Apomnemoneumata

251쪽

ΑNONYMI APOLOGIA SOCRATIS. 215

31 επιθυμία, καὶ προβησεσθαι μέντοι πόρρω μοχθηρίας ταυ- τα δ ιπων υκ ψευσατο, ἀλλ' ὁ νεανίσκος ησθεὶς οἴνωομε νυκτος με μερας παύετο πίνων, καὶ τελος με τηεαυτο πολει με τοι φίλοις με αὐτω ἄξιος οὐδενος εγενετο. νυτος με δη δια την του υἱO πονηραν παιδείαν καὶ δια την αυτοὐ ἀγνωμοσυνην τι καὶ τετελευτηκως 3 τυγχάνει κακοδοξίας Σωκράτης δε δια το μεγαλύνειν εαυτον εν ω δικαστηρίω φθόνον παγομενος μαλλον καταψηφίσασθαι εαυτο εποίησε τοῖς δικαστάς εμο μεν ουν δοκεῖ θεοφιλοῖς μοίρας τετυχ ηκεναι τοὐ μεν γαρ βίου τοχαλεπωτατον ἀπελιπε, των δε θανάτων Οὐ ρα Ου τυ-

το ετ ζην το τεθνάναι αὐτω κρεῖσσον εἰναι, σπερ οὐδεπρος ταλλα τἀγαθὰ προσάντης ην, οὐδε προ τον θάνατον εμαλακίσατο, ἀλλ' ἱλαρῶς καὶ προσεδεχετο αὐτον και επε-3 τελεσατο. εγω μεν δη κατανοων τολανδρος την τε σοφίαν καὶ την γενναιοτητα με μη μεμνησθαι δύναμαι αυτολούτε

252쪽

216ANONYMI POILOGIA SOCRATIS.νων φελιμωτέρω τινὶ Σωκρατους συνεγένετο, κεῖνον γωτον ἄνδρα ἀξιομακαριστότατον νομίζω.

Anabasi I, 9 6 Πολλοῖς μακαριστον εἶνaι ποίησεν est. SCHΝ. Mequens illud ἀξιομακάριστος est in epiStolis Ignatii, ut alia cuΠ1 ξιο compOSita, quae in au tita sunt Atticis, ut si letili ἀξιοζηλωτος, quamvis alia frequentent. Est etiam apii Bandin. Biblioth. ed vol. I, P. 5O C.

253쪽

XENOPHONTIS MEMORABILIA

EX AEDITIONE QUARTA

Ἀποπηδήσαντε Σωκράτους Hunc locum respicientes Aelian V. II. 4, 15, et Olympiodomas omnent. S. in Platonis Gorgiam, alterpro ἀποπηδήσαντε, ποδράντες, alter aποφοιτήσαντες SeripSem nt. Quae verba proprie sicuntur te discipulis qui nιagistri scholam te/Nere, aut cuti contenὶtu relinquunt Plato Gorg. p. 98 E: Πραότερόν με προδίδασκε, να μη αποφοιτήσω παρα σου. Liban. EP.79 : Κπειτα παρ μῶν; τάχιστα πεπήδησεν. Vide L. Bos Pro-leg ad osenuis, 3 etes Toupium Emend in SIsid. t. 3, p. 327. Ceterum nitretur aliviais, Isocratein Busirid. p. 222 C. negare, Alcibiadem a Socrate mustiani esse. Sed Isocrates 10mOd intelligendus sit, docet Olvulpi Odomi Couunent. S. quem Diodo laudavin)iis: Aλλως τε δε οὐδε πολυν χρόνον παρεμεινεν Ἀλκιβιάδης

Σωκρμει, ἁ δρὰσαί τι εις την ψυχὴν συτου του λόγους. μελε καὶ Ἱσοκράτης μεμνηται τούτου τω Βουσιριδι λέγων ον ουδεὶς yσθετο παρ'Ἀυτω παιδευόμενον. δηλονότι δι το λίγον του χρόνου. ΙDid. a. εις ερωτας εκκυλισθεντας uinino haec lecti praeferenda alteriἈγκυλισθέντας. Est iidem apud Aspasium ad Ar1Stotel. Nicona. 7, p. 27 Ἀει προς δονας εγκυλίονται. Sed rectiUS ibid. 9, p. 49 Toν ε σπουδῆς εἰς φαυλότητα εκκυλισθεντα. R-dem forma dicitiΠ' κφερεσθαι, ἐξοκελλειν, ξολισθαίνειν, κλύεσθαι προς ἡδονάς. At γκυλίεσθαι dativo ngitur apiti eundem Aspa Sit1Π1 7, p. Ia Ου γαρ ἀει τω πάθει εγκυλίεται. et paullo OSt: Aμφω γαρ ταῖς ἡδοναῖς εγκυλίονται. inenaeus 6 p. 26 B ο αύταις εγκαλινδούμενον λιχνείαις. Ibid. 2 . πο σεμνῶν γυναικῶν θηρώμενος via Dei ex noc loco

254쪽

218 RVHΝΚENII ANIMADVERSIONES

Pnilostratus V. A. 4 p. 65 . D καλός τε και πο των καλων γυναικων θηρευόμενος. IDid. 3O. ori siκον δοκοίη πάσχειν Imtatur, quanquaui in aliars, Plutarcnus de Vitios Pudor. p. 35 F Και μη πάθος πάσχειν έωδες, πο κνησμου και γαργαλισμο παρέχοντα χρησθαι αστα τωδεομενω. Reti ipSum IIII Ver D προσκνὰσθαι in SuuisitiuX.

Tyrius DiSS. 26 p. 3 17. Ibid. 3Ι το κοιντὶ τοι φιλοσόφοις Scilicet o ἀδολεσχεῖν περὶ των μετεώρων, Ῥaod SelaosaSt. ΑHStOpn ad Nub. 7. κοινον των φιλοσόφων εγκλημα Vocat. Contici quoties nilosoplios δολέσχας dixerint, nemo nescit Platoinaedon p. 38 K Οἰκουν - οῖμαι εἰπεῖν τινα νυν ἀκούσαντα, υδ ει κωμωδοποιὸς εἴη, ως δολεσχῶ. iiDi rospicit Eupolidis versiis, quos Olympiodorus Comm. ΜS in

Pnaedonoua conservavit: T δητα κεῖνον τον ἀδολεσχην και πτω- χον, ς τἄλλα μεν πεφρόντικεν' πόθεν καταφαγεῖν χοι, τουτου δεκατημεληκε. Forte OSdem Versus una cuΠ Aristopnanis Nu Diuus

in auiua nabuit Xenoption Oeconom. p. 58 : Και ταυτα ν ἀνηρ ος ἀδολεσχεῖν τε δοκῶ, και ἀερομετρεῖν, καὶ το πάντων δ' ἀνοητότατον δοκουν εἶναι εγκλημα, πενης καλουμαι. Maxiuius iidem Tyrius DisS a , p. 93, Socratem D AriSi 0pnan πενητα και δολεσχην appellatiani dicit. Sed confundit Eupoli dein cuui Aristopliane. Naut is Socrati in ii Di D. V. 75 sanies Xpro Dratur, tumen non diSerte evn au πτωχo Vocatum Eupolim Versus etiaria laudant EtJΠa0l. Μ. p. 8, 9 et Prectus Coinui. S. in Platonis amneni

κα Σωκράτην τον πτωχον ὰδολεσχην η Πρύδικος, των ἀδολεσχωνεῖς γε τις. ubi ante ΙΠρόδικος Xcidit aὶ, alterius ei Su uulbciuua Naim Aristophanis versus est posterior, non Eupolidis. Schol ad Nub. 36 Ἀριστοφάνης ν αγηνισταῖς

Τον νω τουτον η βιβλίον διεφθειρεν, 'H Πρόδικος, των ἀδολεσχων εἴσφροσις.

Sic illud Dagnientum Dene correxit peSSinae coI rupit notatu a Brunckio ad Da Grn. p. 268J uster ad Suid. V. Πρόδικον. Ibid. 37 τω σκυτεων κα των τεκτόνων iuniutudine et Xeni-pla, quae Socrates a fulloniDus, coriariiS, ghili petere Soleont, Saepe opta istis risui fuerunt. Callicles apud Platonein Gorg. p. 299 B Ἀῶ σκυτεας τε καὶ κναφεας καὶ μαγείρους λεγων και ἰατροῖς

255쪽

IN XENOPHONTIS MEMORABILIA 219

ban Apol Socrat p. 643 C. Se lianc disserenusi rationem plus naDuisse in recessu, quam fronte pro ueret, praeclare docet Plato SyΠip0S. p. 335 G. IDid. 48. και Φαίδων δε S. Leid. aDet: και Φαιδώνδης, ut in Codico suo reperii Bessarion. Quain lectionem Si Sequamur, non Ptiaodo Eleus intelli endus, Sed naedonde C renaeuri 1i, testo Platone in haedon p. 376 B, momenti Socrati assuit. Is apud Auctor Epist. Socratic. p. 36, et Suidam V Σωκράτης non patronymica lamna Φαιδώνδης, sed priniitiva Φαίδων siciliu dovia brinamiua comImutatione disputavimus in Histor. it. Orat.

Ibid. a. στε μηδαμοῖ EtSi me non poenitet Om: ecturae, μηδενμηδαμοῖ, 1a, Xenopnonti exquisitum Atticismum restitui, ut apud Euripid. Ιpnig Taur. II 5, δειλοὶ δ' εισιν ουδὲ Ουδαμοὐ, nunc tamen pronio Sum in eam paleteΠ1 Ut Uigatam Servandam putem. Aristides t. 2, p. 268, eadeΠ1 OnSirmetione: Και το χαρίζεσθαι μηδαμοῖ τιθέντας προ τὸ βέλτιστον. Sic alii μηδαμοῖ τιμαν sicunt pro nihili facere. Videra Drescit. AnimadV ad ABSenyl. 3, p. I. Est igitur μηδαμοῖ εινα Simile Latino, nullo loco esse, μηδαμοῖ τιθέναι, nullo loco nitnmerare, ut loquitur Cicero de Fin. 2, 28. IDid. 58. τοῖς δημότας Zonaras Lexico IIS. Δημότην οι Ιωνες

τον των πολλων νa. Osτως καὶ 'Hoοδοτος των δε Ἀττικων μόνος Ξενοφῶν οι δ' ἄλλοι τουτον μεν δημοτικον, δημότην δε τον του αυ- του δημου, ως φυλέτην, τον της αυτης φυλης, καὶ λοχίτην, τον εν ωαυτω λόχω κατατεταγμένον. Vide de Rop. Atneniens. p. 69 Α. Di δημόται δημοτικοὶ promiscue dicunturi IDid. 6O ῶν τινες μικρα μέρη Uliquo ca1 pit tum alios Socratis discipulos, tum inprauus Aristippum, qui primus Socraticorum nilosopniam tercede docere instituit. Etiam disputationes Io voluptate , I de Dono et pulcro 3 8 alieni a Aristippo animi indiciunt a Dent. Vide naniati apud Diog. Laert. 2 65. Quae cum ita sint, Auctor Epist. Socrat. p. 43, H Aristippum facit Xenopnontis nospitio in Scillunt utentena minus commode finxisse

χαν γε του Σπαρτιάτην, ουδενος ἄλλου γινωσκομεν εν τοῖς Ἐλλησιν ὀνομαστον γενόμενον, η τι τους ξένους εν ταῖς Γυμνοπαιδίαις

εδείπνιζεν. Elusdem convivia, memorat idem in Politic Praec. p. 823 D. Hunc autem Lituna non diversum Oniimu i Licha,

Arcesilai F. de quo plura nucydid. 5, I et Xenopnon Hellen. 3,

256쪽

220 RUIIN KENII ANIMADVERSIONES

p. 49 D. Sane bigae, quas ad ludos Olvmpicos misit, arguimento

PHSSim Vrici, versus, io Plato affert in Daedro p. 2 3 B: Καί πως δυσωπούμην, μητι παρὰ θεοῖς ἰμπλακων, τιμὰν προς νθρώπων μείψω Vide iae notaviimis ad Timaei Lex Plat. p. 66. I Oid. 5. την επιθυμίαν του σίτου φονJ In Doc licto imitando ipsi Veteres ceriarunt. Teles apud Sto D Tit 5, p. 69 H υκ φονὰδάπανον καὶ τρύφερον παρασκευάζω σοι την πεῖναν ΟnOSander Strateg. p. 47 D γαρ ἀπὸ των πόνων λιμος καὶ το δίψος κανον Ο ποιεῖ καὶ γλυκυ κραμα. Di Clarus OiL 6 p. 89 K Λιμω μενεχρητο καὶ δίψει, καὶ νόμιζε τουτο ἱκανώτατον καὶ δριμύτατον των ων. Bis diversis Imodis idem expressit Cicero de Fin. 2, 28 et Tusc. Dispp. 5 34, ubi Vide Davisium. Ibid. 9. η τῶν ἐραστῶν Μerulosa lectio. Quis enim σωφρονικοῖς opponat εραστά. Nec multo melius est θρασειν, Φ1od in IIS. Suo reperit Leunclavius, haDetque Od. Leidens cun θρασυ vix sisyerat a pιψοκινδύνω, 10 statim sequitur Forte Xenopnon Scri-

μοι δοκεῖς καν εις πυρ ἄλλεσθαι, καν εις μaχαίρας κυβιστησαι.

IDid. 12. τι τὰ φαλάγγια Haec ad ver Duni descripsit Clenaens AleX Paedag. 3, p. 3IO, uua iiDus Socraticae suavitatis stiretiosos uva Di comparaSSe locum alteruui, qui pat'eIn leporem a Dei, v-ropaed. 5 P. II 'Ως τὸ χεν πυρ τους πτομενους καίει, οἱ δε καλοὶ καὶ τους ἄποθεν θεωμενους φάπτουσι. Euna laudat Plutarcn apud Sto D. it. 64, p. 4IO, Miliae imitatur Vmp0S 5 7 P. 68 I. CAP. 4, 2. μηχανώμενον Duduni co ectura ductus tuleraui,

χανῆ χρώμενον. Postea, Paod Suspicatii eraui, a Codice SoquetBIS. Ossius contulit, conΠrmatum deprelienes. ΙDid. 6. θμον βλεφαρίδας Nullus ni locus esse potest vociηθμός. Nam quid simile colo naDent palpe Drael aut quem VSum colum adversus ventos praestet Ut Ventus, aut pulvis vento clatiis tenuetur Sic video cepisse Joam Camerarium COIDIN. uir. i. p. IO3 At ne tenuissiina Pudem sine periculo tranSIΠIt-

257쪽

IN XENOPHONTIS MEMORABILIA 22I

tuntur. Hanc ob caussa In illi melitas occurrit Petri Victorii invento, at V. L. 24, 5, pr ηθμον, vel, Ut paSSiΠ mendose ei Ditur, etiam in Cod. Leidensi, ἰσθμον, reponit θριγκον, eaImple OP- rectionem china aliunde firmat, tum e Cicerone Xenopnontea vertente, de N. D. 2.57, munitaeole Sunt palpe Drae tanqualia vallo pilorum. V Nimiritu ut horti ac etiam de causa maceri θριγκω)Sepiuntur, ne Ventus tenem plantis noceat, Sic natura culos palpe Dri adverSu Ventos et alia, quae laedere OSSent, munivit. Ciceronem suun sellitur Lactantius de Opis Dei cap. 1 aniet ipsae palpebrae, qui Dus mo Disitas inest, et palpitati Voca Dulum iri Duit, pilis in oris ne stanti Dus vallatae, septum oculis decentissim una prae Dent. V Sed alii quoque Scriptores, quotie palpe Dras deseri Dunt, toties a vallo Sirmilitumnem petunt. Vare apud Non. Marceli. p. 2I 8

uos oculos cali lepham naturali palpebrae Tinctae vallatos mobili septo tenent.

Plinius . . II, 37: Alia de caussa palpe Dras natura, dederat,

ceu aliun quoddam visus, et I Imnen munimenturn contra

occursantia antimalia aut alia fortuitu incidentia.' Seren Samm . V. 667:

ani viae oculos infesta pilorhim tela lacessunt, Quodvie illis dederat vallum natura tuendis.

Sed quis opus est alioruni testimoniis, cum ipse Xenopnon ac similitudine utatur de venat. p. 98 A Εχει τα βλέφαρα ελλειποντα, καὶ ου εχοντα προβολην ταῖς αυγαῖς. Eandem to piundisomnaui ad stipercilia Tanstulit Apulei de dogm Platon p. 26O: SuperciuOI'ium Sepe praem1niunt oculOS, ne deSuper prorua cliuod teneras visiones nollesque perturliet. IDid. 6. επε δε α ποχωρουν ταJ Unc locum e Xenopnonissumsit Varro Prometiae apud Non. Marceli. p. II: Metrimentaci D Pia exierant per posticum aliena sees.' Sic edd. veteres otMS. Vossian Male Merceriana prior, allen fecerunt deternis poSterior, e valle feci. 1ae tarmen Scripturae menda, induxeriint Salmasium Exere Plin. p. 9O7, ut legeret vallescerunt, et Ges- nemini laeS. L. L. V. Malle facio, ut livisim scri Deret, e valle fci, ODScura, Vel sicam, nulla Sententia Paullo emendatiorem locuna dedit Jos Scaligo ad Varron. FragΠ1. p. 168 Retrimentaci Di qua exirent per posticum vallem feci.' Du Dnte, unde Varro nausit Sua reperto, fiunt est emendare: Retramenta cita via exstent per Osticum, canalem seci. Prometneus loquitur. Ambros Hexaem. 6, 9 Decore creator noster ductus reliquiarum

258쪽

222 RUUNΚΕNII ANIMADVERSIONES

summa VS, husainaremu a ectum. Vide avis ad Cic. do N. D. 2, 56. Xenopn0ntea eleganter ad alia traduxit Plutaren de cap.

ex iniim util. p. 91 D: ῶν παθων τούτων ποιούμενος ποκαθάρσεις ει τους χθρους, καὶ Ποστρέφων, σπερ χετους, πορρωτάτω των

εταίρων και ικείων.

IDid. 8. ρώτα γοῖν, καὶἰποκρινουμαι Haec Veron, undecunqDe inculcata, e contextu tollenda sunt. Nec illa op01M in odico Suo Bessarion, certo in Versione misit. Sic etiam audicaDat via doctissimus, uleui 1 mini amicissimus, cujus cerius et venis in nistiteris sensus est, Claudius Salgasius. I Di l. 19. 4ρημια ειεν Hic pro somna Attica div restituendaeS communi εἴησαν, auctoritate Grammatici veteris inii Di Sangerin.: Εἴησανέντι του εῖεν Ξενοφων Ἀπομνημονευμάτων . Vulgaris forina etiam est in Vmpos p. 153. Sic μγ pro Attico PCVPOp 6 p. 49 E. CAP. 6 5. τι ὁ μεν διστα εσθίων Haec VSP1 ad Vocem oτου, vix ver D mutato, descripsit Teles apud St0D. it. 5, p. 69, Di item, an Sequuntur, 'νδιψα χιόνας - ου ταυτα δια τρυφη ζητοῖσιν ἁνθρωποι; XpreSS Sunt X a I, 3O: οὐ θερους χιόνα περι- θεουσα ζητεῖς. Ibid. ΙΟ μηδενος δεῖσθαι θεῖον Vix ullum no Dilhis est Socratis dictuim, cete Dratum maxime a Diogene, aliisqDe Cynicis. Id ex noc loco nauserunt Pseudo-Crates Epist. 2, nil Jud. t. 2, p. 666, Plutarcn. Caton ina, p. 354 F. Diogen Laeri 2, 27, et alii pi

tem, proxiΠauna a Diis.' PluriDu verDi Apulei Apolog. p. 25: Equidou didici, ea re praecedere maxime Deos noIminiDUS, quod nulla re ad usuri sui indigeant. Igitur ex nouis, cui iam minimis Opus Sit, eum SSe Deo Similiore111. Di videli cauum. Hinc otiana uxit, quod legitur in Socratic Epist. p. 4: ρωτω μηδενος δεῖσθαι αυτον περβάλλοντα μας-καίτοι σοφώτερόν τε εἶναι εἰκος ὁστις αυτον ἀπεικάζει τω σοφωτάτω, και μακαριωτάτω Πάρχειν, ο αν ὁτι μάλιστα εξομοιωθὴ τω μακαρίω. Di Si r μακαριωτάτω ScripSem μακαριώτατον, locum ex ObScum clariau et perspicuum reddes. lura demo dicto Menag. ad Diog. Laert. 6 IO5,ot pannem ad Iulian CaeSar. P. II 3. IDid. Ι3. σπερ πόρνουςJ Videor mini in his vectis interpolatoris manum depreliendisse. CAP. 7, 5. ἀπατεωνα δ' ἐκάλει Ηic quoque interpolatores gras-

259쪽

IN XENOPHONTIS MEMORABILIA 223

satos esse, iiDm Scripti ostendunt. Exc VOSS. Ἀπατεων δ εκάλει μικρον μεν, τον εἴ τις αργύριον. S. Leidensis vulgatam iidein exhibet, sed o post κάλει mittit, quod etiam a Destis edit. Basil. Vix dia Uito, qui Xenopnon scripserit: Ἀπατεων δ εκάλει

Ου μικρον μεν, εἴ τις αργύρων te. ου μικρος S μεγας, et opponitur πολυ μεγίστω.

LIB. II. CAΡ. 1, 1 7 αλλο γε δε αφροσύνη πρόσεστι XenopnOntis consue- titilo postulat O πολλή γε ὰφροσύνη πρόσεστι; 2, I, 8 Tosr πῶς Ου πολλη αφροσύνη στί; bid. 2, 3 I Ου αν πολλὴ ἀμαθία εἴη; Plato Deaei p. 38 F Πῶς ου πολλη αλογία Sic etiam lege Dat Gis Dertus Oenius, culus immatura morte laecae literae secemini damni plurimum. IDid. O. Ἐπιχαρμος Non Epicnaruio, sed latoni, Comico, ut opinor, nunc Versum iri Duit Scholiast Hermogenis p. 377, cujus locum, quod ii De in perpaucorum Imaniuus est, laic totum ponaΠ1:Πλάτων τε γαρ φησί Tῶν γαρ πόνων πωλοῖσιν ἡμῖν οι θεοὶ τα ἀγαθά' καὶ Σοφοκλης Πόνος γαρ ως λεγουσιν ευκλείας πατήρ καὶ ὁ ε Μιλήτω θεός ουδεν ἄνευ καμάτου πελει ἀνδράσιν υπετες εργον.

καὶ πόλιν Πάντα πόνος τεύχει δε βροτοῖς, μελετη τε βροτε . Sena una su Sopnoctis normino laudaturia o Euripidis Iacvmnio inert Stob. it. 29, p. 198. Sed nilnim St, prioreΠ1 neXRIIaetriam, si

intor Milesii nodylidis sontentias V. i5 I, repetitur Milesii Apollinis dici si modo locus expers est corruptelae. PosterioreΠΙΑ niloen t Diuit, et si Scriptum exliiDe Joannus Siceliota Comment. S. in Hermogenem : Πάντα πόνος τεύχει θνητοῖς, μελετη τ αρίστη. legendum: Πάντα πόνος τεύχει θνητοῖς, μελετη τε βροτείη. Dicerem, an Sententiam, non Epicnamni, ut Liam Dinus putat, expressisse Horatiunari Serin. 9 6O: Nil sino magno ita laDoro dedit mortaliDus,' nisi tana Vulgaris Met, ut cuivis non stultissimo in mentem venire pOSSet Epictamni autem VerSum, plem Xenopnon attulit, Sine poetae nomine laudat Eustratius in Aristotel. Nicom. 3, p. 43, addens alii1Πi simillimurm:'Εκ των πόνων τοι τὰγάθ' αἴθεται βροτοῖς. 1elm pSum, poetae noniine Suppresso, laudat Lucian Enet praec. p. 8 Tὸν ποιητὴνεκεῖνον ἀληθεύειν μην λεγοντα ε των πόνων φύεσθαι τα αγαθά.

Sed ex Euripidis Eroeliine ductus est, teste t0Dae Tit. 9,

p. 99. Epicnarinerim dictum ita vertit Priscianus PraeeX B not. p. 1333 qua Dor1Dus vendunt si nobis omnia Ona.' Nescio an illud in antimo aduerit Dionys Halic. t. 2, p. 3Ι Ουδεν των μεγάλων μικρων στι πόνων ἄνιον. MOX Xenopnon idem suis ver-

260쪽

224 UΗΝΚENII ANIMADVERSIONES

bis sic effert Tωνου οντων γαθῶν καὶ καλῶν ουδεν ἄνευ πόνου καὶ πιμελείας θεοὶ διδόασιν ἀνθρώποις, quod sorte expressit Philo Iud. t. I, p. I 6 Παντος γαθου καὶ ρετης πάσης ὁ θεος ανέδειξεὰνθρώποις πόνον, ου χωρὶς τῶν καλῶν παρ τω θνητω γενει συνισrά

την πτερναν αυτη προς αυτην επιστρεφομεν διεσκοπεῖτο πολλάκις δ' ἄμα τε αυτην θεώρει, καὶ εἴτις αυτην λλος θεαται. Ubi e Ontextu expellen uiua est ' ἄμα, quod i Drarius temere repetu ex praecedenti θαμά.

IDid. O. ου μόνον τα στρωμνας μαλακας Huc pertinet locus Varronis Hercule Socratico apud Non. Marcess. p. 39, 5 Inonaniuus re Dus Donis cotidianis: cudo in Sar tinianis tapetidus :cnlamydas et purpurea amicula.' Quae et Imutila sunt et mendosa Qu0d excidit, conlectura, qui poterit et Volet, aSSequatur: mendae Oc Imodo corrigendae: In omni Dus re Dii DoniS, UO-tidian cubo in Sardianis tapeti Dus cnlamydas et purpurea amicula.' Scaliger ad Varron. Fragin p. 12, scri Dit quotulianus cuDo. V Male Nan Voluptatem, non Herculem, loqUi, claruni St. D advor01 quotidiano V vide quae notavimus ad Rutil. I iup. I, p. II. Sardiana tapetia,'' Iae SardiDu purpura tinge Dantum Nain , Σάρδις S Σαρδιανο et aοδιανικός. Vid. Stepn ByZ. X eoque O ige Elym M. p. 7O8, 29. Apud Polluc. 7, 7 editur: Και Σαρδωνικος δε χιτών τις καλεῖτο, Sed e codicum empturi Σαρδανικος faciendum Σαρδιανικός. Tincturam Sardianicam V ex Ari-Stopn Aenarn. IIa, et aliunde illustrarunt Interpretes ad Hesycn. V. Bάμμα Σαρδιανικόν. Nostram in Varrone emendationem egre te confirmat Heraclides uuiaeus apud Allien I 2, p. I C: Δόειδι της τούτων αυλης πεζος ποτιθεμενων ψιλοταπίδων Σαρδιανῶν.

IDid. 3 i. διὰ νεότητος τρεφόμενα Non duDito, qui Xenopnon

et vχμηροὶ vii dicantur, exponit PolluX, tunc locum laticlans, a, 34- CAP. 2, 3. ειλικρινης αδικ. Attice et exquisite pro inera in-

라틴어 텍스트