장음표시 사용
301쪽
Et vero novimus ex Historia Concilii Florentini, inter quaestiones undecim quae Graecis post unionem a Latinis propositae sunt, istam fuisse, Quare Pontoiser non inunguntsacro chrismate, sed Sacerdotes , cum hoc Pontificibus i. si datum Cui quantioni Mytilinensis Praesul Graecorum nomine satiSfecit : =. sic enim legimus post undecim illas quaestiones, Haec a Latinis objecta Mu- 313.D. silinensis Prasul legitime o canonice omnia dissolvit, praeterquam duo , scilicet
separationem maιrimonii , o creaιionem Paιrιarchae extra Constantinopolim
Ignoramus quidem praecise , quid ad propositam quaestionem responderit dictus Priail; sed legitime & canonice ab illo solutam esse , gener, tim saltem discimus ex historica Concilii narratione. Quin Gregorius Protosyncellus, qui adfuit Concilio Florentino tanquam
Legatus Patriarcha Alexandrini, & qui postea creatus est Patriarcha Comstantinopolitanus , scribens adversus Epistolam Marci Ephesini testaturritum Graecorum probatum fuisse a Patribus Concilii Florentini. Sic enim loquitur: merum Latina etIam nostros confignabanι, ο chrismatos appellabant. τια μSed haec non fuisse ex aequo ct bono faeta constaι ex eo, quod in nostra uni 7M A ne n/hil habuerunt quod nobis objicerent; sed cum essemus orthodoxi , habiti sumus ab orthodoxis orthodoxi. Probatur denique ex multis SS. Pontificum Diplomatibus, in quibus co firmandi licentia simplicibus Presbyteris concessa est. Arcudius L.a. de Comfirmatione cap. Is . ait se accepisse a Patre Fonseca Societatis Iesu, eum DL
plomate Pontificio facultatem accepisse Christianis Brasilianis conferendi Sacramentum Confirmationis: idem pariter plurimis Franciscanis concessum suisse testatur Vadingus in Annalibus Fratrum Minorum, affertque eam in rem Diploma Ioannis XXL quod confirmatur Diplomate Nicolai IV. ad an I 7. Diploma Eugenii IV. ad annuni I q. Diploma Leonis X. conceL sum duobus Confessariis Caroli V. Diploma Urbani V. quae omnia authenatico Diplomate eonfirmavit Adrianus VI. quod in Coenobio Francise norum Hispali asservatur. Quamquam idem Adrianus in Scriptis suis Themlogicis, antequam ad supremum Pontificatum assumeretur, docuisset, non posse simplices Presbyteros, etiam ex dispensatione, Sacramentum illud ad ministrare. Vide Pallavicinum Lib.9. Hist. Conc. Trident. c.7. n. D. Solvuntur ObjectIones. Objicies r. Summos Pontifices, Nicolaum L Innocentium III. Gregorium IX. Innocentium IV. Clementem VIII. qui omnes tanquam pravam& abusivam damnarunt consuetudinem Graecorum PreSbyterorum , qui S cramentum Confirmationis communiter apud suos administrant . Imo nullum ac irritum sic collatum censuit Sacramentum Nicolaus I. jussitque iterum confirmari eos sui a Presbyteris Photianis confirmati jam fuerant: idem ut saltem sub conditione fieret, iussit Clemens VIII. Verba summorum illo. rum Pontificum paulo ante relata sunt, ubi de ordinario Confirmationis ministror ea consule. Porro si posset simplex Presbyter ex delegatione saltem ministrare istud Sacramentum, ea non accedente , illicite quidem at Vside saltem Sacramentum istud perficeret; quemadmodum valide corpus Christi consecrat Sacerdos, tametsi illicite, cum a functione sui ordinis suspensus
est. Ergo non debuisset Nicolaus L irritam declarare Confirmationem
302쪽
Presbyteris Graecis collatam: eam autem declarando nullam, manifeste significat non posse simplices Presbyteros ad id munus ullo pacto deputari. Resp. his Summorum Pontificum Decretis, praesertim Nicolai I. directex ac primario impeti errorem Photii, qui ut antea Vidimus, contendebat nullo Scripturae testimonio, nullave lege constare solos Episcopos ordinarios esse Confirmationis ministros; atque officium illud pari jure commune esse tum Episcopis tum Presbyteris: quo errore supposito, nullaque praeeunte publica Ecclesiae dispensatione, merito Nicolaus I. judicavit nullam cssem Confirmationem, quam Graeci Presbyteri tanquam pronio & ordinario jure dispensabant; maxime in ea regione, in qua nihil auctoritatis ac jurisdictionis habebant Graeci. Nec urget quod addit objectio: licet enim inchoatam & incompletam potestate habeat simplex Presbyter , ut aptus& capax esse possit Confirmationis minister ; ligata nihilominus illa est, nec libera, plena & completa, donec accedat legitima dispensatio. Si quaeras unde istud p respondeo, ex institutione Christi, quam ex Traditione ac usu Ecclesiae certam & exploraram habemus. Exemplum autem Eucharistiae hic aptum non Videtur: habet quippe Sacerdos , vi luat ordinationis, plenam& completam potestatem, ut valide corpus Christi perficiat; quamquam
illicite, si spretis Ecclesiae legibus ac censuris, Vel cum aliculus alteriuSpeccati mortalis conscientia, tremendum illud ministerium exercuerit. Ad Innocentium vero III. dico I. eum Latinis dumtaxat Presbyteris, qui Constantinopoli tunc versabantur , ac Graecorum sequebantur consuetudine in , interdicere ne confirment, non vero Graecis. Patet istud ex verbis In
nocentii III. in Epistola ad Lucium Legatum suum , qualem habemus in. Editione Balusiana. Dilectioni ιvae mandamvs, inquit, quatenus omnιbvs Latia
. si nis Presb'teris apud Constantinopolim eonstitutis districtὸ prohibeas, ne talia de
L raetero sua temeritate praesumant oee. Et vero Latinis disipensatum non fuerat, ac Ecclesiae suae Latinae ritum observare illi tenebantur - Dico a. Pontifices Innocentio II. posteriores, qui usum Graecorum improbarunt , aut non satis attendisse, aut forsan ignorasse dispensationem concessam ipsis fuisse a Gregorio Magno, ut Confirmationem tanquam extraordin
rii ministri dispensarent. Clemens vero VIII. dubitans an Graeci, qui inquihusdam Italiae partibus versabantur , legitimam ac sufficientem dispensationem & licentiam percepissent, sub conditione jubet eos iterum confirmari, qui confirmati ab illis fuerant. objicies et . Potestas confirmandi Episcopo convenit , vel ratione ordi- nis, vel ratione Iurisdictionis, vel utriusque simul. Si ratione ordinis , nulli alteri quam Episcopo concedi valide potest: sicut concedi non potest Diacono, V. g. potestas consecrandi Eucharistiam, & absolvendi a peccatis. Quare quia quae sunt essentialiter annexa ordini alicui, noni possunt nisi iis concedi, qui eo ordine seu charactere instructi sunt. Si ratione Iurisdictionis, sequitur I. Episcopum electum & non consecratum, posse Sacramentum Confirmationis administrare, quia ipse Ordinem habet Pre hyteralem , & jurisdictionem Episcopalem. 2. invalidam fore Confirmationem , quam Episcopus extraneis , in quos nullam habet jurisdicti nem, conferret. 3. posse Episcopum in sua Dioecesi, virtute jurisdictionis
qua fruitur, licentiam confirmandi concedere , non tantum Presbyteris ,
sed etiam Diaconis, Subdiaconis, Clericis, in quos jurisdictionem suam
303쪽
.erarcere potest . Atqui haec omnia talis & absurda sunt. Si ratione utriust . que , tum ordinis, tum Iurisdictionis , utriusque mox exposita incom
' Idem plane objici potest, ut efficias non posse simplicem Sacerdotem,etiam ex dispensatione, valide Sacramentum istud administrare. Namque vel illa potetasvalide confirmandi essentialiter pendet a charactere sacerdotali , vel non pendet. Si prius; ergo etiam sine dispensatione valide confirmetret simis Plex Sacerdos, quamquam non liciter quemadmodum valide Eucharistiam perficit, quamquam illicite, Sacerdos suspensus&excommunicatus. Si post rius; ergo Diacono 6c Subdiacono concedi similiter poterit licentia valide confirmandi. En angustia & incommoda sententiae quam propugnam . Resp. miram esse nostrorum Scholasticorum in eo ditatuendo nodo industriam& foecunditatem Vera uacaui arserieisdiargutiis hic praetermissis, uno verbo se dissolvi oblectio potest, nempe ex institutione Christi M. bere Episcopum ut sit ordinari s simplicem vero Presbyterum, ut esse possit extraordinarius Confirmationis minister. Haerere hic merito possemus; neque enim in lactis huiusmodi alia quaerenda ratio, quam Christi Voluntas nobis per Ecclesiam declarata . . Si tamen pro more Scholae aliquid amplius volueris.
Dicamet esse in Episcopo ratione ordinis, ordinariam, Henam & completam facultatem administrandi iure ordinario Sacramentum Confirmati nis r unde sequitur eam validam non esse ab Episcopo electo, &nonco secrato; e contra validam esse datam ab eodem extraneis, in quos mula in habet iurisdictionem. An vero possit Episcopus in sua Dicetesi cum Presbytcris, ves Diaconis aut Subdiaconis dispensare ut confirmem, d hirare nonnulli vicientur: quia, inquiunt, id potest sua in Dioecesi Epiccopus, quod potest Summus Pontifex in tota Echlesia, nis obstevlex aut
relervatio contraria. Verum longe verisimilior est aliorum negans nio, propter hanc ipsam contrariam legem, ac reservationem et quia nempe usiis ac coniuetudo Ecclesiae non Episcopis privatis , sed lotis Summis Pontificibus jus reservat dispensania cum simplicibus Presbyteristit confirment, quando gravis aliqua ratio & urgens necessitas postulat. Dicam a. simplicem Presbyterum, ratione sui ordinis , habere quidem radica Iem, Inchoatam & incompletam potestatem confirmandi, sed ligatam Compecutam, quae nonnisi per legitimam dispensationem libera. completa expedita e adere potest: eo fere modo quo licet Sacerdos is ordinatione sua Xecipiat potestatem absolvendia Reecaris, ea tamen uti validen potes'. si accedente Iurisdictione, quam ipsi Epit pus concedit. Frustra objicitur, S Cerdotem VI suae ordinationis posse valide consecrare Eucharistiam, imS ensio m Vel e communicationem prohibeatur . Namque ,
dy VI. φi M. resiponsone ad primam objectionem , Sacerdos il-
ac completam habet potestatem vali-V: perliciendi Eucharistiam; non vero plenam & completam , ut valude confirmet independenter a licentia siu legitima dispentatione.
ic exicii re responsionem Bel mini ad propositam dif-s- ἡ- η ς Πς VsQR-r lucis plurimum mutuabitur. La. de Com. ' in ' δ'. ς ' 'θ'ndeos confirmare esse actum ordinis , er eum Ordi η0sse etiam in Presburo , DIιem inchoatum oe inperferam . Observum IzG
304쪽
tam es nim, characterem Episcopalem , est alius a Presb erali, sue idem exsen. for ct major, esse potessarem absolutam, oe perficiam, ct independentem e ferendi Sacramenti Confirmaιionis ct Ordinis ; ct ideo non bolim posse uis xopum De alia dispensatione confirmare o ordinaTei sed etiam non poβe -- pediri ab ulla superiori potestate, quin revera Sacramenta ista eo erat, si v
lit, licet pecceι, si id faciat, prohibente Summo Pons Mer pharacterem avum Pres πιιerasem esse quidem potestatem absolutam,perfectamdi independentem,quoad Sacramenta Bapirmi OEuc baristrae, esie autem potestatem inoboaram, imperfectam ct dependi Hem a voluntate Superioris Ilload Sacramentum confimationas. Quocirca nos perficiasvr per dispensationem Superἱoris ea potestas, Pres0ter confirmando nitit ageretvrvi si perficiatur, 3am ex ipso suo charactere commmabit r id quod minas mirum videbituri , si cogitemus characterem non esse re eam aliquam po-aentiam, qua physice aliquid operetur, timc enim disperi esset intellii ero quo-
dam pacti : quo Deus conturris,ad effectam Sacriamentalem producendum eum eo' qai.habet eharacteum, o nonocum allist facile enim est inroiluere, anum
characterem se Maam pacti absoluti, alium autem esse fignum pacti tondiflο-
obiicies 3.Non potest Summus Pontifex, imo nec Ecclesia'universa , conferre Diaconis licentiam consterandi Eucharistiam, &absolvendia peccatis; ergo nee simplici Presbytero potestatem administrandi Confirmatonem . . Resp. nego paritatem . Disparitas est, quia potestas consecrandi Eucharistiam & absol vendi a peccatis, essentialiter pendet a charactere sacerdota- li; quapropter Diaconis communicari illa non potest, in quibus ne inchoata quidem & incompleta inest ad haec sacerdotalia munia valide obeunda potestas r e contra vero habent simplices Sacerdotes, ratione sui ordinis , Inchoatam saltem & incompletam facultatem administrandae Confirmati nis, quae, accedente legitima dispensatione, perficitur & completur.
De subjecto Merarereti confirmationis.
aeres r. quodnam sit idoneum hujus Sacramenti su e Rum Resp. esse omnem hominem baptisatum. Tum quia Ecclesia Latina per duodecim secula etiam infantibusConfirmationem administravit simul cum Baptismo , qui mos ad huc apud G cos observatur. Ratio est,quia, inquit ΚΤ homas hic art.8. ad a. etiam in puerili artare homo potest consequi persectis mspiritualis aetatisερο inde est,.inquit, quod musti in puerili aetate , propter robur Spiritus sancti perceptum , usque ad faristinem fortiter certaverunt pro christo . Tum quia Baptismus aditum aperit ad omnia Christi Sacramenta. Queres et . an fuerit aliquando baptisatis denegata Confirmatio. - Resp. amrmati ver sic enim colligitur ex Can. 39. Concilii Eliberitani. Gentiles, inquit, fi infirmitatemdesideravnmt sibi manum imponi, si fuerit eorum ex a qua parte bonesta vita, placuis eis manas imponi, o feri Christianos. Ergo si non Hisset eorum vita omni ex parte probata , denegata ipsis fili flet Confirmatio, quae ibi designatur per manus impositionem, ait d
305쪽
Quaeres 3. qua aetate percipi debeat Sacramentum Confirmationis. Resip. Si spectetur institutio Christi, omnem aetatem huic Sacramento idoneam esse; si vero jus attendatur Ecclesiasticum, varia fuit disciplina. olim, ut
mox dictum est, infantibus simul cum Baptismodabatur e nunc variis Conciliorum Canonibus statutum est, ut pueris, postquam discretionis annos attigerint, id est, post septimum aetatis annum, administretur . Ita Synodus Linginnensisan. I . Senonensis Is et . Parisiensis Is s . Conventus Melodunensisah. Is 99.Bituricensis an . I s 8 .Aquensis an. I s 8s. Mediolanensis I. sub S.Carolo an. Is 6s. Sunt tamen qui ad duodecimum utque aetatis annum expectandum esse volunt; cujus utriusque disciplinae meminit Catechismus Romanus part.2. de Sacramento Confirmationis nu. Is . qua in requisque Ecclesiae in qua vivit , usum & morem sequi debet, iuxta illud 8.Ambrosii , quod S. Augustinus oraculi loco habuit L Adqω- μνω Meisfiam veneris, eius morem ferva, s euiquam non vis esse scandeso , nec quemquam ιibi . Unde ipse S. Augustinus Epist. 14. alias Ii8. ad Ianuarium. QAod, inquit, neque corira fidem , neque com T..1. . tra bonos mores esse e Cincisur, indisserenιer est Libendum. propter eois ιι4 D. νum inter quos vivitur socierviem, servandum est. Quaeres A. annusquam licitum sit praevenire septimum aetatis annum. Resp. maxime licere dc expedire quando urget mortis periculum. Ita ΚΤh-aS 3. pari. q. 72. art.8. in . quam doctrinam hausit in Concilis Parusiensi VI. in cuius Libro I. cap. 3. dicitur: neut d duobus temporibus, Pascha DitiIieet er Pentecoste, Baptismus; ita etiam Spiritus sanctus per impossionem πιαν. manus Fidelibus tradatur , exceptis is A ct morte perietiιantibus. Ita quo- C c. p. que Hugo Victorinus L. a. de Sacramentis parte 7. c. . 'i 'Quaeres s. quae requirantur dispositiones ad percipiendum Sacranae
Re . aliquas requiri ex parte corporis & animae. γI. Ex parte corporis. Duodecim prioribus Ecclesiae saeculis Sacramem tum hoc nonnisi ieiunis dabatur; saeculo undecimo Gratianus De Consecratione dist. s.& duodecimo Magis er Sententiarum mentionem faciunt ii ius consu tudinis. Post duodecimum faeculum etiam non ieiunis data est confirmatio, ut testatur S.I homas pari. . q. 73.art. I 2. ad a. Laudabilis tamen est ea consue ludo, & quantum fieri poteli observanda, ut si Confirmatio mane adminustretur, di a ieiunis detur , & a ieiunis percipiatur. Ita Catechismus Roman . a. Requiritur ut frontem apertam di nitidam habeant qui confirmandi sunt. Ita Concilium Aquense an. Is s. ut quisque vittam seu fasciolam ii team habeat,qua frons sacrochrismate illita, contegatur . Hanc tegendae com firmatorum frontis consuetudinem perantiquam esse testantur ordo Roma.nus , S Amalarius L. de divinisOfficiis. 3. Requiritur ut mares , tam ii qui confirmandi sunt, quam qui confirmandis patrini dantur, veste simplici, & ad molestiam composita accedant: ita feminae sint sine suco di pigmento, non immoderato capitis corporisve ornatu decoratae. II. Ex parte animae, requiritur I .utconfiteantur cramentaliter , si gravium
peccatorum conscii sunt. Ita statuit Concilium Aurelianense quod laudat Cri. tianus De Consecratione dist. s. di Concilium Roti magense an. Is 8I .& Burdiga lense an. I 383. Requiritur a. ut bonis operibus ac pietatis officiis, prae se timoratione desecessu, ad recipiendum iritum sanctum sese disponant i bc as. Apostolos imitentur, de quibus dicitur, Eraηι permanous in oratio . . υ. I
306쪽
De Us libas Sacramenti coormationis.
DUsee distinguitur hujus Meramenti effectus I gratia nemre roborans
di consortans, ac character . De utroque hic disserendum.
, De gratia qua per Sacramentum confirmationis confertur.
CAtholicorum communis ac trita sententia est, per sacramentum Con firmationis gratiam sanctificantem conferri, quae dicitur gratia per ficiens, roborans & confortans ad fidem intrepide prositendam, & sum randas omnes, quae contra illam iniurgunt, daemonis ac mundi tentationes. Doetrinam hanc irrident Novatores therani & Calvinistae, ac contendunt x. Apostolos per manus impositionem contulisse dumtaxat gratias gratis datas seueharismata Spiritus sancti, non gratiam ipsam sanctificantem. 2. Post tem pora Apostolorum, quibus necessaria non fuerunt amplius ea conspicua dona ad fidem confirmandam reprimordia Ecclesia dilatanda,Confirmationem nihil fuis se aliud quam Catechesim, inqira Christiani fidei suaerationem coram Eccle sia reddebant. 3. denique, Confirmat nem nostram meram iam esse, eamque planὸ otiosam, omnisque effectus spiritualiS eXpertem caeremoniam, imo Ba ptismo injuriosam&contumeliosam, quae illius virtuti detrahit, quasi gratia baptismalisex se perfecta non foret, atque per nostram Confirmationem peria ei ac consummari deberet, ut homo baptisatus fidei desendendae ac profitendae idoneus esse reta. Dieantisti unctores, ait in verecunde Calvinus L. . Ita- ,-- stit.c. I s. n.8. πιritum fractumis Baptismo ad 3nnocentiam dari; in Confirmatione, ad gratia augmentam. In Baptismo nos regenerari ad vitam, in Confirmatione nos ad Inam infirκi; re ideo nihil eos pudet, no negent sapismum riti fine confirmatione perfici posse. . . . . Hac Satana doctrina est , qua promissimes Baptimi proprias a Baptismo abscissas inis derivas ct transfert. Verum more suo nos proterve calumniatur Heresiarcha. Neque enim dicimus, Baptismum ritὸ sine' confirmationa parfici nonposse; sed hoc unum , per Confirmationem novam gratiam, aut novum gratiae gradum ad robur & firmitatem fidei bapti satis accedere: habet enim quodlibet Sacramentum suam propriam gratiam, qua latramentalis dicitur, ad proprium suum essectum destinatam . Per Ba- . ptismum, ait Eugenius S. Pontifex in Decreto , spiritualiser renaseimur ; pere,M.t confirmarionem augemur in gratia, ct roboramur in fide I renati autem ρο robor N. E. si .utrimuν divina Exebarinia alimonia . Quod si per peceatum ineurrimus tritudinem anima, per pam1touam 'πιtualiter fanamur oet. Inde nata inter Theologos controversia, quid sit gratia illa sacramentalis an essentialiter distincta a gratia sanctificante habituali, quae per sacramentum consertur; an tantum ius addat ad obtinenda, cum opus est, au. xilia gratiae necessaria ad proprios uniuscujusque Sacramenti essectus eonsequendos; an novus dumtaxat ejusdem gratia gradus, novaque intensio seu
persectio, de qua quaestione diximus, ubi de Sacramentis in genere , ad
307쪽
aestionem quartam pag. 2M di seq.Eadem hic recurrit quaestio circa gratiam Confirmationis, an essentia differat i baptismali, an tantum gradu.ΚThomaS 3. pari. q. a. art. 7. ad 3. quaestionem solvit his verbis: Dicendum quod gratia sacramentalis addit super gratiam gra3um facientem communiter sumptum, aliquid esse Iivum specialis erectus, ad quod ordinatur Sacramem rem. Si ergo consideresin gratia in hoc Satramento collaιa, quaarum ad id quod est commune, se per hoc Sacraminium non confertar aliqua Aia gratia, quam per Baptismum , sed qua prius inerat, augetur. Si autem consideretην quam tum ad 1llud speciale quod superadditur, se non est HUdem speciei eum ipsa. Idem S. Doctor eadem parte q. 62. art. a. tria distinguit in effectibus Sacramentorum; gratiam sanctificantem, virtutes di dona; & gratiam sacramentarem, seu quoddam divinum atrauium ad finem Sacramenti conseque dum. Eι fcur, inquit, ab essentia anima fluunι our potentia, Ba d gratis fluunt quadam perfectiones ad potentias anima , qua dicuntur virtutes ct d na, quibus potemia perficiuntur in ordine ad suos actus. Sic fides intellectum perficit ad credendum, charitas voluntatem ad amandum 3cc. Rursus observa, gratiam, quae per Sacramenta consertur, Vel primam esse quae justificat; vel secundam, quae adeptam justitiam auget ac perficit.
His praemissis sit PRIMA CONCL USIO.
Sacramentum Confirmationis confert sanctificantem gratiam, non quidem priniam, saltem per se, sed secundam. Probatur prima pars. Quia istud omnibus Sacramentis commune est, in sanctificantem conferant gratiam iis omnibus, qui eo, quo par est, pieratis ac religionis sensu ea percipiunt. Vide quaeeamm rem diximus, ubi de Sacramentis in genere. Secunda parS non minus certa& evidens est. Quia Confirmatio ex se instituta non est ad remissionem culpae, sed ad augmentum & firmitatem justitiae; neque est, ut alunt Sacramentum mortuorum, sed Sacramentum Visentium. Unde concludit S. Τhomas 3. q. r. arti . ad 1. illam dandam non esse iis qui non habent gratiam, five per Baptismum, sive per Poenitentiam.
Gratia propria Sacramenti Confirmationis, est gratia roboris ac virtutis ad fidem intrepide ae Hrtiter propugnandam, & superandas, quae adVer Sum eam inburgunt, daemorus ac mundi tentationes. Communis estista Traditionis Mesesae doctrina, quae ad nos usque serie non interrupta defluxit: unde a scriptoribus Ecclesiasticis dicitur gratia roboris, irtutis, periectionis, consummationis, seu augmenti spiritualist addiscrimen gratiae baptismalis, quae est spiritualis infantiae, propria scilicet infamRium, de quibus LPetrus Epistolaeprimae c.2.Y.2. Sutit modo genisi infames, rationabile fine dolo Iae concupiscite, at in eo crescalis pn DIutem . Ex so nominec Confirmationis 2 apparet, ait S. Thomas 3. Parti quaest. Ta. art. 7. ad a.
308쪽
m. r. hoe Sacramentum dari ad confirmandum quod prius invenerit. Ita Veteres Am 97 Patres Concilii Eliberitani Can. 38. N 77. gratiam hanc perficientem ap- Τῆ ' pellant, non quod imperfecta sit, aut quidquam desit illi, quae in Baptismo datur; absit hunc esse Catholacorum sensum: sed quod novus gratiae gradus accedit homini baptitato, ad robur & firmitatem luscitiae jam adeptae. Idem
T. . p. usserit S. Ambrosius L. 3. de Sacramentis c. a. Post fontem, inquit, superessus p ifictio fiat, quando ad invocataonem Sacerdotis Spiritus sanctus infundisur. S Cyprianus gratiam eon Ammamem appellat, Epist. 73. In, inquit, per' k Φ ηοῆrum orationem ae manus impositionem Spiritum saηdium cosequantur, σ
. Tertullianus , gratiam muniuntem L. de Resurrectione Carnis c. g. caro P ticictum tur, ut anima consecretur; saro signatur, ut o anima muniatur. Et L. de Praescriptionibus c. 26. inquens de Romana Ecclesia, Fιdeles, inquit, aqua p- p., in.3onat, sancto Spiritu vesti , Eucha otio dissit - : . . Alii vulgo gratiam roborantem ac consortantem dicunt. Ita imprimis
S rillus Hierosolymitanus Catechesi 3. mystagogica . Ut enim SaINator, induit stoli Baptismum ρο illum Spiritus sanctι adventum egressus in prnium, μ' Aretois advolsariam; se o vos poli sacrum Baptisma ct chrisma mysticum , ' induti armis Spiritus sandii adversus oppositam vobis potestatem praetiamtra, dicentes, Omnia possum in eo qui me so orsat, christo. Huius sancti chrisematis dono accepto, merito appelIamini Christiani, veram espcimtes appellationem in ipsa regeneratione; ante enim quam hac gratιa vobιs donata esset non era-
iis pro se digni eo nomiae, sed pergeuies eo usque progressi estis, ut siceramina Eucherius Lugdunensis Hom. de Pentecoste, Forte, inquit, cogitat sibi δ' M ulianis . Quid mihi prodo post mysterium Baptismatis, ministeriam confii mantis
TL, Attendat chariιas vestra Sic enim exigit militar3s ordo, ut eum Impe 649. C. sator quemcumque in mIιιιum receperit numerum, non solum Mnes receptum sed etiam armis competentibus infirMqι pugnaturum. Ita ιn baptisato benedictiori
da, munitis ea , . Et postea: Ergo Spiritus saηctus, quι super aquas Bap timi salutifeno desceηdiι illapsu, in fonte plen/ιηdιnem tribuιι ad νnnocentIam, confirmatione augmentam prastaι ad gratiam; ρο quia in hoc mundo tota aetate O cium inter mulsibiles hostes o pericula gradiendam est , m Baptismo
regeneramur ad vitam, post BaptUmum confirmamur ad pugnam; in Baptismo amIuimur post Baptismum roboramur. Ac sic continuo transituras susscit nι regen
rationi. Φeneficia , vi linis autem necessaria sunt confirmgrionis auxilia. olvuntur obiectiones. Objicieε i. cum Κemnitio in examine Concilii Tridentini: Gratia quam Sacramento Confirmationis tribuimus injuriam&contumeliam infert gratiae baptismati, quasi vires ista non praebo ct pares & idoneas ad fidem intrepide propugnandam adversuS Omnes daemonis ac tyrannorum Inlultus ,
Quasi sine Confirmatione rite perfici Baptismus non posset. Ad quil enim tot interrogationes quibus baptisandus pulsatur, an credatin Deum Patrem dic. an renuntiet diabolo & pompis ejus, nisi supponeretur contem perua-ptismum Spiritum sanctum ad pugnam cum diabolo Resp. nego ant. cujus probatio mera est Κ mtu ignorantia Vel male Digiti es by c Osi
309쪽
ria. Nemo quippe nostrum negavit unquam, in Baptismo gratiam dari ad fidem propugnandam; nemo dixit unquam, Baptilmum sine Confirmati ne rite non perfici, quasi aut nullus seret, aut ipsi ad proprium effectum a sequendum quidquam deesset: sed contendimus gratiae baptismali novam&uberiorem addi per Sacramentum Confirmationis, per quam recto sensu gratia baptismalis perfici ac compleri dici potest. Nonne ipsimer Luther ni & Cal vini stae ista duo simul fatentur, & Baptismi gratiam per Eucharistiam: augori & perfici, & Baptismum sine Eucharistia rite perfici λ Cur igitur aegre ferunt nos idem de Confirmatione affirmare λ At, inquies, ita confunditur utriusque Sacramenti effectus. Minime reffectus quippe proprius Baptismi, est gratiae regenerans; Confirmationis
roborans & confortans; sicut Eucharistiae, nutriens. Gratia baptismalis est, sine qua nemo salvus esse potest; non ita gratia Confirmationis, . quae tantum integrans est: illa est: gratia infantiae spiritualis, Quo modo geniti infantes; haec quasi virilis aetatis. Sicut Baptismus, ait S. Thomas 3. Part. quaest. 72. art. s. in corp. en quaedam spiritualis regeneratio in vitam, ebristianam, ita etiam Confirmatio est quoddam spirituale augmentum promovens hominem in spiritualem aetatem perfectam. Manifestum autem ex similitudine corpora. lis tita, quod alia est actio hominis statim nati ; ct alia actio qua competit ei, cum ad perfectam aetatem perveneriι oc. Et in resp. ad I . Furna spiritualis, ait, contra hostes inta biles, omnibus competit: sed contra hostes Ofibiles,
id est conιra persecutores fidei pugnare, nomen Christi publice confitendo, est confirmatorum, qui iam sunt perfecti spirisualiter ad virilem aetatem, secκndum
quod dicisar primae Joan. 2. Scribo vobis, iuvenes, quoniam fortes estis, re ver-ώum Dei in vobis manet, oe vicissis malignum. Ει ideo character Confirmationis
est signum distinctivum,.non Infidelium a Fidelibus; sed spiritualiter provect
rum, ab his quibus dicitur, sicut modo geniti infantes. objicies et . cum Calvino L. q. Inst. c. I9. n. 8. ea Scripturae testimonia quae Baptismo vim efficacem ad justitiam; & pugnam contra fidei hostes tria buunt. .ROm. 6. V. q. ubi asseritur , eos omnes qui baptisati sunt ia christo
Jesu, . in morte ipsius baptissus esse ρο consepultos cum illo per Baptismum, ut quomodo chrisius surrexit' a mortuis per gloriam 'Paιris, iιa ct nos in novitate vitae ambulemus. Quid est instrui ad pugnam , ait Calvinus , nisi hoc Galat. a. V. 22. Quicumque in Christo baptisati estis , christum induistis: utique cum suis donis, inquit Calvinus . Addit & hunc Canonem Milevitanum, Qui dicit Baptismum in remissonem peccatorum dari tantum, σnon ad ad-
tutornm futura gratis, anatisma sit. Re . Calvinum aera verberare. Quis enim nostrum haec negat nemo
certe. An gratia Baptismi excludit gratiam Confirmationis λ An si haec alteram perficit, idcirco injuriosa ipsi dicenda λ Nonne, ut jam observatum est, agnoscunt Calvinistae gratiam Baptismi per Eucharisticam alimoniam qu dammodo compleri ac perfici An idcirco virtuti & efficaciae Baptismidetrahitur δ neutiquam. Ergo nec gratia quae Confirmationis propria est, quidquam detrahit imo potius auget gratiam Baptismatis . Canota Mileuitanus hic certe ad rem non est :' oppugnat enim eos qui omnem Baptismi virtu- rem in sola peccatorum remissione.' collocabant, . exclusis interioris gratiae auxiliis. An ita Catholici λ absit . jicies 3; cum Dallaeo EI. de Confirmatione cap. a. S. Cyprianum, qui
310쪽
vim efficacem ad pugnandum contra hostes fidei, Eucharistiae tribuit, non, p. 1 s. Confirmationi, Epist. sq. ad Cornelium. Quomodo docomvs , inquit, aut provocamus eos in confessione nominis chriyli sanguιnem suum Ondere, s eιs militaιv- γ j, ris Cisisti sariu3nem denegamus 8 aut quomodo ad marurii poetiIum idoneos facimus, si non eos prius ad bibendum in Ecclasia poculum Domini iure commvnicationis admittimus p. . . Idoneas esse non po- ad marιyrium, qui ab Ecclesia non armatur ad praelιum ἱ o mens dejiciι, quam non recepιa Eucharistia erigis o accendis. Resp. I. neminem ex nostris usquam dubitasse, quin digna Eucharistiae pereeptio vires & robur adderet baptisato & confirmato, ad fidem coram tyrannis generoso ac intrepido animo profitendam; atque distorte admodum in ferretur, mutilem di otiosam ese Confirmationem. Annon ipsemedDallatus vim eamdem tribuit Baptismo&Eucharistiae λ neque tamen inutilem alterutrius virtutem affirmat. Quidni ergo idem licebit Catholicis, cum vim eamdem, Velut propriam Sacramento Confirmationis attribuunt Resp. 2- Myprianum loco citato non excIudere virtute na Baptismi & Confirmationis ad ferendum martyrium ; sed agit dumtaxat S. Doctor de lapsis
in persecutione, quibus post deperditam gratiam Baptismi & Confirmationis, unum superest Poenitentiae & Eucharistiae subsidium, quo deperditas vires recuperare possint ad mortem pro Christo sortiter sustinendam.
ne charactere quem imprimiι confirmatis , ct de ritu quo redeuntes. ab harotesim recipiebaniar an verum esses Confirmationis Sacramentum
IN Tractatu de Sacramentis in genere, diximus. Novatores Luthera nos&Calvinistas irridere characteremi illum quem orthodoxi per tria Sacras menta imprimi contendunt. Dallae L. I. capia 3. de Confirmatione, reponit istam fidei propositionem inter somnia Catholicorum. Adversus errorem hunc Concilium Tridentionum Sess 7. nonum edidit Canonem his Verbis conceptum: Si quis dixeris , c,ἡE,' DriribM Sacramentit, Baptismo Icilicia, confirmationa ct Ordine, non imprimio 1. C. characterem in anima, hoc est, signum quoddam spirisale o indelebile, unde ea iserari non possunι, anathema sit. . Nono iaculo nonnulli ex plebe homines ad Sacramentum Confirmationis accedere sepius deprehensi sunt, quos repressit Synodus Cabillonensis. II. an. 8I3..
Arcudius L. 2. dc Confirmatione c.. 18. R seq. narrat quosdam ex Graecis recentioribus existimare Confirmationem iterari posse ia. Inter Veteres, qui contendebant nulla & irrita esse Sacra menta ab Ηqreti, ci& data, quales eratu Cyprianus cum suis Africanis, &Firmilianus cum suis Orientalibus, ii cum redeuntes ab haeresi baptis bant, Baptismum proprie T. 1. p. . non ite bant, quem nullum judicabant.. Quippe,. ait S. Gregorius MagnuSxπω L. Iq apis . II. alias L. I 2. Epist. 32. nan iteratur, quod ostenditur non risὸ pe alium. Sed primum legitime illos bapti labant.. Verum, praecipuum dubium ac momentum, quod proponi solet contra Ve