장음표시 사용
201쪽
CAp. II l. SECTIO II. igens appellatur. Quibus Verbis cum Valentini haeresiaria inae Sige perstringi videatur, Valentinus autem Ignatio viveate haeresin suam nondum dissemiuaverit, Dallae deferφι- unam c. la. ejusque desensior Larroquanus m o sematιombin suis P. VI. hoc ignatii loco ad impugnandas ejus epistolas utuntur. Verum Pear nius in vindi. eiis unatu pari. a. c. s. M. F. 6. I. Ostendit, valentini haeresuet Ignatio cognitam eiis potuisse, praeterea illam Valentini haeresia ipso Valentino antiquiorem tuisse, Ignatii tamen locum ad Valentini Sigeri minime pertinere, sed potius intonitis illa Ignatii verba opposita fuisse. Bullus in defensione fidei Nicana sita. s. p. 387. is sequ. judatirantes Gnosticos notari ab Ignatio arbitratur. Conis rantur etiam quae de isto Ignatii loco disseruit Uiserius in appendice Ignatiana. Uossius in notis ad Ignatium, &duabus Epistolis ad Rivetum, Hammondus di . a. ae Disribus Disico . e. st. COtelerius in not. ad unatium, & alii. simplicissima & optima sententia videtur, quod Ignatius contra Omnes veteres haereticos Filii aeternitatem negantes asseruerit, Christum non esse instar humani verbi, quod post silentium prodit, sed verbum Patri coaeternum. xvIII. Clarissime lanatius Christum Deum a pellat, cum sub initium epistolae suae ad Smyrnaeos dicit: το. Θεον, glorifico Iesum Chrsum De-- , , pro quibus Verbis in epistola ad Smyrnaeos interpolata perperam legitur: δοξαζω τον εον glorifico Deum s Patrem Iesu Christi. Certe verus Ignatius passim in suis epistolis aperte Christum Deum nomin , uc in epistola ad Polycarpum: ab ειω ἡ-ε 'D1σῆ in. epistola ad Romanos: maen κω ἀγάπην τῆ χ που
202쪽
τῶ Θιῆ ημων. Conserantur Pearsonii notae posthumae in epistolas Ignatii a Clarissimo Smitho nuper editae p. 7. H ra Ignatii loca pro Deitate Christi collegerunt Boisaccus
in Anti-Cressio p. 7 . seqv. Calovius confess. Mari . e. ἔ.βα I. Zanchius δειν. δ. de tririti Eluim e. o. Bellarminus 5 r. l. de Grasio c. Io. Petavius praefat. Tom. II. c. a. tbec. I. Gr. 3. de Trinit. c. n. s. s. Gr. 1 de in carnat. c. a. ias. 7. Thomasinus Tom. III. dogmat. thec . p. 3D. Grabius in notis ad Bustum p. - . Aguirrepraefat. ad Tom. II. Theologia syae Anshelmianae proseton'. l. e. r. de alii. Ad
Ioca quaedam contra Christi Deitatem a M. Nicolai ex Ignatio adducta respondet Calovius in consae Arminianiasmi p. yδ. Nec negare potest Zuvicherus divinitatem Christi ab Ignatio agnitam fuisse, sed tantum excipit Ign tium & alios antiquissimos Christianos, etsi a Simonianis& Cerinthianis seducti duas in Christo naturas crediderint, Christi tamen divinitatem Patris divinitati neutiquam aequalem, sed inferiorem statuisse,& Christum aevo, dignitate ac potestate minorem Patre agnovisse in nova Irenici confirmatione p. do. & seqv.&in ipso frenico p. 28. Verum vanum esse hoc effugium docet Bullus in defens fidei Meana ferit. a. p. ubi Filii cum Patre ex Ignatio probat, quemadmodum & in 3. sin. p. 287. pro coaeternitate Filii cum Patre varia ex Ignatio testimonia producit, ac imprimis illum Ignatii locum explicat, qui in epistola ad Magnesianos c. g. legitur, ubi Christus Verbum Dei aeternum nec ex silentio procedens appellatur, de quo loco paulo ante nonnulla dicta sunt. Non solum autem veram Christi divinitatem Ignatius agnovit, sed etiam hunc fidei articulum omnibus Christianis creditu n nessarium existimavit, quod Bullus probatum dedit intractatin
203쪽
CAP. I. SECTIO II. elatu, qui inscribitur: judicium Ecclesiae catho cae trium. primorum seculorum de nec Pate credendi, quod Dominusnser Jesus Christus sis verus Deus, assertum contra Simonem Episcopium s alios c. r. pag. si . t .
XIX. Non minus veram Christi humanitatem Ignatius agnovit, ideoque haereticos veram Christi huma . nitatem negantes in epistola ad Smyrnaeri s c. a. Daemoniacos, & c. 4. Θηρια ἀδμπομ-α appellaVit, non quod Christi corpus speciem tantum humanam retulisse docerent, ut Stephanus te Moyne in notis ad var. scr. p. p.
hunc Ignatii locum explicavit, sed quod isti haeretici, etsi
humana specie induti bestiis potius annumerandi essent. Addit Ignatius in eodem capite: si Dominus sola opini- one haec peregit, & ego opinione solum vinctus sum, quassi diceret: si imaginarie assumsit carnem Dominus, imaginarie & ego nunc illius causa vinctus sum, neque causam dico quin sim demens, qui illius causa morti me addixi, ut Herisius in Arsiarcha sacro p. 733. Ignatii verba interpretatur, ubi Nonnum poeticum Evangelii Iohan. paraphrasten perstringit, quod Christum seu naturam ejus humanam βροτοειδε appellavit, quasi Christus tantum spectetenus homo extitisset, qualem Antichristum fore Hippolytus in tractatu de consummatione seculi putavit, aut qualem Christum fuisse veteres illi haeretici, quos Ignat,
us perstrinxit, minime negarunt. Eosdem haereticos non confitentes Christum σαρκοορρον esse, Ignatius in eadem
epistola c. s. Dominum blasphemare L ipsos νεκρος-ους
esse pronunciat. Caeteruin hic Ignatii locus etiam a Theodoreto in dialog. r. Tom, s. OD'. U. allegatur, sed ex Igna
tu epistola ad Romanos eXcςrptus dicitur, sive Tlieodoreis
204쪽
tus memoria lapsus suerit, sive librariorum vitio id contigerit. Ubi praeterea notandum, quod apud Theodore tum non legatur ιὼν νεκ ut apud Ignatium legiatur, sed ώς ιεκοο*ο ον, unde Sirmondus Ignatii verba apud Theodoretum ita vertit: quod qui non profitetur,plane usuis n/gat, ut ca aPer circumferensem. Ovem sensum etiam Gentianus Hervetus in latina versione dialogorum Theodoreti expressit, cum Ignatii verba ita reddidit: qui hoc non dicit, eum semeeIe negavis tanquam qui eadaver morsuum circumferat In lat. Operum Theodoreti edit. T. II. p. 3 6. Victorinus tamen Strigelius, etsi ipse quoque in graeco textu apud Theodorerum legat in νεκeοΦκον, latine tamen Ignatii verba ita expressit, quasi legisset ων Sic enim tran stulit p. 1s. qui hoc non aecit, perfecte eum neqυ cadaver circumferens. Quem secutus est germanicus Dialogorum Theodoreti interpres
Martinus Mollerus, qui ita vertit p. 9o. solles nidini
bendis tota. Et melius utique legitur in seu
ut interpolator Ignatii legit: cc quam ώς νεκροῖκον- Iudicat enim Ignatius, eos qui Christum vere hominem factum & veram humanam carnem asiumsismenegant, mortuiS potius quam vivis annumerandos esse,& ut Cuprianus in tractatu de lapsis spiritualiter mortuos
describit funus suum portare. Et videtur similitudo deducta a vespillonibus seu pollinctoribus, qui in glossariis
latino-graecis νεκίοῖοφοι appellantur. Caetcrum qua ratione ignatius Christum σαωκοφόρον dixerit, breviter explicat Gemnitius de duabus naturis in Chrso e. p. ubi &alias phrases colligit, quibus Ignatius, qualis nempe in Chemni-
205쪽
I2L CAP. III. SECΤIO ILChemnitii aetatis extabat, incarnationis mysterium de
XX. Cur Christus ex virgine desponsata nasci voluerit variae rationes adduci solent, quarum aliquae homines, aliquae specialiter Mariam, aliquae denique ipsum Christum respiciunt. Colligit illas ex Scriptoribus antiquis & novis Spanhemius in dubio suis Evangelicis parto
I. Δίιο ag. Inter causas Christum ipsinri concernentevillam a nonnullis afferri dicit, ut mysterium nativitatis ex virgine sub matrimonii vela occultatum Diabolum lateret, quam rationem ab Ignatio, Origene, Hieronymo, Baslio, aliisque Patribus prolatam dicit. Et Ignatium quidem quod attinet, dubio procul respicit Spanhemius ad ea, quae in epistola ad EpheIios laguntur c. II. ubi Ignatius ait: latuisse Principem hujus mundi virginitatem MDriae, & partum Christi,& mortem Domini, cum tria illa clamoris mysteria in silentio Dei patrata fuerint. Eleganter autem hoc ab Ignatio dictum asserit Origenes h mi. c. in Lucam, quod virginitas Mariae Principem hujus seculi latuerit. Nec dubium, quin Basilius Magnus in
hunc unatii locum respexerit, cum quendam ex antiquis lianc rationem nativitatis Christi ex Virgine desponsata attulisse ait, ut Mariae virginitas seculi hujus Principem Diabolum lateret. Nam illum ex antiquis, qui hanc rationem attulit. Ignatium fuisse etiam Hieronymus in cap. r. Matthaei testatur. Integrum autem Ignatii locu de tribus mysteriis clamoris in Dei silentio patratis, allegant Iobius Monachus Lbr. p. de verbo incarnato e. II. apud Plio itan is bibliotia c. Ma. & Andreas Cretensis in oratione
206쪽
II de batio ta e Mariae, non illa, quae inter Andreae Cretensis opera primum locum occupat, nec altera, quam olim
sub Germani CPlitani nomine editam Combeiisius in novo aucitario bibliothecae Patrum T. I. Andreae Cretensi vindicavit, sed inedita, ex qua praediisti Ignatii locum producit Usserius in notis ad stratrum p. ra. Plura de ignorantia Diaboli in rebus ad Christum perti nentibus, disserit pseudo-Ignatius in spuria ad Philippenses epistolae. 8.& 9. de quo loco videantur selecta capita historiae Ecclesiasticae primi seculi haud ita pridem a nobis edita p. 39O. sequia XXI. Stellam, quae Magos ad Christum duxit, splendore suo & claritate reliqua astra & ipsum quoque Solem superasse, asserit Ignatius in epistola ad Ephesios
C. I9. QNam assertione in temerariam, & vero Ignatio indignam esse asserit Dallaeus de scriptis Ignat. c. at. Et fatendum quidem est, Scripturam id non asserere, ignosci tamen Ignatio poterit, quod & alii Ecclesiae Doestores asseruerunt, ut Clemens Alexandrinus in excerpti,, Prudentius in hymno Ep*baniae, Leo Magnus serm. l. m natiavit. Domin. Maximus ho R. L 3. & alii. Praeterea tolerabilior est haec Ignatii de inusitato stillae illius splendore sententia, quam variae aliorum de hac stella opiniones. Aliqui enim hanc stes lam Spiritum S. fuisse crediderunt cujus sententiae autor de mirabilibus Scripture inter opera ingustini Bbr. s. c. M. meminit. Aliqui ipsum Christum, in quam sententiam Ambrosius ad Lueae c. a. inclinare videtur, alii Angelum, ut Giarius D/aso I a. qu. lor. Chrysostomus, de Theophilactus in Mat haeι c. a. Alii
207쪽
CAp. III. SECTIO II. hium BD. a. contra Marcesium c. ML verba Psalmi CX. ex utero ante Luciferum genui Te, ita interpretatus est,
quasi Psaltes dixisset: Christum ex Mariae utero prodiisse antequam stella Luciferi Magis diem nunciaret, ut fabulam de forma pueri crucem super se habentis, quam apo- . cryptia Sellii Scriptura, apud Autorem imperfecti operis in Matthaeum, stellae huic tribuit, nec non traditionem de casu hujus stellae in puteum Bethlehemiticum, quae exHaymone vulgo reserri solet, & primum a Gregorio Turonensi libr. 1. de gloria Marsrum s Confessorum c. r.
XXII. Inter Patres, qui Magos stella duee ad Christum conversos malis artibus antehac deditos fuisse statuverunt, Ignatium numerat Baronius ad annum Claristi primum. Verum ex Ignatii verbis, quae in eodem loco, ubi de stella Magorum agitur, leguntur, id evinci non posse agnoscit Montacutius, qui de Magis istis prolixe agit pari. f. origis. Eccles p. ΤΠ. seqv. ubi inter alia observat, non deesse alios primitivae Ecclesiae Doctores, qui Magos illos maleficos fuisse censuerunt, & ipse quoque illorum sententiae suffragatur, cum ad majorem Dei gloriam fac, vi at, quod homines illos Daemonum Licris operatos ad Christum adduxit. Verum Magos illos diabolicae Magi e addictos fuisse, nullo S. Scripturae indicio comprobari potest. Quamobrem hanc sententiam ipsi relinquimus, cum haud magis probari possit, quam illorum Patrum sententia, qui Christo nato Magiam, Oracula, aliasque Daemonum praestigias desecisse putant, etsi etiam Ignatius, quantum ex allegato loco colligi potest, in ea sententia fuisse videatur. XXIII.
208쪽
XXIII. Christum anno 3o. iam expleto,& trigesimo primo inchoato, baptizatum fuisse, probaturus in apparatu suo Baronius ad Ignatium ejusque epistolam ad Trallianos provocat, supponens Ignatio, quem Hieronymus Christum in carne vidisse testatur, genuinum tempus baptizati a Johanne Christi incognitum es. minime potuisse.
Reprehendit autem veterem Ignatii versionem,& novam nempe Vairlenii approbat, quae Christum non trigesimo aetatis suae anno, ut vetus versio habet, sed expletis tribus annorum deladibus baptizatum asserit. Quae res ut elarius pateat, raro admodum exemplo ipsa graeca Ignatii
Adversus quod Imatii testimonium neminem mutire, nedum restagari posse statuit, cum imprimis Romana Ecclesia in antiquo rituali, quod ordinis Romani titulo gaudet, idem confirmet, cum affirmat Christum expletis quasi 3o. annorum circulis venisse ad Iohannem, ut ab eo hapitiaretur. Particulam enim quasi in verbis illis Ordinis Romani non dubitative vel diminutive poni existima quasi aliquid integris triginta annorum circulis defitisset, sed potius affirmative, sicut Ioh. I, I4. & 2. Cor. III, Ig. Α-liis argumentis hanc sententiam de Christo post expletos
3o. annos baptizato probare satagunt Tomiellus ad A. M. ILθα a. s. s M. Scaliger in canonibus Isagogicis,&hbr. 1. de emendatione temporum p. s 7. & alii. Quantum vero Ignatium attinet, ejus verba pro Baronii sententia non stringere, sed alium sensum admittere observant pererius I br. XI. commentariori in Daniel. quas. o. p. ΠΩ seqv. & Barradius tom. II. Concorae Evangen libr. I. c. II. Imprimis vero hoc Baronii argumentum parum firmit iis habere ostendit Montacutius ιn ana ectu exercu. s. μ
209쪽
Ias p. 3c in apparatu ad origines Ecclesia cas p. 39. ubi notat, novam versionem a Baronio commendatam gruo textui non respondere, ex voce πολι υσα νγ non posse colligi curriculum annorum integre completum, cum
perfecta & aoristi aliter saepe accipiantur, quod probat ex
L Cor. XV, 2O. Luc. II, 21. Denique incertum esse, an Igu tius scrip serit πολιτευ σαμιενγ . an πολιτευομεν . Verum
de hoc Ignatii loco non prolixe disceptandum arbitramur, cum verba illa controversa non ingenuina Ignatii ad Trallianos epistola, sed in interpolata extent cap. Io. Rem ipsam quantum attinet, quo aetatis anno Christus baptizatus fuerit, non praecise liquet, cum ex Verbis Lucat III, 23. certo determinari haud possit, baptizatusne Christus fuerit ante ingressum anni trigesimai, quae C etani fuit sententia, au post annos 29.&IO. menses, ut Epiphanius haeres. 11. statuit, lavente huic sententiae etiam Cornelio Iania senio in Concordia Evangelica, an primo & trigesimo anno jam inchoato, pro qua sententia Baronius militat, an die post inchoatum annum trigesimum duodecima, ut Montacutius, pererius, & alii contendunt. Lucas enim non solum numero rotundo utitiise sed etiam partic Iam ώσM adjungit, nec ex ejus verbis aliud inferri potest, quam Christum cum baptizaretur, fuisse circiter plus minus lxiginta annorum. VOX autem ἀρχομεν' non significat, quod Christus inceperit annum trigesimum, sed quod circiter 3α annorum fuerit, cum officium suum auspicaretur, ut notavit Iansenius Iprensis Episcopus in ie-trateucho p. 3 I. quem cum altero Jansenio, ut obiter hoc notemus, non confundendum esse recte quidem monet L deckerus libr. I. c. l. historia D emane, sed nescio
cur in IIolaiauni & Morerit lexicis corrigi velit, quod
210쪽
concordiam Evangelicam Iprensi Episcopo tribuerint, quasi eum confuderint cum Iansenio Gandavensi. Ute que enim Gandavensem Iansenium ab Iprensi distinguit,&uterque Cornelio Gandavensi Episcopo concordiam Evangelicam recte tribuit. Quod autem titerque etiam Cornelio Iansenio Iprensi Episcopo commentarium in Evangelia adscribit, id minime correctione aliqua eget, cum omnino etiam Iansienius I prensis Episcopus tetrateuchum, seu commentarium in Evangelia scripserit, qui post mortem Autoris Lovanii A. i& Parisiis r61s Wpis impressus est. Unde miror hanc Leydecheri censuram adeo a viro quodam doctissimo in homonymostopia approbatam fuit se, ut non sine elogio eam allegaverit p. 686. XXIV. In eadem epistola ad Trallianos interpolata pro qua Grotius ad Matth. 27. v. 4s memorialapso epistolam ad Smyrnenses allegavit, ut Clericus observat, etsi in Bibliis Criticis Londinensibus hic error correctus fuerit) c. s. legitur, quod Christus hora ad crucis supplicium damnatus, & hora sexta crucifixus fuerit. Sim Iia leguntur apud Autorem constitutionum Apostolicarum his. F. e. r . s hir. I. c.' . Ex quibus locis Usserius in Prolegomenis ad epistol. Ignatis r. II. HI. 7 colligit, interpolatorem Ignatii & consarcinatorem constitutionum Apostolicarum apud Johannem c. U. v. M. ubi Pilatus Christum damnaturus hora circiter sexta pro tribunali sedisse dicitur, pro sexta hora tertiam, Contra Vero apud Marcum c. H. V. 23. ubi Christus hora tertia crucifixus legitur, pro tertia hora sextam legisse. Confirmat hanc sententiam, quia adhuc exemplaria quaedam MSCta