Platonis Dialogi secundum Thrasylli tetralogias dispositi ex recognitione Caroli Friderici Hermanni

231쪽

I. U μεν Ἀριστοτελη αρχόμενος της λυτο θεολογίας φησίν παντες ανθρωποι εἰδέναι ορπονται φυσει, σημεῖον δε ἡ τῶν αισθησεων γάπησις πω δε της του Πλάτωνος φιλοσοφίας αρχόμενος φαίην αν τουτο μειζόνως, ὁτι πάντες ανθρωποι της Πλατωνος φιλοσοφίας ὀρέγονται, χρηστον παρ αυτῆς απαντες ρύσασθαι βουλόμενοι, και κάτοχοι τοῖς ταυτης νάμα

σιν εἶναι σπουδάζοντες, και τῶν Πλατωνικῶν ενθουσιασμῶν πληρεις αυτους καταστησαντες τέσσαρες δέ εἰσιν τοι παρ

α- εν τέτρασι διαλόγοις εἷς με ἐν φοι- δ εν υσιβοω Ἀρττει γειαροενος καὶ υποκρινόμενος το δημιοωργὸν προς- -ρανια δημηγορουντα περ της τῶν Ἀδε ιοι ημεως, ους νέους θεους καλεῖ διο καὶ ο Lingant' in aniματίζων τον

232쪽

ητις αστο Πηλέως του Κόδρου κατηγετο φασὶν ου' τι φάσμα Απολλωνι-κον συνεγένετο πιλ-ρ αυτου τη Περικτιόνη, καὶ

νυκτὶ φανεν ω ρίστων ἐκέλευσεν αυτ μη μιγνυναι τὶ Περικτιον μέχρι του χρόνου της ποτέξεως ' ον ουτω πεποιν κεν καὶ γεννηθέντα τον Πλάτωνα λαβόντες οἱ γονεῖς βρέφος οντα τεθείκασιν εὐτω Τμηττω βουλόμενο υπερ αυτ τοι, κειθεοις Πανὶ καὶ πυμφαις καVAπόλλωνι νομιωθυσαι, κά κεμμένου αυτου μελιτται προσελθουσαι πεπληρωκασιν αὐτου τοστομα κηρίων μέλιτος, Βαάληθες περὶ αυτονγέντα τοτου καὶ οὐ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ἐδεν αυδη. καλεῖ δ αυτον πατρόθε καὶ τοῖς κύκνοις ὁμόδουλον, λ

ππια - αι ανακείμεναι -- εἰκόνες -τω φαινόμεναι ἄλλοι

θείς' δι καί, μι προς αυτον Σωκράτης ' αυλεῖ, δὲ - ἐβου- λου, καὶ τα ἔξης ἐφοίτησε δε καὶ παρα γραφεῶσι, παρ ων ἀφελήθη την μῖξιν των χρωμάτων ων ἐν Τιμαιω μέμνηται. III. Μετὰ ταῶτα δὲ καὶ παρα τοι τραγικοις ἐποιὁ θ'

233쪽

παιδευταις ονομαζομένοις εIναι τῆς Ελλάδος ' προσηλθε θεὰ - τοις δια το ἀπο της τραγικης γνωμικον και σεμνον καὶ το ηρω κον των υποθέσεων καὶ τοι ὁιβυραμβοις δε προ τ μην του χιονυσου, ἐφόρου λεγομένου της γενέσεως, ωεμίλησε τουτω γαρο δι ραεμβος νεκειτο α ου και το ὀνομα εἶχεν διθυραμβος

γαρ ο ιόνυσος ω δυο θυρῶν ἐξελθών, της τε Σεμέλης καὶ

τολμηρου του Λιός εἰώθεισαν γαρ οἱ αρχαιο τ αιτιατα νο- μάζειν τοις των αιτίων νομασι, καθαπερ και τον Λιονυσον

καλουσιν ' δι και Πρόκλος περὶ τουτου φησίν οσσ εἶδον τεκέεσσιν ἐφημίξαντο τοκεῶσιν. οτι ὁ τους διθυράμβους ο Πλάτων σκητο, δηλον εὐτου Φαιδρου του διαλόγου πάνυ πνέοντος του διθυραμβώδους χαρακτη- ρος, ἄτε του Πλάτωνος τολον πρῶτον γράψαντος διαλογον, ως λέγεται. χαιρε δε πάνυ και Αριστοφάνει τω κωμικω και Σωφρονι, παρ ων καὶ την μίμησιν των προσωπων ἐν τοις διαλόγοις. φεληθη- λέγεται ουτως αυτοῖς χαἱρειν ωστε και ηνίκα ἐτελευτησεν ευρεθῆναι εν τη κλίνy αυτονἈριστοφάνην καὶ Σωφρονα. καὶ ἐπίγραμμα ὁ τοιολον εις 'Αριστοφάνην αυτος πεποίηκεμ αἱ χάριτες τέμενος τι λαβεῖνψπερ οἴτι πεσεῖται ζητοῶσαι φυχην ευρ0 Αριστοφανους. ἐκωuωδησε ὁ αυτον ἐν τῶ Συμποσίω τω διαλογω ως κωμωδίαν

άγει αυτον μεταζ λυγγὶ περιπεσόντα καὶ μη δυναμενον πληρῶσαι τον δμνον. ποίησε δε και τραγικα ποιηματα και διθυραμβικῶ και ἄλλα τινά, περ πάντα κατέκαυσε της Σωκρατους πειραθεις διατριβης ειπών τι τοιοὐτον επος Ἐφαιστε πρόμολ' ωδε Πλάτων νύ τι σειο χατίζει. γραμματικὸς δέ τις υνατόλιος ενταὐθα ποτε το πος εἰπων-δοκίμησεν εἰς Ἐφαιστον ἄρχοντα ἐπιστάντα τη πόλει, εἶπε

Ηφαιστε, πρόμολ ωδε Φάρος νύ τι σεῖο χατίζει.JIV. Φασὶ ὁ 'Gτι νίκα ο Σωκράτης ημελλεψέχεσθαι, οναρ εἶδεν ῆτι κύκνος ἄπτερος εν τοις γονασιν αυτοὐ καθῆστο καὶ παραχρημα πτερ0φυησας νεπτη ις τον ἐρα και εκλαγξέ τι λιγυρον, ως πάντας ἐλύαι τους κούοντας τοὐτ ὁ δηλουτην μέλλουσαν δόξαν τοὐανδρος μεταχε την τελευτην Σωκρατους διδασκάλω πάλιν ἐχρησατο Κρατύλω τὸ Ηρακλειτείω, εις

234쪽

ου και διάλογον μώνυμον ἐποίησεν, ἐπιγράψας Κρατυλος

περὶ ρθότητος νοματων μετα τουτον δε παλιν στέλλεται εις 'Bαλίαν και διδασκαλεῖον ευρὼν κει των Πυθαγορείων συνιστάμενον Ἀρχυταν πάλιν εσχε διδάσκαλον τον Πυθαγορειον. . . .

ὁμώνυμον ἔνθα και Αρχυτου μέμνηται ἐπειδη δείει τον φιλόσοφον φιλοθεάμονα εἶναι των της φυσεως ργων, στέλλεται καὶ εἰς Σικελία, θεασόμενος τους κρατῆρας του πυρος τους ἐν τῆ Αἴτνγ, και - Σικελικῆς τραπεζης χάριν, ὼ γενναι Αριστείδη, ως συ φὴς γενόμενος - ἐν Σωρακουσαι προς Λιονύσιον τον μέγαν τύραννον οντα ἐπειρῶτο εις αριστοκρατείαν μεταβάλλειν την τυραννίδα, ὁ ο και προς αυτον αφικτο και του Λω-

νυσίου ἐρομένου αυτόν τίνα νομίζεις εν ανθρωωις ευδαίμονα εἶναι ως δὴ νομίζων οτι περὶ αυτο φησει- φιλοσοφος κολακευων τόν - δ' ἀπεκρίνατο οτι Σωκράτην πάλιν ἐπανήρετο

αυτον ' τί νομίζεις εργο ανδρος εἰναι πολιτικου ο ὁ πεκρίνατο το τους πολίτας βελτίους ποιειν τρίτον αυτον επανήρετο '

τί ουν το ορθῶς δικάζειν σμικρον σοι δοκεῖ δόξαν γαρ εἶχεν Λιονυσιος ἐπὶ τ ορθῶς δικάζειν- ο ὁ πεκρίνατο μηδενωποστειλάμενος σμικρον μεν υν καὶ μερος σχατον ' κεσταῖς γαρ ἐοίκασιν οἱ ορθῶς δικάζοντες, ολινες τα διερρωγότα ματια ἀνυφαινουσιν τέταρτον αυτον ἐπανηρετο ' τί τυραννον εἶναιου ἀνδρεῖον πάντων μεν ουν, ἔφη, δειλοτατον οποτε και τακουοευτικα μαχαιμίδια δέδοικε, μη δια τουτων αποληται ἐπὶ

τουτοις - ο ιονυσιος αγανακτησας προειπεν αυτω λιουοντος περ γῆς εκ τῶν Συρακουσῶν παλλαττεσθαι, και Ουτως

ἀτίμως Πλάτων απο των Συρακουσῶν ἐδιώχθη. V. ης δε δευτέρας οδορτῆς εις Σικελίαν αἰτία αυτη μετατο θάνατον Λιονυσίου του μεγάλου διαδέχεται την τυραννίδα Λιονυσιος ο Λιονυσίου, μητρος αδελφον χων τον Λίωνα, ος ἐκ πρώτης δολομιλτης ἐγένετο Πλάτωνος γραφει υν αυτω χέων, τι ἐὸν παραγένηὶ, νυν ἐλπίς ἐστι μεταβαλειν την τυραννίδα εἰς ἀριστοκρατείαν. δια τοίτο τοίνυν την δευτέραν οδον ποιησάμενος, καὶ διαβληθεὶς υα τῶν δορυφόρων του Λιονυσίου προ αυτόν, ως βουλευμαι την αρχην περιποιῆσαι τω Λίωνι καὶ καταλῆσαι τον Λιονυσιον, κρατηθεὶς υ αυτολπαρεὁοθη

Πόλλιδι τω Αἰγινήτη ἐμπορευομένω εις Σικελίαν προς πρῆσιν ὁ δ' ἀγαγὼν αυτὸν εις Αἴγιναν ευρενωννίκεριν ἐκεῖ τον Αίβυν PLATO VI. 13

235쪽

μενος περὶ Ου καὶ 'Aoin m - , δει γύως ἐγίνωσκεν -- νίκεριν, εἰ μη Πλάτωνα ἐπριπιο της δὲ τέκτης δο πάλιν αφορμη γέγονε της ἰς Σικελια αυτη δημευθεὶς Ο σίων πο

ωα αυτόν. εἰ Πλάτων αὐθις φιξεται προς αυτόν- δε τωλωρ βοηθησων τοίμως πέστη καὶ την τρίτην οδόν. καὶ ταυτα με περὶ της αποδημίας του φιλοσόφου της εἰς Σικελίαν ἰστεον ὁ ὀτι καὶ εἰς Αἴγυπτον απηλθε προς τους ἐκεῖ αροι--υ ανθρώπους καὶ ἔμαθε παρ αυτῶν την ἱερατικηπι δι δκαὶ ε τω Γοργια φησίν ου μὰ του κύνα τον παρ -υπτίοις θεόν ο γαρ παρα τοῖς Ελλησι δυναται τα αγάλματα, τομοπαρα τοις Αἰγυπτίοις τα ζῶα σύμβολα οντ εκαστowτων θεῶν ψ ἀνάκειται βουλόμενος ὁ και τοῖς μάγοις ἐντυχεῖν, δια τοκα ἐκεῖνον τον καιρον ἐν Περσίδι συνεστάναι πόλεμον - δυνηθεὶς παρ' α-- Limis , αφίκετο εἰς την Φοινίκ καὶ μάγοις των αἰτίων των εἰς Σικελίαν αφι-

236쪽

ὁρο, μετερχεται, κῶ ταώην πόνον πλεῖουτον παρειχε τοις ξε α ρ δαμμίας Σωκρατικος ἔκρινεν οτι αλπι- εσται τοῖς μα--- ἐξηεῖσθαι βουλομένοις αὐ- ἰξευταις γαρ ἐοίκασιν οἱ ἐξηγροα τα ἐννοίας των αρχαι- ρασθαι βουλόμενοι, ά σιτος δ' ἐστὶν ἐαειδη καὶ φυσικῶς καὶ ηεικῶς και θεολογικῶς

237쪽

I U με δαιμονιος Αριστοτέλλὶς της θεολογικης αυτου φιλοσοφίας αρχόμενος , πάντα ανθρώπους φη του εἰδέναι

ἐφίεσθαι, καὶ τουτου πίστιν την των αἰσθησεων λεγεν αγάπησιν ' δια τουτο γαρ τας αἰσθησεις γαπῶμεν, να γινωσκωμέντι φαίην δ' αν ἐγ-την Πλάτωνος τουτο πεπονθέναι ' πάντας γαρ ανθρώπους ἔστιν ἰδεῖν ἄσπερ ἔκ τινος πηγης ρυσασθαι βουλομένους ἐκ ταυτης, σowεκαστος χρησιμον οιηθῆ ' πάντας δὲ λέγω τους γε κατανυσιν χοντας καὶ μη ιτεραμονας οντας

καὶ δίκην νυκτερίδων μη δυναμένους αντωπειν λιακ φωτί, ο μόνα τα αἰσθητα οἰόμενοι εἶναι των νοητῶν Ουδεμίαν τίθευται φροντίδα λι- α μαλλον ἀγασθείημεν την τουτου φιλοσοφίαν, εἰ την τε ἱστορίαν πι, το εἶδος της -- τιλοσοφίας

238쪽

φοιτησε μεν αυτ ατελης- Πλάτων γενησεται δε τέλεος καὶ ουτως διαπρέψει ἐν τοῖς δογμασιν ἁ ἀπαντας τούτωνάκουειν γλίχεσθαι καὶ μηδένα αντιτείνειν η δυνασθ ο η πειρασθαι καὶ αυτος ο ὐΠλάτων εἶδεν ἔαυτον ἐν τω μέλλειν τελευτῶν κύκνου γενόμενον καὶ καταπηδῶντα ἀπο δένδρου ἐπὶ δένδρον καὶ πολλὰ παρέχοντα τοις ορνι θηραις πρjματα, μη δυναμένων ελειν αυτον τούτου δε του ἐνυπνίου ακουσας Σιμμίας , κρατακος ἔνησεν παντας ανθρωπους σπουδασαι καταλαβεῖν την του Πλάτωνος διάνοιαν μηδένα δε δυνησεσθαι, αλλ εκαστον προς τ δοκουν αυτ την ἐξηγησιν ποιεῖσθαι, εἴτε θεολογησαι εἴτε φυσιολογησαι εἴτε αλλωτι ελοιτο ταυτον γαρ κάτερος υμηρός τε καὶ Πλάτων, πεπόνθασιν, διὰ το ἐναρμόνιον αυτῶν της φράσεως εκάστω βάσιμοι γίνονται, σπι- αν βουληται ἐπιχειρεῖν τις. μονον, ταχνείρατα ταμ δαμουσιν αὐτον Ἀπολλωνιακον

-ννησιακων πολέμων ἔτι. συγκροτουμένων, νεωτερος ων ω

239쪽

και Νυμφαις, καὶ όν τουτω καταθεμενη αυτον ευρεν αυτον,

στρέψασα πεπληρωμένον εχοντα το στομα μέλιτος ἐλθοῶσαι γαρ μελιτται τοὐτο πεποιηκεσαν προμηνυουσαι, λι--αυτουμέλλονταχεῶσαι μέλιτος ἔσται γλυκυτερα κατατον ποινην διαίτη δὲ ἐκέχρητο ου η απο των ζώων, ἀλλα τι ἀπο των φυτῶν ἐφοίτησεν εὐηλικία γενόμενος γραμματιστη μεν χιονυσίω,

ου'Wημην ποιειτα εν τοις ρασταις αυτου ' οὐδε γαρ ὁίκαιον ἐνόμισεν μνημονευτον καταλιπειν οἰκεῖον διδάσκαλον γυμναστο 'Αρίστων ἐφοίτησε καὶ γαρ καὶ τούτου πολλην εθετο πρόνοιαν, ς καὶ δύο αγῶνας αὐτον νικησαι, υλυμπια τε καὶ μεα ἐφοίτησεν ὁ μετα τούτους καὶ ράκοντι τῶ μουσικω,ος γέγονεν ἐκ γεμύλλων του απὸ Λάμωνος ου Λάμωνος μέμνηται ἐν τω Θεαιτητω παρῆλθεν δε δια τριῶν τούτων, γραμμα- των, γυμνασίων, μουσικης ῖνα και τους αυτο μαθη ας δια τωναυτῶν γεσθαι παρακελεύσηται οἶδεν γαρ , τι αυται αἱ παιδεῖα ὁύναντα το τριμερε της φυχης ἐπανορθώσασθαι ' δι μεντῶν γραμμάτων κρίβου το λογιστικον αυτης μέρος, δια δε της μουσικης ἐτιθάσσευεν το θυμικόν, σπερ δια τῶν γυμνασίων ἐρρώνυεν το ἐπιθυμWικόν. III. Μετὰ τούτους ἐφοίτησεν διθυραμβοποιοῖς, τον ἐκείνων χαρακτηρα φεληθηναι βουλόμενος ἀμέλει καὶ το πρῶτον αυτο σύγγραμμα ο Φαιdρος διθυραμβώδης ἐστί. εφοίτησεν ὁ εκαὶ τραγικοῖς, το ἐν αυτοῖς σεμνον ρύσασθαι βουλομενος' ἐφοίτησεν δε καὶ κωμικοῖς την φράσιν αυτῶν ωφεληθηναι βουλόμενος ἀμέλει καὶ τον Αριστοφάνους πεμάξατο χαρακπηρα, δς τῶν ἄλλων προύχει κωμικῶν καὶ τι αποδέχεται την τούτου φράσιν, δηλοῖ τὸ τα αυτοῶ εἰς τον Αριστοφάνη ρηθεν ἐπίγραμμα ἔχον ὁίαιαάριτες τέμενός τι λαβεῖν, ὀπερ ηθελον ευρεῖν, ὁιζόμεναι ψυχην προν ριστοφάνους. ἐζηλωσεν ὁ καὶ Σώφρονα τον γελωτοποιόν, την μιμ Πικηνωσπερ κατορθῶσαι βουλόμενος- ὁ γὰρ διαλόγους γράφων μίμη-

240쪽

σιν προσώπων εἰσάγει ἐφοίτησεν δε καὶ γραφωσιν, την των χρωμάτων μισἀλην μῖξιν ἐκμαθεῖν βουλόμενος, μεν ἐν Τιμαίωπολυν λογον καταβαλλεται περὶ χρωμάτων καὶ ταώτα μεν αυτῶδιεπράττετο χρις ἐτῶν εικοσι ' μα-τουτο ἐφοίτησε Σωκρα- τει, καὶ δεκα ετη παρ αυτῶ εποίησεν, ηθ' ην φιλοσοφίαν ἐκμαθεῖν βουλόμεν&ς ευρηκὼς θε τον Σωκράτη παναβεβηκότα των ἄλλων, φασί, πυρὶ μέλλων πα-ιωναι τα προσουτου μνηθέντα αυτῶ εἶπε τουτο τ ἔπος- Ηφαιστε, πρόμολ' ωδε Πλάτων νύ τι σεῖο χαπίζει.

γεωμετρίαν καὶ την δερατικηνήνεχώρησεν -- ἐχ- εἰς Φοινίκην περιέτυχεν ἐκεισε Πέρσαις, καὶ ἔμάθε παρ αυτῶν την Ζωροάστρου παιδείαν εἶτα ἐκεχεν ἐπὶ Σικελίαν αφίκετο, τους ἐν Αἰτν κρατηρας ἱστορησαι βουλόμενος οτε καὶ την προς- ωσιον εντευξιν ἐποιησατο μετα αὐτα ὁ ἐλθωλεν Αθηναις συνεστησατο διδασκαλειον πλησίον του καταγωγίου ψωνος

- μισανθρώπονος δυσκόλως χων Ψος παντας, ῶς καὶ το