R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; seu de generatione, & corruptione earum ... _ Nunc primum in Gallia editi. Cum duplici indice, ..

391쪽

fere totam suam humiditata: ergo euidens experientia docet, siccitatem,& humiditate esse magis resistiuas,quam calorem.

Ex quibus colligitur falsum esse illud, quod asserit secunda

opinio,nempe in nullo sensu verum esse posse, quod eadem qualitas sit magis activa,quam resistiua, vel e contrauiam licet verum hoc sit de resistentia activa falsum tamen de passiva, de qua probauimus maiorem esse in qualitatibus minus activis, ve in siccitate,& humiditate, ideo has esse magis resistiuas,

quam activas,& consequenter calorem, frigiditatem magis activas,quam resistiuas. Argumenta primae opinionis probant quidem intentum de resistentia passiua aut sormali, quam concedimus inaequaliter conuenire primis qualitatibus nihilominus de resistentia activa verum est,eodem modo,& ordine eis conuenire,ae cou

nit activitas,eum sit idem realiter eum activitate. Quod vero dieitur in primo argumento, resistentiam pertinere ad potentiam passivam, distinguedum est:nam de activa resistentia non est verum,sed haee ad activam potentiam potius pertinet, quia per eamdem potentiam activam,qua agens agit, dicitur active resistere,de resistentia veto formali concedendum est;ideo haec solum potest diuerso modo conuenire qualitatibus, ae activitas eis conuenit,quod concedit nostra sententia.Secundum argumentum non indiget solutione, cum pro nostra sententia potius probet de sola resistentia passiua, formali, maiorem esse in una qualitate,quam in altera. Ad primum argumentum secundae opinionis neganda est minor, quod omnes istae qualitates eodem modo se habeant quantu ad informationem subiecti na licet informatio quanto ad substantia non sit maior in una,quam in altera, sed quatum admodu efficacior est in minus activis, quia firmius inhaerent subiecto caeteris patibus ex parte intensionis cum partes eius magis coniungant inter sese, & ideo fortiore essiciant ad resistendum contrario,vt probauimus, quod est magis resisti uas esse resistentia formali. Ad secundum neganda est minor,quod non sit verum, nam qualitatem esse magis resistiuam,quam activam , vel contra; cum dicitur non esse verum de resistentia activa, concedendum est, negandum tamen, quod non sit verum de resistentia formali.Εxperientia vero, tua probatur,citius expelli frigidit tem ab aqua quam calorem ab igne,neganda est, si applicentui

secundum proportionem quantitatis intensionis, activitatis,&resistentiae,& caeterorum , quae requiruntur ad agendum, rure autem proportio talis ede diuet, ut comparentur in eo gradu

392쪽

intensionis,in quo sint aequalis acti uitam,&efficaciae ad agendum; luod non potest fieri,nisi sumatur secundum gradus in quales intennonis mam cum activior longe sit calor, semper erit superior frigiditate, si applicantur secundum eamdem intensionem caeteris paribus ex parte aliorum;debent ergo comparari,vel applicaai,ita ut quanto activior est calor frigiditate, tanto sit remissior ea, lim,quae minus est actiu applicetur iri gradu intentiori,ita ut maior activitas unius compensetur per maiorem intensonem alterius,& talis comparatio, vel applicatio iusta, atque debita erit. Si igitur talis fiat, caetera sint paria ex parte aliarum conditionum,quae requiruntur ad age dum,negandum est, quod calor citius expellat frigiditatem ab aqua,qua qira calorem ab igne, immo potius experientia ipsa docet contrarium .Quod adeo verum est,ut etiamsi applicentur secundum eandem intensionem, vincatur frigiditas propter magnum excessum activitatis eiusdem caloris , post magnam

tamen moram temporis consequatur ignis victoriam, quam citius lon e consequeretur aqua,si in tali proportione applic, rentur,ut habita ratione activitatis, intensionis,multum excederet aqua,tunc enim velocius consumeretur ignis ab aqua, ut docet experientia, non alia de causa,nisi propter maiorem resistentiam sormalem frigiditatis. Ad ultimum argumentu concedendum est antecedens,quod eadem qualitas sit magis activa quam resisti ,resistentia sor- mali,aut e conuerso magis resistiua eadem resilientia,quam sit

activa: led neganda est consequentia,quodno possit agere summe humidum in summe siccum:nam licet ex hac parte,hoc est comparata resisteria formali huius eum activitate illius sit excessus,potest tamen compensari ex aliis,nempe ex maiori qualitate,& dentitate agentis, aliisque conditionibus requistis ad agendum. Ex quibus constat posse activitatem summe humidi superare resistent amformalem summe sicci, quamuis haee sit maior illa nude cosiderata utraq;,ωita intelligitur agere posse illud in hoc, si applicatio fiat seeundum debita proportionem.

n necesse sit actionem semper procedere apropor

tione maioris iraqualitatis.

V intelligatur quaestio,explicandum est quid sit propor otio maioris inaequalitatis, quid proporti minoris,atque etiam quid sit,actionem procedure a proportione maiori

393쪽

3 21 L ib. I. Deleverat Medio rupti

aut minoris inaequalitatis Manifestu est,actimi erati inruagens,di passum debite approximata, thid agere per virturem activam, hoe vero pati per potentiam palliuam, cum

snt eontraria,non minus est certum,unum resistere alteri, hoe

est,se defendere ab illo, impediendo quantum potest aestionem eius in se,& prohibendo,ne per illam imprimat sibi propriam

sormam,ut approximatis igne, aqua,ignis intendi aquei imprimere suum eatorem, consequenter remittere frigi cuiaterneius,quod est eam debilitare, ne possit ei rea se agere vel notatam cito vi introductio caloris est agere: debilitare vero virtutem eius est resistere resistentia activa in aqua instodit in primere igni suam frigiditatem,&eonsequenter debilitare ca-jorem eius,ne agat in se, aut non tam cito, vel tanta intensione,quod est resistere ei resistetia activa:ealor etia eo ipso, quod informat subitaliam ignis ratione incompossibilitatis, contrarietatis formalis,quam habet cum frigore,impedit, ne statim introducatur in igne,aut saltem ne tota latitudo eius simul antroducatur,& hoc modo impedire actionem,& introductionem eiu est ei resistere resistentia passiua , aut sormali simili etiam modo resistit frigus calori,impediundo per suam informationem, actionem. introductionem eius in aquam. Vt autem unum agat circa aliud, imprima propriam formam

necelle est ipsum aliquo modo superare;quia actio,& impressio

propriae formae est victoria quaed am naturalis cum notum sit, illud vieisse suum contrarium, quod ipsum omnino expellit a proprio loco,& in eum sese introducit.Αd intelligendum vero modum,quo nece,le sit, num superare a iud, ut in illud agat. necesse est comparare utrumque inter sese secundum proprias virtutes agendi,& patiendi Quatuor autem modis comparari possunt gentia contraria inter sese,seeundum virtutes acti uas. vi si comparemus ignem cum aqua, vel aquam eum igne, secundum virtutes activas caloris,& frigoris,& in eomparatione ista evidens est, ignem superaro aquam eum sit magis activus. Secundo possunt comparati secundum resistentias activas, in qua etiarn comparatione superius euadit ignis, eum resistentia activa sit eadem eius acti , vel virtus activa diuerso modo eonsiderata,& eadem est ratio, si e paretur activitas unius cum resistentia activa alterius, ut per se pater Tertia comparatio esse potest secundum resistentiasti passiuas: Mhoe modo superior erit aqua,cum sit elementum magis esisti uuum, quam Pnis ut probauimus: comparationes istae insuffcientes sunt, quia actio,& palsio non versantur inter cinratia nisi in quantum unum cst agens, S aliud passui mergo solum debent com-

394쪽

parari secundum activitatem unius,& resistentiam passivam, aut formalem alterius,& hoc modo coparata,vel aequalia lune, ita ut tanta sit resistentia passiua unius, quanta est activitas alterius,& tunc nulla sequetur actio, quia neutrum superabit alterum,& ideo nec vincere illud poterit, me consequenti nec

imprimere ei propriam actionem in cffectum, sed mutuo se impedient;inaequalia igitur esse oportet,ut sequatur actio, per

quam unum vincat alterii. Sed duobus modis possunt esse in c- qualia Primo,ita ut aestiuit siniussu maior,quam resistentia alterius,&lax comp ratio vocatur proportio maioris ine sualitatis. Secupd..,ita hi ex opposito, minor si activitas unius, quἱm resistentia alterius , comparatio baec vocatur minoris inaequalitatis.Quaerit irgo titulus quaestionis, an necellaria sit proportio maloiis inaequalitatis adactionem , hoc est an ut

unum contrarium agat in alterum,necesse siti activitatem eius

maiorem eis resistentia formali alterius, quod pati debet,vel etiam a proportione minoris inaequalitatis, hoc est, etiam si minor sit activitas agentis,quam resilietia risi lis passi possit illud in hoc agere.Prima opinio negat, hoc semper esse neceς sarium, sed saepe ait,actionem dari a proportione minoris inaequalitatis.Ita Burteus . lib.Phycad textum Is quem refert,&sequitur oletus I. lib. de gen .q. q. post secundam conclus.&quaest. s. d i Valles .controu.44. ad Tyron. Probant ratione, experientia. Ratione quidem,quia omne agens commLmicans in materia cum pata, potest repati ab illo , ut docet expresse Arist.cap.praesenti. Sed impossibilis esset reactio αμ- passio si repugnaret sequi actionem a proportione minoris inaequalitatis:ergo concedendum est, dari posse. Probatur minor,quia id,quod patitur ab alio , superatur ab eo:ergo pastum semper est inserius Psed debet reagere in idem me agens superius:ergo non potest agere,nisi tamquam inserius,hoc est tamquam id,cuius activa virtus nor est resistentia agentis, ut se habet tamquam passum in reactione, quod est agere a proportione minoris inaequalitatis. Probatur consequentia,quia proportio minoris inaequalitatis dicitur ea secundum quam virtus activa agentis minor est resistentia passi, ut explicatum est, superatur ab eo:ergo passum semper est inserius Mactivitas eius minor rosistentia agentis: ergo non potest in illud agere, nisi a proportione minoris inaeqii liratis: ruare vel impossibilis erit reactio , vel possibilis crit actio a proportione mi

noris.

Secundo experi cn Ua, quia parua guttula quae cadens super flanidem excavat illu,quatumuis durissimum 'cuius resistentia abi u

395쪽

38 Lib. I. Pegeneratione ct comept.

absque dubio est maior activitate guttulae,& formica saepe mota super datissimum lapidem aliquid tandem extrahit ab eo,

cuius resistentiam maiorem esse activitate sormicae cuidens est et ergo contra experientiam erit negare, quod aliquaad detur actio a proportione minoris inaequalitatis.

Hanc opinionem explicant ali hae distinctione Actio duplex est; una,per quam agens totaliter vincit passum,& illud in se conuertit: inaee dieitur actio victoriosa, per quam agens persectam victoriam eonsequitur de suo eontrario. Alia est, Per quam agens non vincit passum simpliciter , neque illud ita se conuertit,sed aliqualem gradum suae formae ei imprimit,vel 3n aliqua tantum parte eius agit: ideo non votatur actio victoriosa. Quindo ergo dicit praedicta sententia, actionem non semper, aut necessatio dari a proportione 'aioris inaequalit t. ted saepe, dari etiam a proportione minoris,non intelligit de actione victoriosa, quia repugnat agens, ius virtus minor est resistentia passii,idem passum vincere atque in se conuertere, sed non repugnat aliquem gradum suae formae ei imprimere,vel in aliqua eius parte aliqualem effectum producere, quod est aliquam dari actionem remissam,vel imperfectam a proportione minoris inaequalitatis. 1 Secunda opinio asserit, quamcumque actionem unius contrari,in alterum,semper,& necessario debere esse a proporti nc maioris inaequalitatis, ita ut repugnet, dari aliquam a proportione minoris.Ita implius I. lib.de Gener.comm . I93.q. S. Astiid illo . 11. omnes sere recentiores in est communis

sententia, quae videtur mihi non solum probabilior, sed vera. Probatur primo,quia dum restitentia passi aequalis est activitati agentis,non potest sequi actio Dergo multo minus potest sequi, dum resistentia passi fuerit maior activitate agentis, quae

est proportio minoris inaequalitatis,ut nuper ostcdimus. Consequentia est ouidens, quia hi aequalis resistentia passi impedit

actionem agentis aequalis acti uitaris , multo magis impediet maior resistentia eiusdem passi actionem agentis minoris acetiuitatis Antecedens vero sic probaturi si tantum resistit passum,quantum agens agit,non superabitur ullo modo ab eo,hoe est, nec totaliter, nec partialiter:ergo nec poterit in ipsu quidquam agere. Probatur consequentia,quia eo ipso quod passum aliquam impressionem suscipiat ab agente,quamuis minimam, subditur illi,& ideo fit inferius,& verum est,non tantum ei resiliere,quantum in ipsum agit,sed mi iriis. Secundo, quia tunc dicitur maior virtus agentis resistentia

passi,quando ab hac non potest illa impediri, quin agat in pase

396쪽

sum; tunc enim euidens est esse superiorem,sed quotiescumque agens agit, non potest resistentia passi impedire activitatem eius, sed ea non obstante, vel impediente, sequitur actio: ergo αxepugnat dari actionem, quin virtus activa agentis sit maior reiistentia passi, quod est, actionem quamcumque semper, necessario debere esse a proportione maioris inaequalitatis. Utraque autem haec ratio vim habet in hoc principio, nempe, intentum agentis in sua actione est imprimere propriam formam pata, passim vero introductioni resistit per qualitatem contrariam rex quo sequitur quod quamdiu arctualis,vel maior est resistentia passi eonatu agentis, impedietur omnino introductio propria formae;sed quotiescumque actio sequitur,introducit agens propriam formam ergo tune non est maior, nee aequalis activitati, vel conatui eius resistentia passi, sed minor. Vnde sequitur,actionem semper,& necessario esse a proportione maioris in atqualitatis,& rationes istie efficaciter probant de quacumque actione, immo probant quamcumque actionem esse simpliciter actoriosam,sive parum, siue multum de formaaSentis introducatur, atque etiam siue sit actio, siue reactio, &ideo friuolam esse distinctionem illam de actione victoriosa. Quod hoc argumento probo aduersus eos, qui illa utuntur ad explicandam se eundam opinionem,dum agens incipit agere in passum, nullum gradum propria Armae,nullam partem, quantumuis minimam eius potest ei imprimere , neque ullum esse-cchum circa illud producere,nis per propriam virtutem activam aliquo modo superet resistentiam eius r ergo nec circa ipsum

ager sed passum per reactionem in agens imprimit ei aliquem

gradum, vel partem suae formae: ergo non est possibilis reactici quam vocant acti obem non victoriosam nin maior sit acliuitas passi reagentis resistentia formali agentis, quod ab eo repatitur,vi consequenter neque ulla actio,quamuis minima, quod est nec reacctionem,nec ullam parua actionem dari posse a pro ν, portione minoris. Quo argumento probatur efficaciter, nullam actionem quantumlibet paruam, neque ηllam reactionem

dari posse, quae non sit victoriosa ut loquuntur isti) quia quotiescumque agens agit, victoriam ex past reportat, vel cons quitur,4 sine tali victoria impossibile est dari actionem: ergo

nec dari actionem, quae non sit victoriosa. Ad argumentum vero primae opinionis, eoncessa maiori, neganda est minor, quod impossibilis esset reactio, si repugnaret dari actionem a proportione minoris, sidum dicitur, actiuitatem passi reagentis semper esse minorem resistentia agentis principalis, circa quod est reactio, negandum est, immo di ,

397쪽

cendum semper esse maiorem,quia agens principale non resistre Fasi reagenti secundum omnes suas partes, vel secundum omnes gradus intensionis siue formae, sed solum secundum illam partem , vel gradum i qui expellitur per reactionein. Et ratio est manifesta, quia renitentia passiua, seu formalis consistit in eo quod forma contraria per suam insormationem impediat actionem sentis, introductionem sermae contrariae, seu gradus et iis, cum quibus est incompossibilis; sed dum reagit paghum circa agens , solus ille gradus, qui expellitur, vel soladia pars circa quam versatur reactio, impediebat actionem,

de introductionem forma contraiiae, quia eam tantum conabatur tunc passium expellere per reactionem,uel solii circa illam partem tunc conabatur propriam formam introducere ergo tollas ille gradus, vel pars resistebat actioni eius, wisti vincuntur , cum vel ille expellatur, vel circa hanc sequatur actio ergo minor erat resistentia eorum activitate passi reagentis: nam

au eo, qubd aliquis vincitur ab alio, ei subditur in ab eo su peratur, maiorque illo censetur. Ex quo intelligitur primo.

suam libet reactjonem, quantumuis miniimam, fieri a proportione maioris iri qualitatis, Wa proportione minoris non

polle fieri. Secundo intelligitur deceptio oppositae opinionis

in eo consillans,qui id cedit agens secundum se totum, im nes suas partes,vel secundum omnes gradus suae sormae resistere reactioni passi in ipsum,quod non est verum, quia solum resistit sormaliter, in quantum per repugnantiami incompossibilitatem suae formae, cum forma contrari impedit actionem eius circa seipsum .introductionem suae scismae in sein, sed solum tune iApedit introductionem illius gradus, quem conatur passum redens introducere, vel in ea parte, circa quam reagit passum talis autem resistentia minor est, cum ab ea vincatur, activitate reagentis, ut ostendit expulsio talis gradus, vel passio talis partis;vnde semper actio quaecumque procedit a proportione maioris. Sed contra hane doctrinam sic arguo. pallum reagens non reagit secundum unum gradum suae serme, aut secundum, nam partem integrantem, sed secundum omnes Iartes ,& gradus,qui per modum unius agentis uniuntur ad re- agendum Midem contingit in quocumque alio agente, quod non solu operatur per partem,qua tangit passum,vel per unum, aut alterum gradum formae,quem introducit,sed per omnes simul unitos ad agendum vereo nec agens, in quantum ab eo re es patitur solum resistit secuncium illum gradum, luem ab eo cxpellit passum, vel secundum illam partem, circa quam aliquid tua formae introducit, scd secundu omnes partes,4 gradus suae

forma

398쪽

formae unitos per modum unius resistentis integri,atque eompleti. Ialsum igitur est, quod dicitur solum resistere secundum

eum gradum, qui expellitur, vel secundum eam partem, tria quam aliquid impressit passum, per reactionem. Probatur eonsequentia,quia non est maior ratio,ob qua omnes partes agentis uniantur ad agendum per modi unius agentis, quam omnes

partes passi uniantur ad resistendum per modum unius resiue tis integri atque completi. Vnde falsum quoque erit, quod in reactione maiorisit activitas passi reagentis, quam rerutentia

agentis, quod ab eo repatitur. Respondeo concedendo antece-d 'ns, quod omnes partes agentis per modum unius eoncurrant

ad agendum in ideo quod agens per omnes suas partes,& gramdus agat sempei, sed negando consequentiam, quod ita se habeant ad resistendum resilientia formali & ratio disterentiare, , quia diuersa est ratio agendi, a ratione resistentiae formalis rnam omnes partes agentis,in omnes gradus formae, eius aeque immediate se habent ad actionem,& enectum producendum,&non ita, ut quaedam partes, vel gradus agant mediis aliis; quia actio,in enectus atque immediate dependent ab omnibus, ire quantum constituunt unum agens eompletum , cui immediate attribuitur actio,in a quo immediate producitur fluctus. Ad resiliendum vero tormaliter non se habent aeque immediate partes,vel gradus, quia non immediate impedivi omnes acti nem agentis contraxij,4 introductionem formae eius, sed ille tantum , quem immediate incendit expellere agens media inistroductione proprij, reliqua vero partes, vel gradus non per se, nee astu impediunt actionem contrari reagentis. Quod ex effectu probatur, quia nec proxime intendit eos tune expellere agens, nec circa alias partes passi suam sermam introducere, sed illum tantum gradum, vel gradu alem partem intensonis, aut circa hanc determinatam partem agere,non circa alias.

Sed contra hoc est argumentum, quia ex eo sequitur posse passiim re gens destruere totam virtutem agentis, etiam si sit maior propria probatur,onsequentia,quia activitas passi sem per erit maior resilientia sorma agentis: ergo semper poterie aliquid intensionis forme, proprie et imprimere,& aliquid sor.

mae eius expellere,& tandem eam omnino sorrumpere,praeserrim quia, quo maior intensu formae propriae imprimit ei pa sum per reactionem,eo magis debilitat, atque remittit sormam eius, per quam resistit resistentia activa, rideo minor erit haec

Iesilientia eius,& facit ius corrumpe Iur. Responde tu tamen ne

399쪽

ι88 LA L Muneratione incorrupti

virtus resistiua ageotis nou seli et activa, seis malis; eum longe maiorem intensionem suae formἔe imprimat ei agens, quam ipsum imprimat illi per reactionem: & ideo potius, accitius corrumpetur passum ab agente, quam agens ab eodem passo reagente, ut per se est manifestum. 8 Ad primam vero experientiam de guttis aquae radentibus. Respondeo,non onmes excavare lapidem,sed priores disponere tantum ad excavationem, aliquantulum molificando lapidem, postquam vero dispositus est,illa,quae accedi extrahit aliquam partieulam; quidem si de lingulis gutita loquamur respectu Illyus paruae mollificationis, quam emcit, absque dubio agit 1 proportione maioris inaequalitatis, quia maior est activitas eius,quam resistentia passiua illius paruae uincitatis,quam expel- Iit introducendo aliquantulum humiditatis, non enim resistit totus lapis cuilibet urere, immo neque omnibus, sed illa tan tum particula, super quam cadit, Et haeae non secundum omnes

gradus siceitatis, sed iecundum particulam gradualem,qua expellitur, respectu cuius maiorest activitas gutta cum eam ex pellat. lt d dicitur ei resistere, quia impedit, ne simul introduca tur tota latitudo humiditatis,ne expellatur ipsa seeundum t

tam latitudinem,cimam habet, sed successive Meum mora tem potis vltima vero gutta extrahens particulam iam mollifica Iam,etiam agit a proportione maioris,quia maior est activitas.

seu vis eius ad extrahendum,quam resistentia eiusdem particu lae, ut sic iam dispositae. Quod probatur euidenter ab effecturnam si extrahit illam,vmeit resistentiam eius,quod repugnaret, nisi maior foret activitas. Secunda vero experientia de formi ea super lapidem motu

saepius repetito deambulante,eodem fere riado explicanda est: nam licet non extrahat prius molifieando,vel humectando pa riculam lapidis,sua tameUlieet parua)vi, ae pondere, quasi paulatim eoncutit eam, & quasi diuellere aliquantulum incipit ab

alia ui eontinuatur,& tandem omnino eam separat ab lla, atque extrahinin respectu essectus,quem semel excit,superat sua

activitate resstentiam partie cietiam dum eam extrahit,quia

ut sic disposita minus minit, quam agat formies, whoc est ita

singulis actionibus agere a proportione maioris inaequalitatis, Φuials mparatur inruitas eius, non eum tota firmitate adhaeonis,sed cum illa tantum parte,quae tollitur, cluasi per debiliistationem factam, ut ita loquam lat)ωtandem milium iam debilitata minus resistit vltimae a stioni , per quam extrahitur,cuam forma extrahens agat.

400쪽

si necessarium ad agendum, se vi activitas agentis excedat resissentiam pas excessu determinato, vel indeterminat sumiat'

Supposito dubio praecedenti, necessarium esse ad actionem, soquod activitas agentis excedat resistentiam passi, merito dubitatur a recentioribus, an sutriatat qualiscumque excelsus, vel necessario requiratur determinatus , ita ut licet adtiuitas agentis sit maior resistentia passi, non sequatur actici,nisi certo quodam excellu eam excedat. Et prima opinio negat,determinatum requiri,sed sussicere ait quemcumque,quantumlibet mi nimum, Dindeterminatum. Probatur primo, quia sicut a pro.

portione minoris inaequalitatis numquam sequitur actio, ita a proportione maioris semper sequituri luia eo ipso,quod maior est activitas, quam resistentia, potest agens vincere passum , ex consequenti in ipsum ageres sed quicumque excessus constituit proportionem maioris inaequalitatis ergo inicit ad

actionem , laeterminatus non requiritur. Probatur minori

quia proportio maioris inaequalitatis dicitur,quando activitas maior est relistentia, sed quicumque excessus efficit eam malo rem,ut per se est manifestum:ergo quicumque excelsus constituit proportionem maioris inaequalitatis. Secundo, quia actiuitas agentis non potest vincere aequalem resistentiam passi, bene tamen quamlibet minorem nam ubi tantia resistit unum, quantum aliud agit,nulla sequitur actio,& ubi plus agit unum, quam resistat aliud,necellario sequitur,sed quicumque excetrus, etiam indeterminatus, sufficit, ut agens dicatur plus agere, quam resistat passum ergo quicumque excessus sufficiet adactionem. Probatur tandem, quia si necersarius sit determina satus excelsus, sequitur, lapidem sursum proiectum,etiam per spatium vacuum, ne cellario debere per tempus quiescere in punctio resexionis, & non tantum per instans', quod videtur aperte

salsum,& a pluribus negatura quia in eo instanti, in quo verum est dicere, impulsum non excedere grauitatem lapidis, sed esse illi aequalem, verum estitiam , non moueri lapidem, sed nee moueri potest tempore immediate sequenti: ergo debet per tempus quiescere Minorem probo,quia tempus,quod proxime sequitur,indeterminatum est,cum non detur primum,lia quocumque dato aliud sit prius ergo tempore illo indeterminato, non potest impulsus decrescere determinato decremento, sed