장음표시 사용
281쪽
ratur, reus homo fit mortis aeternae: sed talisnecessitas, ut alias observaviamus, impropriedicituc medii, proprie erum illud dicitur necessarium necessitate medii, quod continet & confert eum gratiae gradum, qui per se neces rius est ad salutemrporro talis non est gratia quae datur per Sacramentum Confirmation auae gratiam baptismalemsupponit ad salutem ex sese sufficientem. - . SECUNDA CONCLUSIO . . . Sacramentum Confirmationis necessarium est . Fidelibus adultis in re vel in Volo, necessitate praecepti divini & Ecclesiastici. Probatur prima pars, quia tenetur quilibet shristianus ad eam persectionem contendere, quae necessaria est ut lecuritatisine consulat, di pericula adversus fidem constanter superet .1 Adversolus enim vester diabolus , ait S. Petrus primae Epistolae cap. . V. 8. tanquam leo rugiens cιrcnis, quarens quem
devoret; cui resistite fortes in fide. Et Ephes. 6. V. II. Induite vos amaturam Dei, ut positis flare adversus infidias diaboli. Atqui ad hoc necesiarium est Sacramentum Confirmationis, ut constatexta. Patribus antea citatis,quiajunt sine illo nondari Spiritumsanctum, hominemnoo perfici, non consummari, non habere plenitudinem gratiae. Unde S. ThomaS 3. pari. q. 7 a. art. I. ad 3. docet Sacramentum hoc cooperari ad perfectisnem filutis, o Me modo esse de necessiste salutis ς & articulo 8. ad ε. insert Sacramentum hoc mori-humias conferri debere, αι in Maerrectione perfecti appareant.. - Probatur secunda pars auctoritate Conciliorum&SS. Patrum, qui passim necessitatem Confirmationisexusu & conisetudineseu pr cepto Ecclesiae commendant. Ita Concilium Eliberitanum Can. 38. Concilium Laodicenum Can. . 8. Concilium Parisiense VI. c. 33. Senonensem. Iva . Remense anni 1383. S.Cyprianus Epist. I. 'Necesse eri ungi eam qui baptifatus fit. S. Hieronymus Dial. adversus ciserianos, S. Gregorius Magnus Lib. I a. Epist. 3I. Ionas Aurelianensis Lib. I. cap. . Petru&Damianus Serm. I. in Dedicatione Ecclesis,&alii benesmulti, quorum verba in re facili & obvia exscribere superfluum videtur. Hinc merito damnata est ab Academia Parisiensi anz I 63 I. cuiusdam Auctoris sub nomine Danielis a Iesu haec propositio , Cbrismate uncti in Baptismo , ἰὰeι ab Episcopo non confirmati, perfecti sunt Christiani in sensu
Patrum . Qua propositio , ait Censura , falsa est , temeraria , contra se sum unanimem Parrum; ct in contemptum confirmationis , ct in errorem
Praeceptum divinum suscipiendi Sacramentum' Confirmationis maxime obligat Vel tempore. persecutionis contra fidem, vel quando instant graves circa Religionem: tentationes,, Vel in praesenti mortis periculo Probatur ex fine ad quem. institutum a Christo fuit Sacramentum Comfirmationis, nempe ad praemuniendos Fideles contra omnes tentation asieram fidem, erusque impugnatores superandos per firmam & constam
282쪽
tem christianae Religionis professionem. Tum igitur maxime urget hujus Sacramenti percipiendi mandatum, cum instant Illae tentationes, ac fidei nostrae hostes arte, dolo , minis, suppliciis vel praemiis Fideles a fide sua dejicere conantur. Obligat etiam istud praeceptum in articaeo mortis, quo tenetur quilibet, quantum potest, ad perfectionem christianam
aspirare , totisque viribus contendere et per Sacramentum autem Confirmationis homo perficitur & consummatur in fide christiana, ut d cent SS. Patres.
Praeceptum Ecclesiasticum percipiendi Sacrametatum Confirmationis obligat, cum baptisatus pervenit ad annos discretionis, & eo praesertim tempore quo presens est ac paratus Episcopus illud administrare , nullamque baptisatus habet legitimam causam differendi illius perceptionem .
Probatur ex Canonibus secunda Conclusione indicatis, praesertim vero Senonensi. Conmmationem, inquit, omnes Christiani tam viri quam mulieres, Uam rationis habentes, obligantur fuscipere, aut saltem non contemnere. Contemni autem dicitur, quando Epistopas in praesens paratus dare, o persona Me sciens negligis. Inde eadem mcix dicta Censura Sorbonica merito illam propositionem confixit, Omnes Hesios dicunt Confirmaιιonem non praecipi, nicti cum commia haberi potost; va ut alii dicunt eommodiss-mὸ; quando fine ullo vel minimo proτsus incommodo. Quaeres I. utrum parentes filios, domini servos suos teneantur vi praecepti Ecclesiastici adducere confirmandos ad Episcopum. Resp. affirmative, quia parentes filiorum, & domini servorum is rum salutis curam gerere tenenturi ergo invigilare debent , ut omnia pietatis christianae officia, quantum eorum patitur conditio, adimpleant, adeoque & ipsum percipiant Confirmationis Sacramentum .. Quaeres a. an sine ad Tonsuram Clericalem admittendi , qui confirmati non siunt. Resp. nesative. Ita Concilium Tridentinum Sess. 2p cap. 4. de Re- format. Prιma, inquit, Tonsura non initiretur, qui Sacramentum confirmationis non susceperint. Si tamen ea omissa, suetant Tonsura initiati, non sunt irregulares; quia nullo jure, nullo Canone poena haec imposita legitur: odia autem restringenda sunt, & favores ampliandi. Ex his satis intelligitur . Episcopos teneri ex officio Sacramentum Confirmationis, cujus ministri sunt ordinarii, suis conferre, aut provisedere ut conseratur p reciproca enim obligatio est, tum in Episcopo ut
conferat, tum in baptisato ut istud Sacramentum percipiat. QUAE . Dipiis sed by COO e
283쪽
o exhibet titulus hujus Articuli. Primum, an Christus Sacramentum Confirmationis institueris. Secundum, quandonam illud instituerit.
Opiniones Schola. Misso Novatorum nostrorrum errore , qui Confirmationem nostram ex Numero Sacramentorum expunSunt, ac consequenter negant Christum illius auctorem esse, ScholasticI in varias abeunt sentcntias, tum circa institutionem, tum circa tempus institutionis. Circa primum, S. Thomas 3. Part. q. TX.art. I. ad I. tres recenset os-
Prima est eorum, qui docent Sacramentum hoc neque a Christo, neque ab Apostolis institutum stiisse, sed ab Ecclesia. Ita Alexander Alensis quem non semel eam in rem laudavimus, pari. q. q. 24. membro I. ubi ait institutum ab Ecclesia in Concilio Meldensiam 8 s. Magistrum sequitur S. Bona entura in dist. 7-art. I. q. I.& 2. ubi d cet institutum hoc Sacramentum a primis temporibus Apostolorum: no, nulli dicunt in Concilio Aurelianensi. Hanc mensis opinionem salsam & haereticam essu post tot Ecclesiae declarationes, pronuntiat Gregorius de Valentia Tom. . in S. Thomam distos. q. Iopart. I. sed non videtur ille satis attendisse ad mentem Alensis & aliorum: cum enim negant illi Sacramentum Confirmationis k Christo institutum Bisse, de immediata institutione intelligi possunt, non de mediata, expresse quippe asserit mensis, Spiritus sancti restinctu institutum esse hoe Satr mentum , a qxo virtutem omnem suam accipis: quibus certo verbis innuit se loqui tantum de institutione immediata, cum negat illud a Christo Domino institutum filisse. Quamquam autem vera sit eorum sententia, qui docent Christum immediatum esse omnium Sacramentorum parentem & auctorem, non tamen est de fide etiam post Concilium Tridentinum, ut in Tractatu de Sacramentis in genere ostendimus, multo minus aetate Alensis& S. Bonaventum, quorum iste obiit an. Ia7 . ille Ia 3. Hinc est quod S. Thomas citato locis modeste, ut let, hanc opinionem refellem, eam ut
erroneam aut haereticam. non traducit.
Cardinalis de Vitriaco His . occidentalis cap. 37. ait Sacramentum istud institutum esse partim ab ApostoIis, qttantum ad manus impositionem, pamum ab Ecclesia, quantum ad unctionem chrismatis .. Ad hanc
.. ' De eausis fea auctore, ministro, di subiecto Sacramenti
De octore Sacramenti confirmationis: an O quando fuerit a chri βο institutum . Dissiligod by Gorale
284쪽
Ad hanc sententiam accedunt, quotquot existimant Chrium nonnulls rum heramentorum materiai di formam in genere ranaeis dormitiasse' facta Ecclesiae potestate determinandi in specie singularem materiam & lar
mami multoa huius opinionis Patro S appellat Morinus L. 8. de Poeniten tia cap. II. atque inde concludunt, Apostolos modo impositione manus , modo unctione usos fuisse pro materia Confirmationis, pro libertate sibi a Christo concessa.. U , C Secunda opinio eorum est, reserente S. Thoma, qui dicunt hoc Sacramentum sitiste ab Apostolis institutum.. 1 - Tertia denique eorum qui contendunt illud, perinde ac caetera novae Legis Sacramenta, fuisse a Christo Domino institutum. Circa secundum, nempe tempus institutionis, longe maior est opinionum varietas. Sunt qui volunt institutum Confirmationis Sacramentum, cum Christus Matth I9 manus imposuit infantibus. Ita Patres Concilii Senonensis an. Is 18. Alii in nocte Coenae; ac maxime nituntur hi Auctores testimonio Fabiani S. Pontificis Epist. a. cap. I. Ita Suares in R. pari. P. 72 disp. 32. sect. a. Alii dicunt promissione, non exhibitione, suisse institutum, quan do nempe promisit Christus. se. daturum Spiritum sanctum Ita S. Thomas T. 1.p. 3. Part. qu Tmari. I. ad I. Verum, ut recte a uit Estim in m dist. . param. . . s. a. fi propterea Sacramentum hoc innit ιι chrius promittendo, quia promot M Q hiscipulis Spiritum sanctum; igitur oe exhibendo, quia ipse. Spiritum sanctum quem promiserat, mittendo exhibuit. Alii dicunt institutum post Resurrectio nem, cum Apostolis dedit Christus Spiritum sanctum, Ioam. ao. Ita semtire videtur Scotus in A. dist. T. quaest. I. ad primam objectionem . Alii denique institutum affrmant in die Pentecostes, cum primum Apostolim runt confirmati . . Ex ista autem sententiarum Varietate satis apparet . valde incertum & obscurum esse tempus institutionis. Sacramenti confir
mationis. Itaque sit. . - - . .
Christus immediate per se instituit Sacramentum Confirmationis; .
quo praecise tempore, Plane incertum est..
Prima pars probatur . Tum quia klus Christus potuit Confirmationem
instituere tanqllam verum Sacramentum,. quia nempe solus habuit potestatem excellentiae, ad quam pertineL Sacramentorum institutio 3. Ius. etiam
potuit gratiam infallibiliter annectere signis sensibilibus. Tum quia probavimus ut Tractatu de Sacramentis: in genere Qu. 3. Art. I. Conclusione 2. Christum immediatum esse omnium nostrorum Sacramentorum. auctorem . Consule, si vacat, quae ibi adducta sunt momenta . . .
. Et vero jam supra observavimus, opinionem Nensis plane improbabilem esset tum quia Catholicis eripit efficax ex Scripturis argumentum,ladreVincendos nostros Novatores qui negant C firmationem esse Verum NProprie dictum Sacramentum I. siquidem , juxta opinionem hanc, nulla in Scripturis extat hujus Sacramenti institutio, nulla mentio: tum quiala ncilio Meldensi, in quo putat ille fuisse institutam confirmationem, nulla Disiligod by Cooste
285쪽
plane di mentio huius institutionis . Duo enim tantum extant Canones deuto Sacramento, scilicet quadragesimus quintus, & quadragesimus sextust in priori statuitur, ut Epit copi nihil a Presbyteris accipiant pro chrismatis confectione; in posteriori, ut singulis annis feria quinta Cinnae Domini novum accipiant: quid vero inde colligi possit pro institutione Confirmati nis in dioe Concilio facta, facile non est intelligere. Tum denique quia tot extant illustria & certissima apud Veteres Scriptores, ante tempuS quo cel bratum est illud Concilium Meldense, pro Confirmationis Sacramento testimonia, ut mirum videri debeat, viros aliunde doctos.& perspicaces, aut ea non legisse, aut ad ea non satis attentos fuisse. Secunda pars probatur, quia id plane incertum haberi debet, quod neque ex Scripturis neque ex Traditione certo potest colligi: atquiquo tempore praecise institutum sit Cnufirmationis ramentum, neque ex ScriPturis, neque ex Traditione colligi certo potest; siquidem nulla huiusce determinati temporis mentIo apud Veteres oce .erit: neque etiam ex communi Theologorum sententia, cum tanta sit inter eos ea de re opinionum varietas.
Quod enim nonnulli laudant ex Epistola Fabiani, nullius plane momenti est apud eruditos, qui Epistolam hanc, ut& alias Decretales SS. Pontificum ante Siridium, inter supposititia & apocrypha opera reaiciunt.
De mmetro Sacramenti Confirmationis. ,
DUplex hie minister distinretur: unus ordinarius ex ossicio, aIter extraordinarius ex disipentatione . Minister ordinarius Confirmationis plenam ac completam habet, Ni sui ordinis seu characteris, Sacramentum illud valide conferendi potestatem, quae nulla superiori auctoritate impediri potest: talis est solus Episcopus. Minister veru extraorai narius, simpluae nempe Presbyter, virtute quidem sui ordinis inchoatam & incompletam habet potestatem; sed quae, ut valide exerceatur, perfici ac compleri debet perlegitimam sispensationemr eo sere modo quo potestas absolvendi a peccatis, quae Sacerdoti dum ordinatur, conceditur, incompleta & ligata est, nec exerceri valide potest extra casum extremae necessitatis uis accedat jurisdictio ab Episcopo concessa. De utroque ministro Confirmationis Ne controversia movetur, de ordinario quidem cum Haereticis, de extraordinario autem eum Scholae Theologis.
Minister stainarias Confirmationis. De ministro Confirmationis ordinario ita statuit Conc. Trict Sest. 7. Can. 3. Si quis dixerit, sancta confirmationis ordinarium ministrum non esse solam Gp scopo, sed quemvis simplicem Saeerdotem. σπatbema si . h : Adversus hane Eccleuae fidem ac doctrinam errarunt scio. Quinto saeculo nonnulliPresbyteri in Ecclesia Eugubina, qui id sibi juris a sum e ni, ut Sacramentum istud quxsipropria & ordinaria potestate conse rent . Audaciani hanc repressit Innocentius L in Epistola ad Desentium Epis
286쪽
Labente sexto iaculo, Ecclesiae Calaritanae Presbyteri , jus idem usurpa- , runt. In eos insurrexit Gregorius Magnus, data ad Ianuarium Epistola n. s. Saeculo septimo, Agapius in Hispania Cordubensis Episcopus, frequenter
Presbyteris facultatem administrandi Sacramenti Confirmat1onis concessisse legitur. Abusum hunc repressit Conc. Hispalense II. c. 7. Mano 6 I9. λSaeculo nono, Graci schismatici, duce Photio Patriarcha Constantinopolitano, contenderunt jus ordinarium confirmandi baptisatos, non ad solos piscopos, sed etiam ad simplices Presbyteros pertinere. Errorem non tuli: nec dissimulavit Nicolaus I. Summus Pontifex, atque Bulgaros a Photianis Presbyteris confirmatos, iterum iussit confirmari. Praetensam injuriam i patienter tulit Photius, atque scripta ad omnes orientis Episcopos Epistola de Nicolao graviter expostulat. unde venit, inquit, haec lex, ct quinam legis
eonditorI A RHorum ne unus aliquis, an vero Petrus 3 Num etiam aliqua ex
Dnodis p Sed ubi ct quando congresata est huiusmodi Synodus Et quorum cal- eulis confirmata ut nempe solis Episcopis reservetur ius ordinarium administrandi Confirmationem, Photii doctrinam adoptarunt Graeci schismatici, quos inter Ioannes Nathanael Presbyter & magnus oeconomus Cretem sis, qui obiit stibinitium iaculi decimi septimit contenditille confeci ationem
quidem chrismatis a solis Episcopis perfici posse, simplices vero Presbyteros jure ordinario unctionem conferre. Non omnes tamen Graeci schismatici ita sentiunt, siquidem Simeon Thessalonicensis in L. de Sacramentis, chrismatis consecrationem & unctionem solis Episcopis tribuit; Matthaeus vero Blastrius in suo Nemocanone, negat Chorepiseopos, quamvis multis praesimplicibus Presbyteris ornati fuerint privilegiis, Spiritum sanctum bapti- fatis dare posse; & Gabriel Philadelphiensis in Tract. de Sacramentis, qua, rens quibusnam proprie concessum fuerit officium dispensandi Confirmati
nem, sic respondet: Videtur mihi merisb Pontificibus antecedenter hoc datum esse, quibus θ μιis hoc licet eoηβeere' secundum sextum Canonem conellii Cartha.ginensis. Eccles a veris Orientalis non ranium Pontificibus, sed etiam per ipsos Presbyteris post sacram Baptismatis caeremoniam benigne annuit, atque concedit citra ullam culpam unctionem chrismatis.
Eodem nono taculo, nonnulli Chorepistopi quasi proprium sibi assumpserunt confirmandi officium. Hos compescuit Synodus Parisiensis VI. an. 829. Posterioribus culis, Ualdenses, mictefitae, Hussitae, Lutherant. Calvini- , invidiose Ecclesiae Catholicae exprobrant, quod solis Episcopis nostri Sacramenti administrationem reservet. Fundamentum erroris istud est , Episcopum a Sacerdote nihil differre quoad potestatem sacramentalem. Richardus Radulphus, vulgo dictus Archiepiscopus Armachanus, qui
obiit anno ras9. Lib. o. cap. q. adversus errores Armenorum, docet munuS &Offetum confirmandi commune esse Episcopis & Presbyteris, si potestas Ordinis attendatur: nihilominus illud Ecclesiastica lege Episcopis reservatum fuisse, quam reservationem ille approbat, adeo ut existimet peccare, .graViterque puniendosesse Presbyteros, qui Episcopis invitis confirmant, tametsi valida sit, virtute ordinis, ab ipsis collata Confirmatio: quam R dulphi sententiam videntur non improbare Scotus in m dist. 7; qu. I. ad 3. Gabriel in q. dist. 7. qu. unica conci. g. Durandus in dist. T. qu. q. num. 9.
287쪽
sto institutum , ct minister eius sit omnis Sacerdos quantum ost ex institutio ne, tun ax prohibitione Ecclesia reservara sit eius collatio solim Episcopis tune facris eri dicere, quod ex commission. Papa simplex Sacardos possit con firmare, em tamen ticaret, δε non esset prohibitio Ecclesiis. Commisso autem Pas. pae, si eam faceret simplici Sacerdoti, tollerat prohibitionem quantum ad illum tu feret commissio. si tamen Sacerdos fine tali commissione confirmaret, verum SMeramentum esset, sed ipse peccareι, quia gradus Episcopalis non osset de necessitate Sacramenti, sed de neeessitate prscepti. Haec Durandus . opionem hanc ab errore Wiclefi distinguit Arcudius L. v. c. I o. in eo quod Wi cleris jure communi ac proprio, & potestatem & licentiam conserendae Confirmatio,. nis Presbyteris non minus quam Episcopis competere diceretia
Solus Episcopus institutione divisa ordinarius est Sacramenti Confirmationis ministero Probatur ex capite 8. Act. Apostolorum, ubi resertur Petrum & Ioannem mistas fuisse Samariam, ut iis, qui a Philippo baptitati fuerant, manias imp nerent, ac traderent Spiritum sanctum. Quare autem Philippus manu, eis non imposuit lare Spiritum sanctum non dedit quia Episcopus non erat, sed tantum Diaconus . Hoc Apostolorum exemplo edocta Ecclesia, solis Episcopis, Apostolorum in Epitcopali dignitate ac gradu successoribus, ius ordinarium Confirmationis conferendae reservavit, quod quidem perpetuaia nusquam interrupta demonstrat Ecclesiae praxis ac Traditio. Primo ex ConciliiS. N EEliberitano Cani38. quo jubet baptisatos a Laicis aut Diaconis duci ad c FEpiscopum, ni per rueo ιronem manuum oe benedictionem eos perficiar. Idem n repetit Can. 77. Episcopus, ait Canon, eos per benedictionem perseero debet. Arelatensi III. an. Hs. quo sancitum est ut Monachi Lirinenses, si Ne phyti fuerint, nonnisi ab Episcopo Foroiuliensi confirmentur. Hispalensi II. Conc.p. an. 6 I9. in quo inter illa quae Presbyteris non Iicent, recensetur dispensatio Confirmationis. Quaedam, inquit Concilium, noυellis, ct Ecclesiasticis re- c M. λ .gulis bi prohibita. noverint, sicut Presbyterorum re Diaconorum ac vi inum i 666. M. consecratio; sicαι constitutio aItaris, benedictio vel uin iis r siquidem nee lirare eis Ecclesiam vel aliarium cosecrare, nee pre manus impostionem fidelibus baptisatis, vel conversis a, Heres paratistum virisum dare, nec chrisma conficere , nec chrismate baptisatorum frontem signare. Nec te moveat quod noGellis re Eecia Uicis reguli, ista prohibita dicat Concilium: per novellasquipperegulaς, non novas sei recenter inductastruetelligid; alias Ordinatio seu, consecratio Presbyterorum novo dumtaxat
jure solis Episcopis reservata dici poset, quod absurdissimum seret. Novcl. Ias igitur regulasappellat, quia in novo Testamento a Christopnescriptae sunt: Sctascilicet allusione ad Legem veterem, in qua .li Summo Sacerdoti licis
gum eradaltarc erigere, consecrarem. Hunc osse Concilii sensum paret ex
Eriecitati Canonis. in No con rimitur Agapius Episcopus Cordubensis,
288쪽
icum a secularimilitia flatim ad Sacerdotium fuisset assu tus, Disciplinae ilia. A. Ecclesiasticae non satis peritus frequenιer Presbteros destinabat auaribus er rendis , o Basticisco Grandis. Id autem vetat Synodus, ac confirmat ex veteri Testamento. In divinis Liιteris, ait, praecipiente Domino, solus Moses in tabernacuIo Dei erexit σItare, solus ipse Mnxit; utique quia san mas Sacerdos Dei erat . . . . Ideoque id quod tantum facere principibus sacer tin fusti est, quorum typum Moyses ct Aaron tenuerunt, Presbteri, qui filiorum Aaron gestant figuram, accipere non praesumant. Nam quamvis cum Episcopri plurima illis ministeriorum commvnis fit vispensatio, quaedam novellit oe Ecclesiasticis regulis fi-bi prohibita noverint. Novellas igitus regulas appellat Synodus, eas quae in novo Testamento a Christo Domino praescriptae simi. Ecclesiasticas etiam dicit, quia institutioni ac praecepto divino, etiam Ecclesiae lex ac praeceptum accedit: eadem quippe res utroque iure, divino & Ecclesiastico, necessariae e potest, sicut in praesenti negotio contingit. o. Parisiensi VI. an. 829. L. I. c. 27. ubi Chorepiscopis prohibet, ne deinceps i. i=. per impositionem manuum donum Spiritus sancti tradere praelamant. Rationem reddit, quia Chorepiscopi exemplum &formam tenent septuaginta Discipulorum, quorum nullus lepitur donum Spiritus sancti per manus impositionem dedisse , quia istud solis Apostolis. eorum successoribus reservatum est,.quod probat ex c. 8.& I9.. Actuum ApostoIorum . . - . Tridentino denique Sess. 7. Can. 3. Si quis dixeris, sancta Confirmationis om, γ' dinaritim ministrum, non esse solum Episcopum, sed quemvis fimplicem μοι
ἶ' dotem, anathema βι. Novatores Lutheranos & Calvinitas directe serit iste non, intacta prorsus quastione de ministro extraordinario, an simpluci Sacerdoti committi possit huius Sacramenti administratio. vel non. Er- ' roris radicem excidit Concilium, cum docet Episcopos Presbyteris superio- iba=: reS esse, Sess. 23. n. T. Si qui dixerit uiscopos non esse Pressieris superiores, veI non habere potestatem confirmanda σ ordinandi; Del eam . quam habent, illis esse cum Presbyteris, communem,. athema sit . . Eadem Sess. cap. q. Sacrosancta Synodus declarat, praeter cateros Ecclesiasticos gradus, Episcopos , qui in Ioeum Apostolorum successerum, ad hune bierarchicum ordium praecipia pertinere ri re positos, ut Apostolas ait, is Spiritu sancto regere Eeelistam Dei, eosque Presbγιeris superiores, esse, ac Sacramentum Coufirmationis conferre, ministros Ecclesiae ordinare , atque alia pleraqae peragere ipsos posse, quarum; functionum potestatem reliqui inferioris ordinis nullam. habem. . Secundo, ex M. Pontificibus . . Cornelio in Epistola ad Fabium Antiochenum apud Euseb. L. 6. c. 63.
1. εἰ ubi reprehendit Novatum, quod post perceptum: in lecto. Baptismum, ab
Episcopo consignatus non sit. st Innocentio I. in Epistola ad Decentiam c. 3. De config aedis infantibus Gne. . manifestum est, inquit,.non ab alio quam ab Episcopis feri licere. Nam Presby --B mi, licet sint baeerdotes, postificatus tamen apicem non habent. . Hac: autem sa-ς Iis Fontificibus debeνi; αι rael confignent, vel paracItium: Spiritum tradant,.non: solum consuetudo Mela altica demonRrat, verum 9 illa Iectio Actuum Apostolarum qua asseriι Petram ct Ioannem esse. directos, qui iam baptisarisi traderens
Spiritum sanctum. Nam Presbteris, seu extra Episcopum; seu praesente Episcop haptisent, chrismate baptisatos ingere licet,.sed quod ab Episcopo fuerit consecra
289쪽
κm; non tamen frontem ex eodem oleo Mnare, quod solis debetur Episcopi, cis tradunι Spiritum sanctum. s. Leone Epistola 88. ubi loquens de Officiis Chorepiscoporum ait , r. i.=ipsis non licere nec erigere altaria , nec per impintionem manuum fidelibus ba- ει ι.ptifaris, aut ab haeresi conveos paraeterum Spiritum dare, nee chrismate bapti- fatorum frontes 'nare, quia haec solis Episcopis conveniunt. S. Gregorio Magno L. q. Epist. 9. alias L. 3. Epistola 9. ad Ianuarium a ri, Episcopi, anquit, baptisatos infanter Mnare bis in frontibus chrismate non prae- ιῶ, L fumanti sed Presbyteri baptisandos ungant in pectore, ut uiscopi postmodum un- B. gere debeanι in fronte. In antiquis editionibus sic habetur: Presb=teri b ptisatos infantes Mnare sacro in frontibus chrismate non praesumant ore. Vide
notam edit. novae in hunc locum.
His Summis Pontificibus eos adjunge qui ex prosesso Photii, & ali rum Graecorum schismaticorum, sui ordinarium, ct ex veteri consuetudine, ut dicebat Photius, Confirmationis ministerium simplici Pres tero tribuebant, errorem ac temeritatem represserunt.
Nicolaus I. jussit iterum confirmari quos Graeci Presbyteri confirmaverant. Ita colligimus ex Epistola Photii ad omnes orientis Episcopos, ubi de hoc Nicolai facto acerbe conqueritur. Factum imo narratur in VIII. Synodo Oecumenica, in Epistola Synodali ad Adrianum directa.
Innocentius ΙΙΙ. qui sedere caepit an. II99. eundem Gr.ecorum abusum aetate sua damnavit. In sua enim ad Lucium apud Constantinopolim Leg, tum Epistola sic loquitur: Pervenis ad audientiam nostram, quod quidam fm- Edit. plices Sacerdotes apud Constantinopolim ea Sacramenta praesum anι fidelibus exhibere , qvr ab Apostolorum Tempore rite fuerunι solis Pontificibus reservata, ut o Sacramentum Confirmationis, quod chrismando renator soli debent Episcopi per x.
manus impositionem conferre; ad enufandas excusationes in peccatis re sui erroris fomensum Diam consuetudinem praetendentes, esin diuturnitas temporis peceata non minuat sed augmenter Discretioni tuae mandamvs , quatenus omnibus Latinis Presbieris apud constantinopolim constitutis districte prohibeas, ne talia de caetero sua temeritase praesumant, cuae licet non sint a fidelibus contemnenda, tutim tamen est ea flete periculo ex necessiare, quae legem non habet, omittere, quam ut ab his quibus ea conferre non licet, ex temeritate, quae Iege damnatur, non sine gravi pericvIo inaniser conferantur; cum umbra quindam ostendatar in opere, veritas autem non subeat in effectu. Gregorius IX. qui sedere capit an. II a T. eandem Grςcorum consuetudinem reprobat in Epistola ad Barensem Episcopum, in qua de Verbo ad Ver- D. . . bum repetit & confirmat Decretum Innoc. III. Resertur haec Epistola Lib. ρ. r. Decretalium, titulo De consuetudine. Innocentius IV. qui sedere capit an. Ia 3. consultus de ritibus Graecorum,
in Epistola ad Ottonem Cardinalem Tusculanum Legatum suum in Regno T. D. Cypri, de Confirmatione sie respondet: Soli Episcopi consignent chrismate in frontibus baptisatos: quia huius unctio non debet nisi per uisecopos exhiberi quoia 'i' 'niam soli Apostoli, quorum vices gerunt Episcopi,permanus impositionem quam n- rmatis υρι frontis ebrimatio repraesenιat, Spiritum sanctum tribuisse leguntur.'Denique Clemens VIII. qui sedere carpit an. x F 92. in Constitutione quam edi-'
290쪽
α , DE SAc R MENTO C NI RMATIONI SAdit pro instructione Grae*rum , Vult iterari sub conditione Sacramentum Confirmationis, quando probabiliter dubitari potest an fuerit ab Episcopo
datum. Unde Marcus Ephesiorum Episcopus, qui unioni Latinae Ecclesia , ocis..cum Graeca in ConcilὶO Florentino sancitae subscribere recusavit, in Episto p. m. Ia encyclica ad omnes Orbis Christianos data, testatur sua aetate Latinos solitos fuisse, iterum eos confirmare, qui a Graecis dumtaxat Presbyteris fuerant confirmati. Accedit & Ecclesia nostra Gallicana, quae Graecorum abusum improbavit, atque Ratramno Monacho Cor jensi provinciam demandavit refellendi calumnias Graecorum; quod ille perfecit quatuor Libris qui extant in Spicilegio Dacheriano To.2.L. .c.7. Observat, Graecos Latiniso,a,; a. jecisse quod eorum Presvieri frontes baptisatorum chrismate non tinranir quod oborii. p. 1mum, inquit Ratramnus , sicui ct reliqua, magis levisara, quam ratione ει propostum est; siquidem EccIoue sua consuetudinem sequentes , ista proponunt , non aliquam divinae legis auctori atem. Ostendit deinde Ratramnus ex Actis Apostolorum, ad solos Episcopos pertinere per unctionem frontis Spiritum sanctum conferre. . Tertio ex M. Patribus t nonnullos ex veteribus appellasse suffciet.' S. Cyprianus Epistola 73. ait, eos qui in Ecclesia baptisantur, Praepositis Ecclesiae offerri, ut Spiritum sanctum consequantur./ AE Firmit anus in sua ad S. Cyprianum Epistola ait, maiores natu, c id est
Episcopos qui in Ecclesia praesident ) manus imponendi o ordinandi post
dere potestatom. δεερι- Sanctus Hieronymus adversus Luciferianos ait, hanc se EccIesiarum coη- ω'L suetudinem, ut Episcopi excurrant ad eos qui in minoribus urbibus sunt bapti-c uia fati, ut eis manκs imponant. it,ue o.C. S. Chrysostomus Hom. I 8. in caput 8. Actuum Apostolorum, Hoc erat ,
inquit, in Aponolis singulare nempe Spiritum sanctum dare per impositionem manuum unde oe praecipuos, ct non alios videmus hoc facere. Denique S. Augustinus L. I s. de Trinit. c. 26. Neque enim, inquit, aliquis t discipulorum ejus dedit Spiritum sanctum. Orabant quippe ut veniret in eos quibus manus imponebant, non ipsi eam dabaηι: quem morem in suis Praepostis etiam nunc servaι Ecclesa. . Si rationem hic quaesieris, cur solis Episcopis datum sit jus ad m- strandi Confirmationem, non aliam dabimus, quam Christi voluntatem nobis in Scriptura & Traditione declaratam: cujus quidem congruentem causam afferunt Theologi, quod homo baptisatus per Sacramentum Confirmationis perficitur ac consummatur ; cum autem Episcopatus sit ordo perficientium, ad Episcopos spectat fideles perficere . constitutum illud est, ait S. Hieron. ad honorem Sacerdotii, potius quam ad legem necessitatis. sol mar Obiectiones.
Oblicies r. Ananias Episcopus non erat, sed unus dumtaxat ex Diicipuli S, Act. 9. V. Io. atqui ibidem V. 17. missus est ad Saulum, seu Paulum, ciui manus imposuit, ut impleretur Spiritu sancto. . . AResp. dist. maj. manus imposuit ut visum ei restitueret, dc ad Spiritum lan- Diuitig COO e