Hug. Grotii Florum sparsio ad ius Iustinianeum

41쪽

Fg Η V G. GROTII FLOR. S P. mas insulas emergere subsidente maris alveo docet Strabo libro I. Sic exstitere olim Echinades, quas Acamanes & AEtoli in commune possederunt, tradenta Dionysio Halicarnasseo libro I. Sic per terraemotum mare circa Cretam subsedisse ad stadia serme septem, enatamque insulam novam medio situ inter Cretam ac Theram narrat Philostratus vita Apollonii xv, II. Sic in Ponto Leucen exstitisse insulam in Heroicis,ubi de Neoptolemo agit,alter tradidit Ρhilostratus. Adde si placet de similibus insulis Dionem Cassium libro xv. Eusebium

anno CIII ccc xcra,& c Ι I e Ι 3 : SenecamNaturalium H, α s. VI, I. Plinium II,83. II1,9. IV, 12. Victorem Claudio. Orosium I v, 2 o. Liviue libro x xx I x. Iulium obsequentema

ait Aristoteles Topicorum VI, 6. talia sunt quae- νεργεια, ἀμ- Aram , ait ex Methodio Photius. Si duorum materia ex voluntate dominorum confusesuntJ Promiscue usurpat Imperator, ut& Vlpianus l. idem, D. de rei vind. mixtionem re confusionem: Graeci dicunt, & - ψειν. Aristoteles, , inquit, ών -----πια. Miscentur, inquit, quorum extrema inter se sunt contraria, de sensu γ, & fine libri primi de genitu & interitu mixtionem ait esse τ μια ναλοιωθέντων ε Γιν, ubi mixta mutata unum fiunt. Fieri autem mixtionem ex iis quae in agendo repugnantiam quandam habent, ac

proinde a se mutuo pati possunt, si ea scilicet

di facile terminabilia, A saeue dividua sint:

tunc

42쪽

AD Ius IusTINIANEUM. istunc autem, cum partes minimae quae quidem in sensum cadunt nihil retinent incompositum. Hujus generis species quaedam est quae κοαens dicitur,id est temperatura. ἐιτε ἡ-α--, κώας. ρῶν ροίις, ο ις κώπις, ait Aristoteles Topicorum I v, I. non omnis mixtio temperatura ea: nam siccorum non est temperatura. At Iurisconsulti latius usurpandmixtionis vocabulum , etiam ubi partes minimae, quae videri possimi, naturam propriam re tinent, sive id fiat αα ι-ε -ν, sive A δε--πω, ex cohaerentibus , aut ex non cohaerenti

bus. Alio quam diximus sensu haec tria, συβπ--, explicat Philo de linguarum

43쪽

δύναμιν. Semerendum quid sit confusio. Id quomodo quaremm y Saepe quos homines atate non vidimus , eos coenovimus ex cognatis aut aliis aliquam cum i ssimilitudinem habentibus. Sic is res qua non facile per se cognosci possunt, manifes a sunt, ex rerum affinium ilitudine. Lua Cn. tur sunt res confusionismiles ' mixtura, ut fert

veterum sermo, ac temperatura. Harum mixtura in aridis , temperatura in humidta naturis *eciatur. Missura igitur erit corporum disserentium sne ordine inter se appositio, ut si quid acervum faciat hordeo, tritico, emo,satrique iam in unum conjectis locum. Temperatura vero non appositio est, sed partium diverserum in se mutuo penetrantium per totum extento , ita ut arte quadam qualitates discerni possent, , ut in vino is aqua diacitur feri. nam ex his natum coeuntibus ferinjunt temperaturam: quod autem temperatum est, nihilominus recuperare em ex quibus constitit

qualitates. nam is syongia oleo illita, aquam assumi, vinum derelinqui. An forte, quia1pongia oriago ex aqua est, ideo quod sibi cognatum est,aquam ex temperatura sebiJolet assumere, quod vero alienum est, id est vinum, relinquere' At confusio ea

Interitis

44쪽

AD IUS IUSTINIANEVΜ. riste Him originalium aualitatum omnibus rei partibus coextensarum na productionem unim rei diversa, quod contingit in eo quod medici tetrapharmacum vocant. nam cara, is adeps , ct pix ,

resina, ni fallor, inrer se coeuntia id ejiciunt. quod tibi sic eoncrevit, feri amplius nequit, ut discemnanstur qualitates ex quibω compostitum est, sed illarum periere singula : omnium au tem interitus unam vim produxit ab iliis di υersam. In hoc loco μει est consessio distantium , contra συ - ος est mixtio talis quae resolvi potest ,

talis mixtio quae resolvi nequit. Prochis ad Timaeum : ουν οἱ mi συμφθ ροι να

nec satisfaciunt qui exempla hie

asserunt eorum quae pariter corrumpuntur: nam

temporatum faedia haec in sim natura non manent. ni nos quεr tas,non suomodo simia pereant res,in

quo nihil est miri, sed quomodo manentia quod

sunt, sibi mutuo coaptentur. Hic κραMς. ut apud Aristotelem est , μιλς-, mixtio liquidorum. Chalcidius vero 1n Timaeo: Proprium mero hoc est ejm natura , qua est sine corpore, ut dulcedinis, quae pervadit medeum coum, ut lucis qua corpm aerium penetrat. Nam si haec corpora essent, ut applicata corpori, vel mixta vel concreta invenirentur. Sed applicata non sims has, corpuε anima sita legendum) nec anima corpori Nec enim ex applicatione em vita corpori provenit, sed quia anima per omnes se dissundit partes. Nec vero ex permixtioue non enim esset unum quiddam ranima, sed multa commixta. Sed nec ex concretione t

45쪽

1 HVG. GROTII FLOR. s P. tione: nultam enim coum aliud penetrare cor' valet usiquequaque. Non ergo anima corpud est, vel

corporeum aliquid, ut quidam putant. sine corpore igitur. QuM in loco applicata videntur dici quae in L. rerum, D. de usu cap. & usurp. & apud AchillemTatium ad Aratum vocantur σ3ω μνάα in quibus est 3c acervus lapidum, aut fru- .gum: Concretionis nomine, intelligi: pe mixtionis nomine id quod Aristoteli κρομιτις. Vides quam varie apud philosophos voces istae usurpentur. itaque ne ambiguo sal- Iamur , pluribus vocabulis uti erit opus. Propter legem duodecim tabularum , qua cavetur, ne quis tignum alienum aedibus suis junctum eximere cogatur j Pari ratione Adrianus vetuit domos dirui transserendae materiae.

Bona fide fundum emeritJ Non tantum in fruetibus , sed de in usucapione discernitur bona di mala fides. Augustinus de fide & operibus :Sicut in jure praediorum tam diu quisque bona s-

deipossessor rectissime dicitur, quamdiusepo sidere

ignorat alienum. Cum veros verit nec ab aliena

inlisione recesserit, tum maia Mei perhibebitur,

iuncjuste injustud vocabitur. Parim vero ancilia infuctu non sJ Hinc Quve quaestionem in Ammiani Epigrammate pro positam, quod epigramma legitur Anthologiae

Viquesuo servosi quas nupta facit, Sed

46쪽

AD Ius IVsTINIANEVΜ. 63 Sed gnari non esse suam. parit illa marito. Illim ad partiu)m habet, inquit, me 'Stultum describit Rhetorem , qui in re planissima haesitaverat. Ρartus enim servilis matrem sequitur. hic vero nec bona fide ancillam pos. sederat. quod si etiam bona fide eam possedis.set, tamen partus in fructu non habesur. quod nunc quidem certum est, sed olim controversum fuit , ut ex Cicerone primo de finibus apparet eo respicit quod infra est de usucapionibus, f. s. Thesauros quos quis in loco βο invenerit, D

vus Hadrianus naturalem aequitatem secuim, ei

concessit qui eos inveneritJ Et ante eum Nerva Attico, qui pater fuit Herodis oratoris, cujus vitam scripsit Philostratus, cum is Atticus ei scripsisset: Thesaurum, Imperator, domi mea inveni, quid de eo faciendum esse Iubes' Respondit: utere repertis: & cum Att1cus perstans in sua scrupulositate scripsisset iterum , majorem esse thesaurum qilam pro suae fortunae modo , rein spondit iterum: Abutere ergo lucro,quando tuum est. Caeterum de variis legibus moribusque circa thesauros, vide quae notavimus de jure Belli ac dicis, libro II , VI II, 7. Cui conveniens est, ut si quis in sicari Deo, vel publico, vel citaratis invenerit, dimissium inventoris esse debeat, is dimidium sci vel ciuitatisJRexTheodoricus in sepulchro repertos thesauros publico vindicari voluit,ut videre est apud Cassiodorum I v, 3 .imo & alibi repertos V I, 8. Sine damno enim, inquit, inventa perdit qui

propria non amittit.

Rem pro derelicto a domino habitamJ Habitam

derelictui,ut loquitur M. Cato Censorius apud Gell. IV, I 2. Atia

47쪽

.. HVG. GROTII FLOR. SP. Alia siane cause in earum rerum , qua in tempestate levanda navis causa ejiciuntur: hae enim dominorum permanent, quia palam eis eas non

eo animo dici, quod quis em habere nolit , sied quo magu cum ipsa navi maris periculum e giat.qua de causa si quis eas fluctibuου expissas, vel etiam in ipsio mari hamse lucrandi animo aliquierit, furtum commissis Bene hoc intellexit in Rudente Plautina Daemones qui vidulum di servo suo in mari inventum alienum esse judicat, non Iuum. Actus Iv, Scena II. DE REBUS CORPORALIBUS ET in corporalibus. Tir. I I. Graeci dicunt 8c ἀ--τον. Corpus antem definiri solet aut ab effecit u : ut, Tangere vel tangi, nis corpm,nulta potest res, apud Laertium. unde explicanda illa quorundam philosophorum definitio : --ηττακον μέ u . quod agit aut potitur comm erit: aut ex partibus : τὸ τε fi quod terna dimensione constat, quod sequitur Philoponus in Procliam. Vide Gellium v, I . Cicero mi-nns accurate in Topicis esse ea sola vult, quae cerni tangive possunt. itaque m. rab solum VO-

cavit M.

Fundus, homo, vestis J In Theophilo hic pro

no, & ex iis quae apud Theophilum sequuntur,

apparet.

DE SERVI ΤUTIBUS PRAEDIORUM. IterJ Apparet dictum ab itu', unde & semita, quasi semi-iter, ita varro libro I v. Ma

tialis et

48쪽

AD IUS IUSTINIANEVΜ. 4s Sua fuerat quondam semita, facta via est. Ac mi Quo agebant, acim. Varro ibidem: & alibi: istud iter in agris quod agendo terituF.agere sume, ut apud Virgilium :en ipse capellas

Protinus ager ago.

explicat Festus iter inter vicinos quatuor pedum latum. actus via duplicata , Servio ad I vreneidos.

Via est μι eundi, o agendi, O ambidandi

Legendum videtur vehendi. nam ambulare estire: & via praeter id quod iter & actum comprehendit, proprium habet jus vehendi. Varror Sic qua vehebant, τia didia. 3c alibi: Via quidem iter quod vehendo teritur. Isidorus: Via dicta avehicudorum incursu. Vetus scriptio fuit veha hvehendo, ut vehes, vehiculum. Vehere autem ex Graeco D viciam onera vicini sustineatJ Ηoc Theophilus generaliter accipit, cum sit species quaedam servitutis, L. cum debere, D. de Servitutibus praediorum urbanorum.

Stillicidium vel flumen recipiat J Varro libro quarto: Flutam quod fuit. item flumen a quo lege praediorum urbanorum siribitur : si icidia μ-minaque uti fluunt caauntque sic legendum ita fluant carantque. inter Hac hoc interest, quod pisiicidium, eo quod stillatim cadat: flumen quod

fuit continue DE vsv FRUCTU. ΤIT. IV.

inutim sit jus alienis rebus utendi endiJ Donatus ad illud Adelphis: Huic demm qui stuatur: id est, qui ctum capiat, non oprietate potiatun proprie ergo is quasi ae Iure dixit Matur.

49쪽

S uase usu uctum constituitJ Non debet id

mirum videri, cum & philosophi quidam defenderint usum a dominio nihil differre. Vide Horatium I I, epistola II. & ibi Scholiasten. Qui sic sentiebant,sub utendi nomine comprehendebant & alienationem & abusionem. DE v s V CAPIONIBUS, ET LONGI

temporis praescriptionibus. TI T. v. Vnit Gellius dici usucapio quomodo pignoriscapio copulato vocabulo v I I, II. Sed rectius est usicapio. non enim usus capitur , sed usu res capitur. Horatius:

Quadam, si credu consiuitis mancipat Uin. Scialiastes: Proprietas emtione,ustucapione. Isid rus: Vsucapio est adeptio dominii per continuationem justa possessonu, vel biennii, vel alicujm temporis. de ita usu capere dicitur, sicut usu perde re apud Plautum Amphitrione. Res quidem mobiles per trienniumJ olim perbiennium. Plinius lib. v, epist. I: Scis te mn subinscripsi se mecum, o Iam biennium transisse, omniaque me uocepisse. Ei lex Atiliai Scribendum Atinia,nt in I. non solum,in pr. D. hoc titulo: & sic nominat Gellius xvo, 7. qui & verba ejus legis adsert huc pertinentia: quodsurreptum erit, em rei aterna auctoritas so. ubi auctoritas est jus vindicandi . Lex auctoritatemfundi jubet esse biennium Cicero pro Cecinna, & in Topicis.

Diuiti so

50쪽

AD IVs IVSTINI AN EUM. 47Si me forte proci sceleratu ad Suga mittant In diis, patria que velint ercistere praedaAE; Hac ego prae reliquis multo tibi cerire massim. Sin ego eos justis prosernam cladi d ultor, Hacmihi tu gaudens media inter gaudia reddas. Est & mortis donatio in Alcestide Euripidis, ubi sic Hercules:

capesse hanc feminam, asseπva, precor, Huc donec iterum Thracm adducens equos Veniam, tyranno Bistonum misso neci. At si, quod utinam ne fit, eveniat mihi, mulam futuram laribm hanc dono tuis. Ad quingentossolidosJ Aureos scilicet Iustinianeos.quI nunc valent duos scutatos, sive co

ronatos .

QEIBVS ALIENARE LICE T VEL non. TI T. Vm. Nunc admonendi umus, neque pupilium, quem Eam ullam rem e tutoris auctoritate alien re posse , ideoque si mutuam pecuniam sine tutoris auctoritate alicui dederit, non contrahit oblieatio- nem, quia pecuniam non facit accipientisJ Alien tionis vox hic in nativo ac generalissiino significatu sumitur. Sic qui pecuniam facit accupientis , eam alienare dicitur. item sui solvit, i. obligari, f. pupillus, D. de auctoritate tui rum, l. ejus, D. de rebus creditis. Solet autem eadem vox alienationis saepe pio materia de qua

agitur, strictius sumi, Facit accipientis pecuniam