장음표시 사용
221쪽
aro ib. L Degeneratione ct corrupi.
tionem viventium in propterea de hac tantum agendum nombis erit curti Ari totele, icius quam de augmentatione, quia
ex ooptia eius pendet notitia augmentationis.
81 De qua primo inquirit quaestio, an it in rerum natura tyrima opinio negat veram nutritionem dari in viventibus. Quam tacito nomine aut horis reserim Tho m. i. par quaestiar I9. arti c. i. sed eam tenuit Magister sententiarum in x. d. 3 duobus vltimis paragraphis, ubi asserit, vivens nunquam adquirere nouam stibstantiam, sed cum ea, quam accepit per primam genetationum, conseruari per totam vitam cibo tamen, vel alimento indigere,non ut illud conuertatis propriam substantiam , sed ut bit pabulum , vel sententum caloris naturalis, circa quod operativr, ne agens circa propriam substantiam vi uetatis eam coniiuniat Per operationem vero caloris naturalis circa illud ait solum conuerti in excrementa,quet per virtutem expulsivam eiusdem viventis a corpore expelluntur.Quam se tentiam videtur sequi Alberi Magi .in summa de homine'. I. art. a.disteri tamen non parum a Magistro,quia non solum veram nutritionem tollit, sed etiam veram augmentationem, a Gserens non augeri, mens per additionem alicuius nouae quantitatis,sed ex eo solum, quod quantitas illa,quam in prima generatione accipit,raretit,& ad maiorem locum se extendit:-gister vero non videtur veram augmentationem tollere per a mquisitionem noua quantitatis.
Probat autem Magister non dari veram nutritionem testimonio Christi Domin Matth. s. ubi sic ait: omne, quod in os intrat in intrem vadit,is insecesum emittitur, quasi dicat,nihil aliud et e re calorem naturalem circa cibos, nisi eos in excrementa conuertere docet igitur nihil earum conuerti in substantiam viventis, consequenter, nec ex eis fieri veram nutritionem duod potest etiam probari hoc argumento: si feret vera nutritio per conuersionem alimenti in substantiam aliti, necessarium esset, quod anima uniretur materiae eiusdem alimenti virtute caloris naturalis, vel nutritiuae potentiae, cuuis instrumentiu est , sed impossibile est nutritiuam virtutem attinetere unionem animae cum materia alimenti ergo impolubilis est naturaliter nutritio Euidens est consequentia cum maiori, quia si datur vera nutritio debet elle operatio,italis procedens a virtute vitali tanquam .i principio intrinseco erficiente Seil probatur minor in homine; quia impossibile est aliquid attingere Dionem extremorum, nisi attingendo exti e mari pla sed virtua nutritiua, cum sit potentia corporea, non potest uinei subilantiam anima rationalis,quae
222쪽
es spitiinanς ergo neque unionem Is eum materia Nec Iuni anima tonalis spiritualis est , sed etiam unio eius eum, materiis nam unis deis osse in re unita tanquam in subiector ergo unio animae cum materia erit in anima, adeo spiritua- Iis , se ratum ipse si enim esset corpore , non posset esse vinculum rei spiritualisci ergo nullo modo attingi potest a virtute nutritiua corporea, quare nec nutritio erit pos
Hare tamen sententia falsa est,' principiis Aristotelis ex spresse contrariis Piobatur hoc secundum,qtria principium Ariastotelis est capite praesenti expressum,atque etiam 1 .lib.deant ma text. 46. quod alimentum, ex quo fit nutritio, in principio est dissimile viventi, sed in fine eiusdem nutritionis omnino simile quia per eon ersionem in substantiam aliti suscipit ea demsermam, nempe animaminc vere animatum,4 uiuens per eam constitutdiis, cita dicitur nutriste corpus: ponit igitur Aristoteles veram nutritionem , quam negat Magister. Sed probatur primum, quod sit contra rationem imam euidenti
experientia constat hominem, Meaetera animalia non solum
partem sanguinis, sed substantiae, in qua geniti sunt deperdere per eontinuam actionem caloris naturalis , quod praeeipue ostenditur dum grauem aliquem patiuntur morbummeeesse est ergo sanguinem deperditum, atque etiam deperditam substa tiam aliquo medio reparari, vel eito consumi eorpus: nullum est autem medium excogitabile, quo possint reparari naturaliter praeter conuersionem alimenti in sensuinem,' substantiam aliti, quae vere , . proprie est nutritior ergo necessario admittenda est Et eam tanquam necessariam admittunt om nes interpretes Aristotelis tam antiqui, quam recentiores dumbus locis citatis ι praeter eos D. Augustin. in lib. de vera religione, qui habetur in I tom.cap. o. in principio his verbis. Alimenta earns eorrupta, id est , amittentia formam suam in mem
Ium id asserit, sed contrariam sententiam irrationabilem esse affirmat.Falsa est etiam sententia Alberti Magni,quod non detur vera augmentatio, quae sit acqessitio nouae quantitatis, sed solum per raresaetionem prima', quam in generatione acce-et perunt, dieantur crescere animalia quod sic probo Euidenti experientia constat maioris virtutis, ac roboris esse animalia post incrementum, quam ante illud, siue fiat uno modo, siue alio, inomines in aetare virili, quam in puerili , sed per rarefactionem non solum non crescunt vires, sed necessario debili
223쪽
1 1 1 Tib. I. Degeneratione incorrupti
Probat ut minor, quia virtus unita fortior est se ipsa dispersa; sed per rarefactionem magis est dispersa,vi constat ergo debilior. quam prius Secundo , quia eadem experientia docet membraeor potas densiora, atque solidiora ella in viris,quam in pueris: ergo euidens signum est non crescere per rarefactionem, sed per acquisitionem nouae quantitatis, quam nec elle est acquirere suppo ut aequilitione nouae partis substantiae per nutritionem. Τanquam certum igitur tenendum est, veram nutritionem, Scueram augmentationem dari in rebus naturalibus,
s Ad testimonium ex Euangelio respondet D.Thomas l. p. q. II ' arti c. r. ad primum, lensum illius propositionis non esse quod omnes cibi, ε secundum omnes suas partes in ventrem vadant, desin secessum emittanturi sed quod ex cibo quocumque aliquid emittatur, nempe terrestro illudatque impurum, quod relinquitur ex ciborum concoctione, atque expurgatio isne in stomacho Dista Itaque, nurer salis est propositio ex paι- te ciborum A subiectum eius distributum pro omnibus 8e singulis cibis , sed in ordine ad partes eorum indefinita. Et est legitima expositi verborum, si contexin capitis inspiciamus , quia eum Pharisaei pro delicto opposuissent discipulis, quod illotis manibus mandurarent, Christus respondit nutatum in hoe peccatum inesse, quia cibus auumptus operibus naxmalibus deseruit, hoe est nutritioni, augmento eorροωxis, quod resid ne in ventrem vadit, in secinum emittitur Lin bis autem operibus eum naturales sint, nihil pereati reperiri mide nee in sumptione cibi , ex eo quod
1llotis, vel ablutis manibus sumatur, ea vero, quae de ore exeunt, cum procedant a corde, hoc est a voluntate libera
peccata esse pocte, ideo haec, α non illa inquinare animam ad hoc autem institutum nihil resseri, quod totus cibus assum ,
ptus,vel partes eius per hanc,aut illam viam emittantur: quare sumetenter declaratur intentum Christi, M verba eius per explicarum sensum. Ad argumentum eoneedunt iuniores quidam, unionem animae rationalis ad corpus esse spiritualem, rideo non attingi per virtutem esrpoream me tamen falsum esse censeo. Primo, quia isti solum ponunt unicam unionem inter animam. Qeorpus cum communi sententia Chane di eunt edue de
potentia materiae ex quo sequitur attingi a virtute corporeaage tis naturalis. Secundo , quia si non attigeretura ergo neque verum esset, quod homo generaret hominem, neque quod efficien*er se nutriret, ouod est salsum probatur consequemtia, qta homo non attingit animam i solo eo creatam,
224쪽
neque attingit unionem eius cum corpore Pergo nec attingis hominem, vel substantini factam per generationem, ciuiri licitae in civia homo nihil et realiter distinctum a corpore, anima , ut unitis. Probatur tandem , quia homo genet ancho hminem producit modum unionis, vel fallum est eum genera are, cum nihil ad eum pertiriens producatci sed non productu modum unionis ex nihilo pet creationem Pergo expLaelup p Msita materia , quare neccile est id lumbeducere de potentra eius sed quidquid educitur de potentia materiae , est materiales, corporeum ergo repugnat modum, monis esse spiritualem,&ideo repugnat esse in anima rationali tanquam in subiecto. Sed respondent educi quidem de potentia materiae, sed transire ad animam. 6c non permanere in materia: hoc tamen aperte fata sum est in argumento non satisfacit. Probatur esse falsum, quia repugnat aliquid educi de potentia materiae, in ea non permanere 2 primo , quia educi de potentia materiae est fieri in materiar ergo neeesse est simul fieri, materiae. inesse, atque adeo in ea esse tanquam in iubiecto. Secundo educi de pote uatia materiaeest dependere ex materiali concursu eius, ut sub tecti praesuppositi t ergo est in ea fieri tanquam in subiecto PM proinde in ea permanere , vel ὀe subiecto. in subiectum migra,re. Quod vero non fiat satis argumento , euidens est, nam usemel concedatur educi de potentia mateTU , ut conuincit ar
gumentum,in conceditur ab his, materialis debet esse, Mideo non poteris in anima rationali recipi tanquam in lubiecto. Ne
gandum igitur est, quod 3nio sit spiritualis, sed vere corporea
est, ut suo loco ostendetur Quod vero dicitur esse in anima, ve in subiecto , falsum est , sed solum adhaeret ei tanquam moadus eam coniungens materiae , Vel corpori, quod non repo gnat rei corporem: cita dicimus ingens naturalem eandem
unionem attingere per virtutem corpoream tanquam per in strumentum in generatione,& nutritione: ex hoe verum est Quod homo generat homi nem,& efficienter se nutrit.
ἀου sit nutrities, est quid augmentatis
VT intelligatur in quanam actione eonsistat nutritio,in Ioin qua augmentatio, nΩtandum est nutritionem vi uenistium plures alterationes alimenti praecedere in prima fit in ore , ubi non solum conteruntur cibi, sed vere alteranruriet admistionem saliuae, quae magnam habet virtutem alterandiadi resoluendi, ut testatur Galenus I lib.deImplicibus capit.ε. M colligitur ex colore, odore. sapore , quos mutasse constat
225쪽
eibos post attritionem ei ab ore deseruntur cibi venti iculum, velitomachum isti eccidem Galenus lib. dousu partium rapit. s. ubi fit secunda alteratio quae est prima cacie octiori vel digestio eorum M perquam magna pars exerementorum ab eis extrahitur,4 in inferiorem partem intestinorum reiicitur, sicque permanent cibi magna e parte expurgati m forma cuiusdam substantis liquidae , colore albar' quamcni lum vo- eam. Ex ventriculo vero trahitur ad iccur per renas mesarai
eas, ubi fit tertia alterarioru secunda digestioli vel concoctio,
maioremque expurgationem cibuε accipit iam terrestriores tam partes ibi sublident, dc leuiores aliae quasi spumadupernatantialiae denique sunt mediae. Et terrestriores quidem sunt ruiturae atrae bilis, seu melanco holiae, descendumque aiecore ad lien, ut ex eis magis ab eo expurgatis nutriatur leuiores vero sunt naturae cholericae, seu flauae bilis ascemduntque ad follieulum , seu vesicam fellis. Denique parte .mediae colonem tubeum ibi acquirunt linilem colom iecoris , habentque natu ram sanguinis Circa sanguinem vero in iecore factum d iuertis modo opinantur Medici ex una parte,&inristoteles ex alia, nam Aristoteles hi lib. de partibus animabium cap . . dita de historia animalium 'as asserit ossi cummi sanguina ellecox non iecut, sed a lacone dimittis,4 in tonderecipi, ut ibi ultimam expurgationem recipiat, ad singulas patres corpotis per venas derivetur Medici vero praesem Galem, lib. In placitis capit. I ex opposito aifirmant ossicinam sanguinis
ene iecuri, a quo derivatur per venas ad con, in emeras partes
sorporis , ut in eis ultimam expurgationern accipiens conuertat ut in substantiam atrii, o praxipue in cae de surrisam recipiat expurgationem,in purissimus euadat ita ut in spiritus vitales conuerti possit, quos certum est apud omnes in corde fieri ex purissimo sanguine quia certum estis corde residere virtutem seu facultatem vitalem tanquam in isnte totius vitae. Vnde& in eodem residet pulsatrix virtus, ut ostendit continua agitatio,in motus eius,in ab eodem etiam derivatur per arterias, cita sentitur in brachiis, taliis partibus corporis, in quibus ostenditur,4 morborum lignum est. Et videntur hane sententiam desumpsise Medici ex Platone in himeato, ex Philone Iudaeo in libro de victimis, quos sequuti sunt D.Greg. Nissenus in lib. de erratione hominis cap. vltimo P. Nemesius in lib. de natura hominis capit.23. D. Theodor sermone . de prouidentia Lactan in lib. de Opificio Dei capit. I . Mehar.
in Z.ll. . qu. I. ad L. Maior ibidem quaest. s. Et eodem sere modo
disterum quiuium ad seiritus animales, nam Aristoteles et lib. de gene
226쪽
ala generatione animalium cap. . lib. 1. de partibus anima Iium cap. 7. putat in corde etiam esse prancipium sensitjiue vi tutis,&ideo in eodem fieri spiritus animales c putastimos sanguinei suo motu per arterias discuri ere partir ad cerebrum,partim ad reliquas partes corporis Caereri vero,& cum
eis mediet omnes principium virtutis sensitiuae primo in cerebro potius collocant pro internis sensibus 4 in reliquis senseriis eiusdem rapitis pro externis;vnde spiritus animales non in corde, sed in cerebro fieri docent,ita ut a cordesquidem derivetur pars quaedam spirituum vitalium,& per quasdam obliquas,atque angustas vias perueniant ad cerebrum,ubi per solutem eiusdem cerebri magis attenuantiar,& ex vitalibus fiunt animales absque corruptione substantiali per solam attenuationem, nam opera animalis praesertim sensationes internae omnium aliarum perfectillimae,quibus deseruiunt spiritus animales perfectiores sunt vitalibus in ideo, perfectioribus , ac tenuioribus spiritibus indigent; hi ergo spiritus animales a
cerebro derivantur per neruos ad reliquas partes, per quas exercentur operationes animae sensitivae, quales sunt sensatimnes,& motus progressivi. Itaque ut breui ermone haec expli icentur,seiritus non est aliud quam substantia quaedam tenui iasma fiata ex purissimo sanguine ad modum vaporis ex eodem sanguine extracti: nam quemadmodum Sol in mundo magno sua virtute calefactiva extrahit ab aqua vapores, qui sunt tenuissimae quaedam substantiae quasi de natura aeris, ita in mundo paruo , hoc est, in corpore animali, vel humano de habet cor in sua virtute caloris vitalis extrahit ex purissimo sanguine in se recepto, nimis expurgato quasi vapores quosdam, qui sunt substantiae quaedam subtilissiimae, quasi de natura aeris, Mideo voaantur spiritus in vapores isti subtilissimi, ideo leui ismi per virtutem vitalem, quam in se habent m ueri possunt, suo motu facile discurrunt per arterias, alias vias corporis. Distinguntur autem in vitales, manimales, quia operationibus vitales, ut nutritioni, & augmen irationi deseruiunt, atque etiam operationibus animalibus,hoe est, animae sensitiuae, ut sensationibus, M motibus localibus eiusdem animalis neceti ui j autem sunt imprimis ad replendas vias corporis,per quas,si plena omnino essent alimeto,nori posset idem alimentum omnino derivaria necesse est ergo aliquam partem earum vacuam esse,sed biritibus plena, ne detur vacuum;& eum spiritus facile cedant, facile etiam deeuirit ali mentum,& ad partes corporis desertur.Deseruiunt praeterea admotum eiusdem alimenti vitales,in quantum sunt instrum cata
227쪽
ais, Lib. I De generatisne' corrupi.
quaedam vitalis virtutis; animales deseruiunt sensationibus,M motibus localibus , in quantum sunt instrumenta virtutis motivae vitalisci nec tamen disterunt substantialiter, sed solum accidentaliter, quia animales subtiliores sunt,& magis attem perati,in ideo ex vitalibus transeunt in animales per altera tionem, ut explicatum est. Et haec de spiritibus adnotare placuit, ut quadam saltem imperfecta ratione cognoscatur natu ra, ornesum eorum in corpore,in ex ea melius intelligatur modus, quo fiunt nutritio in augmentatio Postquam ergo sanguis per venas, siue a corde, siue a iecore procedentes deriuatur ad reliquas partes corporis, in eis consequitur,lii mam
expursationem, maiorem, vel minorem, secundum maiorem,
et minorem perfectionem cuiuilibet partis ex eo nutriendata Expurgatur autem, perficitur per virtutem vitalem in sns lis partibus partiei palam ab anima, sic expurgatus, seriectus sanguis dieitur vltimum alimentum , quia nondum esteonuersum in substantiam aliti, immo nec mutatum substantialiter , sed accidentaliter tantum per varias alterationes explicatas sequitur deinde conuersio eius substantialis in ea nem,ossa,& neruos,aliasque corporis partes, quae eouersio non est aliud, quam corruptio eiusdem sanguinis, in cuius materia introducitur anima,&,nitur substantialiter, per talem unio nem generantur in toto corpore diuersae partes substantiae, uniuntur praeexistentibus,& cum non pollit produci substantia eorporea naturaliter sine quantitate , quae est propria passio
eius,simul ac producuntur nouae partes substantiae, acquirunt uxetiam cum eis nouae partes quantitatis, siue de nouo productar,sicut producuntur partes lubitant i , siue de nouo adueniente S, cum materia alimenti iuxta diuersas opiniones de subiecto accidentium superius explicatas. Et partes illae quantitatis de nouo aduentcntes uniuntu quantitati praeexistenti eiusdem corporis viventis,&ideo per eas sic unitas dicitur vivens proprie augeri,& maius fieri. Ex quibus iam intelligitur in quanam actione consistat, tritio, atque etiam augmentatio,in quid utraque sit: nutritio quide consistit non in aliqua alteratione praecedenti,per quam
cibus praeparatur in ore,aut ventriculo,nec etiam in ea alteratione per quam fit sanguis in iecore, vel corde, nee etiam expurgatione,quam acquirit in singulis partibus d quas per venas,in arterias peruenit, sed in convcrsione substantiali, per quam desinit esse sanguis in singulis partibus,in materiae eius unitur substantialiter anima.Erit igitur nutritio, Muiarissu 'pantiatis e quam malma alimenti mutatur ea priuatione forma
228쪽
viuentis adformam jam Vererit, Producit partialis substaria viventis ex conuersim sub tantiali alimenti. Et in utraque definitione intestigitur unio substantialis partialis substantiae productae cum subitantia ipsius viventis simul facta cum con
uersione, vel ordine naturae ei praesuppofit secundum diuersas opiniones inferius explicandas Augmentatio vero consistit in actione per quam acquiritur maior quantitas, vel de nouo ploducta,&inita quantitati viventis, vel praeeaeistens in materia alimenti,4 unita idem quantitati viventis secundum diuersas opiniones. Sic igitur poterit definiri AugmenιMi es acquisitio maioris a mollitatis ex substantiati conuersione alimemtia Et ecce iam explieata duo illa propolita in titulo quaestionis, an sint in rerum natura nutritio, augmentatio, Qquid utraque sit.
A nuιritio, ct augmentati sint mutationes iustincta realiter.
SEquitur seeundo disputandum,an nutritio, augmentati Issint mutationes distinctae realiter, vel unain eadem secundum diuersas rationes formales, aut considerationes distincta. Et prima opinio iuniorum tenet non elle mutationem dis stinctam, sed eamdem realiter distinctam vero ratione, quia conuersio alimenti in substantiam , in quantum dicit productionem partialis substantiae ex unione animae ad materiam alimenti, et nutritio ex vi autem nutritionis praecisse absque ulla noua aetione quantitas alimenti fit propria ei uentis , cper illam dieitur augeri mide augmentatio non est actio distincta a nutritione, sed eadem nutritio, ut per eam acquirit vivens nouam quantitatem. Hanc sequuntur plures , sed non
omnes eodem modo illam defendunt,sed antiquiores quidam ideo dicunt facta nutritione, sine alia noua actione adquirere vivens maiorem quantitatem, quia quantitas est propria asis o substantiae eorporeae, propria autem pallio non fit noua,aut distincla, actione ab ea per quam producitur eius subiectum, sed naturali quadam resultantia sequitur, ut risbilitas non fit alia actione distincta ab ea per quam fit homo , sed ex eadem resultat naturaliter. Ita Pererius lib. 8 suae Philosophiae p. s. ad quartum, Marsilius I. lib. de generationem. I Albertus Saxoniae ibidem qu st. s. Venetus cap. 6 ei uidem
229쪽
ix Lib. L Degeneratione incorrupi.
libri saltes s Phys cap.2. controuer.29. ad Tyrones. Ali vero recentiores ad defendendam eamdem sententiam triasipponunt. Primum dari motum per se ad quantitatem , t docet expresse Aristoteles s. lib. Phys cap.2 quod tamen prae-s positum, licet sit.apud Aristotelem certum, negatur tamen ab aliis omnibus citatis. Secundo supponunt, per augmenta tionem non produci quantitatem aliquam sed eamdem, quam habet alimentum transire ad corpus vivens cum materia eius, Is in qua est tamquam in proprio subiecto. Secundo supponunt,
prius altem natura, quam alimentum conuertatur in substantiam viventem , uniri materiam eius matcria eiusdem viventis , quantitatem quantitati per actiones proprias,atque distinctas, sed in his unionibus non consistere nntritionem , nec augmentationem , sed supponi ad conuersionem alimenti per
modum approximationis eius ad corpus vivens,quod in idem alimentum agit per virtutem nutritiuam,in calorem naturalem , atque adeo ad nutriticinem, augmentationem in eadem conuersione consistentem,qua facta in adqu sita partiali subitantia eo ipso absque noua actione incipit vivens habere in se quantitatem alimenti, per quam augetur, mi maius. Itaque conuersio substantialis alimenti, quae est productio partialis substahtiae viventis, duplicem terminum habet, intrinsecum, irimarium , nempe substantiam partialem peream productam in ab hoc termino habet, quod sit nutritior alium vero non factum per ipsam , neque unitum, sed acquisitum supposita, ni ne in productione partialis substantiar,
ideo extrinsecum in secundarium , a quo denominatur augmentatio extrinseca tantum denominatione, & exemplum aD
ferunt in motu locali duos terminos habente, nempe, ubi, Vel pra: sentiam localem,quam in se acquirit mobile,& iste est primarius; atque intrinsecus, a quo habet speciem extrinsecum, di secundarium,nempe locum circumscribentem,& iste est secundaricis,4 extrinsecus,quia locus non est formaliter in corpore locato. Et quemadmodum acquisito,ubi,per motum, abG que noua alia actipne, vel motu sequitur aequisitiu loci, pari ratione acquisita partiali substantia, absque noua actione, vel motu, sequitur maior quantitas in vivente, ideo augmentatio non est noua alia mutatio, sed eadem sub quadam alia denominatione extrinseca considerata.
7 Hanc sententiam ita explicatam probant testimonio Aristotelis capite praesenti, ubi ita ait Etenim sic disserunt nutrimentum,is augmentatio ratione Ee statim in transiatione Vat&bli sequuntur hax verba Nutritio idem,quod acerrito existit alio
230쪽
tamen est divissa. In transatione vero antiqua eodem sere mo do dieitur. Et nutrimentum augmentatione idem est quidem, matem ἁ-. Probat deinde ratione,primo,qui supposita uni ne materiar alimenti cum materia viventis, atque etiam uniciis ne quantitatis alimenti tum quantitate viventi α tandemum onerissistantiali animae cum materia eiusdem alimenti,ablinque ulla noua actione verum est quantitate alimenti esse eamdem numer cum quantitate viventis,in eidem viventi propriam,sicut materia eiusdem alimenti facta est ei propria:ergoyne ulla noua actione verum est, vives aequisisse nouam at uemaiorem quantitatem per quam factum est maius,, ex consequenti augmentum ruscepisse;sed augmentum suscipitur per
augmentationem:ergo augmentatio non est noua,vel distincta actio realiter a nutritione,sed sola ratione. Secundo probant a sumciente diuisione, quia augmentatio non eonsistit in productione nouae quantitatis,sed in additione eius,quam seeum affert materia alimenti,ut supponiturineque in unione quantitatis alimenti cummantitate viventis, ciuia talis unio praesupponitur augmentationi vergo blum po test consistere inmutatione,per quam materia alimenti recipit formam viventis.Probatur consequentia,quia nulla alia interuenit mutatio in augmento viventis, sed receptio sormae vi uentis in matella asimenti est ipsa nutritio, ut ex praecedentiquaestione est manifestum: ergo augmentatio non est mutati distincta realiter a nutritione. Secunda opinio asserit, nutritionem & augmentationem es
se actiones,& mutationes realiter distinctas Haec est communis omnium interpretum Aristotelis hoc Ioco . lib. Phys cap. a. 4. lib. de ahima textu εχ usque ad O. tam antiquorum, quam recentiorum paucis illis exceptis, quos pro alia opinione citauimus,ideo nullum nominare oportet. Sed diuersis etiam modo eam defendunt, qui opinantur subiectum quantia talis, Maliorum accidentium esse compositum: alij, qui putant esse materiam primam iam illi ideo dicunt augment tionem esse distinctam actionem, vel mutationem a nutritione,quia per eam producitur maior quantitas, quae cum sit accidens distinctum realiter a substantia partiali producta per
nutritionem,petit distinctam actionem,por quam producaturi Alij vero quamuis non admittat,per augmentationem produci
quantitatem,sed eam,quam secum asteri materia alimenti,asse' rant uniri quantitati viventis, dicunt tamen aupmentationem consistere in hae unione quantitatis cum quantitate, quae cum
fiat per modum unionis realis de nouo productae, necesse est,