장음표시 사용
281쪽
tor CAP. III. SECTIO IN. DE POLYCAR prpitulorum adversus Uincmarum Laudunensem c. It Torae II. p. s. cujus Verba adducere lubet: diuidam etiam de
epistola Jobannis eraserunt: s omnis omitus, qui fisit JEsum, ex DEO non es, ne per auroritatem
B. Tos annis revincercntur. Unde Nestorius uesicire δε ρυ- didit, hane authenticis exemplaribuι inditam fuisse stu-tentiam, algae ideo semcre non timuit JEsum, dicens beatam virginem Marsam non Dei,sed homisis tantum geu tricem, ut aliam personam bominis, aliam faceret Deitrio, neque unum Christum in verbo DEI, F carne atque annma tredens, sed separatim alterum filium DEI, alterum hominis praeaecanc. Favet huic relationi vulgata versio,
quae Iohannis verba ita reddidit: omnis opiritψ, qui JG pum I fuit, ex DEO non es. Favent huic relationi de corrupto Johannis textu non pauci Patres, qui Iohannis verba ita addueunt, ac si scripsisset: omnis spiruus, qui semis risum, ex DEO nou es, Allegat pro hac sententia Ellius .
sperum, Cassianum, Bedam, Cyrilluin, Augustinum, Tertullianum, & Socratem. Ad eosdem provocat Morinus Libr. l. exercit bIbc. mere. R. c. l. 8.ssi. Nec diffletur Ioh. Minius in variis lectionibus N. T. in antiquis codicibus proverbis: 3 μη ομολογῶ τοs 'Iησοῦν Xνιτον ἐν σακκι ἐληλυ9o lectum fuisse: ο λυειτον -ουν, cujus ashrtionis testes illos ipsos Scriptores allegat, quos modo ex inio & M-ro nominavi, addens insuper Fulbertum Camotensem, & Luciferum Calaritanum. Observat autem Nillius h die omnia omnino exemplaria in hac lectione convenire
mnis spiritui, qui nego tarsum in carne --
282쪽
nisse, non est ex Din. Et hanc lactionem confirmat P lycarpi nostri epistola, cujus verba antea assegata satis indicant, quod in Iohannis epistola legerit: omnis spiratus, . qui tarsum nθn consuetur ιn carne venisseri. Eandem loetionem secuti sunt Cyprianus, & alii quidam Patres, ut versionem Syriacam, Λrabicam, & AEthiopicam taceamus. Praeterea oppositionis ratio hanc lectionem perfiladet. Dixerat enmi Iohannes --λμα, ἴ ὀμολογει 'Iησουν
tiae Iohannes stylo sibi familiari contrariam sententiam
κὶ ἐληλυθοτα ενι του Sis Εκ ἐρι. Sunt qui utramque lecti nem authenticam esse statuunt, & Iohannem hunc in modum seripsisse censent: omnis spiritus, qui non confit
eur IEM, CHistim in carne ' emiscis qui forint νηῖm, non es ex DEO. Cui sententiae inius inde aliquam pro- habilitatis speciem conciliat, quia in Tertulliani & Augustini scriptis modo prior, modo posterior lectio, modo
conjunctim utraque occurrit. Verum Missio verisimit, us est, nonneminem occasione Cerinthi & Ebionis, qui
- JElam a Christo solvebant & separabant, ad marginem textus Iohannei posuisse illa verba : qui risum solvit, &hoc scholion postea a Scribis ipsi textui insertum fuisse,
ita ut vel verbis: qui non consiteι- Τ um in carne fuisse apponeretur, cujusmodi exemplaria Tertullianus &Augustinus habuerunt, vel pristina illa lactione expuncta iubrogaretur, cujusmodi codices in manus Vulgati Interpretis & quorundam Patrum pervenerunt. Nostrates Theologos quantum attinet, Hunnio quidem hoc Ioco vulgatae versi vis lectio ' qui Is sum se , admodum arricti, Rappotius quoque hHus lectionis sensum ἐμφατο--
283쪽
1oo C Ap. III. SECTIO III. DE POLYCARpi τι σι esse. judicata Verum alii rectius ut ubique ita et iam hoc loco graecos fontes praeferendos esse censent, &omnino legendum: om 'i ira , νι aran confiteturriseum in carne venisse, non est ιx Deo. VI. Gratia nos salvos fieri, non ex operibus, sed in voluntate Dei per IEsum Christum, cum Paulo asseris Polycarpus in epistola sua ad Philippenses c. I. idein c. . asserit, omnia DEum prospicere, nihil ipsum latere,
neque cogitationem, neque conscientiam, neque aliquod eordis abditum. Idem c. 7. docet primogenitum esse Satanae, quiSquis resurrectionem a mortuis & extremum
judicium negaverit. VII. Ignatium, simum,& Rufum aliosque Mamines Polycarpus in epistola sua c. 9. seu beatos praedicat, ficut & c. 3. Apostolum Paulum tiaraia ιον, & c.
I . quod latine tantum extat. eundem beatum cognomisnat. Et ipse quoque Polycarpus in epistola Smymensa
Ecclesiae de ejus martyrio aliquoties beati titulo condo-coratur. Didicerat enim ex Magistro suo Apostolo Iohanne beatos esse, qui in Romino moriuntur Apoc.XIV, Vox autem beati, cum mortuis tribuitur, non idem sirenificat ac defunctum, etsi Spenerus uidinei. para. l. art. hanc significationem introduci cupiat. imo etiam vulgo jam intraductam statuat,
284쪽
& alios infideles in sua religione defunctos beatos dixerit. Quin etiam Christianos, notorie in sua impietate mortuos, non temere quisquam beatos praedicabit. Divus certe Iohannes non promtscue morientes, sed tantum iii Domino morientes beatos dicit. Neque etiam sperandum est, ut ad unius viri nutum totus Orbis voce beati aliter utatur
ac hactenus factum est, & beatus idem imposterum signi cet, quBd mortuus. Plura, quae circa illud Speneri responsum desiderari possunt, notantur in dissertatione debeatitudine in Domino defunctorum, quam mense Septembrii o8. Rostochii sub Magnifici Fectitii praesidio proposuit He ricus Gerberus Gedanensis. VIII. In epistola Smyrnensis Ecclesiae Christus passis
salute eorum, qua in toto mundo salvi fiunt. Atque hinc Autor praefationis in epicrises Maresianas de gratia universali, & ipse Maresius infricturis ad vindicias mitianas p. fraexsculpere contendunt, Smyrnensem Ecclesiam eredidisse,
quod Christus non pro omnibus hominibus, sed pro illis tantum, qui actu salvantur, passus fuerit. Atqui Smyrnensis Ecclesia, etsi dicat Christum pro eorum salute passum, qui
in toto mundo salvi fiunt, eos tamen homines, qui non a vantur,con excludit. Unde etiam Rumnus latinus Eusebii interpres verba Smyrnensis Ecclesiae ita reddidit: n que Christum ahquando possumus derelinquere, qui moraeire pro tottas mundi state sustinuit. Hanc certe Smyrnensis
Ecclesiae fidem futile, ex eo colligi potest, quod Polygarpus, qui scelesiae illius Episcopus suerat, in sua ad philippens sepistola lcribat, quod Deus Christi sanguinem sit requisiti rus ab iis, qui in cum non crediderunt. Quae verba satis C c india
285쪽
1o1 CAP. III. SsCTIO III. DE POLYCARPI ' indicant, Polycarpum credidit se, quod Christi sanguis etiam pro illis effusus fuerit, qui non in ipsum credunt. Conserantur quae ex ipsis Reformatis de hoc loco disserit Dallatus in vindiciis apolog. pro Synod. inensionense scirentonensi pN t. p. I. . . . IX. Spiritum Sanctum esse multitudinem Angeis Iorum probaturus Sandius in problemate paradoxo de Spiritu s. annon per illum Sanctorum Angelorum genus intelligi possit ὶ p. 2 . .ex secundo seculo Polycarpum allegat, qui Spiritum suum jamjam Deo redditurus dixit: Pate= dilecti s benedicti Alii tui Iesu Gristi, per quem tui cognitionem accepimus, Deus Angeorum cae Pote . eum. Allegat Sandius haec verba ex Eusebio, nullo Eusebis libro & capite allegato. Respicit autem dubio proincul Eusebii libr. ψ. histor. Eccles. c. N. ubi Smyrnensis Ecclesiae epistola de Polycarpi martyrio .integra ferme exhibetur. Ibi enim resertur, quod Polycarpus rogo jam impositus ita oraverit: ὀ τῆ ἀγαν τῶ κέ - χρὴ παιδες
'Iycarpus his verbis patris & Christi, non item Spiritus s. sed Angelorum mentionem facit, inferri non potest, quod ser Angelos spiritum S. denotaverit. Unde mittichius in causa Spiritus s. quem tractatum Sandiano problemati Opposuit, hoc Sandii argumentum nulla responsione
X. Vocti sumus, inquit Plycarpus in actis sui maria' initi potestatibus, qua Deo ordinante Procedunt, morem gerere μὴ datique Frrire. Ouod dictum pro obedi-
286쪽
Paulum Toganum p. Τι' ubi lapsu calami verba haec depromta dicuntur ex epistola Polycarpi ad Smyrnenses, cum tamen nulla Polycarpi ad Smyrnenses epistola extet, sed tantum epistola Polycarpi ad Plii lippenses, & Smymnensis Ecclesia epistola de martyrio Polycarpi Epistopi Smyrnensis; in qua dictum hoc de obedientia Magistratui debita legitur. In eadem Smyrnensis Ecclesiae epi- νs la catholicae cognomentum Ecclesiae tribuitur, de quo Ecclesiae epitheto jam in praecedenti sectione, ubi de Ignatii doctrina actum est, aliqua diximus. XI. Ignatium & alios, qui non in vacuum cucumrerunt, sed in fide & justitia perseverarunt, in debito sibi loco apud Dominum esse asserit Polycareus in epistolis ad PDIppensis c. p. Simili ratione Clemens Romanus in Φepistoia ad Corinthios c. s. de Petro scripsit, quod martyrium passus in debitum gloriae locum abierit,&de Paulo in eodem capite, quod martyrium passus in sanctum locum abierit. Nimisum unusquisque homi u in proprium locum iturus est, ut scribit Ignatius in epistola ad
Magnesianos e. s. nempe non in locum aliquem medium, tam a coelo quam a gehenna diversum, sed ut ipse Ignatius in verbis proxime praecedentibus.sese. explicat, in locum vel vitae: vel mortis. Aliqui enim homines, cum ipsorum animae a corporibUs separantur, abeunt in locum aeternae mortis, quem locum Petrus intelligit, cum Iudam proditorem in locum suum abi ille dicit Actor. II, 11. aliqui vero in locum aeternae glo. riae, quem Clemens Romanus modo locum sanctum,.
287쪽
ao4 CAP. III. SECTIO lv. τὼ Κορέω apud Dominum esse dicit. Conseratur Dalla us de poenis satisfactionibus libr. 6. ρ. ΠΤ. yyp. M
lla igitur Autor Der metraliung tion dem mittierii Bussiande der Seelen ex istis Clementis Romani & Polycampi locis medium aliquem animae locum colligit, cui breviter respondet autor theatri mysterii ἀποκοψαπασεικ
XII. Hoc ipsum, cujus modo mentionem seci, re ternum Evangelium damnatis finem cruciatus, & ipsis Daemonibus liberationem promittens, saluum esse agnovit Polycarpus. Cum enim Proconsul ignis poenam ipsi minaretur, respondebat: fgnem mihi minaris, qui unius
hora spatio aestuat s post frigefit, ignorans futuri bH-tii, se AETERNAE POENAE IGNEM, qui impiisse Mur.
SAcram scripturam pro semienti Controversiarum judice habuit Iustinus, quippe qui in dialogo cum Tryphone, ut ipse Trypho agnoscit, omnia ad Scriptor referebat, & ex ea demonstrationes suas proferre sese
288쪽
DE DOCTRINA IusTINI MARTYRI s. aos agebat. Ad quem Iustini loeum Iohannes Langus in
sua operum Iustini editione Tom. II. p. ron in margine notavit, in disputationibus theologicis omnia ad Scripturam referenda esse. Verum verba luee marginalia in
Hispanico indice expurgatorio p. 6 . expungi justa sunt, etsi gibila haec marginalis nihil aliud contineat, quam quod in ipso Justini textu legitur. II. Trinitatis mysterium a Iustino agnitum suisse, prolixe probat Nilanius su δε no veritatis mange-Bea teste re conin ore cap. 3. Uert. L mg. δ .seqv. Atque hinc etiam Iustinus veram Filii Dei divinitatem, ae eum Patre ομουσίαν agnovit, quod multis testimoniis probat idem Nilanius intractatu allegato Uert. a. mg. 7δ. si P. Quae Sandius & nonnulli alii huic Iustini dogmati opponunt, resutat ideta Nilanius Uere. s. p. W.serm CO strantur etiam de hac Iustini doctrina Calovius in e-fus mari . cap. a ρα L Bullus in defens. Ad Nisan.FELa. e. . & sin. . e. a. Gardinerus inspotum fidei erub
lica circa Trinitatem se l. a. e. t. it. F. r. ad Sandium p. tio. Scin epist. valedictoria a Moeriumstet. V. Thomassinus dogmat. ιMol. Tom. III. in . a. c. M.
III. Iustinum & alios Christianos illius aevi divianitatem Christi creditu necessariam non agnovisse, ideo que etiam cum illis, qui Christum pro mero homine habuerunt, communionem habuisse ex Iustini dialogo cum Tryphone ρ. av. probare conantur Remonstrantes in responsione ad specimen calumniaris Tom. II oper. Est sopir para. a. an. Verum istum Iustini locum adversus
Episcopium & Remonstrantes prolixe vindicat Bullus in Cc 3 Iud
289쪽
judacio Ecelsia catholica trium striorum seculorum de ne cessitate credendi veram Christi H instatem c. p. p. ros. Nρρυ. de in Vpendice p. in . re si . Iv. Iustinus in apologia, quae secunda diei solet, etiam ante Christi tempora Christianos fuisse dicit, nempe eos, qui μετα λογου seu ratione vixerunt, atque his etiam Socratem, Heraclitum, aliosque gentiles his similes annumerat. Christu in enim Primogenitam Dei esse dicit,& hunc λόγον seu rationem esse, cujus univem sum genus humanum particeps esse asserit. Unde Cu cellaeus in quaternione dissertationum Ant Marsanarum dissert. s. de necessitate cognitionis Christi ad salutem Iustini auroritate probare satagit, in veteri Ecclesia notitiam Christi ad salutem creditu necessariam agnitam non fuisse. Verum hoc inter naevos & errores Iustini referendum est, quod gentiles, qui cum ratione vixerunt, Christianorum nomine dignos, eosque sine fide in Christum salvari posse, censuit, etsi ex revelatione Virgini AR senburgicae facta Iustinum defendere temere conetur Peters ius m nube ιesium libr. a. p. I . Rectius Iustin, allertionem animadversione dignam censuit exercit. Nadυ. Baronium p. . celeberrimus Casaubonus, cui eo nomine succensent Lanslelius in dispunctiione calumnia inim C subom ρ. ss. & Nathiis Alexander iusseri. fistem. Prolixus quoque est in excusanda & defendenda Iustini sententia Hallaixius de vitri Pinnιρ.ns. Et hi quidem Iustinum sic explicant, quqsi non omni Christi notitia ,& fide gentiles illos destitutos fuisse putaveri sed per λόγον Graistum tanquam λόγον υ πο πικει intellexerit, siquidem etiam inopologia, quae prima dicitur, Christum ex parte a t
290쪽
DE DOCTRINA IusTINI MARTYRIS. aer
Socrate agnitum affirmat. Verum Montacutius naualecTexere. r. sct. I. ut & in sinaniat. ad omines ecclesias. R. λαδειρον. negat apud Justinum per eos, qui ασα Λογου Vivunt, credentes in Christum intelligi, & allerit, quod potius Justinus Martyr de hujusmodi hominibus tantum locutus fuerit, qui fine fide in Christum solum naturae ductum sequuntur, &hos Christianos fuisse, ac ad salutem pervenire potuisse existimaverit. Excusat tamen be tum Martyrem, quod ista scripserit adhuc Neophytus, &postea rectius senserit, cum majores in religione & Scripturarum intelligentia profectus secisset. Recenset post
ea & ali ς Veceres pariter ac recentiores e Pontificiis, formatis, ac Remonstrantibus, qui Iustini exemplo gentiles absque Cliristi notitia salvatos docuerunt. E jusdem sententiae Lutherum quoque arguit Pareus in ire
re rasiano R. Gy. ubi ostendit, Lutheri verba a Z inglii sententia multum distare. Cum autem multi ex Pon tificiis salutem gentilibus sine fide iii Christum promit tant , mirum est, quod Ros eidus Iesulta hanc doctrinam Sacramentariorum blasphemiam appellat. Conferri do hoc justini loco etiam poterunt Vomus histor. Pelag. BD. s. pari. R. th. II. Cave hsor. hier. p. 3I. D. Hulsemannus in harmonia Pauli Jacobi thes 3r.
p. 36 Chemnitius exam. Conci . Trident. pari. δ. p. Ion
Id interim certum est, Socratem & Heraclitum & alios hujusmodi gentiles, si vel maxime juxta sanae rationis ductum vitam suam duxissent, pro Christianis non habendos, neque cum Abrahamo Patriarcha, & Elia Propheta aliisque Dei servis in una classe collocandos esse, quicquid justino Martyri in apologia sua secunda videatura