Godofredi Hermanni opuscula

221쪽

ρονοτες uJςπερ λίanat. In his dubius suisse , idetur . Roelieitus, utrum καταγραφ) ν, an euin plerisque aliis do Rubnkenii sententia, quod pauci libri habent, καταγραφὴν praeserret. Iloe Boettigerus recte ut non aptum reiecit. Mulieres antem in additamentis ad Voelhelii librum p. 10 I. quasi nihil illa scriptura tertius esset, γραφην imaginem caelatam significare voluit. At recto codices plerique κατ αγοατήν, quod potuit etiam καταγραφri diei, ut tacito est ab.Schneidero in Lexi eo seriptum: verissimeque illi, qui obliquum delineationem intel- flexerunt. Id planissime monstrat Hipparchus ad Arati

quod perversissime D. Vossius ad Catuli. XXV. v. 63. a coloribus pictum est interpretatus. Conturbavit quosdam, quod Plinius XXXV. 34. de Cimone Cleonaeo seripsit: hia catagrapha inrenit, hoc est obliquas magines. Nam Boetii rus, quod obliquas imagines multo prius inventas esse oporteret, explicationem illam non esse a

Pliuio prosectam, talagrapha autem semiobliqua dicta suspicabatur. Vuin suit qui totum spectanti obversam faciein illo nomine appellatam coniiceret. nstblattI829. Ianuar. N. 7.) Errasse ego quidem Plinium puto, sed eo, quod usitatiorem, non primum, ex qua illa nata est, signiti alionem adscripsit. Nam quum ipsum per se hoc vocabulum, tum qnae de Cimone illo porro pra dicat Plinius, designationem diei ostendunt, qua non solum

extremae sgurarum lineae, sicut umbraruin, sed interiora quoque lineamentade scribuntur. Verbo ita usus Pausanias L

222쪽

- . .

28, 2. de statua Minervae: καί οἱ ἐπὶ της αoπίδος Aαπιθων προς Κενταυρους κω ι οσα ἐστὶν ἐειειυγασuενα λεγουσι eto νεῖσαι νυν, πιο δε Mes ταυτα τε καὶ τα λοιπα των ἔργων IIDMασιον καrGγράφαι τὸν Εὐινορος. Hinc καrαγραφος etiam omnino dicitur lineamentis notatus utque distinctus, ut apud Athenaeum IX. p. 387. F. et Luci auum Alexand. 12. vol. II. p. 220. Venio ad picturam parietum: de qua dum refero Ro- , chetu sententiam, tuterponam quae milii dubia videntur. Et quas urbe Roma antiquiores picturus Ardeae et Lanuvii visas memoriit Plinius, de quibus infra iterum dicetur, non dubitat Rochetius quin eodem modo ut quae nostra memoria in Etruscorum sepulcris inventae sunt. in ipsis pictae suerint parietibus arte Graecu vel a Graecis accepta. Eodem refert hoc Pausaniae, VII. 25, I 3. σῆμα τε ἐν δεa ιδε τῆς ὁδου καὶ ἁνδρα ευμ ις ἐaι 6suriiuαrι. tam 3 ΠΠ9εGrωτα, a ιυδραν γραφέ i t aliter tamen sentiens de lus: 22, 6. 1 1itice λευκου λει δευθέος ωοὶ ia αλλα ὀχριον καὶ Ουχ 'κιοrα ἐπὶ rαῖς γρα- αῖ εἰσιν ἐnὶ του τυφου, τέχνη νικίου. 0u0rnm de interpretatione Iocorum reprehendens quae scripsit Siebella, in posteriore notat etiam Salisum, qui hunc Niciam diversum esse iudicaverit ab illo, cuius sollertia inurendi Praxiteles in operibus suis est usus. In quo ego quidem Silligium non vituperaverim, siquidem nec tempora conveniunt, et ipse Plinius duorum suspi- pcionem sugeerit, quum Latine vertens Graeci auctoris ver-I0baascribit XXXI. 40, 28. hic est Metus, de quo

dicebat Haziaeles tatcrrogatus, quae maXrme opera sua probaret in murmoribus: quibus Alcius m νium admorisset: tantum ciscumlitioni eius tribuebat. Non satis discernitur, alium eodem nomine,

an hunc eumdem quidam faciant Olympiade ceu-tesima duodecima. Apnd Silli vin scriptum video centesma secunda. Et quamquam non incredibile est, etiam nobilem pictorem, qualem suisse illuni Nicomedistilium constat, operum suam priuestitisse Praxiteli, tamen

223쪽

2I6DE VETERUM GRAECORUM huc quoque valde est veri simile, ut confusus cum illo fuerit alius xcias, ipso quoque inurendi peritia laudem adeptus: praesertim quum Plinius alio loco, XXXV. 39. illam inurendi artem, ipsi tribuat Praxiteli his verbis:

cera pingere uc picturam Gurere quis'excoxis remi non constat: quidam Aristidia inrentum putant, consummatum a Prazisele. Dicebatur autem talis urti sex dγαλtia ronoiola V Dor, ς. Id enim npertum est restitui debere inscriptioni apud Reinesium IX. 5 I. vol. I. p. 560. pro παλιιατοποιος, ἐγκαυσἔνὶς, qu0d nec II et Lero in S1llogo p. 163. nec Boebetio p. 4.suit suspeetum. Sed Chaeremonis versibus apud Ath naeum XIII. p. 608. D. colores arctaeo lagice, non poetico inusti sunt ab O. Muliero in additamentis ad Voel-Lelium p. 98. Non isto modo, sed sic scripserat poeta elegantissimus: uαι δἐ WA,πρωτεe, ως ἀγάλuατος,

Redeo in viam. Niciae quidem illam in sepulcro picturam latetur Ruchetius incertum esse utrum in tabula an in ipso pariete inustum putare debeamus. Sic iudicat etiam de his, quae Pausanias Η. 7, 3. de monumento Xenodocae scripsit: mno'ruι δἐ ου κατὰ τον ἐπιχώριον et ροπον, dλλ' ως ciν τῆ γιγripse. ειάλιστα αρμο ι 'γγαψῆ δε, εDερ αλλη τις, κοὶ αυνη ἐσrὶ θεας tiξία. uum ante docuerit Pausanias, qua forma Sicyonii ex-

Struere mortuorum monumentat onSuessent, quae non

inultum spatii in fastigio columnae imposito relinquebat picturis: patet hoc monumentum sic factum .suisse, ut caperet quas oporteret imagines: sed illae uirum in pariete an in tabula pictae suerint non est declaratum. T ligit nothei tus epigramma inter incertornm 670. sive in

224쪽

PiCTVRA PARIETUM. Sed si in monumentis sepulcralibus picti sint parietes, non putat pictus esse in templis aIiisque aediliciis. 9uam quam latetur, quod de Panaeno scribit Plinius XXXVI. 55. in Elide aedes est Minervae, tu qua frater

Phidiae Panaenus tectoriam induxis lacte et crο-co subactum, ut ferunt, factum videri a Panaeno, ut eo in tectorio pingeret: pinxisse enim eumdein parietes, qui Olympiae cingebant statuam Iovis, de quibus sic Pausanias V. II, 4. ἐν γ λυ/ιΠιρ δἐ in ι arci τροπον τελιχ πεποιηuέva τα ἀπείργονrή εfri sic scribon dum τουτων των ἐρυμήrων ἶσον 1ιἐν GΠανεικρυrων λυρυλ ἐGrίν, ala tinim κυανευ μυνον ' τα δἰ λοιπα αυτων παOMχεται Παναίνου τρα χρ. 9uas picturas dein describit. Eas in udo pictus suisse coniicit Rochetius, collatis Plinii et Pausaniae inter se testimoniis, quamquam eX mentione, quam Plutarchus in Amatorio p. 759. C. et Plinius XXXV. 31. huius ti ingendi generis laetant, non posse collis, communiter apud Graecus usurpatu in esse florente arte et a claris pictoribus. Itaque hoc singulare exemplum nihil probare nisi Panaenuin ' propter cognationem et amicitiam cum Phidia se ad vi- . lius genus picturae demisisse. Vereor ne plus quam opus

erat largitus sit nuchetius parietum picturam Graeciae a vindicantibus. Nihil est enim quod cogat credere in t ctorio ista pinxisse Panaenum, quouiam isti parietes, e 'quos Pausanias τρόaον τοίχων ν ' ΠεποιηΠενα ἐPUMVT appellat, non.suisse muri, sed murus r praesentasSE Vi- . . e. . dentur. Caeterum picturam in udo, de qua praecepit . - N.

Vitruvius VII. 3, 7. p. 185. Od. Selin id. nescio an Plato quoque comprehenderit liis, quae scripsit in Epi- . I nomide p. 975. I,. καὶ υσων γρανικὴ ut ηρ πολλῶν '

225쪽

. certasset. Haec confitetur tam speciosum praebere parietum picturae testimonium, ut ipse Boettigerus p. 368. de parietibus cogitasse videatur. Sed quum ab illo tamen sic de Polygnoto disputatum sit, ut omnem eius artem in tabulis versatam credi oporteat, suspectum habet 12 illii in Iusto Plinii nomen Polygnoti. In quo ego quidem nou assentior. Tantus enim artifex suit Polygnotus, ut intrari non debeamus, si nullum ille genus picturae intontatum reliquit. Nam encausticas quoque eius picturas exstitisse testatur Plinius XXXV. 30. ex quo simul intelligitur, plerumque eum penicillo pinxisse, quod egregio convenit.cum illa narratione de pictura Thespiensi. Uuin statuariam quoque attigit. Praeterea nihil proficimus Polygnoti nomino remoto et manet enim, ipsos iideri parietes pictos esse Τhespiis, nisi plane inepte loquutum credere

Plinium volumus.

Addidit his Bochetius Pausaniae verba Ι. 26, 5. de templo Erechthei Athenis: γοαταὶ δε ἐπὶ τῶν roἱ-χων του γε VOυς εἰσὶ του Βουταδων. uas imagines non in ipso pariete, sed in tabula pictas fuisse putat, motus testimonio Plutarchi in Vitis X. oratorum p. 843. E. sive vol. m. p. 355. ed. Reisli. qui postquam scripsit, κατῆγον δἰ et ο γενος ano Boυrου του ' Ερεχ9εως του Ιης καὶ 'Hφαίστου mirum hanc scripturam sugero quemquam potuisse , τα δἐ ἐγγυτάλαν αno AOκομ i-δους καὶ At κου σου, Ους O dijuoς ταφαῖς ἐrsuησε orisiosse, pergit sic: καὶ εσειν αυrη ij και πωγη ἔου

226쪽

Ugneam. At tabula lignea, etiam si ex uno ligno constat, non magis Graece τέλειος πιναξ, quum Latino perfecta diei potest: id quod movebat Ileis ium, ut illam vocem mendosam putaret. Neque vero ista una po-. init tabula esse, si verum est, qnod Pausanias scripsit, ἐπὶ των τοίχων pictas fuisse illas Butadaruiu imagines. At nec salsa dixit Pausanias, neque apud Plutarchum Inendosum est τελείψ,' sed pulcre consentiunt inter suambo scriptores: nam πίνας sic dictus a Plutarcho est, ut picturam ipsam, non materiam in qua picta esset significaret, qui nec rarus vocabuli usus est et observatusa grammaticis: unde Ilesvchius: πίνακες, ἀναγραφαί, . εἰκόνες. Hunc πίνακα Plutarchus τελειον dixit, quod omnium a Buta deinceps Butadarum imagines contineret, I 3 quae quod bene multae erant, non tu uno erant, sed pluribus in parietibus Erechthei pictae. Ex quo consequitur, Plutaretii seu quisquis illu in librum scripsit na rationem non impedire quin imagines illae in tectorio pictae fuisse credantur. Illein ergo cadit etiam in haec Pausaniae m. 4, 2. : Opαὶ δε εἰσιν is et is νmo Ira ' λυγνυπου tiεν, 'Oδυσσευς τους 3ικησε, AZας hJrὶ κατειργασμενος, 'Oνασία δἐ 'Aογείων ἐπὶ si βας ὴ προτέρα στρατεία ' a Diore si ἐν δ ὶ εἰσιν ἐπὶ του προνάου τῶν τοιχων. Λliaque apud eumdem non pauca huius modi inveniuntur, de quibus infra. Iure vero ac merito nochetius Mulieri notavit Iecl- , ' tatem, qui in breviario archaeologiae p. 208. quurn nveteris Atticae disciplinae pictoribus parietes pictos esse ex Pausania VII.I22, 6. collegisset, confirmari id dixit tectorii quod Athenis in templo Thesei fuerit reliquiis, in quibus tamen nullum picturae vestigium est repertum. De aliis aliorum erroribus, ut Uelckeri, maxim quo de Hittorssii mirabilibus commentis ita disputavit Rochetius, illi ut satis refutati videantur. Sed de Olbi adspictore, cuius a Pausania I. 3, 5. facta est mentio, quum . ita dubitavit vir doctissimus, ut et gravius corrupta e epularet illa Pausaniae verba, et laudaret Silligium, quod omiserit istum artisicein in Catalogo, fugisse eum videtur

. . .

227쪽

DE VETERUM GRAECORUM

lenissima et certissima emendatio Claxi eri, quam merito recepit BeLLerus: τοις δε θεσunc τας εγρωνε Πρωτογενης λαυνιος, 'Oλβια his δε ΑαλλιILπον, οὐ ναιους ες θε*ι ΟΠυλας ἐγαγε φυλαcυνχας τ ῆν ἐς riὶν ' Ελλάδα Γαλαrύθν,ἐς pro . Confirmatur liuec emendatiocvalidissime iis, quae β. 4. et X. 20, 5. narrata legimus. Cratini versus in Diunx salexandro apud Pollucem VII. I 22. παραorc δας καὶ προ ρα υλ ι ποικίλ , utrum sit, ut Rochettiis coniecit, detlapidum divorsicolo- Nun emblematis intelligendus an de coloribus, non ditu dicetn: verum quod Boetii rus p. 284. Agatharchum, picturem se narium, quein domum Alcibiadis pinxisse Andocides et Plutar lius tradiderunt, non parietes ipsus, Sed ligneas tabulas picturis ornasse putat, et quidem quia scenae quoque ligneae essent, id vereor ne haerenti senisti in animo opinioni indulserit. Nam pictor scenarius non a materia, in qua pingat, sed ab rebus, quas pingit,

nomen habet: pingebantur autem non solum ligneae tabulae Scenarum, sed etiam vela, quae in periuciis suspen-I4derentur. Νon dico hoc, quasi contendam Agatharchum in illa domo non pinxisse tabulas Ornandis parietibus, sed quod nego per ea quae habemus testimonia liqudre, tabulasne an tectoria pinxerit. Nam ne ex eo quidem quid limin comici potest, quod, licet celeritatem qua pingeret laetaverit Agatharchus, ut Pluturelius in vita Periclis P. I 3. prodidit, tamen quarto demum mense, ne tum quidem absoluto opere, teste Andocide, e domo Alcibiadis profugit. Sed hoc ipsum temporis spatium etiam nocheiti coniecturae refragatur, qui eum, Voel elio in Postumis p. 104. auctore , nihil nisi ornamenta quaedam illa in domo pinxisse arbitratur. Nam istiusmodi res multo breviore tempore, ab eo praesertim pictore, cuius tanta celeritas esset, pingi potuerunt. Vuocirca

mihi quidem nec quid pinxerit Agatharchus in domo Alcibiadis, nec qua in materia pinxerit, satis exploratum videtur. Tabulis quidem undecumque coemptis ornatam du-

228쪽

PICTURA PARIETUM.

Iimm memoravit Philostratus in Vita Apollonii V. 22. kr χανε δἐ Ωεινακιον νεό πλουτον Tε ροπαίδευτον, οἰκ Duoυε ενοκ οἰκί&ν τινα ἐν τ ι Ῥύδ i, καὶ δεροιτερον ἐς αυm ν γνατας τε παντoως -ὶ λι- λυς ἐξ ciatii tων ἐζ νυ D. Illuit vero sucile concedetur Boelietto, in Socratis vertiis apud Xenophontem Memor. III. 8, I 0. 7 othraὶ di xtiὶ ποικιλίαι πλείονας εὐ Iso συνας ἀδευστεροῖσι ' η Παρίχουσιν, quae sunt de ii ilibus privatorum dicta, ποικιλίας intelligenda esse ornamenta parietibus illita, tilias ποικίλucirci dicta in Oeconom. c. 0, 2. et Platonis uippia mai. p. 298. Λ. Aeliano vero di propter temporum rationem et propter ipsius seriptoris lux itatem nihil tribuendum putat, scribenti in V. II.'XIV. 17. timo rhς ελεγεν 'Ἀρχελαον εἰς τηι

οἰκ-ν τε rρακοσίας ut &ς αναλῶ γαι Ζευξιν διισθ' u Gά3ιε- νον τὰν 'II 3σκλεω raην, ἶνα c Dri ν.κarar ora fot. At sive vera si vo salsa tradidit Aelianus, certo lii turis o nari domus illo tempore non insolitum fuisse prodit liue testimonium: quamquam parietesne an tabulae parietibus inserendae pictae Fint, non docemur. His sere argumentis nam leviora quaedam praete po) eam Rochellus sententiam amplectitur, ut eo tempore,

quo maxime florebat B pud Graecos ars pingendi, in ipsis parietibus, si ornamenta excipiantur, nihil pictum esse putet, nisi in nonnullis monumentis A pulcralibus et serius etiam in aedibus privatis, sed ut nuinquam hoc genus urgumenta historica comprehenderit. 9uae quamvis dociest ut diligenterque exposita, tamen lictum videtur. Ac primo quidem plerosque scriptores tam umbigue rictum picturam nec non pictos significare meti illud non est ostensum, historica argumenta a parietibus suisse exclusa. Vix enim credi potest, quae in Sepulcris erant, non e genere historico suisse:himino, quum consiteatur nochettus, Ardeae et Lanuvii in parietibus picta suisse, quac Plinius XXXV. G. se admiratum scribit, luculentum habemus pro historica pictura testimonium. Sic autem ille: exstant certe hodieque antiquiores

aliquid dubitationis ro- n, etsi conredendum est, IS , A . loqui, ut nec testari pa- o . ' Ἀώgniscare' ideantur, ta- . . . ' .:

229쪽

p turae Ardeae in aedibus sacris, quibus equidem nullas aeque demisor tam longo aevo durantes, Gorbitate tecti reluti recentes: similiser Lan ursi, tibi Atalanta et Helena comminus p tae Sunt nudae ab eodem artince, titraque excellensissima or-mo, sed altera ut rimo, ne ruinis quidem templi concrassae. Caius princeps eas tollere conatus est, latatae accensus, si tectoria.natura permisisset. Durant et Caere, antiquiores et ipsae. At, inquiat quis, lino non Graecum est Dxemplum. Sed tamen Grae- .cum suisse Ardeatis templi pictorem, quem civitate ibi donatum dicit Plinius XXXV. 37. Cleoetam nomine, persuasit Itochetto Silligius in Catalogo p. 246. seqq. relicto epigrammatis Latini versu, quod in ipsa pictura scriptum luit. Milii quidem etsi valde suspecta est illius

coniecturae veritas in tanta scripturae fluctuutione, tantum tamen valere testimonium illud videtur, ut prodat, pictorem istum, sive Graecus, sive alius nationis suit, non pinxisse res Graecas, nisi 'a' Graeco magistro eruditum. Topiarii vero generis picturis domos aluid antiquiores Graecos ne exornatas putemus, Plinius obstat, qui XXXV. 37. divi demum Augusti aetate primum in stitutam esse amoenam parietum picturam tmtatur, quae illas, porticus, lucos, nemora, et quae alia huiusmodi Inulta enumerat, repraesentaverit. Omnino autem Vereor ne Plinii severae seculi censurae plus quam Oportebat et Boettigerus tribuerit, et qui ei assensus est.Rochellus. Scribit enim Plinius, ubi illa quae modo indicavimus in parietibus pingi coepta dixit: sed nulla gloria artim ocum est nisi eorum qui tabulas pinxere: eoque Eenerabilior, apparet antisvitas. Non enim parietes excolebant simiais tantum, nec domos tino in loco mansuris quae eae tacendiis rapi non possent. G- aula Protogenes contentus erat in hortulo suo. Nulla in Apello tectorias pictura erat. Nondum Ubebat parietes totos pingere. Omnis eorum ars I 6urbibus excubabat, pictorque res communis terrarum erat. Visa haec sunt valde confirmari his Cice-

230쪽

rnium

ronis verbis in Verrem IV. 55. purna erat AgasIoeli reris in tabulis picta praeclarer his autem tabulis inferiores templi parietes rest bantur: et paullo post: riginti et septem praeterea tabulas pulcerrime psetas ex eadem ae 'sustulit. Luculenta sane Ilaec et gravia sunt testimonia: sed tamen operae pretium est videre quid testentur. Λ Cicerone accipimus, S ratust si in aede Minervae tabulis vestitos fuisse parietes, quas tabulas sustulisso Verrem. Atu eo non esscitur nusquam ipsos pictos esse parietes et quales si qui su runt in Sicilia, quoniam non parietes totos tollere Verres potuit, ne mentioni quidem locus erat. Fuisso autem, si non illic, ut alibi, nescio an ex ipsis colligi possit verbis Ciceronis. Nam cur opus habuit dicere pugna erat Agathocli regis in tabulis picta prae clare, nisi quia potuit ea pugna etiam non in tabulis, sed in ipso parieto esse picta 2 At hic Plinium opponi video, qui neget morem tuisse, parietes ut pingerentur. Negatne vero Z Non crediderim. dium primo, si nul-ranti, gloriam fuisse dicit istiscum, nisi qui tabulas pinxerint, suisse oportet, qui quod non pinxerint tabulas, manserint obscuri. Opponit aut 'in tabularum pictores pictoribus parietum: fuerunt ergo qui parietes pingerent, sed minore fama, et si qui in utroque genere versuti erant, tabulis magis quam parietibus pictis inclaruere. Caeterum qui tubulas pinxerunt, certo non cogitabant de igne vitando. a quo ne templa quidem tuta fuisse, permultorum ostendit deflagratorum memoria templorum apud Puusu-Scilicet Plinius privatarum aedium parietes vel,

pieturis te torii vel improssis ustixi vo tabulis ornari in dignum iudicabat, quod sic et delitescerent praestantes picturae et saepe perirent incendiis. Pictores alias credo et satis idoneas caussas habuisse, quibus magis ad tabulas pingendas invitarenturr materiam ligni haud paullo quam tectorii et tractabiliorem et subtilitatis maioris capacem, tum etiam diuturniorem; facilitatem pingendi i bulam in machina commode positam; tranquillitatem otii domestici ad elaborandum perpoliendumque; plerumque

라틴어 텍스트