장음표시 사용
291쪽
nec augmentationem durare post eam aetatem, quam status, Achc, augmenti vocant.
93 Pro solutione huius quaestionis notandum est primo ex domina Aristotelis. 3. lib.de anima tex. 9. corpora vivetia quan--tum ad nutriti in virtutem triplicem habere statum, nempe augmenti, status, ac decrementi, seu diminutionis. Tempus autem augmenti selet designari a principio vitae usque ad tertiun 'septennium, aut vigesimumprimum annum aetatis, ut docet Diuus Thoma. 2.2.quaeit., 7.artici .ad secundum,quia
usque ad id tempus fortior est potentia nutritiua, calori turalis robustior ad conuertendum alimentum in substantiam aliti, ideo plus conuertere potest alimenti, quam de propria substantia consumere. Tempus vero latus solet designari a 'vigesimoprimo anno, usque ad trigesimumquintum , in quo Mminorem iam vim habet calor naturalis, tantumque alimenti conuertere potest,quantum substantiae propriae cosumere:quare neque augetur corpus in aetate ista,nec diminuitur, sed statum habere dicitur. Ab hac autem aetate usque ad ultimam sene- ctutemna umeratur tempus decrementi, vel diminutionis, quia 'calo aturalis debilitatus non tantum potest alimenti conis uerter quantum de propria substantia consumit, ideo decrescit corpus, ac tandem consumitur Ratio uniuersalis horum sta tuum sumitur ex propria natura ipsius hominis, Meiusdem c loris naturalis; virtus enim utriusque limitata est,& ideo tametum temporis durare potest homo, ut vita eius non possit vlt rius procedere, Quirtus caloris naturalis , cum sit potentia activa,limitata est per intrinsecum terminum, ut de omni postentia activa docet Aristoteles i. libro de celoi mundo cap. 4. Tantam ergo potest augere corpus, ut non possit viterius o augmento procedere,sed sistere debeat O tempus illud y augmenvi vocatur, hoc vero status. IZ tandem cum natura corporis vitientis paulatim deficiat,4 extenuetur, necesse est idem corpus diminui Ratio vero particularis sumitur ex tribus,quae docent Aristoteles in libello de longitudine,& breuitate vitae non longe a principio, Tectione 3. Problematum, Problemate. I . Miuus Thomas in L Aistinct. 3. q. .art. I .ad, quintum. Quorum primum est, vitam naturalem corporis, quae certam temperamentum requirit, consistere in calido de
humido,' dod temperamentum persecte habet corpus in prima generation eued ab eodem delicit in senectute,de qua docet experientia esse siccam , propter nimiam consumptionem humidi deficiente autem humido, calore coniuncto cum sc-so plus distipat aliment , quam conuertat in substantiam,
292쪽
quia virtus eius maxime dependet ex coniunctione cum hormido, quo disiciente valde debilitatur; quare non potest iam in eo statu vivens augeri Fecunda ratio diui Thomae e luia substantia producta per nutritioncm ex conuerIione alimenti non est ita connaturalis viventi, sicut prima, quam accepit per
generationem sed quodammodo extranea, cum ex matcria, corpore extraneo contrarias dispositiones, inualitates habente producta sit ideo non continet ealidum in humidum adeo connaturale; ex alia parte prima substantia idem rem- peramentum persecte continens incipit consum a calore naturali in ita procedente tempore substantia corporis viventis ex connaturali,& extranea permixta minoris virtutis fit,& ca lor naturalis in ea existens eodem modo permixtus quasi retunditur, hebetatur,ita ut non possit latum conuerter quam tum de propria substantia corporis consumit; vel certe non plus, tunc non potest augeri corpus, nec ulterius procedere motus augmentationis. Quod exemplo vini, cui permiscetur aqua, explicuit Aristoteles, cuius virtus eo magis debilitatur,
quo plus aquae ei admiscetur Tertia ratio Diui Thomae est, syquia anima, quae est forma corporis limitatam habet virtu tem informandi materiam,in agendi in corpore: unde quo plus distunditur, vel extenditur ad insormandam ampliorem materiam superuenientis alimenti, eo minor est virtus eius ad agendum per potentias,in instrumenta corporea propter illud uniuersale principium t Virtus unita sortior est se ipsa iasperiaci sed quo plus usetur homo usque ad statum , eo magis extenditur anima ad nouam materiam informandam vergo minor est virtus eius ad agendum per potentiam nutritiuam, εc calorem naturalem minusque alimenti conuertere potest, quam prius;& tandem eo perueniet, ut non plus possit conuertere,quam consumitur in tunc dicetur eorpus peruenisse se ad statum, ac tandem ob maiorem permixtionem extraneae substantiae minus adhuc conuertere poterit,in dicetur corpus peruenisse ad statum decrementi, vel diminutionis.
His suppositis duabus conclusionibus respondetur quaestioni. Prior sit, motus ad quantitatem durat toto tempore vltae. Hanc probat primum argumentum in principio positum, quia nutritio durat usque ad finem vitae quia usque ad illum lumitur alimentum in conuertitur aliquid eius in su
stantiam , ergo durat semper nutritio , sed partialem substantiam consequitur naturaliter quantitas partialis terminans motum per te: ergo durat etiam motus ad quantitatem sque ad finem vitae.
293쪽
dit Lib. Pegenerationeis corrupti
Posterior conclusio. Motus augmcntationis Ohun duratusque ad statum. Probatur ex doctrina tradita, quia motus augmentationis tendit per se ad maiorem quantitatem corporis, ea, quam habebat prius .sed haec maior quantitas adquiritu tantum usque ad statum, ut probatum est: ergo solum viaque ad statum durat motus augmentationis, non usque ad
Ad primum argumentum concessa maiori, quod motus ad quantitatem durat per totam vitam, neganda est minor, quod omnis motus ad quantitatem sit augmentatio:nam Aristotel M. lib.Phyctex. 8.docuit,motum ad quantitatem sub hac ratione quasi communi innominatum esse, sub specialibus vero vocari augmentationem in diminutionem. Et cum dicitur omnem motum ad quantitatem esse ad quantitalcm maiorem ea,quam
habebat corpus in termmo a quo negandum est;quia licet aliquid quantitatis acquiratur per omnem motum , sed plus de perdidolet per actionem eiusdem caloris naturalis eodem tem pore,quo fit motus:& ideo non est necessarium,quod motus ad quantitatem terminetur ad maiorem respectu termini a quo; nam adhue respectu illius minorem habet corpus in termino ad quem talis motus,ut per se patet. s Ad secundum,neganda est etiam mino quod virtus animae, caloris naturalis non diminuatur procedente tempore , nam virtus animae minor est dispersa, vel diffusa ad maiorem materiam informandam,in calor naturalis valde debilitatur in senectute deficiente humido , ex cuius societate fortior erat in iuuentute,atque per coniunctionem ciun sicco, ut ostendimus, . propterea non potest plus alimenti, immo nec tantum con uertere, quantum de substantia corporis dissipatum esti& ideo non potest toto tempore vitae augeri corpus.
Ad ultimum respondeo, non augeri simpliciter eorpus, nisi secundum longitudinem fiat maius:quod vero versus alias dimensiones crescat ultra tempus augmenti, solum est maius fieri secundum ouidi& hoc quidem aliquando contingit:quod
Vero maius fiat secundum longitudinem, numquam. Et rati utriusque est, quia ossa duriora sunt, sicco temperament eonstant, atque ex dissiciliori alimento nutriuntur nempe ex medulla facta ex sanguine, ideo difficilius augentur, irin pterea virtus caloris naturalis extra statum augmenti non estram suffieiens ad ea augenda, bene tamen aliquando ad augendam carnem molliorem, ac magis humidam, atque ex se
ciliori alimento nutriendam, propter peculiarem dispositio
294쪽
.corpus vivens toto tempore viti, quo nutritur,
M permaneas idem numero,saltem secundum aliquas partes velfmndum
omnes arietur'VT intelligatur quaestio, tamquam certum est praesuppo Isnendum,quod ante, post nutritionem, augmentationem permanet corpus, quod augetur idem numero,quod Aristoteles non solum asserit capit praesenti, sed saepe repetit , ut
textu 2 t. l. 3. W3 I. asserens unam ex conditionibus nectis
xiis ad veram auginentationem esse, quod res , quae nutritur, di augetur, permaneat eadem numero ante, ae post nutritionem, augmentationem. Quod probatur euidenti ratione, quia si non permaneat corpus idem numero ante,& post nutri tionem, sequitur nutritionem non distingui a generatione, corruptione. Probatur consequentia, quia si non manet ideira numeromee manet idem seeundum substantiam, sed corrumpitur substantialiter corpus,quod erat ante nut.tionem, gene ratur aliud: erit ergo nutritio generatio, corruptio substantialis: quod est saltum. me supposito iam intelligitur disti cultas quaestionis in eo sconsistens, nam actione caloris naturalis duo fiunt, consumi intur ex una parte substantia propria corporis, resoluta in vapores,& excrementa diminuitur corpus: ex alia vero parta conuertitur alimentum in substantiam eiusdem corporis, vetreparetur id, quod deperditum est in si maior sit pars alimenti conuersa, quam deperdita ex corpore, augetur Orpus. Ex quo sequitur corpus semper mutati, recedentibus partibus, quas habebat,in accedentibus aliis distinetis saltem ex parte materiar, aliquando ex parte formae , si anima sit diuisibilis, tune enim necessario videtur corrumpi pars formae cum
parte materiae, quam informabat, nouam quoque partem sol mae produci ad insormandam materiam eiusdem alimenti conuerti. Et cum transmutationes istae fiant per totam vitam, sicut fit nutriti, non videtur ad finem vitae Dermanere vlla pars earum , quae habuit corpus, dum primo fuit genitum. Mutatis autem partibus substantialibus, tam ex parte formae, quam ex parte materiae, mutatur entitas, S substantia rei: ergo merito dubitatur , an maneat idem corpus numulo ante, iolt nutritionem, & augmentationem tot tem 'Orc
295쪽
,8 ib. I. Degenerationes corrum
vitae,n voluit Aristoteles, probatut ex disterentia inter generationem,& nutritionem.
Sed certum est secundo, idem numero manere corpus, cuius
anima est indivisibilis,lahem ex parte formae,ut in hominibus, atque etiam in animalibus perfecitis, quorum anima non sine probabilitate ponuntur a multis indivisibiles. Et huius ratio est manifesta , quia cum anima careat partibus , sequitur per diminutionem corporis nullam partem earum deperdiposse ι sed solum deperditur pars materiae, quam informabat anima indivisibilis:tota vero ipsa anima, quae illam inac qua- te informabat, gesinit eam intormare permantas tota in reliquis partibus unde sequitur permanere amdem numero
horninin in nutritione horum corporum per totam vitam in cum identitas numerica rei praecipue sumatur a forma, permanebit idem numero corpus ex principatiori saltem pa1 te.
Solum ergo habet locum di meultas quaestionis in viventibus, quorum animae sunt diuisibiles secundum sententia Aristotelis,& communem Scholae,ut in plantis,4 imperfectis animalibus,qualia censentur reptilia. Et prima opinio asserit in nutritione maugmentatione
horum idem numero corpus permanere tot tempore vitae,
quia licet deperdantur partes materiae, Maliae di uersae acquirantur per conuersionem alimenti & ideo ex parte materiae non omnino permaneat idem numero corpus, nulla tameu pars formae deperditur,quia illa pars formae, quae informabat partem materiae deperditae, itasti retrahitur ad aliam partem proximam ex his,quas informabat prius in ita manet eadem numero forma, aqua praetipue sumitur identitas numeri ea corporis:& ita eadem anima numero, secundum omnes partes permanet semper.Ita albertus Magnus opusc.de nutritione titulo primo, capit. 3.& titulo 1 capit. I. Philop. I. lib. de Generatione,capit. s. implius ibid.tex. 21o. Albertus. Saxonia quaest. 2.Bucleus tractat. de intensione,in remissio
Probant tella monio Aristotelis textu 36.α37.huius capitis asserentis augmentum fieri secundum partes formales corporis, non secundum materiales,& reddit rationem, Quia cum in augmento debeat permanere illud ,quod augetur, Torma rei
permaneat semper , ut forma carnis, Moius;materia vero ex parte recedat ex parte adueniat de nouo per conuersionem alimenti, necesse est secundum formam fieri augmentum , non secundum materiam. Haec autem ratio nihil valeret, si formare variaretur secundum partes aduenientes, recea dentes,
296쪽
dentes,nam tunc non magis augmentatio fieret secundum soNniar tuain secundum materiam.Probant deinde ratione, quia si cum parte materiae deperditur etiam pars formae cuni noua parte materiae aduenientis ex conuersione alimeti aduenit etiam noua pars formae eductae de potentia eius, sequitur aliquando contingere,ut nulla pars materrae, neque formae, ex his,quae habuit corpus, dum primo fuit genitum, permaneae in senectute,aut in fine vitae, Scideo nec permanere idem numero corpus,sed esse aliud numero diuersum quod patet este contra rationem nutritionis, augmentationis. Probatur eonsequentia, quia motu quodam continuo desinunt partes, de adueniunt aliae; ergo per totam vitam variantur omnes. Sed omnibus variatis , necesse est variari totum , quod non habet aliam emitatem praeter entitatem partium:ergo non manebis idem corpus numero. Haec tamen sententia falsa est;quod probo ex natura animo diuisibilis, quae ita dependeta materia , sicut nata est eam ininformare,nempe tota forma totam materiam, pars partenarergo dependet quaelibet pars formee a sua parte materiae,& cum educatur talis forma de potentia materiae, quaelibet pars eius determinata educetur de parte determinata materiae, quam tta est dependeremergo consumpta hac parte substantiae viventis per actione caloris naturalis desinit haec pars formae, a qua informabatur haec pars materiae,eam informare: non potest naturaliter permanere separata a materia propter naturalem dependentiam ab illa:ergo peribit. Probatur consequentia, quia natus aliter repugnat informare aliam partem narateriae
zusdem corporis,cum quaelibet iit informata sua parte formaeἰ&non possit naturaliter eadem pars materiae insormari du-ἰplici parte formae sicut materia totalis non potest informari duplici totali forma.Ex quibus sequitur necestarium esse, ouo consumpta naturaliter qualibet parte corporis,& recedente materia,pereat etiam pars formae. Et eadem ratione probatur, quod nouae partes Armae adueniant cum nouis partibus materiae alimenti,nam partes materiae,quae aduenilint,non possunt informati a partibus animae praemistentibus in corporea ciuia quaelibet Dra sormae dependet a qualibet parte materiae determinatae, sicut tota forma a tota materia ergo sicut haec non potest naturaliter simul informare duas totales materias, ita non potest eadem pars sermae simul informare duas par te materiae quare necesse est, educi nouas partes anima de nouis partibus materiae aduenientis a quibus inform Entur.
Ideo secunda opinio concedit , quod consumpta qualibet
297쪽
18 , Lib. I. Degeneratione 2 corrupi.
parte substantiae viventis eorporis, sicut recedit pars materiae, Ita perit pars formae a qua in rmabatur, & sicut adueniunt nouae partes materiae ex conuersione alimenti, ita adueniunt cum eis nouae partes harum animarum eductae de potentia ea-xum. Negat tamen,quod omnes partes materiae vi formae v
xientur,quia distinguit duplices partes integrantes in quolibet
gorpore vivent quasdam quasi fitientes,ex quibus tonsumuntur aliquae per eontinuam amonem caloris naturalis, uoco earum succedunt aliae, ita per eontinuam eorruptioncm earum,& aduentum aliarum, in fine vitae omnino variatae cen- senis ,ram secundum sormam , quam secundum materiam: secundum has partes non manet idem numero corpus per totam vitam. Sed aliae sunt partes integrantes permanentes,
quas numquam consumit calor natura lis , neque aliquid detrahit ab eis,sed saluae, integrae permanent a principio usq;
ad finem vitaci unde licet augeantur , non tamen diminu utatur, α ideo eaedem numero permanent, latione ear permanee
semper corpus idem numero , licet ratione aIiarum quodammodo varietur.Ita Magister senten.in x.distincti, 3 o. ibidem Rieardus,Albertus inlumma de homine quaest. I de potentia generatiua,arta & quaest .de nutritione,& nutrito alexand.&Philop.rext. 33 huius capitis imphus ctiam quaestion scili
ius libri eamdem opinionem tamquam probabilem defendit. Sed in an signandis his partibus invariabilibus diuisi sunt
antho recisti:nam quidam eorum distinguunt duplices partes antegrantes in corpore vivente, quaedam permaticae, quae immediate generantur ex semine, Iunt omnes illae ex quibus componitur substantia primo producta per generationem.Alie sunt matrimentalos,quae quidem producuntur periuriitionem ex eonuersione alimenti,4 adduntur primis;de quibus asserui nullo modo,neque ullo tempore conismi ut variari,sed omnino integras, inuasi intactas permanere a principio usque ad finem vitae nutrimentales vero passim consumi, walias loco earum succedere. Probant isti primo,qui si omnes partes integrantes corporis variantur, mon dantur aliquae semper manentes, seqxmur nec permanere corpus idem numero usque ad finem vitae,sed tune iam esse aliam numero arborem, aliud numero animal, immovi alium hominem, quod est
falsum. Probatur coniequentia, quia totum corpus non habet aliam entitatem,vel substantiam praeter entitatem, Tubstantiam partium integrantium ergo si omnes istae successivae variantur, ni manent aliquae eaedem numero , non manebitidem numero corpus Seςundo, quia si omnes parte vari ntur, ergo
298쪽
Cap. V. Tractat de augment cvs t. IX. 8
ero semper renouatur corpus per nutritionem δε numquam senescet,nec senio conficietur, quia nulla pars eius permanet
toto tempore vita sed nouas semper habet, quod experientia probatur falsum.Ita sentiunt Alexand Alberi. Nimphus, quos sequitur oletus. Alij vero,ut Philoponus , quem sequuntur aliqui ex nouio iribus,alio modo distinguut partes corporis uiuentis,sive spermaticae, vel nutrimentales, nam quasdam eue alunt duriores, csolidiores,ut ossa,nerui, cartilagines, quae semper manent. caedem numero , quia non possunt consum a calore naturali. Aliae vero sunt molliores,ut caro,& istae temper consumuntur, aliae loco earum succedunt per conuersionem alimenti: itaque duriores,& solidiores augentur, sed non diminuuntur vi ideo nec variantur, sed permanent secundum identitatem numericam, licet augmentum suscipiant, molliores vero augentur,atque dimininintur,& propterea variantur semperi: corpunigitur permanet idem numero a principio usque ad finem vitae propter numoricam identitatem illarum , quamuis aliquomodo varietur propter variationem harum.
Probant primo experientia , quia videmus hominem ob
gravem infirmitatem deperdere totam fore carnem Limmo . omnes alias paries subtiliores,in molliores ossa vero neruos,
immo,& cutem cum caeteris partibus durioribus integras permanere absque ulla diminutione vergo euidens signum est, quod numquam illae partes consumuntur, vel dimininantur. Probatur consequentia , quia nulla pol cst dari fortior causa diminutionis. Probatur secundo ratione, quia calor naturalis non habet summam intensionem, quam habet calor ignis , sed valde teperatus est;& praecipue residet in partibus mollioribus. ut in carne,ut probat experientia:ergo quamuis possit molliores partes consumere parum resistente non poterit conmme: eduriores,ac solidiores; in quibus inuenit resistet iam maximam: unde sequitur integras permanere semper. Sed haec opinio quantum ad utrumque modum eam desidendi, contraria est doctrinae Arist.& falsa.Probo primum ad uersus utrumque modum, quia Aristoteles eisdem verbis auerit,quod dum augetur vivens , qua libet pars eius augetur,4 dum diminuitur, quaelibet pars eius diminuitur sed per augmentationem augentur omnes partes, siue spermatica sint, vel nutrimentales, siue duriore sint,vel molliores : ergo omnes etiam diminuuntur.Euidens est Syllogiimus,& maior non solum in se est certa , sed conceditur ab authoribus utriusqu: nodi .Probatur aute minor ex textu 32.huius capitisebi ita ait Aristotcic'
299쪽
188 Iab. I. Degeneratione se corrupti
Aristotelestri seu ue eisu,quod augetur,quecumquepars a m esse.similite autem,se in diminutione mino generata esse,iscia text. s.Adhuc autem quodcumque sigmιm, aut
Primus autem modus dicendi est etiam expresse contra Dium Thomam i p.q. Iis art. I ad 2.Et probatur , quod sit falsus primo,ratione eiusdem Diui Thomae, quia partes nutrimetales eiusdem rationis sunt eum spermaticis,& ideo corruptibiles sieut illae, o in caro, quae de nouo adueniunt per nutritionem eiusdem rationis sunt eum osse, earne productis per primam generationem in corrumpi possunt sicut illa, dicator naturalis,a quo corrumpi possunt est idem in debite approximatus omnibus:ergo sicut naec potest corrumpere, sic illaru est agens naturales ergo agit circa omnia in quantum potest omnia corrumpit:falsum est ergo, qu5d illae partes sine corruptione permaneant per totam vitam. Secundo, quia si prima substantia,in qua generatur homo , non potest corrumpi,sequitur pueros postquam primo geniti sunt, non indigere
alimento ad reparandum id,quod per ac ionem caloris, naturalis deperditum est, sed solum ut augeantur sed consequens est falsum,keontra experientiamaergo falsum est etiam, quod nihil corrumpatur de prima illa substantia. Probatur minor, quia euidens est , quod si paruulus statim pol quam natus est, non alatur:deficit atque consumitur: quod non potest ex alia musa prouenire, nisi quia calor naturalis incipit statim agere in illam substantiam,eamque consumere, & ideo indiget alimento primo ad reparandum id, quod consumptum est, deinde ad au mentum. Probatur deinde salsum esse secundum modum de partibus durioribus,& solidioribus numquam corinrumpendis primo quia partes istie nutriuntur pei totam vitam, sicut molliores,vt fatentur, qui eum defenduti& probatur cui denter ex illo principio Aristotelis ab omnibus recepto , quod nutritio fit secundum omnes partes, sicut augmentatio ergo per totam vitam additur illis aliquid substantiae nouum:&ὶibit ab eis detrahitur ergo fiunt temper maiores in longiores etiam post statum,& tempore decrementi: consequenter totus ipse homo procerioris fiet staturae:immo consequenter sequitur per totam vitam augeri has partes, nullum haberextatum,nec augmentationem intrinaecum terminum. Probatur
consequcntia,quia si nihil substantiae ab eis detrahitur per tota vitam Dergo nihil etiam detrahitur quantitatis. Et si semper additur eis noua substantia ergo etiam noua quantitas, citastmper fierent maiores, quia nec potest detrahi, nec addi sub-- stantia,
300쪽
stantia,nisi addita,vel cetracta quantitate. Secundo,quia de his partibus durioribus ac olidioribus duo sunt certari primiuia, quod corrumpi possint,cum constent materia sublunari deinde , quod in eis sit calor naturalis, quamuis non tantum in eis vigeat, quantum in mollioribus. Ex quibus probatur, quod. corrumpi possint,quia calor naturalis est agens debite approximatum respectu earum,sicut respectu aliarum:ergo sicut potestillas corrumpere,iravitas, quamuis dinaci litis,& tardius pro
pter maiorem resistentiam earum .Quemadmodum guttae aquarcadentes super lapidem durum, mollem; virumque quidem excavare possunt,& excavant,quamuis citui mollem;& durum tardius, etiamsi sit durissimus, propter continuationemet ergo
eum sit continua actio caloris naturatis,aliquid sempe poterit
ab his partibus quantumlibet durissimis extrahere His opinionibus refutatis, nostra sententia explicatur tribus assemonibus, quarum prima est, in nutritione viventium imperfectorum, quorum animae sunt diuisibiles, simul eum nova parte materia aduenit noua pars anima educare de potentia eiusdem partis materiae. Ita Scotus in . distinct. 4. quaest. in artic. I. Egidius in .distinct. s. tie. 2.quaest 3. Matiat. i.lib.de Generatione,qΗ-. II. I 1. Petrus se Mantua tractatu de primo,&,Icimo instanti Palat.1.lib. de Anima Toletus quaest.m
huius eapitis, iuniores multi, nam emcacitςr probant argumentarictaeontra primam Opinionem.
. . Secunda assertio, sicut omines partes viventis augenturi ita omnes diminuuntur cin viventibus quidem imperiectis , tam secundum formam, Quam secundum materiam i in viventibus vero persectis, secundum materiam, secundum extensionem animae ad eam insormandam. Haec est expressa apud Aristotelem loco,& verbis citatis contra secundam opinionem in eam tenent Auerroes I. lib.de Generatione, comm. 38. Diuus Thomas in hoc libro Iecst. 3 . ad finem,& leci. I s. in principio,&4. p.quaest. I9.artic. I. ad 2.& ibidem Caietanus, Coninabr. I.lib. Physic. p.mquas. .arti c. 2.m fine,& omnes fere nouiores. Et probatur etiam efficaciter argumentis factis contra eamdem opinionem secundam. Assertio tertia, non est necessarium ita diminui omnes partes viventis, saltem duriores,4 solidiores, ut ossa, Mnerui secundum materiam, aut secundum formam, vel cxtensionem eius, ut nulla earum, quas habuit a principio suae generationis,pormaneat eadem numero in sane vitae, sed muli permancntinuariatae magna ex parte. Haec est contra iuniores quosdam occessarium putantes, quod omnes partes varientur. Et proba-