Godofredi Hermanni opuscula

211쪽

. DE FRAGMENTIS utrum probet an'improbet, non potest ex 'eo' intelligi, quod addit, Προαγωνα sabulam suisse Philonidis, sedecim annis nitam unte mortem Euripidis. Do illa s bula suse disputavit in fragmentis Aristophanis G. Din- dorsius, non ille iamen nomen eius explicans, quod ne ullos quidem usquam secisse video. Nomen subulae certe aliquid suisse ostendit, quod'προαγων dictum suerit. uod nisi fallor, ita ocabatur sulcinnis pompa, quae sacris saetis ante commissionem Iudorum duceretur. Id colligi licet ex iis, quae Aeschines seripsit in oratione in Ctesiphontein I. 67. de Demosthene: γραφει φηφισμα, τους κα Ῥους τῆς Πολεως Dcpaιρου- μενος, ἐκκλησιαν Ποιεῖν etooς Πρυτάνεις τῆ ordo ii istaμενου 'Eλαφηβολιωνος μηνος, δι ην Tm 'Asκληπιον αὶ Θυσία καὶ ὁ προαγων, ἐν τῆ ιερl huri g, οπρυτευον ουδεὶς μώινλὶται γενόuενον. Λdiiciam his, quoniam semel in manibus est hic Musei Rhenani hisciculus, epigramma Venustissimum, quod in iis, quae ibi Helckerus tractavit, duodecimum est. Venustissimum vero p inquietis, Candidati doctissimi r im- Ino absurdissimum, omnique genere perversitassis plenum. Fateor, ut quidem editum, et, Si diis placet, emendatum est. Nam sane quidem audire eSi verae pre

tium.

212쪽

In priino versu lapis si πατρίς, lapicidae, ut audimus,

errore. Immo eritici errore deletus articulus. Porro poteram, inquit, 3cribere 'Aπολλας. Cur ergo non se iacit, sed maluit xersum disperdere 2 Nili id di tum de tertio versu: et tamen quid huc monstri est, puer insans, idemque sedecim annus et sex menses natus Z Versu quario iure quidem δωροσυννὶ vocabulum novum nppellatur e ac sane tam novum est, quam quod eadem pagina ipse vir doctissimus secit, estossis. Addit, illud δωρο-nυνη obscurae hic quidem significationis esse. Crediderim non hic tantum, sed ubique, si umquain est usurpatum. Statum enim aliquem haec numinum forma simili eat. Ad septimum versum, quem ipse sic emendavit, parenthesin longiorem rommemorat ex alio epigrammate.

Vuid hue ad rem p Si ita scripsisset, ut ipse vult, is qui epigramma secit, addidisset hunc versum appositionis sigura uil ἰyoit ους, quo do ιοι dicerentur οἶκος με Πυρμένος καὶ Gyctv ων ν έκνα ἐά ci Drῖν. ἐ/9M P. At inepta est illa sententia. quia ei repugnant sequentia: nam si etiam deorum filios in Oreum pervenire necesse est, qui sit, ut hic sedecim annorum insans, qui non est dei sitius, sese tamen in campis Elysiis habitare, quodque permirum est, ibi quoque inter lilios deorum, quos modo alium in locum detrusos dixerat, vivere autumet 2 Denique cur nono versu donamur heptametro, et in decimo verbi mensura vitiosa Z22 Videte vero, Candidati optimi, quain sacile turpissimae istae label abstergi possint. Lupidis scripturas, Velchorus memorat has: i. l. IILIATPI . v. 7. UITO EI ΕΓ. v. 8. AMAOILEM. v. I 0. HAPYΣΕ. nod- datum igitur scriptori sua:

213쪽

In Phario mea sunt membra sepulto solo. Aetatis senos post menses fata tenellum Sexta me decima corripvere dia. 5 Nunc sed Abydenaei Osiridia aeristium esse Sesto, atque infernas non ad ne domos. Ipsorum prolem superorum certa manet mors,

Sed eumpsi felix derit λ Elyssis. Illa tater Grum pueros me sede locaruI0 Mercurius, Lethes nec tessti lat em. Intelligitis, opinor, Candidati humanissimi, etiam in

tenui argumento non temere neque incogitate esse Versandum, sed mentis et iudicii ope discuti tenebras et vera aut proxima veris patefieri. Eam igitur rationem curate ut in omnibus studiis vestris teneatis, si non vulgi perituram admirationem, sed Inansuram approbationem eorum qui sapiunt consequi cupitis. Speramus autem vos id velle, eoque acceptae nobis erunt petitiones vestrae: quas rogo ut ante diem XVIII. Ianuarii, quo comparendum vobis eorum ordine nostro erit, ad me uiueratis. Me vero Ordinemque Amplissimum, si quo modo vos in impetrandis honoribus, quibus ornari optatis, adiuvare potuerimus, volentes ac paratos invenietis.

Ρ. Ρ. Dom. I. Adv. Chr. a. MDCCCXXXIII.

in Videndus de optimatum sepultura Abydi Cremerus ineommentationum Herodotorum Parte I. P. 97. εeqq.

214쪽

DE VETERUM GRAECORUM 3

nadulphvs Rochetius, vir antiquitatis scientia eIarissimus, nuper diariis eruditoriini Parisinis dissertationem inseruit de veternin Graecorum pictura parietum, scriptam non solum maximo cum apparatu doctrinae, sed etiam Da eircumspectione ac moderatione, quae quoniam est fissimum est animi ingetiue veritatem quaerentis documentum, vel ipsa per se haud exiguam debet ad persu dendum vim habere. Propositum erat viro doctissimo, ut ostenderet salsam esse illorum opinionem, qui morem illum parietum tectoria pingendi, cuius tot exempla insepulcris Etruscorum inveniuntur, apud Graecos lain florentissimo artis aevo pervulgatum fuisse credunt. Quos quum latu C. A. Boettigerns erroris convineere in eo libro instituisset, quem de pictura veterum scripsit, Rochetins eam rem denuo, tum iisdem tum aliis usus argumentis, laertractavit diligentissime. Cuius dissertatio quasi bipartita est, quoniam a coloribus prosectus, quos Veteres Graeci statuis et melaismo induxerunt, deinde di putationem ad parietum picturam transtulit. Vtroque in

215쪽

DE VETERUM GRAECORUM genere sunt, de quibus adhuc viri docti inter se dissentiunt. Nec mirum. Nam archaeologiae, quam hodie non, ut olim, universam antiquitatis scientiam, sed illam modo eius partem, quae ad artium monumenta spectat, appellaro consuerunt, haec est ratio, ut, quum tres sint ex . quilius hauriri debeat sontes, ipsorum contemplatio Superstitum monumentorum; testimonia litterarum; indagatio eorum quae rei cuiusque natura vel seri vel poscit: eorum

in nullo quidem non diligentia, exercitatione, rectoque et cauto indicio opus sit, sed maxime id, quod secundo loco luisui, quia plenum est operis et laboris, vel negligatur, vel a quibusdam etiam contemnatur. Et tamensere potissimum est: quia testimoniis certiissima conficitur rerum cognitio, si quidem iis et interpretatio iusta, et, ubi opus est, recta emendatio adhibeatur. Ex hoc 4igitur genero adnotabo quaedam ad Bochoiti dissertationem, quo, si possim, aliquid conseram ad explananda ea quae dubia videbantur.

Ac primo quod Rochetius eum Voel kelio in Postumis I. p. 91. Platonem in IV. de rep. p. 420. C. destutuis coloratis loquutum censuit, recto factum credo.

et quae iisseri grammatici verba in Be keri Anecd. p. 82, 9. quibus cum Suida addi possunt p. 324, 5. 33 , I 8. υγα ια καὶ γραψι ν καὶ ἀνδριάν- GJ αφυριυς 'AVTHPύννὶς Ζωγρα po , non ἀνδριάντα de pictura diei,

216쪽

sed differre potius a γραφῆ , utruinque autem αγαλura vocari ostendunt, ut verissimo monuit Voel elius; nec perrarum dici potest, quod uno tantum, ipsoque eo loco

legitur, in quo dubitatur an sit ita dictum. Non puto, enim Platoni adhibitum iri, quod de ara quadam Neptuni scribit Se)lax p. 321. ed. Gassi ἐν δελτι' βωφῆ εἰσὶ

γεγνα ιι Πενοι ἀνδριαντες, λεοντες; δελφινες Ἀα ιυαλον 'ε ναπι,nοιῆοαι ' in quibus verbis nou est, ut Ustic ero in Silloge epigrammatum p. I 62. videbatur, mira vocabulorum conliisto: quid impediebat pnim, modo scriptura vitio vacua sit, quin penicillo vel caelo etiam statuae exprimerentur Z Megalographium simulacra deorum habentem memoravit Iitruvius VII. 5. qui megalographiam quid dicat, cognosci potest ex Platonis Sophista p. 235. E. Alia exempla statuae in pictura repraesentatae videre licet apud Pausaniam Ι. 22, 6. X. 26, 3. ed. Bekkeri,

cuius numerus sequor. Ac nescio an picturam signisca-xerit Lupianns in libello de domo c. 26. vol. III. p. 205. κατα δε τὸν sthaoν τοῖχον &νω πις αιαι Θυρος 'Ami νας ναὸς πεποί, αι' ὴ έλεῖς λίθου λευκου, τὼ qua ου πολε/Mστήοιον, ἀλγ' okν αν γένοι ro εἰον νην droυσης θ εου Πολει&κῆς. Haec interpretes, cum iisque Iacobsius, qui eleganter illam Luciani descriptionem illustrarit in praefatione Imaginum Philustrali li. 65.5de vero signo sacelloque acceperunt, credo, quod statim sequitur: εὶrci ιισὰ ταυοὶν ἄλλri 'ario, A, ου λί9oς πυροὶ γε, ἀλλα γραφὴ πήλιν. At haec verba etiam aliam interpretationem admittunt. Redeo ad Platonem. Schneiderus, quem latuit statuarum pici uino antiquitas, testes nominat, quorum affirmatio quidem aperta, sed suspecta fides est. Nam quae in BeLkeri Anecdotis scri

217쪽

DE VETERUM GRAE ORVM tabulam pictam a Platono dici putabat, simili fortassis ambiguitate etiam in versu Menandri disceptus. Platonem quidem, si de tabula esset loquutus, ακοχράψους dicturum .suisse recte ani inadvertit Voel elius. Quaesitum porro est, γρ Ο εἰκων Vel I9απτυς τ μος quum dicitur, sitne id de figuris sola pictura deseriptis intellistenduin, an de raelatura colorum varietate . distincta. Parum explicato M lcher is in S)llime p. I 6 I. rotin τὰ ζῶα, inquit, apud Empedoclem p. 200. inimo 300.ὶ sunt Murue pictae. Versus Empedoclis de Venere lii sunt apud Porphyriunt de abstinentiau. 21. p. I 0. et apud Athenaeum XII. p. 5I0. D. -

ουλῖν eta σπονσας μελίτων silarovrες ἐς Οἶδας. Miram videatur, pieta animalia offerri deae. Hinc Reif- .hio in mentem venerat scribi posse ser ταῖς τε ζώνn- 'M. Potuerat lenius, γραπταῖς τε λ νηὶ σι. Sed ne mutanda librorum seriptura est, et dubitari potest an te tilia potius quam tabulas dixerit Empedocles, sicuti qnum alii aliis verbis, tum Aeschilus in Clioeph. 230. 91 ρειον γραφὴν in textili dixit. Accommodata huic Tei sunt haec Manethonis II. 319.

6Λc suspicor nothetium sic interpretatum esse Finped Hem, quoniam dii δια Iuατίον ενυ φ&σιι ει α in adnotatio- ne ex Aristotele de mirab. e. XCIX. p. 20 l. erratum erat in utroque numero commemoravit. Simillima Em-

218쪽

νιθες τε καὶ ἀγήλuαra Oσαπερ αν ἐκ /Mῶ ωγραφος uερα εἷς αποτελή. 9uae Latine vertit Cicero de leget. U. 18. Atque de solio Iovis OlImpiae Pausanias V. II, 2. καὶ ma τε ἐα αὐτου cripst 1 uιαζμενα καὶ ἀγύλιιατά psειν εἰργασΩενα. Apparet ex his, alienos esse Empedocliscversus abbea quaestione, quae est depictis statuis. Porro adhibita sunt, quae apud Galenumvol. III. p. 615. Bas. si vo XVIII. pari. I. p. 519. ed. Lips. ex Euripidis Hypsipyla sic scripta leguntur: lδου Προς αἰ&εθα ἐDμιλλῆσαι κυραι, γραπτους οἷσι πρός- βλεπον τυπους. Probarunt viri ducti alckenarii emendationem in Diatr. p. 2I . Που, πρὸς αἰθερ ἐςαιιιλλο νται κόροι γραπτους ἐν αἰετιῶσι προ oua ειν τυπους. λοραις tamen coniecit Matthiae, non puellas, sed oenios dici videns: eni merito assentitur Rochetius. Auτοισι an recte scripsisset I alckenarius, non dubitavisset oel-kelius, Galenum si inspexisset, qui propter hunc ipsam vocem usus est Euripidis versibus. Sed eos 1 alckenarius violenter diffinxit. Sic erant scribendi: ἰδου, προς αἰθε siciuai σαι κορας, IPa.ITOυς ἐν αἰετοῖοι Προοῦβλέπων τυπους. Similiter loquutus Plutarchus in vita Arati c. 3. de commentariis illius viri: α παεγέργως καὶ υno χειρα δια

gines pictas dicero Euripidem: et est hoc prolecto propriae verborum significationi ita accommodatum, ut, nisi poeta esset qui ista scripsit, nullus dubitationi locus relinqueretur: verum poesis his verbis et pietas imagines et sculptas et adeo statuas dicere potuit, sic quidem con-

219쪽

Sylloge p. I 62. Sponium salso pro imagine sculpta, esselingium pro tabula picia imbuisse dicens, fortasge, inquit, Statua coloribus furioitu. Falso igitur illi, quia soriasse fuit, quod ipsi placuit 2 9uid vero, si id nonsuli P Et non fuisse visum est Rochelio, merito, quia nullo prorsus est argumento demonstratum. Is tabulam pictam dici arbitratur, item ut a Strabone in his XIV. p. 648. κnὶ si παrρὶς δ ' ἱκανῶς αυrῖν ηυςησε Iw9

220쪽

et de decreti illius verbis disserens Osannus Inscript. susc. V. p. 244. neque coluribus ilicias imagines hominum serendas censet, non cogitans sinu colore purpuream

vestem ab non purpurea internosci non potuisse neque credit picta tempestatibus suisse exposita. Et tamen vel in ipsa Germania Auetustae Vindelicorum in exterioribus aedium parietibus eximias in tectorio picturas cerni lices. Quo autem modo faciendum esset tectorium, ut colores non remitteret, docuit Vitruvius VII. 3. Hominis vero imaginem pictam decretam videmus in inscriptioneu pud Osannum p. 234, 53. ανα9εῖναι ci Droυ καὶ8 εἰ να ἐν τε ' moreri r ναππνὶν τόλείαν, quae totam viri liguram ostenderet. I t quot pictas imagines deorum liominumque Pausanias, Plinius, aliique sunt testati. Sed per Se εὶκων rc an rh et statua coluribus variata, et picta imago, et caelata vel sculpta effigies esse potest. Atque quod ex inscriptiuno apud Walpolium asseri Usan Bus, καὶ δείμησαν εἰκυμι γραArrῆ ἐ χρυσοχ, apertum est non lisisse de pictura dictum credi. Idem Statuendum de Aeolica illa ius riptione, cuius mentionem fecit Osannus: δντεθῆν δε αυτ se καὶ εἰκονος γραΠταν τε

tionem repetens Boclieitus. n. I 25. in ea neque εἰκων γνoarti uequo O. λον nominatur, Sed οπλοθι κύ, ut lu

bricum sit inde imaginem in clipeo pictam divinare. Has ima ines facile quis vet. scalptas esse credat, vel astixus clipeis. Lὶκόνα ἔνοπλον in inscriptione Olbiensi statuam armatam significare statuerat Rochet-tus. Pro ἐν ἴπλ o dictam volunt Koebi erus, Osannus, Boeckhius vol. U. Inscripit. p. I 28. b. quod quamvis insolens, tamen habet qua defendatur Latine dictam imaginem clipeatam. Et tamen ex Latinis solus clipeatam imaginem dixisse videtur Macrobius Sat. Il. 3. Nil

clipeus nominarunt. Eas'imagines obliquas esse consen-

at ci