in
Polrrai Praedicamento, pie in Ha, per se, principaliter in maximὸ substare
194쪽
substare,quia ratione sui substat, non solun accidentibus , sed secundis subitantiis,hoc est, uniuersalibus praedicatis substantialibus: sed subitare idem est, ae sustentare tamquam subiectum caetera:ergo substantia sua propria virtute, sine ad ininiculo alicuius accidentis potest esse subiectum accidentis. Probatur consequentla,quia esse subicctum non est aliud,quam sustentare id quod in se recipit. Secundo probatur argumento ducente ad impossibile iam si substantia non potest sustentare ac idens,nisi media potentia,quae sit accidens eiusdem prindicamenti,ut asserit haec sententia, sequitur euidenter dari processum in infinitum. Probatur consequentia;nam potentia illa accidentalis per quam sustentat quantitatem , est accidens eiusdem praeditamenti quantitatistergo vel immediat inheret substantiae, vel media alia potentia,quae sit aecidens;si primum admittatur, iam coneeditur,substantiam immediate sustentare aliquod accidens contra eamdem opinionem 4 vero secun-idum,de illa secunda potentia et quam recipitur prima in subinstantia eadem est quaestio, an immediate recipiatur , vel per aliam potentiam accidentalem.& sic dabitur processiis in infinitum, vel concedendum erit aliquod accidens immediate re- .cipi in substantia tamquam in subiecto Tertio, quia non tum debet admitti processus infinitus, sed adhuc eo admisibi probatur non minus euidenter,quod aliquod accidens recipiatur immediate in substantia, nam admi1se processu infinito,de tota illa eollectione infinita accidentium verum est,quod si in alio tamquam in subiectomam omnia, singula sunt accidentia sed illud aliud in quo debet esse tamquam in subiecto, non
est ac ei densi cum sit extra totam illam collectionem infinitam accidentium:ergo est substantia,cui inhaeret tota eadem colle inctio accidentium, vel aliquod saltem eorum. Nostra igitur sententia est, quod non omne accidens reci αpiatur in substantia medio alio accidenti sui, vel alterius praedicamenti, sed aliquod sit immediate in ea receptum hoc eli, nulla media potentia quae sit aceidens reale distinctum ab ea
ex natura rei. Ita Caiet. I .p.q. 4.art. . Pater SuarhIS L. t m. suae Metaph. disp.44.sech. . num. 8. omnes recentiores. Pro
batur ex Aristotele cap. s. antepraedicamentorum in pluribus aliis suae doctrinae locis, in quibus diuidit ens reale in substantiam, accidens sed membra huius diuisionis debent esse immediate opposita, & consequenter immediate comparari inter
sese sed ratio intrinseca accidentis est esse in alio tamquam insebiecto saltem secundum aptitudinem: ergo necesse Est ali-9-d saltem accidens a toto ut tulit)genere,'ei uniuersalites
195쪽
iminediate comparari ad Iubstantiam,tamquam ad subiectum, wimmediate ei inhaerere. Probatur etiam testimonio D.Tho. I. part quaest. I. art. I. ad s. ubi ita ait: Si accidens aeri ratur
secundum quod diuiditur contra substantiam sie nihil ροis esse medium intersubriantiam, is accidens , quia diuiduntur secundum affirmatiouem, negationem, sicilice sica um 49 in subiecto is mn esse in ubiecto oci Ex quibus colligit potentias
animae, ut intellectus ., .mvoluntas, cum sint accidentia a
secunda specie qualitatis, non esse realiter substantiam animae, sed immediate ei inhaerere,iamquam subiecto:sentit ergo aliquod accidens immediate inhaerere in substantia sine ulla
media potentia,quae sit accidens. . . . Probatur deinde ratione,ex natura accidentis,nam accidens
est extra rationem, Mentitatem substantiae, conceditur ei a natura pro perfectione,in ornatu propriiesse, it per illud possit praestare plura , qua per se immediate non potest , ut operationes, talia: ergo necessario debet chneedi in ipsam et essentia, cin ipsornet et Je substantiae capacitas naturalis respectu talis ornatus alioqui non esset ei naturali su nec naturaliter recipererur in ca Haec autem capacitas, per quam recipitur, est potentia pii liua recipiendi: ergo non potest esse res distincta ab ipsamet substantia, nec requiritur ad recipienda omnia accidentia aptitudo, vel potentia receptiua in substantia, quae sit accidens reale distinctum ex natura rei ab ea, sed realiter per seipsam immediate recipiet aliquod accidens Secundo probatur,nam substantia Angeli eiscntialiter est intellectiva,& anima nostra essentialiter est rationalis vergo utraque substantia per se immediate capax est potentia ad intelligendum.&ratiocinandum;sed haec potentia,ut alibi ostendetur,est accidens, superadditum substantia creatae ad operandum in s cunda specie qualitatis: ergo immediate ,& per se illud recipit substantia Angeli,& animae rationalis. Ad testimonium Aristotelis respondeo, ita esse quod eadem sunt principia omnium, entium , vel omnium praedicamentorum secundum proportionem , ita, res quaecumque tria illa principia habeat suo modo, substantia quiden, vere, proprie habet tria principia in fieri, nempe materiam,formam dc priuationem; accidentia vero solum per similitudinem,nam quodlibet dum fit, habet aliquid,quod se habet tamquam materia,quod est subiectum in aliquid, quod se habet tamquam priuatio in subiecto, videlicet carentiam sui, vel formam oppositam includentem quanda ni rationen priuationis eius; sed non est necessiarium , quod haec tria principia 4ῖnt eiusdimigeneris,
196쪽
Cap. IIII. ruct III suasi IX. ias
generis , vel praedicamenti secundum entitatem; sed hoc solum habet verum in substantia, in qua reperiuntur proprie; in ea teris vero praedicamentis secundum aliquam saltem denominationem cita ut subiectum,quod se habet ut materiis, sit tale in potentia qualis est serma ipsa accidentalis in actu, quamuis secundum propriam entitatem sit alterius praedicamentici vealbum habet pro forma albedinem , pro priuatione nigredis nem , sed pro materia substantiam , quae licet alterius ut pra dicamenti secundum entitatem, in potentia tamen est alba, quia potest recipere albedinem in ideo ut talis reducitur ad idem praedicamentum qualitatis, in quo sunt forma, & priuatio. Quare non sequitur ex verbis Aristotelis sic explicatis. quod substantia recipiat albedinem , ut subiectum eius petaliam potentiam receptiuam, quae sit accidens ex natura rei ab ea distinctum, sed per propriam entitatem eam recipit;quae t menent ira , per quandam denominationem accidentalem dicitur pertinere ad idem praedicamentum qualitatis. Vnde sequitur male intellexisse verba Aristotelis authores primae opinionis existimantes , quodlibet praedicamentum habere principia propria eiusdem enestatis, ita visisit qualitas habeat
praeter sormam, priuationem,potentiam receptiuam,quae secundiam suam entitatem sit qualitas,hoc enim non est ex mente Aristotelis, nec in doctrina eius potest sustineri; sed verba eius in praedicto sensu debent intelligi.
Aliud vero axioma, quod ex eodem testimonio videtur colo rigere D.Tho nempe actum , potentiam esse eiusdem seneris, non est ita intelligendum , ut eiusdem praedicamenti esse debeant secundum entitatem , sed saltem secundum eamdem denominationem, quia licet potentia sit alterius praedicamenti secundumentitatem , suscipit tamen denominationem formae,ita corpus substantiale lit album,in potentia, inquan
tum potest habere formam albedinis ipsum actu, &formaliter denominantem album. Et hoc idem videtur esse, quod Scotus asseruit in 1.d. χε. q. I. potentiam esse eiusde generis cum actu, non quidem activam,aut passivam, sed obiectivam,in quantum ab intellectit apprehenditur habere formam , vel actum in esse possibili, ut corpus in quantum apprehcnditur posse habere albedinem dieitur pertinere ad prςdicamentum qualitatis, speciem albedinis,& ex hoe dicitur habere potentiam obiectivam respectu talis actus, vel formae, non vero potentiam passiuam realem, qiuaest accidens de praedicamento qualitas. Nam si de potetia passiua,aut activa reali eiusde praedicamet intclligatutidem axioma, aperi falsum crit cum potentia quaelibet aci: a
197쪽
reuis, laceidentalis siit in secunda specie qualitatis,4 actus
eius in praedicamento actionis,ut patet de grauitate, risibilitate, caeteris. Et si in substantia corporea daretur potentia pas- sua realis,quae esset reale accidens,in praedicamento qualitatis
deberet collocari: ubi collocantur omnes potentiae naturales ad agendum,vel recipiendum,& tamen actus cius,qui elt quantitas, est in alio praedicamento.
α II Ad primum argumentum distinguendum est antecedens, quod potentia specificetur ab actu, nam de his, quae per se ordinantur ad actum,verum est,& in hoc sensu prolatum ab Aristola 2.lib.de Anima,cap. 4. de his vero , quae non per se,sed per accidens ordinantur ad aliquem actrum,non potest esse verum, quia quae sunt pet accidens,non conserunt speciem;entitas vero substantia habet quidem capacitatem δε potentiam recipiendi accidentia, non tamen per se ordinatam ad illa, quia substantia cum sit per se δε essentialiter independens a quo eumque accidenti,4 etiam quodcumque accidens sit extra eL sentialem, completa rationem eius, non ordinatur per se ad ea recipienda, sed per accidens:quare nee potentia passiua eius accipit specie ab actu,seu larma accidentali recepta.Et propterea docuimus,4 probauimus in ante praedicamentis ex mente Aristotelis,&D.Thornae,ex potentia substatiae ad recipiendunt
accidens,, ex ipso accidenti recepto non fieri unum per se,sed per accidens,& ideo excludendu a praedicamento,quia talis potentia no est per se ordinata ad actu accidentale, quia repugnatre unius predicameli per se ordinari ad realterius praedicameli. Ad seeundum concedendum est primum enthimema,nempe substantiam per se immediate recipere formam accidentalem,&per Ic immediate esse capacem recipiendi illam,&cum deinde inquiritur, an capacitas haec, seu potentia passi in substantialis,vel accidentalis;respondeo realiter,& entitati-ue esse substantialem,quia non distinguitur ex natura rei a subitantia, nec est aliquid reale ei superadditum, sed solum dicitur
potentia et capacitas eadem entitas substantiae denominati ne quadam accidentali,in quantum per accidens, hoc est, propter quemdam ornatum, quem ab accidentibus nata est bascipere , ad illa ordinatu quagam ordinatione accidentali , cum tamen non sit realiter accidens, sed substantia, ut dictum est.
Ncgandum est igitur, quod sit potentia substantialis, hoe est, ordinata ad substantialem actum , sed solum potest dici entitatiue substantialis,quia entitas substantialis est,denominatiue Vero accidentalis potentia vocatur ab ama, vel tarma accide mi ili,quain per accidens suscepit,ut expositum est.
198쪽
cap. IIII. Trael. III. st. X. is γ
si omnia accidentia inhaeream immediate insubnan. tia,vel quadam, non nisi me alφ'PRima opinio tenet aecidentia esse in dupliei ditarentia, a Irunam quaedam sunt congenita substantiae, qualia sunt, quae
per naturalem emanationem ex ea procedunt in eodem instanti,in quo fit,vel generatum nam ex hoc dicuntur congenita, Vr proprietates,&potentiae naturales ad aliquem actum eliciendum ordinatae a natura;nam intellectus naturaliter procedit ab anima in instanti,quo creatur a Deo,& risibilitas ab homine in instanti,in quo generatur Alia sunt,quae per motum,
Vel mutationem, aut actionem, ves passiionem acquiruntur, tales sunt omnes actus potentiarum, ut sentationes, intellectiones,immo, motus ipsi,& mutationes.Et accidentia primi
ordinis ait ximmediate recipi in substantia;alia vero non nisi
media potentia reali,&acce identali. Ita Calenus ubi supra;c ius rationem videtur posuissi I p. q. 7. an. I. nam accidentia congenita substantiae essentialiter sunt potentiae, quia ad hoc principaliter ordinantur, ut aliquos actus eliciant, atque in se recipiant,ut intellectus intellecctiones,& sensus sensationes:dicuntur autem actus substantiar, non proprie, sed solum secundum communem rationem accidentis, reliqua vero accidentia
proprie dicuntur actus.Vnde sequitur proprie postulare potentias,in quibus immediate recipiantur;potentias vero ipsas non pollulare alias potentias, in quibus recipiantur;sed absque ulla media potentia receptiua inhaerere in substantia, cum ipsae sine secundum proprias rationes essentiales potentiae,& solum quadam ratione communi,& impropria dicantur actus. Haec tamen sententia Caietani insufficiens est, quia licet verum sit, accidentia congenita inhaerere in substantia absque aliqua media potentia receptiua, quae sit accidens reale, non est tamen uniuersaliter verum de aliis, quae possunt acquiri per actionem, & passionem, quod indigeant potentia reali accidentali, in qua recipiantur,in qua media inhaereant substantiae, nam quantitas imprimis utrumque habet, nempe conge nitam esse substantiae corporeae, Metiam acquiri per motum augmentationis, cimitti per diminutionem, tamen non
indiget potentia receptiua accidentali, sed sine illa, atq; pei seirrsmediate inhaeret substantiae:& relatione Hidentitati V, ωdiuersitatis non sunt necessario congenitet substantiae .sed acqui id. po Eurip
199쪽
possunt,& amitti per actionem,& passionem , laltem se enndario,& quasi per accidens,in nihilominus inhaerent substantiae sine aliqua potentia accidentali receptiua, sed immediate per se. Idemque de simplici praesentia ostendi potest, quae videtur immediate conuenire substatiar,&tamen posse acquiri,& amitti permotum:alia ergo regula sussiciens assignanda est , ut in particulari intelligi possit , quae accidentia immediate per se
inhaereant substantiae, quae non nisi media potentia reali receptiua,quae regula a nemine,quem viderim, praescribitur. Nostra igitur sententia est,suincientem regulam ex effectu formali, quem accidentia tribuunt substantiae, desumendam esse:erit autem talis.Omnia illa accidentia, quae tribuunt proprium effectum formalem substantiae absque ullo medio inhaerent ei, absque ulla potentia receptiua reali accidentali Prae upposita in ea.Ratio huius regulae manifesta est, quia viai- Mersaliter verum est accidens tribuere subieesto suum effectum formalem loquimur enim de solis intrinseeis ymedia actuali inhaerentia in eo ; ut albedo constituit corpus sormaliter album media inhaerentia , sicque de caeteris; ergo eo modo, quo tribuit efffectum formalem trubstantiae, et inhaerebit, si per se immediate,eodem modo ei inhaerebit, si vero medio alio,non immediate, sed illo medio dicetui inhaerere. Potest etiam probari inductione in quibuscumque nam quantitas per se immediate facit substantiam extensam extensione mollis, quia euidens est nullo indigere ad eam extendendam, rideo absq; vlla potentia receptiua cali,& accidentali:sed per se immediate ei inhaeret. Relatio etiam identitatis specifica oer se imme diate constituit substantiam relatium,& ideo ab ue ullo me dio ei inhaeret;intellactus etiam,& voluntas idem habent,sicq; de caeteris ostendi potest. Cetera vero accidentia , quae non per se immediate, sed medio alio tribuunt suos effectus sormalas substantiae, non dicentur ei in hanere per se immediate, sed media Dotentia receptiua reali accidentali. Sed circa hanc partem eiusdem regule quaedam distinctio notanda est mam dupliciter contingit accidens tribuere suum effectum formalem substantiae meato alio,nempe tamquam subiecto, vel solum tamquam conditione sine qua non Et quotiescumque tribuitur medio alio,ut subiecto, non potest immediate per se in herere, sed media potentia receptiua reali accidentali si vero ad tribuendum effectu formale non indigeat alio medioivi subiccto, sed ut coditione tantii,semper inberebit per se immediate. Qui do ero uno modo 'uando alio essem tribuat:ex eo intelli Mar,quod si eidem medio tribuat proprium effectum inhaerebu
200쪽
substantia eo medio ut subiecto,& ideo non immediate per se, sed media potentia reali accidentali. Si vero non tribuatis dio et rectum formalem, non inhaerebit eo medio tamquam subiecto,sed solum ut conditione:& ex consequenti immediate per se inhaerebit substantiae. non media potentia reali accidentali:exemplis fiet res manifesta Albedo inhan et substantiar media superficie tribuens ei proprium effectum formalem, ideo inhari et illi media superficie ut subiecto,& non per se immediate: risibilitas inhaeret homini media quantitate, cum se accidens extensum , sed non tribuit quantitati proprium D sectum formalem,nec enim verum est quantitatem esse risibilem.& ideo non inhaeret media quantitate,ut subiecto , sed veconditione quare non tollit quin inhae reat per se immediate sub tantiae homInis,&absque ulla media potentia recepti reali accidentali:& sic de caeteris accidentibus iudicandum est,
quod facile iudicari, intelligi potest.
n unum accidem vere, propriesitsubiectum
alterim Accidentis. REstat explicandum,an unum accidens vere, proprie sit a I
subiectum inhaesionis alterius aecidetis:Circa quod omnes conueniunt in eo, uod aliqua accidentia inhaereant substantiae mediis alijs, ut accidentia corporea media quantitate,&actus intellectus, voluntatis animae,mediis potentij intellectus, xvoluntatis: supposito quod iste potentiae sint ac-ςidentia realia superaddita substantiae animae: sed quod unum eccidens inhaereat subitantia medio altero dupliciter potest intelligi .Primo, ita ut in eo recipiatur,4 verum genus causae materialis circa illud exerceat. Secundo,non ita, ut illud iussi recipiat,nec erum genus causae materialis circa illud exerceat, sed ut sit dispositio necessario requisita ex parte substantie ad illud recipiendum,vel conditio necessaria:& si primo modo unum accidens inhereat medio alio,erit in eo tamquam in subiecto immediato.Si vero solum secundo modo,non erit in tamquam in subiecto. Sed rursus unum accidens esse in substantia medio alio,ut subiecto,duobus modis p telligi potem Primo,ita ut solum sit ei ratio materialis inhaeremti, boc solent vocare subrectum, quo. Secundo, ita ut sit etiam cui Dioxime inhaereat, &hoc olent vocare subiectum , quod, in cilia