Aristophanis Nvbes cvm scholiis

391쪽

ΣXO A M. φυλάττοια τον θ' ιππονώμαν , ος περλάμπροις ἀκτῖσι καὶ τα ξης. Ἀμφί μοι αυτε, Φοῖβ' ἄναξ.Φησὶν - ἀλλα σου πάλιν, λυπολλον, ἔξομαι, καὶ τῶν σ- ἐπαίνων ου - άπλῶς ἐπὶ την ἀντιστροφον Βών, θεουτινος ἐμνημόνευσεν, ἀλλα μετὰ τον ψιον θυς - 'AMDλωνα εἶπεν ' λ, ἐπεί τινες ὀν ψιον ον αυτον εἶναί φασι - Ἀπόλλωνι. τι δε τψ ἡ τούτω καὶ ὁ ποιφὴς κατα--υθῶν, μετὰ τὰν Ἐλιον ἐπὶ τον Ἀπόλλωνος ἔρχεται μνον -- νερον ποιεῖ -τός, λέγων, ἀμφί μοι αυτε, Φοῖβ' αναξ, τουτέστι πάλιν. ουδαμ- - ουν' ' του ἈπόLλωνος μέμ--ται τι - ἔδει μνημονεῶσαι αὐτοs αδτε, εἰ μη της προειρημένης διανοίας εἴχετο; - δε μέτρον ἀντφδ καὶ ἀντιστροφή. ἔστι δε το μιτρον καὶ η ποσότης ὁμοία τῆ στροφῆ ώμοίωται

χ ιόνυσος, ο πεύκαισι καὶ νεβρῶν δοραῖς καθαπτὸς ἐν πεύκαισι Παρνασσὰν κάτα

ac lus ad superiorem Versum adiecimus. 4'-h Haec postrema sunt etaim in Victorianis. AnisTOPH. lib. V

392쪽

διαπρέπων. Gloss. Vict.602 κωμαστης ν οτι καὶ με οντες βακχεύονται, καὶ περ ἐκμαίνονται. - ρυφων μετ' δῆς. Gloss. Vict.603 πινἰχ ημεῖς ἀντεπιήρημα τουτο μοιόν ἐστιτ ἐπιήρηματι. κά τομο γαρ ἐκ στίχων ἐστὶ τοπαῖκῶν τετραμέτρων καταληκτικῶν εἶκοσι ἐνταsθα μέντοι ὁ ἐπὶ της τε

ἔξω νενευκυῖα.604 Συντυχουσα ουκ τιν ἐνταυθα τὸ συντυχουσα ἀντὶ του συναντήσασα, ῶς τινες οωνται, συντάσσοντες προς τομο το ἡμῖν ἀλλα - συντ νχοῶσα Ιγε ἀντὶ του καπὰ -- φαναῖσα - εὐοψεῖσα, συντάσσων τὰ ἐμῖν ποδ το ἐπέστειλεν ιντυγχάνει γαρ τψδε ὁ δεῖνα, λινε συιτυγχάνει δέ, ἀντὶ του κατὰ τύπν συμβαινει καὶ Θουκυδίδης, οὐ τω ποι ξυντυχόν, - συμβάν. ο δε δελ- λέγοντες ἀμαρτάνον λ Schol. S. 605 Πρῶτα με χαίρεινJ ον Κλέωνά φαει, αδ τῆς Πυλον κα Σφακτηρία τοις Ἀθηναιοι ἐπιμέμοντα, χαμρε ιν προθεῖναι γ' περ γέγονεν ἐν χρήσει Πλάταν μέντοι ἐν ἀρχο τῶν ἐπιστολῶν τὸ υ πράττειν προυθηκεν. M δὲ Πυθαγόρειρι μώνιαι ειν καὶ τό γε τριπλοvν τριγωνον τα ι ἀλληλων τ πεντώγοσμμον, ψ συμβόλω πρὸς τους ὁμοδόξους ἐχρῶντο, νεια πρὸς αὐτῶν νομάζετο Aλλως Ἀρχα ν ην ἔθος προ-

Legebatur Nρευ- σὐν παρθένοις. Emendaturn e schol adnan. 12M ubi ipse Aristoplisne hos vera I asserti Siant autem exordium Hypsipylae.'- Sia Mnestiva. 4, altar omis. Luciani verba emo in libro pro lapsu inter salutanduane 5 Vol. I. p. 72s adnotavit Diraeoinua.

393쪽

ΣXO AIA. Mτάσσειν ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς χαιρειν. οὐ γάρ - τινες, Κλέων Ουτω ' πρῶτος ἐπέστειλεν Ἀθηναίοις ἐκ Σφακτηρίας. 6lo. 4ν ω σεληναίης Ἀττικων ἐστὶν τροιαι λαμβάνειν ἀντὶ πρωτοτύπων, ς καὶ παρθενική, ἡ παρθένος.

Schol. Viet.

611. υλλα τ' νυ δρῶν καὶ ἀναλλα φησὶν - ευεργετεῖν ου παρατηρέω δε υμας ἀκρήβῶς τὰς κατὰ σελήνην μιρας.

612. Κυδοιδοπῶν Συνταράττειν γίνεται δὲ ἐξ ἱκατέρου. ἐὰν μιν δια τοὐκ παρα το κυκῶν ἐα δὲ δια του δ, παρὰ τον κυδο μόν. Tαράσσειν, ἀναπρεπειν καὶ γαρ ἐν τῆ πρώτι3 μιρε ετ μινον ν τον ια τιμαν, ἐν δὲ τῆ δευτέρατον Ποσειδῶνα, καὶ τους αλλους θωυς καθεξης. ὁτοι δέ, ετε ἔδει - - θυειν, φ Ποσειδωνι ἔθυ- τε δε τω Ποσειδῶνι, λι- θε ἔθυον. καὶ δια τosτο λέγει το κυδοιδο-παν. Schol. S. κυδοιδοπῶν γίνεται ἀπὸ του κυδος ἀρσενικῶς, ὁ σημαίνει την λοιδορίαν, καὶ του δὴ, ὀπος η φωνη. γίνεται Ουν κυδοπαν -ταν διπλασιασμφ μετὰ της του ι προς-

θηκης κυδοιδοπαν. κυδος γαρ ἀρσενικῶς την λοιδορίαν, ἐξ οὐ καὶ το κυδάζω, το λοιδορῶ, ώς παρὰ Σοφοκλεῖ Aiac. V. 722. κυδάζεται τοι πῆσιν Ἀργείοις μου. κυδος δε οδετέρως, - δοξα, ἐξ ού καὶ κυδιστος, ἡ ἐνδοξότα εις. Schol. Viet. 614. ευσθῶσιν Ἀποτώχωσιν, - δέξωνται τὰς θυσίας -τάκτως. 6l5. κατὰ λόγον των μερῶν αὐγὰ τ πλανωσθαι την τάξιν τῶν μερῶν, υπερβαίνειν τὰς δ σεις καὶ τὰς ρτὰς ἀνάγκη.617 ἈπαστιανJ Iεγευστιαν παρὰ τὸ πάσασθαι. . M-στειαν, ἀσιτιαν. Iomae. 618. Μέμνονα Μιμνων δὲ ' καὶ Σαρπηδῶν ω -- τες ιός, ἀποθαυεντε ἐν ροι , --πονρὰ θεοῖς λιμήθησαν, - πατρος νομοθετησα-- ώς - πέρσω, καθ' ην ἀπέθανον, ἐν πένθει καὶ νηστει τους θεους διαγειν κατ' ἔτος. 619. Λαχὰν Υκέρβολος Εἰς την συνοδον τῶν Ἀμφιπιυ ρων πεμφθηναι - την πυλαων κατὰ πόλιν δ' -- ν

394쪽

τοὐς σοντας καὶ συνεδρευσοντας H ησαν οἷ πεμπομενοι πυλαγδοα καὶ ἱερομνήμονες λέγουσι δὲ οτι Πυλάδης πρῶτος ἐκρι-- - Κλυταιμνηστρας φερο, καὶ ἐξ αὐτου τἀν-ασχεῖν τον τόπον ἀπήεσαν δὲ - ελ γυς ἐπίσκοποι των ἀναλισκομένων ἐν ταῖς θυσίαις. Iερομνημονας μεμπον - πυ- δαιαν, καὶ πυλωμας Ἀριστοφάνης θεσμοφοριαζούσιας Theam sec. laam. XIII. v. Branch. VII. p. indori.ὶ ἀγαθὰ μεγάλα τῆ πόλει ηκειν φέροντάς φασι τοὐς πυλαγόρας, καὶ τον ἐερομνήμονα αδ ιοὶν Iose laoοὶ ν γραμμα-- μνημονα γαρ τούτο ἐκαλου UM. VIII 163.ὶ φόρτου τε μνήμων καὶ ἐπισκοπος ἡ σιν ὁδαίων. 620. ῆτεςJ Eν τωδ τ ἔτει οἱ δὲ Λωρεεῖς σατις φασια- ν σατανιους πυρούς, τους μὴ τελεςφογυνταλἀλλα προ ρας θεριζομένους. Tῆτες ερομνημονεῖν πιέπωκον γαρ ι Ἀλπαῖοι εἰς ωλφοὐς ερομνημονας, ο πω πυλαγόρου προεστηκεσαν των ἱερων ' του θεού. -δεὶς δ' ἴστόρησε κατ' ἐκεῖνον - ενιαυτον ἱερομνημονα εἶναι τον Ἀτέρβολον. -δέπω γὰρ διέπρεπε Κλέωνος ἔτι ζῶντος ' Πυλαγόραι, οἷ προεστῶτες τῆς πυλαίας πυλαία δε ἐστιν ἡ εἰς Πύλας, τὰς Θερμοπώλας, νι--μ- σύνοδος των Ἀμφικτυόνων. Glom. Viet. 621. Μῶλλον γὰρ οὐ τως εrσεται πτε γὰρ μαθη - ται, τι καλόν ἐστι χν αυτόν, ως πρότερον, καὶ ως

623. Μα την ἀναπνοὴ, P Υποχωρήσαντος του χορον, εἰςωσεν αυθις ο Ἀποκριταί. ἔστιν - , -- ἀμεσις τῆς δικλῆς ἐκ στιχων ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκπων - ἀντελευταῖος,

orαν δίκην τοῖς κόρεσι δώσω τήμερον εν ἐπὶ τ τέλει διπλῆ ἔξω νενευκυῖα δυπο- δὲ Σωκράτης ha

n Legisareu herio, mutat uti ab Emaalio De hoc achin V. van Dale ad aran. p. 458. qui multa de Heroannemonibu et Pytagoras congessit.

395쪽

626. καλαθυρμάτι' ατταJ καλευματα σμικρά, καὶ λεπτὰ παντάπασι νοημα- καὶ μαθήματα, σκαριφηματα ἔγκειται δὲ καὶ το αθυρμα, οἷονεὶ παιγνια, κά οὐδεν ἀξιόπιστα ἐκ τούτου δὲ διαβάλλει Σωκράτη, ως υτελῆ εἰσὶν α διδάσκει, καὶ οὐδοδ αξια λεγου Mικρὰ καὶ ευτελῆ παίγνια.

629. 'Eξει Ἀντὶ του ἔξελθε. ἔστιν εω το πορεύομαι. οὐ παράγωγον, εἶμι ὁ παραπαπικός, εἶν εἶς εἶ καὶ μεριν τοι εἰς ω το τρίτον πρός-ον του ὁριστικου παραπαπι-υ διέτερόν ἐστι προσακτικω 'l' ' οὐτω κά ἐν τοις εἰς ι σχη

καὶ τους κοφίνους απαντας ἐμπιμπλη πετρῶν ἀντὶ του ἐμπιμπληθα -- ουν καὶ ἐκ του εἶ τρίτου προςώπου του ὁριστικο παρατατικο εν συνθέσει, ἔξει προπακτι- κον η - του - ου ὁ δεύτερος ἀόριστος, ων Ιες Ιε

καὶ μετὰ της ἐξ, ἔξω κά κατὰ μετάθεσιν κά συναίρεσιν, ιρει. σαλ καὶ μετὰ των λοιπῶν προθέσεων μέτει ά δίει

396쪽

πλην του παρει, καὶ ἄνει. ἐνταυθα γὰρ α προθέσεις φ εἶ ἀντὶ το μάρχεις συνδοιάζονται. To ἀσκάντην Σκιμποδα διφρου εἶδος ' η - κρα- βατον. Tον κάμνον, τον σκίμποδα. Glossa.634. Πότερα περὶ μέτρωνJ καλῶς διέστησεν. - γὰρ ἀτι μέτρον ἐστιν, μη καὶ ἔπος ε τι δὲ ειος, δη πάντως κάὶ ἐμμὰς κώ μιτρον σημειωτέον δ', ὁτι ά ταυτα των κυκλωκῶν μαλ3μάτων, καὶ - πατηρ μέτρου υθμός, κώ ora

ἀρχαια ἡ τῶν μέτρων καὶ μυῶν διδασκαλία. WAιαφέρει δὲ μέτρον καὶ μυδρ'. 635. Περὶ τῶν μέτρων Λείπει το θέλω μαθεῖν διαβολὴ δὲ τὸ καν, ἔτι τα μὴ οἰκεῖα τῆ τέχνι ἐπαγγέλλε ται διδάσκειν. -τε γαρ ποιητής ἐστιν, υτ μουσικός ώς ἄγοοι

κος δε ὁ πρεσβυτης ἀπεκρίνατο, περὶ τῶν γεωργικῶν δεξάμενος ἐν Ἀκουσας περὶ μέτρων ὁ Στρεψιάδης, το δημοτικον μιτρον, ψ μετρουσι τα σπέρματα, σκαιῶς πείληφεν, διὰ περὶ μέτρων φησιν, ἔγωγε καὶ ἐκ τούτου διαβάλλει τον Σωκράτην, τι τα μὴ ἐκεῖα τῆ τινι ἐπαγγέλλεται διδάσκειν.

ουτε γα ποιπὴ ῆν, ουτε μουσικός. Sinoi cod Brunesta 636. 'Aλφιταμοιβου ἀντικαταλλάσσοντος καὶ πιμπράσκοντος αλφιτα. του αμείβοντος ἀντὶ ἀργυρίου ει φιτα ουτω κά αργυραμοιβοί, οἷ α π αργυρίου κέρματα με βοντες. Παρεκόπην 'Eζημιώθην ἄντὶ του ἐπλάνησέ με νμέτρων ποσότροι δύο χοίνικας. 'Hπατήθην. Glosa victi

637. Κάλλιστον μέτρον αβάλλει Σωκράτη ου ποιητικὴν μουσικὴν ἁπηγγέλλετο διδάσκειν. ο δὲ τακροωνταμ λιγων, χαριζώμενος δὲ μὴ προωντα, αμφοτέρων ἐκεῖνος

εχποστερεῖται , ο τοὐς λόγους αμφοτέρα ἀποφαίνων ἀλλ τρίους καὶ ἀπείρους. Verba διαφέρει δὲ μέτρον κά μθμo legebantur post μα -

μάτων. Transposita Belgii inonitu. Longinus fragm. III. 1. μέτρου δὲ πατὴρ υθμος καὶ θεός. Ibidem 3 quum de hoc Aristophania loco dixisset, addit, εἰς ἐκάτερον γοῶν παράδειγμα σημειωτέον, τεήνθμος μιτρου δισφέρει, καιοτι ἴσασιν ἐν διδασκαλι οἱ παλαιο την

τῶν μέτρων θεωρέαν. ' Legebatur κωμικός. Correctum Emestio.

397쪽

χοινικας 4M μη τουτων τὸ ἔκτον, κτώ. τὰ μισυ του ἔκτου, τουτέστι των ὀκτώ - τισσαρα, ο κα-ται, τετράμετρον δουν μίεκτος τέσσαρας ἔχει χοίνικας. 'Eπαιγη δὲ πάλιν εἰπών, -- κάλλιον γουμαι μιεκτιου μέτρου τουτέστι τεσσάρων χοινίκων τουτου - τὸ ἔκαον ἐστὶν ὀκτώ χοίνικες. ὁ δὲ μιεκτον, τουτέστι τὸ δωδέκατον τῶν κτώ προς τοῖς τεο- σαράκοντα, χοινικες τέσσαρες παρατηρητέον δέ, τι δια του δεῖ γράφειν, μιεκτι- ου καπὰ την κοιρον χρῆσιν δια δι-

λῆ του, ἔδεο καὶ τὸ προπακτικόν, δου καὶ περιδου. καὶ

'ομηρος Iliad. XI. 105δ' διδη f μόσχοισι λυνοισιν.ώς προικος δὲ πάλιν ο μὲν γαρ τὸ τῶν ποιημάτων ἔλεγε μει τροπι ο δὲ ς - των γεωργικῶν ἐδέξατο. 641. Εἰ μη τετράμετρων Πρὸς τὰ τετράμετρον ἀπήμ σε τὸ πιεκτέον μέτρον ἐστὶ τέσσαρα, ς πλεονάκις ἴσως

του δέοντος εἶρηται.

643. αχυ δ' αν Ἐν εἰρωνει λέγει δὲ εἰς τὸ κωμί νιν ταν δυνηθειης, φησί, μεταλαμβάνειν ' τὰ κιθαρίζειν.

645 Kομψεν ' τὶ του πιθανιν καὶ ευχαριν ἐν συνό- δ καὶ τ πρὸς τέρους κοινωνίφ. F Πιθανὸν καὶ ἀστεῖον φαίνεσθαι τοῖς συνουσιν ἐν Πιθανὸν κά ήων. Glossa.

' Misteri M. ἔπαιζε. Apud minemn δευρό νυν η τριποδος περιδώμεθον. Addidi articulum. 40 Legebatur Mδει. ''o egebatur aἰσθάνεσθαι - μεταλαμβάνειν. Glossa ad V.

646. apud Brim illi in ostemsit, male hic interpositam eme interprelationem verbi ἐπαχεν.

398쪽

' Meibomiua ad Aristidem Quintiliantur p. 264. ita hunc Io- cum integrandum censet: ἔστι δὲ Ο μὸν κατὰ δακτυλον ἐν ισωλόγει δὲ κατ ἐνοπλιον ἐν μιM . Non necesse miniolium dicit atribus pedibus eo tantem, propter quod bini pedes dipodiani anapaeaticam essimunt. Sic versus ivrypsallicus senαῖκος ημιόλιος dicitur ab Hephaestione p. 48. V. achoi eius p. 52. Quae sequuntur, ita legebantur: ω γα μακρὰ προς τας δυοβραχείας ἶσόν τι ἔχεε μυον ἐκ τριποδως ἄνα ιστικον. Meibomius ἶσόν τινα. artesiuaη ναρ μακρὰ θέσις προς τὰς δέ βραχείας ἄρσεις , ex Aristide p. 36.

Nihil homirn verum. Qum e no aliter locum emendarimus. Η anioli in rhythmum dicit, qui e duobus tactylis et spora leo conata ut recentior scholiastes et enarrator Bephaestionis p. l. de emuheroico: κατ' ἐυόπλιον - ουν ἐστὶ το ἔχον δέ δακτύλους καὶ ἔνασπονδεῖον, οἷον, ως φάτο δακρυχέων, του δ' ἔκλυε πότνια μητηρ. Hunc Amunum ne caesa dubitet hemiolium esse, addit haec: η γαρ μακρὰ πρὸς τὰς δύο βραχεως ωον, quo ostendat spondeum parem esse dactylo, atque idcirco etiam dimidiatana dapodiani amipaeati III. Confunda enim numerauu κατ' ἐνόπλιον , qui is versu heroico dicitur, mum eo, hi Vocatur moςoδιακός. Propterea haec adiicit, - ἔχει ἐυθμον ἐκ τριποδως ἀναπαιστικόν, ac lis scilicet in prima

et secunda aede anapaesti vicem austinentibua Prosodiacus enim Versus Poruleo constat et duobus anapaestis, Hur grammatiria vico maiore et chorlahaho metiuntur:

αυτα δὲ υ Εὐλιόπα. Vide Hephaestionein p. 49. et acholiastem eius p. 52 De eodem prosodiaco κατ' ἐνόπλιo illa sunt intelligenda: ος δέχεται παντας τοὐς δισυλλάβους πόδας. Sed imperitus boni uadomarius est, quasi

In eadein aede uinea pedes bivllabi admitterentur. Vinii iii Ialiud vult, quani reperiri in isto vera pedes bivllabos annes, Ibinae seniper Ullabae conrungantur:

399쪽

τω μιτο προ-ρχουντ σειοντες α πλα καλεῖται δὲ ιμπιον. . . . 'n f κατ' ἐνοπλιον, ὁ με τὰ δύο --λους ωον σπονδειον κατὰ τὸ πάλιν καὶ πάλιν ' olari ω φάτο δακρυχέων το δ' ἔκλυε πότνιαμητηρ uροι- δ' - Ισως κατ' ἐνόπλιον, διὰ τὸ πρέπειν μὲν μυωτοι-τον καὶ τοῖς δελ- κινουμένοις μαα συντονιμ ὲπὶ πλέον

achinastea mphaeationis p. 83. io vocat trimum paeonem. Idem p. 82. palinabacchiuni nominat ἐνοπλιον. V. Plat de rep. III p. 40o. B. schol. lat. p. 401 Aristoti is rhythm. p. mo. Aristici. Quint.

λειται κατ' ἐνοπλιον κατὰ δάκτυλον φ χρωνται οἷ αυληται. Alii aliter. Nos lacunae signa apposuimus, et delevamus reliqvii, Maae nata sunt ex repetitione scholii, quod deinde Iehitur. -- Ηoo Iuntinae scholion est etiam in Victorianis. 4' Meabomius aναπαιμικόν, male. Suidas xατα δάκτυλον εἶδος ἀριθμητικόν, η γεωμετρικόν, ἡθμου καὶ κρούματος το κατὰ δάκτυλον, φ ἐχρῶντο οἷ-υὶovντες προ οὐ νόμου. In quo post κρουμoreo e scholio nostro addendum Doς. Contra e Suida soli liasten emendavimus, in quo legebatur, μυος κρούματος εῖδος κατὰ δάκτυλον. Vide etiam Hesychiuni Beuvens in Collectaneis lititeri a p. 116. seq. corrigendum Putabat: ἐνοικον ἐστι μέτρον ἔστι δὲ μυος κρουματος εἶδος, etc. Santenins autem ad Terent Mauri

p. 84 delandit ἀριθμητικον ex iis quae Pollux II 157 et Favorinus in Mὶ δακτυλων λῖναι habent, surisique deinde vult ἔστι καὶ μυου καὶ κρουματος εἶδος.

λόγον vocant, 'Ialtera pars Pedis Prioris anens iram aequiparat, quod est in dactylo et anapaesto Vide schol Hephaesti p. 11.

400쪽

τετράπουν καταρωμήσας κι ταυτα δὲ γελοίου χάριν παρεμ

δὲ δεύτερος Στρεψιαδου. B Addidi M, et scripsi δείξει. I. Aatuu δώων, nulla iacta