장음표시 사용
161쪽
re virtutis, quam in altera vita coronaturos procul dubio Deos sperabant. Hinc etiam veteres in agnoscendo unico rerum omnium moderatore, praesertim philoso. phi, mire consenserunt, ut quivis ' a Liretur, apposite inquit Minucius Felix a aut nune Christianos philosophos esse, auenilinobos fuisse jam rum Christianos . Quare de Animae humanae etiam immor. talitate non minus, quam nobis sit verbo invidia persuasum erat veteribus: unde Macrobius ca) vetpsitoris sapientiae diligentissimus certe investigator , clare scribit , obtinuisse jam non minus de imcorporalitate Animae , quam de ejus in μmytalitate fontentiam . Hinc peccatorum facinorumque, honestatis justitiaeque catterarumque virtutum notio , ne ipsos quidem' latebat . Quambbrem veterihus saltem sapientioribu' pura putaque Religio quatenus rationi natur. que lumini concessum summas venerationi fuit: pura nempe Dei cognitio, ejus 've' relationis , quae tamini cum Deo
162쪽
est ; ω proprius sincerusque Dei eultus, in quo plerotem poni, Verisi me assirm runt I). Praeclarum. est Simplicii illud in Epictet. Religionis erga Deos immortales praecipuum illud scito es , rectas de lix habere opiniones, ut fentias ρο esse eos is bene iusteque ad urstrare universa. Egregie etiam Cicero χ): Nisi constet Deummesse e usque vi atque numine omnia facta
esse of fruari , q- potest esse Pietas
quae Sanctitas , quae Religio 8 Haec enimν omnia pure o caste 'tribuenda Deorum nimini ita fum,s animadυertatur ab iis oe si es aliquid a Diis immortalibus hu- mano generi 'tributum . Hinc divina illa Pauli sententia ; Meedentem ad Deum oportet. credere quia est oe quia inquirentibus se remumeratre si s n.
f. VL Iam. vero Mn aliunde, quam: ex praeconcepta Religionis ope alterius vitae beatitudine seu miseria , repetenda sunt ,. quae de poenis lorum, bonorumque praemiis, Veteres animo secum reputarunt. Hinc Virgilius, cujus in . Poem 'I a t,
163쪽
tibus historia quaedam veterum Romanorum religionis elucet, nominatim AEneid. VI. malorum poeuas , amplumque Elusium
enarrat . Quamobrem sic infit si). Hic locus est, partes ubi se visse fretit in ambas: ,, Dextera, quae Ditis magni sub ,, moenia tendit; se Hac iter Elysium nobis ; at se laeva ma rumis Exercet poenas , & ad impia se Tartara mittit. Qui divinus Poeta, poliquam longo recensuit ordine,& ui auro patriam vendidit; legesque qui pretio fixit atque refixit; qui natae thalamum invasit, ac umetitos hymeneos; eosque tandem omnes , qui immane ausi fuere nefas, ausoque pintitos: jam tandem ad laeta loca Aneam
. Et amena Vireta se Fortunatorum nemorum , se-- desque beatas. Age autem, audiamus tantisper, quinam
164쪽
M Hic manus , ob Patriam pu- - gnando vulnera passi; ,, cibique Sacerdotes casti , dum
,, Quique pii vates di Phoebo di
se gna locuti: se Iuventas aut qui vitam exco- ,, luere per artes: ,, sui memores alios sece-D re merendo &c. Caetera praetereo con alto, .ne, dum eam per singula, sim fortasse longior, in re alioquin lippis ac tonsoribus notissima . Neque regerat aliquis, quod tota illa inferorum doctrina, quam veteres animo ab unguiculis imbibebant, sit Poetarum commentum imperitae multitudini factum te riculamento , uti opinatur Strabo Geo
rum verba lubens etiam praetereo . Fieri enim non potest , ut, sicuti in caeteris , eadem quoque Poetis audendi facultas, in Religionis rebus concessa olim fuerit. Fateor autem & in hisce etiam rebus, quam-
i Strab. Lib. I. Geostr. pag s . Q D d. Sicul. Lib. II. Bibliot. prop. finem.
165쪽
plurima per auxesu suisse Poetas prolo.
f. VII. Ex quibus insertur , non omnino Verum esse, quod Jannonius veluti ex tripode afferuit, veterum Religionis finem ultimum fuisse Reip. tantum salutem atque incolumitatem : Veteres namque aliquo etiam pacto, alterius securitatem vitae , Religionis instituto spectarunt. Alioquin & Christiana , quam profitemur, Religio, rei communis salu tem incoliunitatemque spectat. Quod ex
J ust. Martyre apparet sa) , qui hisce
ilicam e Urim , vobis plus quam
homines cuncti adbutores fumus oe opis , Iamres; qui videlico docemus, nullum apud Deum rectum 'esse posse, aut maleficum eraυarum s insidiatorem, aut: etiam vir -νis studiosum virum ; utque unumquemque ad fempiternam vel poenam, mel f utem pro factorum suorum meritis cantendore. Quapro-
. ' pler i Apolog. II. Pro Clarist. ad Anton. Imp. Pag. 50. m interpri Joan. Lausi edit. Colon. aa. in fol.
166쪽
, pter ea nunc in animo mihi surgit sententia , quo magis mihi mee constem , uti affirmem , Veteres Genleg id proptereai Summos Imperantes Pontificatu Maximo; auctos censuisse, quod in animum , ipsa suadente natura, induxissent, Potestatenas Summam Civilem a Deo manare, adeoque potiori jure eamdem Divina curare debere , quam Humana . Ecquis enimi praeterea, antequam Christiana a Gentibus adscisceretur Religio, Divina se curandi facultatem a Deo accepisse jactare verius poterat , quam Principem 8 Simulati hine illi cum Diis Deabusque congressus sveluti Numae cum AEgeria), quarum monitu Sacerdotes Sacraque sese instituere , multitudini persuadere conati sunt, profanarum Religionum Institutores. Pernotum etiam est, cum nescio quo
Angelo , Multam modis, qui Turcharum Religionem primus instituit, colloquium. Cuius divini congressus colloquitque cum
Diis simulati commentum , non aliunde repetam, quam ex insita Populorum persuasione, quod Summa Principum Potestas a Deo potissimum derivetur . Qitae quidem persuasio, maximam Regum institutis conciliavit semper auctoritatem .
167쪽
Quod exemplo Minois 3c Lycurgi, Eaci ac Radamanthi magis confirmatur.
C A P. IX. De populi declaratione pluribus disseritur.
Eam haud ipsum Summam Potestatem Hicere, verum Summae Potesatis ha- lbendae modum , demonstratur . . Plures hujusmodi exponuntur modi . Bodinus , Hotomannus , ac Plendorsus refellum rar. Sexti Empirici caussarum inciem rium partitio proponitur , eaque confidi mandae Auctoris sententia accommodatur.
q. I. I X antea dires satis , arbitrorni apparet , Peum Regibus summam conserre prima io Potestatem; POp tum vero fecundari, , per declaratione nempe ac Monsalutationem , quae ratibab rionis species quaedam est . Quae quidem declaratio ubinam ponatur , rei modo , quam tracto , ordo postulat , ut disqui.
s. II. Cum persuasum Populo sit ,
Summam Porestatem a Domin omnium Principibus conferri, sortesque hi subje Elum proprium Summae Potestatis eligendum
168쪽
dum, a Deo priecipue temperari, ut ille, quem Deus jubet, Imperium sortiatur :Comitiis habitis de eligendo Rege , duo quisque Populus electo jam Regi pollic
tur, honc rem videlicet ac reυerentiam, ex
quorum conjugio satam olim Majestatem, philosopha potius , quam poetica sententia , ovidius si) assirmavit . Quae quidem hoc vel alio praestanda modo , unusquisque porro Populus, Principe iam
constituto, expresse , vel tacito saltem consensu declarat ; cum Princeps nempe antea ostenderit, quibus ejus Majestas sequentissimis signis factisque colatur. Ad .a hujusmodi declarationem primum dedu-Xerim , quaeciisque Princeps simul cum
ipso Populo sanxerit de Imperii sa) ins-gnibus, aut de ejusdem delatione vel per novam electionem , vel per successionem ,& hujusmodi similibus ; quae non ad ipsam Summam Potestatem, at ad habemi modum sertinent , quaeque' proptereapso studiorum diversitate , diversissima apud Gentes obtinuisse inveniuntur. Ita
Fastor. Lib. U. v. us a) Sistam vero hie elegantis num Alexandri ab Alexandro de vetustiorum Regum insignibus ruentum. Quod quιdem Diadema, Armeniorum Re-
169쪽
res , nisi a Somanis Regibus assumere non poterant. Parsei Reges obfimarunt ex Μγrrha Olahit' odoratu, eupiti insigne Regium ferre palam-Iue picturatam O auro distinctum induere. Numidis testibus Se pirum in finistra O candida in fronta Dicta insigne es Regale habitum. Macedonum Regum chlamys eausa O crepida ac distima : O briorum vero tiara diademate obvoluta O tunica purpurea , O partim alba , quam nisi Rex induere nemo poterat. Sardis quoque curru vehi , o rectam ferratiaram solis Retibus dabatur . Apus Siculos purpurea instis , a GH teus baculus , O purpura gemmis extructa cum diademate. Phoenicibus , Srris , O Ci- . Iicibus . chlamys eum erepidis , O candica' diadema . 2Egyptiis autem R gibus . nunc leonis , nunc tauri, aut draconis edicti imaginem, aut ignem , ar-b remve eradiam supra caput Gyrra , principatus μ . Regii dominatus infgnia fui re . Nonnumquam Diadema aspidis imatine distinctum , AEt priorum Regum jectatisimum insigne stile. Sarthis duplex Di dema amylius mum decus Regium dicunt ese , ouippe quorum Neges Magni O Mecum Reges habebantur . . . . Darii Diadema fuit purpureum albo di- Itinctum , quod mox Alexander Uurpaυit ferre. Sy- ii quoque solum o Scepti tim pro Hegio Diademate
habuertint .... Batavi O Germani Regem , quem delegere , attollera humeris . O sexto exceptum subet collare per vices pro Regio fastigio obserua ussi. Hο- manis autem Negibus diarima , trabea . O purpureus am ctus, nunquadrangulare,sed Iemicirculare , ιumnia Regii dominutus fuere . Alexand. ab Alex. Lib. I: Oeniat. Dier. Cap. XXVIII. . Pag. 2 . Tom. I. edit. in 8. Lugd. Batav. I 633.
170쪽
eoronam auream , filiamque Regiam ,
τον Βασιλικω, Claopatrae Reginae nominatissimae insignia fuisse : quare idem ait Dion, ea Caesari misisse , quasi Regnum cum iis tradentem ; quae traditionis species S=mbolica a Iurisconsultis nuncupatur . EX Dionys. autem Halicarnas. si, constat, quod Romani sceptra & Di demata . dono' sociis Regibus mittebant , quando eis Regiam confirmabant Pote
quoque apud Langobardos Hassa olim Regium fuit insigne , quod expresso ipsius Populi consensu Regibus deserebatur . Langobardi , inquit Sigonius set
continuo Alboinum ipsum , Regem Italia Iaeris acclamationibus flutarunt , et ne F siam , insigne Regium , porrexerunx. Ex eodem vero Sigonio patet 3), Agilulso, IV. Langobardorum Regi, coronam γῆ ream impositam fuisse , a Theodelinia Regina institutam, auream illam quidem, verum interiore circulo ferreo intextam;