장음표시 사용
181쪽
in μι do ἀγαθας τουτο δανασκαλίας, II εσθλα δαεὶς Παίωνος ἀλεξροηρια ---,ola πολλους θαπάπου Φυσατο καἰ καuάτων. ἀλλα τις αἰνείτω τὸν αεὶ χρονον ἀνερα τουτον, υττι φίλου λάθαν μηδε θανοντος εetis. In ultimo versu MustoxIdes, qui hoc epigramma ex lamina aerea descripsit, εχοι dedisse dicitur; M Ierianum apographam, quod accuratius esse, habere ετλα. In utroque, ut videtur, initio versus est 3ς M. Welcher in Sylloge epigrammatum p. 35. et primam et estimam huius versus syllabam uncis circumdedit. Aperte vero et ος κε ἔχοι et ομε ετλα Soloecum, posterius etiam sententia nimis mirabiIe est. Neque vero cum indicativisura vel ετλα aut o ε aut ος γε recte procedite paullo tamen tolerabilius δετε. Sed qui caetera tam eleganter scripsit, cur, quum in promptu esset gro, male scripsisse credatur Z aut cur, ubi res ipsa quid dicendum esset mo strabat, posuisse Sententiam, quae nemini facile aut in mentem venias aut apta esse videatur PDe inscriptione I907. p. 36. quam in SIlloges
cherianae censura tractavi, nihil dicerem, nisi ευδαεῖ ut fictum vocabulum, πολυπλανάτας ut nec traditis libteris conveniens nec Graecum, εIt ἀτρεκες propterea quod in tali epigrammate non defugiendum sit ει ατρεκες, reprehendi viderem. Si fictum dicendum est voe hesum, Fod et legitur certissime in Iapide ipsisque totidem streris, et recla eo ositum, sed nondum alio inscripto inventum est, eius culpae non excusationem ta rem, sed etiam defensionem exspecto ab ipsis illis, quibus dictus sum quidquid nondum viderim expellere. Πολυπλανάτας quam bene aut male conveniat cum
Pae anni in lapide OIULI NATAa, quivis
Graecum autem esse huiusmodi vocabulum nolo ego defendero, ut in tali inscriptione serendum dicam, in qua prosecto serendum est etiam non Graecum vocabulum, si inauditum illud ἐα ἀτρεκές serre placet et,sed tueantur
182쪽
id alia nomina, quae ex verbis accusativum admittentibus sunt composita, ut πολυβοτ .' πολυδεκοὶς, πολυιστωρ, πολυπότης,' Πολυπράκω ρ, Πολυῆραιστοῖς, πολυηὶuαν- τωρ, πολυτρωπτης, Πολυφ' ri . Mala quidem epigrammata sunt, quae seripta sunt in Secundionem p. 58. inscr. 1988. sed tarnen, ut iuri consulti quemlibet praesumi bonum dicunt, donec probetur contrarium, sic etiam criticum cavere oportet ne in-12 inriam faciat innocentibus, malosque esse putet, si quid non ipsi peeearunt; neve, quum putet malos esse, non vereatur sacere ut peiores fiunt. Illorum epigraminatum quod primum est, sic scribendum videtur: κυματα πορηιευσας κελαι νεκυς ἔνθα Σεκουνδίων, γῆ Πατρίδι κρυφθ είς, συνομαι.uom δάκρυ προ- λείφαλτρὶς δεκάτων πλήσας δεεων - πανύστατα βαλ
σωuατα γαρ κατελυσ αἶ- νυχῆ δἐ προπασιν ἀθάνατος υννου πυπωMενα Παντ Dωκουει. Negligentissime hos versus aut incisos in lapido aut x eo descriptos esse, cuivis inspicientietapertum est. Hinc maior concedenda emendanti libertas est. V. 5.
διχθα liro δίχα posui, qu0d lapidario deberi puto. Νon memini quidem διχθα hoc significatu legisse: sed quum
omnino rarior haec surina est, tum potestatem imbuisse eamdeiu quam altera habet videtur. V. 7. in OITE.
183쪽
LIO-ΕΚ latere οἴτε γυναικ', ex tertia inscriptione cognoscitur, in qua scriptum DSt 3ιλιτε γυναῖκα λαβώ M. V. 8. praedicat 8e semper persolvisse iusto tempore ni gistratibus tributa, ita ut nuinquam exigi ab se pecunia debueriti V. 12. quod legitur KATEA EMAN PY--ΠPOVA , pro ethi ni inverso s)llabarum ordine scriptum KHEL Sententia autem et ala postulat et
Audit, inquit, immortalis anima omnia quae sursum volitant aicta superstitum. Perelegantis epigrammatis reliquiae exstant p. 100. inscr. 2168. in quo recte quidem animadversum videtur, excidisse tertio versu nomen proprium populi alicuius, sed caetera supplementa haud facile probabit, qui Graecam poesin bene/cognitam habeat. Eius epigrammatis ea quae non plane perdita sunt ego quidem tali sere modo restituenda esse coniicio.
ι .. . . . in . . - . . . pla . .
οῖ μεν γαρ θηρῶν φερτατοι, es δε βρογων.JEadem . pagina quod inscriptio 2I60. habet epigrium-ma, cius in primo versu dubitari vix potest quin veruin riderint illi, qui in III KA- ... ΑΝΠ lutere
putarunt σοὶ πλακα τήνδ' ἀνεθηκε; recteque iidem etiam in altero versu OD DII E mutandum eensuerunt in αν θιrε. Sed relicta sunt in iis quae sequuntur alia, eaque satis gravia ritia; illud autem turpissimum in ultimo versu, τρισσὸν υΠὐ λυκαβαν γρα ut αυκος τελεω, quo et in grammaticam iste scilicet grammaticus peccavit, et, si fuit grammaticus, absurdissime id hoc est in epigrammate testatus. At nec suit. ille grammaticus, nec scripsit tam inepta, quam sunt illa quae ex lapide pro-
184쪽
Qv InvSDAM GRAELIS. III tulit is, qui descripsit epigramma valde aut negligenter
aut imperite. Est enim elegantissimum, modo tollantur menda: quod profecto non est perdissicile, ipso viam mo
χῶρος οδε λιαρὴ τερποιιενος λιβάδι.
παντα δε σοι νυν ταυτα διεργαzιναις παλαοῦ. μαισιν τρισσον πιο λυκάβαντ ακάματος τελεω.Vix eredibile est v. 5. neminem in Aoρυκα um inei disse, quum tamen apertissime hoc illi loco nomen fuisse ostendant ea quae praecedunt. Tabulam, qui posuit hoc epigramma, sonti consecravit tepido, quo Oliin sessos pugnando artus reges recreaverant. Nam ἐλαιηρῆ, quod prooδε λιαρῆ in lapide esse sertur, profecto ineptissimum est sonti laudando praedicatum. Eum igitur locum isse assiduo per triennium Iabore coluerat et secerat amo
Non invenustum est epigramma, quod p. 248. inscr. 232I. ex Mavii Museo Veronensi p. 6 I. editum est, qui tabula Lm. I 0. imaginem quoque, cui hi ve IS gus subscripti sunt, exhibuiti Sedeus mulier valedicit adstanti viro prehensa vi una: ut solitum in monnmentis sepulcralibus sedentes fingi qui moriuntur, valedicente que adstantibus propinquis. Epigramma quum miseraris videatur matrem fratremque mortuae, pater existimandus est anto illam vita esse defunctus. Itaque virum, qai adstat, fratrem esse oporteti Desideramus imaginem matris. Verum ea in re non est quod valde haesitemus, quum non una cogitari caussa possit, quare omissa suerit mater. Versus non sunt a perito poeta lacti, sed tamen nec versum heptametrum, nee reliqua, quae vel HERII. Op. V. MDisitiroo by Cooste
185쪽
DE EPIGRAMNATIA insolenter, vel inconcinne, vel absurde dictaa sunt, Ipsi,qnam lapidario, tribuere malim, praesertim quum facilueorrigi posse videantur, partimque iam sint ab aliis eme data. In lapide scriptum esse traditurinepigramma hoo
In seeundo versu Iacobsius coniiciebat eleganter, ut soIet, rabiκεέγην λειπον ἐπισκοπιην. Veri tamen similius est ἐπιστατίην, quod in versu dici recte potuit pro ἐπι-α- τώαν. Signiscat autem regnum solis. Quartum versum probabiliter explevit Corporis editor. Quintus coerceri potest omittendo ετέων, quod vidit etiam Iacobsius. Ad- huc autem indiget correctione sextus. Ineptissimum est enim horam diei, qua mortua sit mulier ista, non autem ipsum diem memorari. Hunc enim, si tempus mortis
indicandum erat, nominari oportebat, ut Wβὶ ιι υς Q-καδι in v et cheri Syluge i, pigr. 81. Sod Ionge alia de re eo tasse videtur is qui fecit hoc epigramma, po est ine id unius huerae mutatione restitui. Sio enim, si recte iudico, hi versus sunt scribendi:
186쪽
Impeditior paullo oratio est propter longius disiuncta ἱ πα- τος νουσος, interposito etiam integro versu, illii non cohaeret cum reliquis, sed tamen cur sit isto loco positus res ipsa monstrat. Scitote, inquit, me hepatis morbus, tertium pereuntens o matrem amictam et fratrem propter me , inevitabili rapuit sorti destinatam. Cognoscimus ex his versibus, tres liberos Demosthenis eodem mominos esse hepatis inorbo, qui quia hanc iam tertiam matri fratrique eripuit, iueluctabilis huic domui pernicies esse dicitur, materino et frater ipsi lugubri acclamatione appellantur, ut praeter duas alias Suorum mortes nunc tertia morte amicti. Addam his epigramma, quod in libro Aristoteli tri-hnto, qui est de mirabilibus auscultationibus, legitur I. 133. tractatum illud a multis parum selici successu, postremo a Melckero in SIlluge epigrammatum Graecorum: qui etsi rationem et sententiam versuum illorum recte perspexit, tamen in mendis tollendis non videtur verum esse assequutus. Exhibui narrationem Aristotelis f ex editione Academiae Regiae Borussicae vol. 11. p. 843. Triς καλουυεοὶς Αἰνιακῆς χώρας Πε6ὶ τ ην δνoua - μενην 'Υπανην λεγεται παλαιά τις στλ. λζ ευρεμῆναι, τὶν οἱ Αἰνιῆνες τίνος λ' εἰδεναι βουλοuενοι, εχουσαν
187쪽
illo epigrammate diei lucum consecrasse Veneri, quo loco Erythia, nymphae cuiuspiam filia, quam simul cum Ge-rγonao imbus secuin durebat, filium ei pepererit conceptum sub umbrosa sago, cui coniugi suae eum Iocum ab se dono esse datum. Sed versus ipsi, quos patet veli menter torruptos esse, quomodo restituendi sint dubitatur. Ac v. I. libri etiam 'Πρακλεος, Πρακλέους, tum Huενιστε, τευε,ει τε, et cod. Vindob. cuius scripturas memoravit Welcherus, τυιενισσεν praebent. Veneris quum nec Phersephaassae nec Pasiphaessae cognomen usi de notum sit, illud quidem qui incorrupto iudicio utatur non udducetur ut credat, eatndein deam sine ulla caussa histain similibus et tamen potestate tam diversis cognominibus tam brevi in epigrammate esse appellatam. Quare quum alii eain bis Phersephaassam, Bulierius autem bis Pusiphaessain dictam censuissent, huic certe non debebat obloqui Welcherus. Nam Ius νάεσσα cur dicta sit Venus, facile caussa inveniri potest I; non item cur vocata sit Φερσεφίαοσα. Nam quae commentus est Wel-ckerus, ut huius nominis rationem expediret, non opus est resutari. Immo non potest dubitari quin Φενσετα-
188쪽
QUIBUSDAM GRAECIS. HIάσηὶ natum sit ex errore antiqui alicuius librarii, cuius menti illud nomen obversabatur: in epigrammate scriptum fuerat Πασιφαεσον F. V. 2. praeter primi nominis aliquot mendosas formas e codicibus adnotatum est αγέλω, ἀγέλων et ἐρυωκ. Ineptum et ab ipso metro damn tum ελάων iure ciecit Melcherus. V. 3. Iegitur etiam τας δαuασσε. BeLkerus coniecit τας ἐ δάι ασσε, propemodo verum asse Iuutus, nisi codicis Vindobonensis scriptura, etας μεν ἐιδύ ιασσε, certam emendandi viam monstraret. V. 4. aliquot libri ἐρυ9owrι et δαιιαρτι. Nihil caussae est cur linc filius Herculis non ulla nominis forma quam Ερυθος appellatus fuerit: nam locus ille,
qui Erythus dictus est, quidni a matre potius Erithasive Erythia nomen acceperit Z Ευρυ ν vero dictum esse, praeter v et cherum, qui Ερυ9ον et Ευρυθ ον unius nominis diversas sormas esse sibi persuasit, nemo credet, nisi qui ε βους etiam ευννὶβους vocari non miratur. Sed τεκνόa recte WAcherus, itemque τῆ v. 5. pro dri. Iam vero ex his quae diximus lacile erit nil II rem suum reddere epigrammati, quod vix dubitandum arbitror quin sic scriptum fuerit: Πρακλεηὶς τε3ιενισσα Κυλ ρ Πασιφαεσσς, Irηρυονεως ὁ Πλας δ' 'Ερυθειαν ἄγων, τας ιι ἐδαι ασσε Πυξ o Πασιπύεσσα Θεα.τῆδε δε ιιοι τεκνοῖ παῖδ' 'Ε0υθοντα δαι-ρ, νυμφογενὴς 'Ε γυλὶ ' τῆ τόδ' ἔδωκα πεδον μινααύσυνον φιλίας υπὸ σκιερg. Dialectus hoc in epigrammate, ut in plurimis, sibi non
189쪽
AD EURIPIDIS TROADES ET RHESUM
DISSERTATIO. Indicenda sunt antiquo instituto huius Litterarum Vniversitatis colloquia, quibus qui magisterii honores ambitis Candidati humanissimi, rationem reddere debeatis studi rum vestrorum, speciminaque exhibere operae in litteris collocatae, quibus digni reperiamini qnos ordo Philos phorum rite iubeat magistros artium liberalium plillos phiaeque doctores appellari. Scius autem iis linnc hon rem praemium esse propositum, qui studiis litterarum ita formati sint, ut et instrumenta liberalis doctrinae idonea possideant, et recte iis sapienterque uti didicerint. Nam
doctrina quamvis magna sine recto mentis iudicio caeea et iners est, nec memoriae multa mandasse facit ut quis pro erudito haberi possit, nisi cogitatio accedat, in qua vis denique omnis atque utilitas versatur scientiae. Qubdetsi nemo est quin verum esse fateatur, tamen multos id hodie, seculi moribus abreptos, in ipso opere obliviscentes deprehendimus. 9uum enim doctrinae omnes, erustente in dies materiae copia, tantum ceperint ambitum, ut vix nnam aliquam, nedum multas, unus homo exhau-
190쪽
Hre distendo possit: alii plurima complectendi, studio, dum cogitandi ossicium negligunt, nihil recte ac penitus cognoscunt; alii autem, discendi molestum laborem declinantes, solis mentis virilius rogitationisque intentione ei- iam quid sit aut fuerit intelligere se posse opinantur. uorum alteri eruditionis, alteri ingenii laudem appetentes, si aliquam famam, brevi perituram adipiscuntur, ad
incrementa scientiae autem persectionemque artium liandRune multum conserunt. 9uare qui sese ita litteris oporiam dare volunt, ut id neque inutiliter nec vanae existimationis ratissa secisse iudicentur, nec diseendi debent assiduitatem reformidare, nec diligentia languescere cogitandi. Atque hanc quidem mentis in cogitando iudieandoque exercitationem severius explorandam censemus in iis, qui honores nostros petunt, quod ea non solum ad utendum iis quae quis didicerit, verum etiam ad discendum quae nondum cognoverit, necessaria est. Nam distendi finis homini nullus est: discere autem non est tolligere modo quae quis reinipisci possit, sed etiam rei
cuiusque naturam et veram rationem cognoscere ac perspicere. Nihil autem nec tam leve est aut exiguum, ex quo non, si quis cogitationis lumen adhibeat, aliquis Ductus percipiatur, nec tam abstrusum aut perplexum, ut non mentis acie penetratum patescat et planum sitit. Placet, quoniam scribendi mihi data est occasio, id exemplis quibusdam ex eo litterarum genere, in quia mea versantur studia, declarare.
Ilabemus se lilia in Euripidis Troades et Rhesum, quae ex codice Vaticano in lucem ab Hieronymo Amatio prolata, primum edita sunt eum tragoediis Euripidis Glasguae a. MDCCCXXI. iterumque quarto anno post Lipsiae ab L. Dindorsio. Quae quum aliquot contineant
eaque partim non aliunde nota fragmenta poetarum, operae pretium me facturum arbitror, si illa fragmenta, quae mendosa hic illic atque lacunosa sunt, emendare ut- quo integrare conabor, praesertim quum id tentatum quidem a quibusdam, sed non ita persectum sit, ut, qui Graecam poesin bene norit, acquiescere possit illis in