장음표시 사용
291쪽
284 DE FABULA TOGATA , Fortasse cretici erant hi versus, exciditque aliquid post
Ad primum Pantalei fragmentum,
ρ Contemnes ' LGer tus est. Ita mater eius dixit in Gallis, quum ambOS Umerem, hoc adnotavit Neutarchius: Gallia hie disyllabum est; ut nuditis multaque alia, his similia, havd
raro. In eo sallitur. Afranius vel quum ambos eo emerem, vel ambos quum emerem scripsit. In Pompae fragmento secundo legitur: - Tens tu. In medis nemo est. Magninceroto Fluctuat os ad illum. Acci pise hoc. Tegetu et gustiae. t
Ηiatus vitandi caussa arire scribendum coniecit Neuiarchius. Facilius erat et veteri sermoni accommodatius ostiatim me ire. In Privigni fragmento septimo decimo seribit: quoequae festo solemus facere nos dis, quot diano vere promisces omnλ, aeque profesto concelebras secum tuum. , Sic scribi in corrigendis iubetur. At id nullo liuodo admitti potest, praestabatque quod antea placuerat per- misces vere. erum aperte quaequae non potest serri, ictus autem aliquot vitiosi sunt. Antiquissimae editiones Nonii habent, quae festi facere solemus die vel de quotidiano vere promia et vel promi cue) ueque profesto concelebras focum. Viauedam . post facere inserunt nos. Omnes habent quae, nulla quaequae, nulla tuum. Dinc veri simile fit, sic scribendum esse huc Dagmentum: I quas festo facere non solemus nos dy, quotidiano tu vera agis promiscue, re
292쪽
AFRANIUS. . 'insaeque proferto os festo concelebras fo-
In vicesimo primo fragmento legitur rt ax Metus, quam duriter nunc consulit e temo meo. At non est credibile in scena caesum esse servum. Non dubitandum quin verum sit con3ulit . a In Prodigo non potest scribi: .
nam me pudet, tibi mecum loquitur Num
aliquia si sustero, Graece Oridet me m
Non potest enim sustero dactylus esse. Libri non habent sc Itaque cum Boillio aliquid sineres scribe dum, quod pendet ex pudet. Neqno in 'oditi fragmento tertio mixti Baccheis 'Cretici serendi:
deliberatum est, non tacere 4 Uu8: . . Amyclas tacendo per se audia. Videtur poeta scripsisse: . det Aeratum est non tacere me a Uus: ' Amyclas en tacendo per Ass orario.
In Suspecta' fragmento quinto in hoc versu, in Arpinos iam, quantum potis, explodam fi
minem, tit aetatacetur, reeipi debebat Fod quidam habent pote, quia damna dus in Gesura anapaestus est. . . In Virginis stamento sexto hos Neuklachius Ba
293쪽
de rea; malleque se non inserisse dixit. In quotasse primas duas Hllabas in unam contractas esse voluit, quod seri non potest. Nec sententiae, quae in his verbis est, aptus est numeras Bacchiacus. Videntur haec sic scripta suisse reerbis pauculis respondis tristia, roce deducta, male quod se quiesse dixit. Vopisci secundum fragmentum sic scriptum:
Inspecturam dicitur codex Stephani habere: edd. vetti praebent ias iam et Gscientia; vulgata iascisuram. Vesperisus, quod vel pravo ictu vitiosam scripturam prodit, nusquam legitur, sed respers et. Hinc coniicilicet: noei non με tam anciatalam restram esse et resti spic&m, vel, qunm Gulielmus non inepte inscitulam seribi v luerit, nota non inscitulam ancillam restram et resti sp rem. Septimum fragmentum sic scripsit Netairchi r- id est intus actum. Persit vero nimia
Horum versunm posterior non habet metrum. Nec verisimile est, si sic seripti. hi versus suissent, Nonium haec verba, M est tatus actum, additurum fuisse, quae nihil ad indelitatis nomen, quod explicat, tonserunt. Antiquissimae editiones habent idem intus actum. D inde libri peris. Ais in quibusdam veteribus editionibus lineam supra positam habet, ut sit --ο. Ex his
294쪽
ex animo indelitatis In nono fragmento non placet miserum in his versibus et non dolorum partionis reniat λ mentem . . tibi, . quοδ miserum pertulisti, tit partum prosic rei pater. In Iibris est misera, ni scribendum videatur quos tu misera. Neque quod coniecit Neukirchius, ut partum pro cis scribendum esse, probari potest. Niliit impedit enim, quin non de exposito iam puero, Sed do ex
ponendo sermonem esse credamus.
In vicesimo secundo fragmento typographi errore puer, tia pro pueritia scriptum putamus. In ineertarum sabularum fragmento duodevicesimo tibi non recto Ionga ultima positum: - accedo ad te ut imi cerescem suam linteo. t in tibi sinis erat versus, aut ictus sic ponendi: - accedo sed te, tit tibi cereicem ingam
Apparet ex his adnotationibus, qnae laudabili diligentia exsequutus est Neukirchius, lito illic meliorem succes- , sum habitura fuisse, si magis ad ea attendisset, in quibus elegantia posita est artis, qua versus secerunt Feteres poetae Latini: quae quidem res sane non potest nisi longo usu penitiis cognosci. Simul autem vellemus, non praecipuam curam in metra impendisset, quao etsi necessaria est ad constituendam scripturam, lainen, quoniam in solis vitiis removendis versatur, non satis
facit, ubi explicationem requirimus. Ex quo genere patet multa adhuc, de quibus disputari possit, relicta esse,
295쪽
.' maxim n .etiam quod ad nomina quarumdam subularum . attinet. Sed tamen nemo non intelligit, id non ante se-- liciter agi posse, quain quum, quod iam sperare licet, ex codicibus emendatum acceperimus librum Ν0nii, quo' nullus Latinorum grammaticorum uberiorem meSSein Pra bet fragmenta scriptorum colligentibus.
296쪽
I. Enpolidis in uων Darmento tertio patet neque ab interpunctione neque a caesura excusationem peti posse hiates in his . o QOMTε παρελλι, ἄπιερ αγαθοὶ δρομῆς, sed inserendum esse δ' in sexto fragmento recte quidem Raspius Vesthenarii emendationem probat, κριους tu ἐκγενναν, sed inerre debebat proverbium, quo ea emendatio nititur, quod secit demum p. 77. in adnotatione 4 I. Ad septimum fragmentum p. 24. Fritrachii snspicio memoratur, ab scholiasta Aristophanis ad Vespas x. 997. I 00l.) non recte in filiis Hippocratis Periclem nominari, sed legendum esse Boi ζυγην, quod cognomen sit Demostrati. Id quomodo intelligi debeat, lectori demum p. 55. patescit. Sed tamen neque haec nequo aliae de isto Pericle coniecturae valde sunt verisimiles. Reifigit conatus, qui
In Diurnis scholastitis a. 1833. m. ianuar. n. 13.
297쪽
more suo indicta ore alio proferre quaerens ex apertis trimetris doctriniaeos dictione et metro aeque pravos esse-cit, silentio erat praetermittendus. Neque vero trimetri illi tales fuisse videntur, quales Ravius exhibuit: Ἱπποκρατους δε ποδες εμβotiuοί τινες,
Mialto minus λοιδορία in Aristophanis Cocalo secunda syllaba producta dici potuit, nec debebat non improbari Brunt ii τέκεα, eisi id praeivit Fritetsebius in dissertatione de Daetalensibus p. I 29. Tεκνα seribere potuit Eupolis, ait gravitatem tragicorum imitaretur; non potuit
quia Aususcemodi continebatur, aut quod murisere tribuis homo Eupoliri, quod est Aristophanu, qui l. I. Demostratum oppeltat πολυζLγχοῦς, h. e. μανιώδης Βουζυγγ. Id intonsideratius iudieatum videtur. Credibilius est, aliquem in EupoIidis sabula insane elamitasse, ut illa in eum verba diei potuerint. Decimi fragmenti versus, qui metro soluto apud setioliastam Homeri atque Eustathi uin exstant, quum omnino non bene, tum non sine metri vitio in numeros r digere conatus est Raspius. Eorum duo posteriores sic videntur a poeta profecti esse eo 3ιὸν λεγων φευγωuε ν, ω μεν ἀναπτεροι
ὁ δ' αἶ λεγων ιε νωειεν, ὁ δε πείλι. et In perobscuro fragmento, quod quinium decimum est, servato in Stobaei eapite περὶ βραχυλογίας, XXXV. 2. adnotata quidem est seriptura ed. Trineav. et cod. D. R Prima manu, φρασω δε τὀ προῖκα, pariterque
298쪽
Salinasti et Wakosoldii toniectura, διὰ των καιρίων, quam Raspius iniuria non Graeeam esse opinatur, sed quomodo intelligendum sit, quod ait, G ru ata acquiaeSCO ego, dein uni p. 60. et 78. discimus: et tamen vix quisquam adducetur, ut δια των χωρίων significare credat per singula, particulatim, sive Germanice enim indicavit vim verboriam istornui, etsi ne Germani quidem sic loquimur in dia einremen Felder gehen. I inino δια τῶν χωριων ad demos referri videtur, quique loquitur hoc dicere, desinere se velle coniunctim loqui, sed
potius per demus, i. e. per chorum, rem eXpositurum esse. Verba haec sunt: ι του μῖν ἐν κυκυο γε παυσομαι λογον, φρασω δέ σοι το ΠραγMα Ἀδια των χρουρίων.
Fortasse tamen non salsa est ultera scriptura το προῖκα vel τί προῖκα, quia sis gratuito. Et profecto doludo per chorum res exponitur eo fragmento, quod recte proximum p0suisse videtur Raspius, qui p. 60. etsi salsa illa interpretatione captus, dicit: loquitur euelm iam δια των χωριων. Non enim, ut putat, idem, qui trimetros illos dixerat, sive is chorus, si vo Myronides sit, tetrametros qui sequuntur pronunciat, sed trimetri sunt Myronidis, chori autem, των χυνοί 0ν, tetrametri, non illi tamen statim trimetros istos excipientes, si vera est ea, quum infra proponemus, opinio. In duodevicesimo Pamputo vera scriptura esse vi
Multum megotii Raspio p. 68. secit fragmentum vicesimum tertium, ut denique putaverit verba, ex quilius Constat, τευ δ' αν OIνος εῖο πολυς Πίσει, quia nullum in metrum quadrarent, Doricam prosam esse. At ante omnia removendus erat soloeeismus, quo sueto sp0nte apparitura erant metraroτω δ' αν οἶνος k πολυς, triίσει. . into, quum is conieeissem sentior monens Fritrachio.
, praeserendum esse facile as-
299쪽
In sexto et vicesimo fragmento p. 69. repudiam videtur Raspius, quod p. 36. probaverat, καὶ Προςαγῆ- λωιαι οελίλοπιες, quum id sic explicat: quos demagogos honorsius decoranimus redi ros, eosdem, quum eum in eo sint, ut abeant, adoremus tamquam deos. Nam haec explicatio pertinet ad scripturum, quam reiecit, etsi verissima est, ἁμελίλον GYςr cui taliten participio si gnificationem tribuit, quae in eo inesse non potest: Signia scat enim rerersos, i. e. postqvam ad inferos redierint. Accedimus ad ordinem, quo disposita sunt fragmenta. Ilac in re apparet, Raspium nimis ad singula quaeqno intentum, magis ulla aliis adnexuisse, quam universam rem ante oculus habuisse. Si mulse videtur interdum prima specie ruptus tuniecturis se dedisse, quae accuratius consideratae sirino landamento carent. tulo rursum alia idoneis paussis destituta mansere. Proficiscitur p. 39. ab his Plutarctii in vita Periclis c. 3. ὁ δ' Εἰ no-λις ἐν τοῖς Axγωις Πυνθ ανψιενος τυρὶ ἐχαστου et V
Hinc colligit, quattuor deinagogos, Solonem, Miltiadem, Aristidem, Periclem, non simul, sed deinceps alium post aliuin in scenam prodiisse. Id credibile quidem est, sed non sequitur ex verbis Plutaretii, ex quilms potius satis
apertum est, omnes lain ex inseris advenisse, ct nunc . quaerenti qui sint ordine nominari, sic ut postremus nο- minetur Pericles. Itaque non, ut naspius fragmenta Or- . .dinavit, tu in prodierat loquutusque erat Miltiades, qutim iste versus dictus est: immo nondum ullus mortuorum quidquam dixerat: omnino, quum illi non sua sponte, sed, ut ῆγαγες ostendit, adducti ab aliquo venerint, fortasse a ductore mortuorum Mercurio, evocatio umbrarum in prima parte subulae locum habere debuit. Nunc sacrificii in illa sabula mentionem' laetam videmus. Dct eo Raspius p. 67. non indicans cur saera facta sint, nihil amplius dicit quain: tit magis commorerentur specto-
300쪽
lorum anmi, sacriscis facta sunt; et p. 69. 1 cris factis demagogi, quctus niaia Gm erat intereseos neotia, ad inferos rederant. Illa quidem non acquiescimus, nisi apertius declaretur, quae sint illa sacra et qua caussa celebrentur, quidque sit cur peractis de-muin ad inferos redeant umbrae. Defendit Raspium in litteris ad me datis Fritaschius, monens, quod ex dispersa Raspii disputatione non satis patet, sacra eum illa intelligere, quae fieri solita sint tertio die Apaturioruin, quo rem actam in Demis fugi. Et profecto bene congruit cum ea sententia illud quod supra commemoravimus,
eossato Photio in olκιαστηρια. Itemque alterum fragmentum, quod exstat apud Athenaeum III. p. I 23. A. TO χαλκίον θέει ιαινε θ' 1 -ῖν καὶ Θυνὶ πεσειν τινὰ κέλευ, ἴνα σπλάZχνοισι συγγενωαεθα. Sed isud tamen vereor, ne sine caussa statuerit B pius, saera lacta esse ante quam n mbrae in Orcum ubirent. Sunt antern alia quoque similiter comparata. Aestatim qui a Raspio ante hunc Versum O G Περ κεφαλαιον των κάτω9εν ηγγες positi sunt septem versus Periclis tandem continentes, potius proxime sequuti esse illum versum videntur, ut adeo ille quoque versus a Myronide fuerit pronunciatns. Ρ riterque quao p. 27. allata sunt Aristidis verba, vol. II. p. IT . ed. Dind. quibus ille ex Eupolido reseri, παντα δ' εIναι φλυαρίαν προς ἐκεῖνον Vσὶ ρουν ου- τωσὶ δυαειυαινα ν' γάρ ἐστι νυμ et ις, ων Iἐστιν λέγειν; ὁ Βου Drta αριστος, αλπxῖριος, si ac curatius considerantur, minimo videntur eo ducere, ut,
etiam si in iis lateat hie trimeter, φλυαρία Πακι ἐσχὶ προς Toν Περικλεα, eum eo continnati fuerint qui sequantur apud Aristidem