Scotus, et scotistae Bellutus, et Mastrius expurgati a'probrosis querelis Ferchianis earundem centuria pars prior a' fr. Bartholomeo Mastrio Meldulense subtilissimae Scotistarum Academiae oblata anno Domini 1647. Et a'Paulo Pinzarinio physico Meldule

241쪽

beremus propositum. Pondera mente Scoti ad hqc, prex. bet seam Thesim . Naturaliter non posse proliar, retare... ctionem mortuorurn, in debere incumberet aqujsilios sol, .u istissimae,Num scilicet tres infraci tandet propusui es in ex naturaliter note . cimonia si sunt. Ressurect minisorii no. erit Articulus Fidei, quod e ih contra Sccpum. quantisonis. Sunt autem ille: Primo Miima intelli tua est am spesi fica. hominis. Secundo Anrma intellectia et cincorruptibilis.

ex quib' sequitur, quod si a specifici minisse incorruptibilis. Pondera Ferchi an ham secunda, pr asino. sie

Alexandrea, an Murea, vel magis, quod verusinium eiι conuincat Te egregium Impotiorem additur tertia. quod forma specificabominis, non remanebit pessetuo eatra corpus Sequitur ergo quod aliquando redibi radem illa reditio iterata, ressurrectio voeatur, seeundum Damascendlib. q. cap. II. Ressu rectio est secunda eius, quod solutum est, surrectio ii Sequitur Scotus. De istis ergo tribus propositionibus scius - - innotae fiant het ordinem videannis J v. ni Pondera Ferrhi, Bessi frontem habes, erubesce, confundere est ne vera, haec tua imp itura pag. 2sq. γ Scotus Doc-

, torvester, si tranen milier in m M. q. a. propum istis duas Enuntiationes Prima s Anima intellecti uaestimo, mortalis, atque pro ipsa aut horitates,, rationes ex alijs, profert, meas soluit. Secunda CAvina intellectiva est ,, .mortalis' ex se affert pro ista authoritates, vel rati

, ne S, nec tamen soluit, quare illam relinquit tanquan Vz

242쪽

tu fuisti pag. 32. a Scoto non didicisse nec minus exri eius doctrina profecisset Ita est,rdicis etenim absurda imponere authoribus, quam graue crimen esset, edoctus filii es p. d. . q. S. D.&quali λβ. sed quia nulli autho, ri. Uerum ut Te rem defenderes, innocentissimi D, cstoris textum, publicus Interpras falsa ili,&erroribus per. Te confici is, immaculatam famam impie traduxuli. At prosequamur ex Scota reseraraemalignam. iuge m

Sequitur coitus f de prirnaci scylaeti propositione Animal, intellectiva et forma honunis pecifica dicitur ViiD Thinna, quod est rati e naturali nota, quiad osten- dilut dupliciter . Uno modo perauthoritates Philosopb rum naitio asserebantide Min nisi tanquam rationem turali notum. alio mo8o adducendo ibi ratione naturales, e quibus iiiiideoncluditur. prosequitur Scotus ablin usque ad bina horitares Philosisphi,&D. Thorda ira-

. Hismata mahea haec propositio Animam inteli malua esse propriam, .speciheam formam hominis, ei natu .raliter notum,& conclusum. redolet ne Ferchi haec doctrina A sexandreum placitum l. est ne Anum inte4t..ima xl sententia Aphroditet forma hominis specifiea bDeinde litera H.incipit examinare secundam propositionem, Minquit. De secunda propositione principali quae eis, o quod Anima intellectia ei immortalas. . proceditur sic de prima primo adducendo authoritates Philosophuium, qui hoc senserunt in Ponder phoceli eam esse natu aliter notam, Ioindeque attonibus naturalibus posse demo . strari

243쪽

,4, Seditu Expurgatur a Mastris.

strati xsequitur ex Riccardo a. d. Is qui asserebat eme

naturaliter notum Animae immortalitate referre qua tu cire: auidioritates Ariit exa. de Animat. 2 .e 3. de Antima α7. ex Ia. Metaph: t. 6 ω T. ex Io de Animalibus cap. q.

His aut horitatibus, addit rationestres ex dictis Philosophi formatas, lauas desumptas est Thomas quibus proba tur esse naturaliter notum, Animam in ellectivam formam hominis speci hcam, esse immortalem atq; in fin*H duas authoritates adducit, ex Metaph. so cla p. de Celo ex rquibus videtur Philosophum oppositum sentiale Prosequitur examen Scotus, I inquit. Poteit dici, quod cet ad illam secundam propositionem prUbandam sint rationes probabiles, non tamen de monit a Uuae, immo nec necessariae. Ponderara rnentionem Scoticam, totam veris Iari in astruendis Articulis Fide Iucili Hunm stalitatis Antia

mae,&Resiurectionis mortuorum, qui essent cla structi, si per rationes naturales demoni rarentur relique duae, positiones, sicuti cima, det forma hominis pre ne a mnon statur naturaliter. Hinzprimo Jubtilissimus hoc2M , duas generales responsiones adferri applicandas Cmnibus iam citatis Philosophi aut horitatibus Primam, Ariit secundum vat laci pilus principia, quae concorindare non potuit, lumine fide destitutum varie locutum fuisse, ac proinde probabile esse, semper dubium fuisse de immortalitate Ammata Secunda quae magis realio a Scoto reputatur, s quia non omnia dicta a Philosophis etiam inertiue erant ab eis probata per necessariam rationem naturalem. sed sequen. ter non habebant, nisi quasdam probabilis persuasiones,

244쪽

u et vulgarem opinionem praeredentium Philoson horum in Mod confirmat ex a. de Coeloiso. quamuis Ddicit, 'aec responsio sumeret ad omnes authoritates, licet essent expressae, quod pon concluduntpropositum scillaei probantes naturaliter Mnmortalitatem. I tamen rein sponderi potest per ordinem v Quod praestat Scotus usque ad Q.& adfert responsiones aut noritatibus,&rationibus per totam litteram H adductis

exceptis duabus authoritatibus, quib'sentire videtur Philosophusin oppositum. I no: si iam se rivi . ilTum primo, quia ista n demonstrant naturaliter immoris talitatem Animae, quod est illud principale, quod Scotus euertere intendit, ut maneat immortalitas, articulus fidei; ex quo articulo deinde elicitur alter, addita propositione tertia quod formas cthea hominis, non remanebit perpetuo extra cor,bs,4 sic aliquando redibit idem, quod essdictit, generalis hominu inressurrectio futura erit, qui est iter inquam articulus fidei, quaesitus a principio in titulo quaestionis. r lΤum secuti do, qui a ijs diuabus authorreatibus abiundi satisfa- crederet, quod Arist aberrantis est esse pariterScoti recte

Legatur Melchior Cano lib. Ioide locis Theologicis cap de . Aristi errore. Plega tui idem, fluae scribit Fetellius Vestig: p. cap. 3 pay s.col. a. cum inquit Dubitati

nes pro resolutionibus citare, error prauus est. Hinc Peisitus Matheus in histeria Henrici IV. Gallorum Regis re

. censet sectarium quendam de Plest publice damnarum, quod

245쪽

,pouod dubi assi,nes Authorum pro resolutionibus in opere, quodam suo, retulisset, atque ab eodem Rege, bc sapienti inbus contemptui habitum. εVideat ergo humanissimus lector quam falso imponat Pe chius subti sissimo Doctori, quod relinquat falsitates probatas, d non solutas, ut eius dogma s de sepata bilitate

omnis formae tueatu T. an impio aguOmine Alexandrei sit

dedecorandus Scotus an iuri philolophico. Theologico, sit per ipsimi abunde satisfactuma an contra iidem Catho. licam quidpiam criptum an Doctoribus,ru Auditoribus

haec Scotica doctrina scandalo futura sit an potius quod verissimum est totum esse putidissimum Fer iij mendaciti, ea detestabili intentione confictum, ut lub pallio subtili ias mi Praeceptoris, noua sua sigmenta tutius in uulgare posiset; atque tandem qua Censura dignus habeatur Fer litus, cum Catholscissimam Doctrinam per tria saecula, & vltra, absque ullo erroris minimo naeuo corrus captem calmo Sacrilego ita nephacie deturpat.

Legas ad aeternam Tu confusionem, quς doctissimus Uega de Necessita rei gratiae ad paenitentiam'. vi pag. 84i coli. scribit contra imponentes Scoro, quod lens it Nos, ex naturae viribus in hoc ita tu, habere posse dispositiqnem ad gratiam sufficientem. sed tanta eis mihi, inquit Vir Sapientissimus pietas in Doctorem Subtilem, tamq; piam habeo opin ionem de illius se icissamo ingenio,& catholica,& omnino singulari,& praeexcellenti doctrina,), neq; istis argumentis adduci possim, ut credam illum ensisse , Nos ex naturalibus viribus in hoc itatu habete posse dispost Ionem ad gratiam sussicientem. Haec

246쪽

Scotin Expurgaturae astris ass

Haee dignissimus Scoti Interpres longe aliter ac Tu , haud di .gnus in Cathedra Patauina pro se r pientissime iudicatui, de lammi Praeceptoris doctrina. Scribis Tu in Mouium pago Verum haec iniuria, tam

, est enormis scilicet Scotum inti de dubitantem crimina tir, ut vixi ac ne vix quidem , eam in zouium cadere posse crediderim, is Tinnon solum dubitantem sed proba n. tem haeresim contra fidem Catholicam, declamas At institutum nostrum sequamur. Scotus a litera et v silue ad litera T. adducit,& carpit quasdam rationes, quibus pro batur naturaliter sormam specificam hominis, non posse perpetuo manere extra corpus &tandem alitera T. suam principem Conclusionem, & resolutionem quaesiti statuit his verbis.

Dico ergo quod illarum trium propositionum, ex quibus

formatur ratio ad resurrectionem quodamodo a priori ' cuia sumptae sunt a forma hominis ressuscitandi. Prima est naturaliter nota,&error ei oppositus, qui proprius eii, sis obus uero is, pessimus est; non tantum contra Veritam tem Theologiae, sed etiam contra Veritatem Philosophiae; destruit enim scientiam, quia omnes actus intelligendi, vidi itin os ab actibus sentiendi, de omnes actus electionis, ut distinctos ab actibus appetitus se sitivi,& ita omnes Virtutes, quae non generamur sine electionibu factis secundurationem rectam,& per consequens talis errans effeta communitate hominum, natitialitatione tentium exterminandus in Pondera Ferchi quam acriter , merito Scotus inubet in - , uerocm,vo glutum, re sequaces exterminatos a Com- munitate

247쪽

munitate hominum: Nonne iamtundem est, ac damna-. re Alexandream mortalitatem quae Te Iudice pag. 348. eadem re est, cum Auerois opiniones de audes Tu dise' amare procaciter,Scotum tanquam Alexandri sequacem Haec illaei Conclusio, summopere a Scoti aduersariis ex. petita, deleatur scotusa Cathalogo Scti prerum. hanc ardenter appet tibi, et referrente muta tenes pagia s. Io annes Casu Oxoniensis ex lex Horno, cum Scotum pro sus a Catalogo Veterum delendum esse suasit. Manc p riter tibi in Votis esse, nimis aperte ostendis, quando ScO- tum catholicissimum Doctorem, Alexandreum, probante. haereses, praebentem arma haereticis, Catholicos exarma

. temon tuis opellis passim peruul se sequitur itera; Scotus alteram partem suae Conclusionis statuerri&inquit f Sed alia duae non sunt sussicienter, notae ratione naturali. J hoc est demonstratione; quaesola probandi forma tollit articulum fidei, sicuti scientia fi-

dem destruit, vitulitne etiam D. Thomas ' p. q. Φ6. a. a.

ad propositum filicet adeas sitne quaedam petiuasiones probabilesci scilicet, quae frequenter adhibentur etiam ad

confirmandos articulos fidei nostrari, non quidem ut illis id quod prius ignorabamus euidenter cognoscamus, sed potius ut inde intelligamus, Nos ea non credere, quae esse nulla ratione possunt.

sequitur Scotus ad secundam, J scilicet quod Arma hinminis specifica sit incorruptibilis, s quidem plures rationes probabiliores unde, illam videtur magis expresse sensisse Philosophus Pondera Scoticam mentem esse si

attendantur rationes naturales probantes incorrupIibilitatem

248쪽

eatem Animae, plures, probabiliores esse is paucioribus,& minus probabilibus probaties forma, nolose perpetuo ex tra Corpus remanere. Vnde sequitur,&concluditi ad tertium autem pautiores, per consequens ex istis, noest per illam iam sussicienter nota ratione naturali in hoc eit per primam VIam, procedentem a forma specificati

Aggreditur postmodum Scotus ostendere etiam sectanda Via,

hoc est a posteriori scilicet ab operatione propria hominis, probari non posse naturaliter resurrectionem Mortuoru . propter Rationes,que. in principio que stionis adb su et, adducit unam,& alteram Iarionem, Sed, inquit, quod ra tiones illara posteriori minus concludunt, quam ratione

illae a priori desuptae a propria forma hominis. in quod pro . bat per dictum D. Gregorij lib. 4 morat. in fine dicentis et qui opteri rationes noluerit credere, propter fi em

Quale quaesitum Scotus in haec verba resolute, atque hucu 'i fusissime dicta, in haec Catholicissima Verba epilogat ... Breuiter ergo, nec a priori, idest, per rationem principiia intrinsectis homine nec osteriori. piugi per rationem alicuius operationis, vel perfectionis congruentis homini, potest probari necessatiaressurrectio in nureo luminimiistati. Ergo hoc tanquam omiuno persum, non tenesur, nisi peisdem. Immo is ponder Ferchi, quid decim is mortalitate anim Nationalis, Te inuito sentiat ijssi inus Doctor, Ps nec secunda propositio dieit August lib. I 3. de Trinit: cap eo tenetur per Ratio

249쪽

timere em qui Decidunt cordus, animam autem non pirunt occidere Denique sunt verba Tua scripta pag. 8i. ad confundentat, sed mi-

ad Umbilicum addueo rationem. Dicilicet Subtilissimum Doctorem, tantam abesse, ut cum Alexandro sentiat moltalitatem n lae qum nil r somnium dubitet sthae Veritate credenda f Animes, inun talis ex his rescribendo ex Scoto Tu pergis apparet, quant. Me gratiae reserendae miseri in qui Nos per pide meretissimos L nota, lege, relege Dreddidit in his, , mae pertinent ad finem nostium, & ad perpetuitatem sem- - ι te iram ad quae ingenio Immi, dia eructitissim quasi nis, hi potuerunt attingere iuxta illud, quod adductum ex is Augamno indeat initi cap. s. in fine, φω Vix paucia, magno ingenio praediti vacantes ociori ad indagandy, solius animae immortalitatem potuerunt peruenire . Sed, si fides adsie, quae eit in eis, ouibusdedit IetusFiliusmi fieri si, nulla quaestio est, quia ipse se credentes, in hoc cetiis limos reddidit, atque in haec piissima Uerba, hanc qu. seeundam finit subtilissimux Doctor. Haec ne sunt, Ferchiuill quatuor bona verba quae dicis pag. 288 ab Alexandreissolere in fine proferri ad Lec-

'torem deliruendum quale exemplum asseris, eos in tauri, qui scribunt quantis possunt ingenii viribus, contraveritates creditas; ra -- ei Edicunt, Nos lamini supernaturalia, fidei credete debere Tales Actullinus, Iccolo uneus, Glaninus. ω alia

250쪽

ri dicunr latenter. ete lite, quod nulla ratione credi debet , quod nulla ratione fulcitur, quod omni ratione impugna, Elul, quod nulla ratione defenditur. Si ita semis. pudeat Te atque manum ori imponas. Non indiguit ergo ex hucusque dictis. Scotus Tua defensione ex publica Cathedra Patauina,qui numquam fuit reus illius criminis, quo Tu solus inter Catholicos mortales denigra re tentasti. endacissima ergo est calumnia, quoa Scotus proposuerit illas duas Enuntiationes s Anima intellectiva non est mortalis anima intellectiva est mortalis , quando haec verba, se a Te divita, minus reperiantuWm tDIRilla citata quaelliones .rnia in

Citabo Ego ex Te locum, ubi deprehendes subrisium Docto. tem, mortalitatem animae asserrorem is locus Fer i. ad in in A. d. s h. p.&2. quo loco astruit sunt verba Tua in Marenes pag. r. J non licere damnato velle non esse, ad poenam vitandam, propterea quod eligere propriuis vineta, est contra Praeceptum Diuinum; pati caena .sem. , piter i seeundum praeceptum Anichilationem autem, pati, non modo licet ecimmo&debere potius, quam cul- , pam agere,&Creatore offendere. haec Scotus. lamne ux, deS, qua omni prauitate Peccati abhorreat Scotus qui mal- , ter remendum gehen ledol rem, aut Quod grauius multo eir, morialis suae, ac immortalis lubitant rem nihilum usq;

ri resolationem sustinere, quam terer HNum culpae holrorem ,.seraeiaditatem subire Ita certissime est vescripsit haec