장음표시 사용
81쪽
Iam vero ad illa responderi poterit, quis Nitrachium
heso coniecturae opposuisse supra est dierum. Nam quod illo ait, magnum sumi temporis spatium, quo poetae nihil nisi iram Achillis et reditum Vlixis cecinerint, id si ita esset, profecto dixissem, quod mihi ipsi ineredibilo videri debebat. Νon illud, sed hoc volebam, ab ipsis
heroici earminis primordiis, qnae in illarum rerum expositione posita fuissent, aliquamdiu illo in orbo se continuisse hanc poesin. Idque et per se valde probabile est, recente nori carminnm generis fama, et conitrinatur ali riun populorum antiquis carminibus, quae aliquam clarit tem adepta a multis deinceps poetis variata sunt atque amplificata. Sed paullo post quin poetae etiam caetera, quae ad res Troianas pertinerent, carminibus sint pers qnuti tantum abest ut negem, ut id non potuisse non fieri eontendam. Sed id non statim, verum vigente
iam Homeri fama, perque illam potissimum nobilitato bello Troiano, factum esse, eo prodi videtur, quod pler que, quae alii de bello illo retulerunt, tam sunt sabulosa et ab rerum veritate remota, ut vix dubitari possit, quin
poetarum ingenia tenuem belli illius memoriam mirabili-22bns inventis latius latiusque extenderint. Haec carmina quum, quemadmodum omnia illius aevi, breves et inter
se non nexae rhapsodias essent, carerentque Homerici nominis commendatione, non mirandum videtur si interi rent, dum illae rhapsodiae, quae Homeri nomine circvm- serebantur, propter claritatem Suam et saepius consta siusque recitabantur, et maiora semper incrementa capiebant, et magis magisque perpoliebantur, eoque aliorum arminum, quae iam rudia atque inculta viderentur, memoriam oblitterabant. Ita stinui ad alteram obiecti nis partem responsum esse arbitror, quum mirabatur
Nilaschius, quod poetae qui Iliadem atque Odysseam pers
Essent cognita habuissent vetusta illa aliorum carmina,
et tamen ea passi essent perire, nec nisi partes ex iis decerptas Homeri inseruissent poematas. Nam id quidem
82쪽
ilno lonrins quisquo liorum Iliadis et Odysseae interpol: tomni ab antiqui illius Homeri aevo abfuit, eo sit veri similius. Crescere enim tempore debuit fama Homeri a quo auctoritas, tantaque est opinionis in hominum animos vis, ut non rideatur ambigi posse, quin quae Homeri earminibus intexta perhiberentur, multo plus gratiae auctoritatisque a tantu nomine habuerint, quam si aut aliorum ex antiquitate poetarum obscura nomina, aut novitia illorum, a quibus tum canerentur, prae se tulissent. Quod nisi fallor, specimen illius vetustae et rudioris artis habemus in oratione Nestoris, quae est in undecimo Iliadis a v. 67I. . Poterunt haec fortasse etiam ad maiorem gradum veri similitudinis evehi attentius consideranda Iliade. Eius statiin ipsum nomen monere potest ut dubitemus, Sotainno circa iram Achillis, ad quam nunc relata sunt omnia, Versetur, an pateat latius, atque, ut indicat nomen, omnino varias partes complectatur belli Troiani. Quod si antiquissima epicorum carmina, sicut aestimari par est, brevia fuerunt; si maxima pars nostrae Iliadis, quemadmodum ostendisse videor, non est bene composita; si separari quae nunc confusae sunt diversae diversarum pugnarum descriptiones certis indiciis possunt; si sunt in iis, quae, ut ducum naviumque recensius, ad universum potius bellum, quam ad irant Achillis pertinere videantur: multo, ut ego quidem existimo, illud probabilius est, partes quasdam belli Troiani separatis carminibus ab Homero esse celebratas: in quibus quum illae res noximo eminerent, quae ad iram Achillis atque ad eius vindi- etam occisi Patrocli pertinebant, has prae aliis repetitas, cum iisque etiam illas esse coniunctas, quae antea nihil23 cum illis argumentis commune habuerant. Eiusinodi autem vel maxime dixerim illud carmen esse, quod θα- traua ονος δριαεια vocatur: cuius eainest ratio, ut non proelii alicuius accuratam descriptionem, sed splendidissimam planeque divinam universi belli imaginem ob oculos addurat. Superest ut illuc revertar, quod supra obiter attigi.
83쪽
Neque enim mirarer , si omnium quae milii opposuit Nilasellius Navissimum illud esse iudicaretur, quod, non recte dixerim conticuisse poesin epicam post Homerum, Ion-wqno intervallo renovatam esse a c elicis. Nam neque caussa illius silentii sat gravis videtur inveniri posse, et
repugnam omnis aliorum inventorum comparatio, quum omni in litterarum artiumque gen re,. simulae signum datvm est aliquo eximio exemplo, ingens excitetur imitandi utquo a mniandi Studium, exorianturque plurimi, qui virium suarum eodem in genero periculum faciant. Esse ita fateor: persuasissimumque habeo, uno edito longo. Poemate epico, brevi tempore consequi debuisse multa alia: sed qui poeta primus promissi carminis auctor fuerit, nescio, nec Seiro opinor alios. Nego vero Homerum, nego Hesiodum fuisse. Hesiodi quidem non vereor ne quis obvertat illa quaedam quas ei tributa sunt Iongiora carmina: Homerum autem ipso iis quae disputata sunt videor removisse. Et tamen, si non illorum aliquis qui inulto post numerum vixerunt, aut Homerus ille fuit, aut nullus. Nihil horum est, quod pro sns sit incredibile. Nam si recentiorum cuipiam tribuenda est huius inventi laus: non est mirandum si interiit
memoria rei parum memorabilis: siquidem non carminum longitudine, sed praestantia ingenii censetur gloria poetarum. Homerus autem si priuius habendus est, qui Ion mia poema eumposuerit: carmina eius, si nostra de eorum origine sPntentia vera est, tum primum a quibusdam eorum collectoribus in haec duo corpora)coniuncta suerint oportet, quum paullo post exstitit hoc exemplo excitata recentiorum epicorum multitudo. Denique vero,
si nullus suit, qui iure dici possit primus longum poema fecisse, ne hoc quidem ratione caret, quum ex par vis et intra pauca versuum millia stantibus carminibus paullatim ad maiorem ambitum progredi poetarum tonatus potuerint. εJuidquid horum verum esse statuatur, res eodem redit, ut neque claritas Homeri, neque auctoritas,
85쪽
Theocritnm enm seriptorem esse, in quem, si ullam in alium, vel chiseorum temeritas et petulantia, vel Ieritas atque inscitia interpretum usque udhuc ita grassatae sint, ut vix potuerint magis, neminem latere arbitror, qui eius carminum editiones cognitas habeat. Quae caussae sintlantae perversitatis, satius est silentio praeterire. Ego quidem quum nuper aliquot Theocriti idillia retractarem, videbar inihi hic illic invenisse, quae vel explicari recti possent vel certius emendari. Ex quo genere volo nonnulla ex scholae umbra in publicam lucem emittere: quae si recte dicere iudicer, non erunt ea ingrata poetae lectoribns; sin minus, excitabuntur fortasse homines docti, ut quaerant meliora. Ne quis autem miretur, quod e iam levia haud pauca attulerim, sciant Pi haec legent id me propterea fecisse, ut appareret quanta etiam in rebus apertissimis apud Theocritum regnet incuria. VII. In septimo idyllio quae narrantur dubitarum est quo loco acta esso putanda sint: alii scholiastis auctoribus Con insulani, alii Siciliam esse volunt. At scholiastae satis ipsi produnt meris so conlocturis duci, quum IIalentem vel pagum in insula Co, vel locum quemdam esse
Editae in Diurnis scholasticis a. 1832. m. Nov. n. 132 134.
86쪽
dicunt; qini in Ommedontema vel Panem deum esse vel montem Thessaliae aut Coi esse censent; quu in Pteleam vel eiusdem insulae, vel Arcadiae, vel Ephesi esse narrant; quum Pyxam vel lacinii aliquem in radem insula vel urbem vel pagum esse tradunt. Nihil horum Cognitum geographis: ex quibus Strabo XIV. p. 65T.' satis diligenter de Co insula exposuit. Solus eius insulae sons Burina, de quo certo constat, in hoc idyllio memoratur, Sed iis verbis, quae quod malo intellecta erant, in errorem inciderunt interpretes. Neqno vero de Sicilia cogitandum. Oppidum, cuius v. 2. mentio facta, Velia est Lucaniae: ei vicinum fluvium IIalentem memorant Cicero ad sani. VII. 20. ad Att. XVI. 7. et Theocritus ipso V. I 23. ubi quilin recto dixisset Scholiastes, ποτα- ιος ουτος εν 'Ιταλψ, addit, septimi idyllii mala inierpretatione deceptus, ἐλέγε ro OPrω καὶ τα*oς τις ἐν
Straho I. p. 253. Is Iocus LIDξὶς apud Stephanum,
Πυέα a Theocrito vocatur. Copiose de his explicavit . Cluverius in Italia antiqua p. I 259. seqq. Fuit autem 'Velia colonia Phocaeensium: sed Gelonis tempore Cad- nus, regulus Coorum, deposito imperio, in Siciliam se , contulit et eum Samiis ibi Zanclen habitavit, ut refert Derodotus VII. 164. Eum credibile est alius quoque Coorum illuc secum duxisse, eosque et in Sicilia et in vicinis Italiae Ioeis sedes posuisse. Iu iisierant Phrasiadaanus et Antigenes, filii Lycopei, genus ducentes a Cly-I058lia, Meropis filia, et Clinteone, Cois, quorum Chalco suntem illius insulae Burinam genu rupi obnixo nperuisse serebatur. Nuius sontis arborum tuo circa eum natarnm ' , descriptio, quae inserta est ad Chalconis memoriam cele- .lbrandum, sesellit interpretes, ut reliqua quoque loca, qu rum in hoc iduellio sacta est mentio, ad Con insulam res erroni. Recentiores confirmavit in illa opinione Moschi quem putabunt testimonium in epi uaphio Diunis V. 98. . . sed istos versus II. Musuri esse ostendit F. Nae ius. Contrario remm Eustatino ad Dionysium v. 5 II. P. I99, . 34. Burina est 1ixi γή τις ιαλικλ. . . .
87쪽
Ilis praemissis aliquot versus affligam in quit, aliquid vitii relictum videtur. Sequor antem editionem A. Meinexii, quae purior est taeteris. V. 7. scribendum ευ ἐνερεισάμενος. Quod insem rem legitur 7, orationem facit languidam. V. II. ex libris quibusdam τδ Βρασίλα restituendum, quae usitata ratio loqnendi est. . 22. 23. Sic scribendi: ανίκα δὴ καὶ σαυρος υ p aIuaσιαισι καλυδει, ουν ἐπιτυ ιβίδιοι κορυδαλλίδες et λαίνονTl. V. 28. Quum alibi huεν insnitivi forina a Theocrito usurpata sit, non est credibile eum Iu/ιεν συρι--αν scripsisse. Quare recipiendum, quod libri quidam
V. 46. Pro Ulgato 'Προμεδοντος quin libri quidam EDρυμεδοντος praeberent, suerunt quibus id et hic et apnd Propertium ΙΙΙ. s, 47. reponendum videretur, docta adductis disputatione II ch i do Eurymedonte re Gigantum in Analectis litterariis. Et regem quidem illum Gigantum a Theocrito significari non videtur dabium
esset nomen vero ut Oromedontis potius Fam Eurym dontis positum esse credam, quis librorum maxima para monet, tum rariorum maior Propertius, cui quidem et ipsi Ennmedontem Huschkias aliique restitui voluerant. Est autem neque ignotum Graecis nomen 'Προμεδων, ut ex Herodoto VII. 98. constat, et pene maris etiam regi Gigantum conveniens, quippe Inontium dominatorem significans. Aliud ost Apollinis cognomen'ωρotiεδαν in epigrammate, quod editum in Coqioro Inscriptionum voLII. p. 275. n. 2342. Caeterum quod in uno codico inventum quidam probarunt, ' 29oiιεδοντι, non obscurum est a grammatico utiquo esso prosectum. Planum est enim Lycidam dicere, displicere sibi architectum, qui inuntis instar aliquam domum Oromedonteam exstruat.
V. 62. Valde probabilis est Schaeseri et Graesi
quod, quum id nemini non debeat in mentem venire, libri
88쪽
omnes ευnλοον tenent. Quod si comparamus euni locum, quo iterum Ορ ιος. apud Theocritum legitur, XIII. 30. εἰ γαν δ' Οριιον Lθεντο Monoi 1 Hoe, videri illo debet os uoν non partem illam p0rtus, qua appellitur navis, I 050 sed finem navigationis, quum intrat in portum appellendi
caussa navis et consistit, οριιυν dixisse. Eo modo ευ- Πλοον υ νμον ἱκεσίλαι nun minus recte dici ridetur, quam Πλουν εDΠλοον ἱκεσθαι. V. 73. Frustra esse videntur omnes numinis proprii restituendi conuius. Consentiente librorum scriptura τας ξενεας veri simillimum est τας ςεινας et quo nomine regiam illam virginem significat, cuius amore Daphnis dictus est contabuiSSe.
V. II 5. Legitur in libris rυμμες δ' 'Γετιδος καὶ II ULσος tiδῖν λιποντες
Resinius, vir acuti iudicii, licet ille non ubique selix intulleudis vitiis, non congruere tinοντες cum OL ευνTες vidit. Qui eo haec expedire voluerunt, ut sedem Dionae Cyprum vel Erycem csse censerent, non sulum Obscure, sed eitatu inepte loquentem secerunt Theocritum. Fontes illi quum sint Mileti, non est dubitandum, quin illam ipsam urbem sedein Dionae appellaverit poeta. Et viguisse ibi cultum Veneris ostendit Spanheinius ad Carulim. h. Dian. 225. Ita vero καὶ Οἰκευνrες inepte dictum esse patet. Relicta enim Mileto habitaro Miletum
dicerentur Amores. Quare seribendum καTοιχευντες. Cohaerent verba hoc modo: υιιμες δε, ω καTOικευν1ες
εδος Λαυνας 'Ερωτες , DΠοντες 'Κετίδος καὶ Βυβλίδος ναιέα, Ἀδελσε et ανον. Rectissimo Heinsius: At eos nyelidos, ros missis Byblidos undis, qvi coli is farae stiblimia tecta Diones, o similes malis forentibus, agmen Amorum, longae festiri, mihi tangas eorda Phiatac V. 154. Nimis ereduli mihi videntur, qui a κρήκη derivatum διακρανοῖν in lexica intulerunt propter Scito-ΗER M. Op. V. F
89쪽
SCHOLAElion, qnod sic scribendum: καrα δντί-ρασιν, ἀντὶ του
κεραGarε, μαλλον ἐμεθυσατε. ii ἀποκαλυφει νοἐnon πατε. η ἐΠηγάσατε. Rectius puto Amarantum, teste Elyin. M. p. 273, 28. ὁιακνανουν pro διακαρα-νοῖν dictum censuisse, mulo tanten interpretantem dolitura cadi removenda. Potius significat per ere.
Vexatissimum est octavum id1llium, in quo primum quae emendanda videantur usseram, deinde dicam de compositione carminis. V. 13. Scripturam Theocriti inultis in Iocis grammaticorum correctiones referre non potest latere eum, qui ad librorum discrepuntias mentem attenderit. Hic quidem quod edi solet, ciλλα τί mi Uuοθ', ὁ κεν αμ Dia ικιον εἴνὶ, rudices arguunt olim sic scriptum fuisse: καὶ τίνα θησε υμεσF, δτις Muta αρκιος ει l. Displicuit id grammaticis vulgaribus, qui αεθλον in praecedente versu, ut de praemio, neutro genero dictum volebant. At is non eonstans usus. Grammatiens in Beh-keri Anecd. p. 210, I4. αθυυς, dyσενικως To e PIOVκαὶ tes ἔπαθ λα. Et alius p. 349, 21. αθλος, αρ - νικως et ὁ ε 3γον καὶ τὸ dr υνιο ια καὶ τὸ ἐπαθλον. διαφερει δε τουτο του Di δειερου, μι TO μεν ου- δετερον ὁ γ λοῖ κυριως τὀ ἔπα9λον, τουτο δε τὸν
1060 V. 18. Non omnia quae possunt defendi sunt d sendenda. Quod Wartonus coniecit, συριγγ, αν ἐποίησα, καλαν εχω εννεgφωνον, quum libri εγὰ habeant, ita non solum simplicitate dictionis, sed etiam comparatione eorum quae Daplinis re- spondet, commendatur, ut non dubitandum sit quin euvera sit scriptura. Aequalitatem illam utriusque pueri 'dictorum ut legem primariam in hoo carmine custodivit poeta.
V. 24. Ineptum est γε, quod plerique libri habent
90쪽
in liis, ἐπεὶ κίλα ιός γε διαπιπ9εὶς διέruciςεν. Recte Ilio vulgala με, quod Ossensioni fuit librariis non cogitantibus puerum dicere αεν ιαςεν 1 ε τον δακτυλον. V. 34. inem Melaekius ex Polluce IV. I 02. v seri versitan, etsi iuro dicit male a Brunckio et O. Mill-
lero truciatum esse, tamen ipse quoque violentius quani opus erat emendavit. Is si trochaicus fuit, sic scribendus videtur:
χίλἰ ατις ποκα δέ τι πλεῖστα δη τῶν πήποκα sin ex iambis, sic: χίλια α πυκα μβατι πλεῖστα δὴ των πα-κα. V. 43. Non potest scribi, ut Mein kio Visum, εν- θα καλα Λαις ἐπινίσσεται et obstat enim productio brevis syllabae non iusta. Minime eIumbis hic versus este sed sequebatur Mein kius Vulckenarii leve et inconsideratnm iudicium, qui et in adnotationiblis et in epistola ad Rueverum spondeos V. 48. 61. 62. param Theocriteos esse pronuntiabat. Quid Z Numquid vituperavit issa XVm. 49. χαίροις, ω νυuga, χαὐοις, ευφνειρε γα ιβρε Actius ιιἐν δοίη, -τὰ κουροτρόφος υμμιν. Si quid in versu 43. offensui esse poterat, non erat id in spondeis, sed in eo, quod singuli ab initio pedes
singulis vocibus constarent, eosque Sequeretur VOX mon
syllaba. At ne hanc quidem iustam damnandae scripturae caussam esse haec ostendunt IV. I 5. V. 21. 31.58. 86. III.