장음표시 사용
161쪽
DE AESCHYLIArmis aeceptis in bellain prosectus est Achilles, iningentique strage edita interemit Hectorem. Haec pugna non dubitandum videtar quin ab nuncio aliquo amplissime
fuerit ornatissimeque enarrata. Graecum unum habemus fragmentum, sive reetius verbum unum. Hesychias r
Paullo uberior Attii fragmentorum rivulus manat. Apud Nonium p. 95, 2I. haec leguntur: . . at classe ad urbem tendunt, neque quoqucimpotest fulgentsum armum armatus ardorem Obtu
'aeivit Homerus Iliad. XIX. 356 - 363. Vt apud hunc, sic apud Attium quoque sequebatur descriptio AchiI- -ss. Ibi haec puto scripta suisse, quae apud Priscianum M. 7, 30. p. 245. M. Κrehi. Ieguntur: lucifera lam' pade exurat Ioris arietem. Sed quid sibi vult aries p. - Nisi fallor ita scripserat tragicas rtit as lucifera lampada exurat Iovia
162쪽
Iitteras consideranti facilior videri debeat emendatio talis rprmores procerum ne locarent nomina, ni esset quis, qui armis secum rellet crenere. Sed vereor 18 ut id commodo dici potuerit, qunm vocatis demum nominibus appareat neminem prodire. De fuga Troiano-rain vel qui describebat pugnam dicebat quod Nonius h bet p. II 0, 30. non perdolescit fisti socses, morte Ca DS co tegi, vel intro acebat aliquem sic interrogantem ducem Troianorum. Sequitur aliud apud Charisium p. 93, 26. Geuraci ita erat acria. et p. I 0 I, II. quod de Achillis et metoris congressu
dictum videtur: ν- mrtes armis dias congressoa crederes.
Ipse de se praedicavit Achilles ham apud Nonium p. I92, 2.
- Scamandrίam tindam salso sanctam obtexiis Sanguine, atque acerros cilia ta amni corpore expleri
Eiusdem hoc esse in mortuum Hectorem eredibile est p. 227, 30. tibi nune terricula Ga sunt ν
Tempore ad Myrmidones pertinet, quod p. 9, 26. sic seriptum legitur: Qem ad maestusam mutam L a tium quadrupedum. Ed. Mediol. hoc ordine, G n- Num mutam. Videntur enim haec do Achillis equis morte Patroeli maestis accipienda esse, quorum dolorem descripsit Homerus XVII. 426. seqq. Quod si non in nomine sabulae errant Nonius, is qui haec dicit, puto autem Achillem esse, reversus ex pugna memoriam illius rei iniecit. Versus antem senarius esse . idetur, scriptus hoc modo r
163쪽
em ac maegiosam mutam fnfantum quadru- Pedum. Superest fragmentum apud Nonium p. 500, I. sed Id adeo corruptum, ut inanis esse videatur hariolatio in loco fortasse mutilo. Sic enim seriptum est: eos mortalia foenis libro decimo misereor saepe stud Oseolo. In aliis libris brevius Eb. X.
Quae patet sic ab histrione acta esse, ut rideri gestus pareret, quibus saltantes secisset Aeschrius Phryges. Ii sunt autem Troiani: v. Schol. Ven. ad Diad. II. 862. et Eustath. p. 364, 42. qni quum Homerus Phryges a Troianis distinxisset, Aeschylum et recentiores eos confudisse observarunt. Scripsit Phrygum nomine vocatam magoediam etiami Sophocles, si fides est Stobaeo Vul 5. quattuor Ex ea trimetros, qui Priami ad Actissem verba continere videntur, asserenti. Is quum solus Sophoclis Phrygum mentionem fecisse credatur, dubitari put' est, an error sita an nomine scriptoris. Sed versus illitia sunt comparati, ut, etsi potuerint scribi ab Aeschylo, tamen nihil habeant illius gravitatis et ponderis, quo alias facile Aesch3lea dignoscuntur. Accedit quod quae Εnnius scripsit neclaris luira, quum aperte non fuerint ad a
164쪽
Aeschyli exein pluan sueta, ut in quibus Hector non, ut i limi Aeschylum, iam mortuus erat, ab S0phocle potius viden
nomen pro nomine Sophoclis ponendum censuerunt. De quo ego quidem dubito, quum scholiastes quas tres si-' lentii caussas commemorat, tribus trium po tarum eXem- .plis videatur comprobare voluisse. Si quid errarunt li-20brarii, facilius credam aliud ex Sophocle commemorratum
fuisse: et praebere potuit Oedipus Coloneus e tum untem scripsisse scholiastam h δια GDugoράν, ως 'Ἀχιλλευς . ἐν τοῖς D γυψὶ καὶ si Moiβη παρ ' Αἰσχυλ p. Nam hic Aesch3leus in Phygibus Achilles caput veste obvolutus
sedebat prae dolore ob mortuum amicum. Mercurium, quem vidimns in principio sabulae col- locutum esse cum Achille, non credam, ut Welckero visum est, permira de fragmento quod a Pollueo ser alumusseremus comminiscenti, venisse ut nunciaret Achilli adventum Priami, sed potius ut iuberet eum ab saeviendu
165쪽
DE AESCHYLI. in corpus Hectoris abstinere, et sepeliendum reddere Priamur quo officio apud Homerum Thetis langitur. Non magis verisimile est, quod eidem viro docto placuit, Phryges, qui chorum agant, comites esse Priami r quem
credibile est, ut apud Homerum, noctu solum venire. inino chorum ex captivis compositum fuisse existimo,
ἀλλα ναυβάτην φορ γον, ὁστις ἡ-ον ἐξαγει Nyoνος. Arevit haec Aeschylus ab Homero, apud quem Mercurius in XXIV. 38 I. Priamo dicit:
ηε πη ἐκπειι ς κειμηυα πολλὰ καὶ ἐσθλα δρας ἐς αλλοδωrους, ινα περ Tari τοι Ποα Sed apud Aeschylum utrum Mercurius Priamum ne pro - hoste habeatur metuentem his verbis consoletur, an vigiles, nbi plaustram adventare sentiunt, inter se sermonem' conserant, an Achilli quispiam haec dicat, seiri non potest. -WHAeri certe hariolationes p. 425. silentio praetermittere satins est.
Priamum, nisi fallor, metuentem ne laedatum inveniret eo lius filii, consolabatur aliquis, Inemorabatque, .. quamvis crudeliter quotidie curru esset raptatum, tamen illa sum mansisse deorum ope. ΕΟ reseram illa Athenaei Π. p. 5 I. C. μόρα δἐ τα συκαιανα καὶ πα6 Αἰπυ- λον ἐν Φρυζὶν ἐπὶ του Ἀκτορος, ἀνὴρ ν ἐκεῖνος δεν πεπαίτερος uορων.
Eustathius ubi qui πεπονες dicantur explicat, allatis atiis ex Athenaeo p. 68. D. 49. F. exemplis, p. 2II, I 6. 2I 160, 5. scribit: τοιουrου δὸ στοίχου καὶ το πι-
ponit eumdem versum. Sumpsit AeschFlus haec quoque ex Homeri carmine, apud quem Mereurius illa Priamoeopiose exponit v. 4II-423. Di isti bi Coos p
166쪽
MYRMIDONIBvS ete. 159 Priami ait Achillem verba esse videntur quae habet Hesvehius, apud quem Scriptum est: δ' ιαπεφ ρου νη-
ὁ χαγυνος. Veror ut satis recte sit interpretatus. Νam conservata potius in tot malis, pereuntibus plerisque siliis, vita signifieari videtur, eumque ad terminum producta, qui finem sapiat custodiendi. Fortasse hoc quoque ex Homericis illis expressum erat v. 486. μνῆσαι Πατρος σώλ, θ εοῖς επιείκια τυλικυυ ῶς περ θωV, ὀλο ὁ εΠὶ I, 9αος Ουδω. Miud ex Priami oratione fragmentum servavit Si baeus CXXV. 7. apud quem non sine mendis Iegitur: Alo λου 'πιτορος. καὶ τους ΘανονTaς εἰ θελεις ευμερῖετεῖν. το γουν κακουργεῖν ἀμτιδεξίως εχει, καὶ μι τε χαίρειν uhrε λυπεῖσθαι βοοτους et tum reliqua recte. Omittunt εἰ Θελεις codices A. B., iidemque deinde o rουν habent. In tertio Versu Satinasius τω pro
καὶ του Θανμως si δικη πρ Ποσει κοτον. Et serationi, qui deinde inter Priamum atque Aehillem fuit, vindicanda arbitror duo fragmenta apud Sio-baeum IV. 15. et 19. Eo in loco seriptorum notationes vehementer periurbatae sunt, sed bona sorinna accidit, ut versuum illorum alii ex superstitibus subulis petiti sint, alii do scriptore ipsi faciant indicium. Legituruntem in margine Αἰσχυλου adscriptum non ei cui Oportebat versui, pariterque paullo post apud SchoWium p. II 2. quum praecessisset Euripidis nomen, του ci Drου adiectum est versui heroico, qui non est Aeschyli. Sed hic tamen titulus oplu,rtune monet unu in illorum fragmentorum ad Phryges Aesch)li esse reterendum; quuInque illud, quod paullo ante ex eodem poeta ullatum esse
167쪽
eerissimum videtur, sententiam confineat eam, cui die 22dae alterum inseruit: veri simillimum est utrumque ex eodem Priami eum Achillo colloquio esse decerptum. Diaeit igitur Priamus, praecipitem Achillis serociam reprehendens Iου χρη ποδώκη τον τροπον λίαν φορειμ
cupαλεὶς γὰρ Ουδεὶς ευ βεβουλευσθαι δεκει. Haec enim ni Aeschyli esse persuasum habeam, facit ποδωκη, verbum valde probatum Aeschylo: de quo dixi in dissertatione de Heliadibus p. 14. Opusc. Vol. m. p. I 40.) Λd haec quum duobus versibus respondisset
Achilles, rursum Priamus: TO ωκυ Toino καὶ τὸ λαι μηρον cIDενων εἰς nηuονας καθηκε πολλα δῆ βροτους. Trino. et brus. aliquot Scho i εἰς avia poραν καM--ησι πολuiν. nus εἰς h&νας καθ ῆκε πολλά. Vnde Schovius εἰς Ουμφοραν καθηκε πολλα edidit, eoque modo etiam Dobraeus in Addend. Aristoph. p. I 36. scri- . bendum censuit. Non contemnenda vero erat codicis illius seriptura si δονάς, in qua latet gravius verbum mη- μονας. Numerantur hi duo trimetri octavum incertorum fragmentorum Euripidis, ubi Matthiae adnotavit Vesch nario eos Sophoclis visos esse. Aliquas in hac tragoedia etiam Andromachae partes fuisse, certo constat testimonio: sed ea utrum una eum Priamo oratum ad Achillem venerit, an estima pars sabulae Troiae acta sit, reduce illuc Priamo, nullum ha- . hemii A indicium. Aptissimus certe luctus Troianorum est conclusioni. Seholion exstat ad initium Euripidis Andromachae, sic Scriptum: τὴν εν Ἀσία λεγει ' ΟΠλακιον, ης ' Πετίων ἐβασίλευσεν, ενθα κnὶ τὴν Αρυσην καὶ την ADt Prisσὐν εν τ p τὸ ς Οὐ βης πεδι ν τάσσουσιν, ω ς O Αἰσχυλος Λυ γ ν ησΠίδα πρowIOρευσας τηνωνδι ou ιν εν τοῖς et ρυξίν ' ενθα καὶ ζωος ἱπ- γει Ddθαι MOVOς αυri ν, λεγων' 'Aνδ ραία Oν ος γενελθον Aυ γνησσίου ὁ θεν παρ' VEκτορο ς
168쪽
ἁλοχον ῆγαγε φιλην. Incogitanter haec emendarunt, qui scripserunt υλν,πε 'Εκτωρ ἄλοχον - αγεννέυγν. Sic enim si scripsisset Aeschylus, alia numinaretur proles Λndraemonis, non Andromacha. Λpertum est hos suisse versus Aeschrii: 'Aνδραίuoνος γενεθλον ua Λυρνησσίου, oθεν πιρ Ἀκτωρ a αλπον ῆγαγεν φίλην. O9εν nemo non videt ad Aυρνησσόν referri, quod latet
Reddit Λdhilles Priamo corpus Hectoris pari pondere auri repensum. Scholiastes Gn. ad Iliad. XXII. 351. ad illud, ου δ' εἴ κεν ae αυτον χρυσεο ἐρύ-23σασ9αι ἀνωγοι Λαρδανίδης Πρίαμ ος' η διπλῆ, οrι υπερβολικως λεγει. ὁ δε Αἰσχυλος ἐn ἀλη
Ru perterrorem, αροτον. Interpretationum quas attulit Hesychius veruin esse oportebat priorem et neque enim
fieri potuit, ut pondus par diceretur αρOTος. Aliae quas ex hac fabula decerptas habemus voces ad quam partem operis pertineant plane incertum est. Sunt autem hae. Apud Hesychium: αγαστά, α αντις αγασαι TO, ODν αρεστά Alπυλος Φρα . Sioeodex. Correxerunt Φρυξι. Νon legitur apud Favori-nnm, dubitavitque Alberti, an, quod litterarum ordo suadeat, αγατα scripserit Hes)chius. Apud eumdem: αδίοπον, Γναρχον καὶ αφυλα- πιον. Αἰσχυλος υρί, δίοποι γαρ οἱ Οἰς νεῶς φυλακες. Eadem in Bekkeri Anecd. p. 344, 8. non nominato auctore. Favorinus: χουλος παρα Φρυξίν, uno του διέπω. δίοποι γαρ ἐλέγοντο οἱ τ)ῆς νεως
169쪽
ποι οἱ βασιλεις κοὶ οἱ διεποντες.
Apud Hesychium: ἐπιστ ροφαί, διατριβαί, δί
σι lar. Eadem vox mendose alio loco apuit Hesychium scripta τι ηνη, δε βασίDσσα, quod et ipsum recepit Favorinus. Ab lionore repetitam esse hanc appellati nem docet aliud apuit Hesychium vocabulum: τίωξ, εν- ειυος, δυνάστης' es δε, βασι ευς. Eadem comparatione, qua ex τιω νη laetum est τιθ' ηνός, non dubitandum, videtur quin Aeschylus a τιτ i/η deduxerit adiectivii in τιτηνός. Id, ut alia reconditioris formae apud Aesch)lum vocabula, latuit criticos in Choephoris v. 397.
qui versus, parum ille Aesch)lea manu nuper attrectatus, sic scribendus: κλυτε δε, τα χθυνέων Τιτηνα. 24Libri: τα χλκίων τετι&εναι, ex interpretatione, quae seripta suerat τα χθονιων τετιμενα. Schosiastes: αἱ 'Ερινυες παρα των χεινίων τετι uriuεναι. At omnes
deos inferos appellavit poeta τα χθονιων τιτζνδ. Aulum si recto coniecimus duas priores huius tri-logiae fabulas Latinas secisse, mirari licebit, si non e lain tertiam sit imitatus. Non est tamen inter eius tragoediarum nomina, quorum notitiam habemus, quod Convenire huic argumento rideatur. Id igitur etsi in dubiis relinquendum est, tamen illnd non est praetereundum,
rud Cicero seripsit Q. Tusc. I, 44. ubi memoravit
nnii versus, quibus ille Hectorem curru quadriiugo raptatum dixit: quem Hectorem' aut quamdiu sile erauector melius Attius, et alsquando sapsens Achilles: immo en-rero corpus Priamo re triri, Π
170쪽
Mn εχι vr Hectora traxisti, sed corpus quod δε rat Hectoria. 9uas quoniam Achilles dicere non potuit nisi reddito lain corpore Hectoris, suspicionem sa- . ciunt etiam postremae in Aeschyli ullo a sabulae arx mentum ab Attio esse tractatum.