장음표시 사용
81쪽
tionis coronidem oecurrit Epistola sa. S. Basilii ad S. Atha nasium conscripta. Agit in ea de dirigendis ad occidenta Ies Epistolis, ut sormulae perfidiae Ariminensis subscriptionem antiquarent. Basilio, Meletio, aliisque Episcopis praesto aderat Dorotheus Diaconus , di Dominicus Cursor ad Epistolas serendas pro controversiis , quae Orientem post Λriminense conciliabulum turbulentissimis procellis agitabant . Eum di a Meletio Juxta regulas delectum , & a se jure probatum, commendat Basilius, ita tamen, ux Episto- Iam ei Diaconicam tribuat , qua injunctum valeat exequiministerium. Sed ipsum Ioquentem audiamus Basilium. Hae de ea sa re Fratrem nostrum Daratheum, ejus Ecclesiae, quae sub eolendissimo Episcopo Meletis est , Diaconum, bono circa uinciam fidem etelo Hum, evientemque ct imum Ecclesiarum υidere parem, ad pietatem ruam remisi, ut conjiliis tuis obsequentem quae in illo es temρου , oe rerum e rei ita , o quod Spiritu consilii reliquos excellis , certiora reddere potes ita re-baes agendis, ac prosequendis admoυeas: quem S absque dubio suscipies, oculisque pacificis aspicies , c fortans inum precum tuarum auxilio, o titeris ad iter Me instructum, imo ct quibusdam illic tuorum studiosis adjunctum ad promsitum duces . Requirebatur itaque Diaconica Epistola, qua ad iter instructus, demandatum sibi Cursoris ossicium probaret. Quae quidem
potiori ratione exigebatur in Dorotheo, quia Diaconus erat& Cursor Antiochenias. Deputandus insuper ad novam ominnium legationem, ConfuIIore Athasasio , o rerum gerendarum
Duce ct Principe, ut loquitur ibi Basilius, novam Diaconi-
cam habere debuit. Licet autem una cum Dorotheo Alexandrini Presbyteri mitterentur , qui petitioni reique gerendae vires adderent , nihilo secius distinctam Epistolam Basilius recolit, qua ad iter capessendum idoneus fieret Do-rotheus, quaeque alia non est nisi Diaconica, necessaria ea
ruidem in alterius Ecclesiae Cursore,ad novam distinctae di
ceptationis legationem delecto.
XVIII. In Caussa etiam dissidiorum Cyri IIum inter &Orientales , scribens Theodoritus Himerio Nicomediensi
Episcopo, ut in Codice Cassin. c. 7 T legimus, non obscure Dominici cursoris authoritatem fidelitatemque requis tam
exponit. Sanctitas tua re bac necessitare superior facta est, quae
82쪽
Dominum meum bonorandissimum, es Deo remicissimum Straterium direxit ad nos , quem omni festiυitate conspeximκs , vi SaIυato. ris xostri Christi Diaconum , ct tuae sanctitatis dilectione ferisn-tem , ct omnia facere , re pati eligentem pro te . Hinc munus hocce non gregalium erat hominum, sed tum fidelitas, tum alia 'requirebantur animi virtutumque ornamenta , quibus haberi suo merito posset Salvatoris Christi Diaconus, di Dominicus Ecclesiarum Cursor. XIX. Tantae vero existimationis, tantique ponderis erat, Eneyclica per deIectos istiusmodi Cursores missa , ut ex Diaconi ipsius persona sub initium praenotaretur. Iccirco quum Anatolius Patritium Diaconum ad Leonem I. direxisset, ei res- 44spondit Leo Epistola, quae in edit. quesnel. est 128. , quaeque sic in Epigraphe praenotata est . Epistola ad Anatolium Episcopum ConstantinopoIitanum per Parritium Diaconum . Erat quippe nota haec in Apostolicae Sedis scrinio reposita , velut index, quo Epistolarum discrimen, & probatio argumentumque innotescebat .
XX. Seribit S Cyprianus Epist. p. de Nicostrato Dia- a 3
corio, Novatianis fraudibus irretito, naufragium in fide secisse: dc mox sit bjungit . Nicostratum wro, Diaconio Sanctae adminifrationis amisso , Ecclesiasteis pecuniis sacrilega fraude subtractis , re υiduarum ae pupillorum depositis denegatis , non iantum in Africam vinire voluiise, quism eoUicientia rapinarum , ct criminam nefandorum iIline ab Urbe fugisse. Et nunc Eccle- sine de1error ne profugus , quasi mutasse si bominem, mutare regionem , Confrisorem se ultro jactat S praedicat. Nicostratum hunc Diaconum, qui ex Urbe discesserat, ac per Regiones discurrebat, se Confessorem autumans, Novatianis partibus addictus, Dominicum antea Cursorem suisse reor, qui fidei deinceps extorris, & Novatiani Schismatis fautor, ossicium Sanctae administrationis amisit, ut Ioquitur Cyprianus, &voce Diaconii videtur etiam innuere . Neque enim ita facile ner urbes discurrere pervagarique potuisset Novatianus sactiosusque homo, nisi fuisset antea cognitus, utpote Diaconuq ad Ecclesiasticas perserendas quaquaversum Epistolas destinatus. Divinando quidem haec dicimus, neque Rigal-tii intelligentiam improbamus, qui de officio administrandae Λrcae Elelesiasticae est interpretatus . Λrbitramur ta-C men,
83쪽
men, expensa attentius Cypriani sententia, potius de Diaconio, seu officio Dominici Cursoris a Nicostrato amitaso, eundem locutum, quam de Arcae Ecclesiasticae admi
Confirmari potest conjectura nostra ex opusculo in gestis de nomine Acacii, apud Labbeum tomo IV. exstante. Scri--psit ad Papam Simplicium Timotbeus dicens : Petrum olim in Diaconis ese damnatum, nune etiam Christiana societate semotum , mandaηs Wr Es iam Episcopum , rogans ut scriberetur Imperatori de Petro , cpu: latebat in Alexandrina Ciυitare , ct insidiabatur Ecclesiae , ut ad longinquum depor aretur exilium . Petrus blongus, de quo gesta , sub Timotheo Aeluro Diaconus erat , eoque is lisus est ad Epistolas , quas contra Chalcedonense Concilium ediderat , dirigendas . Dum ergo Diaconium hocce .eXerceret, novimus a Catholicis Episcopis , post Encyclicas sub Leone emissas , ab administratione nisse remotumo atque ob turbas, quas excitaverat, etiam damnatum . Sane celeberrimum primum Uigilii constitutum, quo Pontifex tria Capitula, salva Chalcedonensis Concilii aut horitate, damnabat, non alia praecipue de causta Afros, Illyricos , Italos , Dalmatas , S universum occidentem contra vigilii . moin αν ita commovit , ut Asri quidam audaciores Pontificem excommunicarint, reservato illi
tantum poenitentiae loco, nisi quia Rusticus, & Sebastianus, Pontificis Diaconi, qui ct ipsi Iudicato, seu Constituto subscripserant, idemque publice in Ecclesia recitaverant, rebelles saeti . illud invidiose vulgare coeperunt , Africam aliasque regiones peragrantes simulque proclamare Uigilium Chalcedonensis Synodi praevaricatorem . Qua de re loquitur ipse Uigilius in sententia damnationis eorumdem, Tom. III. Concit. Hard. pag. 17s. Accedit tandem , quod in Epistolis quas laudavimus , &infra adducentur, quaeque serme omnes Encyclicae sunt, ubi de Diacono Dominico Cursore , per quem iIIae deserebantur , saepius occii riit haec sormula: Per N. Diaconum probatae fidei, & similes , quibus equidem innuitur , recipientes, cognita Diaconica, atque ex ea latorum in agendis fidelitate, specialiter rei hujus mentionem in responsiva secisse . Neque enim additaS toties oc repetitas in univer
84쪽
Isis Encyclicis, & responsi vis Episcoporum Epistolis sermulas frustraneas esse quis credet , si antiqtnim ad fidem faciendam earumdem Epistolarum usim expendat , atque in controversiis dirimendis pondus . Unde ne fraus interveniriret ulla, neve ullus superesset ambigendi locus, prospicere debebant Episcopi, atque examinare Cursoris fidelitatem , eamque in responsionibus commendare.
Is. I V. DE ENCYCLICARUM ARGUMENTO, ATQUE NATURA.
I. Enoclicarum natura abs origine , re occasione earumdem est repetenda. II. Primaria Ecclesiae dos est fidei unitas . III. Irenaei hae de re testimonium. IV. Ddefectibilis δε- positi custodia quomodo consistat . U. Meibodus Ecclesiastici Magiserii dignoscendi ab Irenaeo proposita. . VI. Praescri- ptione is Tertulliano firmatur praesertim in moeIicis . VII. Magisterii bujus securitas . VIII. Emanarus exinde iIIarum us . IX. Aestimium S authoritas ex Cassiano . X. Hinc argumentum Enoclicarum est una fidei professio se anda .X1. Id monumentis iv. seculi ad ruitur. XII. Denunciaban tur in illis baereticorum nomina , artes , S mores . XIII. Eleritiones quoque Primatum , ct aliorum Episcoporum, siis etiam obitus , annexa fidei proseisione . XIV Nomina insuper sacta Mart3rum . X V. Mart res quandoque En clicas ipsi dabant. XUI. Traditores,Marorum EncI cIica, primiὶm sunt damnati . XUII. Blarum Sotentia ab Arelatein Canora i 3. fuit tantummodo confirmata . XVIII. Hine in persecutionibus bae quoque Epistolae ad ignem erant petitae. I. PistoIarum quidem Encyclicarum varia expendentes αε genera variosque usus, prisci hujus saluberrimi mo .ris aestimium praestantiamque exhibuimus , cum tutissima
85쪽
velut fidei tessera a fidelibus haberentur, atque in eas, ceu in Sacra Volumina debacchati sint Christiani nominis persecutores : unde di illarum argumentum naturamque adum-2ratam dedimus. Quoniam vero eas olim, ut dictum est , plurimi secit Ecclesia , ad fidei unitatem inter proximos disisitosque quam tutissime servandam, altius earumdem natura repetenda est , atque investiganda, ut de istiusmodi remedio praecιpuo , quemadmodum Encyclicas vocat Alexander Alexandrinae Ecclesiae Antistes, in sua adversus Arium omnibus per orbem data Epistola, certiora habeantur indicia, atque idea earum solidior comparetur. II. Inter EccIesiae dotes , di attributa , quae fideles in Symbolo semper professi sunt, primum est fidei unitas atque membrorum , quae ex Ecclesiae ipsius natura fluit . enim Societas sancta , dc Corpus mysticum , ejusdem Spiritus, fidei, charitatisque vinculo membra omisnia secum invicem, & cum Christo unita complectens, unitatis aliquam temeram habeat necesse est , per quam membra eadem inter se connexa dignoscantur . Unitas autem hace in eo praecipuε sta est , ut Coetus hujus membra , tametsi varia sint sive locorum, sive temporum conditione, nihilominus codem semper fidei Iacte roborata permaneant.
Una quippe est fides quae creditur, & qua creditur; Una -l que est salutis doctrina abs revelatione emanata, quae Ma-l gistris contradita, eorumdem laboribus propagata, atque in Ecclesiis ubique adservata , mutuis professionibus di desentionibus Incolumis atque intemerata perseverat . Quam ob rem pro istiusmodi unitate , velut certo Religionis indice, retinenda, monitum hoc ad Hebraeos reliquit Apostolus.
c. V. 7 . Mementote PraeposIorum vestroram , qui υobis heura sunt Verbum Dei , quorum intuentes exitum conbersationis .
s. Iccirco concludit , tutissimos omnes in suscepta doctrina Permansuros, propositaeque inhaerentes regulae, facilea reproba , damnataque recessuros. Doctrinis υariis es pere-gr'' xsite abduci . Licet autem fides una di integra ab initio revelata sit , variis iisdemque peregrinis pulIulantibus in dies doctrinis , necesse suit , ut via di gradu aliquo mani
se stationis , declarationisque incederent Praepositi ; quibus
86쪽
divina eloquia fuere concredita , in legitimo eorumdem proponendo sensu , sinceraque doctrina a peregrinis secernenda. Unde Apostolici prioris aevi Doctores , per quos Chri-iliana, Doctrina una sic eadem ad nos pervenit , duo imprimis stabilienda sibi proposuere . I. quidem sun dare Ecclesias , eisdemque Depostum custodiendum tradere cum eorum quae revelata , tum quae sunt manifestata. II. Conducibiliora fidelibus media praemonstrare , quibus & dogmata a Praepostis explanata audirent , di a variis peregrini Rue doctrinis aufugerent. III. Methodum hane di ejusdem partes eximie descripsit Irenaeus l. I. adversus haereses c. 2. EeeIesia per Uniυersum Orbem usque ad fixes terrae seminat a , ct ab Apostolis S discipulis eorum accepit fidem. En revelationis doctrina , quam fideIes ab Apostolis dc Praepositis accipientes , Apostoli a Christo , fidei unius tandamenta jacuere . Pergit ad enumeranda principaliora dogmata Ecclesiis tradita , di cap. 3. vlterius in hunc modum disserit. Hane praedicationem c m sc-
ceperit , S bane fideis quemadmodum diximus , Ecclesia , diligenter custodit , quasi unam domum inbabitans , ct similiter cre- ait iis quasi unam animism babens S unum eor , ct cmsonanter b cc praedicat , S Meet , S tradit , quisse unum possidens os ἰηom res in mundo loqueIae dissimiles sint, sed tamen υirtus Truditionis una eademque est Sieut Sol creatura Dei in uni verso mu do unus idemque est , sie S lumen praedicationis Ueritatis ubique lucer , S illuminat omnes homines , qui volor ad cogni
IV. Ut autem varia snt oportet ac peregrina haeresum dogmata , ita medium in Ecclesia aliquod necessarium est, quo Praepositi , conversationis, fideique exemplaria a Ρaul O proposita consectantes , idoneum aliquod atque indefectibile adipiscerentur munimen , quatenus in proponenda declarandaque fide , veras fidelibus Christi doctrinas quam tutissime exhiberent I peregrinas illas & profanas esse , Proindeque abjiciendas edocerent. Munimen illud ipsam esse divini Spiritus assistentiam , asseverat Irenaeus, cujus opem perpetuo praesto esse, tam certum est , quam ipsam existere Ecclesiam . Quum enim prolixius veritates catholicas , &suscipienda dogmata exposuisset , enarrat libro 3. media
87쪽
ud agnoscendum deposuit in idonea , & depositi custodes, eorumdemque in servando in desectibilem solicitudinem. Quocirca cap. 4 o. haec ad rem habet : Fidem pereepiam ab Ec-eIesia custodimus , ω quaesemper a spiritu Dei , quas in v e bono depositum quoddam eximium juvenescens , oe juυenescere faeiexs ipsum Uas , in quo est. Ubi Ecclesia , ibi es Spiritu r Dei, oe ubi Spiritus Dei , illic Ecclesia oe omnis gratia e Spiritus
axiem veritas. Ρraepositos , & exemplaria nobis ab Apostolo assignata in hunc modum describit. Traditionem itaque Apostolorum in toto mundo manifestatam , in Ecclesia adest perspicere Omηibus , qui υera velint audire I S habemus numerare
eos , qui ab Apostolis instituti sunt Episcopi iit Ecclesiis ,insue.
cessores eorum usque ad nos , qui nibil tale docuerunt , neque eo-gno runi , quale ab bis deliratur. Atque haec quidem erat Ecclesiartim persuasio , & indefectibilitatis notio circa De positi traditionem , custodiam , di veritatem . V. Quod vero ad Ecclesiae eiusdem membra attinet, ei Dqtre proposita media , quibus solidiores facti , in conflictu verae & peregrinae discriminandae doctrinae , nossent quid firmiter tenendum , quidve esset abjiciendum , Irenaeus idem sectandam exhibet methodum , atque ex jactis fundamentis coneIudit ibidem. Non oportet apud alios quaerere UcriIaIem,
quam facile est ab Ecelesia sumere , cum Apostoli qu*i depositorium dises, plenissimὸ in eam contulerint omnia, quae μοι --ritatis , ut omnis quicumque υclit , sumas ex ea poIum UiIae . Inter alia itaque tradendorum explanandorumque dogmatum media a que ad jumenta, tutissimum erat Ecclesiae Magisterium, vel in Capite repraesentatae , vel in Conciliis colIectae , vel in eonsensu. Episcoporum Doctorumque per orbem dispersae Hocce erat dives depositolium dogmatum e hinc quicquid petebatur, locupletissimum praeseserebat veritatis
argumentum. Quam ob rem. c. l. l. s. praescriptionem
hanc ita aggreditur . Perfecit Christus , Apostoli vero tradi. derum , a quibus Ecclesia accipiens , per universum mundum Iola bene custodiens tradidii filiis suis. Uno videlicet ex laudatis nuper modis & agendi rationibus. Eandem pluribus argumentis, atque imprimis experimento pertractat methodum S. Martyr. l. 3. c. q. ubi ferme laudatum Apostolicum ad Hebraeos monitum commentario illustrat
88쪽
slustrat. ἱ-d enim , inquit , oe si qua de aliqua modica quaestione disceptatio esset , nonne oporteret ad antiquissimas recurrere Ecclesias, 'in quibus Apostoli eo ersati sunt , ct ab eis depraesenti quaestione sumere quod certum cI liquidum est λ quidλη bis nonne oportebat ordinem sequi traditionis , cui ordinationi assentium Gentes barbarorum eorum , qui in Christum credunt, sine ebaractere re atramento scriptam habentes in cordibus suis salutem , ac veterum traditionem diligenter custodientes. Qtiodsi experimentum verae ac peregrinae doctrinae , in modica etiam quaestione, juxta Apostolicum praeceptum abs antiquissimarum Ecclesiarum conversatione repetit , methodum hinctutissimam tunc sui me ad discernendas doctrinarum veritates nemo non videt , cum Ecclesia esset dives depositorium fidei , ejusque capita summa semper religione servarit . - VI. Praescriptionem istiusmodi proponit quoque Tertullianus , Ecclesiarum , Fideliumque conditionem expendens, quorum praecipua sit oportet solicitudo , ut sacrati mimi huius aςrarii sint participes. Sic enim de Praescriptionibus cap. 2O. loquitur. Debinc in Orbem profecti Apostoli eandem doctrinam , ejusdem fidei nationibus promulgaυerunt, oe proinde Ecclesias apud unamquamque Ciυitatem condiderunt , ri quibus traducem fidei , ct semina do Irinae reterae exinde Ecclesiae muIuatae sunt , S quotidie mutuantur , ut Ecclesiae fiant : ac per hoc es ipsae Apostolicae depurantur , ut Sobolem ApostoIicarum Ecclesiarum . Omne genus ad originem suam censeaIur π eesse est : itaque tot S tantae EeeIesiae una est illa ab Apostolis prima , ex qua omnes. Sic omnes primae ct omnes Amstolicae , dum unam omnes probant uniιatem. Communicatio pacis , S appellatio Fraternitatis , ct contestieratio hospitalitatis , quae jura non alia ratio regit , quam eiusdem Sacramenti una traditis. Postremis hisce verbis designat Epistolarum Pacificarum,&Salutatoriarum , Communicatoriarum , di Formatarum communem receptumque usum , quo & manentes Episcopi atque fideles in suis Ecclesiis apud unamquamque Civitatem , aut cum una ex praedictis Epistolis itinerantes, dignoscebantur unius esse communionis , & fraternitatis , eaque hospitalitatis tessera commoda dc necessaria obtinebant ubique ter
Tutissimum hocce , & ab Apostolis adhibitum , Episto-
89쪽
larum medium extollit Tertullianus , atque in dissicultati. bus vel confugere ad Apostolicas ecclesias, ve I earumdem decretis obaudire hortatur . Rationem porro subjungie . Quod praedicaverunt Apostoli , quid ilIis cirisus revelaverit, o biepraescribam , non aliter probari debere , nisi per easdem Ecclesias , quas ipsi Apostoli condiderunt tam viυβ voce, quam Epistolis postea. Si haec ita sint , constaι perinde omnem doctrinam, quae eum ilIis Ecclesiis apostolicis , matricibus , ct Origisalibus fidei co piret , veriιati deputandam, id sine dubio tenentem,
quod Gelesiae ab Apostolis , Apostoli a Cbristo , Gristus a Deos cepit : Reliquam vero omnem doctrinam ae mendacio praeiudicandam , quae sapiat contra veritatem Ecclesiarum , Apostolorum , Chri si , ω Dei
VII. Ecclesiarum porro indefectibilitatem cum in depositi custodia , tum in dogmatum manifestatione non secus. ac Irenaeus , exposuit confirmavitque Tertullianus , tacitae insuper objectioni occurrens, qua regerere quis poterat,
i qua demum ratione dignosci postet depositorium , di mani- se stationem ex tuto principio provenire Sic enim ille cap. Age nunc , omnes erraverint , deceptus sit Apostolus , de testimonio reddendo quibusdam. Nullam respexer it Spiritus S., uti eam in veritatem deduceret , ad boe missus d Christo , ad MepostuIatus a Patre , ut esset Doctor writatis. Neglexit oscium Dei υiIlieus , Christi Vicarius , mens Delasias interim aliter intelligere , aliter credere , quam quod ipse per Apostolos praedicabat . Ecquid serisimile est , ut tot ae tantae in unam fidem
erraverint Nullus inter multos eisntus unκs est exitus. Variare debuerat error doctrinae Ecclesiarum. Ceteram quod apud multos usem invenitur , non est erratum , sed traditum. Tertullianus itaque , dc ante ipsum Irenaeus , persuasi erant , Ecclesiam docentem jugi divini Spiritus subsidio dirigi , di hoc ex promissionibus Christi perpetuum dari , & perseverare;
proindeque merito nuncupandam dogmatum dives depositorium , ad quam securε recurrendum est , quoties manifestanda, vel vera a peregrinis doctrina est secernenda. Hujus perseverantiam ex una Communione colligit , ex appellatione fraternitatis , & hospitalitatis contemeratione , quoniam Epistolis hisce ad universas orbis Ecclesias datis certo innotescebat prima perseverans traditio. Subjungit enim:
90쪽
talitatis non alia ratio regit, quam ejusdem Sacramenti una traditio : Unde etiam merito concludit . Commκnieamus
eum Ecelesiis Apostolicis, quia nulla doctrina disersa. me est testimonium Veritatis.
VIII. Ex Apostolieo itaque sun dandi Ecclesias , tradendique Epistolas usu factum est, ut novae quae fundabantur Ecclesiae, quaeque Apostolicis erant accensendae, Communieatorias a Matricibus , di originalibus exigentes Epistolas, jura communionis haserent ἰ in controversiis ad illas recurrerent quae utpote Matrices di originales pro re nata Encyclicas ad alias dirigerent , sive ad receptorum dogmatum continuandam proiiassionem , sive ad novos evitandos errores , sive ad perseverantem apud omnes manifestandum consensum , & unanimem in fide sententiam . IX. Quantae porro vis , quantive esset aestim ii consensus ille in Epistolis editus , ac pro Majestate ab Episcopis sedentibus in propriis cathedris circa unamquamque controversiam propoli tus & manifestatus , oculari demonstratione, in Eneyclicis Differt. II. recensendis, notum fiet : satisque modo erit Cassiani testimonium adserre , cujus verba , quo in pretio suerint dogmata per Encyclicas declarata , luculenter commonstrant. Probaturus enim Trinitatis mysterium, quod post Epocham Assertorum consubstantialis Trinitatis
maleferiati homines ac impostores profanis vocibus perturbare conabantur , ineluctabile proseri argumentum , cui neminem refragari posse citra haeresis notam, audacter pronunciat, idque ex fidei expositione a Leporio edita , in qua, enucleatius mysterium hocce & planius proponebatur, quamque in variis Synodis probaverant Episcopi , & approbatio. ne consensuque suam fecerant. Sed ipsum audiamus Cassianum, hanc professionem adducentem lib. de Incarnatione c. ultimo , velut totius Ecclesiae receptam probatamque fidem. Hanc ejus consessonem , id est , carbolicorum omnium fidem , ef omnes Afrieaκi Episcopi , unde scribebat , oe omnes Gallicani, ad quos scribebat , comprobarunt. En orbis consensus in Pastoribus pro dignitate expositus . De argumento autem ex praestito consensu. depromendo haec subjungit : Sufeere ergo solus nunc ia confutandam baeresim deberet consensus omnium; quia 42 42