Platonis Dialogi secundum Thrasylli tetralogias dispositi ex recognitione Caroli Friderici Hermanni

41쪽

jubeo, ne hoc solo loco, sed etiam aliis duobus Leg. VIII p. 83 Eet XII p. 5 E quomirn altero quum dudum Schneideriis vel optirnoa codices formam illam exhibere annotaverit, eundem ne uno quidem a Ieam recipiendam descendisse miror. - . 400 B haud scio an pro

eodem primus p. 416 C recepi παρασκευάσασθαι pr παρεσκε - σθαι , quamvis invitis grammaticis altero dativi o. in . post δεῖν exemplo tueor ex Append. Flor pone toluteum ais ord p. 45 ἐπειδὴ δεῖα --ων μανθάνει κερδαίνειν. - P. bis B adllam l. o. p. X legiuul ἡ τε καμαι ζῶντος ---i, regationem mecum, quod juvat, mra, p. 560 c maeulavi quantocius recipienda ov τε πρέσβεις πρεσβυ- τέ- λογους δι' ωτων ε έχονται pro ἰδιωτων - Leg. p. 663

idem prolatabiliter condecit πράττειν pro πάντα τὰ δικαια, p. 722 Gai tem in eandem necuin emendationem ρχὴ pr μάχη incidii quo consensu laeto liceat ipsi huic operosae curae sint emi cumulum imp

neo, ui e iam p. 708 D pro καθ' - pou - 'in et p. 878 BEsse suspicer et p. 874 E. Ser. Gottingae d. III. Mart. MDCCCLIII.

42쪽

-ατρίψας ἐγὼ παρ' μῖν νον--μονκἀ λοι- 309κων την μετέραν ἀρχὴν πεπιστευμένος πάντων μάλιοτα τας φελείας υμῶν λαμβανόντων, τὰς δ φολο δυσχερεῖς Ουσας-πέμενον ὐδειν γάρ, ὁτι των ωμοτερων ουδὲν εμου συνεθέλοντος μῖν δόξει πεπρῆχθαι πάντες γαρ οἱ συμπολιτευόμενοι -' μῶν πάρχουσί μοι μάρτυρες ει ηἐγὼ πολλοῖς συνηγωνισάμην, ἀπολυσας αὐτους οὐ σμικρῆς ζημίας αυτοκράτωρ δε πολλάκις την μετέραν πόλιν διαφυλάξας ἀπεπεμφθην ἀτιμότερον η πτωχον μῶν ἀποστελλόντων προσηκε καὶ κελευόντων ἐκπλεῶ α --σουτον παρ' μῖν διατρίψαντα χρόνον ἐγὼ - πισἐμαυτου μωλεωσομαι τον λοι--τρόπον ἀπανθρωπου- ρον, σωθε τοιOsτος ων τυραννος οἰκήσεις μόνος το εχρυσίον το λαμπρόν, οπερ ἔδωκας εἰς ἀποστολην, αγε σοι

Βακχεῖος ὁ την ἐπιο λην φέρων Ἀμε γαρ ἐφόδιον ἐκεῖνό γ νίκανον τε πρὸς τὸν ἄλλον βίον γ έων,--δὲ πλείστην μεν ταμντι - παρασκευάζον, οὐ πολλ' δε ἐλάττω κἀμοὶ λαμβάνοντι. διόπερ Ου λαμβάνω ' σοὶ δ' Ουδὲν διαφέρει δηλον ὁτι καὶ λαβεῖν καὶ δομαι τοσουτον -- κομισάμενος αλλον τινα των ἔταίρων θεράπευσον-περ ἐμή -γω γαρ κα-ῶς - σοὐ τεθεράπευμαι καί

43쪽

ευξει τοιουτον ανδρα σοι παρεστάναι.

υπομνῆσαι δε σε βουλομαι, διότι καὶ των αλλων τραγροδιοποιῶν οἱ πλ/τοι, δε--πό τινος αποθνήσκοντα -- ραννον εἰσάγωσιν, ἀναβοῶντα ποιουσι a10 φίλων ἔρημος, ἁ τάλας, ἀπόλλυμαι χρυσίου δε σπάνει ἀπολλυμενον ουδεὶς πεποίηκε κἀκεῖνο δὲ - ποίημα τοῖς νουν ἔχουσιν οὐ κακῶς χειν δοκεῖ - χρυσος ἀγλαος σπανι--- ἐν ματων δωουν αδάμας ουδ' ἀργυρου κλῖναι προ ανθρι--δοκιμαζόμεν' ἀστράπτει προς ψεις

Ουδὲ γαίας ευρυπέδου γόν μοι βρίθοντες αυτάρ- ώς ἀγαθῶν ἀνδρων ο φράδμων νόησις. ἔρρωσο, καὶ γίγνωσκε τοσουτον μῶν διημαρτηκώς, λαπρος τοὐς αλλους βέλτιον προσφέρη.mάτων χιονυσίφ υ πρά-ιαπικουσα Αρχε μου, οτι-πει χρη---ν μημόνον ἐμνησυχίαν αγειν, ἀλλα καὶ τους μους ἐπι δείους

44쪽

τιστόλου καὶ Πολυξενου προ σε Κρηκότων, ων φασὶ λέγειν τονἈτερον οτι ἀκουο υλυμπίασι πολλῶν τινῶν των μετ' ἐμου σε κακηγορουντων. ἴσως γαρ ξ,υτερον μου ἀκουει' γὼ μεν γαρ υκ κουσα χρη δή, ς μοὶ δοκει,

περὶ μῶν τινός, γράμματα πέμψαντα με ρεσθαι εγώγαρ τἀληθῆ λεγειν ουτε ὀκνησω ουτε αἰσχυνουμαι. μοὶ δεχη καὶ σοὶ τὰ προς αλληλους ουτωσὶ τυγχάνει χοντα ουτ αυτοὶ ἀγνῶτές ἐσμεν οὐδενὶ Ελληωων ς επος εἰ

πεῖν, ουτ η συνουσία ημῶν σιγῶται μη λανθανετω δέ σε, ο τι οὐδ' εἰς τον ἔπειτα χρόνον σιγηθησεται τοιουτοι οἱ

παραδεδεγμένοι εἰσὶν αὐτην, ατ ου ἀλίγην γεγενημένην οὐδ' ηρέμα τρουν δη λέγω νυνί ἐρῶ ανωθεν ἀρξάμενος. πέφυκε ξυνιέναι εἰς αὐτ φρόνησίς τε καὶ δυναμις μεγάλη, καὶ ταυτ αλληχ' ἀεὶ διώκει καὶ ζωτε και ξυγγίγνωται ἐπειτα καὶ οἱ ανθρωποι χαίρουσι περὶ τούτων αυτοί τε διαλεγόμενοι καὶ αλλων ἀκούοντες ἔν τε ἰδίαις ξυνουσίαις καὶ ἐν ταις ποιησεσιν, οἷον καὶ περὶ Ἱέρωνος οταν 311 διαλέγωνται ανθρωποι καὶ Παυσανίου του Λακεδαιμονίου, χαίρουσι την Σιμωνίδου ξυνουσίαν παραφέροντες, α τε ἔπραξε καὶ εἶπε προ αυτούς καὶ Περίανδρον τον Κορίνθιον καὶ Θαλῆν τον Μιλησιον,μνεῖν εἰώθασιν αμα, καὶ Περικλέα καὶ Ἀναξαγόραν, καὶ Κροῖσον αυ καὶ Σο-

λωνα. σοφοὐ καὶ Κsρον ς δυνάστην καὶ δη ταῶτα μιμούμενοι οἱ ποιηταὶ Κρέοντα μὲν καὶ ειρεσίαν συνάγουσι, Πολύειδον δε καὶ Μίνω, Ἀγαμέμνονα δε καὶ ω- στορα καὶ υδυσσέα καὶ Παλαμηδη ώς δ' ἐμοὶ δοκει, καὶ Προμηθέα Βί ταύτη πη συνῆγον οἱ πρῶτοι ανθρωποι τούτων δε τους μὲν εἰς διαφοράν, τους δ' εἰς φιλίαν ἀλληλοις ἰόντας, τους δε τοτὲ μεν εἰς φιλίαν, τοτε δ' εἰς διαφοράν, καὶ τὰ μὲν μονοουντας, τὰ δε διαφερομένους ἄδουσι πάντα δη ταsτα λέγω τόδε βουλόμενος ἐνδειξα-

45쪽

σθαι, τι οὐκ, επειδὰν μεῖς τελευτήσωμεν, καὶ οι λογoeοί περ ημῶν αυτῶν σεσιγήσονται, - ἐπιμελητέον αυ-

τῶν ἐστίν. ἀνάγκη γάρ, ως ἐοικε, μέλειν - κι, τοὐἔπειτα χρόνου, ἐπειδη κάντυγχάνουσι κατά τινα φύσιν οἱ μὲν ἀνδραποδωδεστατο ουδεν φροντίζοντες αυτοs, οἱ δ'

ἐπιεικέστατοι πῶν ποιουντες, πως αν εἰς τον ἔπειτα χρο

νον εὐ ἀκουσω- ο δη καὶ ἐγὼ τεκμηριον ποιουμαι, τι ἔστι τις--Hροις τοῖς τεθνεῶσι τῶν ἐνθάδε - αἱ γαρ βέ Π τισται ψυχαὶ μαντεύονται ταυτα οἴτως ἔχειν, αἱ δὲ μοχθη-

ροταται Ου φασι, κυριωτερα τα των θείων ανδρῶν

μαντε, ματα ντα των μή - αιὰ ἔγωγε τους ἐμπροσθεν, περλων λέγω, εἰ αὐτοῖς ἐπανορθώσασθαι τας αυτ συνουσίας, πάνυ αν σπουδάσαι στε βελ- λέγεσθαι περ αυτῶν η νυν τοsτο οὐν ἡμῖν δε ι,-- θεω εἰπεῖν, εξεστιν, εἴ τι αρα μη καλῶς πέπ0ακται κατὰ την ἔμπροσθεν συνουσίαν, ἐπανορθώσασθαι καὶ ἐργω καὶ λόγω

πεν γαρ φιλοσοφίαν φημὶ ἐγώ την ἀλθώνην δόξαν καὶ

λογον ἔσεσθαι ημῶν μὲν ὁντων ἐπιειοιῶν βελτίω, φαέλω

δὲ τουναντίον καί τοι περὶ τούτου μεῖς ἐπιμελουμενοιουδενήμευσεβέστερον πράττοφεν, οὐδ' ἀμελοsντες ἀσεβέστερον. ως δὴ δεῖ γίγνεσθαι, καὶ - δειαιο- ἐνι, ἐγὼ φράσω Ἀλθον ἐγὼ εἰς Σικελίαν δόξαν ἔχων πολλαμ ἐν

φιλοσοφία διαφέρειν βουλόμενος δὲ ἐλθὼν εἰς Συρακου-3lνσας συμμάρτυρα λαβειν σε ῖνα μοι τιμῶτο φιλοσοφία και παρὰ τω πληθει. -sτο δ ου ευαγές μοι πέβη τοαἴτιον - λέγω μερῶν πολλῶ μοιεν, ἀλλ' - ἐφαίνου Οὐ-- ἐμοὶ πι-εύει ἀλλ' ἐμὲ μεν πως ποπέμψω-

σθαι θέλειν, τερους δε μεταπεμψασθαι, καὶ ζητεῖν τὰ

πρῆγμα τί το ἐμόν ἐστιν, ἀπιστῶν, ἐμοὶ δοκεῖ καὶ οἱ ἐπὶ τουτοις βοῶντες πολλοὶ σαν, λέγοντες, ει - ἐμου - ιαταπεφρόνηκας, ἄλλα δὲ ἐσπούδακας ταμα - , βεβόηται- ο δὲ μετὰ ταυτα δίκαιόν ἐστι πομω ακουε, ωα

46쪽

σοι καὶ ἀποκρίνωμαι ολερωτῆς, πῶς χρη ἔχειν ἐμὲ καὶ σὲ προς ἀλληλους εἰ μεν ολως φιλοσοφιας καταπεφρόνη καμμεν χαίρειν - παρ' ωρου ἀκηκοας ταυτος βελτίονα ευρηκας τῶν παρ' μοί, ἐκεῖνα τίμα δ αρα ταπαρ' μῶν σοι ἀρεσκει, τιμητέον καὶ με μάλιστα νυνουν, σπερ καὶ-ἀρχῆς συ καθηγου, ψομαι δε εγώ- τιμώμενος γὰρ υπο σου τιμησω σέ, μὴ τιμωμενος δὲDυχίαν πι- αξω λι-- μὲν ἐμὲ φῶν κιὰ τούτου καθηγουμενος φιλοσοφίαν δόξεις τιμὰν κώ αυτ τουτο, υτ διεσκόπεις καὶ αλλους προς πολλῶν εὐδοξίαν σοι οἴσειάς φιλοσοφωοντν ἐγὼ δε σε τιμῶν μὴ τιμῶντα πλουτον δόξω θαυμά ζειν τε καὶ διωκειν, τουτο ἴσμεν - παρὰ πῆσιν ἄνομα ου καλ- ἔχει. δ' κεφαλαί' εἰπεῖν --τιμώ-

τος ἀμφοτέροις κόσμος, ἐμου δνονειδος ἀμφοῖν περ φιμν

ουν τουτων ταυτα. D

G δὲ σφαιρίον ου ὀρθῶς ἔχε, δηλώσει δέ σοι Ἀρχέδημος, ἐπειδὰν ἔλθη κοὰ δὴ καὶ περὶ τουδε, ο τούτου τιμιωτερόν, ἐστὶ καὶ θειότερον, καὶ μάλα σφόδρ' αὐτῶ δηλα τέον, υπὲρ ου - πέπομφας απορούμενος φης αὐδη κατὰ τον ἐκείνου λόγον, ουχ ἱκανῶς ἀποδεδεῖχθαί σοι περὶ της του πρώτου φύσεως φραστεον δή σοι δι αἰνι μων, D αν τι ἡ δέλτω η πόντου η γης ἐν πτυχα πάθη, αναγνους μη νή--δε γαρ ἔχει περὶ τον πώντων βο- κσιλε πάντ' ἐστὶ καὶ ἐκείνου ενεκα πάντα, και ἐκεῖνο αἴτιον απάντων τῶν καλῶν δεύτερον δε περὶ τὰ δεύτερα,

και τρίτον περὶ τὰ τρίτα. -υν ανθρωπίνη μα περὶ τὰ ὀρέγεται - ω - αττα ἐστί, βλέπουσα εἰς τὰ αὐ-της συγγενη, ων Οὐδὲν ἱκανῶς ἔχει τω δὴ βασιλέως πέρι 3o

καὶ ων εἶπον, ουδέν ἐστι τοιοsτον το δὴ μετὰ τοὐτο ψυχή φησιν - ἀλλα ποῖόν τι μὴν τουτ' ἐστίν, ἁ παῖ Θιονυσίου καὶ Θωρίδος το ἐρώτημα, ο πάντ- αἴτιόν ἐστι

47쪽

μη ποτε τυχηὶ σὐ δὲ τουτο ποος με ἐν τω κήπω υπωταῖς δάφναις αυτος ἔφησθα ἐννενοηκέναι καὶ εἰναι σον -- ρημα καὶ θω ἱπτον, τι τουτο εἰ φαίνοιτό σοι υτως

Λειν, πολλῶν αν εἴης λόγων ἐμὲ ἀπολελυκως ου μην αλλωγέ ποτ' ἔφην ἐντετυχηκεναι του, ευρηκότι, ἀλλα η πολλημοι πραγματεία περὶ τουτ' εlη σὐ δε σως με ἀκουσας τον, τάχαπιαν θεία μοίρα κατὰ τουθ ορμήσας, ἔπειτα

αὐτούτας αποδειξεις ώς ἔχων βεβαίως ου κατέδησας, ἀλrAττεις - σμον ουτω,-- δε αλλως περὶ το φανταζόμ-

σνον, τὰ δεχυδεν εστι τοιουτον. και τουτο υ σοι μόνω γε-

γονεν, αλλ' υ ἐσθι μηδένα πώποτέ μου το πρῶτον ἀκου- σαντα ἔχειν ἄλλως πως η υτω - ἀρχάς, οπλείω ἔχων πράγμα-, ὁ δὲ ἐλάττω μόγις ἀπαλλάττοντομα ανδ ουδεὶς λίγα τούτων δη γεγονότων καὶ χον- των ἴτω σχεδον κατὰ , , μην δόξαν ευρηκαμεν ο συἐπέστειλας, ὁπως δεῖ προ αλληλους μῆς χειν επε γαρ βα--οῦ εις αυτὰ ξυγγιγνόμεν τε αλλοις καὶ παραθεώμ- ο νος παρὰ - - αλλων καὶ αυτὰ καθ' αυτά, νυν ταυτά τε, εἰ ἀληθης η βάσανος, προσφυσεται, καιχικεῖος τούτοις τε καὶ μῖν σει πῶς ουν οH ταυτ' ἔσται καὶ πάντα α εἰρηκαμεν τον Ἀρχέδημον νυν τε ορθῶς ἐποίησας στέμφας, σαῶτὰ λοιπήν, ἐπειδὰν ἐλορ προς-κάὶ ἀπαγγείλη τα παρ' μοs, μετὰ ταυτα ἴσως αλλαι σε ἄστομαι ληψονται πέμψεις ουν αυδις ἄν ορθῶς βουλευχὶ παρ'

ἐμε τον Ἀρχέδημον, ο ν ἐμπορευσάμενος ηζει πάλιν κώ - - ἐὰν δὶς τρὸς ποιήσει καὶ βασανίσης τὰ παρ' ἐμου πεμφθέωτα ἱκανως, θαυμάζοιμ' - ει μη τὰ πρὶν ἀπορου--μενα πολυχοι διοίσει η τὰ νυν θαρρουντες οὐ ποιεῖτεουτως οὐ μη γάρ ποτε της εμπορίας ταύτης ουτ συ στείχες--ε Ἀρχέδημος ἐμπορευσεται καλλίω καὶ θεοφιλε-3i4 στέραν ευλαβου μέντοι μη ποτε ἐκπέση ταπιτα εἰς ἀνθρώ-

48쪽

κους ἀπαιδευτους σχεδον γάρ, ς ἐμοὶ δοκει, υκ ἔστιττυτων πρῖς τους πολλους καταγελαστότερα ἀκουσματα,

οὐδ' --τους ευφυεῖς θαπιμαστότερά τε καὶ ἐνθου--ωτι-τερα πολλλας δὲ λεγόμε- οι- - ἀκο--Μcκιὰ πολλὰ ἔτη μόγις σπερ χρυσος ἐκκαθαίρεται μετὰ

πολλῆς πραγματειας ο δε θαυμαστον αυτου γεγονεν,

ἄκουσον εἰσὶ γαρ ανθρωποι ταμα ἀκηκοότες καὶ πλείους, μνιποὶ - μαθεῖν, δυνατέ,-μνημο--αι καὶ βα- Bσα παντες πάντη πάντως κρῖναι, γεροντες ηδη - Οὐκ ἐλάττω τριάκοντα ἐτῶν ἀκηκοότες, οῖ νυν ἄρτι σφίσι φασὶ

τα μὲν τότε ἀπιστότατα δόξαντα εἶναι νυν πιστότατα και ἐναργεστατα φαινεσθαι, α δε τότε πιστότατα, νυν τοὐναντίον προς ταυτ' οὐν σκοπῶν --β , μη ---μεταμελησjτων νυν ἀν-- - - - μεγίστη δὲ φυλακητο μη γράφειν ἀλλ' ἐκμανθάνειν οὐ γαρ ἔστι τὰ γρα- φέντα μνου ἐκπεσεῖν δια ταυταχυδεν πώποτ' εγώ περὶ τούτων γέγραφα, οὐδ' ἔστι σύγγραμμα Πλάτωνος οὐδὲν οὐδ' ἔσται --- λεγύμνα πιοκράτους ἐ- καλ- κἀ νέου γεγονότος ἔρρακω καὶ πείθου, καὶ την ἐπιοτο--λην ταυτην νυν πρῶτον πολλάκις ἀναγνους κατάκαυσον. Ἀῶτα μὲν ταύταὶ περὶ δε Πολυξένου ἐθαύμασας οτι οὐ πέμψωμί σοι Ἀγῶ δε καὶ περὶ --- - τῶν Παλλωωτῶν παρὰ σοὶ οντων λέγω - πάλ- καὶ τῶν του αὐτον λῆγον οτι προς το διαλεχρῆναι κH φυσει καὶ πῆ μεθόδω των λόγων πάμπολυ διαφερεις αυτῶν, καὶ ουδεὶς αυτῶν λων ἐξελεγχεται, ως τινεs, λαμβάνουσιν ἀλλ' ἀλοντες κάνδοκεῖς μέντοι πάνυ μετρίως κεχρῆσθί τε ο ὐτοῖς κα ὶ ωρησθαι ταὐτ περε τούτων, πολλὰ ῶς περὶ τοιούτων ε Φιλιστίωνι δέ, εἰ μεν αυτὰς χοῆ, σφόδρα χρω, εἰ δε οἱόν τε, Σπευσίππωχρῆσον και ἀπόπεμ Eψον δεῖται δὲ σοὐκαὶ Σπεύσιππος ' πεσχετο δε μοι καὶ

Φιλήμων, εἰ συ αφείη ς αὐτόν, φειν προθύμως Ἀθήνας . .

49쪽

δεησις καὶ περὶ των οἰκετῶν αυτο καὶ περὶ ψησίππου-sυρίστωνος ἐπέστειλας γάρ μοι, ἄν τις ἀλαθῆ, 3lωτον η ἐκείνους κH-αι-η, μὴ ἐπιτέμμα καὶ περὶ σιαλ-ου τἀληθω εἰαὐ- ιον μόνος γὰρ των ἐκ δεαε- λίας Αθήναζε ἀφικομενων ουδεν μετεβάλετο περὶ της σῆς καὶ μῆ συνουσίας, ἀλλ' αεί τι ἀγαθον καὶ ἐπὶ τὰ βελτίω λήγω ν πιέ- των γεγονότων διατελα

Πλάτων --χασι χαιρειν ἐα-τείλας ἄρ' ὀρθῶς αὐ τυγχάνοιμι της βελτίστης προσρησεως η μὰλλον κατὰ την ἐμην συνηθειαν γράφων εὐ πράττειν, σπερ εμψα ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς τους φίλους προσαρο-εών. - γαρκῶ τον θεήν, - ῆγγειλαν οἱ τότε θεωρο-τες, προ ἐν Θελφοῖς αυτ τουτωθωπεύσας τωρηματι, Ma γ γραφας, ώς φασί,χαῖρε καὶ ηδόμενον βιοτον διάσωζε τυράννου

c ἐγὼ δεχυδε ἀνδρω- κλησει, οὐτιὰφ φ, παρακελευσαίμην ἀν δραν τομο, θεῶ μεν - παρὰ φῶ ν προς- τάττοιμ' αν, πόρρω γὰρ δονῆς δρυται καὶ λυπης τοθεῖον, ἀνθρώπωδέ, οτι τὰ πολλὰ βλάβην ηδονη καὶ λύπη γεω- δυσμάθειαν κά ληρον καὶ ἀφροσυνην καὶ βριν τίκτουσα ἐν τῆ ψυχα σαὰ ταμ μειουτως εἰ σθω- ρ' ἐμοὐ περὶ της προσρησεως - δ' ἀναγνοῶς αὐτά, οπύβουλε δέξασθαι, ταυτjδεχου. Φασὶ δ' ο- ολίγοι λεγειν σε πρός τινας των παρὰ σε

πρεσβευόντων, ς ἄρα - ποτὲ λέγοντος ἀκουσας, μέλλοντος τάς τε αμνίδας πόλεις ἐν Σιαελωχωζειν κάὶ

50쪽

EΠISTO AN . . 9 Συρακουσίους ἐπικουφίσαι ἀρχὴν ἀντὶ τυραννίδος εἰς μισιλείαν μεταστησαντα, ταυτ αραμ μὲν τοτε διεκωλυσα, ώς συ φής, ε - σφόδρα προθυμουμένου, νυν δὲ Βίωνα διδάσκοιμι δρῶν αυτὰ ταυτα, καὶ τοῖς διανοήμασι τοι σοι την σηνήρχὴν φαιρουμεθα σε. συ δ' εἰ μεν τι Κδιὰ τους λόγους τούτους φελεῖ, γιγνώσκεις αυτός, ἀδι - οιως δ' --ἐμὲ, αντία τῶν γενομένων θων ἄ- γαρυ- Φιλιστίδου καὶ αλλων πολλῶν προς τους μισθον ρους καὶ εἰς το Συρακουσίων πλῆθος διεβληθην δια τομενειν ἐν ἀκροπόλει, τους δ εξωθεν, εἴ τι γίγνοιτο ἀμάρτημα, πῆν εἰς ἐμὲ τρέπειν, σὲ φάσκοντας πάντα ἐμοὶ πείθεσθαι. σὰδ αυτος οἰ- σαπέστατα των πολιτικῶν ἐμὲ σοὶ- η πραγματευσάμενον ἐκόντα ὀλίγα δη κατ ἀρχάς, 316οπη πλεον ποιεῖν αν ήθην, αλλα τε βραχέα αττα καὶ περὶ

τὰ των νόμων προοίμια σπουδάσαντα μετρίως, χωρὶς ν υ προσέγραψας η τις ἔτερος ' ηου γαρ στερον μῶν τινὰς αυτὰ δια ευωρεῖν δηλα μην κάτερα ἔσται του το*ὀνήθος δυναμένοις κρίνειν ἀλλ' ουν, περ ἀρτίως. ον ου διαβολῆς προσδέομαι πρός τε Συρακουσίους καὶ εἰ δη τινας λήρους πείθεις λέγων αὐτά, ἀλλα πολῶ μἀλλ- ἀπολογίας πρός τε ν προτέραν γενομένη ' δι Ἀβολὴν καὶ την, - τ' ἐκείνην μείζω φυομένην καὶ σφοδροτέραν προς δύο δη μοι διττὰς ἀναγκαῖον ποιήσασθαι τὰς σπολογίας, πρῶτον μὲν ς εἰκότως σοι ἔφυγον κοι - νωνεῖν περὶ τὰ της πόλεως πράγματα, το δὲ δευτερον ς κἈμὴν ταυτην είρηκας συμβουλην οὐδὲ διιχαωλυσιν, μελλοντί σοι κατοικίζειν Ἐλληνίδας πόλεις ἐμποδὼν ἐμὲ γεγενῆσθαι τὴν ουν αρχὴν ν ειπον περὶ προτέρωνάκουε

'Hλθον καλούμενος εἰς Συρακουσας-- τε σο καὶ νος, τοὐμὸν δεδοκιμασμένου παρ' μοὶ κάγξενου, λαι γεγονότος, ἐνήλικία δε οντος μέσy τε καὶ καθεστη-