Apomnemoneumata

241쪽

πραξάμην, δηλον ὁτι τοιμασάμην, αντὶ του δη λῆξαιτο βίου η νοσοις ἀλγυνομενος τελευτησαι η γηρG, εις

πάντα τα χαλεπὰ συρρεῖ καὶ μάλα Ῥημα των εὐφροσυνων. μα Δι, ειπειν αυτὸν, Eρμόγενες, εγὼ αὐτα οὐδε προθυμησομαι, ἀλλ' ἴσων νομίζω τετυχηκενα καλων καὶ παραθεῶν καὶ παρ ανθρώπων, καὶ ην εγὼ δόξαν χω περὶ μαυ-

τοῖ, ταυτην ἀναφαίνων ει βαρυνήτους δικαστας, αιρησο μαι τελευτῶν ἀλλον η ἀνελευθερως ο ρην τι προσαιτῶν 1 κερδῆναι τον πολυ χείρω βιον αντὶ θανάτου. ουτως δεγνοντα αὐτον φη, πειδη κατηγορησαν αυτολοι αντίδικοιῶ ους μεν η πόλις νομίβει θεους ου νομίζοι, τερα δε καινα δαιμονια εισφεροι και τους νεους διαφθείροι, παρελθοντα

1 ειπεῖν, Ἀλλ' γὼ, ανδρες, τοῖτο μεν πρῶτον θαυμάζω Μελητο οτω ποτε γνοῖς λεγε δε εγὼ ου η πόλις νομί-

πάντα τὰ χαλεπὰ Η aec et talia So

auteΠI, UO aDeSt. S. 24, 27, ad Hermogenem referendum, nisi et ipsum delendum. II. Oτω ποτε γνοὐς Ducta nae ex

242쪽

206ΑNONYMI APOLOGIA SOCRATIS. ρει θεοῖς οὐ νομίζω επεὶ θύοντά γε με εν ταῖς κοιναῖς

εορταῖς και - τῶν δημοσίων βωμῶν και ι αλλοι ι παρατυγχανοντες Ἀωρων καὶ αὐτος Μελητος, ει βούλετο. 12 καινα γε μην δαιμονια πῶς αν εγω εἰσφεροιμι λεγων οτι

θεο μοι φωνη φαίνεται σημαίνουσα ο τι χρη ποιεῖν καὶ γαρ ι φθογγοις οιωνῶν καὶ οι φημαις ανθρώπων χρώμενοι φωναῖς δηπου τεκμαίρονται βροντας δε ἀμφιλεξει τις μη φωνεῖν - μεγιστον οἰωνιστηριον εἰναι η δε ΓIυθοῖ ν τω τρίποδι ιερεια ου καὶ αὐτη φων τα παρα τουδ μου διαγγελλει ἀλλα μεντοι καὶ το προειδεναι γε τον θεον το μελλον, καὶ το προσημαίνειν ω βούλεται, καὶ του- το, σπερ εγώ φημι, ἴτω παντες καὶ λεγουσι καὶ νομίζουσιν ἀλλ' ο μεν οἰωνους τε καὶ φημα καὶ συμβόλους τε καὶ μάντεις ὀνομάζουσι τους προσημαίνοντας εἰναι, εγὼ δε τουτο δαιμόνων καλῶ, καὶ ωαι λως νομάζων καὶαληθεστερα καὶ σιώτερα λεγειν τῶν τοις ορνισιν ἀνατιθεντων την τῶν θεῶν δύναμιν. ως γε μην ου ψευδομαι

νια εἰσφέρειν. Scriptor apolog1a δαιμόνιον Ocratis interpretatur φωνὴν θεου, ut Plato Apologiae S. I9. Socratem facit lOPientem 'Eμοὶ δε τουτίεστιν ε παιδις ἀρξάμενον, ψων τις γιγνομένη ' τaν γένητaι, ἀεὶ ποτρέ

πει με τουτου, - μελλω πράττειν.

τίς ἀμφιλέξει; SCHΝ. Male, etsi ἀμφιλέξει τίς R.

243쪽

ANONYMI APOLOMA SOCRATIS. 207

κατα του μου και του ἐχω τεκμηριον καὶ γαρ των φίλων πολλοῖς δ εξαγγείλας τα του θεου συμβουλευματα οὐδε-I πωποτε ψευσαμενος φανην επε δε αυτ ἀκουοντες οἱ δικασταὶ ἐθορυβουν, οἱ μεν ἀπιστουντες τοι λεγομενοις, οἱ δε καὶ φθονουντες ει καὶ παρα θεῶν μειρόνων η αυτοὶ τυγχάνοι, πάλιν ειπεῖν τον Σωκράτη, Aγε δ' ακουσατε καιαλλα, ἴνα τι ἀλλον οι βουλόμενοι μῶν ἀπιστῶσι τω με τετιμησθαι πο δαιμονων. αιρεφῶντος γαρ ποτε περωτῶντος εν Δελφοῖς περὶ μου πολλῶν παροντων ἀνεῖλεν

Απολλων μηδεν εινα ανθρωπων μου μητε ελευθεριώτε- syρον μητε δικαιοτερον μητε σωφρονεστερον. δ α ταυτἀκουσαντες ο δικασταὶ τί μὰλλον εἰκοτως θορυβουν, αυ-

θις ειπεῖν τον Σωκράτη, Ἀλλα μείζω μεν, Ἀνδρες, λεν ὁ θεος εν χρησμοῖς περὶ Λυκουργου του Λακεδαιμονίοις

νομοθετησαντος η περι μου. λεγεται γαρ εἰς τον ναον

εἰσιόντα προσειπεῖν αυτον, Φροντίζω πότερα θεόν σε εἴπων ἄνθρωπον. εμ δε λω μεν ου εἴκασεν, ανθρώπων δε

restitvitur Orina etiam a recentiori nOpnonte interduim ut 3 9 4 Glicibus, ut lixi ad Xenoph. I, I, I, Sur tur. SCΗΝ. pata, Sed apud hoS 1oque pleriimque 5 εἰκότως θορυβουν Εικότως Sae- in alterarii depravata. pe in fine Ieriodi posituri Maotavit Xaιρεφῶντος-σωφρονεστερον Haec Stepnania in Thes. p. 29 Sed, ita citat Atlaenaeus 5 p. 2I E Xaι- ut nic, meliore tranSponunt Cyrop. ρεφῶντος γάρ ποτε ἐπερωτῆσαντος εν , 5 5 I.

Δελφοῖς περ μου ἀνεiλεν ὁ Ἀπόλλων Φροντίζω Oraculum illud refert

244쪽

208 AN ONYMI APOLOGIA SOCRATIS. πολλω προεκρινεν περφερειν δμως δε μεῖς μηδε ταυτ

εικὶ πιστευσητε τω θεώ, ἀλλα καμ εν καστον επισκο- 16 πεῖτε ν εἰπεν ὁ θεος τίνα με γαρ επίστασθε σσον μοὐ δουλευοντα ταῖς του σώματος πιθυμίαις τίνα δε ανθρώπων ελευθεριώτερον, οὐ παρ οὐδενὸς υτε δῶρα υτ μισθὸν δεχομαι δικαιότερον δε τίνα αν εἰκότως νομίσαιτε τουπρος α παροντα συνηρμοσμενου, ως ων αλλοτρίων μη - δενος προσδεῖσθαι σοφὸν δε πῶς υκ αν τις εικOTως

ανδρα φησειεν εἰναι ς ε ὁτουπερ ξυνιεναι τα λεγόμενα ηρζαμην οὐπώποτε διελιπον κα ρητῶν και μανθάνων ο τι λεδυναμην ἀγαθον - δε ο ματην πονουν ου δοκεῖ μῖν

και ταδε τεκμηρια εἰναι, το πολλοῖς με πολίτας τῶν αρετης φιεμενων, πολλοῖς δε ξενων, ε πάντων προαιρεῖσθαι εμο ξυνεῖναι εκείνου δε τι φησομεν αἴτιον εἰναι, του πάντας εἰδεναι ὁτι εγὼ κιστ αν χοιμι χρηματα ἀντιδιδοναι, δμως πολλους πιθυμεῖν μοί τι δωρεῖσθαι το δ' εμε μεν μηδ' ὐφ ενος ἀπαιτεῖσθαι ευεργεσίας, μοὶ δε πολλοῖς ὁμοὶ λογεῖν χαριτας ὀφείλειν το δ' εν θ πολιορκία τους μεν ἄλλους οικτείρειν αυτους, εμε δε μηδεν ἀπορωτερον διαγειν

245쪽

η τε α μαλιστα η πολις εὐδαιμονει το δε του ἄλλους μεν τα ευπαθείας ἐκ της γορας πολυτελεῖς πορφεσθαι,

εμ δε ε της ψυχης ἄνευ δαπάνης δίους κείνων μηχα- νὰσθαι εἰ γε μην σα ῬVκα περὶ μαυτοῖ μηδεὶς δύναιτ αν ξελέγξαι με ς ψεύδομαι, πῶς υκ αν δη δικαίως

1 και πο θεῶν καὶ π ανθρώπων παινοίμην αλλ' ὐμως συ με φης, ω ελητε, τοίαὐτ επιτηδεύοντα τους νεους διαφθειρει καίτοι πισταμεθα με δηπου τίνες εισὶ νεων διαφθοραί συ δε εἰπε εἴ τινα οἰσθα υπ' μοὐ γεγενημενον

διαίτου πολυδάπανον η κ μετριοπότου οἰνόφλυγα η κφιλοπονου μαλακον η ἄλλης πονηρὰς δονης ησσύμενον. zo Aλλα ναὶ μα Δί εφη ὁ )ελητος, κείνους οἰδα υς συπεπεικας σοὶ πείθεσθαι ἀλλον η τοι γειναμενοις. 'Oμολογῶ, φανα τον Σωκρατη περί γε παιδείας τοὐτο γαρ ἰσασιν ἐμοὶ μεμεληκος περὶ δε γιείας τοις ατροῖς ἀλ- λον οἱ ἄνθρωποι πείθονται τοις γονεῖσι κά εν ταῖς εκκλησίαις γε πάντες δηπου Αθηναῖοι τοι φρονιμώτατα

quod Atticis est Misereri, dixisse pro λε την ηδυπάθειαν. SCHN. MDimul- illo. OStendunt oliuae dicta sunt in ta IV viten D. Pluralis exeinpia, in is Stephani nes H aec igitum ita con Plat. Reip. 3. p. o. 'Aττικων πεμ-

246쪽

210 ANONYMI APOLOGIA SOCRATIS.

λεγουσι πειθονται ἀλλον η τοῖς προσηκουσιν. ο γαρδη και στρατηγους αἱρεῖσθε και προ πατέρων και ἀδελφῶν, και ναι μαχια γε ἡμεῖς προ υμῶν αυτῶν, ους αν γ0σθε περι των πολεμικῶν φρονιμωτάτους εἰναι; υτω γαρ φα- ναι τον Μελητον, ω Σώκρατες, καὶ συμφερε καὶ νομί- et1 ρεται. ούκουν, ειπεῖν τον Σωκράτη, θαυμαστὸν καὶ τοὐτοσοι δοκεῖ ναι, το ε μεν ταῖς ἄλλαις πράξεσι μη μόνον ἰσομοιρίας τυγχανειν του κρατίστους, ἄλλα καὶ προ--Tιμησθαι, με δε οτι περὶ του μεγιστου ἀγαθοῖ ἀνθρω- ποις, περ παιδείας, βελτιστος εἰναι πό τινων προκρίνομαι, Ουτου νεκα θανατου ὐπὸ Οὐ διωκεσθαι;

* Ερρηθη μεν δηλον ἴτι τουτων πλείονα ὐπό τε αυτοῖ καὶ

των συναγορευοντων φίλων αὐτω. ἀλλ' γω ο τα πανταειπεῖν τα ε της δίκης σπούδασα, ἀλλ' ηρκεσε μοι δηλῶ - σαι τι Σωκρατης το μεν μητε περ θεους ἀσεβησαι μητε 3 περὶ ἀνθρωπους ἄδικος φανηναι περὶ παντος πOtεῖτο τοδε μη ἀποθανεῖν υκ ετ λιπαρητεον εἰναι, ἀλλα καὶ καιρον δ' ενόμιβεν αυτ τελευτὰν οτι δε ούτως γίγνωσκε καταδηλοτερον εγίγνετο, πειδ η δίκη κατεψηφίσθη πρῶτον με γαρ κελευομενος ὐποτιμῆσθαι υτε αὐτος πετι-

infert, Δί γε. capitalis non esset, quaSi poenae aeSti-2I. περὶ-παιδείας Genitivus περι matio. Et sententia cum jussicinus του μεγίστου γaθου της πaιMίa βέλ- daretur, inter gaDatur reUS, quam τιστο Atticismo et elegantiae Xeno Pias aestimationen commeruiSSe Sepnonteae non convenit. SCHΝ. maXime Onnteretur Quod cum in-22. περι παντος ποιεῖτο videtur ad terro alia Socrates esset, respondit, ipsam orationem apud iudices rese Se meruiSSe, ut ampliSSimis nonorirendum, non ad Hanem Socratis vi liu et praemiis decoraretur, et ei vitam Signincauit igitur : innuiui citis quotidianus in Prnaneo uulice maXime demonStrare conauatur prae Deretur: qui nono apud Graecos SCHN. maximus havetur. In formula accu-23 λιπαρθτεονJ rectutis efflagitare sationis erat positum a Melet τίμημα

247쪽

μ σατο με του φίλους εἴασεν, ἀλλα καὶ λεγεν τι τοὐποτιμῆσθαι μολογοῖντος εἴη ἀδικεῖν. πειτα των ταίρων κκλεψαι βουλομενων αυτον υ εφείπετο, ἀλλα καὶ επισκῶψαι δοκει, ρομενος εἰ που εἰδεῖεν τι χωρίον της ττικης ἐνθα ου προσβατον θανάτω. a Us δε ελος εἰχεν η δίκη, πειν αυτον, Ἀλλ', ω ἄνδρες, τους με διδάσκοντας τους μάρτυρας επιορ κουντας καταψευδομαρτυρεῖν μοὐ και τους πειθομένους τουτοις ἀναγκη στὶ πολλην εαυτώῖς συνειδεναι ἀσεβειαν καὶ ἀδικίαν εμο δε τί προσηκε νυν μεῖον φρονεῖν η πριν κατακριθηναι, μηδε ελεγχθεντι ως πεποίηκά τι ν γράψαντο με υτ γαρ εγωγε ἀντ Διος καὶ Ηρας καὶ των συν τουτοις θεῶν με θυων τισι καινοῖς δαίμοσιν υτε

α ὀμνῖς με νομάζων ἄλλους θεοῖς ἀναπεφηνα τους γε

μην νεους πῶς αν διαφθείροιμι, καρτερίαν καὶ υτελείαν

προσεθίζων ν εφ' οἶς γε μην εργοις κεῖται θάνατος η ς -

bo utitur lato pologiae p. 36 B. Cons. Pollux 8,15o. SCHΝ. lato

solus eletus nor natur. SCHΝ. Α εγράψαντο editionis eun tacet de Vaticanis Gallius. Pluralem Oscit praecedens pluralis. Ceterum moleste dictum 'δε ελεγχθεντι ως πεποίηκά, proῬη. Supra S. I Οὐδεὶς δύναιτ αν ἐξελέγξαι με ς ε

δομαι.

248쪽

212 NONYMI APOLOGIA SOCRATIS.

μία, ἱεροσυλία, τοιχωρυχέα, ἀνδραποδίσει, πολεως προδοσία, οὐδ' αὐτοὶ ο αντίδικοι τούτων πρῆξαί τι κα ἐμου

φασιν ωστε θαυμαστον εμοιγε δοκεῖ ναι πως ποτε

εφάνη ἡμῖν του θανάτου Ἀργον ἄξιον Ἀμοὶ εἰργασμενον.

26 αλλ οὐδε μεντοι τι δίκως ποθνησκω, δια τουτο μεῖον φρονητεον ου γαρ μοι ἀλλα τοῖς καταγνοῖσι τουτ αισχρόν εστι παραμυθεῖται δε τι με καὶ Παλαμήδης ὁ

παραπλησίως μοὶ τελευτησας ετ γαρ καὶ νυν πολυ καλλίους υμνους παρεχεται δυσσεως του ἀδίκως αποκτει-

ναντος αυτόw οἰδ οτι καὶ μοὶ μαρτυρήσεται πο τε τουεπίοντος καὶ π του παρεληλυθοτος χρονου τι δίκησα

μεν ουδενα πωποτε οὐδε πονηροτερον ποίησα, εὐεργετουνδε τους εμο διαλεγομενους προῖκα διδασκων ο τι δυναμ ν27 ἀγαθον είπων δε ταυτα μαλα μολογουμενως η τοις

ειρημενοι ἀπβει καὶ ὀμμασι καὶ σχ Ἱματι καὶ βαδίσματι φαιδρος ως δε ησθετο ἄρα τους παρεπομενους δακρυον- τας, Τί τουτο ειπεῖν αὐτον, η ἄρτι δακρυετε; ου γαρ πάλαι ἴστε τι εξ τουπερ γενόμην κατεψηφισμενος νμο υπὸ 'ς φυσεως ὁ θανατος; ἀλλα μεντο ει με ἀγα-

quana Scripturam ille retin inter- οὐδε πονηρότερον ἐποίησαJ Plato prete duce correxit. SCHΝ. polog. p. a D , Πότερον ἐμὰ εἰσά-

249쪽

θῶν επιρρεοντων προαπόλλυμαι, δηλον τι μοὶ και τοις εμοῖς εύνοις λυπητεον ει δε χαλεπῶν προσδοκωμενων καταλυ- τον βίον, γω φεν Οἰμαι - εὐπραγοῖντος Ἀμου28 πῶσιν ἡμῖν εὐθυμητέον εἰναι παρων δε τις Ἀπολλόδωρος, επιθυμητης μεν ων ἰσχυρῶς αυτοὐ, αλλως δ' εὐθθης, εἰπεν ἄρα, Ἀλλα τοὐτο εγωγε, ω Σώκρατες, χαλεπώταταφερω τι ορῶ σε αδικως ποθνησκοντα τον δε λεγεται

καταψησαντα αυτο την κεφαλην ειπεῖν, Σ δε, ω φίλτατε Ἀπολλοδωρε, μὰλλον αν εβούλου με ορὰν δικαίως 29 αδίκως ἀποθνησκοντα καὶ - επιγελάσαι λέγεται δεκώ νυτον παριοντα δων εtπειν, Ἀλλ' ὁ μεν ἀνηρ δε

κυδρος, ως μέγα τι κώ καλον διαπεπραγμένος, ει ἀπέκτονέμε, T αὐτον τῶν μεγιστων πο της πολεως Ῥῶν ἄρου-

Alciniadis fuit, teste Plutarcho Alc.c. 4. I leni Plutarchus in Coriolano c. 4 Ἀθὴνησι λεγετci πρῶτος ἀργύ

λευτῶσι. Iden tradit Aristoteles apud Harpocrationem in δεκάζων. Diodorus I 3, 64 AnytUII accusatuΠIjviticiunt corrupisse argent dat est sit olympiadi 92 anno 4, UIRI't B N-no ante nein Delli Peloponnesiaci.

250쪽

214 AN ONYMI APOLOGIA SOCRATIS

μενον υ εφην χρηναι τον ιον περὶ βύρσας παιδευειν.ῶς μοχθθρος ουτος, φη ος ου εοικεν εἰδεναι τι ποτερος ημῶν και συμφορώτερα καὶ καλλίω εις τον αεὶ χρονον 3 διαπεπρακται, υτος εστι καὶ ὁ νικῶν ἀλλα μεντοι, φαναι αὐτον, ἀνέθηκε μεν καὶ Oμηρος εστιν οἱ Tῶν εν καταλύσει του βίου προγιγνώσκειν τα μελλοντα, βουλομαι δεκα εγὼ χρησμω σαί τι συνεγενομ ν γαρ ποτε βραχεατ Ἀνύτου υἱώ, καὶ δοξε μοι υκ ἄρρωστος την ψυχην εἰναι ἄστε φημ αὐτον επὶ τ δουλοπρεπεῖ διατριβ ην

πατηρ αὐτω παρεσκεύακεν ου διαμενεῖν δια δε το μηδενα εχειν σπουδαῖον Ἀπιμελητην προσπεσεῖσθαί τινι αι Ρα

περαίνοντος αὐτο μεμνηται μεμνηται αὐτο καὶ Λυσίας εν Σωκράτους πο-

λογία. Quem Apologiam Xenophontis, qui Anytum et eleturi etiam in Historia Graeca 111emorat, dicere PTO-nabile est propter ὁμοίως. περὶ βύρσaς παιδευσινJ lato Apologiae p. 23 K Ἐκ τούτων κaὶ Μελη

3o. Ομηρος Patrocli1Π Ιl. Π, 85I, Hectoren X, 358. Cons. Cicero de Di-Vinatione I, 3o. Ceteritu Plato Apologiae p. 39 C, aliter praefantem vaticinio simili tacit Socratem: Και γάρ

eo antimo, ut pater filium mature ad frugeri redire cogat et rectiu educet, Sed potius, ut patri superuienti de morte Socratis aeor faceret, Socrate non signum censuisSet Xenopnon.

SCHΝ. Iden in indice . Διατριβὴ addens de oυλοπρεπε διατριβῆ 'Quout oppro Drium auctor Apologiae Anyto Hicienten faciens Socratem

coram audiciolas vereor ne merito innuimanus, incivili et ineptus naDeatur. DeDeDat enim vir sapiens ita pleuem in se Atticana Omnem concitare, induriam faciens necesSari reipuDlicae nominum generi, IamqUam ad consilium puDlicum et judicia puD-lica Deunda non satis idoneo,' non animadvertis haec non Oram judici-Dus dixisse perlitueri Socratem, sed Ut S. 29, εἰπειν, Λ, ni φάνa dici, ad familiareS. προσπεσεiσθaί τινι aἰσχρὶ επιθυ-