장음표시 사용
431쪽
lis de damnis illatis respondit, Φ plus mali Siculos ab Ulyxe olim pertu
, Pal. lis e. Et Plutarchus libro contra Herodotum, s minime , ait , vero e me si- εο o. mile, Corinthios ulcisci voluisse acceptam a Samiis injuriam κανα ν-ς γε- Λας, Φ post tres hominum aetates. st Nec procedit huius, & similium factωrum de sensio, quam apud Plutarchum legere est de tera numinis vindicta. ω Aliud enim est γ' jus Dei, aliud hominum , ut mox apertius fiet. Φ Neque si aequum est, posteros honores , & praemia accipere ob merita majorum , ideo & φ puniri eos ob eorum peccata aequum est. Φ Beneficii enim talis est materia , ut in quemvis consurri sine injuria possit; Φ poenae si
e*νου 1. IX. Diximus t de modis , per quos communitas poenae accidit ex of ἔ, culpae communitate . Restat spectemus , stan & culpa non communicata communicetur poena , quae res ut recte i melligatur , ct ne , quae re ipsa diversa sunt , Φ ob vocum similitudinem confundantur , monenda iunt
μ' κ'φ' M phimum , aliud esse damnum directe datum , aliud , quod
in consequentiam venit . Di recte datum V O , quo cuiquam aufertur ad quod Φ jus proprium habet . Per consequentiam , quo fit , Φ ut quis non
habeat quod habiturus alioqui fuisset , ' cessante scilicet conditione , sine qua jus non habebat . Exemplum est apud Φ Ulpianum : ti si in
is Lib. 24. meo puteum aperui, quo factum est ut Venae ad te perventurae praeciis f. f. ἀ- derentur : negat, operis mei vitio damnum datum in ea re , in qua jure i L meo usus sum . Et , ae multum, ait, interesse , utrum damnum quis si' saeiat , . an lucro , quod adhue faciebat , uti prohibeatur . Et Paulus ju-ν Lu. D. risconsultus, I praeposterum esse , ait , ante nos locupletes diei , quam
m a. Sie Φ parentum bonis confiscatis sentiunt quidem incommodum liberi, sed proprie ea rena non est , quia bona illa illorum sutura non erant, nisi a parentibus ad ultimum spiritum essent conservata . Quod recte ab Alphenon L.3. D. notatum est, et cum ait, patris pinna amittere liberos id , quod ab ipso per-
Aa iurar- venturum esset ad eos: Φ quae vero non a patre, sed a rerum natura, ' aut. Hy- , aliunde tribuerentur, ea manere incolumia. Sic Themistoclis liberos egui iaa solst. o Cicero; nec iniquum putat, ut eandem calamitatem serant e li- a s is . beri Lepidi . Idque , ait, antiquum esse, dc omnium civitatum ; cui tameniab. ii .ep. mori Φ leges posteriores b Romanae multum temperamenti adjecerunt . Sic cum
viduo. GRO NOVII. γs Ius D/ι 3 Recte ramene, di late suo Deus punit interdum in nepotibus . quod
maiores illorum peccaverunt, non homo.
go P Anam eas os a. tim sie Demetrius Polior. Antist. F. persae interfecto Alexandro Cassandri F. ultionem aiebat, quia nequisset ao Atitipatro. 8e CaIlandro exigere. ad nepotem, de filium eorum esse translatam. Iustis. 16, si Non item ippe quae per sonam peccantem non egrediatur, si justa sit. 81 Cammianiras Duo . vel plures , aut iam publicum, quam snguli . tamqua sin- ut i , quam eommunitas debent Poenam . quia Ee eulpae sunt a fines. 8s Primiam, alati. Distinxtiendum inter id, quod sit per se, di quod per accidens . g. C. Λιι scilieer 3 Nisi serium inter venisset alterius non tam laedendi nostri, quam sui juvandi animo patratum . Is V Rivi subterranei in tuum agrum, vel praedium aquam ducentes .go Ansa nos ιa plera Id in bonis e m. putati nostris , tanquam si intercipiatur .aniuria nobis fiat , quod speramus tantum modo nondum etiam habemul. 1ν tiberos uiuis Propter exilium Pa-ttis .
432쪽
6. X. XI. De Pana m commundat e. 4rs ex delicto majorἰs patris, quae, ut alibi dixivus, personam universitatis sustinet, universitas in culpa est, . eoque nomine amittit ea, quae diximus libertatem civilem, muros, & alia commoda, Φ sentiunt damnum & sin 'guli innocentes; Φ sed ea in re, ' quae ad ipsos non pertinebat nisi per
XI. r. - Φ Praeterea notandum , interdum imponi alicui aliquid mali, authoni aliquid auferri. Φ occasione quidem alicujus peccati alieni , sed non ita ut id peccatum causa sit proxima ejus actionis, quod jus ipsum agendi attinet. . sie qui s occasione alieni debiti aliquid promisit, malum patitur, exs veteri verbo, ἐγγυα, παρὰ x ατον sponde, noxa praesto es : Φ at prodima causa obligationis est ipsa promissio. Nam ut qui pro emtore fideiussit, . non proprie ex emto tenatur, sed ex pruna illo: ita & qui pro delinquente, Φ non ex delic , sed eκ sua sponsione . Atque hinc fit quod malum illi serendum s 3 Φ mensuram accipit non ex delicto alterius, sed νθ ex potestate, quam ipse in promittendo habuit. a. Φ Cui consequens est, ut ex sententia, quam veriorem credimus , o cidi nemo possit s s eκ fidejussione, quia statuimus, Φ neminem jus tale habere in vitam, ut eam sibi ipse adimere, aut adimendam obligare possit ;cum veteres p. Romani, Graecique, aliter ea de re senserint: ideoque & h
Φ vades capitali judicio credidecnt obligari, ut in s Φ Ausonii est versuci ex notissima Damonis νη di Pythiae historia apparet: & obsides saepe eapite
E Varis eoi pati iudieia erad iderint ulitari Apertum id in verbis Rubems ad Pa trem Iacobum Gen. XLII. 3ν. de apud Iosephum D. antiqu* historiae, cap. 6. Pata L. s. Ed. Nudson. Hos rides M,N-χους inimae vicarios vorat Eutropius Caligula ι ἰHiseris θανά- . mortis sponsores . modorus Sientas. in excerptis Dei restianis. c ubi de Damonerlrγως ἐνδύς γανά- . Cώmfossomus
qua oclidit , velut si qua piam derariae fideis iussorem suum, atque alle pro tuo teratιmum sentiritim tuae . c Mirum , heie ab Auctore Eutropium. Scriptorem Latinum . te. . stem adferra voeis Graecae de Va-ἀlus usurpatae. Neque vocem illam repetiis si putes in versione Graeca Ponti . Sed Auctor noster, dum festinaret . nee satia adtenderet. scripsit Eutropium, Pro DIONE CAsSIO 1 hie enim , ubi loquitur de
Publio Afranio Potito. N Atamo Seeundo. Qui Caligula aer rotante juraverant , sese mortem sponte quaesituros, si ille fato iuna amo III. peretur, ita sit, δεπυ vis dita, . si
Cli fissi CLERICUM, in Matth. o. II. poli Hammon ι Adnotat. I. M
so praterea Distinguendum inter eau. iam remotam , de ProPinquam. si Oeeasiora alieni , Pro alio sidenssit. yx Vetera verbo Thaletis Mitim e se. Ptem Sapientibus . c apud STOB EUM . Se m. 3. 3sa Mensuram accipit Majas, aut minus eue debet. Ex potestate ) Prout ille auxis , mi. nusve se oblitare Potuit.
ys Ex fid/tussione 3 Quod caput suum
433쪽
ple&Oint, i sy st ut alibi memorabimus . Quod de vita di κimus , idem &: d E membris intelligi debet: nam & in illa ius homini datum non est, nisi corporis servandi causa. . Quod si exilium, si pecuniarum damnum in promissione fuerit , &alterius delicto impleta sit conditio, damnum seret fidejussor, quae tamen in ipso, si exacte loquimur, η ρ poena non erit. Φ Simile quid occurrit in eo jure, quod quis habet sic ut ab alterius voluntate pendeat, . quale est 3 jus preearii, respectu habito ad rei dominium; Φ & jus privatorum , respectu habito ad eminens dominium, quod utilitatis publicae causa civitas habet. Nam si quid tale alicui auferatur occasione delicti alieni, - poena in illis proprie non est, Φ sed exsecutio juris antecedentis , quod erat penes auferentem . Sic quia Φ in bestias proprie delictum non ea dit . ubi bestia occiditur, ut lege. e Mosis ob concubitum cum homine , Φ non ea vere poena est, sed usus d ae, ' minii humani in bestiam. ii. XII. . His distinctionibus positis, dicemus, neminem φ delicti immunem. 1s is. Φ ob delictum alienum, puniri posse. Φ Cuius rei ratio vera non est ea , quam A L. t o. adfert Paulus jurisconsultus, d quod poenae constituantur in emendationem Pr Z hominum: nam exemplum videtur statui posse Φ etiam 3 extra personam FH delinquentis, in ea tamen persona, quae ipsum tangat, ut mox e dicemus Aia. - Φ sed quia obligatio ad poenam ex merito oritur : meritum autem est perisse ma- sonale , st quippe ex voluntate ortum habens, st qua nihil est magis nobis νους ' , proprium, unde V αδεε ἐου io vocatur. m. i v XIII. I. Nee e virtutes, neque vitia parentam , inquit f Hieronum use s s. liberis imputantur. Augustinias Vero; t Deus, ait, ipse foret injustus 3 quen-aos avit quam damnaret innoxium. Dion Chrysostomus oratione ultima, cum san- potius ctione Atheniensium adiecta Solonis legibus f devoveri posteros dixisse t , de, .. h lege ha e subiicit : πλὸν παυας ι γένος οὐκ ἐπέξωσιν , εἰς ' ἰκM ,
nrdam auctore dubitantium Da. Am
xilium iturum , sumnum nummorum numeraturum , quo ea su alter peecet, 'aut nos 1jne eultra nianeat , 3e hie peccaverit . ut ille ad Iolvendum promissum teneatur. 1 Paeua non erit a Sed debitum ex temeraria stipulatione.
3 Dι- Nam pretatium est, cum e eeditur alicui uti re ves jure alienotaindiu, quam per dominum lienerit i quis repetat illud , non nunt, possidentem , a jure suo utitur. Iustin. 43- Α.4 Delia/. a m Mnam Uere. Mque omniis no in ntem, de Innoxium as Eatra μνώο Ut cum Deus maximos natu filivi in AEaypto an Poenam Parentum mori luist . . . 6 Magis nosti prope tum Atque ideo minua communiectile.
434쪽
XIIL De Paenarum communἰcatisne. q. 27Sane imus, aiunt Imperatores Christiani, i ibi esse pgnam, ubi is noxa est
Deinder peeeata igitur suos teneant auctores: nec uiserius progrediatur m i, c. d. tus, quam reperiatur delictum . paenis.. a. Iustum est, R ait k Philo, eorum esse poenas , quorum sunt peccvta ; . Lib. L. reprehendens morem 33 quarundam gentium, quae tyrannorum , aut prodiis eorum insontes liberos morte puniebant. Φ Quem reprehendit hk de Dionysius Lia Halicarnassensis, ostenditque, iniquam esse rationem, quae obtenditur, st quod parentibus similes futuri putantur, cum id incertum sit, Φ nec incertus metus ad mortem cujusquam sufficere debeat. Nescio quis Christiano Imperatori Arcadio ausus est hoc dictare, I debuisse paterno perire supplicio, in quibus Ipaterni criminis exempla metuuntur: & Ammianus m narrat, interemtam s ad Dolem , parvam etiam tum, ne ad parentum exempla Deeresceret . Φ Nee Imagis justa causa metus ultionis, n unde natum est Graecum proverbium: s Despit occidens patrem, qui pignora δενυat. e .id .
At o Seneca : nihiI est iniquius, quam aliquem beressem paterni odii fieri.
affecit Pausanias Graecorum Imperator , ρ φας - παῖδας G:ν . LGI M- ων γAς ' dicens , illos extra eu*am esse partium Medicarum . Marcus 34.
Antoninus in epistola ad Senatum: ο quare filiis Agidii Cassii is in eum con- P iuraverat in , est genero, O uxori veniam dabitis . Et quid dico veniam, eum Uri albiI fecerint t
Attagini, qui Thebanis ad Medos deficiendi auctor suerat, Iiberos nullo malo 's.,. Lb.
Jud. xit . eap. 14. q. 1. secundum divis. Hucoas. contrarium factam in rexe Iudaeorum Alexandro ma-, lxamonem poena . eua humasem lxcedi e mo. um . Ovidius ivilis immeripam materna seudara lingua Andromedam pana, injustus ivlyrae Ammon. c Meram. lib. I v. vers. 663. 3
aatatim vita Ayidii, x eap. in . laudat pa seni Constantii humanitatem Iahanaa . a Crat. I. pag. I. ror. Ed. ypans. 4 ostenis diique. saepe ex malis patentibus bonos venisse liberos, sicut e saxis spes evolant , eligno amaro nascuntur scus, e spinis prodit pomum Punicum . Ejusdem lixe sunt t
u Suarundam rearitim ) Ua Persarum. IHI. u. 3 o. a. & Carthaginiensium . a . ωι scio quιι γ Eutropius su nuchus , tune domini dominus , di aulae Constantinopolitanae athiter , quod tamen parum ei profuit, ut apparet ea duabus in eum Clauia diani invectivis. Videndus Jaeobus Garruis h.dias ad eam legem cad Ivt. ii Dia ι Nήπω δι παπέρα κτω int
kχ Minime reprehengie , sed In medio relinquit, utrum mos ille sit justus, an injustus. Inspice locum, lib. v aia . e. D. I. E.
435쪽
XIV. r Deus quidem in lege Hebraeis data q e paternam Impietatem in posteros se vindicaturum minatur: sed ipse jus dominii plenissimum habet,
ut in res nostras, ita in vitam nostram, si ut munus suum , . quod sine ulla eausa, dc quovis tempore auferre cuivis quando vult potest . Igitur si morte immatura, ac violenta rapit liberos ν Acanis, s Saulis, i Ieroboam i,s Achabi , p . in ipsos jure dominii, non poenae, utitur , . sed eodem factoe gravius punit parentes. Nam sive superstites sunt, quod maxime spe-,ctavit lex divina, atque ideo lex minas istas ' . ultra abnepotes non exteri. die, Exod. XX, s. quia ad eorum eonspectum pertingere potest humana aetas rcertum est, parentes puniri tali spectaculo : Φ gravius enim id illis , quam quod ipsi serunt: ut a Chrysostomo κ recte dicitur, quicum consentit Plutarchus , 3 νο λ- M ω' -ις ς -ς εξ εαπιῶν παχὰ κα- νονας δἰ αυ li παν ' nullam durius supplietum , quam eos , qui ex se sunt , ob se miseros oeyare: sive non eousque provivunt, Φ tamen ηs cum eo m tu occidere, magnum est supplicium . Duritia populi, inquit Tertullianus, et ad taria remedia eo uorat, δ ut vel posteritatibus suis prospis ientes δε- ei diviva obedirent. a. Sed simul notandum est, Me graviore vindicta . non uti Deum , ni Radversus scelera proprie in suam contumeliam perpetrata ut Φ sallos cultus, - periurium, st sacrilegia. Nec aliter Graeci evi stimarunt: nam quae crimina eredita sunt posteritatem obstringere , quae αγυ ipsi vocant, Φ omnia isti uxsunt generis: quo de argumento facunde disserit Plutarchus d libro de s ra Numinis .vindicta . Exstat v apud Elianum oraculum tale Delphicum :
8 Sapor ver Uivunt . Se videntes ipsi. Properatam mortem liberis , aut nepotidias .cam consereatis orbitatem isti a Deo Poenae Ioco statui. ty Cum eo. meta Ut expectem suo non diur tu rox . mori. zo ut ιιι posteritat, as 3 Si pro sese nihil timentes . at propterea . ne Pinnam inaposteros derivarent. xi ΣΞιιanam I. Var. Toti δι- δε ασι δίψι is λει ἀχιχροπο .
436쪽
6.XIV. De Paenarum tem mun catione. 429u Agebatur autem ibi de sacrilegio: quod dc historia comprobat Φ auri a lib., Tholosani apud a Strabonem, de b Gellium. De periurio similes sententias p. 188. 3 supra adduximus. Deinde vero etsi id comminatus est Deus, non tamen. D. semper eo jure utitur, maxime si insignis quaedam virtus in liberis eluceat, V. Put videre est Φ Erech. cap. XVIII. e dc exemplis quibusdam a Plutarcho di- d D.M.
3. Et eum in novo sedere Φ apertius, quam olim declarata sint supplicia, ε L .. v. quae impios post hanc vitam manent, F ideo in eo sedere nulla exstat eo m- ' minatio . personas peccantium egrediens ; Φ quo praecipue , quanquam γ' L minus aperte, ut mos est vatibus, ipectat dicta iam Ezechielis oratio, Φ Fa- i. st tot ctum autem illud .mi hominibus imitari non licet : neque par ratio est , ct seqq. quia , ut jam diximus, Deus s Φ sine culpae intuitu rus habet in vitam βω- Φ homines non nisi ex gravi culpa , de quidem ' quae personae sit propria. ho,ti. q. Quare eadem illa divina lex, d ut ' parentes pro liberis, ita ob paren- tib. Ab tum iacta liberos mortis poena assici vetat: quam legem pii reges etiam in i x. p e. . perduellibus secuti leguntur; eamque legem valde laudant e Iosephus , το - D.
de s Philo, ut de similem AEgyptiam il Isocrates e . dc Romanam
Dionysius Haliearnassensis . Platonis b est πατρὸς σπίδη - ωμας παίδεν s, Ti., δει,' Quod Latine ita eκ primit i Callistratus Iurit consultus : eri- ι L. 16. n. meu , MI nna paterna, nullam maeviam filio infigere potest . addita causa r .a Poenis. namque xa quisque ex suo admisso T forti sub icitur, nee alieni eriminis Deces si δεν constituitur . perret ne, inquit Sic ero , k vlti ervitas latorem isti modi legis, ' πt condemnetur filius , aut nepos, si pater, aut avus deri usenti Hinc factum Inj.ν. o.
vee ipsos tantum Leo . sed is libem . o. ex iis nascituros. Similia habet idem Labamus oratione, quam edidit Got Astfredus. R Insit ma quavam virtus Et publica Paterni criminis detestatio , qualem se eit Andronteus Palaeologus Imperator , PudGregoram libro vi. mg. gi. E . Celon.
Hibet idem lex κνιQortia ea libro vi. Me. q. cap. z. Non aperte laodat incitem illam Dionustus ualita uas a. ut iam o servavimus , dc ex inspectione loci pate
13 Supra AEaduximus 1. 3. I. 4 Personas pece ut m egrediens Quae in pollercis eorum Porrigatur. 2s Sine eulpa antuitu Deus jure suo vitam repetit a quocumque vult, et uncin gravius Peceante.
26 Perduellitus ) Reis adversum sese in .sidiatum, aut laesae majestatis. ων sorti subjicιtur Cale ulis , de urnae iudicum. vide ad Sen. Hercul. fur. III.
TEM . in laudatione Busiridis . ad quain Auctoc nos remittit , nec alibi, quod sciam: immo de illa silere video eos, qui ex Pro- sesso mores . be leges Ara ptι rum collegerunt , ex. gr. B CLERUM . Tomo lI. Differt. XXIII. MARSHAMUM . in C -nme Chrameo. det. occasionem errori de derunt verba ista, μι - m et νῶδας ἀ-M-3. m. a Mic πι- ins Iec. quae leguntur P x. 116. C. Ed. M Steph. Sed ubi xtitur de vindicta divina , quam putabant inoptas non disset r i , ut Polleri demum illaru exin Per Iremur. I. B.
437쪽
ut , praegnantem mulierem mortis supplicio afficere , 33 se nefas habitum sit mm AEgyptiorum , Graecorum nn γ , de φ . Romanorum legibus . XV. Quod si injustae Φ leges humanae, quae liberos occidunt ob parentum. - delicta, injustior sane Φ lex ι Persarum , & Macedonum, d as devovens de: propinquorum capita, quo qui in regem peccarant, Φ tristiores perirent , ut a j. b. Curtius m loquitur: cujus legis diritate exsuperari leges omnes, scripsit e Φα. e. x. Ammianus n Marcellinus.
m L b. XVI. Illud tamen est notandum, siquid habeant , aut exspectare possint 'ibi '' perduellium liberi, 3 ' in quod ius proprium si non ipsis, ' sed populo ,
xxtatiris. aut regi, id auferri ipsis posse Φ jure quodam dominii , 33 cujus tamen usus Φ simul in poenam redundet eorum, qui peccaverint. Hue reser quod Antiphanis ut proditoris posteri ανιμοι ενεγράφησπι , narrante Plutarcho, id est bonoribus prohibiti sunt, ut Romae liberi Φ a Sulla proscriptorum . Sie. t. ,, , in Arcadii lege o illud tolerabile in liberos: ad nullos honores, ad iacia a. nulla facramenta perveniant. Φ Servitus autem quomodo, de quatenus in liberos sine injuria transeat, 33 alibi a nobis est explicatum.
XVII. r. Quod de liberis malo assiciendis ob parentum delicta diximus. Φ idem aptari potest de ad 3 populum Φ vere subditum Φ nam ιs qui subditus non est, Φ ex sua culpa , id est ex negligentia , puniri potest , 36Φ ut diximus , si quaeratur, an is populus malo possit assici ob regis, aut rectorum facinora: non jam quaerimus, τ Φ si ipsius populi consensus a GRO NOVII. xt μοι habit- Sed id differri rus
sum , donee pepererit, sintum ediderit. l.
3o re quod fur proprium I Quod benefi-eio, aut indulgentia Principis in eos collatum sit. si Cω- stamen Mur , Quod dum exer-eet princePs , aut Populus . incommodum aliquod sentiat in haeredibus suis is , qui
31 Nulla fatramenea Nullum militiae
33 Alibi a. l. 1 D. 34 Populum vere sis ritum Cujus , dein quem omne jus jubet princeps. 3s Mais Dbήπω non es Regem , vel
principem habet lexibus alligatum, aut reddendis rationibus obnoxium. 6 Ut diximus Num. 1.
Bulistia Libro I. cap. n. I. Ri nn 3 Praeter Historieum Gratium . modo laudatum . vide PLUTARCHUM .
d De Dotiens S mapia ariam eapita PHlo morem esse tyrannis, dixit, eum damnatis una tollere quinque similias eis Proximis . Vide Heroianum libro . dc exemplum Mediolanense occiso Galeatiostpud mearum libro xiv. t Locus Pialonis legitur Libro ri. De Deraatis. LVT. Pag. 8 . D. sed inspicienti patebat, sensum e svalde mutatum suilla ab Auctore nostroe . Ille etiatu, aut exseriptor . sino dubio Po fuit heie Horedianum . apud quem nil huc Aciena reperitur. Pro HERODOTO , qui Libro ira, cap. 139. narrat , Intap eruem. cum liberis. Be universa similia, capite dam natum luisse a Darao , secundum Periarum ruorem. I. B. γ . .e Ammianas Mareellinus J Abomanaου rxes meae. Vide & eoneiIιum Tolet num iv.f mustibus prohibui sext Simi Ie repe ries in C. in quibusdam , ra. de Paenis
438쪽
xv Ila. XIX. De Poenarum commauisatione. seesserit, Φ aut tactum aliud, quod per se sit poena dignum , Φ sed agimus
37 de eo contractu, qui ex natura oritu ν ejus corporis, cujus caput est rex,
membra caeteri. Φ Deus quidem ob Davidis peccatum populum pestilentia con fecit, & quidem, ut David censet, innocentem; sed Deus in vitam ipsorum jus habebat plenissimum. 2. Interim haec poena erat Φ non populi, sed Davidis: nam, ut ait scri
ω aeerbiisimum e sit delinquentibu 1 regibur Iuppite tum id, quod populis infligitur. d. δδεώ Perinde enim hoc est , ait idem scriῖtor, ac si quis, qui manu peccavit , iat. 33 in tergo seriatur: quomodo in simili argumento Plutarchus q, non aliter id, ait, accipiendum, quam si medicus ad curandam coxam urat pollicem . ' D se Hominibus cur id non liceat, Φ jam antea diximus. XUIII. Φ Idem dicendum de singulis , cui non consenserunt, malo assi- mk.ciendi circa ea, quae ipsorum sunt, ob delictum universitatis . XIX. Haeres vero cur δ' st de caeteris debitis teneatur, b Φ de poena non teneatur, sicut a Paulo jurisconsulto scriptum est, mna alicui irruatur, Heeptum est Φ eommentitio Jure, ne ad baeredes transeat, Φ vera caula haec est, quod haeres personam de iuncti reseri, non in meritis, Φ quae lunt mere κί. personalia, sed in bonis, quibus ut cohaererent ea , quae alicui debe
tur Φ ex ipsa rerum inaequalitate, ' simul cum dominio suit introdustrin . Dion
3ν De es ροχινΛAM 3 De easu , in quo populus non alia laborat eontagione criminis regii, quam quod corpus est illius ea. pilis. quod preeavit. I et illa interpretatione patet, Virum Doctissimum hete seeisse eon .Hqui ut nos reposuimus in ip eontextu , ex Editione primi, dolia anni i631. non autem contractu, quod in praecedinter
num est a sensu Auctoris. Editores vocem ransactus. Pro contagione sitimam. non intellexerant: quamquam illius exempla re-
pera intur apud ΤACITUM . non uno loco. Se SENECAM , ut patet ex Addita. m.nii, GRAE VH ad FABRI Thesaiarum . Edit. irro. I. B. 38 In r/rsa In alia quaeumque Parta
Is De reteris debitis 3 Desuncti. o Commaaritio jωνε δ Excogitato, Ac in vento, instituto , introducto a legum lato litas. c Dusicile satis est desinite . quid intelligat Paallus , dum illud Ius comme.- risium vorat. Vide A. FABRUM, Iurior. Pa naan. Titi t. Princip. II. Illat. s. MARO LYCRI AMAM . Membran. t. o. IAC. GOTHO FRED. iri l. t. da Rug.Iών. pag. s. CL SCHULTING. Jωνύννώd.
di etiam potest nova interpretatio , quaeleeitur in Actia Eνώdatorum Lipsiansitis . anno γ 4. Dag. 1s s. ubi vult Auctor. Clae. UVAECHTLERUS , ius rammentitium esse, quod ex notione quadam communi ori tur. I. B. 343 In bonis, quibus tit Quibuscum ut sub reat onera , quae defunctus habuit axeontractibus . in quibus paria non fecit .atoue adeo plus Penes ipsum resedit, quam reiadere debuit , accipiendum est , jam tum placuisse populis, eum discessum est a communione rerum, & iatroducta sunt privata dominia. GRO
439쪽
p. . Dion Disaeensis 3 Rhodiaea :ἄττα - νεμ λεαι 'σμγο- ὐχ A-is, iis vino. C. ,-- Q ους αν που παθέην η γε ς' ου γαρ δε ἰςασθαι φωσε νῆρ διαδεχῆι vadebtierant ma ores , ea non minus debent posteri ἱ neque enim dicero potestis repudiatam a nobis hereditatem . XX. Et hὶ ne sequitur, ut st si uitia meritum nova quaedam causa a ob
litationis exstiterit, deberi I iam possit id, quod in poena erat, . quanquam non proprie ut poena. Sic Φ alibi post sententiam, Φ alibi post litem pν γ
contestatam, quibus rebus Φ vis contractus datur, v paena pecuniaria ab haerede debebitur. Φ ut & ea . quae in qq conventionem deducta est Iam enim nova accessit debendi causa. GRO NOVII. 4Σ ΟιIlarimis In desincto. 4a Ium post haerede. py ria Iure Civili Romanorum .
VIdetur titulus hie inutilis, quiane.
mo oblig/tur ex alterius delicto, cum pina suos littem teneat auctores , i. M. C. Fi . Sane, rena est aestimatio delicti , de mensura merati , quod est personalissinium. At iam supra e cepimus dicere, quod ille quoque delinquat, qui quocunque m do causa est damni dati : adeoque propter actum, quo causa est damni , puniri nino potest ἔ is enim actus verum deli
ctum est y d. e. I . Atque de hae coinmunicatione pinnae hic agitur.
Duobus autem casibus quis puniri potest ex alterius delicto: i si ipse est lausa ει- mni, & injuriae facte, uti si in alieno quid vel iacit, vel omittit, quod iaciendi, vel omittendi jus non habet: a. si princeps peerat; tunc enim subditi tenen rufex ejus racto . Vissi I r. f. a. Ptioris ratio in aprico est; Ana enim est ubi injuria est, ad
cuius reparationem tenetur is, qui eam se. eit Hinc necessario sequitur, risse communicari Mnam eum eo, qui part rcipes est iniuriae, de qni concurrit ad patrandum actum iniustum. Hoc enim casu omnia requisita
delicti adsunt : est enim actus illicitus , quouis iacit, vel omittit in alieno, quod ageni, vel omittendi ius non habet. Si is itur hoe facto alii aliquid Aest, vel ius eius
lasum est, meessario id reparari debet tum restituendo damnum, de quo supra c. I S. tum patiendo tantundem mali, quantum ipse secit, de quo cap. z . Canta.
440쪽
Causa antem daemni, & injuriae sunt , adeoque poena communicatur cum iis, qui . opem, & auxilium serunt; E. qui hor. . tantur, mandant, aut consilium dant, modo alter aliter facturus non fuisset; δ. qui omittunt quod facere debent ἔ qui receptu securitatem delinquentibus praestant. Posteriori casu communicatio ni delicti, eoque Ze poenae, quia subditi sequi iudi-eium principis, ejusque factum operis, ει opibus defendere tenentur I adeoque causa sunt quo minus reparatio iniuriae aprinei pe fiat.
is sei licet causa sunt iniuriar, sive iaciendo, ,, si ve omittendo id, quod sacere debebant. Iisdem modis in delieli partem cytiis venis, quo in damui dati , , Uti enim dam- is num datum restituit qui eausa est dam. is ni, ita eadem ratione iniuriam illatam is luit qui causa eli iniuriae, Non tamen sempoν rehi damni obj .iris es, etiam desietum G ὶ ,, Immo semper et M nam damnum non reparatur, nisi dolo, vel culpa datum sit casum enim praeliatis dominus. Iure naturae autem Omne da- mnum, etiam culpa levissima datum , inis iuria est, de poenam meretur : quanquamis leges ei viles imbecillitate humana min,, ta . solam intentionem poenis afficiant, culpam vero non nisi graviorem, de in ,, paucissimis eas bus. Si qua mulitia notabilior aeresserit Im- mci iure naturae quaelibet culpa, quais ius alterius laeditur, est punibilis. Cum ad damni dati obrigationem quali eanque eulsa Iussi ιιιν ,, Dixi , etiam ad si delicti odiligxtionem qualemcumque culis pam iure naturae sufficere. μ' ,, Immo semper: nam distinctiose illa inter culpam latam, levem. dc t se viis mam, est ex iure mere ei vili., ς' ι factum vitiosum iubent ),, Videri Lib. z. cap. II. g. 6.
Ex iure proprie victo ) - Non ex thariis talis regula, seu, quod idem est, ex
is virtute. Vid. svr. e. II. g. P. Non vetant , , Uid. d. e. 37. g. 8. utiis si dominus . vel pater , praesentes fila lium, vel servum non prohibent.
Ex simili iuro J,, Proprie se dicto, Gaeri fur. c. 37. g. p. Opem ferre iniuriana patienti , non se muιinis d. c. II. g. 8. Uti si custodes p
,, blico tumultu orto non accurrunt.
Qui non dissuadenι etim dissuadere d beaηι l is d. c. I T. g. s. o i faetium reticent, q&ad notum facere de ani se Vid. d. e IT. g. R. Ex iure aliquo , , Forte quod mea in- is tersit. Vid. tamen d. e. 7. g. p. Si in ipsis talis sis malitia ,, Immola is sicit, culpa injuriam datam esse; quia se facto suo illicito alter causa est iniuriae.
o cet, materia de communicatione poenae .
Communitas is Quaeritur . an universi- tas obligetur ex delictis singulorum Negatur: quia poena suos saltem tenetis aueiores, nisi universitas illa approbetis factum singulorum, & impediat repa- is rationem iniuriae . Non tenetur ex facto singulo um si Qui se uti delictum, ita poena suos tenet au- is ctores.
Sino facto suo Nam si factum eom.
is munitatis concurrit, haec tenetur ex sua se iniuria. Aut omissone J is Si enim communitasse aliquid omittit, quod facere debebat , is itidem tenetur ex hoc facto illieito. A consitio publico abfuisse ri Querebanturis Locri de Pleminii crudelitate, quod inti eos tRnquλm rebelles ageret, cum Ia- ,, men culpa desectionis procul a eonsilio, , publico abseerit. Similia exemplx vide,, apud Charcellin. lo c. a I. Arrian. exinis Ped. Aio. c. q. p. 28 . Lib. ai. 18. Lis 6. e. 6. Io. ι. 8. c. I 4. I, P. e. 41.
Sic nec paris ex de icto libreorum ten ιανὶ, , Etsi enim pater, de liberi, pro ex. is dem persona habeantur, ea tamen ratio,, cessat in delictis: nec e contrario libe. ri tenentur ex delicto parentum.