장음표시 사용
231쪽
116 Lib. I. De generatisne sererrupti
fiat quoque per nouam actionem, & distinctam realiter a nu tritione,quia nouus,& realis terminus nouam,di te alem asticinem postulat. Et nos hane sententiam tanquam probabilio- Iem,& valde consonam tmeipiis Aristotelis seq uimur, primo tamen modo eam intelligimus. Sed nune solum probanda est aduersus primam, ut a iunioribus defenditur Urnatietibus cum Aristoteleidati motum per se ad quantitatem,qui sit augmentatio,nam aduersus antiquiores alios,hane specimi motus non admittentes, sed excidi negantes ὁistinctionem realem inter nutritionem 4 augmentationem, quia negant omnino dari per se motu ad quantitat duas tantum ponentes species motus,nempe alterationem, dationem eum Platone,&Galeno,
inserius agemus disputantes de augmentatione, an sit per se
t Praesupposito ergo ex doctrina Aristotelis 1 libr.Physeap. . Iod augmentatio si per se motus ad quantitatem dclinctusa alteratione. natione Ladmisso a recentioribus illis, batur contra eosdem esse distinctam realiter a nutritione adiuncto alio testimonio eiusdem Aristotelis o 3.libr.Phycteri Is. ζ sie definit motum.-- factu mobilis prout mobile est.
ecquibus probo augmentationem addere supra nutricionementitatem realem atque intrinsecam formaliter denominan tem subiectum propitum,nempe uiuens, quod augetur,& non solam denomi nationem ext insecam,& ideo distingui realiter ab eadem nutritione hoe modo augmentatio est motu spex
se ad quantitatem ex priori testimonio tergo est actus mobilis prout mobile est ex alteroci quare ex viroque colligitur esse actum viventis, quod augetur tamquam subiecti existentis inpotentia ad illum; sed actus alicuius,ut subiecti debet esse in eo
tormaliter, non per solam denominationem extrinsecam, ut patet in dexteritate denominante extrinsece Olumnam,
quae ideo non est actus eius,sed animalis.in quo reperitur sor maliternergo augmentatio ut motus est,sormaliter reperitur in
subiectes, quod denominat formaliter mobile,& aliquid reale ponit in eo formaliter, per quod necesse est distingui realiter
nutritione,& non tamquam denominario extrinseca.Probatur
consequentia, quia distinguitur ab ea sub ratione motus reali, wpositiva atque intrinseca,& inhaerens mobili. 1 Probatur secundo ex separatione,qui ea,quae possunt inter se separari per diuinam potentiam distinguuntur realiter essea augmentatio potest separari realiter a nutritione:ergo distinguitur ab ea realiter. Probatur minor,quia nutritio est prodi aio partialis substantiae unitae viventi ex conuersiolae alimeri:
232쪽
Cap. V. Tractat de augment. Quasi II. a xt
sed iacta conuersione alimenti, producta partiali substantia,
atque unita viventi, potest Deus destruere quantitatem alimenti,atque suspendere augmentationem viventis, ita ut nutriatur,&uonauseatur: ergo dabitur nutritio sine reali augmentatione.Respondent possibile hoc esse, Hari tunc nutritionem sine augmentatione, sed adhuc nihil reale intrinsecutri separari a nutritione,nec proinde aliquam actionem, velis lationem,sed solam denominationem extrinsecam,ex qua habebat nutritio rationem augmentationis, rideo non probari ex tali separatione,quod sint actiones , vel mutationes realiter distinctae Hanc tamen solutionem eii falsam sici obo, in casu illo separationis euidens est separari augmentationem aiu-
tritione,cum siit euidens permanere nutritionem sine augme tatione;sed augmentatio realiter, Hiarmaliter est motus, nutritio realiter, tot maliter est mutatio; eroto separatur motus realis a mutatione real deinde motus realis,n Qtus malis est,& ut dii insuitur a mutatione,non est sola denominatio extrinseca, sed aliquid intrinsecum formaliter afficies mobile eum sit actus eius,ut subiecti δ ut existentis in potentia;ergo separatur a nutritione tamquam entitas realis positiva, Mintrinseca mobilis,le ideo distinguitur ab ea realiter ut talis entitas realis positiua,atque intrinseca mobilis Probatur tandem, quia nutritio forma iter est mutatio substantialis, augmentatio formaliter est motusa sed rationes formales mutationis, motus sunt positiue ,& formaliter denominantes subi editam, ergo distinguuntur tamquam duae rationes formales, postiure, atque intrinsecae,ri ut tales sunt separabile. Perso falsum cit, quod augmentatio solum distinguatur a nutritione tamquam denominatio extrinseca, falsum quoque , quod solum addar supra illam extrinsecam denominationem , falsum tandem, uod si suspendatur adeo augmentatio permanente nutritione, blum separetur ab eadem nutritione qiuedam denominatio
Testimonium Aristotelis, quod iuniores pro se adducunt, di incile visum est verba solum considerantibus,& nou contextum litterae, quod considerans . Thomas in Commentarijs eius egregie illud exposuit,& expositio eius dissicultatem prorsus tollit.Nota dum est ergo nutritionem,in augmentationem tribus modis differre apud Aristotclem, momnes. Primo ex parte materiae, seu subiecti, vel obiem circa quod versantur, quod est alimentum, circa quod operatur virtus, seu potenti vitalis;alimentum vero duo habet primum , este substatu iam viventem inpotentia, & ita consideratum est obiectum nutri-
233쪽
arx Lib. L De generatione ' corrupti
tionis Iecundum habet esse quantum, et quantum est,s-ιetia,seu subiectum augmentationis, quia non potest inquit Aristoteles vivens augeri,ui1 ex alimeto quanto,in diuisibili rhabent ergo idem subiectum, vel materiam diuerso modo conlideratam,& ideo ex hac parte sunt idem subiecto,& differunt ratione:taec tamen durerentia rationis, cum se teneat ex parte materiae,circa quam criantur,materialis est,non sermalis,sed formali, atque specifica necessario praesupposita. Alia est disterentia formalis in cilientialis, quae sumitur ex parte ccxminoium,in quos per se tendunt,nam terminus nutritionis est partialis substantia producta ex conuersione alimenti: terminus vero augrnentationis maior quantitas acquisita.Tertia disserentia realis eritiquia sunt duae mutationes reales, Te- parabilas4nter sese, Muleo realiter distinctae, ut probauimus, licet hoc non admittat conitaria opinio,nos vero necessarium esse censemus in doctrina Aristotelis, ieeundum veritatem Philosophicam, Aristoteles ergo loquitur de obiecto, vel ma-tcria nutritionis inquit D.Thomas)quod est nutrimentum, consequenter de nutritione ipsa in augmentatione, in quantum circa illud versantur,& ideo asserit idem esse subiecturn, seu materiam utriusque,diuerso modo consideratum, consequenter ex parte eiusdem subiecti, vel materiae sola ratione distingui easdem actiones,vel mutationes, quia diuersa rati ne versantur circa illud,& hanc distinctionem voluit prae alijs explicate Aristoteles, vi ex ea solueret aliam quaestionem amulit, uo tempore agitatam, an nutrimentum sit limite nutrito,vel dillimi Ie,& an vivens nutriatur ex suo simili, vel ex dissimi Ii. De alijs autem different ij specifica,in reali, quae aliunde sumuntur, non loquitur in praeallegato testimonio: ex hoc patet nihil contra nostram sententiam probare, quae distinctionem realem ponit aliunde sumptam. Ad primum argumentum neganda sunt omnia,quae in antecedenti assumuntur tamquam falsa, quia quantitas alimenti non nitur quantitati corporis viventis, sed corrupto alimento corrumpitur,in cum ea caetera accidentia, noua
quanritas partialis producitur cum partiali substantia in haec est,quae per se terminat motum augmentationis,quae cum realiter distinguatur ab eadem substantia partiali terminante nutritionem realiter etiam distinguuntur nutritio, Waug
Ad secundum negandum est etiam antecedens, ex ea parte, qua dicit augmentationem non consistere in productioner toris quantitatis,sed in additione eius,quam secum adducit
234쪽
. V. Tract de augment sua LIII. 23
materia alimenti, nullam enim quantitatem adducit materia alimenti, sed ea, quam habebat idem alimentum , corrumpiturco corrupto,atque conuerso in substantiam aliti, quia cum eiasset proprium subiectum eiusdem quantitacis, ne cellu cst cor rumpi ad corruptionem eius, o materiam retinqui nudam omni forma tam substantiali, quam acc: lentali pro iecipienda anima,Vt capit. . huius libri diximus contingere semper in generatioce substantiali, in qua fit resolutio usque ad n ateriam primam. Vci secundo responderi potest, quod licet non produceretur noua quantitas per augmentationem,sed blum vniretur quantitas alimenti quantitati viventis,distincta actio ad talem unionem requiritur,quae ac io proprie est augmentatio, nam aperte salsum est S contra Aristotelem quod augmentationi praesupponatur unio eiusdem quantitatis alimenticum quantitate viventis, sed per eam sit, ut inserius probabitur
ses nutritio sit mutatio succesua, velini Lintaneat
OVamuis nutritio, augmentatio simul tempore, vel in seodem instant Iiant, nutritio tamen prior natura est augmentatione, sicut substantia partialis per eam producta
prior est quantitatc acquisita per augmentationem: ideo prius de illa agendum est in particulari, deinde de augmcntatione.
Quaedam etiam prius de nutritione disputandarunt cum augmentatione communia,& propterea de utraque disputata censebuntur.Quaerimus ergo,in nutritio fiat successive,& in tempore,vel simul,aut in instanti. Et prima opinio asserit simul,aut in instanti fieriata ut tempore aliquo disponatur materia alimenti per alterationem successivam a calore naturali,&in instanti terminatiuo italius temporis illa pars alimenti, quae fuerit perfecte disposita, conuertatur in substantiam aliti, tempore vero sequenti disponatur alia pars,& in instanti terminatiuo eius conuertatur, quia anima postulat determinatam quantitatem in materia, ut introduci possit, ita ut in minori non possit, v I. lib. Phylic.delinitum est,& materia sub illa determinata quantit . te appellatur mininium , quod sic , ideo istae partes alimenti, quae in instantibus terminantibus tempus alterationis conue
235쪽
ar Lib. I. D egeneratione incorrupi.
tuntur, dicuntur minima, ex hoc dicitur fieri nut ratio in instantibus per minima Et proprena non se inessu sed simul: quamuu in alio sensu possit vocari successiva in quant unum instans,in quo fit couersio unius minimi,succedit alteri priori, in quo facta sui onuersio alterius, non quidem successione immediata,sed post certum tempus, ideo non proprie succeia sua vocatur,sed proprie simultanea, aut instautanea, quia intilis instantibus fit.Ita Toletus I lib.de Generatione , quaest. II pro se roserens Averroem, Albertum Magnum, M. Thomam,de quo inferius ostendemus oppositum expresse sentire 3 Pomponatius lib. de nutritione, augmentatione, cap. 9.&SMetaphys disp. . cap. . qui etiam citat pro se Themistium, Simplicium,&m.Thomam. et Probat ratione, supposita ex s.lib. Phy communi opinione, quod viventia terminantur termino intrinseco paruitatis, quod vocatur minimum, quod sie, ita ut certam quantitatem postulent in materia ad introductionem animae, iub minori non possit naturaliter introduci. Ex quo ita arguit. Id, quod producitur per nutritionem, est partialis substantia vivens per
intraductionen animae in materia alimentinergo petu determinatam quantitatem,ita ut sub minoii non possit introduci rsed materia sub tali quantitate minima simul,& in instanti debet esse complete disposita,& non una pars eius prius alia, nam si ita fieret,cum non possit introduci anima in parte illius mi-nεmi, taretur vltima dispositio in matella, in qua non esset introducta forma, quod naturaliter est impossibile essequis ergo dari necellario minimum alimenti,quod simul. in instanti sit complete dispositum pro introductione animae, non prius una pars ejus, quam altera sed ultimam dispositionem sequitur naturaliter sorma in eodem instanti: ergo concede lum est, simul,& in instanti introduci animam in illa mirunima materia alimenti ,3 ita in instanti semper fieri conuer-
fionem,& nutritionem in ea consistentem.
a s Huie autem argumento, aliud addere possumus longe efficacius,quia si nutritio fit succcsnue: ergo incipit per ultimum non esse,ita ut sit verum diceremue non est,in immediate post hoc eriti quo supposito inquiro,an in ilIo instanti, quod est vltimam non esse conuersionis alimenti completa sit dispositio eiusdem alimenti,vel alicuius partis eius,aut non sit complerarsi completa sit, necessario debet fieri conuersio in eodem initant , vel dabitur vltimadisposito serina in materia,sine tali forma cimmo cum opposita, cosequenter fiet nutritio simul, non succeisiue, ut in tempore:si vero dicatur in illo instants
236쪽
Cap. V. Tract de augment cvs III. Due
nullam partem alimenti este complete dispositam, Mideo non posse fieri in eo nutritione, sequitur neq; in tempore sequenti posse fieri. Probatii consequentia, quia si in illo instanti non fuit completa dispositio , non potest compleri in tempore immediate sequenti, in quo si verum est conuersionem eius neri, necessarium quoque erit alimentum secundum eam parteradisinere elles, secundum quam fit conuersio eius in substantiam aliti, quod si desinit: ergo nullum dabitur subiectum in quo recipiatur vltima dispositio pro conuersione illius partis.)iod
praelertim necessarium est secundum communem sententiam,
quam defendimus de subiecto accidentium , quod sit compositum non sola materia imam compositum , quod est alimentum secundum illam partem tempore sequenti complete
disponendam, conuertendam non manet, cum sit iam conuersa: ergo non potest recipere vltimum complementum disia
positionum, quod deficiet ei ad conuersionem , sed sine vitima dispositione recepta in eodem alimento pro dispositiona
materiae eius, non potest fieri conuersio, nec nutriti, ergo'
repugnat fieri successive, cin tempore , .necessarium erit fieri simul, vel in instanti. Nec minorem vim habet aduersus eos, qui tenent accidentia esse in materia prima tanquam in subiecto,quod sic probo, vel in illo instanti, quod est ultimum non esse nutritionis, completa est dispositio, vel non si completa sit ergo in eodem introducetur forma viventis in materia alimenti, ciet nutritio in instanti, si vero non est completari ergo compleri debet tempore immediate sequenti, ideo successive, ex quo sequitur non posse eodcm tempore immediato introduci forma substantialis. Probatur consequentia, quia si tempore immediato completur dispositio ergo
non est completa, quia dum res mouetur, non est verum iam esse motam, sed in instanti sequente, aerminante tempus, in quo mouetur,& si immediate post non est completa ergo immediate post manet alimentum conuertendum:& ideo non erit conuersum, nec nutritio poterit eodem tempore fieri, sed in instanti terminatiuo eius, in quo verum erit tunc primo esse dis. positionem completam, Mi inmediate ante non fuisse completam,& consequenter tunc est nutritionem, immediate ante non fuisse, cita non per ultimum non esse incipiet;nec successiva erit, sed per primum sui eiIe,xerit instantanea. Secundum argumentum in tertium in ordine pro eadem issententia praesupponit ex lib. 6. Physic res materiales, atque corporeas non poste desinere per ultimum esse naturaliter,quia
cx tali modo desinendi sequitur aut dari duo instantia imme-
237쪽
ris Lib. I. Degeneratἰone 9 corrupi.
diat, aut materiam sine ulla sorma pro aliquo tempore secssi nutritio sit successiua , sequitur alimentum desinere per vitimum sui esse: ergo non est adinittendum Minorem sic probo, si nutritio est successivaci ergo incipit per ultimum non esse, sicut reliqua successiva in ita verum erit diceres, nunc non est nutritio in immediate pomerio sed quamdiu non est nutritio permanet alimentum ergo verum erit dicere in ultimo
non esse nutritionis alimentum esse, Sc immediate post non esse , quia immediate post datur nutritio, quae cum si conue so eiusdem alimenti in substantiam aliti, repugnat simul eum
ea permanere alimentum riuare verum erit de eo , quod nunc
si, Limmediate post non sit futurum , quod est desincte pecvltimum esse. Secunda opinici tenet nutritionem sere semper fieri succestaue,quia cum alimentum sit diuisibile, & non sit aeque approximatum secundum omnes suas partes partibus viventis, in qua, residet callor naturalis,sed quaedam partes eius sint proximiores eis 'lia vero magis distantes,& agens naturale prius,atquepe isectius operetur in passum sibi proximum, quam in remotum, prius etiam disponi per actionem caloris naturastis partes proximas alimenti,quam remotas;& ideo successive omne atque etiam si cessive conuerti in substantiam aliti, cita nutritionem sueccetu fieri,non tamen semper, inquiunt quia natura liter potest contingere aliquam particulam sanguinis in venis, aut in poris eique pyroximatam esse secundum omnes suas partes carni, in qua residedi calor naturalis quo supposito, simul, aeque perfecte disponentur omnes me consequenti simulset conuersio omnium,& non successive, sed in instanti terminatiuo temporis mensurantis alterationem, in quo verum erit
totam illamia culam sanguinis conuerti,in partialem substantiam ex tali conuersione produci in instanti,dc per primum sui esse, Mita nutritionem in casu isto, similibus fieri in instanti, quamuis sere semper fiat successue. Ita sentiunt iuniores quidam. Sed tertia opinio asserit semper, Mnecessario seri nutritionem successive, ita ut naturaliter repugnet feri in instanti. Ita Dahomas docet expresse, probat 3 parte, cluas. 33 artim,
in corpore S ad 4. Mars I lib. de Generatione, quaest. 4. Albertus Saxoniae, quaest. 3. Venetus in summa de Generatione, cap. 7. Solus I lib.Phys quaest. 4. arti c. 3. . contra s eundam conclusionem Pererius lib. 4.suae Philosophiae,cap.a. . Iandunus a. lib. Physic quaest. 7. est communis inter Tecentiores ,& vera. Quam, ut probemus primo aduersus pri
238쪽
Cap. V. Trin. de augmen suo. III. a
mam opinionem, duo sunt praesupponenda ab omnibus set recepta, Desticaciter confirmata Primum est, quod agens naturale approximatum pata diuisibili, sibi contrario sortius agit in partes eius sibi propinquiores, quam in remotiores, ut ignis approximam ligno sortius agit in partes superficiales eius, quam in profundiores, quia proximiores sibi sunt illae,quam istae in illis mediis calefacit has Et praesuppositum hoc euidenti experientia notum est in his, qui ad ignem accedunt, quorum propinquiores partes citius, fortius calefiune ab eo, quam remotiores, ideo non est necessarium illud probare. Secundum praesupponendum est, quod licet viventia, quantum ad primam sui generationem postulent minimum
maveriae, in quo introducatur anima, ita ut in minori, vel
immediatὸ aut parte eius non possit adaequale introduci, propterea simul, & in instanti debeat introduci in toto in nutritione vero non postulant tale minimum, immo nec mat riam sie determinatam, quin in quacumque minori, & immediate euiussibet minimae introduci possit anima. Et ratio manifesta est, quia anima in prima generatione postulat determi
natam materiam ad sui introductionem,quia clam sit actus eo
poris Physici, organici, in quo diuertas debet operationes
exercere, determinata membra, certaeque magnitudinis post lat: per quae tanquam per instrumenta eas exerceat, nam adeo
minima esse possunt, ut inepta prorsus sint ad exercendas ope. rationes, ut per se est manifestum e sed nutritio supponit iam animam introductam in corpore sub debita quantitate cir portione omnium membrorum eius, inperantem per eadem membra, &est quaedam extensio eiusdem animae ad nouam materiam pro consecutione persecti status naturalis in ea: ergo non postulat determinatam materiam, quin in qualibet minima, atque in eius medietate introduci possit, quia quamlibet minimam, minorem minima potest disponere alae naturalis, in ea introduci anima, quodlibet minimum alimentum, minus minimo conuertere in substantiam athi, quodlibet minimo conueris efficere orpus maius i quod eiadenti experientia constat in ignes, de quo nemo sanae mentis dicet adeo minimum esse potis lignum, ut non possit illud in se eonuertere, si sibi sit approxrmatuma quare neque ullus sanae mentis dioere potest, aceo minimum esse alimentum veconuenienter Uproximarum calori naturali non possit ab eo conuerti in substantiam aliti , His duobus praesuppositis probatur e5munis sententia,quam allsiquimul testimonio Aristotelis 1 lib. Phuuic cap. a. Gid ex
239쪽
augmentationem esse motum per se ad quantitatem.Ex quo ita arguo. Nutritio, siaugmentatio apud omnes fiunt simul, hoecsh in eadem duratione, quia eo ipso,quod producta est partialis substantia per nutritionem,cora sequitur naturaliter quantitas matbr, per quam vivens augetur; led de augmentatione d cet expresse Aristoteles,quod ut ere,in proprie ruotus,& ideo quod sit successiva ergo idem sentit de nutritione. Probatur deinde ratione ex duobus illis principiis quia calor naturalis et naturale instrumentum animae & agit in ali tmentini sibi in principio dimmite in contrarium , ut docuites presse Aristoteles cap. praesenti .ergo prius, Fortius agit in partes eius proximiores carni, Losii alijsve partibus viventis.1n qqibus residet, quia fortior est virtus eius ad minorem distantiam,quam ad maiorem: unde sequitur citius,& perfectius insponere proximas quam rerhoras, wideo prius in illas,quam in has inducere vltimam dispositionem pro introductilone anima, Psed introductio animae in materia alimenti sequitur vltimam dispositionem sergo prius introducitur anima in proxi-na ies,& prius illae eonuertuntes in substantiam aliti. Probatur cohsequentia ex al io rihcipio, quod anima ad quamcum-qi 'minimam materiam dispostam informandam potest se extendere,postquam semel inetroducta est per primam generationem,& ad quamlibet minorem minima,sive ad primam med ista rim AEns,ut probauimus,sed ubi datur prius, 'osterius,datur
etiam inccessio tempόris ergo nutritio ex modo naturali agendi aspriis circa alimentum per ealorem naturalem non potest
sim ut fieri sed successisse, hiempore Secundo probatur ratione a posteriori, qua usus est D.Thomas ubi supra onia augmentatio fit cum motu locali,per quem corpus vivens eo ipso,quod adquirit maiorem quantitatem, se extendit ad maiorem locum, occupandum, acquirit per se
maiorem praesentiam localem,quae est terminus motus localis, sed motus localis fit successive, Min tempore ex propria natura ergo etiam augmentatio haec fit simul cum nutritione,opiobauimns: ergo de primo ad ultimum nutritio sit successive, M in tempore,contia primam opinionem. Vt autem probemus semper, α necessario fieri successita, ita v naturaliter repugnet fieri in instanti in aliquo easu contra secundam opinionem iuniorum Duo alia principia praesupponenda sunt, non minus vera, necessaria, quam duo alia praesupposita aduersus prim m sententiam. Primum autem tale est. orti ne eorpus habet trinam dimensionem longitudinis, latitu-
σου iri, proranditatis ac secundum has tres dimensiones haber
240쪽
Cap. V. Tract. de augmen Vuaest. IIL
partes, in quas diuidi potestiita ut diuisibile sit, non solum sei. i.
cundum longitudinem dc latitudinem , sed etiam secundus Protunditate in Secundum praesui positu est,alimentum quod- Cumque quantumuis exiguum cile vertim corpus ideo ei dem modis diuisibile. Ex quibus probo semper, necessario fieri nutritionem inccessive, quia agetas naturalessortyi Asir in pastum sibi contratium, quo magis cit ej approx imatum laedalimentum non potcst naturalitc aeque approximari secundum omnes partes,sed necessario debet esse magis apprqxit in tum secundum aliquas , quam secundum asias, ergo repugnat calorem. naturalem uniformiter, non difformiter agere cirrca omnes,& consequenter simul omnes disiponere, atque. δε- uertere in substantiam aliti sed necesse est magis approxii 3a
tas prius.disponere,vi prius conuertere.. Probatur minor rucaetera per se patent suodcunique alimentum, sime qui mque sanguis , quantumlibet paruus u mustissimis venis, vel Poris exulans, et corpus naturale habun trinam dimensio nem: ergo est diuisibile secundum .profunditatem. Vnde se: quitur, quoui etiam si secundum superficies extremas omni ex
parte. Xaugax extremas partes venae, et pori, repugnet suaequo eis app ximatum secundum pr*funditatem, amicum
haec sit qiuisii is versus omnem linem, necesi est parregeius minui profundiores esse etiam proximiores extremissae perficiebus, quibus terminantur, atque etiam extremis supersi ciebus cuiustibet venae, jori, partes profundiores csse rermotiores consequenti repugnat calorem naturalem invenis, aut poris residente uniformiter, aut secundum eamdem efficaciter agere in omnes, sed necesse stan proximior xi . . tius,&sortius agere,in prius in eas ultimam dispositionet in . ducere,ianiniam ipsam, quod est prius bas, quam illas uertere, Mideo successive omnes. Et haec xatio non est minus efficax aduersus nanc secundam sententuitu, quam illa,quae sacta et contra prima.QRare miror prorecto deceptionem adeo manifestam horum iuniorum,qui cum putauerint rationem itini iam conuincere aduersus primam sententiam, credi dc tantii hilominus, non probare,quod semper,& necessario stat succesesiae nutritio,sed dari casum naturalem, in m fiat simul, mi , initanti. Et caula deceptionis fuit,quod sibi persuaserint posse naturaliter paruum corpus eque appwximatum esse agenti sς-cundum omnespartes , quod naturaleta contine repugnantiam , nam licui per extremas superficies x ingere posset unde- naque superficies etiam venae aut pori, impossibile est, quod