R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; seu de generatione, & corruptione earum ... _ Nunc primum in Gallia editi. Cum duplici indice, ..

531쪽

sro Lib. L De generationi corrupi.

stantiam,quia ut ex Aristoteles obauimus,non est necenatium dari medium inter quaecumque contraria,ut inter sanitatem,&aepritudinem inquit ipse) nullum datur medium pergo non

est necessarium,quod inter quaecumque maxime distantia dentur alia magis,vel minus distantia ab eis,vel aliquo eorum,sed possibile est sub aliquo genere solum dari ea, quae maxime distant,& ita contingit in elementis,non enim dantur sub genere corporis simplicis alia media corpora,sed solum elementa ipsa, maxime distantia inter sese. Probatur secundo insufficientia eiusdem modi dicendi,nam sub genere animalis dantur duae species maxime distantes .

go ex parte maximae distantiae dari potest propria contrarier. Sinter substantias, vel inter formas substantiales earum. P. Obatur antecedens quia illa dicuntur maxime distares, quae sic distant inter sese,ut non aeque, sed minus distent a quomumque alii sed ita te habent sub genere animalis species humana vi animalis omnium imperfectissimi; nam quaelibet non aequ8 distat ab aliis speciebus animalis, sed magis distat ab altera:e go verum est esse maxime distantes. Et de caeteris omnibus verum est plus distare a quolibet extremo, quo magis accedit ad aliud,& minus,quo magis recedit ab illo. sc Vt nostram sententiam explicemus, adnotandum est primo: oppontionem in genere, vel in communi acceptam diuisam eue ab Aristotele in postpraedicamentis capit de oppositis in quatuor genera, vel species, aut modos oppositionis, nempe in oppositionem contradictoriam , contrariam priuatiuam,ri relativam. Et ideo necessario debet poni, vel subintellisi loco generis in definitionibus singularum specierum, siue deliniantur in abstracto, siue in concreto. Vnde si definiamus contrarietatem in abstracto, dicemus ontrarietas est oppositio eorum , quae sub eodem genere maxime distant, ab eodem subiecto mutuo se expellunc si in coneret dicendum erit, contraria sunt opposita , quae sub eo indem genere maxime distant, ab eodem subiecto mutuo se expellunt. Et ita dcfinita tui contrarietas in concreto ab

Aristc teles 3 propterea in eadem definitione subintelligenda est particula, Opposita, quasi pro genere, quam absque dubio resere particula, Huic Secundo notandum est, oppositionem sermaliter significare repugnantiam duorum extremorum, ut per se est manifestum 4 ideo distinctas species oppositionis significare distinctas species, vel modos repugnantiae specialium extremorum, inter quae versantur: con/traria igitur dicunt specialem repugnantiam, e qua proue

532쪽

cap. III. Trin.deprimis qualita lib. 2 sttam uerr

nit, ut maxime distent sub eodem genere vi ab eodem subie cto mutuo se expellant. Vnde si duas litas conditiones non habeant extrema propter specialem repugnantiam, sed aliunde, sicut non erunt formaliter opposita, quia non erunt inter se formaliter repugnantia ita nec per tales conditiones constituentur proprie contraria i hoc modo intelligenda est definitio contrariorum ex Aristotele adducta , quod lic probo. Pro genere talis desinitionis ponitur oppositio, quia tam 37 quam genus se habet ad oppositionem contrariam, reliquas: ergo caeterae particulae definitionis, per quas determinatur idem genus, continent specialem rationem oppositi

nis distinctam ab aliis oppositionibus sed specialis ratio Ppositionis dicit specialem repugnantiam formaliter, sicut oppositio in communi diei repugnantiam in communi ergo ita intelligi debet, quod contraria maxime distent sub eodem genere,in ab eodem subiecto mutuo se expellant, ut sub ratione formalis, atque specialis repugnantiae eis conueniat, non aliunde, vel ex alia quacumque ratione. Ex quibus iam intelligitur eamdem definitionem non conuenire Armis substantialibus elementorum, ideo non esse proprie contrarias, sed qualitatibus eorum, in quibus vera,ac propria ratio contrarietatis reperitur. Probatur hoc argumento Formae substantiales, nec sunt maxime distantes, nec se expellunt ab eodem subiecto propter specialem repugnantiam, vel oppositionem,sed solum propter rationem communem informandi materiam δε constituendi cum ea talem speciem , vel individuum substantia qualitates vero idem habent ratione repugnantiae specialis ergo his &non illis definitio, ac vera contrarietas conuenit. Probatur minor,quia anima rationalis ex eo solum intelligitur maxime distare ab anima impersectillimi animalis, quia constituit perfectissimam specie, haec vero impersectissimam4 ex communi tantum ratione informandi substantialis formae expellit sormaliter una forma substantialis aliam ab eadem materia, quia non habet materia naturalem capacitatem,ut simul ab utraque informetur , cum nec possit esse specificum utriusque simul recipere, immo nec esse indiuiduale. Vnde non 8 solum expellit una forma aliam diuersae speciei:sed etiam si sit eiusdem Ex quo euidenter sequitur, non se expellere formas substantiales propter specialem repugnantia, sed propter ccmmunem rationem incompossibilitatis ex communi ratione in formandi. tribuendi eli materia prouenientem Dei me dem maxima distantia , atque eadem expulsio ab eodetri subiacto non conuenit his formis ratione specialis repugnantiae,

533쪽

ut in definitione contrariorum intelligitur,4 ex consequenti nec eis conuenit eadem definitio, aut vera, propria contrarietas, quam certum est conuenire qualitatibus eorum quod sic ostendo Calor&frigus non sunt forma maxime distantes propter maximam perfectionem unius,in minimam alie rius, cum constet alias qualitates imperfectiores frigore reperiri etiam inter primas, ut humiditatem,in siccitatem, sed nee se expellunt ab eodem subiecto propter communem rationem informandi illud:nam diuersae formae accidentales secundum speciem, atque etiam diuersae qualitates, adhuc primae simul insormant eamdem materiam, ut patet in singulis elementis,non tamen diuersae qualitates contrariae, quae potius et

expellunt naturaliter ab eodem subiecto ergo expulsio in his, ex consequenti maxima distantia sub eodem genere proue nil ex repugnantia speciali Mideo specialem rationem oppositionis importat sorinaliter,ut signilicatur in definitione contrariorum, ex consequenti veram contrarietatem I nequa

ouam in formis substantialibus, propterea non conuenit eis definitio, nee propria contrarietas. Et ex his soluitur argumentum illud difficile pro ratione dubitandi propositum applicatae eadem distinctione. Nam dum in definitione contrariorum dicitur, contraria maxime distare sub eodem genere,in mutuo se expellere ab eodem subiecto, intelligi debet utrumque sub ratione specialis oppositionis,vel repugnantia ;&non sub commani ratione informandi, wconstituendi species extremae persectionis, vel impersectionis. Cuius ratio est optisma,quia cum pro genere eiusdem definitionis ponatur oppos tio in communi, cuius ratio formalis consistit in repugnamia

extremorum, neccsse est caeteras particulas definitionis continere specialem repugnantiam , ut possint contrahere idem genus oppositionis ad nanc speciem oppositionis contrariae.1 Ex doctrina huius quaestionis insero, iuxta hane distinctionem loquendum esse de formis substantialibus elementorum

inordine ad contrarietatem. Dupliciter sumi potest contrarietas propria,formaliter, aut virtualiter, seu radicaliter. Forma liter sumitur, pro sormali oppositione extremorum inaxime distantium sub eodem genere in mutuo se expellentium a tione eiusdem repugnantiaris hoc modo sumitur in definitione contrariorum,& solum conuenit qualitatibus Virtualiter vero,aut radicaliter accipitur pro radice, qua talis contrarietas emanat,& sic conuenit eisdem formis substantialibus elementorum,ex quibus tamquam ex radice emanant prima qualitates formaliter contrariae. Dissilia mic o ste

534쪽

Cap.m Tra primis qualitatib. cus V. 313

contraria qualitates possint esse simul iugradibiti intensis'

P supponit quaestio illud,quod M. . prioris libri proba Sci

tum est, nempe qualitates contrarias habere latitudinem gradualem in secundum eam perfectius, aut minus peisecte posse participari a subiecto,quod est secundum intensionem, &remissionem participari Et hoc supposito quaerit,an possint esse simul in eodem subiecto. Sed quia duobus modis possunt comparari ad subiectum,in gradibus inten sis,4 remulis,duo etiam iunt disputanda Primum in hae quinta quaestione,an in gradiabus intensis possint esse simul in eodem subiectoὶPostremum insequenti,an saltem hoc sit pollibile in gradibus remissisὶGradus autem remissi vocantur omnes usque ad medietatem latitudinis , ut si tota latitudo cuiuslbet qualitatis contineatur octo gradibus , remissi dieentur a primo usque ad quartum , intensi vero ab octauo fere usque ad quartum. Circa primum,an possint esse simul in gradibus intensis di. stinctione opus est. Nam duobus modis intelligi potest, aut

secundum ordinem, aut virtutem causarum naturalium aut secundum potentiam Dei supernaturalem , vel absolutam. Et in primo sensu certum est apud omnes, non posse esse simul qualitates contrarias secundum gradus intensos, ut calor ut octo, vel ut septem non potest naturaliter esse simul cum frigiditate, octo, vel ut septem,sed necesse est per introducti neminius expelli alteram. Ut autem hoc explicemus, iro 6 Ibemus,uno verbo repetendum est illud,quod cap. . primi libri tamquam certum statutum est,& ab omnibus receptum, nempe capacitatem subiecti in ordine ad qualitates contrarias madagens naturale potens eas circa ipsum producere limitatam esse: ita ut solum possit recipere integram latitudinem octo graduum, siue ex uno eorum , vel ex utroque completam Gratia exempli, corpus corruptibile solum potest recipere ab agente naturali octo gradus caloris vel caloris, Frigiditatis limul: ita ut quod ei de tota latitudine caloris desecerint, ex frigiditate habere possit. Quod euidenti experientia constare vidimusin ex hoc fit, quod contrariae qualitates non se cxpellunt, nisi completa fuerit ex utraque latitudo octo graduum vel quousque adimpleatur,sed introduci potest unus , nullo gradu alterius tu subiecto existetuis expulso. QMd in aere constate potest,

535쪽

si AER IL Degeneratione incorrupi.

potest;supposito,quod octo gradus humiditatis habeat;ealotis vero non nisi quinque,vel sex, potest enim recipere duos gradus frigiditatis sine expulsione alicuius gradus caloris quia capacitas eius completam latitudinem octo graditum ex utroque contrario recipere potest. Postquam vero adimpleta est

latitudo ex utroque contrario, vel si ex uno tantum eorum

adimpleta praesupponitur, non potes ubiectum recipere ali quem gradum ex uno contrario, quin gradus alter contrariae qualitatis expellatur,4 ideo neque utrumque contrarium simul in gradu intenso, quia excederet integram latitudinem octo graduum ex utraque qualitate,& ideo deficeret capacitas subiecti in ordine ad agens naturale. Hoe suppositi, probatur naturaliter esse impossibile, quod contrariae qualitatestant simul in eodem subiecto secundum gradus intensos, nempe calor ut octo,& frigus etiam, octo, aut quid simile. Primo ex desinitione contrariorum, in qua dicitur,quod mutuo se expellunt ab eodem subiecto;sed si non necessario se expellunt secundum his gradus intensos, sed simul esse possunt, sequitur non se expellere ullo modo, atque adeo non esse contrarias.Probatur consequentia,quia si non se expellunt secundum gradus intensos, multo minus se expellet secundum remissos minorem habentes repugnantiam,vel certe non maiorem,& ideo nullo modo se expellent.Itaque tam necessarium est contraria secundum esse persectum se expellere, quam neeessarium est dari propria contraria in rerum natura. Secundo probatur experientia, quia sensu tactus experimur, quo magis calefit aqua,co esse minus frigidam, quo magis infrigidatur aer, eo esse minus calidum Pergo signum euidens est,quod calor,& frigus secundum intensos gradus se expellui. Nam si non se expellerent, retineret aqua totam suam frigidiistatem,quantumcumque calefieret ab igne. 3 Sed an possint esse simul per potentiam Dei supernaturalem, non est certum sed prima opinio tenet implicare contradictionem:quam videntur sequi Capreol. in primo dist. IT. q. a.

ad argumenta contrari .conclusionem,Iauellus Io.lib.Meth. quaest. 13. QMarsil.1.libro de gener.q.6 putantes contradiactionem sequi ex eo,quod simul sint .Quam probo testimonijs Aristotelis, rationibus.Aristoteles enim eamdem repugnan tiam reperiri docet in eo,quod contraria sin simul,ae reperitur in contradictorijs;sed cotradictorie opposita,ut esse, non esse,non possunt eidem rei simul conuenire, etiam per absolutam Dei potentiam Dergo ex mente Aristotelis eamdem contradictionem implicabit, quod contraria snt simul in eodem secun

536쪽

secundum esse persectum maior est expressa apud Aristotelem

4. lib.,leth .cap.4.tex.27.his verbis:Cum vero impossibile sit em tradictionem simul de eodem veri aritate quodcumque contra ria simul eidem inesse contingit Leontrariorum enim alterum non minini priuatio est ubJantia vero priuatio legatio a quodam determinatogenere Us impossibile itissimul a mare, se negare

κυροὶ impossibile os etiam contraria simul λήμ, sed aut ambo secundum aliqu-,aut alterum secundum aliquid:alterum simpliei ter. Dd etiam de calido, sigido, de humido , Heeo infradibus intensis docuit 2.lib. de Gener.text. Is asserens con-1ungi non posse in eodem elemento. Sed probatur ratione satis efficaci in eisdem verbis Aristotelis relatis contenta.Ita enim arguit. Duo contradictoria r

pugnat simul eidem comaenire,quia sunt affirmatio,& negatio eiusdem ess e,ut quod idem corpus simul sit album, non album deit contraria dicunt eamdem affirmari onem, negationem eiusdem est, ergo non minus repugnabit simul esse in eodem Minorem se probat;Vnam contrarium, quod imperfectius ei altero,dicit priuationem alterius tamquam perfectioris ut nigrum dicit priuationem albi sed priuatio est ne, gatio eiusdem esse;ergo dicit negationem; me consequenti

eamdem repugnantiam oppositionis contradictoriae. Quare non poterunt contraria perrecta eidem subiecto simul conue.

nire.Secundo probatur, quia implicat contradictionem aliquam formam esse in subiecto quin ei tribuat proprium effectum formalem, ut albedinem esse in pariete, quin constituat eum sormaliter album: sed um contrarium in gradu intenso expellit aliud per proprium estectum formalem, cum illud expellat in genere causae sermalis ergo repugnat esse in subiecto,in quo aliud erat,quin expellat illud.Probatur consequentia,quia repugnat cile in subiecto, nisi per informatione, sed per eamdem informationem expellit contrarium;ergo repugnat simul eiIecum eo. QIod exemplo aqua declararito cilest,si ei applicetur ignis,in producat in ea summum calorem: tunc enim calor expellit frigiditatem expulsione formali, ideo expellit eam per toformationem, quia informatio eius incompossibilis est cum informatione frigiditatisci quare repugnat insormare aquam quin expellat ab ea eamdem frigidi ratem,atque adeo simul eum ea esse: inaee est tota repugnantia,quia torma in subiecto inhaerente repugnat suspendi effectum formalem eiu pio in e repugnabit suspendi expulsionem formae contrariaepe Leumdem effectum prestandam .Prom

537쪽

116 Lib. II De generatismo corrupi.

accidentalibus;eum omnes tribuant esse subiecto per informationem;sed de substantialibus valde probabile est repugnare, quod simul informent eamdem materiam ergo non erit minus probabile , quod repugnet duas sermas contrarias accidentales simuHnformaret de subiectum in gradibus persectis Secunda opinio tenet non implicare contradictionem , Mideo per potentiam Dei absolutam fieri posse, quod simul eo sistant in eodem subiecto summus ealor summa frigiditas, sicque de caeteris contrariis in gradibus intensis. Ita Palud,

nus in . distinct. L .quaett.2. Solus in . distincl. o. quaest. r. articis.Astudillo 3.lib.de Generatione,quaest. 23.&est comm nis,& vera, sed hac distinctione explicanda. Contraria sunt in triplici dicerentia,quaedam talis naturae, ut unum prorsuvxoIladi rationem formalem alterius,ut actus scientiae, Merris-xi astus amoris,&idi Deirca idem obiectum;& de his eo nixa xijs cerrum est, non posse esse simul in eodem subiecto, non selum in gradibus intensis,sed nec in remissis. Alia sunt contraria,qnae fundantur in aliqua ratione non habente latitudi-.nem;sed consistente in indivisibili,' sanitas,& aegritudo, quae findantur in certo quodam temperamento primarum qualitatum,quo variato desinunt esse in subiecto, te quibus, iiijs similibus docuit explesse Aristoteles,ut superius vidimus,nuΙ- Ium medium habere,& ideo nec simul esse posse in eodem subiecto quare nec de his intelligitur communis hare sententia,

sus rationem formal alterius Phuiusmodi sunt primae qua- Iitates, atque etiam secundae ex temperamento earum resultantes,n calor,srigiditas,albedo, nigredo, Maliae, de quibus procedit dubium,an simul esse possint in gradibus intensis per potentiam Dei absolutam nostra sententia tenet non repugnare.

Probatur primo, quia si hoc repugnaret, maxime propter immediatam oppositionem harum formarum, vel effectuum sotmalium eatum inordine ad subiectum, ratione cuius una necessario destruit alteram, vel effectum formalem eius in subiecto per proprium: sed haec ratio non probat repugnantiam: ergo nec debet poni .Probatur minor,quia eadem est ratio sor- malis,& essentialis harum qualitatum in esse intenso,& remisiso,& solum distincta accidentaliter fidem etiam effectus formatis,ut patet in calore intenso,& remisso,nam remissus calor sormaliter calor est, formaliter constituit subiectum calidum,sicut inte las,solo modo accidentali intensionis ocepto,

538쪽

quem certum est non variare rationem sormalem qualitatis,

aut effectus formalis eius in subiecto ; sed in gradibus remissis pollunt qualitates istae simul csse in eodem subiecto naturaliter, in quo reperiunt ut frequenter secundum sententiam Aristotelis,& communem sere totius Scholae, ut statim ostendemus:ergo licet non possint virtute agentis naturalis produci in eodem subiecto secundum gradus intensos, quin una expellat alteram,poterat hoc fieri pc potentiam Dei supcinaturalem. Probatur consequentia, quia licet maiorem postulent e pacitatem in subiecto secundum gradus intensos, quam secundum remittas, maiorem etiam capacitatem habet iubiectum respectu agentis supernaturalis,quam respectu naturalis ergo agens supernaturale poterit suspendere expulsionem unius an altera, ut constat in quantitatibus quarum quae libennata est expellere alteram ab eodem loco, cum fit impcnetr bilis sua natura cum ea; tamen communis est lentutia Sch

lae,quod per diuinam potentiam possit suspendi talis expulsio,

ideo fieri,ut utraque occupet simul eumdem locum , quod est se penetrare Pergo eodem modo poterit suspendi expulsio unius contrari j ab alio,& fieri, ut simul permaneant in codem subiecto. Secundo , quia si repugnaret contraria esse simul,i decresset, quia in oppositione contraria includitur contradictoria, sed hae inclutio non est immediata,nec per locum ab intrinseco

ideo nec omnino necessaria: ergo non constituit eamdem, repugnantiam inter contraria, ut sint simul, quae reperitur inter contradictoria.Probatur minor, quia unum contrarium

non est nefatio alteaius in subiecto, nisi in quantum effectus

formalis eius excludit effectum sormalem alterius, consequenter inhaerentiam eius in subiecto,qua media eumdem effectum confert subiecto: sed haec exclusio non est estectus sor- malis proximus,atque intrinsecus, sed secundarius, atque extrinsecus;cum sit negatio,quam causa unum contrarium per suum enectum formalem positiuum, atque primarium in subiecto,ergo non repugnat suspendi per potentiam Dei ab sol

tam,& ita permanere unum contrarium intensum, simul cum

altero

Vt autem testimonium Aristotelis secundum germanum sensum explicemus,&argumentum ex eo deductum soluamus, oportet adnotare,quod ne sentia cuiust ibet speciei landatur negatio alterius , ideo haec negatio fundamentalis intrinseca est et , in essentia hominis fundatur negatio equi, aut Leonis,&ideo haec negati realis,&fundamentalis, non equi,

539쪽

sis Lib. IV Degenerationes corrupi.

equi,& non Leonis,essentialis est homini.Et cum cotraria dinserant specie sub eodem genere,necesse est quodlibet includere realem negationem alterius, ut calorem negatione frigidi. Sed haec ratio includendi negationem alterius non est propria contrariorum , sed communis quibuscumque alijs speciebus. Ideo cum opposita importent repugnantiam unius cum alteco, contraria specialem repugnantiam, necesse est quodlibeti eorum landare in sua ratione speciali contrarietatis specialem

negationem alterius, ut calor praeter communem negationem

quantitatis,uel relationis,aut alterius accidentis specie distin .cti, licet non sibi contrarij,includit specialem negationem frigoris,ut sibi repugnantis.Et tandem inter contraria illud,quod imperfectius est,includit negationem perfectionis alterius , cproh denegationem eiusdem contrari j,ut se persectioris. Sed ex his negationibus nihil aliud habetur, quam quod unum co-trarium non sit aliud essentialiter,aed distinctum ab eon cum qualitatra iste, tribuant subiecto proprios effectus formales per proprias entitates ei actu inhaerentes, in quibus continentur praedicata essentialia fundamentaliter accepta, ideo effectus formalis cuiuscumque earum includit easdem negationes re-1pectu filaetus formalis alacrius, ex quo etiam solum habetur per loc tura ab intrinseco,quod estectus sormalis unius contraxi non sit effectus sol malis alterius, sed distinctus ab eo essentialiter,atque ei repugnans ex propria natura haec autem reptionantia non est affirmationis,& negationis,sicut ea, quae reperitur inter e se,& non esse , sed duarum rationu positivarum naturalite incompossibilium in eode subiecto. Qi Iod quidem intelligi potest cum utraque, utraque etiam in eo simul existens,quia neq; una est negatio,vel exclusio alterius, licet qua, libet apta sit alteram excludere ab eodem subiecto actuali, atrue positiva exclusione,quae aptitudo intelligi potest sine actu. Quod ex eo patet,quia etiam sine actuali expulsione contrari, intelligitur integra, atque completa ratio essentialis eius, ut constat in eisdem contrariis remissis, quorum enectus formales sunt eiusdem speciei, welsentiae eum effectibus formalibus

intensis,& tamen unus non exeludit alterum,etiam naturaliter,

tota ratio huius est,quia actualis exclusio alterius ab eodem subiecto non est primarius, aut intrinsecus effectus sermalis unius contrarij,sed secundarius,&extrinsecus,qui ex primario, de positivo sequitur naturaliter, Mideo non repugnat suspendi adeo.Ex quibus sequitur primo,non implicare contradictionem,' itod exissente uno contrario in subiecto, adueniente

alio in quolibet gradu intensionis suspendatur per diuinam

540쪽

potentiam actualis expulsio, saluo effectu formali utriusque, Mita simul permaneant in codem subiecto. Secundo sequitur germanum sensum Aristotelis in verbis ci illius testimoni j esse,quod unum comtrarium non solum includat in sua ratione formali negationem fundamentalem alterius, sicut quaelibet alia species includit negationem alterius speciei, sed etiam quod contrarium minus perfectum includat negati cincin alterius, ut minus perfecti, sicut nigrum negationem persectionis in albedine inclusa: Ex quibus euidenter sequitur tertium, quod unum contrarium in gradibus intentis per suum effectum formalem naturaliter excludat alterum in gradibus etiam intensis ab eodem subiectis,4 ideo, quod non possint esse simul naturaliter secundu gradus intensionis:&hoe solum est,quod intulit Arist. non tamen,quod corradictionem inuoluat, iaculeam inuoluit, quod contradictoria sint 11mul vel simul conueniant eidem rei quem sensum aperte indicant

verba postrema eiusdem testimoni j quae sic habenti possibilas etiam contraria simul inesse esse aut ambo secundum aliquid,

aut alterum secundum Hiquid alterum pliciter: nam expressὸ per ea concedit Arist. contraria aliquo modo posse simul nesse eidem rei cum tamen xontradictoria nullo modo possint. Et rratio disterentia manifesta est ex doctrina tradita,quia contra dictoria per proprias rationes sormales se excludunt immoratio sormalis unius consistit in exclustione alterius, & ideo repugnat trorsus eidem conuenire, ut patet de esse, mon esse: nam est actuale in sua rarione intrinseca dicit exclusionem non esse actualis, mon esse actuale exclusionem actualis esse; propterea includit intrinsecam repugnantiam, quod eidem simul insint, vel conueniant. Contraria vero, etiam in gradibus intensis non sic habent rationes repugnantes,na quamuis quodlibet virtualiter dicat negationem alterius, hoc est, non esse alterum , ratio tamen formalis unius non consistit in exclusione alterius, ideo contraria oppositio non est immediata, sicut contradictori , quia nec si necessarium per locum ab intrinseco de quolibet affirmari unum vel alterum, vel de quolibet negari. Vnde licet verum sit rationem formalem albi non esse rationem formalem nigri,non est verum quod sit exclusio eius C ius euidens ratio est,quia utraque est ratio positi ,, ideo repugnat, quod ratio formalis unius sit actualis exclusio alterius; hoe enim non potest intelligi,nisi ratio formalis unius in negatione alterius consistat,& non in aliquo positivo,& absque dubio hoc habent contradictoria ex eo praecisse, quod opponun-xiu tamquam positiuum, & negatio eiusdem, ex hoc fit quod