장음표시 사용
71쪽
o δ' - σιρομν πλεορ αναρρηξα βοος spiciet iacta ab a Iullis illis, κυνεῖ προς ουδας. τι δἐ δευτέρα, επὶ Maae cum audient Pheraei, diffisi stupebunt. Alter enim,
eum cavam stipem ilicis atrae hasta percusserit, unum X geminis perdet, leonem pugnam cum bove inire augum. Alter autem ense bovis latera
prosternet. Hunc autem noVaplaga intrepidus raries aggredietur, statuam sepulcri
autem fereum et fulgura tauros percutient, quorum alterius vires ne Apollo quidem
eo pumaret. Et illos insem, hos Olympus vice cotidiana semper excipiet. hospites,
fratres amicos, eosdem et mortuos et immortales.
Daemon ΠρομανΘεὐ Γυμφιος ρυμνιος Αιθχwa scholiis recte ad ovem refertur, Ura de re posthac videmium erit; σίνις autem καταρραπτηρ Πλαννης ορθενης Paris appellatur, quem domi recepisse dicuntur οἱ δεινὰ κἀπόθεστα πείσεσθαί ποτε μαλυντες. H utinanusuerint, ipse L.ycophro uisa significat, cum gravissima illa et immania, quae Dioscuris et Idae lynceoque acciderunt, mareet Qui Paridem hospitio exceperatnt; ae quo tempore Iovi clibamenta offerebant, cis effecit ut inter Dioscuro et apharidas graVis rix Vehementer exoriretur ac statim incissimus in locum, quem ad Cypria a Llycophrone iompositum 'sam qua Vis a parte planum facere ac probare possimus Illud enimῬaridis apud Dioscuros hospitiumῬroclus diserte testatur cum haec in Cyprus narrata fuisse scribat L επιβὰς δ τὴAακεδαιμονί 7 Ἀλεξανδρος ξενίζεται παρὰ τοῖς Ἀνδαρίδαις; de Apharissis
autem indarus paene iisdem vectis utitur ac Lycophro, et eundem Joveri infortunii auctorem vocat Nem. X 65 καὶ λάθον δεινὰν, παλάμαις άφαρητίδαι Λιός - Pergit Lycophro narrare primum altercationes iurgiaque illata, postea certamen armorum inter Dioscuros et Apharidas ortum esse. Quam pugnam non consestim OnVivium ipsum excepisse, sed postea initam esse, cum Lycophro Vocula amΘκ significat, d.
72쪽
tum ex ea narratione quae sequitur omnino collio potest. Ansam autem dedere et cavillandi et dimicandi Leucippi filiae raptae, uirisque cognatae, Hilaira et hoebe Ita enim intellegenda sunt vecta ἀνεφιῶς ορνισι χραισμησαι γάμους βιαι λῶπας ρπαγάς τε συπόνων
χρῖζοντες. .ibus cum lycophro addit disης της ἀεδνώτου δίκην,
obscure loquitur, attamen ita, ut quid cogitaVerit sentire possimus. λφη enim, si quaerimus, non iid Vere hoc Vocabulum signiscet, sed quId de Voce rarissima veterea vilicinerint ab Hesychio sic explicatur: ἀλφέὶ τιμη ἀνῆ ευρεσις. Quibus e notionibus ultima procul habenda est, quippe quae huic Ibycophronis loco apta non sit est trita et apud grammaticos homericos, ubicumque ἄνδρες ἀλφησται commemorantur, passim ol Via. Remotior est et exquisitior altera τιμή, νη eadem1ue usus est Lycophro in V. 1394. Quodsi ad hoc nomen accedit adiectivum ἀήμωτος, quod idem est at sue εμος ἄνευ δνων Ρ scholia, opinor, secuta interpretatur), apparet matrimonium sine donis nuptialibus contractum significari. Accusativus autem δίκην appositionis loco ad totiunenuntiatum Vel potius ad participium χραισμησαι χρῖζοντες apponitur,
ut pugna illa poena δίκη dicatur 4λφῆς της ἀεδνώτου. Idem fortasse
sensit paraphrastat, cum isao exprimeret Voce χάριν. Hae si recte disputavi, efficitur eam fabulam, cuius Vestigia ILycophro premit, abhorrere quam maxime ab ea, luae Vulgo narratur, Leucippi filias, quo tempore a Dioscuris raperentur, sponsa fuiAse Idae et Lynceo in hac enim re cetera praeter L.ycophronem testes paene OΠ1nes consentiunt,
utut inter se miseriant Theocr. XXII 1374s. Hyg. fab. 80, Ovid. sast. 699 720, schol. in 1. Nem. X 112). Contra Lycophro ne vectum quidem hanc in sententiam facit Vide enim quid praedicet: γάμους βιαιοκλῶπα ὰρπανάς τε συγγόνων; nihil de pharidarum Leucippidumque nuptiis. Immo, narrat in OnViVi rixam exordium cepisse a Verborum iurgiis, postea demum ave=ις arma capta esse, id quod fieri non poterat si Castor et Pollux sponsas pharissis Leucippides
rapuerunt; nam hoc si faetum erat, necessario sequebatur, ut Apharidae nullo temporis spatio interiecto ad perse luendos Dioscuros proficiscerentur; neque poterat conViVium cogitam neque Verbor Im contumeliae locum habebant pugna rapinam utique debebat excipere. Atque ita quidem omnes narraverunt, ne Theocritus quidem, quamquam Apharidas et Dioscuros Vehementissime altercantes ante pugnam ipsam
inducit, discedit ab hac fabula, cum ita nauet: τὼ μῆν ἀναρπάξαντε δύω φερλην δεος υἱὼ δοιὰς ευκίπποι κόρας δοι- δ' ἄρα τώγεεσσυμένως δίωκον ἀδελφεῶ οἷ' Ἀφαρρος,
73쪽
ἀλλ υτ τυμβο ῖκ-- ἀποφθιμένου Ἀφαρηος, ἐκ δίφρων ἄρα βάττες ἐπ' ἀλλήλοισι δρουσαν,
145 δαιμόνιοι, τί μάχης ἱμείρετε πῶς δ' πὶ νυμφαις
ἀλλοτρίαις χαλεποί, γυμναὶ δ' εν χερσι μάχαιραι ημῖν τοι ευκιππος ἔὰς εδνωσε Θωγατρας
τάς δε πολυ προτέροις' μν γάμος οντος - ορκτ. Ita etiam artifex anaglypla Trysaei a Benndorfio nuperrime editi Das Heroo Von 6lbaschi-Τrysa, ab XVII rem exsculpsit: nam in hoc anaglypho non modo Castor et ollux Leucippides extemplo mediisque sacrificiis nuptialibus vi abducunt, sed Idas et L.ynceus equitantes et pugnantes statim illos persequuntur. Hae omnia cum Lycophrone pugnant et ab eo procul sunt habenda Cuius Uecta χραισμησο χρῖζοντες ἀλφης της ἀεδνώτου δίκην, pugnae causam angam lue proximam aperte indicant scilicet Dioscuri cum Leucippides raperent neque dona nuptialia I leucippo darent, ius Violaverant inde commoti
Apharidae cum illis manus conseruerunt. Hae quoque aliena esse a fabula Vulgari per se patet. At paullulum haeremus conviciartiti altercandique causa haec erat idonea Idae et Lynceo praesertim in convivio nulla erat, cur Dioscuros ad internecionem persequerentur. Ρoterant Leucippum Uunculum amore complecti et pietate quamvis
magna; sed quid Dioscuros morte ulciscuntur nam Lieucippides ipsis Apharidis sponsas non fuisse hac in fabula demonstravimus. Ergo Lycophro aliquid omisit et brevitate more su rem obscuravit. Quibus in angustiis scholia nobis succurrunt, viae p. 120, 26 haec adnotant: ὀνειδισθέντες γαρ οἱ ιόςκουροι νn των Ἀφαρέως παίδων, ω μη δεδώκεσαν δνα,πἐρ των Αευκίππου θυγατέρων, λασαν τὰς δεφαρ- βους,
adde ως δόντες lege δώσοντες τε ευκίππου περι ων ὁ πόλεμος. Ubi quae de prima discidii causa narrantur oνειδισθεντες - Θυγα- τωων e Lycophronis vectis interpretando vel potius divinando collio
potuisse concedo, quamquam aegre intellegitur, cur id tuo Ibycophropugnae causam fuisse significaverat ad conviVium iurgiaque referatur; extrema autem, quae Sunt de bubus raptis nullo pacto poterant aute lycophrone sumi aut fingi. Itaque scholiasta totum locum exauctore aliquo hausit, qui fabulam integyan narraverat tw1e ita
Psidem narra Verat, ut eius Vestigia Lycophronem secutum esse intellegamus. Nam cum Lycophrone consentit primo neque eius Verba nisi
scholio illo adhibito explicari certa ratione possunt; deinde Lycophrone locupletior est, sed ita, ut hiatum, siuem apud hune exstare docuimus,
bene et recte expleat. Itaque hoc scholio in Lycophronis sonte inve-
74쪽
stigando uti non modo licet, sed opus est Cyprior II autem poeta quid narraverit, discimus effroclifindamque consensu; e quibus ille haec resert:. τουτ ὁ Κάστωρ μετὰ Πολυδενκους τὰς Ἱδα και Θυγκέως βους ν φαιρον μενοι ἐφωράθησαν, hic autem sic loquitur . 60 τον ναρ scit Castora Ἱδας ἀμφὶ βουσίν πως χολωθεις τρωσεν κτλ.Itavi scholion quoque illud ad Cypria redit; nam boves raptae ibi commemorantur .... λασαν τὰς χφαρέως βους ς δώσοντες τψ ευκίππερ περὶ ν ὁ πόλεμος. Ergo Lycophiro etiam dio loco CypriaeXpre88it. At quaeret fortasse quispiam nonne inter se pumant Leucippides raptae et boves Apharidarum abductae nonne illae, quoniam de bubus Cypria narrasse certum est, ab hoc carmine remOVendae sunt 3
Dixit in hanc sententiam Welcheriis de cycl. epico II p. 397 , atque ille quidem rectissime, quandoquidem sabulam de Leucippidibus vulgo
propagatam respeXit, quae Omni a parte a Cyprus abhorret; nam si Leucippides a Dioscuris raptae sunt, quo tempore Apharidis nupturae erant, non hiOVes poterant pugnae causae esse. Sed eadem fabula a Lycophrone non minus abhorret et qua ratione Leucippides abductae et boves raptae inter se cohaerere possint, scholion a nobis iractatum et ad Cypria revocatum docet Leucippides autem in Cypriis commemoratas esse ausanias testis est: ΙΙΙ 16, 1 πλησίον δὴ Ἱλαείραοκaὶ Φοίβης στιν ἱερίν' ὁ δὴ ποιησας τ επη τὶ πρια θυγατέρας αυτὰς Ἀπολλωνός φησιν ειται; Apollinis filiae nimirum erant ίσει, Leucippi
Θέσει. in lamas vero se fabulam novisse qua bOVe raptae una cum rebus nescio quibus coniunctae fusius et Tiberius tractarentur una Vocula
πω significat . l. τον γαρ Ἱδας ἀμφὶ βουσίν πως χολωθείς. Itaque in Cypriis Castor et ollux filias Leucippi e domo patria Vi abduxerunt
neque dona nuptialia dederunt. aullo post cum Paridem hospitio exciperent, ad idem conVivium congressi Idas et I lynceus cum Dioscuris et cum I eucippidibus elue cognati in mediis epulis caVillabunes illos perstrinxerunt, quod Leucippi filias rapuissent donis nuptialibus non datis. Qua re infensi Dioscuri Idae et Lyncei boves abduxerunt, quas Ibeucippo dono obserrent. Sed Apharidae ubi primam anima IVerterunt quid factum esset, illos persecuti et in cursu nacti pugnam inierunt. Quodsi quis obiciat, fabulam prorsus novam Cypriis Obtrudi, verum
est hane quidem apud nullum repperiri scriptorem Praeter Lycophronem eiusque scholiastam; nam parrem Valet quod inhelius ex
Stephani commentario Aetoricae Aristotelicae II 3, p. 1397, b, 21ὶ excerpsit ad Cypr. m. T). Stephanus enim se e lexio quodam homerico haec deprompsisse fatetur Cram Anecd. ar. I 298): -- δάρεως και Αφαρευς και ευκιππος ἀδελφοί. ὁ ἐυεύκιππος εα Θυν
75쪽
τέρας δυο, Φοίβην - Ἱλάειραν, ς οἱ σιός κουροι λι παρθένους υσας ἐξῆρπασαν κτλ. Idem poterat dici, si Leucippides pharidis
sponsae erant. Sed non modo cogitari posse talem fabulam, qualem Lycophronis scholion secuti narravimus, sed fuisse quondam auctores,
qui Leucippides Apharidis non sponsas a Dioscuris raptas, Dioscurorrum esse autem et Apharidarum dimicationem propter boVes raptas exortum referrent, Apollodori, qui dicitur, e bibliotheca discimus, ubi haec videmus
και Φοίβης Μνησίλεως, Κάστορος δὴ κα γλαείρας νώγων. λίσαπτες δὴ ἐκ τῆς Ἀρκαδίας βοῶν λείαν μετὰ των ν ως παίδων Ἱδα και-νως πιτρεπουσιν Ἱδε διελεῖν ου τεμὼν βουν εἰ μερη τέσσαρατον πρώτου καταφαγόντος εἶπε της λεως το μισυ σεσθαι και τον δευτερο τ λοιπόν. και φθάσας κaτ ὰλωσε τ μψος το ἴδιον πρωτοτ
δας και τ του ἀδελφον και μετ' εκείνου γ' λεων εις Μεσσήνην λασε. στραπενσαντες δὴ ἐπὶ Μεσσήνην ο -ὁςκουροι την τε λείαν ἐκειν καὶ πολλην ἄλλην συνελαύνουσι κτλ. Sequitur pugna ipsa eum in modum deseripta, quo in Cypriis eam narratam fuisse postea demonstrabimus. Itaque Drtasse emant, qui non Lycophronem eiusque scholiastam, Sed Apollodorum Cypria adsisse censeant. Ac Verum est Apollodori fabulam non adversari sis quae roclus et indarus de causa discidii narrant. Sed ne Lycophro quidem ab his abhorret et ipse quoque in prima Dioscurorum et Apharidarum describenda omni a parte cum Cypriis consentit. truiue sola auctoritas, nisi aliae rationes Valerent, a Lycophrone staret. Sed rocli testimonio constat in Cypriis fuisse conVivium, quo Dioscuri aridem excipiebant: idem convivium L,ycophro e Cypriis petiit, quomam vestigia certissima deteximus in iis, quae ille de hoc hospitio narrat. Quo cum convivio quam Vehementissime pugnat Apollodori de praeda Arctutica fabula. Itaque per se Apollo- domi nihil ad Cypria restituenda valet, sed illud inde lucramur, ut intellegamus bene cogitari posse eum fabulae nexum, quem nos in Cypriis fuisse coniecimus. raeterea auxilio nobis veniunt artis monumenta. Quae ita perquirere ut patefiat, qua adfinitate singula cum singulis cohaereant quaeque exempla sequantur qualemque fabulam Polygnotus expresserit, quem Leucippides raptas pinxisse ausanias memoriae prodit 18, 1), archaeologomam est, non OStrona Tamen nos quoque iuVabit paucis percensere, quid in illis insit ac fabulae
Reli ilia quae inhelius excerpsit Stephanus ex ArIstotele desumpsit .
76쪽
Vulgaris antiquissimum ac paene unum testimonium est monumentum Trygaeum, quod supra attulimus; nam nullius momenti est urna Elmisca a Rochettio e lita mon in id pl. 75 . Trysaeum autem anaglyphum, ut a Lycophrone Cypriisque discedit, ita ne reliquis quidem eum monumentis ulla ratione coniunctum est. Inter haec primum locum Obtinent Vascula, pieta, quomam duae classes extant i). Quarum altera constat ex Midiae
vasculo amertiar lio edito in Comment Acad. Berol. 1839 et ex eo, quod Heydemannus publici iuris fecit Mon. d. Inst. XII tab. XVI);
huius classis duo exempla artissime inter se cohaererem eydemannus Ann. d. Inst. 1885, p. 158 s. perspexit. Altera classis constat ex
cratere Coghilliano Arch Zig. X, tab. 1 et vasculo Atheniensi
Ἀρχαιολ. πω. 1885, ab. ), quae ipsa quoque ad unum exemplar consecta sunt. Atque in vasculis prioris classis res ita picta est, ut Dioscuri Leucippides ludentes cum sodalibus aut ancillia in tuo deae cuiusdam, cuius Simulacrum conspicitur Dianam esse aiunt Viri docti e media turba puellarum abripiant cureus sue avehant. Nuptiarum aut Apharidariim Vestigium nullum. Contra pictus est Juppiter, qui ea quae fiunt oculis caelitus persequitur, quippe qui auctor rei sit. Quae nomina singulis figuris danda sint, inscrriptionibus docemur, si11bus Mimas picturam suam adornavit unde de ove certiores fimus. In propatulo est eandem hic pingi fabulam, tuam Ibycophro aut eius auctor tradidit. Tamen illa pictura non ad ipsa Cypria Apressa est, sed ad poetam Vel artificem aliquem, qui illis sertasse usu nonnulla mutavit; nam nomina leucippidum a Midia
alia adscripta sunt ac fuere in Cypriis altera enim ei amΓ Μερα, Maam nominis sormam etiam schol. in 1. Nem. X 112 χχάειραέtestatur, altera non Soίβη, sed Ἐριφύλη. Relivias autem puellas aurigamque Pollucis quod nominibus peculiaribus Midias denotat, nihil ad rem, ii uia de his hominibus nihil usquam traditum est. Altera
Vasculorum classis rem similiter depingit, cum et JOVem spectantem a MOscat et I eucippides in lucu cum puellis ludentes faciat. Sed eo differt a priore, quod deae illius simulacrum non habet. Quod discrimen propterea nullius momenti est, quia ubicumque oraterem Coghillianum cum Midia aut cum Vasculo II demanniano contulerIS, facile intelleges, nonnullas utriusque figuras ita inter se respondere, ut utramque classem ex eodem exemplo fluxisse necesse sit. Sed confir-
Disputavit de his picturis Heydemannus, Ann. d. Inst. 1885, p. 158 S., ubi ceteri qui eadem de re scripseriint enumerantur. Vasculum Hallense, Kuhnerto recte ad Leucippides relatum Areli. Jahrb. I, at . 10, 2 II p. 27 14s. Ra mutilatum est, ut paucissima cognosci possint.
77쪽
picturis suisse alienas. Idem cadit in sarcophagum anticapaeensem, a Bursiano editum Arch Zig. X tat . 1, 1. 2). Quae pictura, cum neque cum Vasculis neque cum sarcophais Romanis cohaereat, sed per se stet, moment est summi atque hic quoque non in templo aut ad nuptias paratae Leucippides pictae sunt, sed cum cygnis sub divo ludibundae. Etiam anaglyptia Romana anaglyphiun. luod edidit Bursianus AZ X, ah, 40 3 sarcophagi tres: Gal Giust. II 138,mus. .-Clem. IV 44, Winchelm Mon. n. 41), viae iuran exemplum imitari Bursianus vidit t. l. p. 4364s.), neque Idam aut Lyncea 3 neque nuptias aut templum neque simulacrum noverunt, sed ibi quoque illi exsculptum est, nisi Ibeucippides e puellariun comitumque turba a Dioscuris abreptae Tamen concedo rem tum demum fore absolutam et ad liquidum perductam, tibi in scholiis huius loci Cypr1 adhibita esse Vere docuerimus, id quod postea fore ut nobis ontingat spero. Ac Molui dubitat num recte haec disseruerimus, ea saltem Oaae sequeauritur Lycophro Omnia Cypriis debet. Eo enim procedit, ut
pugnae locum designet v. 550 η πολλὰ δη βέλεμνα Κνηκιῶν πόρος
ριφήντα . . . ἐπέφεται, ἄπιστα καὶ θαμβητὰ Φηραίοις κλυειν. necio est fluVius Spartanus, cuius scientiam praeter Liycophronem una lex Lycurgi serVaVit, quam memoriae traditilutarchus in vita Lycuro VIAιὸς Συλλαυίου καὶ ω να Συλλανίας ἱερὸν ἱδρυσάμενον, φυλας φνλά- ξαντα καὶ βὰς βάξαντα, τριάκοντα γερουσίαν σνν ἀρχανειαι καταστα- σαντα, ρας ἐξ ρας ἀπελλάζειν μετata Uvκας τε - Κνακιῶνος, ουτως ε φέρειν τε και ἀφίστασθαι δάμ δὴ τὰν κυρίαν με και κράτος.
Ρlutarcinas autem cum hunc nacionem fluvium eundem esse dicat, Plae tum Vocitetur Oenus . . . κα τον Κν ιῶνα νυν Οἰνουνταπρος ορεύουσιν Aristotelem Videtur sequi, eum certe hanc taetram tractavisse et allutarcho adhibitum esse Vecta proxima docent . . . .
Ἀριστοτέλης χῖ τον ἐν Ἀνακιωνα ποταμόν. iraeter hanc rhetram Spartanam mihil .ra praesto undae vetere, ipsi diu Cnacionae certiores fierent; nam lutarchus in Pelopidae cap. XVII ad eandem re sit neque Herodiani locus a Sauppio in epistola critica p. 68 adlatus
ultra eam meditur Lycophro autem num eandem de nacionis situ sententiam sibi imbuerit quam lutarchus, nescimus, neque quidquam interest hoc scire; nam, quod summum est, certum est nacionem
fluvium isses Spartanum Spartanorumque in finibus Mioscuro et
Qui enim Viscontio auctore uas et Lynceus esse dicuntur duo viri in sarcophagis sculpti, ad illos referat nullo pacto possunt, quia inter se luctantes inducuntur. GL Bursianiunci L
78쪽
Apharidas in certamen descendisse V. 55 testis est, tibi Amyclamam mentio fit Pheraei autem qui V. 52 1icuntur nιστα κω - τὰ κλύειν, essensi sunt, quia si pugnae areationem Postea audiunt, ab pugna ipsa abesse debent ac notum est, pharidas ipsas esse
phronem pugna in Laconica committitur, terram consensum Cy-Priorum nanctaei Ir, quorum fragmentum a Schol. ind. Nem. l. l. servatum 1 incipit a α δἐ -μενς ανγετον προς*aινε ποσὶν ταχέεσσι πεποιθώς ἀκρότατον 'ἀναβὰς διεδέρκετο νησον πασο αυταλίδου Πέλοπος. Nimirum Lynceus ex MessenIa, unde oriundus St, proficiscitur; neque Vero opus esset summum Taygeti cacumen ascendere, si si, qui boVes arripuemant, in Taygeti parte ad Messeniam Versa commorarentur; ubi Si essent, Lynceu eos assequeretur, priusquam summos montes tangeret. Ita lite Dioscuri cum bubus raptis
iam in Taygeti parte Liaconica erant. In pugna autem ipsa describenda Ibycophro indarusque inter se et cum Cypriis adeo consentiunt, ut quae ratio inter eos intercedat, dubium esse nequeat. Nam et indarus et Cypriorum poeta narrant ILyncea Castorem in medio arboris stipite sedentem deprehendisse Idam eum interfecisse; uter pharei filius Castorem deprehenderit, Lycophro non dicit, sed ipse quo lue tradit Idam Castorem in media
schol. ind. Nem. l. l. :... τάχα ς εἴσιδε κυδιμος ηρως . . . Oφθαλμοῖσιν εσω κοίλης δρυος αμφω
υπο Οὐ Ἱδα αναιρεῖται. At ae hic quidem is locus est, unde a scholiis Cypria adlubita esse demonstrare possimus. indari enim in vectis Viso Pio scripsi Verissimae Aristarchi coniecturae debetur, quae non solum fabula, sed nexu sententiarum ac Vectoriim flagitatur. Itaque paullulum deflectit Pindarus a Cypriis, quorum poeta Dioscuros ambos in stipite ilicis sedentes secit Ne Ibycophro quidem utrum sue Dioscurorum in ilice Pindarus 60 62 τον γαρ
79쪽
occultum inducit nihilosecius a Pindaro, non a Cypriis recedit; nam
cum Pindarus Cypriorum sabulam vere 1 1taverit, Lycophro nihil eam nisi decurtat ea enim quae inter initium dissensionis et mortem Castoris gesta sunt, prorsus misit, quod abbreviandi titilium ad Cassandram Vaticinantem optime Maadrat, neque Lyncea e cacumine Taygeti speculantem neque Dioscuros insidiantes adtigit, sed sabulam interruptam e temporis momento continuat, quoddas Castorem adoritur. Eadem Vero, 1ae Cypriorum Versus complectuntur, Lycophro trans
siluit eius scholiasta narrat ad . 553 p. 121, 5 Πολυδεικης και Κάστωρ ἐκρυβησαν ἐν κοιλώμαπι δρυός κτλ. Ergo Cypriis utique usus est Goliasta et Onfimatur, quod supra contendimus, scholion V. 548 p. 120, 26h e Cypriis fluxisse. Lycophro autem cum ad V. 55 proximum adnectat 555 λλπτα ταυρο συμβαλόντα φυλοπιν leonem Castorem, taurum Idam appellat, et cum pergat 556 δ 'α σιρομν πλευρ' ἀναρρηξας βοὸς κλινεῖ προς-δας , pronomine O Pollucem, substantivo oo Lyncea significat. Deinde cum scriba του δὴ δε--- ἐπὶ πληγην ἀθαμβης κριος ἐγκορν-φεται, pronomine τἐ ollucem nominat, arietem autem Idam Vocat, qui priore plaga Castorem cit, altera Pollucem occisurus est. Ceterum hic quoque omnes testes conspirant:
Consensus manifestus est, dummodo memoria tenea as, roclum ut excerptorem Innia decurtata in brevissimam soranam redigere.
Finem autem iaciunt Ibycophro et indariis, cum idem nauent, suo in Cypriis fuisse Proclus testatur et Clemens Alexandrinus protr. I 3w, Polluci roganti Jovem permisisse, ut alterna Vice alterum diem
80쪽
uterque mortuus apud inseros, alterum uterque in luce vivus degeret.
- Procl. και κεν αυτοῖς ἔτερήμερ- νέμει ν ἀθανασίαν. Disputatione supersedeo.')Αuetorem Ibycophronis enucleaVimus nunc ad scholia videm1um erit quid inde redurulet. Ac dixi uno saltem loco scholia Lycophronis auctorem eonsuluisse, cum ad V. 48 p. 120, 26 fabulam plenam exponerent. Idem factum est, cum V. 53 258 explanarent. raeterea nullo Verbo Lycophro dicit sepulcrum Amyclaeum pharei suisse. Tamen scholiasta p. 121, 8 υα δἐ invii ὁ κεν ἐκεραυνωσε, πρότερον τοῖ Ἱδου νω στηλην ἐκ του τάφου του πατρος ρίφαντος ἐπὶ τον Πολυδευκη. atris autem fuisse sepulcrum, CyprIOm1m Oeta narraVerat, teste in iam V. 66, ubi de Amyclis nihil. tiam Hilairam et Phoeben nomina Leucippidum scholiasta novit pag. 120, 24, ac fortasse ea omnia, quae de genere Oebali itisserat, Cypriis debet. Nihilominus dubitandum est, num scholiasta Cypria ipsa evolVerit. Eorum notitiam potius Videtur debuisse compen si alicui aut auctori grammatico: Demetrium nominat p. 120 1 περὶ των Λιοσκουρων και
fuerit, nescio, fortasse Scepsius quippe qui et bene potuerit in libro qui inscriptus erat περὶ του Πωiκου διακόσμου has res ad originem belli Troiani aliquo modo spectantes percensere et a Scholiis alias quoque adhibeatur p. 118, 18). Sed quod avissimum est, scholiasta potuit scire et civit. 1ae in Cypriis narrarentur. Ita lue etiam convivii vel sacrificii illius, unde narratio egressa est, notitiam habebat, ac pendent paraphrasea v. 53 543 ex huius carminis scientia, et bona 120 3-18 et duae deteriores ac recentiores, a sciolis meliore
in Unum locum seposui, quippe qui ad aliam fabulam pertineret,vv. 56l-563. Quo versus ad arpessam Apollinisque et Mae de ea certamen scholiasta iure rettulit p. 21, 23-25ὶ Fortasse haec quoque fabula in Cypriis erat:
certe cum in Cypriis Lleucippides raptae Apharidarumque mors narrarentur, facillime fieri poterat me dicam debebat , ut res illa commemoraretur accedit, quod nono. 535 566, sed etiam V. 567-583 Cypria Lycophro expressit est Sehol. 70, modo p. 122 22 itaque in magno ac continuo Cypriorem fragmento videmur esse. Ac vetustissima est arpessae fabula: Homerus, ad quem scholia p. 122 1 nos
remittunt: α δ περι δου και Ἀπόλλωνος ἀγωνίσματος γνωρίσματος καὶ 'Oμηρος εν I 556 s. , eandem ita praestringit, ut eam antha notissimam fuisse planum fiat; f. scholo ad I 558 ως διάσημον οὐ την ἱστορίαν περιείργασται foeda est interpolatio cod. B: vτω δη Σιμωνίδης . l. m. ae Lycophro Homero paullulum locupletior est.