Platonis Dialogi secundum Thrasylli tetralogias dispositi ex recognitione Caroli Friderici Hermanni

251쪽

ναι - ου γαρ ἀγράφω γραμματεδε ἔοικεν ἡ φυχη κατ αυτόν συγκοπατίθεσθαι τοις λεγομένοις, τουτου χάριν τοιουτότράπω

-- ἐστὶ τὰ συνιστωντα ἔκαστο τω Πλάτωνος διαλόγων. ἐ- τοίνυν μεμαθηριαμεν, - ο διάλογος κόσμος ἐστὶ καὶ ὁ κοσμος διάλογος οσα ἐστὶ τὰ συνιστῶντα τον κόσμον, τοσαυτα καὶ τους διαλογους υρησομεν. εἰσὶ τοίνυν ἐν τῶ ολω κόσμω λ η, εἶδος σις' το εἶδος ἐνθεῖσα τῆ λη, φυχη, νους καὶ θεότης' ἐν δε - διαλόγω μναλογεῖ μεν τῆ λη τα πρωωπα κα ο χρόνος και τοπος, ἐν φ τους διαλογους γραψεν ο Πλάτων, αλλὰ των μὲν προσώπων ε παντὶ διαλογ' ἔστιν εὐπορησαι, χρόνον δεκαὶ τόπον ουπιεν παντὶ δυνάμεθα λέγειν ωσπερ ἐν Μίνω καὶ Κλειτοφῶντι ' και τουτο εἰκοτως η γαρ κυρίως λη τὰ πρόσωπά ἐστιν, ουν χρόνος καὶ ο τόπος ' σπερ υν ἐν τοις γινομέavκανάγκη ἐστὶν υλην εἶναι καὶ ταυτης απουρος - ενος των αἰτίων ούσης - γένεται το γινόμων, χρόνος δὲ καὶ τωτος - - - ἄνευ λόγον ἐπέχει, λως προσωπ- αποντων - ἔμιν

ἐκ πολλῶ προσώπων ἐρωτώ-ων καὶ ἐρωτωμων σύγκειται ο

252쪽

υνα του πάθους του ἐλαῶαίου δόγματος - ανίσταται τυς οἰκειας αγνοίας σοφιστικη δ ἐστὶν αγνοια, πιαν αγνοη μέν τις,

ἐπιτηδεια χρωμ- προς- ελ. γραφην. - ἀταμὸν περὶ των προ- σως - - χρόνω δε του διαλόγους ἐξέωσαν - τετυχόντι, αλλ' ἐυ, πανηγύρεις ησαν καὶ ἐορ ἀ-- D τότε καθάπερ ομνοι ἄνυμμυα καὶ κηρύττων α τὸ συγγράμματα --του. εν γαρ ταῖς ορταῖς εἰώθαμεν πιυς, νους λέγειν αμέλει γουν ίμαιον μὰ τοις Βενδιδίοις - ωρτη δ αυτη τίς ἐστι

της Αρτεμιδος ω Πειραιεῖ Παρμενίδην δ εν τοις Πανο- ναίοις ἐξεδωκεν, καὶ αλλον εὐαλλη ορτη τοσαλα καὶ περὶ του χρόνου τοπον δε αλλοτε αλλον εἰσάγει τοι ἰδιοι διαλόγοις ζῶντος μεν γαρ Σωκράτους εν ταῖς Αθηναις εποιεῖτο σκη- ας των διαλογων θανόντος ὁ αυτολουκέτι εν θηναις διατ αναξίους γεῖσθαι θηναίους των οἰἡείων λόγων αμέλειγοὐν το μεν Συμπόσιον τη γαθωνος οἰκία ἐποιησατο, την Πολιτείαν δ εν ω Πειραιεῆ, τον ὁ Φαῖδρον ἐν τω Νυμφῶν ἱερω, τον δε ΙΠμαιον ουπιεν τινι μερικω τόπω, αλλ' ἐν πόλει, κἀμβον ἐυ αλλωτοπω. τοσαὐτα και δια τον τοπον. XVII. -τα με ουν αναλπουσιν υλτ τῶ δ εῖδειανα-

253쪽

πρῶτον, τίς ἐστι καὶ ποῖος ο εικτος κατα κρῆσιν λέγομεν οἰνον,

κατα- ίν ἐστι --α πλάθεσιν δέ, οταν μέρος μὲν του διαλόγου ἰσχνῶς πέφρασται, ιβρος ἀὁρῶς, καθάπερ ἐν τω μέ γέ ποι,ῖ τα με γαρ προηγουμενα του μύθου ἰσχνῶς πέφρα- στοα- τω μυθω αδρῶς δια την αἰτιαν την εἰρημένην προσεχῶς οτι Φθεολογικα αδρῶς, τα δὲ λογικα ἰσχνῶς φράζει

αμφοῖν συνήργνόμενος δίχα ειδιαιμιται ἔκαστος ο γαρ φηγυιαι ἡ οεο μέν ἐστι θεωρτικός, ὁ δὲ πολιπικός, καὶ τ- γροικου- μέν ἐστιν --muαός. γυμναστικός κέχρ=r- δὲ τ μει ἀφηγηματικ θεωρη-κφ ἐν τοῖς θεολογικοῖς, β δὲἈφηγηματικω πολιτικω ἐν ταῖς πολιπείαις δε ψυχὴ ἀναλογουσιν αἰαποδείξεις τὰς γαρ αποδείξεις αυτη προ- βάλίεται - δε νω το πρόβλημα, περὶ ο αἱ ἀποδείξεις δίκην

περιφερείας προβαλλονται. καὶ εἰκοτως ω νω το προβλημα ἔοικεν ' σπερ γαρ αμερης ἐστιν ὁ νους καὶ δίκην κέντρου νοει- ται περὶ δε τον νουν ἐστὶ τα διανοητικα δίκην περιφερείας περὶ το κέντρον νελιττομένης , ουτως καὶ τ πρόβλημα ἐστι, περὶ δὲ τουτο δίκην περιφερείας αἱ αποδείξεις ανελίττονται, θηράσαι βουλόμεναι το προβληθεν τωδ' ἀγαθόν. καὶ ουτως μεν εἴρηται ἔστι δὲ καὶ αλλως δεῖζαι, πῶς τοις ἐν τω κόσμω αναλο- γοῆσι τα συμπληροῶντα τον διαλογον ' γαμοντων αἰτιῶν ἐHεκάστου των γινομένων πραγματος, λικου, εἰδικοῶ, 0ιητικο Γ, τελικω, παραδειγματικοῖ, οργανικου ταμεν υλικω αναλογουσι τὰ πρόσωπα καὶ ο χρόνος καὶ ο τόπος, τὐδε εἰδικω ο χαρακτηρ,

254쪽

προσώπων η απο πραγμάτων καὶ απο προσώπων η τελειουν- των η τελειουμένων η χρείαν τινα αποπληρ ντωπι τελειουν- των - ἐπὶ του Παρμενίδου καὶπιμαίου ποιησεν, τελειουμένων δε ως ἐπὶ του λκιβιάδου καὶ Φαίδρου καὶ των τοιούτων χρείαν δέ τινα αποπληρούντων,-ς επὶ του Κρίτωνος εἰ δεαπο πραγματων ποιοῖτο τας ἐπιγραφάς, πο γινομένων ποιεῖται, ως ἐπι της Ἀπολογίας, αυτ η γαρ των γινομένων ἐστιν, ἐαστο ζητουμένων, ώς ἐπὶ του Σοφιστos,4 ἀπντου . .

XIX. Ἐβδομον ἐπὶ τοι εἰρημένοις προκείσθω μιν εἰς ζητησιν κεφάλαιον το μαθειν, πόbε δει τας διαιρεσεις των τιμημάτων ἐκάστου διαλόγου ευρειν τριῶν τοίνυν οντων εκά φδιαλογ', ω ρέας καὶ προσώπων, διαλεκτικῆς συλλογμνῶν, ὀνειγμάτων, - - της 'το ς καὶ τῶν προσωπων δει ποιεῖσθαι τας διαιρέσεις, α, ε τι-ς ποιουσι, το Γοργίαν διαιροῶντες εἰς τους προς Γοργίαν - Πῶλον και Καλ- ιαμ λόγους, - ι τουτων δει ποιεῖ-αι πολλάκις γαρ περ μπράγματα κατασκευάζων μέρος - καα ισκε - ελθε νέμειν

του -- πράγματος ω πόο ς λέγει συλλογισμους ώς--ἰνεύ- εἰς ἔνα συλλογισμον τα τῆς δείξεως ἀλλ' ἐκ τῶν δορομάτων δεῖ τας διώ-ωεις - σθαι. m. ' Adicis hαὶ τοῖς εἰρημένοις κεφαλοαμ δει ζητησαι, ποῖ -πάπει ὁ τρόπος συν-σία των ἐν ρο διαλόγω προγογώ:πων ἰστέον τοίνυν, ὁτι την συνουσίαν ποιεῖ- η δια των προσώπων αυτῶν, νοτα εισαγάγη αυτον τον Σωκράτη ' η' αλ- λον τινα διαλεγομενον δι αυτου, φδι ετέρων τινῶν ακου- σαντων εὐπροσώπων, ς ὁταν εἰσαγάγη τινα περὶ πράγματα διαλεγομενον. ηκουσε Σωκράτους η δια ἄλλων ἐκ τουτων τῶν σκουσα ντων πο Σωκράτους μαθόντων η δι' ἄλλων ἐκ τῶν δευτέρων κουσαντων, ς μέχρι τουτων την πρόοδον τῶν ακουσάντων γίνεσθαι μηκέτι δε περαιτέρω προβηναι καν τουτω

ο παλιν την τω οντων ταζιν μιμουμενος φαινεται. ου προεισο

255쪽

τῶν --, κα τε α - τα διανοηφα των,-- τοῖς αἰ- σθη-ῖς ἀναλογουσιν οἱ δεύτεροιώκουσαντες. XXI. Ἐννατον ἐπὶ τοις εἰρημένοις δεῖ ζητησαι κεφάλαιον,

ἐν ποσων κανόνων δεῖ θηρῶν τον κάστου διαλόγου σκοπόν. Vεία γαρ εστι τουτον ζητεῖν, ἐπειδη- αυτος λεγε ε Φαίδρω ω παῖ, μία τίς ἐστιν δος τοι μέλλουσι καλῶς βουλεύεσθαι, εἰδέναι, περι υ αν η βουλη ἐπειδη του παντος αμαρτάνειναναγκη ' πῶς ουν αυτοὐ τοὐτο λέγοντος παραιτησόμεθα ἐπὶ τωναυτου συγγραμμάτων τ εἰδέναι, περὶ τίνος εκαστα διαλέγεται; ἔτι ὁ α μῆλλον το χρησιμον της τοιαυτης ζητησεως μάθοιμεν, εἰ τη διπλη των επιγραφῶν των πλείστων διαλόγων προσέχοι-

ρον. καστος γαρ σχεδον διπλην ἔχει την επιγραφήν, οἷον αἰ-δων η περ ψυχης, καὶ Φαιδρος η περὶ κάλλους, καὶ οἱ ἄλλοιουτως ἄδηλον ουν ἐστι, περὶ ποίου ἄρα των εγκειμένων τῆ ἐπιγραφα διαλέγεται - αρα ἀχρείως - μεν τουτο - ἀπά- ιον ὁ α τοίνυν κεφαλαίων τουτον θηράσαι δυνατόν ἐκ του ἔνος καὶ του πλήθους,του-θόλου καὶ μερικου, ἐκ τουω- καὶ νώροπις, ἐκ τωχλοσχερους καὶ βεβαί- ἐκ του κρείτ

τονος καὶ χείρονος εκ ου συμφωνου και ἀσυμφωνου, ἐκ του

ἐμινὰ λέγωω, - ο διάλογος - ἔοικεν καὶ ὁ λόγου; πῶς γὰρ λόγος ἄριστα γεγραμμένος ζωὸοῦνδονεῖ . εἰ ουν οἰώ λογος ζωήαναλογει, το δὲ ζῶον υ τέλος ἔχει το παθόν, - στου

χάριν καὶ γέγονεν, κα ὶνὸιαλογος αρα, ο Ἀ ἔχειν δεος,

τουτ' ἐστὶν ἔνι σκοπόν ὁθεν - ἄπο α ν του λέγωντας τρεῖς ἁναι τοῖς σκοπους του Φαωωνος, περὶ θανασίας τυχης, καὶ περ ευθανασίας, καὶ περι φιλοσόφου βίου κακῶς ουν ως

256쪽

sκur Wη με καθολικωτέρα, η δε μερικωτέρα εἰ -ν ἔτεραι - , ου αποδεξόμεθα, ῖνα μη πολλους σκοπους αἱρησωμψα καὶ δια τοὐτ εμπέσωμεν εἰς τα ἄτοπα του πρώτου κα-νος ' εἰ δε μία καὶ η αὐτη στι, μάτην εῖληπται η τερα ς αδολεσχία '

εἰ δε Ἐτέρα καθολικωτερα αἱρετέα η καθολικη. XXV. Ἐκ δε του λου καὶ μέρους, ἴνα μη των ἐ τινι βραχεῖ μέρει του διαλόγου εἰρημένων ποιησώμεθα τον σκοπόν, αλλ' εκ των εὐίλω διδασκομένων ' o ουν διαβαλλομεν ους λέγοντας τον Φαῖδρον περ ρ ορικης σκοπον ἔχειν ἐπ λίγον γα περ αυτης ἐκεῖσε διαλέγεται- ἐν λω γαρ τω διαλόγω περὶ του δια παντος κάλλους λαμβάνει δει ουν περ ἐκείνου εἶναι λέγειν τον σκοπόν. και τους λέγοντας αυ ἐν τῆ ργία σκοπον ἔχειν τον Πλάτωνα διαλεχθηναι περὶ του ει αμεινον ἀδικειν

257쪽

του μέρους ἐκ δὲ τορολοσχερους - βεβαιο- τον βέβαιον σκοπον ψωμεθα μἄλλον του ολοσχερους - πόρρω πάλι, οὐ κἀντα- οὐκ ἀποδει-- του λέγοντας τον--ῶν. - οὐ φαίου περὶ φυσιολογίας - - ουτος γαρ ὀλοσχερος κα ὶ ο ορον καὶ γαρ κάνο εριστοτέλης περὶ φυσι λογίας - - κω μοι πολλοι,--αδηλον περὶ ποίας φυσιολογέας - λόγον ποιεῖται, ἀγε τουτωμόν-προσσχωμεν τω

σκοπῶ καὶ - ἐπιγραφὴ του διαλόγου δεῖ ουν βεβαιότερον κινουμενους λεγειν οτι περὶ τῆς κατὰ Πλάτωνα φυσιολογίοις ἐστὶν σκοπός, κώ τίς ἐστιν η κατα Πλάτωνα φυσιολογία, καὶ μηαπλῶς περὶ φυσιολογίας ἐκ δε του κρείττονος καὶ χείρονος, Δα

τον κρείττονα σκοπον αἱρησωμεθα ἀλλον του χείρονος Ου -καποδεχόμεθα του λεγοντας σκοπον χειν ν Γοργία, την εν

Πώλω καὶ Γοργία 'τορικην ἐλέγξαι αἰσχρον γαρ τουτ και σοφιστικόν Ἀλλα την αληθῆ ρ ορικην πρόκειται διδάζαι, δκρειττόν ἐστι και θαυμάσιον εἰ δε τις εἴποι και δια τί μέμνηται Πώλου και Γοργίου, εἰσάγων αυτους προσδιαλεγομένους και ἀνασκευάζων τὰ ωα κείνων λεγόμενα, συμεν ὀτ ῶσπερ η φυσις σκοπον εχει, 3ὶ λη το εἶδος ενθεῖναι, αλ ου την στέρησιν ἀφελειν, πεται δε ν του ειδους ἐνθέσει η της στερησεως ἄρσις, ουτως καὶ τοι λογοις τοις δεικνυουσι την ἀληθῆ

μορικην ἐπακολουθεῖ της ἐν Πώλω καὶ Γοργία ἐφορικης πἀνασκευη ἐκ του συμφώνου καὶ ἀσυμφώνου, - μῶλλον αλεώμεθα τον συμφωνουντα - λεγομένοις οὐ των μη συμ- πιανούντων τούτω δὲ χρώμενοι, κανονι ἄνασκευάσομεν τους 1έγοντας σκω- ερα- τον Γοργίαν τερ του - τον ορῶντος -υ ἀσύμφωνον γαρ καὶ απαδον τοῖς διδασκομένοις ἐκεῖτο γπαντάπασιν ἀλίοὐδ' ἐκ του κατά τινος δει λέγειν εἶν- τον σκωπον του διαλόγου -- γα τοιουτος ο κ Πλάτων, - λα- βάλλειν, ἐσθαι. -τως δ' -- μυάζομεν τους λέγοντας τον σκοπον -- τον δε ξένου περὶ οὐ διαφά - καὶ προφω-

μιλλο α προς --δί- ο γαρ ἐπιτάφιος, φάσι, δῶ τουτογεγραπια αττ', ἀντιγράφειν βουλομένω τεθοωκυδίδου ἐ-

258쪽

τον σκοπον ποιωμεθα ο γαρ σκοπος ἔνεκά του -κ ἔστιν, αλr- σεκα Οὐτως γοων κακως ποιουσιν οἱ τον Σοφιστην λέγοντες περὶ της διαιρετικης ἔχειν τον σκοπόν. καὶ γαρ ἐκεῖσε, μνητα αυτῆς ' μελε φησὶν ἐκεῖ ως Ουδεν καυχήσεται φυγὼν τ τ της διαιρέσεως δυναμιπι ταύτην γαρ την διαίρεσιν καὶ δόσιν εἶναι τοι ανθρώποις φησὶν κ θεῶν δια Προμηθέως ' ἐπει-

δη ουν αυτ οργανον εστι τῆς ποδεικτικῆς, και των εις τον σκοπον συμβαλλομένων στω νεκα γαρ του θηράσαι τον σηκο- πον κεχρημεθα αυτη, καὶ οὐ δει εὐταύτης ποιεῖσθαι του σκοπον εὐτῆς λης οὐ δει ποιεῖσθαι, σπερ τινες ποιοῶσιν, τονυλκιβιάδην λέγοντες σκοπον ἔχειν περὶ τῆς Αλκιβιάδου φιλοτιμίας εκ τῆς λης λέγοντες τον σκοπον κακῶς ου γαρ δει-ει ποιεῖν δληρο δε λέγομεν των διαλόγων τα πρόσωπα οὐδε

γαρ δια το ἐλέγξαι την ἐν τῆ φυχ υλκιβιάδου φιλο-ιαν ο κοπος αὐτ ἐλι. - συνεμπισούμεθα τω - φ τω δευτέρου κανόνος ταμφοκον αντὶ,- καθόλου εἰοάγοντες αμεινον καθόλου λέγειν, τι περ ὶ τῆς ἐν ἐκάστη φυο φιλοτιμιας σκοπου ἔχει του ελέγξαι. ἔστι γαρ κάει ημῶν οἴ- ωλκιβι . δειος φιλοτιμία, ην δει ἐυθμίζειν καὶ κοσμεῖν ἐπὶ το βέλτιον Mὁν, . . tun λέγειν, ὁτι ο θεῖος Πλάτω, εἰς τοιαυτα κατώφερεν αυτόν, προς - ἐλέγχειν πάθη-- -- ἐπακολουθεῖ μώτοι κἄντως ο ἔλεγχος τοις λόγοις αυτου ἐκ τοσούτων συν μῖφημο- τον ἐκάμου διαρί- IV AA-- - κεφάλαιον ἔστω - - τάξιν των Πλά- .m'. μελπων - , τινὲς τοι νον ιρηκασι την τάξιν αυτῶν λαμβάνεσθαι ἐκ του χρόνου - ἐκ τῆς τετραλοίας καὶ του χρονοα διχως ' η ἐκ του χρόνου του Πλάτω- η ἐκ τοὐχρόνου - , προσώ- ω τῶ ἐν τοῖς διαλόγοις κῶ ι μὲν οὐ χρόνου του συγγραφέως πρῶτον λέγουσιν εἶ α τον--ρον,

ῶς αν ἐκεῖ, φαοί, ζητ ντος αυτου, εἰ δέοι συγγράφειν η πως εἶχεν, ἐκεῖ απορῶν εἰ δει συγγράφειν, αλλον προ αυτ γράψαι , και αλλως δ οτι ἐν ἐκειν κεχρφαι' διθυρα

259쪽

ήντων XXV. Φασὶν Ουν εν νέα εἶναι τετραλογίας, ώς ς εἶναι τους

τατος Πρόκλος πρῶτον με λέγων, πῶς του Νόμους μνευπορησας διορθώσασθαι δια το μη χειν χρόνον ζ i το πι- νόμων μετα τουτου αν εἶχεν γράψαι δεύτερον δ τι ἐν μεν τοῖς ἄλλοις διαλόγοις αυτο φησὶ τους πλαναφένους στέρας

απο τῶν δεξιῶν ἐπι τα αριστερα κινεισθαι, εὐαυτῶ ε τ ανα- παλιν - τῶν ριστερῶν επὶ τ δεξιά. κατα τετραλογίαν ελέγοντες ἐκδεδόσθαι τους διώλογους πρώτην φασὶ τετραλογίαν εἶναι τοὐμ φρονα καὶ την πολογίαν και τον Κρίτωνα καὶ - Φαίδων, καὶ πρῶτον μεν λέγουσι τοὐμ φρονα, - ἐν

260쪽

αὐτου κατα μίμησιν των τραγικῶν το των τετραλογιῶν εἶδος. ἐπιτηδευσαι αυτος γαρ διαβάλλων αυτους λέγει εἴδωλα εἰδω- λων γράφειν καὶ αλλιο εστι δεῖξαι, τι - μιμειτα αυτους' ἐκεινοι γαρ το τελευταῖον εἰληδονην καταντῶσιν, υτος ὁ ντω Φαίδωνι, τελευταιήοντι της πρωτης τετραλογίας , ου εἰς ηδ η' κ τηντησεν, αλλ' εἰς τελευτην του Σωκράτους - ἄρα καλῶς λέγουσιν εἰς τετραλογίας ἐκδεδόσθαι τους διαλογους αυ-xos. και ἄλλως ἄλλος ἐστὶ σκοπος εν ω υθωφρονι καὶ ἄλλος

τῆ Ἀπολογία - μιος ἐν τῆ ιτωνι καὶ ἄλλος ἐν τ*XXVI. Ἱνα δὲ την ληθῆ τάξιν μάθωμεν, εἴπωμεν πρῶτον, ποῖοί εἰώ- οι νόθοι καὶ τουτων τη. τάξιν μη γησωμεν. πάντω τοίνυν κοινῶς ομολπομι νόθους ἀναι-ον ει -- ἀτον Θημόδοκον καὶ 'πικυόνα - τον Ἐρυξίαν κι, τοὐςOέZovi, Ovς εἰς δε υσιππον ἀναφερουσιν ς ς εἶναι πάντα - τοαπινόμιον νοθευε ο θειος Πρόκλος δια τὰ εἰρημένας αἰτίας. ἐκβάλλει δὲ καὶ τὰς Πολιτείας δια το πολλους εἶναι λόγους καὶ μη διαλογικῶς γεγράφθαι, και τους ὀμους δὲ δια τοαυτά, κοὰ τὰς 'ει-τολάς ο εκβάλλει δια τλαπλουν -ς -

παπι, - κατα-πάνεσθαι β τους πάντας δμώω - ῶς προς- τι μένοις - ,-- καὶ δέκα της Πολιτας γίνονται οἰκ - διάλόγει ν τουτων δὲ πάντων - τάξιν μη πάνυ τι χέρησιμε--- αλλα καὶ περβαίνουσαν - μήκει - βο-x πίαν περτιθέμεθα, λέγομεν δὲ ὁ ο -- άμβλιχος ἐσω - σεν αυτος τοίνυν πάντας ις ιν διηρει διαλόγως, καὶ, των

ν - τον μὲν δαιον ἐπὶ πασι τοι φυσικοις, τον- 1Iα μενίδην τοις θεολογικοῖς τουτων δε ἄξιόν ἐστι την τάξιν γη-

σαι, διότι και τουτους ηξίωσαν πάντες πράττεσθαι πρῶτον τομνυν δει τον Ἀλκιβιάδην πράττειν, διότι εν αυτῶ γινώσκομεν ἐαυτους ἄξιον ' στι πριν η τα ἐξω γνῶναι εαυτους γνῶναι ' πῶς γαρ ἔχομεν ἐκεινα γνῶναι, αυτους ἀγνοοῶντες ἐ'σχατον θεῆει τον Φίληβον, πειδη ἐν αυτῶ περὶ του ἀγαθου διαλέγεται,

παντων ἐπέκεινά ἐστιν υκ ν και αυτον δε πάντων ἐπέκεινα καὶ τελευταῖον εἶναι τους δ εν μέσω ουτ δε τάττειν

πεντε ουσῶν τῆ τάξει κατα βάθει των ἀροτῶν, πιοικῶν,