Platonis Dialogi secundum Thrasylli tetralogias dispositi ex recognitione Caroli Friderici Hermanni

241쪽

56 ἐπιγράμμπια - τάφου ει του δηλουσι, πάνυ, μενῶς ηνεγκ/τῆν του Πλάτωνος συνουσίαν εἰσὶ δε τα ἐπιγράμματα τάδε ἐνθαδ απορρηξας ψυχην βαρυδαίμονα κεῖμαι

. . τηνδε - την στηλην παραμείβεο, μητε με χαίρειν εἰπών, μη οστις, μη τινος εἰρόμενος. μέρος δὲ του διδασκαλείου τεμενος νωνι ταῖς Μουσαις Πλάτων τουτω δ' εφοίτησαν Ου μόνον ἄνδρες, αλλα καὶ γυναῖ- σας, Λεξιθέα τε η ἐκ Φλιοῶντος καὶ Ααωσθένεια η ἐξ Ἀρκαδίας. V, θεῖος - χ' ω ειρηται πολλάκις, ουτος ο ἀνηρ, καὶ πολλῶν των ἐν τω βίω γένετο ευρετης, ονομάτων γα καὶ πραγ- μάπων καὶ εἴδους καὶ συγγραφῆς. --των, --ποιότηνὶ - τος ουδε γαρ προ τουτου ἐγινώσκετο, νομα ἀμέλει ἐν Θεαι--φ φησὶ προς Θεόδωρον ποιων τον Σωκράτην διαλεγομενον. καὶ λέγοντα βήσσως με πιυν το της ποιοτη - ξένον-δοξε ν

- τὸν Π -- --υθέντες ηροντο αὐτόν , τι δέοι ποιεῖν. όM M*σιν - ονειδίζει μῖν ο θεος - απείροις γεωμετρίας .sdειξε γα μη ἰδιωτικῶς το διπλάσιον ἐννοησαι, ἀλλ' ευρεῖν,

σην τινα ἀνάλογον καὶ - διπλασιάσαι ταυτη ' χευ--ωποιησαντων, παραυτίκα ἐπαυσαντο τά του λοιμου. ευρεν δε καὶ

242쪽

ευ- ἀμέλει Πυθαγόρας, καὶ οἷ προ αυτου παντες ἐκατον δραχμ α χρυσίου λαμβάνων την οἰκείαν μετεδίδου καπηλος μῶλλον λόγων τυγχάνων η φιλόσοφος' οθεν καὶ τον Τίμαιον ἐπτα αργυρίων νησάμενος ἀπο των Πυθαγορείων κατα μίμη- σι αυτ mx φε τον διάλογον βθεν κρὰ φέρεται τι επος τοι-

πολλῶν αργυρίων ὀλίγην ηλλάξαο μολπην, ἔνθεν αφορμηθεὶς τιμαιογραφεῖν πελειρεις. ε δὲ καὶ πολιτικά - γουν - τηβαδας κυκλοτερεῖς ἀναιγεωμέτρπις, ουπάν-- τω ματερ μέτρον χωριωνπόλοχωρ. τότερος τυγχανες κυκλο* ευρον δε καὶ το τρίτον τρο πολιτείας εἶδος το ξ υποθέσεως. Qua - καὶ φολογικὰ ευρεν, οἷοντο-ς ἰδέας εἶ α ἐντω παραδειγμα-ω, Οὐχ σακαναλλοι- αὐ- - οὐκ ἐγίνωσκον - εχ D αυται Πυθοδεας ουν ἔλεγεν αὐτας ἐμποι ακ εἶναι , καὶ Αριστοτέλης ο - αμνὰ τω

'--μα-- ων τυγχάνω ο γαρ τῶν Μουσω ἀριθμος ε λυτον πολλαπλασιαζόμενος ἀπογεννα τον Ἀρυθμόν οτιο αἱ Μουσαι πηρετίδες εἰσὶ του 'Aπολλωνος, ουδεὶς αντερεῖ. Ουτος δε ὁ τα ριθμος δυναμοδύναμις λέγεται , ῶς αν του γαριθμου πρώτου οντος, δια το εχειν αυτον αρχην καὶ μέσην καὶ τελευτην, πολλαπλασιαζομένου καὶ ωτογεννῶντος τονθ - τρια- κις γαρ τρια-- και Οὐεννέα τον πὐαριθμόν. ἔστιν δε καὶ των μετα τον βίον αυτου το θεῖον αυτου καταμαλιν γυνηγουν τις απηλθεν χρησομένη, εἰ δει την στηλην αὐτos συντῆαι πινν τοις αγάλμασι των θεῶμ' ἔχρησεν ὁ ο θεος τάδε

243쪽

i εὐδρήης τίουσα, χάρις δέ σ αμείψεται ἐσθλη , εὐμακάρων, οIσί περ ανηρ ἐνάριθμος ἐκεῖνος. αλλος ὁ χρησμος ἐδόθη, ς δυο παῖδες εχ μησονται, πολλο νος μεν σκλταιός, Ἀρίστωνος ὁ Πλάτων' ων Ο μεν ιατρος εσται σωμάτων ο δε φυχῶν' καὶ θηναῖοι δε την γενεθλιακην αυτολημέραν επιτελουντες ἐπάδοντες φάσκουσιν υιατι τωδε Πλάτωνα θεοὶ δόσαν ανθρώποισιν.ορα δὲ καὶ την περοχην ην ἔσχεν προς Πυθαγόραν ' ουτος μεν γαρ απῆλθεν εἰς Περσίδα, την των μάγων φεληθήναι θέλων σοφαιν οἱ δὲ μάγοι δια τον Πλάτωνα Αθηναζε παρπένοντ'

Ἀνεα αυτου μειέχειν φιλοσοφίας γλιχόμενοι. VII. πειδη την στορίαν του Πλατωνος μεμαθηκαμεν, φερε και το εἶδος της -του φιλοσοφίας διηγησώμεθα πολλαὶ

244쪽

καὶ νέμους, μηδαμου του νουν αἰτιωμενος πάλινὰ ἐκείνων λεγόντων,-ς υλη ἐστιν τα στοι χεια ἔδειξεν αυτός, οτι ουδὲ συλλαβῶν λόγον ἐπέχουσι ' φησὶ γαμοτι τοῖς μεν, στοιχείοις ἔοι κεν φανείδεος λη ταῖς δε συλλαβαῖς το αποιον σῶμα, ταῖς δελέξεσι τα δ στοιχεῖα, στε Ουδε συλλαβῶν λόγον ἐπέχουσι. -ὶ τουτων αρα περαίρειὰ Πλάτων, καί εστ των μεν πρώτων αποδεικτικώτερος των δὲ δευτερων ἐνθεαστισιώτερος καὶ των Πυθαγορείων πώνατο μὲν το δι αριθμῶν σημαίνειν τὰ πράγματα αμέλει ἐν τω Τιμαίω χρησατο τουτωτω τρόπω ' περρο ρε δε - αυτους τω σαφεστέρω ἄμα καὶ ἀποδεικτικωτέρω , ἐναυτω γαρ τω Τιμαίω φαίνεται σαφεστερον και ἀποδεικτικώτερον δεικνυς δι' αριθμῶν τὰ πράγματα την Παρμενίδου συπερηρ φιλοσοφία τω ἐκεῖνον με λέγειν ἀπην εἶναι των ὐντων τλον, τουτον δὲ δεῖ αι ως ου ἔστι τουτο, ἀλλα πρωτου--- ἔστι το επι εἰ γάρ το νην, πάντα ἔμιλλε του οντος -

245쪽

ix Tων ἀὲ - ουν προ αυτου φιλοσόφων, πρωτεῖα δια πιυς η ειρημένους λόγους ' περη- δε καὶ τους - αυ-

τον απαντας. τω-Στωικῶν κρείττων ἐφανη δια το ἐκεινους μεν παντα τα οντα σώματα λέγειν, τοὐτον δε δεῆαι,-ς εἰσὶ καὶασωματα τινα ἔδει4εν γαρ την φυχην ἀσώματον Ουσαπι εἰδεασώματός ἐστι, καὶ οἱ προ αυτης αγγελοιήσωματο ἔσονται, καὶ

καὶ τους πικουρείους δε υπερέβαλεν ουτοι γαρ λεγον προνοητα εἶναι τα τηδε καὶ μέχρι των Ουρανίων σωμάτων προέρχεσθαι την προνοιαν του δημιουργου πράγματα γάρ φασιν ἔχειν μελλεν καὶ πόνους υπομενειν, εἰ και τούτων προυνοειτο.

ἔδειξεν ὁ ο Πλάτων,-ς καὶ τα τῆδε προνοίας στίν, και ἐξέφυγε

μεν τατε των προτερων α πα καὶ τα τῶν δευτέρων εῖλετ δε

τα ἐν αμφοτέροις ληθῆ τοις γαρ προτεροις, τοι Στωικοῖς λέγω, σώματα λέγουσι πάντα τα ὁντα επεται ατωτον, ἁ μοχλείας καὶ αφῆς οἰημιουργὸς δεησεται, εἰ μέλλοι τὶτ δε διοι- κειν ' η γαρ των σωμάτων πεισις δια χλείας γίνεται, τανήλλο σῶμα ἡ τ ποιουν εἰς--ἀ ωὐτο ουν ἐπόμενον ἄτοπον αυτοῖς

καὶ τῶν Περιπατηρικων ἔσχεν τι πλέον τουτων γὰρ οἰομεν- την πάντων αρχην εἶναι τον νοῶν, ἔδειξενως προ του νου ἔστι

246쪽

φιλοσοφίαν τω ἐκείνην ἀκαταληψιαν πρεσβεύειν, δεῖξαι δε τos-τον, ς εἰσὶν ἐπιστημνικαὶ καταληφεις τινές λεγουσι δέ τινες συνωθουντες τον Πλάτωνα εἰς Ους ἐφεκτικους τε καὶ τους νέους Ἀκαδημαῖκούς, ως καὶ αυτολακαταληψίαν εἰσάγοντος, καὶ κατασκευάζουσι τoει ἐκ των εἰρημένων αυτω ἐν τοι συγγράμμασιν αυτos ' λέγει τοίνυν φασιν, ἐπιρρηματά τινα αμφίβολα τε καὶ διστατικὰ περι πραγμάτων διαλεγόμενος , οἷόν ἐστιτο εἰκος καὶ το ἴσως καὶ τά ἀς Ουαι τουτο Ουκ ἐπιστη- μονός ἐστιν, ἀλλά τινος μη καταλαβόντος την κριβη γνῶσιν. προς τούτουρῆ φαμεν, ταυτά φησιν οἷον προσδιοριζόμενος,

οπερ υ ποιουσιν οἱ ἐφεκτικοί οὐτε γαρ κριβῶς διαλέγονταιουτε προσδιωρίζονται, εἴπερ πάντωνάκαταληψίαν λέγουσι. δεύτερον λόγον λέγουσιν ὁτι εξῶν τα εναντία περι ων αυτῶν κατασκευάζει, δῆλος ἐστιν ἀκαταληψίαν πρεσβευωπι οἷον περὶ φιλίας - --σιδι διαλεγόμενος τἀναι--καὶ λέγουσιν, ου - ο τοα ἐπιστημην εἷναι, --είν πασαν ἀπόδοσιν της ἐπιστημης καὶ ο -- ἀνεω εὐ- ἐν Θεα τοντφ' πῶς ουν κατάληψιν φησομεν τὸν τοιοῶτον προσβρούειν; - ους ἐρωμεν ου ο Πλάτων -κ ο τα αγρά- γρο --

247쪽

μένου ντιλαμβάνονται, υκ ἴσασι δε την Ουσίαν αυτην, καθ' αυτανουσαι. οἷον η'φις διακρινομένη με υπὸ λευκου αισθάνεται, τί ἔστι λευκόν, καθ' αυτην οwκ οἶδεν, αλλα συμπλεκομένη τη φαντασία διαγινώσκει σπερ καὶ η δόξα ου οἶδεν

καθ' αυτην υσα περ ἶδεν μετα της διανοίας παλιν ταν εἴπη ῖτι η ψυχη- νοεῖ συνουσα τω κακῶ τουτω, Ου περὶ παν- των ωλανθρώπων λεγει, τοίτο, αλλα περὶ των ε λως ζωντων 'εκεῖνοι γαρ λαι ηττωμένην χουσι την ψυχην πο ου σωματος, ους και σπαρτικους αλλαχ0φονομάζει δίκην φυτῶν αποβλαστα- νοντας ' ι δε καθαροι καὶ π αυτ Ἀλλαχ0λουρανοπολιται λεγόμενοι, υτοι ν00ῶσιν πεμπτος λόγος στιν ουτος αυτός

ουὁεν οἶδα, λ προς την των θεῶν γνῶσιν την ἰδίαν παραβαλλει γνῶσιν κείνη γαρ αλλ' εστ παρα την μετεραν. μνη γαρψιλη γνῶσις ψημετέρα, Ἀλτου θε0λεμπρακτος κακείνη μεναπλη πιβολη γινώσκει, ημεῖς ὁὲ ὁ αιτίων και προτάσεων πάλιν Οὐουδένα διδάσκω λέγει ἀντὶ τολουθεν ἐντίθημι τα δόγματα - γαρ ἀγράφω ῶσπερ ψναι γραμματείω εἰκαζει τημ υχην, ως ἐγγράψαι αὐτη μη χουση τα πράγματα αλ ως αν εις φως

αγων και μόνον αναμιμνησκων νακαθαίρει δίκην τῶν ἐκματτόντων τα λημα τα ἐπιπροσθούσας τοις φθαλμοῖς. μελει,ώς ἀλλαχου λέγει. ἐρωτωμενός εστιν ο συμπεραίνων δια et nieto δοκεῖ αυτω δίδωσιν. XI. Ot 'δε - διαπορειν οδός εστ προς το καταλαβεῖν, παντὶ δηλοπι και αλλως ειρηκὼς ουδενάἶδα προσέθηκενῖτι πληνολίγου τινὸς και τοὐτο του λαμβάνειν θον κα διδονα αντὶ του διαλέγεσθαι οἶδεν ἄρα την διαλεκτικην λέγει δε παλιν ειδέναι ἀλλαχου τα ἐρωτικά, σπερ εν ἄλλοις την μαιείαν και διατουτων τῶν τριῶν φαίνεται ν τῶ Φαίδρω νυμνῶν το θεῖον, αγαθον αυτ λεγων και καλον και σοφον. σπερ γαρ η ιαλεκτικη διὰ πασῶν τῶν ἐπιστγὶμῶν πεφοίτηκεν, καὶ πάντα του αγα-

θονορέγεται δια τοίτο ουν ἀναλογεῖν φη κεῖτy ὁιαλεκτικῆτἀγαθόν, τη ὁ ἐρωτικὶ το καλόπι τῶν γαρ καλῶν ἐρῶμεμ τηδὲ μαιευτικη το σοφόν. σπερ γαρ του σοφοῖ ἔργον το τα εν βα- θει κρυπτόμενα της ψυχης εἰς φῶς ἄγειν και τας δῖνας αυτης

248쪽

δίον ἐκφέρειν. - ουν -τως τους ἐκείνου λόγους λεγράψω φέρε δὲ καὶ αυ- καθ' αυτο δείξομεν, - οὐκ η. da m ταμες ὁ Πλάτων. πῶς γαρ ἔχει ἁναι τοιουτος ὁ εἰ κως καὶ ἀτωνσώμενος, ω, δὲ καυχησεται φυγεῖν την της διαιρέσεως μέθοδον καὶ πάλιν - Σωέράτην ἐν Γοργψπισφέρει λεγοντα

- πέρας καὶ τ απειρον, καὶ μω πι/το τον νοτον κοσμον. μετα τουτο τους- σαρ σμίους θεους μετα ταυτα τους ἐγκωσμίους μετα ταμ αγγέλων γένη , εἶτα των ανθρώπω ψυχάς, καὶ ουτως - των αλόγων ζώων καὶ ἐφεξης την νυτικην φυ- χην, καὶ ουτως το σῶμα το ενυλον καὶ α6λον καὶ θνητον καὶἀ,άνατο. καὶ ἔνυλον εἶδος καὶ τελευταῖον την Γλ . XIII. με δε του Πλατωνος την ἱστορίαν μεμαθηκαμεν καὶ το εἶδος της--οὐ φιλοσοφίας, φέρε καὶ τρίτου κεφαλαίου ἀπαρξόμεθα καὶ διαλεχθῶμεν περὶ των συγγραμμάτων αυτού. πρῶτον ἐπιλυσώμεθα την απορίαν την φερομένην δια τοσυγγραφῆς αξιῶσαι τα οἰκεια δογματα αυτος γαρ φησιν ν Φαίδρω διαβάλλει τους συγγραφομένους δια το αφυχα οντα τὰ συγγραμματα μη δυνασθαι λόγον δουναι προ τον απορουντα, ἄτε δη τααυτο φθεγγόμενα καὶ μη δυνάμενα πορίαν φερομεν. viri; αυτῶν ἐπι λυσασθαι, οὐδει - ν, φησί, συγγράφειν,

249쪽

ουσιῶν Πλάτωνος. - ου καν τουτωδείξη την προς το θεῖον φιλίαν ἐσπουδασεν αυτ μιμησασθαι οἱ γαρ φίλοι μιμεῖύθαι

επιπους σπουδαζουσι.

XIV. Καὶ ταυτα μεν περὶ τουτων ἄξιον ὁ ἐστὶ νηησαι, δια τί διαλογικ χαρακτηρι χρησατο ' αλλα πρὶν η τουτου την αἰτίος μάθωμεν, εἴπωμεν, τί ἐστι διαλογος διαλογος τοίνυν ἐστὶ λόγος ανὲ μέτρου ἐρ-ησεως καὶ ἀποκρίσεως ποικίλων προσώπων συγκείμενος μετὰ τῆς προσηκουσης αυτοις ηθοποιῖ 'το δ ανευ μέτρου προσκειται δια τον κωμικον καὶ τραγικον λόγον εμμε τρον οντα ' σύγκειται γα και αὐτος ελερωτησεως καὶ ἀσωκρίσεως ποικίλων προσωπων μετὰ της δεουσης θ ποιως. αξιον δ εστὶ ζητησαι, δια τι, αλλαχos,oω Πλάτωνος διαβάλλοντος α ποικίλα τῶν πραγμάτων - ἀμέλει, την αυλητικην διαβάλλε ώς ποικίλοις καὶ πολυτρητοις ὀργάνοις χρωμ ν , Me την κιθαριστικην ως διαφόροις χορδαῖς, καὶ τη μ' - - διάφορο ν των αἰρούω πων, ομοίως δὲ καὶ - γα. - ταὐτὰ ουν δι--λ ο διαβάλλω διὰ τί αυτος ἐκ κοιροκίμω - σαπων συγκειμένου του διαλόγου κέχρηται, -

το ποικίλον τῶν προσωπων τῶν παρα κωμωδοῖς κάὶ τραγωοῖς ΟΠ ἐστι το παρὰ Πλάτωνι ἐν ἐκείνοις γαρ αγαθῶν, - κακῶν οντων προσώπων ἐπὶ ταυτο μένειν συμβαίνει τα πρόσωπα, δελά- - δέ, εἰ καὶ εστι τουτο ευρεῖν, ἀγαθῶ λέγω καὶ κωμιπρόσωπα, cirum in ἰωνῶμεφόμενα τα κακα τῶ των ἀνα-νος- διδασκομνα καὶ ο ιθαιρόμενα καὶ της - οι--μ χώρουντα παντ- ωστε αλλο ἐστὶ, παρ ἐκείνοις -- ω - ἄλλο τοπα---φ -καρα- λαι----τέ-σην.

250쪽

σαι φθέγγεται γαρ καστος ο α την οἰκείαν φυσιν μειου- μενος ουν τα θεῖ δημιουργηρατα τον κόσμον λέγω. καὶ τοὐτο ἐποίησεν ουν δια τουτο η ἐπειδὐ κόσμος διάλογος στι. ωσπερ γαρ ἐν τω κόσμω εἰσὶ φυσεις τινες μεν υπέρτεραι, τινες δὲ καταδεέστεραι, καὶ ἐμμένουσα η υχη ποτε μεν τοις υπερτέροις συντίθεται, ποτε δε τοις ποδεεστέροις, ουτως καὶ ἐν τω διαλόγω ἐστὶ πρόσωπά τινα μεν λέγχοντα , τινὰ δε ἐλεγχόμενα, και η υχη μῶν οἰον δικαστης τις ουσα ποτε μεν τοις ελέγχουσιν ἐκδίδωσιν εαυτην ποτε δε τοις ελεγχομένοις. η ἐπει- ῶς αυτος λέγει Ο Πλάτωω ο λόγος ζώφ αναλογεῖ, ουκουν κα τω καλλίστω των ζώων ο κάλλιστος λόγος αναλογησει καλλιστον δε ζῶόν εστιν ο κόσμος, τουτω δε αναλογειὰ διάλογος, γανωτέρω εἰρηκαμεν ' ὁ διάλογος ἄρα κάλλιστός εστι λόγος τέταρτος λόγος ἐστὶ τοιουτος ' ἐπει β ημετέρα ψυχη νμιμησε χαίρει,

προέρχεται, οὐτως ὶ ο διάλογος ἐκ προσώπων ἐρ--έν- κοὰαποκρινομένων' - ου δίκην της διαλεκτικης ναγκαζούσης την φυχην τας ἀδινας, ας ἐν αυτὴ ἔχει, των πραγμάτων ἐκφά- PLATO VI. 14