장음표시 사용
421쪽
a. Sie Israelitae alii a Beniaminitis postulant, ut dedant facinorosos. Iud. xx. b Philistaei ab Hebraeis, ut Sarrionem quasi maleficum sibi dedant Iud. xv. i Sie Lacedemonii λ Messeniis bellum intulerunt , quod intersectorem quendam Lacedaemoniorum non dederent: dc alio tempore ι ob non deditos eos, qui missis ad sacrum virginibus vim intulerant. Φ Sie a s Caesarem Germanis, ob bellum injuste illatum, dedi voluit Cato. i Sie Io Fabios sibi dedi, Galli postulabant, quod in se pugnassent. Ab Hernicis agri sui popu- Iatores dedi sibi m , postularunt Romani; & I a Poenis Amilcarem, non illum nobilem ducem , sed alium, qui Gallos concitabat, ς postularunt Ia deponea Annibalem: item Iugurtham a Boccho his apud Sallustium verbis: usim v I nobis demeres acerbam necessitudisem pariter te errantem, Utam sceler tissimum persequi. Ab ipsis a Romanis dediti, qui Carthaginiensium , quique I Apolloniatarum legatis ρ manus intulerant. Achaei a Lacedaemoniis dedi sibi postularunt eos, q qui Lan vicum oppugnassent, addito, ni dederentur , violatum videri sedus. Sic Athenientes per praeconem pronuntiarunt, siquis Philippo insidias struxisset . dc Athenas eo igisset, ν παραδε σιμο, in eo flatu esse ut dedi deberet. Baeoti ab Hippotensibus exegerunt, sut qui Phocum interfecerant, dederentur . . . g. Quae omnia tamen sic intelligenda sunt, Φ ut non stricte populus, aut rex ad dedendum teneatur . . sed, ut diximus, ad dedendum, aut punienis
dum. Nam ita Iegimus, Eleos bellum intulisse Lacedaemoniis, bb quod illi in eos, qui Eleis iniuriam secissent, non animadverterent ; id est , .
nec animadverterent, nec reos dederent : est enim Is Φ disjunctiva obligaatio . q. Interdum sontes deposcentibus ιε optio datur, quo cumulatius fati sat . Caerites apud Livium t Romanis significant: tra seuntes agmine infesto per agrum Dum Tarquitienses , cum praeter viam ni Upetissent, traxisse quosdamao restium
Edu. N. Steph. de Plutarebus Lucullo pag. eos. Romani salvas ab Allobroti. bu, dedi sibi . postilarunt a Appianus exiscerptis legationum at . de Episcopo, quem Romani dedere Mythis volebant, vide pν sum excerpto legationum a r. c Scit. Pag. at. Ed. Horsesai. de initio. Exeost. Praiani. ) Dux Beneventanus a rege Vast ne deditus Perdinando Castellam regenti. Λω-
certe antes. Liv. 1 . 6. de io. Sed de postea eum non a Poenis quidem, sed ab Antiocho, Liv. 3ν. 4s. depoposcerunt, &. ut non nul Ii volunt, etiam a Prusia . Jώμη us34. 4. quamquam paullo aliter Lii. 39. ga Stii Carιhahimensiam a IFυ. 38. 42.34 Apolloniataram D. Limi r s. 3ς D, itincti a J Ad alterutrum , vel ad hoc, aut illud Aetendum. 36 Oprio γ Liberum sit, dedi eos. an do mi puniri malint ..
t. De Iino Belli. eap. x . p. o3. a quo hoc exemplum, ut alia uuaedam . mutua νὴ est Auctor n ster. in margine testem indi
eat PAUSAN. Libro vi. Locus est non longe ab initio libri, seu cap. 2. ubi tamen simplieiter dicitur, ob verbera inflicta L esa Lacedaemonio non autem Elea 3 lassa HII noduertim , hel lum ortum esse irite eLaeodamanis . Ae Ereos. sie Auctrir minus accurate rem retulit, quam ille, a quo ex sei ipsit, non inspecto primo Auctore . I. B.
422쪽
IV. De Poenaeum commavisae lane. , agrestium populat unis eius, quae sibi crimini detur, comites : eos seu dedi p&ceat, dedere se paratos esse, seu sinplicio a ei, daturos poenas. s. In sedere Carthaginiensium , di Romanorum secundo , quod apud P lybium vi exstat, locus male vulgo dc distinctus, dc verius: εἰ Iὲ μή, ἰδία -
c quid id sit, incertum est et nam quae praecedunt sunt mutila privatim ij que Jus suum persequitor . Is ubi fecerit, nimirum ni jus reddatur pubi
eum delictum habetor. Eschines ae in responso adversus accusationem De ae pM mosthenis de male obita legatione, narrat se, cum apud Philippum Macedo- a 61. a. nem ageret de pace Graeciae, di κisse inter alia, aequum esse ut poenas luerent E .FUI.commissorum criminum non civitates, sed qui peccassem : nec quicquam in cendum civitatibus, quae accusatos iudicio sisterent. Quintilianus declamati ne CCLV. Proximor exsImo eos σrauffugit, x a quibus transfugae ruisti tar . 6. Inter mala, quae ex discordiis civitatum nascuntur, re hoc ponit Dion Chrysimomus 3 oratione ad Nizomedienses r λι πῖς ά ησασι νει ενερυπρα νην επιρυ κα- ιγδε' IDises bir , qu asteram iniuria aseerunt , . ad ago. D.
τ. . Hic de deditis occurrit quaestio, an si a sua civitate dediti, nec reiseept I sint ab aliis, cives maneant. Non manere censebat Φ Pub. Mutius Scaevola, et quia quem populus dedisset. Φ expuli me ex civitate sua videretur, sicut iaceret, . cum D aqua, & igni interdiceret. re Contrariam sentena D.6 tiam defendit . Brutus , dc post eum a Cicero e quae isc verior est , Φ non tamen proprie ob id argumentum, quod Cieero affert, quia ut donatio, ita .is V Ddeditio 33 sine acceptione non possit intelligi . st Nam actus donationis peris e. D. aefectionem non habet, nisi ex duorum consensu. At dedere, de quo hie egi. O mus, Φ nihil .est aliud , quam civem alterius populi potestati permittere ita ut de eo statuat quod voluerit. Φ Haec autem permissio jus nullum dat, . aut odia. adimit; sy P executionis tantum impedimentum tollit. Quare Φ si alter po e. ,' 'pulus concessio jure non utatur, erit is, qui deditus est, eo loco, ut a suo b, Γ
populo possit puniri, st quod in Clodio Cori s dedito, b nee ab iis ae. λωπ. ι
pium Drue et Chosroes . Libro xvr . LaP. s. ubi agitur de Selero Magritro Militum . 3v iae de piratis Lesbi mendose receptis Chal. coeondylam libro x. .nit.
vel populi judicium vitanti Iustum exilium
esse seisceret 34 Sane acceptasta 6. 2.39 Execut-αιι ν utam Impedimentum executionis erat, eum . qui laetit , esse in aliena ditione , ac metitorio . Hoc tollit
deditici. Ius Puniendi non dat , quod ipso jure naturae, ac gentiam iam habebat . quila sus est. Nee suo buri renuntiat qui ae- die, sed si deditio acemia non Derxe . id sibi videtur reservasse . Neque enim nullius sub imperio esse eum hominem , o. luit . sed me sub suo , aut sub eris . cui eum dedidit.
o Clodio Cosa M. Claudio Glycia a.
423쪽
cepto evenit aut non puniri, st ut multa sunt delicta, in quibus utrumvis fieri potest. st Ius autem civitatis, ' ut & jura, &bona alia, non amittitur ipso facto, st lad decreto aliquo , aut judicio , nisi lex aliqua Φη factum velit haberi pro re iudicata, quod hic diei non potest. Φ Hoe denique modo Φ dc bona, si dedita, nee accepta sint, manebunt cuius suerantis . At si deditio accepta sit, & postea casu aliquo reversus sit is, qui fuerat deditus, is civis non erit, . ni fi a ex novo beneficio: quo ' sentu verum est. quod Modestinus e de dedito respondit. 3. Quae autem diximus de nocentibus dedendis, aut puniendis, Φ non tantum ad eos pertinent, qui subditi semper fuerunt ejus , apud quem nune reperiuntur; st verum etiam ad eos, qui post crimen commissum ε 3 aliquo
Φ V. i. Neque obstant illa adeo praedicata R - Φ supplicum jura, &asy-Iorum exempla. Haec enim illis prolunt, in qui immerito odio laborant, Φ non qui commiserunt quod societati humanae , in aut hominibus aliis sit injuri sum. Gylippus Laco apud d Diodorum Siculum agens de illo supplicum jure se ait: qui initio Jura ista introduxerunt, infelicibus quidem misericordiam, albis, qui misis animo icuriam intulerunt, paenam exspectandam voluerunt. Postea rhi vero fi dou malo, fi icusa alieni cupiditate in mala bisee iseiderunt, st ne Me ent fortunam, ne funilaum sibi nomen imponant. Id enim iure baminum iEB debetur, η quibus innocent est animus, irata fortuna. Horum vero vita mena factis in ustis, nullum ipsis Deum reliquit, qui ad miserationem , is perfugium pateret. Duo illa, εο fortunam, & injuriam, Menander o ut me distinxit: ν Ἀτυχαμα ι ἀδικημα διαφορὰν ε': T. γδε δεα να γ urata, si ο αάρψει is
1 Faeavim veIit 3 Diserte statuerit , ut qui tale quid committat, lubeatur pro da inis nato, de exsul eis vel ut sola deditio ause. at ius civitatis. 1 Eae novo ore sis Nisi denuo bene. scio populi, aut regentium , ei fuerit civi. tas data 43 Aliquo eantagaνan/ Ut Andriseu Pseudophilippus ad regulum Thraciae. Horii 44 SAEpplieum iura , fasti=ti Quod abassim legimua. supplices rejicere . aut de alituere, nefarium ese; sanis, vel templis . Iucis, oppidis etiam compluribus bus asylicone estum, ut illos dedi , his extrahi profugos non liceat. 43 acetisne fontinam ) Ne querantur se in casum indignum incidisse. 46 Fortunam, iniuriam 3 Eos . qui per in selicitatem suppliees seri, Ae ad asy-ua consulere eois pelluntur . 8e eos , qui hoc faciunt , ut meritam scelere poe aismagian .
tia mars agit, non infelix est . seu in1ὐαιά p.ria. A. 3 sic M. Antoninus mentem uult
424쪽
In ἰuria iliud distat infortunio, Hoc eastis . tuam quod volantas esseir. Non abit hine Φ Demosthenis f dictum : δίπαῶν ἐς ν εἰλε, ιν , οῦ -: GIx M
a a, a πων, αμὰ mk παρα λογον ' Quod Cicero ita vertit e de inventione secundo : migereri oportet , qui propter fortunam , non propter malitiam , in miseriis sunt. Et dd Antiphanis illud : τε αὐλον αμάν--μα νῆς τυχης λι , - δοῦ ἐκουσων rῆς γ μης' quod non sponte fit , fortanar es; qaod sponte, cooltr . Et hoc Lysiae: in tali a niσι ci Φοι γλπιι' ne mi ni infortunium sponte sua accidit. Sic in P sapientissima Iege , ετ quibus btelum manu fugisset, quo interfectus esset homo, st asyla patebant : Φ servis quoque i perfugium dabatur : at qui desiberato nominem innocentem Occidissent , qui ei vitatis turba flent statum , ἡ Φ his ne ipsum sanctissimum Dei altare patrocinabatur. Hanc legem Philo explieans ait, I -υλί is α ρεις π ἰερα. μή παρέχειν M'.profanis in fano nultam esse receptum . . Nec aliter Graeci antiquiores. Φη Nauplium m narrantur Chalcidenses Rehi vis
R dedere noluisse, sed caula additur, quia Φ satis v se purgaverat de his, quae a j Achivis objiciebantur. a. Erat apud Athenienses Φ Ara Misericordiae , cuius meminerunt re Cicero, Pausanias n , Servius, etiam Theophilus o in Institutionibus ,& quam late describit Papinius duodecimo Thebaidos. At quibus patebat
Deaere voltisse ὶ Reeepit, nee dedidit Pipinus ex Neuitria in tyrannidem ad se confugientes . Est id apud Frauetarium in rebus Pipim ad annum DCLXXXVIII. Etiam in ecclesia Romana ad se confugientes reeepit Ludovicus Pius Imperator , ut aPearet ex ejus decreto facto Anno DCCCXVII. inserto in totum . conci Metim GaItiar de Carolus Calvus , qui ex Parte fratris sui Ludovici ad se Profuge-Xante Armonιus libro v. eap. 34. De Cegena Parainaca non dedito postulinii Tyra, ebo vide in Constantini Monomachi rebus zonar m . libro xv ri. cap. 16. Ed. Ret. Sic di olarines ab Inungino Praefecto non deditus Exhisari: Munelavinx libro M. hiis Moriae Turticae . Alinquerciuiri Lusitani non dedidere ut memorat Marια- RYI. s. Tomo III.
4ν Suisus telum mann Loquitur de Hebraea Mosis, sed verbo Romanae legis . Fugisset. imprudentius excidisset . vel emi
8 Nauplιum Palamedis Patrem , qui
Graecorum classem a Troia redueem. quum tempestate iactaretur, elata face in scopulos , quasi in portum Pellexisset. Seneca Agam. 6 4
9 Purgaverat se de his 3 Demonstrando. se ausiam vindictam iumsiste de illis , qui
per seel etiam calumniam filius ejus Pt Pr ditore Meldillent. H m. fab. 1 f.
dd Non Antiphanis , ut habent omnes Editiones. sed ANTIPHONTIS, Orat.
IV. XL. Pax. 34. Eit. mee,. Nomen idem eodem modo corruptum infra legitur. 6. to. Locus autem mox sequens L=sia, extat Orat. xxx. seu contrin PsNIO.. c P. I. Pax. 4 3. I. B.
ee ὲ Apud Selicitiastem Spa/ιi. in Theiax ε. 48ι. ubi quasi ex Labra Tisseisianarrem id refert . Sed nil de ea Ata ibi repeta tur. I. B.
425쪽
Et s. miseri fecere faeram: mox convenisse eo, ait, vers. 3or. γoictos belris, patriaque a sede fugator ,
Regnorumque inopes. Aristides b propriam Atheniensium laudem esse , ait , ρ ν mν παναγόρειν Pan i Ῥοδοχs, και παραμ ιαν, quod omnibus undique inferieuus pereu- ,. a gio, ae foutio esset. Et alibi Le τῶς κατ' ἐκάτους λυχνοῦσι κοινή παισο υπωτο m. i. , π νης πολ/ως ταυτης πως ὐφ' ου σαον rαι ' bis , qui ubioli Deortime o ι. infelices sunt, communis eis una est felicitas , v bonitas civitatis Albenios, Leum D per quam falutis compotes fiunt. Apud Xenophontem Patrocles phliasius in 9 oratione , quam Athenis habebat e r εὐζηλουν Aia. um πολn, sm παπας s. τιή '-άδι-μί- η, ori φοβουμέεις ἰνγαδε παπιφι-m ς ε πιπιριας δεομένους ηκ- ν G eis. ' Iandabam banc urbem , quod omneι aut injuria affectos , aut Mivr.e. s. praemetuentes, fi bae perfugissient, auxilii compotes fieri intellexera,t . Idem 3 . .. sensus est in epistola Demosthenis s pro Lycurgi liberis . Itaque Oedipus ad Ρ- ' Colonum confugiens, in ejus nominis tragoedia, ς apud Sophoclem ita teri . a. st-tur, vers. si a. &c. Heu, Ceeropidae , mala multa turi: Sed nempe tuIi: Deus est testis, Nisia horum sponte patratum.
Respondet Theseus vers 118. O seqq.
Nox me pigebat hospitem , qValem , Oedipe, Te tueor, omni sospitare in tempore,
similiter Thesei filius Demophon , ff cum Herculis posteri Athenas eoa-
fugissent, se ait: Haec G R O T I I.
e Apud s/pAollam ) vide totum locum: est enim lectu dignus.
castam uxorem duxerat . oe liberos ex ea genuerat: quo cognito sese ultro exea eaverat, regnoque eruerat . oc a Creonte in exilium ejectus erat
8e seqq. Versua autem . qui mox nutu. a. sequuntur, de quali ex eadem eνveisia adducuntur, sunt ex incerta Tragoedia Eών. νιήis. apud Srobatim, Serm. xl t. Tit. 46
Ed. Auetotis nostri , qui inde versonem suam liue transtulit. Incipiunt Graeci ver sus ita: Eγώ γ Di-δία ις ών ἀ- ρ dicia
426쪽
6. U. De Poenarum communisatione. 4 I sme patria nostra semper invatidas solet, Sed iure fretos, ope fua defendere. Antehac amicis milie relevandis tulistDiserimina: is nane alivd in promtu imminet. Et hoe illud laetam est, ob quod Athenienses praecipue praedicabat Cal
3. Contra Φ de maleficis hoc habes in eadem tragoedia rmne, qui facinorum eonscius, nee legibus Fidens ad aras volvitur δερ ex Deam, Trabere ad tribunaI nulla religio mihi: Maia semper aequum ferre qui feeit male .
Non enim tangi deeat Manu nocente numina, at Jusum fuisPiis patere templa contra injurias . Narrat orator Lycurgus; t Callistratum quendam , quI eapha I commἰserat, πινυ seonsulto oraculo responsum accepi Θ, si Athenas liuet, αν νηυιριν , consevturum quod jκs esset: illum vero contagio ead id , quod Athenis sanctissimum esset altare, impunitatis fiducia: at nihilominus occisum eum reuh. ab observantiisima suarum religionum civitate, atque ita impletam oraculi fidem. Et Tacitus u improbat receptum suo saeculo morem, per Graecas ur- m Anmbes flagitia hominum = ut ceremonias Deum protegendi . Apud eundem 1 - .sio. est : κ principes quidem in insar Deorum esse , sed neque a Diis nisi justos φsupplicum preces audiri. c. 36. q. . Tales ergo aut puniendi, aut dedendi, st aut certe s3 amovendi . Sic narrante Herodoto I Cymaei Pactyen gg Persam cum nec dedere vellent, nec retinere auderent, permiserunt abire Mitylenen. Demetrium Pharium . α' 'qui bello victiis ad Philippum Macedonum regem sugerat, a rege depoposce. ζ. μ'
d Pro Hereulis liberis vide Euripidam Heraelidis, & Apollodorum Bibl. a. it. e. g. s. r. e A. id , quod Arianis sanctissimum es est . a Dara In Lusitania Ferdinandum cub euli praesectum e templo . ad quod
confugerat, raptum , Ae igne combustum , ob vitium nobili virg ni illatum , narrat
Maria a l ro xxi. vide di de asylia librum viri magni Pauli Veneta , societati, servorum quae dicitur .
sv Ne eeremonias Tamquam nisi essent illa impunita, ius sacrorum violaretur. 33 Amavonil Compellendi , ut abscedant, de persanti loea deserant c xα Non erat Persa , sed L dus . Iaspice locum Herodoti, in margine a me di in
427쪽
runt Romani. Perseus rex Macedonum, a in purgatione ad Martium, dea Limisi his agens , qui Eumeni insidiati dicebantur: egoisos, ut primum in Μueedο--.xti . nia esse admonitus a vobis comperi , requisitor abire eae regno iussi , is in per- ' petuum interdixi finibus meis. Samothraces Evandro , qui Eumeni insidias . . struxerat, denuntiant, b liberaret religione templum. 3 Caeterum, jus hoc, quod diximus, deposcendi ad poenas eos , qui exis tra territorium profugerunt, hoe dc proxime actis saeculis, dc plerisque Europae partibus, ε' circa ea demum crimina usurpatur, quae statum publicum tangunt. aut quae eximiam habent tacinoris atrocitatem. Φ Minora mutua dissimulatione transmitti invaluit, g Φ nisi sederis Iesibus propius quiddam convenerit. Sed & hoc sciendnm est, latrones, ac piratas , qui ita invaluerunt ut formidabiles le fecerint, Φ recte recipi, ae defendi , Φ pς nam quod attinet, quia interest humani generis ut si aliter non possunt , impunitatis fiducia a maleficiis revocentur; ejusque negotium gerere quivis p pulus, aut populi rector potest . VI. i. Notandum de hoe, Φ interim dum de causae justitia cognoseitur ,e Eωrip. s. defendi supplices . Sic Demophon ad legatum Eurystheos: e
-Las , Si ετ ejimen sis aliquod bospitibus fruis , 33 Φ Ius impeινabis: Φ vi quidem hinc non abstrahes . Et m altera tragoedia Theseus ad Creontem :Es facinus ausus hh temet indignum, crest,
Tuisque Thebis, ae tuis maioribus: Ingressus urbem, quae eoIit fas, ae pium , otiae cuncta rite legis ex norma Deit ,
ά. . Sie di lidistin Langobardum dimittunt Cepidae apud pνscopium Gotthicorum III. cap. 33. 3 Adde epistolam Theuderici ad Trasimundum regem Uandalorum de Gise. lico suscepto. apud Cassiador. U. 43. 5c 44. di ea , quae in vita regis Ludovici. sic Christophorum S rovium a se amovit Imperator Rudolphus II. teste Thiaana lib. LXXXIII. in anno MDLXXXV. Elisabetha Scotis respondet, se Bo clavvellunt aut reddituram . aut ex Anelia exterminaturam . mdenus id habet circa ann. MDxCIII. me. 6ον De Alsonso Gegionis comitea rege Galliae damnato, ac negato ei iuHispaniam receptu, vide Marianam x in. 4 e Nisi Doris titio. mspi a Miduam caniaenerae 3 Ut in sedere Helvetiorum cum Mediolanensibus Si ortis reeitat. sedera Antiorum cum Gallis dedi rebelles , di Pr sugos , volunt, eum Burgundis expe lli. C- ὰ.atis in anno MDC. L par 'st. 3
PHOCLEM , o/dip. Colam. vers. 9 4 In Exteνptis ex Trag. e, Comoed. Gras. habet etiam te, nescio quo sito , quum ibi recte scripserat Oo pag. pl. 99. I. s.
428쪽
VLVII. De Poenarum eommunἰeatione. 42I Nostris em fissis moribus, quiequid tabet Moliris, σ vi eancta te acturum putas. Adeone bominibus Sidua, vel patiens =ugi Urbs i a visa est, Gr ego nullius rei e Non te ista docuit ' civitas A bionis, Quippe educare haud solita mortales feros: Ree approbabit tua cum te audiverit Quae Dut deorum, quaeque mea pervadere, Et rapere ab alma sede miseros suppliees. Ego Labdaeea fi urbe posuissem pedem , quamvis fuissent iusta mihi certissima , ndubia, nuui iniicere tentassem manum, Nisi anauente qui soli regnum tenet,
Quid in urbe deceat hoisitem externa memor. Tu nee merentem patriam asstergis tuam Probro , atque maeulis, ir Ienem certe tua
Te feeit aetas, sed parum mentis potem .di. Quod si id, cujus accusantur supplices, Φ non sit vetitum iure naturae, aut gentium, ρ res dijudicanda erit ex jure civili populi unde veniunt, . quod optime ostendit IEschylus Supplicibus, d ubi rex Argivus Danaidum 'e', gregem ex aegypto venientem sic affatur: s s, Πι
Manum tibi fi immittat AEgypti genus, Quod lege patria proximos se sanguine . Dieant , quir haec oficere se contra verit estuare tuum est docere natalis foti Ex lege, nullo fare te tuis subitet. VII. I. Vidimus, quomodo a subditis, Φ aut veteribus , Φ aut advenis, culpa ρ in rectores transeat: Φ vicissim a summa potestate in subditos culpa transibit, ' si in crimen subditi consenserint, aut si quid fecerint summae potestatis ' imperio, ' aut suasu, quod sacere siue facinore non pote-G R o N o V I I.
εο Labdaca Thebis ab antiquo rege Labdaco, Lasi patre, Oedipi avo, tu appella M. rant: si Faras ut iusta ὶ Terent. Phor. 1. I. so. qui posses noscere tua 1-a. 61 Veteribus Qui semper, aut olim in ditione illorum suerunt, aut qui nuper ad
eos e niugerunt, de recePti sunt. nam utri
que jure poscentur ad deditionem me a causa. si quid deliquerint in poscentes.
429쪽
ν iii rant eua de re rectius erit e insta agere, ubi, quae partes sint subditorum, examinantur . Etiam ε 3 inter univeilos, ct singulos communicatur delictum,
seq. quia, ut Λugustinus ait loco supra s adducto e ubi unives iba is, singuli rfC unites non po sunt nis ex singuli ibusque conflare: nam finguia quique eonin' gregati, vel in summam reputati, faciunt universor . . ,6 2. Pertinet autem culpa Φ ad singulos, ε Φ qui consenserunt . st non ad eos, qui aliorum sententiis victi iunt. Φ Distinctae enim iunt poenae singui , T. rum , dc universitatis. Sicut singulorum mena interdum Φ est mors , ita b
,- .ι pus civile dissolvitur; qua de re εs diximus i alibi . Atque hoe modo si . sisma civitas esse desinat, usum tructum . velut morte finiri, recte divit E M cap. ix. destinus. Φ singuli in servitutem poenae nomine rediguntur, ut I Thebani sub= Alexandro Macedone: Φ exceptis his, qui decreto ετ exuendae societatis con- ' i tradixerant. Sie de civitas subit . servitutem civilem ε 3 in provinciam reda m.ὰ - .cta . st Singuli bona sua amittunt confiscatione . Sie Φ eivitati adimi solent f . a m. quae habent communia , muri. navalia , naves bellicae, arma , elephanti . I Pluri aerarium, agri publici. i 3. At ut singuli ob delictum universitatis citra consensum tuum Q ex δ' '' amittant, quae ipsorum lunt propria , injustum est, ut recte ostendit Libanius in ea, quae est de seditione Antiochena. Idem Theodosii probat factum, qui commune delictum punierat interdictione theatri, balneorum, ον nominis metropolitani VIII. I. Egregia hie occurrit quaestio, Φ an poena ob delictum universiis talis To semper eκigi possit. Quamdiu durat universitas, videtur posse , Φ quiam ix. idem corpus manet, quanquam τε particulis succedentibus, ut m alibi osten-L 3 sum est. Sed eκ adverso notandum est, quaedam de universitate dici τ . primo L ac per se, ut habere aerarium, leges, & smilia: Φ quaedam non nisi. 1 deri-
ti TModosi pνosae factum) Eadem . quae Iibamvis de hae re dieit , 5e Cir festo tis in xv a. de stituis in eosdem Antiochenos
paria olim eonstituerat Marcus Antonius philosophus. ut testis est Capreolis cap. 1s. 3 di in B saantinos Severus , demto theatro, thermis. honore , Ornamentisque omnibus, sed Ee ipsa urbs Perinthus diata . Vide IIoadaaniam c i b. t l. c. 6. nu. 39. E.. Boerier. ) Zonaνam . Lib. xi I. capiat. & quae supra dicta a nobis.
raretur de injuria inserenda , sententia sua inserendae fuerunt auctores, non quid illua
serunt. etsi passi sint fieri quod major Parm
6 Exψκλ. o istatis a Desectionis a Ma. cedonibus iaciendae. 68 In pro bine am Nam proMnea a Pro. Prie populus subiugatus armis . de suo ectus imperio Peregrino . . ni 69 Nomanis inropolitana Ne poli hic Anti et a metropolis vocaretur , provinciae Syriae caput esset .. o Sempeν 3 Quocumque , dc quamvis.l xiiii mo tempore post delictum , em munemo eorum, qui Proprie peccaverant , supersi, quum superiit corpus in mi et ita teri partietilis De edentibus ) Perlonis. alii, ia corpus constituentibus. 2. 9 3. .Pνι- - Tanquam . quae o Mirarutoti sint , non singulor nin .
430쪽
ra derivatione a singulis. n Sie namque τε doctam dicimus universtatem, & is A M. fortem, quae plurimos habet tales. De hoc genere est 7s meritum : primo vit. M. enim convenit Φ singulis , ut animum habentibus. θ quem universitas per se iῖ non habet. Φ Extinctis ergo illis , τε per quos ad universitatem metitum deducebatur, ipsum quoque meritum extinguitur, ac proinde & poenae debitum, quod sine merito, diximus, o non consisterer Libanius in dicta oratione r . sup.
ita enim exis imo, Iincere tibi ad partiam , st quod nemo supersit eorum , qui I i
a. Probanda igitur Arriani sententia τ7 damnantis vindictam ii i Ale- .candri in Persas , Φ cum pridem interii ment qui in Graecos peccaverant . ω De excidio Branchidarum tacto per eundem Alexandrum hoc est ρ Cur-p Lib. m iii iudicium: Quae fi in ipsos proditionis auctores exeogitata essent, iusta vl-
tio esse , non erudelitas, videretur . Nunc culpam maiorum posteri luere, qui ne viderant quidem Miletum, adeo Xerxi non potuerant prodere. Simile est alio loco Arriani iudicium de Persepoli incensa , . in ultionem eorum , qti iri. quae Athenis Persae secerant : άλλ' π ἰριοι δοκῶ συι νὼ δρασαι ἀτὸ ,. 'Aia s. ζανδρον , ουπ ύνra rις αύκη Πιμων m. πάλαι eιμωμα . . at mibi ηοη videtur hae prudenter fecisse Auxander ς neque vero haec vera es vindicta in eos h .νθί Persas, qui pridem esse τη deserant. D. is de 3, Nam Φ Agathoclis illud nemo non ridet, e qui ad Ithacensum quer um.
i Alexandri in Porsas 3 Propterea aliam
κησάν male legitur ἀδιωσάντων ἄπο γόνου nullum unquam Milum . qtied quidem iustum censeretur, tala ex causa fimum , non
Graras m Troianas . non a Macedonibus ιn Persas, vel puero liqueat s non enim illa obsita verustate crimina feras poenis , ne runepotes quιdem, aut tiberos . persequebantur,od illos impetebant, q- ωrreum bene me ratorum posse H -m ιnserebant , regna ex
torquebant. c Locus eis, pag. ys. B. Edit. Illusiris Spanhemii: sed vertendum erat in posterioribus verbis: Non emm ale scilicet Constantius συι a -ιustate eramna feris
p nιs. νιιam tu mιοι , aut nepotes , persequebatur ι verum eum impetebat i. e. Mais incutium i , quι posteris virorum bene mera torum Impori iam va er/puerat . Unde Patet Iistianum laudi tribuere Constantio . quod non mItatus sit veteres Graeos . aut Alexandrum et adeoque non aliam bello Alexandr/ in Persas eaullam adtribilere , sed
potius aliam non suis te innuere. I. B. ὶ
ν; mrivation/ Quae non proprie totius. sed multarum in ea Partium, ii ve sin
. Doctam 3 Piscius Lintro in Cati I. Non ita placuit Atheniensibus . iarbi sine duo.
doctis ma i aequo erudιtissima . Cicero Pro Sexto Roscio ty. Pνudenti a ea vitas A. thenιensium , dum ea rerum potvta est, fuissa traditur ars Amritum ὶ Culpa noxa . o Per quos ad universitatem Illis pau- eis. ob quorum scelus insaniabatur , & pro
improbo traduectatur totum corpus alicumssocietatis, aut communitatis.
ν Damnantis vindictam Negantis, belli ab Alexandro in Persas eeili tullum sui iase titulum, quas ultor electus et set toties a Persis petitae Graeciae. Iustin l. s. νῖ Desideranι Eodem loco ponenda squae in Tyrios Alexander statuit , aliquot saeculis postquam servi occisis dominis ux-bem occuparant. Iustin. ι S. 2.
ii Non damnat hane vindictam A
raa 3 lib. ii. ea P. I ubi inducit Alexandrum veteres.illas injurias Persarum inemoranteira . Ex memoriae vitio consud it Auctor Arriam audi ciuina de Persepeli incensa , quod Paullo poli stiriecit . de a Prima Editione aberat . I. B. GRO