장음표시 사용
241쪽
CAP. III. SECTIO ILI 18nem sumere, sed etiam caritatem tanquam fructum fidei requiri. Unde addit ignatius, quemadmodum arborem ex stuctu, sic Christianos ex iis, quae faciunt, agnosci. Idem in epistola ad Magnesitanos c. 4. dicit, quod deceat non modo vocari, sed etiam esse Christianos. Additur in interpolata ad Magnesianos epistola eos, qui dicunt
Domine, nec Voluntatem ejus faciunt, non esse bona conia scientia praeditos, sed ἐιρωνας κω Moecpωνας, simulatores &personatos. Observat autem Hetasius m exercit. Macr. p.
sυ. quod Ignatius ejusmodi homines nova de graecis scimptoribus inusitata voce μόρ*-ας appellet, quia ἐυσιλίας seu speciem pietatis habent, quemadmodum hypocritae 1. Tim. III, 3. a Paulo describuntur, cujus perpetuam imitationem epistolas Ignatii prae se serre idemΗein-sus observat.
XLV. Notissimum est illud Ignatii dictum, quod
in epistola ad Romanos c. 7. legitur, & ex Ignatio etiam a Dionysio Areopagita de diurnis non . c. ψ. Origene in prologo ad canticum canticorum, Maximo in suo iis ad D Onusium, Photio in bibliotheca cod. r. & aliis adducitur:
ο 0- ἔρως ἐταυρωται, amor meus crucifixus est. Duplicem autem verborum istorum sensum esse posse notat Maestraeus in not. p. roa. Unum, quo Ignatius omnes sitos
affectus cruci aflixos esse dicat, alterum, quo per amorem situm Christum intelligat. Priorem sententiam sequitur Brunnerus, qui hanc Ignatii sententiam in Gesneriana Ignatii editione p. 69. hoc modo παρας - : quicquid praeter Christum usquam fuit amabile ac gratum mihi, erucifixum es, s morte Cisisti deletum. Unde patet,Bru nerum per amorem, quem Ignatius crucifixum dicit, amorem Dissiligod by Go le
242쪽
morem mundi, & rerum terrenarum concupiscentiam intellexisse. Et hunc verum Ignatianae sententiae sensum esse, Petrus Halloixius arbitratur quas. a. in visam Dionyssi Areop. p. III. dc in notis ad vitam luatit c. o. p. os.
Nec aliter sentiunt Natalis Alexander siecuc δ. dig. aI. p. a L Dilherrus aes t. Philolog. pari. a. p. os. & alii. Verum de Christo potius ignatium Iocutum, cum scripsit amorem suum crucifixum esse, probavit Tengelius in poculiari dissertatione de hoc Ignatii apophthegmate, quae fructis ejus exercitationibus inserta est, pari. r. p. ψύ. ubi plures huic sententiae adstipulantes adducit. Quibus addi potest ex antiquioribus Theodorus Studita, quippe qui in cateches. 3. huic Ignatii dicto Christi nomen expresse addidit. Nec aliter Ignatium interpretata est, quae hoc dictum pro symbolo suo usurpavit Anna Maria Schurmannia, ut testantur versus, quos in hoc symbolum suum fecit, ejus opusculis inserti p. 3o3. Conserantur etiam de hoc Ignatii dicto Dannhauerus Christriae Calovius Bibl. istu . V. T. Bebelius antiqv. Eccles fea. I. Tribbechovius praefat. der Accreubigunt Spanheimius λυt. s. ΔΑΘδ. Rive
XLVI. Sacramentum Confirmationis ex Scriptura probari non posse, agnoscit Ieremias Patriarcha in resiens I. ad Tubingensis pag. D. item in responso a. p. a o ubi hoc Sacramentum Ecclesiae adinventionem esse docet, quod verum esset, si Ecclesiam sequioris aevi intelligeret, nec ab Apostolorum discipulis hoc Sacramentum traditum statuere Diuiligoo by CO dile
243쪽
Is eret, quod falsissimum esse certum est. Dionysium sane illum Areopagitam, ad quem provocat, Pauli discipulum non fuisse constat. Ignatiuin autem nostrum quantum attinet, Maestraeus quidem in notis ad gnatium p. δ . ex epistola ejus ad Heronem hoc Sacramentum probare nititur. Verum neque epistola illa genuina est, neque a manus impossitione, cujus in illa epistola mentio injiciatur, ad Sacramentum Confirmationis valet consequentia, eum ritus ille ad varios aestus adhibitus fuerit, uua de re Spanhemius in dissertatione de ritu impositi nis manuum in veteri Ecclesia videatur. XLVII. Haereticos quosdam ab Eucharistia abstinuisse, quod eam esse carnem Christi pro nobis passam
non crederent, Ignatius in epistola ad Smyrnaeo, asseruir, ex qua locum illum adduxit Theodoretus in dissig. s. Tom. . p. p. σή. Cum autem hic locus Olim in vulgatis Istriatii editionibus desideraretur, hinc argumentum contra γασιοτητα epistolarum Ignatii natum est Chemnitio in examine concitii Trideπtini p. Ιε Pappo in epitom. hsor. Eceles p. ros. & aliis. Contra quam objectionem Halloi-xius respondet, vel locum hunc Scriptorum negligentia excidisse, vel plures epistolas ab Ignatio ad Smyrnaeos scriptas esse, unam, qua Theodoretus usus est, deperditam,& alteram, quae cum aliis ejus epistolis edi solet, c. r. ap
logia pro scripcis Ignatis ρ. F. Verum hac responsione supersedere potuit set Halloixius, si recordatus tasset, in manuscriptis quibusdam Ignatii codicibus hanc sente tiam servatam suisse. Refert enim Chemnitius L c. quod Guillelmus νideford A. I396. illam in epistola ad Smymnaeos adhuc legerit. Videtur autem Chemnitius respi
244쪽
DE DOCTRINA s. IGNATII. I sicere ad Guillelmi Uidesordi tractatum Nicleso oppositum, & ab Orthvino Gratio editum in fascicuis rerum expetendarum s fugienaearum foc ys Nam in isto tractatu Nidesordus, vel Nodford, ut in Londinensi fasticuli
Gratiani editione p. I9o. appellatur, ad aluumentum ex telefi uialogo depromtum respondens, hanc unatii sententiam allegat, & ex ea Nicleium haereseos Anthro- pomorphorum arguit. Alios duos Scriptores Anglos, qui hanc sententiam in Ignatio legerunt, producit usserius in proogomenis ad epistol. Ignat. e. s. fol. N. Eundem Ignatii locum in Florentino codice legit Franciscus Turrianus, ut patet ex ejus tractatu contra Andream Volanum de Eucharistia c. p. p. Ia. ubi locum hunc allegans
dicit, Calvinianos dicentes in Eucharistia carnem & sanguinem Christi non esse, haud levius peccare quam Paulum Samosatenum, qui juxta Dionysium Alexandrinum sanguinem corruptibilem in Eucharistia posuit, & Hatreticos Ignatii aevo, qui negarunt Eucharistiam esse carnem Salvatoris pro peccatis nostris passam. Notat autem in margine, hunc Ignatii locum in exemplari vetustissimo bibilothecae Florentinae Medicatae legi. Tandem etiam illa manuscripta Ignatii exemplaria ab interio &Vossio edita fuerunt. unde mirum est, Scheistratenum
se antipv. i strat. p. CF. Ottium in examine annasum
Baronis p., & alios nonnullos etiam nunc post Vossianam & usserianam editionem Ignatii epistolis objicere, quod locus a Theodoreto allegatus in epistola ad Smyrnaeos non legatur; qui tamen omnino c. 7. epistol. ad
Smyrnaeos imitur. Malla vero pontificii hinc Ignatii sententiam pro Nissae sacrinib allegant, ut paret ex Petavitatis. la: de in amarione c. d. ρ'. ars. ubi vocem oblationis
245쪽
missatico sacrificio favere arbitratur. Verum, etsi apud Theodoretum verba Ignatii silc legantur: 'Eυχ opiae
est, an Ignatius voce προσφοράς usus hic fuerit, cum in Florentino codice per Vossium edito, Ignatius sic loquatur z- μ προσευχης ἀπεχevr , ab Eucharsyia serasime abstinent M. Si autem vocem προσ*οeἀc in dicto Ignatii loco Theodoreti autoritate legere malumus, nondum tamen Sacrificium missati cum evictum erit, quia plures aliae causae suerunt, cur hac voce ac similibus Ecclesiae Patres, cum de Eucharistia locuti sunt, usi fuerint, recensitae a Dorscheo in musar. misse R. JoLsequ. Perpsxam etiam hic Ignatii locus a nonnullis Pontificiis ad figmentum transsubstantiationis stabiliendum detorquetur. Interim tamen vera & realis carnis Christi in Eucharistia praesentia ex hoc Ignatii dicto contra Calvinianos probari potest, cum Ignatius haereticos fuisse dicat, qui Euch ristiam Christi carnem esse negarunt, ideoque ab Euch
ristia abstinuerunt. unde veteres illos liatreticos Til mannus Heshusius in tradi. de S. C na p. ros. non solum
cum Suvenchisidianis seu Stenckseldianis, ut loqui amat, ab Eucharistia plane abstinentibus comparat, sed etiam cum Zvvinglianis Eucharistiam raro usurpantibus, & n
tu, Ignatium non solum contemptum hujus Sacramenti, sed & causam contemptus seu negationem p sentiae caristit, Christi in Eucharistia improbasse. RespondetBera in dialogo, quem creophagiam seu Uriopem inscribit p.
288. Ignatii verba contra QR reIigionis complices nihil facere, cum inaltuuin Coenae firmiter retineant,&-
246쪽
ram corporis communicationem asserant. Verum communicatio corporis, qualem Beza asserit, a negata corporis Christi in Eucharistia: Sacramento presentia nihil disecrepat. Dicunt enim Calviniani, Eucharistiam esse earnem Christi tantum metonymice, & quatenus est signum& sigillum corporis Christi, quemadmodum Vedelius eriercit. M. in epistol. Ignatis c. r. Ignatii verba interpretatur. Existimat autem suam interpretationem consirmari posse verbis Chry-omi ad Hebr. v. v. in. homilia 16. in hanc epistolam dicentis: το βάπιτασμακ άυτῶ το παΘος
, baptismus ejus nempe Christi passio est, ex quibus ver- his inferri nequit, baptismum else ipsam Christi passionem, cum sit tantum signum & θmbolum passionis Dominicae. Pari igirur ratione etiam Eucharistiam ab Igna tio earnem risti dici asserit, non quod sic ipsa caro Chriam, sed tantum quod sit *mbolum carnis Christi. Verum in Saviliana Chrysostomi editione Tom. IV. p. s/δ. & in
nupera Francosuriensi Tom. n. in N. T. p. DI. Chryso nomi verba sic leguntur: τὸ γάρ βάπτισγ- ά-ῶ πάλσὲρὶ συμ λον, ba semus enιm passionis ejus es symbolum. Praeterea Chrysostomus ibi non de baptismi sacramento agit, sed de expiationibus veteris testamenti, quibus Christi passionem tanquam lavacrum homines a peccatis mundans praefiguratum docet, ut observat Dorscheus in tractatu contra Z-mgemms de Coena p. IN Male igitur ille Chrysostomi locus cum Ignatiano confertur. Ignatius e
nim non dicit, Eucharistiam csse *mbolum carnisChriasti, sed esse carnem Christi. Gratis dicitur haereticos, quos Ignatius perstringit, ideo ab Eucharistia abstinuisse, quod nollent cum Ecclesia credere Eucharistiam esse figuram verae carnis Christi, ideoque veritatem carnis Cluisti.
247쪽
CAP. III. IECTIO II. cum ipsam evertere non possent, saltem in Eucharistia tanquam ejus figura destruere voluisse, quemadmodum pantherae cepe in hominum imagines & figuras saeviunt, si in ipsos homines furorem filum effundere non possint. At nullum ligni vel figurae in loco Ignatii vestigium apparet, neque interpretationi illi Iocus relinquendus est, cum quemadmodam veteres illi haeretici, quos Bebelius
ant/qu. see. 1. Sacramentarios appellat, veritatem carnis
Chi isti negarunt, ideoque etiam ab Eucharistia abstinu runt ita Erthodoxi veritatem humanae naturae in Christo ex Euchari fiat sacramento, quo caro Christi manducam da exhibetur, confirmaverint. Quod argumςntum firmum non fuisset, si in Eucharistia tantum signum carnis Christi exhiberetur, cum etiam corpus non verum figura aliqua praesentari possisi quod laustra a ridelio negatur. Alii ex Calvinianis haec verba Ignatio supposita esse contendunt, ut Dallaeus de Scripsis Igmtra c. M. P. yσα hac imter alias ratione motus, quod videatur ineptum aliquem a precibus abstinere propterea, quod Eucharistiam carnem Christi esse non credat. Resipondet Cotelerius, Ignatium non de precibus in genere, sed de precibus liturgicis in celebrando Eucharissiae sacramento fieri solitis locutum.
Excipit Luroquinus in obseem tionibus ad Ignatianas fi asonis ruindicias p. an. Autorem epistolae mentem suam non ita explicasse. Veruntamen cum orationem Euchariristiae Ignatius adjungat, haud dissiculter colligi potest, qua-lam orationem intelligat. unde &Ipse Lar qua scomedit, intelligi posse orationem Dominicam, qua comsecratio fieri consuevit. Objicit ulterius Dallaeus, non posse indicari haereticos, qui ab Eucharistia abstinuerunt,& quidem ob eam, quae ab Ignatio allegatur,causam non
248쪽
Irenaeum, non alios, qui ex professo veterum haereticorum historiam contexuerunt, talium haereticorum mentionem facere. Respondet Cotelerius, nullum ferme esse
Scriptorem, qui nihil novi S alibi indicti dicat. Neque
tamen ista nova & aliis indicta statim in dubium vocanda esse, praeterea vestigia veterum illorum haereticorum, quos ab Eucharistia abstinuisse Ignatius tradit, etiam in aliis Scriptoribus deprehendi, nempe apud eos, qui veteres Gnosticos & Ophitas pro vera Eucharistia aliam ne-landam Libstituisse tradunt. Excipit Larroquanus, in re-hu, iacti nihil novi & aliis indicti dicendum esse, sed juniores a senioribus&posteriores a prioribus discere oportere. Verum cum Ignatius reserat, quod ipsius tempore gestum est, non opus est, ut ad antiquiorem aliquem Scriptorem prOVocet. Nec inter eos, qui post lanatium de haeresibus egerunt, quisquam haeresium historiam tam plenam contexuit, ut non ex aliis Scriptoribus multa suppleri possint. Sane ipse Theodoretus in suis dialogis hunc Ignatii lacum allegavit, qui tamen in haereticis suis fabu- is hanc Ignatii de haereticis. illis relationem fidentio praetermisit. Excipit quoque Lauoquanus, Gnosticorum &ophitarum exemplum Dustra a Cotelerio opponi, cum haeretici illi non ab omni Eucharistia abstinuerint, sed propriam suam Eucharistiam habuerint. Verum omnino illas quoque haereticos, etsi propriam Eucharistiam ce Iebraverint, ab Eucharistia abstinuisse dici potest, cum illae synaxes, quibus Gnostici & Ophitae usi sunt, quidvis potius quam Eucharistiae nomen mereantur. Excipit quoque Larroquinus, haereticos a Cotelerio nominatos Ignatii aevo posteriores fuisse. Verum etsi id de plerisque verumst, probari tamen non Potest, non fuisse Ignatii aevo ejus-
249쪽
modi Gnosticos, cum ea aetate, qua Ignatius scripsit, jam fures sectae ex Simonis Magi schola prodiissent. Dices te cum Dallaeo de Simonianis, ad quos Ignatium respexisse Bellarminus lib. l. de Eucharista c. r. &ussorius innot. ad e. o. eps. ad Sm'. arbitrantur, hunc locum ex.
plicari non posse, partim quia Simoniani Christium do. ctrinae suae autorem consessi non sunt, quod tamen his ricos, de quibus ignatius egit, fecisse ex ipso Ignat constat, partim quia Simonianos jam sub Claudii aevo extimctos fuisse Eusebius testatur. Respondet Cotelerius ad prius, contrarium ab omnibus illis asseri, qui haeresin Simonianam inter haereses Christianismi collocant, ad posterius ab Eusebio contrarium potius assirmari, quod patet
ex lib. t. c. I. & II. ubi sua adhuc aetate Simonianos Bpemiuisse dicit. Addi potest, etiam Iustinum Martyrem &Clementem Alexandrinum, illum in apologia a. hunc INMO 2. Stromatum, Simonianorum sui aevi meminisse. Et quanquam Origenes Ob. L contra Celsum dicat, nullibi gentium amplius Simonianos esse, ipse tamen lib. l. eon
' ira Cemum saltem aliquos in Palaestina & aliis orbis parti abus superfuisse tradit. Excipit Larroquanus ad prius, Simonianam haeresin propterea inter hameses Christianismi relatam, quia post adventum Christi emersit. Veruntamen omnino etiam Simoniani a Christianismo haud alia eni videri voluerunt, ut Eusebius & alii Scriptores testa tur. Ad posterius escipit, quod Eusebius lib. a. e. s. diis cat, Simonis potentiam cum ipso autore brevi extinctam& deletam fuisse. Verum id non prohibet, quo minus diseipulos & sectatores aliquos relinquere Simon potu rit, quos sua adhuc aetate in successoribus sitis adliue s
perfuisse Eusebius locis supra allegatis testatur. Ultimum
250쪽
argumentum Dallaeus ex Ignatii interpolatore petit, qui totum hunc Ignatii locum omisit. Verum hoc argumentum Cotelerius nulla responsione dignatur. Neque enim quae genuina Ignatii verba sint, ex ejus interpolator discere convenit. De eodem Ignatii loco contra Dallaeum disserit Pearsonius in viniuriis enarii stare. c. δι. p. 39α Et hic etiam aliqua pro Dat o excipit Larroquinus
p. 286. Verum ex iis, quae jam dicta sunt, ad ejus exceptiones haud difficulter responderi poterita XLVIII. Hortatur Ignatius, Philadelphlanses ad unitatem, cum una sit caro Domini J. C. & unus calix in unitatem sanguinis ipsius. Qui locus itidem adprobandam carnis & sanguinis Christi in S.Coena praesentiam facit. Addit Ignatii interpolator, unum panem Omnibus comminutum, & unum calicem omnibus distributum fuisse. Unde communionem pro utraque proba turus Scheracius in Ant Bestar mino ρ.-hunc Ignatia
lacum ex epistola ad Philadelphienses allegat, eumque a I heodoreto in dialogo x. expositum asserit. Verum hic memoria lapsus est, cum neque in dialogo I. Theodor ii, nec in universis ejus operibus hic Ignarii locus occurrat, qui etiam non in genuinis Ignatii epistolis extat, sed uti dictum ab interpolatore additus est. Unde Bella minus, qua fib. . de Euchar. e. asi. in hoc unatu Ioco se vehementer torquet, hoc Iabore fiapersedere potuisset. ει undem Ignatii locum pro Hustione panis allegare Iolem CalvinianL Dicit enim interpolator 'Ignatii: tic ἄρτωται ποῖ ν μ-.. Ad quae ver, Casaubonus exercit. Ρα M. observat, verbum Θροπυλι de iis rebus usurpari, quae in partςs stinguntur. Unde colli-