장음표시 사용
91쪽
SCHOLAE Grax Ins illud est, quod, sicut puer quem amat Menalcasil,so nomine suo appellatur, vitam quam Daphnis amaret puellae nomen videtur edendum fuisse. At non est tamen hoc argumentum tanti momenti, ut quidquam corrigi debeat. Daphnis enim quam puellam amasset multa sumaconstabat; non item quem Menalcas puerum. ψuod si Naidem nominatiin dicere 10luisset poeta, in promptu erat ενθ' ci καλα NMς οεπε ι. V. 51. VulcLenarius, qui sensui cuidam suo indulgere, quum in caussas accurate inquirere maluit, superbius pronuntiavit, haec, ἐν τι ama γα γ τῆνος, io
ω κόλε, καὶ λεγε MIλων ute, satis absurda neque adeo
Theocriti esse. Absurdi hic nihil, si verba recte intelliguntur. 3Ilo iste parvi faciebatecaprarium. Nino illo
caprum suum capellasque vorat potum acturus in umbrosum nemus, quod ibi sit Milo: caprum autem et qui poetae non ei bestius et vel muta saxa loqui secerunt p)I06 Iilli dicere iubet, Proteum quoque, qui deus Sit, phoeas
pavisse. Verba vero per interpretum adnotationes aliquantum distorta sΗnt. Sic enim scribere poetam oportuit: γ, ω κολε, καὶ λεγε, φωκος, Mίλωνι, Πελαντεῖς καὶ λυς ων ἔνεμεV. V. 57-60. Hi versus, ut ex postremo eorum patet, non possunt Menalcae esse, sed, si quidem ad hoc curmen pertinent, Daphiadis sunt. Ex quo consequer rer, tetriastichon Menalcae intercidisse. Nullo modo enim violari ratio antistrophica potuit, neque linpar esse numeras tetrastichorum. Sed tamen magnopere vereor ne 'non desit quidquam, sed potius removeri hoc ultimum te- , trastichon debeat. Nam et ipsum per se ita compa tum est, ut epigramma potius esse videatur quam pars alius carminis, et dempto eo aptissime utriusque pueri , carmen sinitur, altero ut ametur optante, altero gaudente quod amatur. V. 72. Non scripsit Theoeri ius κῆα' ω - αν-
τρω, sed, si quid valet diversorum in idem incidentiam 'consentio, in ιμ γαρ ἐκ τι τρω. Nam id quum ego
92쪽
Donieeissem, postea occupatum vidi a Brigvio, et ante hunc a Valckenario in exemplari, quod nunc meum est. Suas opes praedicaverat Menalcas: idem facit Daphnis reo reseruntur istae particulae. V. 8 I. Recte dicitur αδυ το cuouα-t, non item
in illo quod modo dicebam exemplari adscripsit: non ridetur victi ecloga Theocris a. Idem in epistolaud Boeverum p. 15. seqq. non totum Hyllium, sed multos eius versus a Theocrito abiudicat: qua in re viriqnam vis longe doctissimi lexitatem iudicii non possum satis mirari, non quo eum nihil veri vidisse censeam, Sed quia nec quid vituperaret nec cur esset vituperandum recte quaesivisse aegre sero. uid est enim quod criminatur Z Primo versus pentametros, igni tos grammaticis
qui de metro bucolico dixerint. At illi qnum hexameter
bucoliciis qualis esset ostendere voluerint, ni n potuerunt
do pentametro loqui. 9uod si in aliis quae habemus Theocriti carminibus bucolicis nullum exstat metri elegiaci exemplum, num id impediebat quominus Theocritus in hoc carmine eo metro inter se certantes puer introduceret 8 Νon esset sane carmen bucolicum, si etiam quae ipse poeta refert illo essent metro scripta. At in his morem sequitur proprium poesis bucolicae. Multa tentabunt nova poetae Alexandrini: in quibus quid mirum
si hoc quoque, ut insereretur carmen amoebaeum alio, sed cognato bucolicis versibus metro P Deinde ut inepta ridet Valekenarius illa, i κυυγν ὁ f. λαρος et co Antι- Πουοε χχ ων et ται 'Mιτυλα i/ UIrre, quod Siculi isti rustici animalia sumiliariter nominibus a colore ductis apsellaru consueterint, ut inepte addatur κυων et ata. septe vero, si necessario P Num qui v. 27. dicitur κυων O Φαλαοοc, non hoc habet nomen sibi proprium: immo quod nomen haberet, ne notum quidem Menalcaesuisse credibile est. Explicavit de hoc vocabulo Buu- mannus in Lexilogo vol. V. p. 248. Illud autem, in
93쪽
γωμπουρε κυων, additnin liubet κυων, ut appareret e nem, non raprum aut lii reum signiscari. 9uae cum his I 062confert Veschenarins exempla, in quibus non est nomini additum bovisne an ovis an canis nomen Sit, non qnia addi recte non po*erit earent eo, sed quia ferino ipse satis prodit quae bestia dieatur. Denique ταν μιfυλακα α v. 86. Ipse Veschenarius, ut reprehendere poetam posset, ταν δε τυλ ν αἶνα exaraviti Hoc quidem est calumniari. Praetereo alia, in quibus doctrinam qui is laudet, argutias autem, quibus Moscho quain Τheocrito partem carminis adscribere mavult, nemo facile probeti Sed p. s. seqq. postquam versum 57. invenustissima eo iectura sic seribi iussit: disδρεσι μεμ χειuωι νοβερον ' κακὸν Ουθασιν
spondeos temere vituperat: de quibus supra dictum. Sed ista quidem illo iuvenis scripsit. Postea vero in editione Theocriti ad v. 82. sic iudicavit: qui sequuntur Cersus XI L. et primi λ hoe carmiae ΑΛ VII. mihi eMentur TXeocrites. 9uid erat tandem quod illus tantum versus quos dixit pro Theocriteis haberet, caeteros autem damnaretp praesertim quum ex istis certo duabus puniculis non possit aptum cumen consci. Apertum
esse arbitror, virum ductissimum, quum sensisset esse in hoc carmine quae parum Theocritea viderentur, non accurate quaesivisse de ea re, sed sensu illo admonitum invocabulis quibusdam et metris laborasse: quae debent postrema accedere, ubi cst de x nuinis et non genuinis disceptandum. Consideremus id illiun imo alio modo. Constituunt Daphnis et Menalcas certare tantando, iudice advocato caprario. Certant duobus, carminibus, ultero clegiaco, hexametro ultero: victorem caprurius pronunciat Daptiuin. . Statim haec inventio eurminis mira est. Uno enim Ca mine potius, quam duobus certare puerus eXspectes; sin autem duobus, priuro hexametro, tum vero, ut maiorem
artem ostenderent, elegiaco. Et satis quidem hoc est ad
94쪽
THEOCRITEAE. SI suspicionem aliquam interpolationis exellandam, sed tamen ut solum lier se, quoniam excusari certe putest, non inultuin valeat. Aliud vero gravius est: quod est ita comparatum, ut rem conficiat. Νam posterius illud carmen puerorum est unico gregibus suis dele tutorum, ab amore autem ita adhuc alienorum, ut Daphnis, ubi
formam suam a puella laudari audivit, Iudificari se ratus, humi deiectis oculis pudibundus praeterierit. 9uuntum 'ab hoc distat carmen illud elegiacum, in quo ulter aperto se puerum Milon ui, alter puellam amaro satentur. Hinc evidentissime intelligitur, eosdem quidem illus pueros csse, Menalcam et Daphnin , sed eos aliquot annis ad ultiores quam in carmine hexametrii. Simul autem patet, quid de compositione carminis sit statuendum. Primus id 1llii scriptor nihil est autem quod eum non suisse Theocritum prodat) solis hexametris usus pueros uno carmine decertantes secit. Eius idyllium liabuit versus hosce: L-30. 63. usque ad finem. Id idyllium ullus pudiasio interpolavit, ut, quum pueros lain paullo provectiores
aetate saceret, pro cirSibus 53 9. poneret versiis 3I '-60. vel potius, si versus 57-60. ut supra coniecimus, alieni sunt, Versus 31-57. servatis v. 80. et sequentibus. Id qui fecit, v. 3. α επω ἐνα La, ut ex scholiis coniici licet, pro reti Io a αναβω videtur Scripsisse. Postremo grammaticus aliquis, quum illa duo carmina, cantione puerorum inter se disserentia, sed idem exordium sinemque habentia eumdem invenisset, coniunxit ea in unum, inseriis de suo versibus 6 I. 62. uod1063 si quis sortasse ipsum Τheocritum ita condidisse hoc id1llium statuat, ut pueris aliud atque aliud carmen tribui .p0sset, ac proinde ipsum et hexametrum illud carmen
amoebaeum et elegiacum scripsisse, ut, prouti quis vellet, alterum eorum turminum adscisceret: minus illa quidem veri similis, sed tamen non plane inepta sit coniectura.
95쪽
sed non potest καί, ut Iacobsio visum, atque adeo signiscare. Potius corrigentis se est: qualis tu resperi et a meridia eris. Vulgatum Mi .aν τε mirum est reponi voluisse Schaeserum ad Sopli. Tracti. 235. quod parum intelligeret quid te .silii vellet. Id pronomen quis non videt cum contemptu quodam dici 2 Sed per Se tamen nec vulgata cyείλαν τε καὶ ἐν μέσm ἄματος reprehendi potest, nec quod in quibusdam libris est δείλαν γε. Illud tamen, καὶ ἐν μέam αματος, R Cose rectore prosectum videtur, qui ἐκ μέσω αματος, qu0deo tempore inace quoque comprehensa esset, non recto dictum putabat. Aliter huic incommodo occursum in optimo rudice Mediceo, in quo quod legitur δειμαῖε, bonam praebet lectionem, si scribitur: ποιος τιλ δείλαιε, τυ γ ἐκ μέσω αματος ἐσσxj.
V. I 4. Reponendum ex aliquot eodd. τοίγαρ ταπρὸ θυραν. . V. I 8. Aptius lito est μαντις καλαμαία, quam μανυς α καλαμαία, quia cicada illa, quae μαντις Vocabatur, non quod aliquid portendat, sed propter speciem
Suam Commemoratur, ut non sit per articulum ab aliis Ddyrεοιν discernenda. Prorsus autem leporem dicti non perspexerunt interpretes, qui cum Veschenario ad Phoen. 1619. scholiasiue et perineptum et a verbi natura abhorrentem explicationem sequuti χαλοι εrcu pro ου; χρωυσλVσεται dictum putarunt. s. uod scripsit The erit , μανυς Tοι τὰν νυκτα χροὶζεῖται καλαμαία,
sto intelligendum: Glumsnabis icti noctem maritia cuia 'maria. Hesychius χαγοῖψομενον interpretatur λαuΠρυ- νόμενον. Dicit hoc Milo ironice, quod susta erat illa Bombyear vide V. 26..seqq. Respondet his Batres: μωαασθαι μ απνὶ 6. τυφλῖς δ' O- αυτὸς ο
96쪽
Eum diecte putant, non solum Plutum, sed etiam Am
rem caecum esse. Non adducor, ut id οὐκ αυτὸς significare credam, sed, si illa poetae mens suisset, ου uoυνος, opinor, diriisset. Praeterea miriscas ration vi invenerunt interpretes, ut ἀφροντιστος quid esset explie rent. Milii scripsisse videtur Theocritus:
Πλουτοδεαλλα καὶ ω φροντιστος Ερως ' μηδἐν μέροαυθεῖ.DAdere me occ*A. Caecus autem si et *se H tus est, at eream Amor μco Iatus est caecus: ne te iactato. Non temere Pluti mentionem saeit, sed ut notet Milonem, qui neque inops erat, ut ex v. 13. colligitur, et totum se dederat quaerendae poeuniae. 1φροντιστος ' Ερως ad illud lucri studium. respicienti I 06 Batto dicitur activa potestate, qui omnia praeter amari parvi pendit. Passivo dixit Aeschilus Agam. 1386.ἐuοὶ δ' ἀγων od' ουκ ἀφροντιστος πάλαι νείκης παλπιας 'Muti, σὐν χρον υ γε μωήν. V. 20. Quod vulgo legitur, αλλ' ἔ-ας ἐν τοῖς στεφανοις τα πρατα λεγονται, valde diisplicet propter τοις articulum, eumque illo in versus loco positum, in quo, quamvis inutilis sit, maxime exauditur. 9uidam libri ἐν τερ στεφανω. Hinc corrigendum arbitror:
Notissima Iocutio ἐν τοῖς πρωτοι, de qua Migius in .diss. de inclin. aec. p. 17. seqq. et ibidem misius, tum lasellius in Quaesit. Lucia n. p. 22I. disputarunt. Hic quoniam non infinitum πρωτα, sed finitum, prima Coronoe, dicendum erat, apertum est cur cum articulo σιεφήνω τὰ πρῶτα dicendum fuerit. Quodammodo simila est qnod e Dionis. Hal. de Loer. 2. attulerunt: τὴν
97쪽
In liis certe neque atam μοι ησαν a Theocrito positum cst, neque illo το ς αυλως /ιῖν ποιπα scripsit omisso pronomine: dicendum .erat enim τυ /ών τὰς αυλως 1χωτα. Mire discrepant scripturae codicum: quas qui attentius considerarerit, satile intelliget duobus modis haec Olliu scripta suisse, sive ipse Τheocritus iterum edidit hoc carmen, sive, quod veri Aimilius est, corrupta alii grammatici aliter emendarunt. Vna harum lacu nam haec suit:
Et hanc quidem ego ab ipsius poetae manu prosectam existimem. quod quidam permiris modis interpretati sunt, gestum significat. Νam ut Bombycain tibicinae habitu, sic se saltantis ad tibias specie angi cupit. Altera laetio tulis suit: εὶ δέ Οι εB; υσα Κροῖσόν ποκα φαντὶ πεnῶ-
Nisi in hae lectione scriptum fuit με uot εχ.
98쪽
ειαν τρόπον οὐκ ἔχω ἔἰΠι ν, hoc dici putarent, ει lem autem quam praeclara Sit non habeo dicere. Id non soluan μαν particula et oi κ ἐχω, quod debebat δ' ἔχω dici, prohibent, sed ex ipso earminis argu- monto salsum esse intelligitur. Butius ille languens amore hoc dicit: mores autem fui qui stat non habeo diacere. Nesrit enim facilemne an duram sit inventurus. V. 43. Falluntur qui λέξον agrum et ευεργον liene I0t 5 cultum significare volunt. Segetem dieit, quae se eum-modam metentibus praebeat, uristis ad parem ultitudinem adultis. V. 48. Νon placet vulgatum curoν durii Praς φευ- γειν τὸ υεσομβρινὸν ι νον, quia, si υπνον legitur, durius est τὸ ε εσα ιl ρινῖν υnνον, qu0d Sic malis τον μεσαυβρινὸν πινον dictum. 9uum codices nonnulli φευροι et υaνος habeant, Venustior erit oratio sic emendata zoιrον ἀλοιῶντας νεποι Tὁ μεσαι βρινὸν υπνος. V. 50. Qui versuum perite condendorum neque ipse ignariis sit, neque ignarum tuisse Theocritum credat, non dubitabit quin ille non ἄρχεσθω cistωντες, ut in codia cibus legitur, neque, ut correctum a quibusdam est, αρ- χεσθαι ὁ ' ἀι ωντας, sed sic scripserit: ἄρχεσίλ' d tu οντας ἐγειρομένω κορυδαλλυ. .
Inserio δἰ non opns, quia singula disticha per se eonstant, neque aliud cum ullo cohaerent.
V. 53. Non multum tribuerim viii illi, licet bono diei, qui τὴ πιεῖν, omisso τον, quod in caeteris libris' ante haec verba est, habet. Sed tamen inde coniici licet '
V. 54. Nihil hoc versu de lentibus parco datis co tinetur, sed hoc dicit: age, arare rutice, coque Du-68. Avaritiam prodere fingitur villicus eo, quod si cibum praebet: parte ne praebeat, sequente versu H
99쪽
m. V. I9. Non genuinum videtur, etsi probabiliter eose
revium est, Dετο χἀ ταλαεργὸς ες α μειων γαoλκον.
Multi codices αν is inserunt post ταλσεσυς, et Palatinus liber praebet εἰς ἀφνειον γωλκον et sed minus numerosus est talis versi r iam: ο χω ταλαεργὸς ἀνὴρ ἐς ώφνειον γωλκον. Vera geriplura videtur rικετο χω ταλαεργος ανὴρ ἀφνεαν ἐς ' λκον
V. 2I. Εὐεδρος inepte lito diceretur Argo propter transtra. Firmam dicit, ut Aeschilus Sept. ad Theb. 325. V. 40. Quod vulgo legitur, ταχα δἐ κραναν ἐνόησεν huένεμ εν χωρον, seio defendi posse. Certe καθ q-μενα, quod sere etiam καλιμενα seribitur, Ioea depressa dicuntur: do qua dicendi ratione videndus Iacob-sius ad Aelian. IIo A. XVI. I 2. p. 538. Plerique codices ἐν χορτεμ praebent. Et χορτος quidem aptius e iam diei ιενος videtur. Sed ea vox hic quoque in
magna parte librorum εἱ ιωu, uno in libro autem huε-I0663ui3 scripta est. Unde veri simile est, Homerica dictions usum Theocritum scripsisse Hatra via Dyris. Homericnm est enim εμ ianus νῆ ελεος Iliad. IV. 483. XV. 63I. de quo vocabulo disseruit Butiniannus in Lexilogo vol. II. p. 24. 3. V. 46. Legendum smm dativo casu, quo consilium hauriendi adsignificatur. Esqne ipsa etiam haec vox defenditur, quae sic proprie de puta, non de solo liquore Equae est intelligenda.. V. 5 I. Invenustissimum est, quod vulgo legitur, ναυ- ταις δε et ς εἶπεν ἐσαῖρος, nec melius est Brunckii in- Ventum, να-ας δε τις Hπεν έταίροις. Pauci libri rumquo nomen dativo casu dictum praebent, ναυrαις δε τες εἶπεν ἔταιροις, rectissime. Neque enim unus . Diuitiam dr Coost
100쪽
qui usus τὶς pronominis notissimus est. V. 64. Multum interesse, quo ordine vertia collo- 'rentur, ut suam quaeque vim lini eunt, apertum est. Et Ilio quidem quis non τοιουιος in principio ponendum fuisse intelligat' quis autem credat vel mediocriter peritum poetam nescivissh metro sic uptare verba, ut ea vox suum locum teneret 2 9uare vereor ego quidem ne interpretatio genuinam scripturam expulerit. Multo enim elegantius legeretur: τοιουrος πιυς υἱυς ἐν ἀrρίπτοισιν ἀκάνθαις παῖδα πο9υ ν δεδυνατο. V. 68. Vitiosam esse vulgatam scripturam omnes usitentur et
ἱoria δ' ἐπλοι /ιεσονυκτιον ἐςεκά ιρον, Π γακλῆα μένOVTες. Pro μενεν eodices sere omnes tiεν, perpauci trὴν vel μάν. Huius quidem verbi facile inveniri emendatio potuerat, si attendissent eritiei quid et sententia et genitivi των παρεοντων postularent, qui nullo modo cum sequentibus verbis iungi possunt: dissicilis antem correctio est verbi prorsus inepti ερε- ιρον , Intrumque est, suisse, qui non lioc verbum, sed ἱG1ία corruptum put rent, idque vel in lκρία mutarent, quasi purgandis tabu- Iatis in altum propelleretur navis, vel ουρον ponendum 'censerent, quasi Argo, ut Graecorum classis ad Τroiam, multos annos in Menam subducta mansisaei. At illa paucas horas steterat in ancoris. Id et res ipsa stagitat, et narrant Apollonius atque Orpheus, quorum alter L I 276. sic.seribit: es δ' εὲς υινον ἁφαρ λεtiquενοι ' υφι δε νηὸς