R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; seu de generatione, & corruptione earum ... _ Nunc primum in Gallia editi. Cum duplici indice, ..

271쪽

vel imasinarij datur etiani contrarietas incompossibilitatis. quia naturalite est impollibile idem corpus habere utramque praesenti m sed neeesse est, ut acquirens unam discedat ab alia pari ratione inter maiorem minorem quantitatem da, tur latitudo extensionis partium, ut per se est manifestum, atque etiam contrarietas pro incompossibilitate , quia repugnat simul esse eo us sub utraque, donecellarium, quod accedens

ad maiorem desinat esse sub minori, non ita, ut corrumpatua quantitas, quae erat minor adueniente maiori, sed ita ut desinat esse minor sin repugnet idem corpus esse in se maius, δέ minus, sicut repugnae esse simul magnum, paruum Dergo, ita est per se motus augmentatio, sicut latio. Et certe in his valde probabilior, α magis verae Philosophiae consona est senis rentia Aristotclis, quam Platonis, Galeni, quia enicacitet probat argumentum Aristotelis, vel non dari petie motum adisi,ut ipsi dari coneeduntive etiam dari ad quantitatem. Secunda opinio asserit augmentationem esse per se motum

ad quantitatem, non ita,ut per eum producatur noua quantitas,

sed solum indiui ubile quoddam , nempe linea, vel superficies,

per quam unitur quantitas alimenti permanens in materia post corruptionem eius in ratione huius mionis fit propria eiusdem viventis,&peream auget δε fit maius. Itaque iecundum bane opinionem qugmentatio est per sic motus , non produ-etivus nouae quantitatis,sed unitiuus unius quantitatis cum abfitera,non per quem producatur quantitas sed per quem aequiratur. Ita sentiunt fere omnes, qui ponimi nudam materiam esse subiectum quantitatis, aliorum accidentium sensibilium, quos in quaestione de subiecto accidcntium cita musci nam si in materia subiectatur quantitas, & coaeua est ei. mquam ab ea separabitur; quare dum unitur materia alimenti cum materia viventis, etiam unitur quantitas, eamque acquirit vivens

Quo supposito non potest produci nou in eo,nisi detur penerratio naturaliter impossibilia. sed diuerso modo defenditur a diuersis iam quidam asse

runt hanc actionem nitium unius quantitatis cum alia non esse realiter distinctam a nutritione, sed eandem cita tamen,vet per se, Mab intrinseco sit productiva partialis substantiae, quadam vero ratione extrini et terminetur ad quantitatem , inquantum ex vi productionis substantiae partialis, Mabsque ulla noua actione, vel mutatione quantitas alimenti fit propria vitientis citaque non est necessiria noua actio pro quantitate ac quirenda, sed ex vi nutritionis, ut nutritio est, sequitur quanquitatem alimenti fieri propriam viventis, δέ pe illam augeri;

272쪽

Cap. V. Traci. de augmen. λι- VL. et sit

quare augmentatio formaliter sumpta non dicit actionem, vel mutationem, sed solum extrin eam terminationem nutricionem nutritionis ad illam. Vnde inferunt, quod si suspenderet Deus consecutionem quantitatis,nulla actio, 'el mutatio desi-ceret, sed solum extrinseca term natio nutritionis.

Ni vero ex opposito oppinamur augmentationem esse ga tionem realiter distinctam a nutritione , es in eo disterre ab ea , quod nutritio per se est acrio mutatio productiva substantiae partialis: augmentatio vero actio, vel mutatio viritiua quantitatis alimenti cum quantitate viventis perquam unionem fit ei propriaac dicitur illud augere. Conueniunt itaque,& differunt duo isti modi,nam uteroue negat augmentationem esse adtionem,uel mutationem productivam quantitati. Ium asserit esse aequisitiuam sed phimus modus negat etiam esse unitivam, quia ponit qualitatem alimenti per aliam actionem priorem, atque distinctam a nutritione, au.mentati ne continuari, vel uniri eum quantitate viventis Alserit vero augmentationem esse eandem actionem rcalem cum nutriticine in solum addere supra illam Quamdam denominationem extrinsecam,in'iulnium ex vi eiusdem ntirtationis, quae nutri

tio est, sequitur absque alia actione acquisitio quantitatis. Se-

eundus vero concedit esse unitiuam, ideo terminari ad quanA

titatem in quantum producit indivisibile quoddam 'uod est

modus unionis viri utque quantitatis sicut generatio hominis est productio eius, non ex eo quod per cam producatur materia, vel forma sed solum ex eo quod producitur modus uni nis,qui est quasi vinculum utriusque partis.Tertius autem modus negat quidem prodiici quantitatem, negat etiam produci indiuiubile quantitatis,quod sit punctum,linea, vel superficies auerit vero produci modum quemdam unionis diuersum ab his, quia putat preter haec indivisibilia dari in quantitate continua alium modum unionis, quo pars quaelibet proportionalis quantitatis inter quaelibet duo proximiora puncta existens in se continuatur. Quae continuatio magis est intrinseca quantitati, quam eontinuatio per alia ingiuisibilia Hune vero nro ἀdum unionis diuisibilem esse asserit , rideo posTe successiuὰ

produci. partes successive uniri ita augmentationem successivam esse; quam successionem non potest habere, si solum produeatur indivisibile continuatiuum. Sed haee etiam opinio siue uno , vel alio modo defendatur, scontrariae doctrinae eiusdem Aristotelis,& falla.Εt quod primus modus defendendi illam sit contra Aristotelem probo, ociis lib. Phys loco citato docet expresse ad substantiam non

273쪽

26 Lib. De reneratisne se corrupi.

terminari motum per se,sed mutationem tantum ad quantitatem vero terminari persu:ergo senti augmentationem distin gui a mutatione, quae versatur circa lubstantiam. ut sic ab ea Sittactum este motum per se ad quantitatem;sed motus quiliabet est vera,& realis mutatio,vera,& realis actio:crgo augmentatio ex mente eius etiam ut distincta a nutritione realiter, vel formaliteries actio reali successiiua, non sola denominatio extrinseca. Quod vero sit contra rationem , sic probo: primo,

morus, ut definit Aristoteles 3. lib. Phys in principio est Actus mobiis praui mobile est. Sed augmentatio est motus,ut distincta a nutritione ergo ut distincta a nutritione est actus mobilis plout mobile est; sed esse actum mobilis,est esse aliquid intrin-

sice,& formaliter ei inhaerens:ergo repugnat augmentati Onzm, ut a nutritione distinctam, esse solam denominationem extrinsecam.Probatur consequenti quia denominatio extrinseca alia cuius non est actus eius sed alterius tantum,in quo est fot liter,ut dexteritas non est actus columnae, sed animalis Secundo,motus est actus mobilis,ut in potentia palliua,agentis vero, ut actus potentiae activae ab ea procedens:ergo respicit mobile, ut actus in eo receptus,ut in subiecto,sed actus receptus in aliquo,ut in subiecto,non potest esse denominatio extrinseca, sed aliquid reale intrinsecum ergo augmentatio, ut distincta a nutritione debet esse actus realis receptus in subiecto, noa sola denominatio extrinseca, dicit mutationem, Mactionem distinctam , quae sit motus per se distinctus a nutritione, quae versatur circa substantiam.

Probatur deinde falsitas eiusdem modi duplici argumento

ad hominem, ex duobus, quae asserunt de nutritione desumpto Primum , quod non semper, nec necessario sit successiva.

sed aliquando etiam naturaliter possit fieri in instanti: ergo

idem tenentur concedere de augmentatione Euidens est consequentia, quia euidens est nutritionem 4 augmentationem simul,& in eadem duratione fieri, sed ex hoc sequitur,augmentationem non esse motum per se: ergo non possunt defendcre isti, quod sit per se motus ad quantitatem. Probatur consequentia, quia motus per se, proprie sumptus, ut distinguitur a mutatione instantanea, diuiditurque in tres illas1pecies alterationem , lationem in augmentationem, est per se sucincessivus sed augmentatio iuxtasanc sententiam non est per se successiva ergo non est motus per se.Probatur minor,quia quod alicui conuenit per se, semper debet ei conuenire, & numquam oppositum .sed augmentationi non Iemper conuenit esse successivam, sed aliquando potest fieti in instanti, sicut nutritio,

cum qua

274쪽

κum qua identificatur: ergo non eth suctem ua per se nec mo . tus per se. Secundum , suod at seruud est prius saltem natum vniri quantitatem alimenti cum nantitate viventis, quam conuertatur in substantiam aliti: ex quo ita arguo. Imposit,hile est ali id esse terminum per icialicuius mutationis vel motus, niti per Illam producitur secundum simstantiam. vel saltem secundum unionem partuum mam si neutro modo peream producitur,non attingetur realiter ab ea, nec 'roinde eam terminabit realitetissed apud hos authores neutro modo attin

gitur quantitas ab augmentatione, immo ne a nutritione:er go nec potet eam lealiter te inare. Probatu minor, nam

imprimis non attingit quantitatem producendo illam se n- dum entitatem suam, quia cum teneant quantitatem alimentii subiectari in nuda materia, consequenter afferim permanere eamdem in se uente,& per eam augeri absque productione, uae quantitatis r sed nee producitui vesci quantitatis eiusdem alimenti eum quantitate vivetitis nam secundo asserunt prius saltem natura uniri eamdem quantitarem alimenti cum quam litate umentis,quam fiat conuersio eius in substantiam aliti,ve vidimus quaessione praecedentvergo prius natura quam fiat nai tritio,& consequenter prius,quam nar augmentatio ex quo sinquitur euidenter, quod per nutritionem sin augmentationem non producetur unio utriusque quantitatis,4 ideo neque ullo modo attingetur quantitas,nec poterit esse terminus nutriti

nis, nec augmentationis.

Fecundus modus dicendi, quod augmentatio est per se motus,a quantitatem, non quia per eam producatur, sed quia producitur indivisibile quoddam, nempe linea,4 superficies: quibus mediis nitur quantitas alimenti quantitati viventis, imprimis est sibi contrarius , nam qui eum defendunt asserunt quantitatem esse in materi nudatamquam in proprio subiecto, esse ei coaruam, proinde ingenerabilem, incorruptibilem sicut materiam ipsam, ex alia parte dieit torrumpit perficiem,& de nouo generari,de quibus euidens est, esse veras

species quantitatis, cum sint diuisibiles in partes longitudinis, latitudinis:ergo salsum est primum,quod quantitas sit ingenerabilis, Mincorruptibilis. .

Probatur deinde esse contra Aristotelem, x falsum, quia ex

eo sequitur augmentationem non est e motum per se ad quantitatem, ut docet exprcsse Aristoteles,& ipsi concedunt. Probo consequentiam , quia de ratiori motus proprie sumpti duo sunt, nempe continuum esse, atque successivum, sed neutruni potest habere augmentatio secundu hac sententia aergo nec cuc

275쪽

motum per se ad quantitatem. Probatur minor, quia ut supra adduximus ex Atistotele, momnibus, nil id potest terminaris motum per se , nisi habeat latitudinem cum contrarietate in-eompossibilitati sed indivisibile quantitatis per se sumptum

nullam habet latituduiem:ergo non potest per se produci successive re per se terminare motum .Probatur minor,quia lati-citdo aut est extensionis, aut intensionis, sed neutra habet, quia mee habet partes extensionis, cum non sit quantitas, nec intensionis eram non sit qualitas: ergo nullam habet latitudinem seeundum se , ut per se possit produci successive, Quod vero non votis produci continue non minus est euidens, quia indivisibilia quantitatis secundum se, nec sunt, necesse possimi continua; immo nec immediata in eodem corpore, sed intet quaelibet duo mediat pars ergo nec secundum se possunt produci motu continuo , quare non erit motus per se augmentatio, li solum producitur per eam indivisibile quantitatis. Sed respondent lineam, superficiem non esse pure indivisibiles, quia licet secundum latitudinem indivisibilis sit linea perficies secundum profunditatem, traque tamen est diuisibilis secundum proprias partes extensionis clinea quidem cundum partes longitud nis; superficies seeundum patres latitudinisin ideo pomine acquiri uecessive, continue. Contra hoc tamen sic arguo. Ideo augmentatio est motus per se ad quantitatem, quia licet eam non producat, producit tamen supelficiem, quae est modus unionis, quo vultur, atque conti-miatur quantitas alimenti cum quantitate viventis, sed superficies non est mocha unionis duorum corporum, nec ea Continuat in quantum est diuisbilis secundum longitudinem, sed

praeelse,informaliter in quantum est indivisibilis, secundum prosunditatem,ut per se est manifestum.ergo nec terminatis

tum augmentationis, nisi in quanstim indivisibili nam quod partes habeat longitudinis, clatitudinis per accidens est ad

uniendum, vel continuandum corpora. Unde sequitur non posse terminare per se motum successivum,& continuum. Probatur consequentia, quia latitudo in continuitas motui propriae repugnant superficisi,ve indivisibiluergo repugnat ei te

minare per se motum augmentationis.

Tertius vero modus ponens praeter indivisibilia quantitatis eontinuae, quae sunt lineae, superficies,in corpus, alios modos unionis diuisibiles, quibus continuentur partes. Imprimis numquam fuit auditus in scholis,neque Aristoteles,vel alius Philosophus posuit aliud eontinuatiuum partium l-neae praeter puncaa; vel partium superficiei praeter lineas vel

276쪽

paertium corporis praeter superficies:ergo siue fundamento additur alter modus unionis in hoc sumceret,ut reiiceretur. Sed

probo eumdem esse saltum. Primo, quia sue sumantur partes corporis, vel alterius quantitatis aliquotae, iue proportiona les,non possumus designare duo aliqua puncta sibi proximiora inter quae contineatur talis modus unionis essed necesse est ii finita alia inter illa eue , quibus continuantur infinitae a xes proportionales, ergo non est intelligibilis talis modus unionis, quem ponit modus iste in parte contenta inter qua libet duo puncta sibi proximiora. Secundo, modus iste unionis ponitur diuisibilis ergo non potest esse immediatum continuatiuum partium quantitatis. Probatur consequentia, quia si diuisibilis est;ergo habet infinitas partes proportionales m dias inter quascunque partes quantitatis, quas continuare de ber. Vnde sequitur non posse per talem modum immediatduniri, vel continuari. Et tandem, quia si diuisibilis est, habebit infinitos alios modos unionis, quibus continentur infinitae partes eius. De quibus inq1nlrci, an diuisibiles sint, vel

indivisibiles Et si diuilmilas, dabitur processus in infinitum, quia partes eius habebim alios modos diuisibiles,quibus uniantur, te in infinituma si vero sint indivisibiles, & sufficientex

continuant partes, sequitur indivisibilia quaotitatis, ut puncta, sunt latenter continuare, nec est necestarium alios modos unionis multiplicare ad continuandas partes; χerte non est excogitabilis alius modus continuationis partium quantitatis magis intrinsecus praeter eum,quem habent per puncta,lineas,& superficies 1 cum necesse sit, quemcumqne alium nrodum unionis esse distinctum realiter a partibus,quas,nit,vel contianuat, iue extra rationem earum, sicut sunt puncta, incar,rusuperficies:ergo frustra,& sine fundamento ponitur quicumque alius modus unionis. His omnibus opinionibus resutatis nostra sententia est, ν mentationem esse per te motum ad maiorem quantitatem de nouo producendam. Quam tenet expresse Aristoteles s. lib. Physic cap. 1 text. 18. D.Thomas ibidem lectione 4.& omnescius interpretes,qui merum,quantitatem, reliqua accidentia corpore esse in composito tamquam in subiecto in nutriti nem esse mutationem successivam, continuam. Ex his enim duobus principiis euidenter sequitur quod per augmentationem producatur motu successivo maior qualitas; quia euidens cst inquantitate reperiri latitudinem eotrarietatis requisitan & sussicientem ad motum per se terminandum,ut probauimus refutantes primam opinionem. Et eamdcin sequuntur omnec

277쪽

166 lib. I De generatione ct corrupi.

illi authores, qui tenent quantitatem subiectari in mater a vi Fnformata forma substantiali: nam isti etiam negant quanti

tatem,quae erat in alimento permanere eo corrupto,d conuerso in subitantiam aliti, Dideo necessarium eis putant simul cum substantia partiali producta per nutritionem produci paserialem quantitatem, per quam vivens augeatur. Probatur haec sentcntia ex refutatione aliarum quia sup sito, quod sint tres Ipecies motus, ut docet expresse Aristoteles ubi supra, cum eo omnes fere eius interpretes,in probauimus contra primam opinionem;& refutatis caeteris omnibus moilis defendedi opinionem secundam, qui conteti/ulit olla dari per se motum ad quantitatem,etiam si per ipsum non producatur,norestat alius

modus probabilis , quo defendi possit augmentationem esse motum per se ad quantitatem,nil producendo illam. 4 d testimonium Aristotelis pro prima opinione addiictum Iespondeo , augmentationem esie continuam, duobus modis intelligi posse;primo, ita ut numquam interruti patur,sed perpetuam durationem habeat: alio modo,ita ut saltem pro tempore,quo durat,toli tinue fiat, & non per morulas discretas, vel instantia.Et in primo sensu negat Aristoteles eo loco augmentationem ei se continuam,l ut alteratione, motum localem rectu contendens probare, quod solus motus circularis tot

. in ius sit in hoc sensu,hoe est,perpetuus, & nunquam interruptias. De secundo vero niodo continuationis non agit ibi te ideo nec illum denegat augmentationi,vel aliis motibus. Ad primum argumentum concedendum est antecedes,quod quantitas conlequatur naturaliter substantiam corpoream , partialem substantiam partialis quantitas atque etiam quod in prima generatione quantitas consequatur sine nou mutnione . sed neganda est consequentia, qu/icti atri in augmentatione consequatur partialis substantia sine noua mutatione. Et

ratio differentiae est,quia in prima generatione non datur subiectum praesuppositum, quod mutari possit de non quanto ad quantum;sicut non datur subiectures, quod mutati possit ad risibilitatem,& alias passiones;sed in eodem instanti, quo genita

est res, consequuntur quantitas reliquae passiones. Licet autem non detur noua mutatio ad quantitatem,datur tamen Onaaetio, quae est quasi emanatio quaedam naturastis iam cum

quantitas sit entitas realis distincta a substantia,distinctam do pendentiam habet ab agente, rideo per distinctam actionem producitur;sed quae vocatur emanatio, quia virtute generatio nis consequitur.In nutritione vero datur subiectum praesuppositum,quod mutari possit acmpc vivens, quod augetur,4 cumdari

. Digiti geo by

278쪽

.Irui debeat distincta aetto,datur ex consequenti dii tincta Inuis amo,quae vere,& proprie motus est,ut vidimus. Ad secundum concedendum est etiam antecedens,quὀdiri et sina generatio viventis sit instantanea vi neganda est innie-quentia,quod aggeneratimqi est nutritio,debeat etiam in in .stanti fieri. Et ratio diiterentiae est,quia licet ei uidem rationis sit substantia partialis eum totali petit tamen modum productionis diueritim natri subitantia ha prima sua generatione postulat quantitate determinatam, quae voratur minimum, quod sic,propter rationes a nobis traditas l. lib. Phys in nutritione vero n6 est neces laria talis determirtara quantitas,sed ad quamcumque minorem in infinitum extendi potethsorma,qaiadum vivens nutritur, iam praesupponitur habere lumcientem quantitatem ad proprias operationes exercendas. Vnde sequitur,

quod cum successive disponatur alimentum,&quodlibet minismum possit disponi,& conuerti, prius disponatur,xeon Ita tur proximior pars,qua remotior,& prius medietas eius, quam tota,& sic in infinitum,ide , successive, hoc est,pars post partem, non tota simul,nec in instanti. Et cum simul ac producitur substantia per modum naturalis e secutionis producatur quantitas, necesse est augmentationem quo', esse successivam Sed illud,quod additur in eodem argumento, nempe nutri sitionem edi successivam, solum ratione alterationis praecedentis,per quam successive dilponitur materia adeo non esse se cessivam per se, sed per accidens: ideo augmcntationem so .hun esse siccessivam per accidens. non esse motum per se ad quantitatem,maximam habet dissicultatem in hac re. Cui respondeo concedendo antecedens, quod nutritio solum sit successiva per accidens,sed negando,quod augmentatio quoque sit successiva per accides.Εt ratio huius est,qui quantitas ex propria sua ratione habet latitudinem contrarietatis requisitam, sulficientem ad terminandum motuma haec autem latitudo consistit in extensione partium, sicut latitudo qualitatis consistit in intensione graduatucontrarietas vero quantitatis consistit in neompossibilitare extremorum saltem naturali, quia naturaliter repugnat corpus simul esse sub minori,in maiori quantitate, vel simul utramque acquirere: sed prius debet habere minorem, & prius medietatem eius, quam totam Itaque negandum est, quod augmentatio sit successiva ratione nittritionis, vel alterationis praecedentis, sed sua natura petit successionem,quia in se,& ex se habet latitudinem in contrarietatem requisitam,& sussicientem ad motum qua caret libitantia,modum potius indivisibilem cius habens:quare non potest

279쪽

per se terminare mutationem successivam, sed istum per ges dens.verum quidem est non posse naturaliter produci quanti talem,nisi ad productionem substantiae; Hideo si substantia producatur in instanti, necesse est quantitate eam eonsequentem in instanti produciin propterea si nutritio esset instantanea,non esset augmentatio motus succestius, sed etiam mut tio instantanea,petit autem natura quantitatis, per quam augetur vivens,laccestiue produci, quia petit produci simul eumoartiali substantia,sed propter latitudinem esitrarietatis, quamnabet suffcientem ad terminandum motum , per se petit produci successiue,ti terminat motum per se. Itaque utraque petit

naturaliter successii em, sed non utraque natura sua, sed sola quantitas,propter latitudinem, quam habet in sua natura,substantia vet,non natura sua,sed propter naturam successime alteratioriis eui naturaliter coniungituri, ideo productio a tialis substantiae naturalitet est successiua,sed per accidens,pr 'ductio vero partialis quantitatis est successu naturaliter per se,quia sua natura habet latitudinem, substantia vero non habet eam natura sua, rideo solum fit laceestiue per accidens propter latitudinem dispositionum, quibus naturaliter coniungitur, sed quantitas per se propter latitudinem quam ex se habet;vnde non produceretur,ut petit propria natura, si conse-3ueretur nutritionem instantaneam, quin potius eam succesonem quam habet nutritio ratione alterationi praecedentis, habet etiam ratione quantitatis, quia non disponeretur, neque conuerteretur successive alimentum in substantiam aliti, nisi haberet extensionem partium, ratione cuius una pars propinquior est agenti,quam alia, & agens agit in omnes partes alimenti uniformiter difformiter, ac propterea actiona1uccessiva QMd etiam colligitur ex motu locali naturaliter consequente augmentationem: nam simul ae augetur orpus, extenditur ad maiorem locum acquirit maiorem praelen tiam in talis extensio localis ex propria natura est sueressi rex quo sequitur augmentationem,quam consequitur,4 a qua habet successionem, per se,& ab intrinseco esse sue cessivam , motum per se ad maiorem quantitatem.

- augmmtatiosis fecundum omnes partes viventis, itavi dum augetur vivens, qualibetpars

eim augeatur

280쪽

vr intelligatur quaestio explicandae sunt diuersae partes 77

viventis,nam quaedam sunt essentiales,ut materia, forma,liue corpus,& anima.Aliae vero integrantes , quae licet sine substaiuiales,vel entitatiuae non tamen essentiales , quia sineum,aut altera earum, aut etiam sine pluribus, immo une ulla carum saluatur integra essentia rei quamuis non existens acturtales sunt manus,pes,brachium, caput,nam sine tribus prioribus potest permanere homo.cum tamen sine aliqua essentiali non possit. Quaestio autem non procedit de partibus essentialibus,quia certum est in multis viventibus,nec augeri, nec augeri polle praecipuam partem essentialem, quae est forma,ut in

nomine, cuius torma est incorporear in caeteris animalibus

persectis, quorum animas eue indivisibiles, non caret probabilitate Solum ergo procedit de partibus integrantibus; quae adhue sunt in duplici differentia, nam quaedam sunt homo

dissimilares,ut manus, pes,caput:& istae componuntur ex illis: ut manus.d brachium componuntur ex carne, isse. Sed adhuc tertio diuiduntur partes integrantes in aequales, vel aliquotas , quae sunt certae magnitudinis & quaelibet est utra alia .d in proportionales , quae includuntur in eisdem aequalibus,ut pars carnis certae magnitudinis includit duas medi tales,. quaelibet harum medietatum suas alias, Iesin infinitum:&istae dicuntur proportionales. Procedit autem quae rustio tam de homogeneis, quam de eterogeneneis an necessest omncs augeri,quotiescumque augetur vivensZIn qua quaestione duo sunt certa , quia expresse dicuntur ab 78

Aristotele, recipiuntur ab omnibus,t probantur euidenticia tione.Primum est, quod in communi loquendo de partibus, augmentatio fit seeundum omnes partes et ita ut omnes a Mantur. Ita Aristoteles in hoc . cap.textu et his verbis: Videtur ιtaque iam quod augetur, quacumque pars uua esse famitte auι--in diminutione minor generata esse. Et ratio est manifesta, nam quaelibet pars nutritur, dum nutritur totum corpus:ergo quaelibet etiam augetur, dum augetur totum reuidens est conlequentia , quia augmentatio equitur naturali ter nutritionem. Sed probarur antecedens quia nutritio est

propria operatio vitae , unde haec sola reperitur in plantis, in quibus solus etiam est gradus substantialis vitae Pergo necesse est quamlibet partem viventis nutriti,& ex consequet augeri.

Secund O calor naturalis reperitur in toto corpore, cin qua- eumque parte eius,ut docet euidens experientia uia calor naturalis per propriam operacionem consumit aliquid lubstatiae eiusdem