Godofredi Hermanni opuscula

141쪽

DE PAVLI EPIAT OL ΑΕ δια γαρ νοαου ἐπιγνωσις α/ιαρτίας. Ex his colligitur, hanc eius sententiam esse, per legis obsequium non probari homines deo, quia legis non alia vis sit, quam ut per eam cognitum sit peceatum; qui autem pe

eando transgressus sit legem, pro exsecrato habeatur et poenam commeruerit; quod contra Iesus morte sua ab

illa poena liberaverit eos qui in ipso fiduciam ponant

suam

Sic igitur postquam demonstravit Iego illa educatrice non amplius Opus esse, concludit hanc disputationem ita, ut redeat ad id, quod de hereditate dixerat. Per sdom Iesu, inquit, filii estis dei: Iesuin enim per baptisma quasi induistis, per Iesuinque estis quasi pro una persona, in qua neque Graecus neque Iudaeus, nec servus nec liber, nec mas neo semina discernitur: quod si Ch sti estis, qui est semen Abrismi, ipsi quoque illo semine estis comprehpnsi, ac proinde heredes promissorum. Ape tum vero est, quum callida ista Abraami seminis inte pretatione effecisset ni Iesum heredem promissorum dicere posset, per Iesum autem demum, quocum in unum tonianes essent omnium gentium et euiusvis conditionis Christiani, Christiani quoquo semine illo continerentur, id I6euiu esse assecutum, quod volebat, ut hereditatem per solani dei testatoris voluntatem sine intercessore acceptam esse doceret. IIoc modo mihi quidem haec epistolae ad Galatas 1 eapita explicanda videbantur. Theologorum, in tantis praesertim inter eos dissensionibus, si vel paucorum a sensionem impetraverim, satis ducam. Et illis certe, qui rationales vocantur, amicitia est cum philologia, quae natura sua rationalis est: quamquam hoc aeVum qu dam etiam philologos snpranaturales vidit. Sed non minus in litteris, quam in vita regunda perniciosa est Iymphatae mentis divinatio. Ac theologorum quidem qui quis non

re stit Aremo disiaae pari Mam au Te, strenue impugnant illos Christianae doctrinae obscurat

142쪽

AD GALATAS est. Irares, qui credendo incredibilia, quam intelligendo ad quae intelligenda data hominibus ratio est, perveniri ad veri gnisonem existimant. Nimirum credere amant, quibus cogitare labor est, vel natura, ut tardi et hebetes; vel exercitationis inopia, ut pueri et mulieres; vel sua ipsorum culpa, ut mollitie et sibidinibus fracti; vel deniquo quod metus et furor mentes occaecavit, ut superstitiosi et sanatici. Adversus hos aequum est ut phil logi suani operam adiungant illis theologis, qui intellia gunt summam totius Christianae doctrinae illis comprehensam esse verbis, quae apud Matthaeum leguntur XII. 3I. 32. Duiliam by Cooste

143쪽

AESCHYLI Μ-ΜIDONIBUS, NE IDIBUS, PHRYGIBUS

DISSERTATIO I.

Wrmidones Aeschyli et Nereides et Phryges una talogia comprehensos fuisse continuitas argumenti credere iubet. Praeivit Aeschrio Homerus, Aeschylus Attio, qui nisi totam trilogiam, certe duas priores tragoedias videtur Latinas secisse. Hinc in illa Graeci poetae fragmentorum paucitate aliquid ad divinandam inventionem fragmenta conserunt Attii. Est autem ea in re caute et provide procedendum, ne quis temere fingat, quae nihil usquam landamenti habeant. In Myrmidonibus, quantum colligi potest, Achilles quum precibus et necessitate victus tandem Patroclum in proelium ire passus esset, is que esset ab Hectore occisus, mortuum dessebati Nereides pugnam Achillis, qui nova a matre arma accepisset, necemque Herioris videntur continuisse. In Phr)gibus amus corpus filii ab Actiisse redemit.

Initium sabulae servavit Harpocratio, apud quem

144쪽

ηod deest verbum Blomseldius in praelatione ad Pem issas p. 14. sic resutuendum lmtabat: Ους Gὐ προπίνει Heatlitus eo loco προπεπωκως excidisse eoniiciebat, qui si non est salsus, eredam deinde vel tis ινεις vel θά σεις vel talorum Iudi commemorationem sequntum esse, si verum est quod scholiastes Aristophanis ad Ran. I 47. scribit: ἐκ μειυδοι cum πεποίηκε γαρ αυTOUς κυβευοντας. Primum illorum quos posuimus versum Ranis inseruit Aristophanes v. 1023. ubi scholiastes: εστι δε αρχὴ αυrη MUsu ιδονων Αἰσχυλου. Veri simile est, quemadmodum in Persis et Suppli eibus chorus ab anapaestis, quibus sabulam orditur, ad . melicos versus transit, quia similiter, praegressa tamen oratione Oxcubitoris, in Agamemnone factum est, sic in Myrmidonibus quoque sequnturn ess . canticum chori, Marius excitantis Achillem ad opem amictis Graee rum rebus serendam. Ex eius tarminis ipso initio 'esse puto hos versus, quos posuit Aristophanes in Ranis v. I 295. Φθιωτ' Ηιλλευ, τί ποτ' ἀνδροδάῖκτον ἀκουων ἐκκοπον ου πελαθεις ἐά δρωγαν. Alterum versum saepius repetit Aristophanes. Scholi

scholion insta asseram, ubi simul do illo απὸ τιῶν πρε- σβεων dicetur. Quod ad verba attinet, ex quibus illi

145쪽

DE AESCHYLI

versus constant, editiones vulgatae ex Triclinii sente tia, cui metrum anapaesticum esse videbatur, ἀνί 'Aχιλευ habent. Recte vero Betaerus ex tribus codiciabus suis, quibus accedit primus Dobraei, Φθιωτ 'Aχαλιυ edidit. Id arguunt alii quos illo loco posuit Aristophanes Aeschili versus, omος Ἀχαιων διθρονον κράτος TU.άδος 'ας, κυέγειν παρασχων Λαμαις κυσὶν ἀεροφοίrοις, et qui his uno pede longior est, ' . κυδιστ 'Aχαιων 'Atρεως πολυκοίρανε φιάνθανε

la secundo versu libri Aristophanis Igi noν. Scholi stes ad v. 1307. τινες ciςιουσι το ut φιλουν, ὁταν

δασυνετω. ως ἐφυμνυμ δἐ κέχρηται, ἰή κοπον o υπελάθεις. Eadem iisdem sero verbis Suidas in Sh, addens illo in sine ἐπ αρωγάν. H. Stephano in Indico

ν Thesauri v. ἰηκοπος haec vox non cuin αρω ν, sed cum ἀνδροδάῖκτον coniungenda videbatur, sententiaque esse haec: Phthiota Achuleu, cur, quum audias via' rum peremptorem laborem et in quo ἰυιου Apollianis nomen imploratur, auxiaci non renis' Dubitabat tamen an apud Aeschrium non continuati fuerinthi versus, quod scholiastes ἀνδροδάῖπιον seminino ge-5nere accepisset, τὴν ανδρων φονον ποιουσαν. At ille ανδροδῶπιον δρωγαν videtur coniunxisse. Sed tamen quem non admoneat adiectum ακουων ut sic potius verba et scribenda et interpungenda censeat: γλαγι 'AχιHευ, τί noet, ἀνδροδα-roν ακουων,κonori ου πελάθεις ἐn αρωγάν; Num Ἀκοπος vereor ne vox sit nihili. Et sic corrigendum esse vidit Heastius. Quod antem repetit Euripides saepius hunc versum in Aristophanis sabula, factum vid tur ut notaretur Aeschyli Mns versuum epiphthegmaticorum,

de quo peculiaris exstat dissertatio Th. C. G. Setaeideri.

146쪽

MYRMIDONIBVS ete. IMFinito chori carmine vertia faciebat, nisi fallor, Achilles. Nam qnod apud scholiastam Aristophanis alio loco seriptum est, perdiu silentem suisso Achillem in Myrinidonilius, salsum esse monui in dissertatione de Niolte p. 8. Opusc. vol. ΙΙΙ. p. 42. Illius in orati nis exordio optubat ille fortasse, ut in Mysia ad Cuicum amnem substitisset, nec comitatus ad Troiam esset exercitum Graecorum. Strabo XIII. p. 616. 9I6. vol. V. p. 422.ὶ ὐεῖ he του Triuνου noratioς Μυσιος, ἐμβαιων εἰς τον Καῖκον υno ταῖς nMγαῖς ΠυTOυ.d p Ου δεχονταί τινες εἰπεῖν Αἰπυλον κατὰ τ ην εἰς- βολὴν του ἐν μυριειδόσι προλογου Icὐ Καῖκε Μυσιαί et' ἐπι- Asserunt non nominata subula hunc versum etiam sch liastes Hephaestionis p. 84. I63. ed. Gaiss. et M crobius Sat. V. 20. qui eo testari studet universae Mysiae arva uliginosa suisse. 9uod Strabo dicit κατὰ τὴν του ἐν πιυριιιδοσι προλογου, apertum est eum non his verbis usurum fuisse, si totius sabulae e ordium voluisset significare. Id dixisset ἐν απνὶ, ut Aristophanis scholiastam vidimus. Hinc apparet, quem prologum dicit Strabo, primam esse histrionis orationem iambicam, similiter ut in Euripidis Iphigenia in Aulida anapaestos exeipit is qui propter argumenti enarrationem vocatur prologus. PauWius suspirahatur Strabonem ni moriae errore Myrmidones pro Misis nominasse: persu sitque quibusdam. Apud Homerum in nono Iliadis oratores ab Agamemnone inissi ad Achillem veniunt Phoenix, Aiax Telamonius, Vlixes . eum nodio et Eur1bate praeconibus, qui precibus donorumque promissiuno eum moveant, ut opem laxat astitiis. Id imitatum esse Aesch)lum quum per se verisimile est, et fragmentis quibusdam proditur,si u nescio an eo reserendum sit illud, quod supria attuli ab scholiasta Aristophanis dictum: τα α cino τῶν πρε-nβεων προς ' ιλλεα Αἰσχυλος πεποίηκεν. uamquam si legati isti, ut visum est quibusdam, illos versus qu0s

147쪽

DE AESCHYLI

iis tribuit scholiastes recitassent, plane ubiiciendum esset illud testimonium. Proreus enim repugnat legi et consuetudini tragoediae, legatos et oratores canticum canere,. quos decebat versibus iambicis orare utque admonere cum ad quem essent missi. Et profecto scholiastes Barocci nus ad Ranarum v. 129 I. Illa, quae supra paullo uliterdicia vidimus, his verbis refert: lGrεον Orι τω ἰηκο- πον Ου πελα λει e)ἐΠ' αρωγαν παιζων naνταχου

ἐπιπερει, κυρίως ἐκείνων των ἰαμβείων γ, τουτ' 'Aχ ιλ ε υ. Apertum est, utrui pie scholia-8tuin errare, hunc, quum illud lx Aoπον'ad lumbos rettulit; illum, quod melicos versus tribuit legatis. Licebit

tamen ulterum excusare, alterum etiam defendere: excu-

Sare eum, qui iambos nominat, si non imperitia metri, sed, quod legati quoque iambica oratio verbis illis σγλῶτ' .fπιλλευ incipiebat, confudit duarum partium uxordia; defendere alterum, si chorus Myrmidonum e delectis ex Achillis exercitu viris constitit, qui cunctorum Myrmid num nomine ad eum erant delegati. Phoenicem ab Agamemnone etiam apud Aeschylum ad Achillem legatum venisse, veri est simillimum: sed eum Antilochus, non Aiax neque Vlixes videtnr esse comitatus. Antilochi ex oratione, nisi fullor, hic fuit Λ iii apud Nuuium versus p. I 20, 33. tura honestitudo Danaos decepit dis., in iis, quae ad haec repondebat Achilles, hoc videtur suisse, apud Nonium p. 30I, 33. mea facta ta acia oblisil Comparanda cum his, quae Achilles in nono Iliadis.v. 318. seqq. dicit. Ex eadem oratione Achillis apud Nonium p. 234, 8. haec et corrupta et, 'at videtur, omissis aliquot verbis, deprompia sunt: lassia trahere M

salum et rela rentorum animue immittere. Scaliger classes. Attium coniicias haec sic scripsisse: classis trahere navium, videas in galiam me et rela rentorum animas mittere.

148쪽

quod, si, tit decuit, ' glares mecum, aut me te moeraret dolor,

iam dis snsummari Atridae naris ridissent

Sic egregie emendarit correpta Mercerus. Homerus V. 4IT. non dissimili sententia: καὶ M αν τοῖς αλλοισιν ἐγω παρα αυβ σαωην. οἴκαδ' αποπλείειν.

Repudianto Achille gratiae reconciliationem disceptatio orta videtur cum Antilocho, qualibus rei controversae innuamque partem disputationibus valde speram dedisssvidemus Atheniensium tragicos. Hinc . Achillem Attius upud Nonium p. 433, I. sic dicentem fecit: tu pertinacίam esse, Antiloche, hanc prae-

haec fortis sequisur: Elam indocti possMent: tu reddis, quod estis est; demis, quod laudi

datur.

Postremo monuisse videtur Achilles Antilochum, ut si hi flagitando molesti esse desinerent; ille autem respondisse haec apud Νonium p. 109, 32. nolo equidem, sed tu Auso, quem reis quasi in is piet

149쪽

IM . DE AESCHYLI . Melitate, ob Ddam naturam Ari

Credo antem eum dicere Phoenicem: nam quod huic apud Homerum offert Achilles v. 616. Iσον εuoὶ βασίλευε καὶ ri ιισυ φίρεο τιμῆς, apud Attium vix dubitandum puto quin his verbis dixerit rregnum tibi permati mal : cernam, tradam

Legitur apud Nonium malunt p. 26 I, 23. in cernere, quod interpretatur cedere, et in vulgatis exertat . Sed ed. Mediol. 1496. exercitu. 8 Interea rebus Graecorum in maius etiam discrimen adduetis, ignique naribus iniecto, consentaneum est nuncium aliquem venisse qui de his rebus exponeret. Eum Eurypylum suisse quum ex Homero videtur coniici posse, tum, nisi magnopere salior, aperit Attius, si eius ex Myrmidonibus sunt, quae Cicero servavit, Q. Τusc. ILI 6. IT.. E VA. o Patrocles, ad aeos adveniana auxiliam

peto, priusquom Oneto malam pestem datam hostili monu, neque gan is ullo potis est pacto pro Mens

consistere,

E . qui alteri exitium parat, eum scire Oportet sibi paratum, pestem ut porticipet parem.

150쪽

. o MYRMIDONIBVS ete.

Deinde: .PATR. eloquere res Aminum proelia in

EUR. non potia ecfari tantum iactis, quantum factis suppetis

laboris . . quiesce, et volnua ali a.

Quod post quiesce scriptum est fg ur, Cicero inseruit. . . Denique: tibi fortiana Hectoris

9uod libri quidam ante aciem inserunt acrem, nihil esse videtur quam perperstin scripta eadem vox. Apud Homerum ignis immittitur in navem Protesilai: apud Aeschrium nescio an in Nestoris navem praetorium. Certe huius lactam mentionem testatur scholiastes, istophanis ad Av. 1256. καὶ γα ι δ εκεμβολον Αἰσχυλος εἶ τε τὸ ν του AM Woρος ναῶν ἐν MυρΩιδοcua'. Eadem Suidas in τριωβολον, sed omissis Al χυλος έ . Eius navis insigne suisse videtur ille λυ9ῖς laurαλεκτρυών, de quo Aristophanes in Ranis v. 933. uυῖον ἐν τοῖς ναυσὶν ἐν πραετο. Scholiaeues ad Pacem v. I 177. ιυς περ ς Ου9ῖς ἱππαλεκτρυων. ῶς φοινικα Πτερα ἐχοντα Miloi, υτι του Παρ Αἰσχυλουκλη ενιος lay aDκιρυόνος, υν Gεὶ κωμεο λυσιν, ἐν μυρμιδυσι μεμνηται. Et ad Aves v. 800. ad illa, ει ι' εc ου νος 1iεγάλα Πρα-- κασει νυνὶ ςουθος ἱππαλεκορυων, Sic scribit et . Παρα τα γρανενrα ἐκμυριιιδονων Αἰσχυλου. λεγει δἐ Ora μέγας ορνις γεγονε καὶ ουχ ὁ rυχων. Ipsos Λeschγli versus se suavit scholiastes Λristophanis a Betaero editus ad Pacem v. 1I77. quod scholion sic scriptum est: ὁ Αἶσχω λυς' cinῖ δ' αDtε ςουθῖς ΗΠαλεκrρυων Irύω κέ P. Θωτων φαροίκων πολυς πονος. Non sunt haec, ut G. Dindorso videbatur, duorum versuum fragmenta. Sed etsi illud quidem apertum est, latere in illa Scriptura huc, iano δ' αDiε ςουίλος ἱππαλεκτρυάδν