Platonis Dialogi secundum Thrasylli tetralogias dispositi ex recognitione Caroli Friderici Hermanni

51쪽

EΠISTO AH . κυίη , ων δὴ παντάπασι χρεία τοῖς νουν καὶ σμικρον --ατημονοι μέλλουσι περὶ τοσουτο- ο--τότε - σὰ βουλεύε σθαι, σωφέντος μεν σφόδρα νέου, πολλῆ ἀπειρίας ου της περὶ σὲ τούτων, ν ἔμπειρον ἔδει γεγονέναι. D καὶ σφόδρα ἀγνῶτος ἐμοί. το μετὰ τοsτ εἴ ἄνθρωπος

νωνίαν προς σέ, τον μεν ροφρονα κοινωτον ἀπολωλεκότι, τον δὲ αφρονα ὁρῶντι μετὰ πονηρῶν καὶ πολλῶν ανθρώπων καταλελερομενον, ου αρχοντα, οἰόμενον δ' αρχειν,

ποιεον ἐμειμῶν'n δπερ ἐποίουν ἀνέρου καχω, ἐκ μνώδει- πῶν τὰ μεν πολιτικὰ χαίρειν ἐαν ευλαβουμενον τὰς ἐκ των φθόνων διαβολάς, υμας δε πάντως, καίπερ αλληλων χωρὶς γεγονότας καὶ διαφόρους οντας, πειρῆσθαι φίλους ἀλληλοις τι μάλα τα ποιεῖν τούτων σι- - μα-ρτυς, οτι,--αὐτὸ ξυντείνων οὐκ ἀνηκα niariis,' καὶ μόγις μέν, μως δ' μολογήθη νῶν πλευσαι μεν οἴκαδε ἐμε, 317 ἐπειδη πόλεμος μῆς κατεῖχεν, εἰρην χ' - γενομενης ἐλθεω ἐμέ τε καὶ Θωνα εἰς Συρακούσας, σὲ δε καλεῖνήμας καὶ ταὐτα - -τως ἐγένετο της μῆς εἰς Στρα--κούσας ποδημίας πέρι της πρώτης και της πάλιν οἴκαδε σωτηρίας το δε δεύτερον εἰρηνης γενομένης ἐκάλεις μεου κατα τὰς μολογίας, ἀλλα μόνον κειν ἐπέστελλες,

εἶναι βέλτιον ἐλθεῖν ἐμε καὶ πακουσα σοι το δε μετὰ ταλα στερον ἐνιαυτῶ τριηρ ἀφίκετο καὶ ἐπιστολαὶ

παρὰ σου, τῶν δ' ἐν ταῖς ἀπολαῖς γραμμάτων - φώς, αν ἀφίκωμαι, τὰ ω- μοι γενη-- στράγματα

πάντα κατὰ νουν τον ἐμόν, μη ἀφικομένου δὲ τἀναντία αἰπώνομαι δη λέγειν, οσαι τότε ἐπιστολαὶ παρὰ σολκαὶ

52쪽

παρ οσους τῶν εμῶν οἰκείων καὶ τῶν γνωρίμων, καὶ πα- σαι διακελευόμεναι μοι ἰέναι καὶ δεόμεναι σοὶ πάντως

ἐμ πειθεσθαι ἐδόκει δη πῶσι , ἀρξαμένοις ἀπο --αγ δεω ἐώλπλευσαι καὶ μὴ μαλ-κιζ-αι. .. τοι τῆν ηλικίαν αὐτοῖς προυτεινόμην κάνπερ σου διισχυριζόμην,ώς ουχ-U τ σοι ἀνταρκέσαι τοῖς διαβάλλουσιν ημῆς και βουλομενοις εἰς ἔχθραν ἐλθεῖν ἐώρων γὰρ καὶ τότε καὶ νυν ορῶ τὰς μεγάλας οὐσίας κάὶ υπερόγκους - τε ἰδιωτων - τῶν μονάρχων σχεδόν, οσωπερ αν μείζους Πωσι, τοσουτω πλείους και μείζους τους διαβάλλοντος καὶ

προς ήδονὴν μετὰ αἰσχρῶς βλάβης ομιλουντας τρεφουσας,

ου κα--οὐδὲν μεῖζον γεννῆ,ά, ραε ραὶ ἡ της ἄλλη: υσίας δύναμις ὁμωρ δ' - -

ῆλθον, διανοηθείς, ουδένα , των ἐμῶν φίλων με αἰτιῆσθαι, ώς δια την ἐμην ραθυμίαν τὰ σφετερα πάντα ἐξονμη ἀπολέσθαι διώλετο ἐψών δέ, οἶσθα γὰρ δη-λε

-- τηνημολπων των ἐπιστολῶν πρῶτον μεν κατάγει ν Αίω να οἰκειωσάμενον, φράζων την οἰκειότητα, ην εἰ μοὶ τότε επείθου, τάχυν βέλτιον των νυν γεγονότων ἔσχε καὶ σοὶ καὶ Συρακουσαις κα ὶ τοῖς Ποις Ἐλλησιν Δ πω δόξα μαντεύεται ἔπιιτα τὰ δίωνος τοὐς δεκαοπις ἔχειν ηξίουν καὶ, διανείμασθαι τους διανειμαμένους, 318 ους οἶσθα σὐ προς δε τούτοις μην δεῖν τὰ κατ' ἐνιαυ- τοκεκαστον εἰωθότα αὐτ κομισθαι - μῆλλον ἔτι κοὰon 60ν μου παραγενομένου πέμπεσθαι τ--δε - τυγχάνω η, δεών ἀπιέναι τὸ με ἡ Ψαμα μειθες με μεινα τον ἐνιαυτόν, φάσκων την Λίωνος ἀποδόμενος ουσιαν πῆσαν τὰ μὲν ημίσεα ἀποπεμψειν εἰς Κόρινθον, τα δ' ἄλλα τεπαιδὶ καταλείψειν αύτου πολλὰ ἔχων εἰ- Bπεῖν - ὁποσχόμενος ουδεω ἐποίησας, διὰ τὸ π - -

53쪽

νεανικώτατον ἐπέθηκας ' μηχανην γαρ υτε καλην ουτεκομφην ουτε δικαίαν οὐτε ξυμφερουσαν ευρες, με ἐκφοβεῖν ς ἀγνοουντα τὰ τότε γιγνόμενα, ἴνα μηδε πώστοίην τὰ χρηματα ἀποπέμπεσθαι ηνίκα γαρ φααλ-ην ἐξέβαλες, με Συρακοσίοις δοκουν δικαίως οὐτ' ἐμοι, διότι μετὰ Θεοδότου καὶ Ευρυβίου συνεδεηθην σου μὴ ποιεῖν ταsτα, ταυτην λαβὼν ς κανὴν πρόφασιν εἶπες, - καὶ πάλαι σοι δῆλος εἰην σου μὲν οὐδὲν φροντίζων, Θαπνός δὲ κH των σωτος φίλων καὶ οἰκείων - ἐπει νυν Θεοδότης καὶ φακλείδης ἐν διαβολαῖς εῖεν οἰκεῖοι

Βιωνος οντες, πῆν μηχανFμην πως ουτοι μη δώσουσι δικην. και ταsτα με ταύτm περὶ τὰ πολιτικὰ κοινωνίας

τῆς ἐμῆς καὶ κάνεῖ τινα λεραν ἀλλοτριότητα ἐνεχες ἐν ἐμοὶ προς σέ, εἰκότως οἰ- ταν Ἀ παντα ταυτα γεγον ναι καὶ μη θαυμαζε κακος γαρ αν ἔχοντι γε νουν ἀνδρὶ φαινοίμην ἐνδίκως, πεισθεὶς π του μεγέθους της σῆς τῆς τον μὲν παλαιὼν φίλον καὶ ξενον κακῶς πράττοντα δια σέ, μηδὲν σου χείρω, ωα οὐ-λείπω, τομον μὲν προωμαι, σὲ δὲ τον ἀλα-- ἔλωθαι καὶ παν δρῶνοπη σὐ προσέταττες, νεκα χρημάτων δῆλον οτι Ουδεν

γὰρ ἄν ετερον ἔφησεν αἰτων τις εἰναι της ἐμῆς μεταβολῆς, εἰ μετεβαλύμπια αλλὰ ταυτα μεν ταώτη γενόμενα - ἐμην - λυκοφιλίαν κά ἀκοινωνίαν διὰ σὲ

ἀπειργάσατο.

εδον δ' εἰς λόγον ὁ λόγος ηκει μοι ξυνεχὴς τω νυνδει γενομένφ, περὶ ου μοι το δεύτερον ἀπολογητέον ἔφην 3i ἁναι σκόπει δη - πρόσεχε πάντως, αν τί σοι ψεύδε- σθια δόξω καὶ μη τἀληθῆ λεγειν φημὶ γάρ σε Ἀρχεδημυπαρόντος ἐν τω κηπεικαι Αριστοκρίτου, σχεδον μέραις

54쪽

τ μοι κάὶ των αλλον πάντων μαλ-νή σου μέλοι καί με τούτων ἐναντίον διηρώτησας, εἰ μνημονεύω, κατ' ἀρχὰς ο ἐλδον, κελεύων σε τὰς πόλεις τὰς Ελληνίδας -- τοι υιν ἐγὼ συνεμιμνυν μεμνῆσθαι - ἔτι νυν muδο--τα, εἶναι βέλτιστα ρητέον----σιε, καὶ τουπὶ τουτω τότε λεχθέν. ρόμην γα δή σε, πότερον αυτο τουτό σοι ξυμβουλευσαιμι μόνον η τι καὶ αλλο στρὰς τούτω ' συ δὲ καὶ μάλα απεκρίνω μεμην μένως καὶ βριστιαιῶς εἰς ἐμέ, ς ου - διο τὸ τότε σοι - α νυνυπαρίτου ονείρατος,θοωεν εἶπε δὲ καὶ μάλ' αδε στως γελῶν, εἰ μεμνημαι, ἁ παιδευθεντα με ἐκέλευες ποιεῖν πάντα ταμα η μη ποιεῖν ἔφην γ κάλλιμα μνη μονευσαί σε. υκουν παιδευθεντα, ἔφησθα, γεωμετρεῖν, η πῶς κἀγω τὰ μετὰ τ-- ο ἐπίει μοι εἰπεῖν ου λωλφοβούμενος μη σμικροφήματος ἔνεκα τον ἔκπλουν ον προσεδόκων, μή μοι στενος γίγνοιτο ἀντ ευρυχωρίας. ἀλλ' ουν ων ενεκα πάντ' είρηται, ταsτ' ἐστι μη με διαβαλλε λεγιον, - ο - ελον ἐγ-πολεις πιλνάδας ἐρρ- νας -ο βαρβάρων οἰκίζειν, ουδὲ Συρακοπισίους μι-- Dφίσαι, βασιλείαν ἀντὶ τυραννίδος μεταστήσαντα τούτων γα ουθ' ηττον ἐμοὶ πρέποντα ἔχοις αν ποτε λέγων μου καταψ&ύσασθαι, προς δε τούτοις ἔτι σαφεστέρους τούτων εἰς ἐλεγχον λόγους ἐγ-μ- αν, εἴ τις κανη που φαίνοντο κρίσις ώς ἐγὼ μεν ἐκέλευον, χ' υκ θελες πράττειν αὐτά καὶ μην οὐ χαλεπον εἰπεῖν ναργῶς, Hην ταsτα αριστα πραχθέντα καὶ σοὶ καὶ Συρααοσίοις καὶ Σικελιώ--- Ἀλλ' ἁ ταν, εἰ μὲν μη φὴς εἰ κίναι εἰρηκὼς εταῶτα, ἔχω την δίκην εἰ δ' ομολογεῖς, το μετὰ τουτο ἡγησάμενος εἶναι σοφον τον Στησίχορον, την παλινφειαν

55쪽

πολλην εἶχον περὶ αυτῶν σπουδην εἰς τὰ ξυμπερανθηναι,ουκάλλου τινος ενεκα μῆλλον η της ἐπὶ τοῖς καλοῖς φιλο-

τιμίας νομίω γαρ δίκαιον εἶναι του οντας τῆ δεηθείεδε ισαι καὶ πράττοντας τοιαῖτα τοι νειν δώρης της προσηκούσης τὰ-ομ εἰς το παρόν, συν θεῶ εἰπεῖν, εχε καλῶς, τὰ περὶ των μελλόντων ο μεγιστός εστιν ἀγων ἀνδρεί με γὰρ καὶ τάχει καὶ βωμη διενεγκεῖν δόξειεν - καὶ ραν εἶναί τινων, ἀληθεί κά δικαιο--συνη - μεγαλοπρεπείρ καὶ τῆ περὸ πάντα ταμα εὐα

ο μοσυνη ξυμφαίη τις α ους ἀντιποιουμενους τὰ τοιαυτατιμὰν εἰκότως των ἄλλων διαφέρειν νυν ου δηλον μεν ἐστιν ο λέγω, ἀναμιμνησκειν δε μως δεῖ μῆς αυτούς, - προσήκει πλεον η παίδων τῶν αλλων ανθρωπων δι-

φέρει, τους οἶσθα δη που φανερἡ ων δε ημῆς γενέσθαι, τι ἐσμεν τοιουτοι οἷοίπερ φαμεν, αλλως τε καὶ

ἐπειδή, συν θεῶ εἰπεῖν ρήδων ἔσται τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις Ι συμβέβηκεν αναγκαῖ εῖναι πλανηρῆναι πολυν τόπον, εἰ μέλλουσι --ηναι το δὲ νυν υπάρχον περ4 σὲ τοιομον

ἐστιν, ωστε τους πιπάσης της οἰκουμένης, εἰ κι, νεανι - κωτερόν εστιν εἰπεῖν, εις να τόπον ἀποβλεπειν, καὶ ἐντολ μαλιστα προς σι. ς ουν - πάντων ορώμενος

56쪽

αι ρασκευάζου τόν τε Λυκουργον ἐκεῖνον ἀρχαῖον ἀποδείξων καὶ το κυρον, καὶ εἰ τις αλλος πώποτε ὁ ο ξ ενηθει καὶ πολιτεία διενεγκεῖν, αλλως τε καὶ ἐπειδὴ πολλοὶ καὶ σχεδον απαντες οἱ τἶδε λήγουσιν, ς πολλή ἐστυν ἐλπὶς ἀναιρεθέντος Αιονυσίου διαφθα ναι τὰ πριθματα διατην σήν, καὶ φακλείδου καὶ Θεοδότου καὶ τωνάλλων γνωρίμων φιλοτιμίαν μάλιστα μὲν ουν μηδεὶς εἴη τοιου τος εὰν δ αρα καὶ γίγνηταί τις, οὐ φαίνου ἰατρευων, κώὶ ρὸς - βέλτιστον ἔλθοι αν ταsτα δε ἴσως γελοιό 321 σοι φαίνεσοα εἶναι--λήγειν, ἀγνοεῖς γὼ δὲ σι- ἐν τοῖς θεάτροις ορατους ἀγωνιστὰς υπλτων παίδων παροξυνομενους, μήτι δη πό γε των

λεαερ - πιριῶ, παρόντων ἐπι renitiis orim o τι, πρακται μωή πράττοντες τυγχάνετε, ς μεῖς πολλα ἀκούοντες ουδὲν ἐσμεν ' καὶ νυν ἐπιστολαι παρὰ μεν Θεοδότου καὶ φακλείδου ηκουσιν εἰς Λακεδαίμονα - Αἴγιναν, μεῖς - περ εἴρηται, πολλὰ ἀκουοντες περὶ

τῶν τηθδεχυδεν ἴσμεν ἐνθυμου δὲ καὶ οτι δοκεῖς τισὶν ενδεεστέρως τορπροσήκοντος θεραπευτικὸς εἶναι μὴ οὐν λανθανετω σε, τι δια του ἀρεσκειν τοις ἀνθρώποις καὶ

Eυφραί με συνεβούλευσα, καθάπερ ἐπεστελλες, τῶν σῶν πιμελουμενον περὶ ταsτα διατρίβειν δίκαιος

57쪽

συμβουλευειν περί τε τω αλλων πιαν φράζης καὶ ως

Ευφραί δεῖ τὰ νυν χρῆσθαι πολλὰ μεν γὰρ ὁ ἀνηρ χρή--ος, μέγιστον δὲ οὐκH συ νυν ἐνδεης εἶ διά τε τηρο ηι κώ -ὶ διὰ τ&μη πολλοὐς αύτο πέρι ξυμβουλους ἀναι-χνέοις ἔστι γὰρ δή τις φωνη τῶν πολιτει- μάστης καθαπερεί τινων ζώων ἄλλη με δημοκρατίας, ἄλλη δ'ολιγαρχίας φδ αυ μοναρχίας ταύτας φαιεν μὲν αν ἐπλ στασθαι πάμπολλοι, πλεῖστον δ' ἀπολείπονται του κατα--εῖ- τὰς πλην ὀψων δη τινων. τις μέν ουν των πολιτει- την αὐτη. φθεγγηται φωνην προς τε θεοὐς καὶ προς ἀνθρώπους, καὶ τῆ φωνη τὰς ποάξεις πομένας απο- διδω, θάλλει τε ἀεὶ καὶ σώζεται, μιμουμεν δ' ἄλλην φθείρεται προς--τ' οὐν υφραῖός σοι γίγνοιπ' 'ηκισταῖν χρησιμος, καίπερ κἀ προς αλλα, ἀνδρεῖος - 322 τους γὰρ της μοναρχίας λόγους ου ηκιστ αυτον ἐλπίζω ξυνεξευρησειν των περὶ την σην διατριβην οντων εἰς ταπιτ ουν αυτω χρώμενος ὀνησει τε αυτὰς καὶ ἐκεινον δε-- ώφελησεις. ἐὰν δέ τις ἀκουσας ταυτα εἶ , Πλάτων, ς ἔοικε, προσποιεῖται μὲν τα δημοκρατία ξυμφε- ροντα εἰδεναι, ἐξον συν τω δήμω λέγειν και συμβουλευειν αὐτστα βέλτιστα ου πώποτε ἀναστὰς ἐφθεγξατο, προς ταυτ' εἰπεῖν οτι Πλάτωνάψὲ ἐν ρε πατρίη γέγονε κοὰ τον δημον κατέλαβεν ηδη πρεσβυτερον - εἰθιομένον υπο τῶν ἐμπροσθεν πολλὰ καὶ ανόμοια τη ἐκείνου ξυμβουλι πράττειν ἐπεὶ πάντων ἀνήδιστα καθάπερ πατοὶ συνεβουλευεν αὐτW, εἰ μη μάτην μὲν κινδυνευσειν ετο, πλέον δ' ουδὶν ποιησειν ταυτον δη οἶμαι δρασαι - καὶ

την ἐμην ξυμβουλην εἰ γὰρ δόξαιμεν ἀνιάτως ἐχειν, πολλὰ αν χαίρειν ημῖν εἰπών ἐκτολῶν γίγνοιτο της περὶ σωνκαὶ τὰ ἐμὰ ξυμβουλῆς ευτυχε

58쪽

δη γείτονες τε υμῖν αυτοῖς καὶ χρείαν ἔχοντες με ἀλλήλους εἰς τὰ μεγιστα φελεῖν ' μεία μεν γαμουτεάππω DMηθος -τε ἄλλης πολεμικῆς συμμαχίας ουδ αυ χρυσου προσγενομένου μοι τ' ἀν μείζων -- πάντα δύναμις, φίλων βεβαίων τε καὶ θος ἐχόντων γιέ. Ἐράστω δὲ καὶ Κορίσκ προς των εἰδῶν σοφία τη καλὴ ταυτηφημ' ἐγώ, καίπε γερων ων, προσδεῖν σοφίας τῆς περὶ τοπις πονηροῖς καὶ ἀδίκους φυλακτικῆς και τινος, - τι κης δυνάμεως πειροι γάρ εω διὰ το μθ ημῶν με-- Ετρίων οντων κά ου κακῶν συχνον διατετριφέναι του βίου διὰ δη τούτων προσδεῖν ειπον, Ἀα μη ἀναγκάζωνται τῆς ἀλοινῆς ἀμελεῖν σοφίας της δε ανθρωπίνης τε καὶ ἀναγκαίας ἐπιμελMσθαι μειζόνως η δεῖ ταμ ν δ αυτην δύναμιν Ἐρμείας μοι φαίνεται φυσει τε ἄσα μηπω ξυγγεγονότι καὶ τέχνη δι ἐμπειρίας εἰληφεναι τί ουν δ 323 λήγω σοὶ μέν, Ἀμεία, πεπειραμένος ράστου και Κορίσκου πλεονα - φημὶ καὶ μηνύω καὶ μαρτυρῶ μηὐαδίως ευμ ιν σεί ξ οπιο τερα-τούτων τῶν γειτόνων ἔχεσθαι ,αυτὶ ξυμβουλεύω μιαίω τρόπω τούτων τῶν ανδρῶν, μὴ πάρεργον γουμενω Κορίσκω δε καιεράστωπάλιν Ἀμείου ἀντέχεσθαι ξύμβουλή εἰμι καὶ πειρασθαι ταῖς ἀνθωσιν αλληλον εἰς μιαν ἀ αμα. - - λίας ξ πλοκήν. αν δέ τις μῶν ἄρα ταύτην κεν λώειν

59쪽

τὀ γαρ ἀνθρωπινον οὐ ποιαντάπασι βέβαιον δε παρ' ἐμὲ καὶ τους εμοὐς πεμπετε μομφῆς κατήγορον ἐπιστολήν οἶμαι γαρηίκῖ τε καὶ αἰδο τους παρ' μῶν ἐντεμεν ἐλθόντας λόγους, εἰ- τι το λυθὲν μέγα τύχοι γενόμενον, πωδῆς συν-- μῶλλον ἄν συμφυσαι καὶ συνδῆσαι πάλιν εἰς την προυπάρχουσαν φιλότητά τε καὶ

σκοινωνίαν ην ταν με φιλοσοφῶμεν απαντες ημεῖς τε κάνυμεῖς οσον - δυνώμεθα καὶ εκάστω παρείκη, κυρια

τὰ νυν κεχ η - μένα ἔσται - δε-μη δροδεμεν οὐκ ερῶ φήμην γαρ ἀγα ν μαντεύομαι, καὶ φημὶ δὴ

ταυθ' ημῆς πάντ' ἀγαθα ποιησειν, αν θεος θελτὶ ταυτην

την ἐπιστολην πάντας,μῆς τρεῖς οντας ἀναγνῶναι χρη, - στα μὲν ἀθρόο - , πιατὰ δυ' κοινῆ κατὰ δυναμιν - οῖ - μὰ πλειστάκις, καὶ χρῆσθαι συνθηκnD καὶ νόμω κυρίω, ο εστι δίκαιον, ἐπομνυντας σπουδῆ τε αμα μη μουσω καὶ της σπουδῆς ἀδελ ρ παιδια, καὶ τον ν άντων νε- ηγεμώνα των τε οντων καὶ των μελ- λῶντα--- ω ἡρομ- ου- α σο πια - κυριον ἐώ - μνυντας, ον αὐεντως φιλοσοφῶμεν, εἰσόμψα πάντες σαφῶς εἰς δύναμιν ανθρώπων ευδαιμόνων.

Πλάτων τοις ἐωνος οἰκείοις τε και ἐταέροις

πράττειν.

60쪽

ΕΠΙΣΤΟ ΑΗ Isθῶ δή, εἰ μὲν δόξαν καὶ ἐπιβροίαν την αυτὴν ἐντε ἐκειν' ξύμφημι κοινωνησειν,-δὲ μή, βουλε---αι πολλα - τίς δ' η νη ἐκείνου διανοι καὶ ἐπιωφία, σχωον οὐκ εἰκάζω αλλ ως εἰδὼς σαφῶς εἴποιμ' αν. τε γαρ κατ ἀρχὰς εἰς Συρακουσας ἐγὼ ἀφικόμην, σχεδον τη τετταράκοντα γεγονώς, Θίων εἶχε την ἡλικίαν, ην τὰ νει Ἱππα--σεν ἔχων, Συρακοσί- οῖ πιθαι - λε έρους εἶναι, Β

κατὰ νόμους τους ἀριστους οἰκουντας ' στε οὐδεν θαυμαστόν, εἰ τις θεῶν καὶ τομον εἰς την Ουτὴν δόξαν περὶ πολιτεως ἐκ ρογενεσθαι σύμφρονα, Μήσειε τις δ' ην ὁ τρόπος της γενέσεως τυτῆς - ἀπάξιον ἀκουσαι νωκαὶ μὴ νέω, πειράσομαι δὲ αὐχης αὐτὴν ἐγὼ προς τμῆς

διεξελθεῖν εχε γὰρ καιρὼν τὰ νυν.

πραγμάτων τοιαιδε παρέπεσον. πο πολλῶν γὰρ της τότε πολιτείας λοιδορουμήνης μεταβολὴ γίγνεται, καὶ της -ταβολης εἷς κάγκεντήκοντα τινες ἄνδρες πρ στησαν - χοντες, ἔνει--ἐνώστει, δέκα δ' ἐν Πειραιει, περί τε ἀγορὰν κάτεροι τούτων - ἐν τοι αστεσι δι ιεῖνεδει, τριάκοντα δε πάντων ἄρχοντες κατέστησαν αυτο-- κράτορες τούτων δή τιmες οἰκεῖοί τε οντες καὶ γνώριμο Dἐτυγχανονἐμοέκαὶ δὴ καὶ σωι άλουν - ώς ἐπὶ προς- ηκοντα πράγματα με. καὶ ἐγὼ θαυμαστον οὐδὲν ἐπ-

θον πο νεότητος ωήθην γα αττους ἔκ τινος αδία βίου ἐπὶ δίκαιον τρόπον ἄγοντας διοικήσειν δὴ την πόλιν, ωθτε αυτωπ σφόδρα προσεῖrowτον νουν, τί πραξοιεν καὶορῶν δ' που τους ανδρας ἐν χωρομυρο χρυσον πω ξαντας την ἐμπροσθεν πολιτείαν, τά τε αλλα κοὰ φίλον ἄνδρα ἐμοὶ πρεσβύτερον Σωκράτη, ον ἐγὼ σχεδον ουκῶν