장음표시 사용
331쪽
ab aliquo positum deprehenderit. id ab hoc per participitura explicara . Quam male isti de emulitissimo stuclioriana ia ostrorum adiutore Inerati sunt' Neque Verra
ἐξηγοπὴς simpliciter usurpatus notare potest τον ἐξηγουμενον τὰ ἱερὰ, nisi ubi sermo est περὶ των ἱερῶν, aut de Sacerdote, ut Tιμόθεος ἐξηγητὴς, et si lia. Nec Nicander cuin sc rapsit ιξηγητικὰ, utique erant τῶν ἱερων, εed τῆς
'Atτικῆς διαλέκτου, ut citat noster Harpocration. Itaque ad vult observara Hapocration, esse eam Ipsam Vocem, qua Graeci ad sacro mina interpretes libenter utantur, nec modo in isto substanta vo . sed et in ipso verbo.Unde disce, quam praeclare codex Mediceus liabeat καὶ ἐξηγουμενος τὰ ἱερά. Sic in trariis partibus id frequentatum oste Iulit, ut solere ab ipso fieri docet ve, unum Ano τίμημα. In v. Ἀξουληρ quum scritat Harpocration eam vocem derivatam esse απὸ τού ἐξέλλειν, ut edunt Aldus et Maussa cus, non intelligo cur nupera editio non in Graecis tantum, sed etiani in Latinis, ut obstitiari iura id sedisse scias, reddiderat ἐξείλλειν; quod amplius est, Pia auctoritate et fide exhibeat o ἐστιν ἐξείργειν καὶ ἐπιωθεῖν καὶ εκβάλλειν. quum illa ἐξείργειν καὶ in nullo prorsiis
habeantur libro vel scripto vel typis antea confecto. Equidem Attit r. Scholius iam monuerat lib. 1. obsea v.
13. sed tarde et post Henr. Stephanum, qui milia de hoc loco) ex isto vulgato reponi debere ἐξίλλειν. Sed
MS. Mediceus servato solo accentu Scra Mi εἴρηται μὲν του νομα απὸ του ἐξέλειν. Omissa vocula oυν. Et sarie Harpocration per sequentia di ἀφηροὐντο αυτου tantum 64 non ducit, ut cogitemus de verbo ἐξελεῖν, et non de immobilibus modo, sed et mobili tuis. quae tolli et eripi alicui possitnt. intellectum fuisse suspicemur. In V. Ἀπαὶ γελla notat IIarpocration verbum ἐπαγγέλλεσθαι Graecis usurpari κοι ίντὶ του προστάττειν ῆ aieεῖσθαι, et si teliter interpretantur usurpatur etiam pro imperare Dei Postulare. Ego autem circumspicio, quod istud ver ana sit, in quod res tam contrariae coire potuerint. Equi deni, ut dixi, suteliter quidem agit interpretatio; et postulata potenti tini didici esse ina perata, et sic liaberi debere. Sed quaeso, cur in VerSU, quem
citat noster in v. 'mtημίνην, vocem αἰτῶνVertit Postulan3, αιτουμενος Vero utendum Praebens y Agnoscis sub- testam rationein qua deciperis. Porro ut ἐπαγγελλεσθαι
εit αιτεῖσδαι, certe non visit, non audivi. Disce igitur
332쪽
tinam Vulgatum hoc sit absuriitIn . et quam praeclare M S. Medicetis sanet Harpocratio Dent offeremto aἰτιῶσθαι. In V. 'Eπαιρόμενος manifesturia nefas adini sit nuperi editio, illi una citat ἐν δε τω nρὸς Αφοβον τρίτω, quod non modo Nullus codex antiquus testatur ab Harpo Cratione venisse, sed aperte alienus i lli supposuit Harpo crationi ex valesio. Natia quum Atiliis hic lacunam sigi aret, Maussa cus in codice , ara cano reperiens 1ν δὲ τω ἔτρω restituu ετέρω, aclesia ingenua confessione igiIOratae sibi orationis, uncte haec verba sumserit Hiir PD-ciation. Cui rei intentus Valesius pro cura ac felicitate attentionis ε inriti et memoriae ani in advertit esse tertiana contra Aphoblina; i ta tamen ut me lio tempore ante eum Mourfitias lib. DI. cap. 18. Auic. Iec t. ad ipsum quoque vulgat verat, supplendumque Censuerat ἐυ δὲ τω προς Αφοβον ἐπ' ἄλλου. Ex homi in alte
cem istarii infulcit huic loco. qii una MS. Mediceus plane illitia Maussa ci έtέρω conficinet. etiam Ino Thabet Aἰθ' ωφελ. 65 In recensione vocum 'Eπενεγκεῖν δόρυ ἐπὶ τῆ ἐκτορα καὶ προαγορεύειν ἐπὶ τω μν, ματι non convenit M S. Medi-
Ceo cium hac Vul clamina editionum acri plura. Nam is legit ἐπι των μνηματων, quod verius videri docent sequenistra ἐπι του τάφου. Praesertim qu ana etiam Postea sequatur 'Εqορία, η ἐπι των Ορων γινομενη προαγορευσις, etsi
infra et glossana proserat ἐπὶ Ερασύλλω, et exponat ἐπιτω Θρασυλλου μνήματι. Sed et alia varietate serabit ἐπι τομνῆμα ἐφίσιασθαι in v. Aoυτροφόρος. In v. Ἐπιβά me memorari debet iniquitas, quam ultima editio Harpocrationi intulit. edendo oὐτως ἐκάλουν τοὐς εν ταῖς τριήρεσι στρατευομένους, καὶ μὴ κωπηλα-zoυντας, αλλα μόνον προς το μαχεσθαι ἐπιτηδειους, in 'iri bus est absurata iteratio, qua describuntur militantes
proprie. Nam quos alios imaginari eossumus per priores. qua In eosdem quos etiam loco ultimo describit 2 Et tarmen remiges non Possunt abigita munere militiae in publicum: unde στρατευόμενοι ἐν ταῖς τριήρεσι η tint duplices, remiges et Inilites Vel propugnatores, quoriam hi sunt proprie ἐπιβάται. Itaque inulto excellentior est vulgata lecti O, των ἐν τ. x. στρατευομένων τους μὴ κω . NS S. confirmata, quam retinui . Sed etiam idem MStus tam hic quam infra constanter habe I λέγειον et in Ireι , ut Pla sit,i sit volzoi m. i.
333쪽
In V. 'Eπιγραφεις legitur καθεστηκότας ἐπὶ τω γράτεινεκίστω, ἴσον εἰσφέρειν οφειλουσιν, Pro quibus In codice Μecticeo exstat καθεστηκότας ἐπὶ του γράφειν, ὁπόσον ὀφει-
In v. 'Eπιδιατέθεο ι ab MSto citatur Lysias ἐν τω66 προς Θεοπειθῆ ἐπιτροπῆς λόγω, non ἐπιλόγωr et forsan illii lἐπὶ nimis saepe hie iteratum dedit causa in isti epilogo. Ihiclem vix intelligo voces ωςτε εἰ η πρῆξις γένοιτo explicari posse confecto negotio. ut iaciunt. Certe in MS. Verbum γένοιτo nullum apparet. An si it ώς τελεῖ η πράξις ut causa fluitur 7 In sequenti perio che idem habebat ἐὰν ἐκκαίδεκα ἔτη γένωνται , non γινόμενοι, quod tolerari
χυσίβιον την επίκληρον, ἐπικληρίτιν κέκληκεν. Cur autem Id attexuerat Harpocration, i IeMIaqlia In Causam dixero. Sunt enim Prorsus supervacua. Et quaeso Cur gingulatim de Isaeo sic observabit, ut aliquid annotandia tu ;qui iam generaliter praemisit η δὲ αυτη καὶ επικληρίτις. PraecesSit autena επίκληρος, Εi co si id obtinet, ut ea leni utroque modo dicatur, quid ni triana si et ab Isaeo fit erat isto ni octo appellata. Nec ignosco Me ursio, dum libro v. Atti c. le t. cap. 2. maluit haec Verba citare, ut auctoris nornei I mafla spes claret, quam ipsa quae dicuntur. c. Onsi dera igitur praestantissimi codicia Memeeiffcripturam, quae est ἐπικλήρετον, quod vocabit turn ne
In v. 'Εαὶ κόσρης ΜS. liber invertit voces Blas ἐξ
γεῖται τούνομα λιλων, esserena IIηγούμενος τοὐνομα λέγει, ut in v. οἰκέως. In v. 'Eπικρατη ς legitur ώς χαλκουν ἐστάθη; quae locutio est maculosa. Ita quo viri docii in Goesiano codice annotaverant χαλκούς, perinde ut Valesius. Quod ipsum conspicae legitur in Mediceo , unde sic correxi . Mox de tertio Epicrate scribit ουτος μέντοι ἐπώνυμον εἶχε, nec dubitavit Latinus interpres huius cognoraten. Fateor. ἐπώνυμόν ἐστι memini legiεse: ἐπώνυμον εἶχε, nec legi, nec victi qui notaverat. Sed magna est Praestantia codicis Medicet, in quo eat ἐπωνύμιον. Quam Vel
334쪽
67 et hoc novisse Henr. Stephanusi certe Iam non In unitate exempli tam miserabiliter haereret. In V. 'Eπιμελητὴς των μυστηρίων Verba sunt Ionfiealia, quana in ΜSto. Editur enim oυς ο δημος ἐχειροτο- νει. Πσσαρες δὲ ησαν. δυο μεν ἐξ 'Aθηναίων α πάντων ' εἷς δὲ ἐξ Εὐμολπιδῶν. και εἴς ἐκ Κηρυκων. Ubi scias licet
Priorem adversativam sine ulla auctoritate, ignoratam
Aldo, ignoratam Maussa co, nuper ex Frasia venisse, quo qui lena remitti debet. Forsan quoque non 8Ola. Omnia enim ista sic retulit MStus oυς ὁ δῆμος ἐχειροτόνει, δύο μεν δd 'Aθηνοέων απάντων , ενα δὲ ἐξ Εὐμολπιδῶν, ἔνα δ' ἐκ Κηρύκων , quae negara nequit esse comm Odissima. In v. Ἐπὶ Παλλαδίω legitur καὶ συνίσταται το κριτήριον. quum in m S. Exstet το δικαστήριον. Mox ubi vides παρὰ το παρ' ἀμφοτέρων, etiam scias illud recte' esse laciniam Frisii emtoris, non antea illic positam, quam tamen retinui . quia videbatur aliquid desiderari; unde in Goesiano libro ait notaverant viri docia tin' ἀμφοτέρων.
In v. 'Eπίσκοπος vix scio an se Harpocration in vulgatis editionibus a noscat. Nam certe Harpocrationis non est, ut sic su Is verba fi ingula ea lenI Praemittat. quae mox perinde elare ex Cirato loco alicuius scripto-xis erat lector intellecturiis, ut est illa comparatio Harmostar Im Cum Episcopis . SE 1 etiam ut Harpocrationnunc dicat Haran ras esse, vii rarallebant hir in civitates subiectas singilla inspectum; tDii in ipsa illa voce eos exposuit ἄρχοντας ἐκπεμπομένους, partim videtur credibile, et est inconcinnum. Ut rena scias. pro omni illa vocarii loriam tu ala οι παρ' 'Αθηναέων εἰς τὰς υπηκόους πο- λεις ἐπισκέψασθαι τῶ παρ' εκάστοις πεμπόμενοι, ἐπίσκοποι 68 καὶ φύλακες ἐκαλοῖντο, Ους οἷ Aάκωνες υρμοστὰς ἔλεγον, non alia Pro Harpocrationeis agnoscit elegans ille et fulus eodeκ Μ ediceus, quam haec ἐοίκασιν ἐκπέμπεσθαι τινες υπὸ 'Aθηναίων εἰς τὰς υπηκόους πόλεις ἐπισκεπτόμενορτὰ παρ' εκάστοις, quae sunt sane aurea, nisi forsan in Prima voce ab ereavit scribentis manus . quia In Vellete clero εἰώθασιν. esserentis ἐοίκασιν. Idem quo qne exhibebat κατὰ Ααισποδίου. tu docte in ea voce disserat Valesius, non Aaισαουδίου. In V. 'Eπιτεἱχισμα legitur in omnibus quid cni editionibu το τειχιζόμενον κατά τινων χωρlων, eas Die VOCCs modo Latine intelligant munirerentin contra aliquos nMMO
cinctiun. Itaque iam nulla istic vides χωρία. Sed egre-
335쪽
gie quod subolfecerat Valesi ira, etiam conficinal Ms. Medice iis χω=ἱον, quoi l hinc non dubitavi reditere auctores, Praeteritu an Diod is quoque κατά τινος. In v. 'Eπιτιμητάς trabes haec iri Harpocrationea. or
i ta Pro lucant viri docti, an fieri potest, ut sine vitioliis subnectantur ista 2 οἱ δε τοῖς ἐξῆς ἔ,εσι τὰ Ουτὰ τιμώμενοι, ἐπιτιμηταί. AH non aeque commode clixisses ταυτόVel tosro' quaenam illa sunt. quae vocat τῶ αυtά Τ vides igitiir ex fide agere libriani Me lice una, dum ignorat Vo- Cula In τι, quae itet tri debet. In v. 'Eπωβελέαν exstant ver δ ἐπράττοντο οἱ γραφα - μενοί τινας, και μη ἐλόντες αυτοῖς τοῖς γραφεῖσιν, quae quum lani toties supposita typis impleverint Cliartam,
Prai, turn foret, ut cognosceremus, quemadmodi mauecerant ervilitos viros prioris sacculi, atri in principio huius; Sicut cognosceri luna se Praebuit noster Latinus interpres. si Ialliit alluit, cerae postrema voca inita ne tangens quidem, multo minus ut inclicaret, utriam neu-69tra ara masculina illi caret. Eaclena haec citavit Meursius tib v. Aui c. lec t. 13. ut bene sata a. nec Pirit quan ad hae
sit. At Aemilius Portiis in versione Situlae redit idit. nec stιiet scriptis Contra illos scriptis reos PM Lissent; nimis pria denter, quasi cinis alia quam contra illos scripta expositurias esset. Sed cur scriptis id fieri debebat qaii nillil agebant lingitae et voces 8 Sui clam igitur relin-Piatmiis Porio iii salutis in Oilis corruptum, et Harpocra tioni succi ranaus, cui plane has Voces alleo insulsas subiacere non lebuerant, uncte euna vinclicabit spero
fides collicis Medicet, qui pro his nugis ost eri ores h ἐδμδοσαν οἱ διώκονtες τοῖς φεύγουσιν hoc Prina una nota, ut Scias, in cuius commo luna et lucriam cederent isti tot
In V. 'E πωπτευκότες MS. Non habet ἐν 'Eλευσῖνι, ε ediu 'Ελευσίνοις, ita ut supra scriptu in sit l. Caeter an scirI fas est, quum Alclus et Maussa cus ita distinxissentoἱ μυηθέντες ἐν 'Eλευσῖνι ἐν τῆ δευτέρα μυήoει, ἐποπτεύειν λέγονται, Scaliger in Eusebianis sine ilistincti De loci ni
iunc citavisset. nuperrime ex Frisia vexariana esse Harpocrationem hac clis tinctione. οἱ μυηθέντες εν 'Eλευσῖνι, ὲν τρ δευτέρα μυήσει ἐποπτ. λεr. nec aliter Latina Eleusianiis sacris initiati . in res istone ἐποπτεύειν diclinium Atqui quia in inystarum μικρὰ μυοτήρια Essent annua, Ut
336쪽
singulis annis recur rerent, an qni hoc anno mystae fiebant, sequenti anno non rev set arat' Iuli stravit hoc verini ira ex Seneca illic Scaliger. sed quod ille noster pessime adspexit. Sine dubio mystae per istud quadriennium Potannis revisebant Elei sint a. nec ranienin inarum revisionum aliqua clicebantur ἐπόπται; sed tantum tunc, Urum essent μυηθέντες ἐν 'Eλευσῖνι ἐν τῆ δευτέρα μυήσει, quando non tam reViεebant, quam fie-Cunda Consecratione initiabantur.
βωμοὶ ῖδρυνται. ut Vulgo; clu Oil omnino Prolaem: natu quod moclo ante etia in clicantiar βωμοὶ, H Pertinent ad duo niuraria a. Sed et idem constanter legit Eρκιος et 'Eρκίου, ut mini ex Plutarclio Valesius, cui iIs Coniectu- Tam cinoque deinceps acliuvat M S. edens νομοθεσίας, non σέαν, ut videatur περὶ τῆς νομοθεσIας scra: Psisse. Vocem Ερμας ex fragmento An aereontis apud Ilesychium recori exit valesius in ερμα , et qui dein recte, si aut Hesychia nam Anacreontis citationem atri vocem ipsam consilieres, quae passim ita usurpatrur. et habentur exempla ῖσα κόνις. Sed Harpocratiori solet notare rariora et pectiliaria, non sic passiim ad hi ta. Res cligna
cogitatu est. an craeci quoque dixerant Ερμῶν in primo casu. Certe sic habet liber Mediceus. In V. Ἀρμῆς quae habet Harpocration, citaritur ab Meursio lib. I. Athen. Atti c. cap. 6. sed desinit in
negli Fens , incerimn casu an sponte. quod nullam eius ita d Ilath auctoritatem apitii scriptores alios reperiebat, ut patet turn ex Capite omnium postremo eius libra, tum x Lection. Att. lib. i. cap. l. ubi dupla scriptione an avit recensere nomina portarum Atheniensium. Et tamen negara nequit Prope fuisse portam, unde et sic CognomDiatus fuit, cluana πυλην vocavit Pausanias iiiv rbis illic ab Meursio citatis, ut Harpocration πυλῶνα appellavit. Admodum equidem generalis est illa porta Attica, quum Sine dubio omnes aliae non possent aliter 71 nominari, etsi speciatini Domitia rura aliis distinctae. An fuit illa porta. quae in arcem ducebat 2 et scrip gerit
tum modo arcia faisse, etsi nυλαι πέντε, ut dicitur in V.
337쪽
Προαυλαια. Etiam Mercurius in ' Aιγέως πύλαις non procul ab Delphinio colebatur, Ut notum. In v. 'Ερυθραῖοι. valde multus est Harpocrationis sermo ait ostentandam illam Ionicana Ei Diaraim, Mauriataimen ille non soleat sic alas urite exundare, ubi nulliani claritatis est pretium: qualem eum in linc etiam loco su isse prohat fritillis Sinaiis scriptor collicis Medicci, ornnia
Ista sic exhibentis Aιογένης Φιλιππικῶ. ἡ πόλις ἐν γωνία
μυθοῶ μία τῶν υπὸ πήλεως του κέντρου κτισθεισῶν, ως φησιν Ελλάνικος ἐν 'Atθίδι. Remove hinc Dio 3enem et centru in muta in id quoci requiratur, habebis opinor ipsam IIarpocrationis Ita aiati m. Presora quidem in vulgatis ite Meursius quidem lib. V Atti c. lec t. c. 8. voluit
VOCern εταιρεία non Praefigit MStus liber, sed εταιρίτης. In V. Ευθυνm non constant sibi emtiones, ubi Al dus protulerat ευθύνη ἄνομα αρχῆς. id εequutus fuit Maussa Cus, sed nuper ex Frisi a. εύθυνοι ἔνομα αρχῆς, Scilicet quia H. Stephanus ex Biti aeo sic Citat. Verum ipse Harpocration elaira at, quemadmodum ipse notaverat; nempe dicant alii εὐθύνουρ appellatos fuisse vel etiam εὐθυνταρ, at ipse iri venit εὐθύνας etiam dictos illos inagistratiis, ab singulari εὐθυνης, quo quum dirigat lectiora Aliti et Maussa ci cum libris scrHptis consentiens. ita ex ilibere sustinui. Nam sic sol et Harpocration, ut ii Da,
habet in V. Ηγεμονία δικαστηρίου. Imo utrum Me Coia firmat praeclare ipse Harpocration in voce Aoriora i , apponens αρχή τις παρ' 'A ναίοις Ουτω καλουμενη, et Per i t. ἐνθαδείκνυται, ὁτι διαφέρουσι τῶν ευθυνῶν, ut qui dein eclidit Aldus et Matissa cus ex vera et boria fider scaevus Frisius id non concoquens edidit τῶν ευθυνων, videlicet ab εύθυνος.
At id, o bone, noluerat Harpocration, sed ab ό εὐθύνης deduxerat τῶν εὐθυνῶν, in prima declinatione. Ergo et auctor huc allegavit versum Eupolidis, cuius sententia
338쪽
prorsus. ut Cum Graecio loquar, ε κρωπηριασμένη trahitur. Est ille r υνδρες λογισταὶ των υπευθύνων χορῶν, ut con Cl-pitur in Frisia, et Vertitur Logistae pii suisiectis exantini pι aeealis . Utriana igitii r alloquitur aliquos 7 Id volunt ista Latina . At ex Graecis plane idem non patet. Deinde ut i residet illud praeesse p ubi vox Graeca χορῶν γ Ubi monstratur ista disserentia inter Aoγιστὰς et .υθυνας signata Harpocrationi 7 Porro sic ille discessit ah Aldo, qui edidit ύπευθυνῶν, ut etiam Nauεsa Cus. Unde ego nescio, an duo hi docti viri statuerant utique
iamriam ab Eupolide concinna tuni, quum Dagmenta ex eo citata per ipsum nostriim Harpocrationem do Ceant non solos iambos ex eo Provenisse. Ut hqe do
illis cogitem. iacit M S. Mediceus. qui non habet χορῶν, secl χωρῶν. Quin etiam idern iste optimus codex legit Inευθυνῶν, non υπευθυνῶν, vel υπευθύνων. Ita prosectolia hea omnia optima, υνδρες λογισταὶ των ἐπ' ευθυνῶν χωρῶν. Logistae regionum vel dignitaston, ut χώρα sperinde apud Graecos, ut apud Latinos locus de adis ministratione et gradu in republiea) qttae sunt ελEuthynis. Inao MS. illic etiam legebat 'Αριστοτέλης ἐν τῆ Αθηναίων πολιτεία. In v. Eυοι difficilinans locus occureli velut ex Ara-gnoto citatus, ubi has Voces legitarias ώς οτι τινὶς ἔλεξαν
εὐοῖ ώς ευσοι, τὸ ευ λμα του κατόπτρου ἐπαινέοντες. An non prius tereas coelo miscera posse iudicares. quam ab hom ine P ali vincunque stiriaioris ira participe talemorari non Versionem, sed ut mox dicet Harpocration, Iωλοκρασίαν. Stat dem nolintilli dixeratnt Eυoi quatiευσοι bene sit titu , το ευ. t vanum Bachi convictιι laudantes. Hinc discimus videlicet Jῆμα essu hymnianar et Iluo tormento Bacchum conspicuum ex voce Κάτοπτρον ormavit ' Ῥῆμα vulgarater solet ab Harpocratione usur para de parte orationis, Quod verbum Latinis dicitur. ut patet in v. Aιάθεσις et Ἐφεσις. Ita nihil ea vox ad hanc rem. Propterea exosculatus sui ingenium Valesii, coniectatriis discessisse in duo uni in vocabulum ευρεμ, laudantes inpentionem apoculi. Videtur fabulatio fuisse. inventorem speculi, quum in speculo primum adspiceret sese, dixisse ευ σoi: id transivisse in vulgus, et unum quenque laic dicis gratia solitum sibi bene dicere per istam sor-1lanat imo etiam Arigno ten iudicavisse inde ortum esae clamorem Bacciticum avoi, quia non-
339쪽
nulli sigma prave blaeseque pronuntiantes ita suerant
In V. Ζευξις non intelligo, quomodo tam enormem catachresiit Maussa cus et Valestiis credulerant placuisse Harpocrationi. ut Aristotele in Pictor una in grammaticata ac expositione poneret Pro eximio et Principe, quurrandit alter 'Αριστοτέλης των ζωγράφων, ubi Alclus dederatόριστοτέλους Silae ilistinctione praecedente, nec aliter74MStus; alter ex Photio, saepe suum υφος ultri fas sectante. nescio quoci simile prorstis huc affert. At viri docti longe ali ter ivilicabant. qui in Goesiano exemplara ac notaveriant legendum esse ἄριστος τῶν etc. uod Mnde ira longo
propius acl Harpocrationis rationem accedere credi iteritu. nisi esset vox nimiunn truncata. Virile e O nunquam Cura clatus sui. Milia Opinarer auctore ria Scripsisse αριστοτέχνης.
In V. 'Hετιώνεια εcribit Harpocration oυτως ἐκαλεῖτyη ετερα του Πειραιέως ακρα, ut quuleui nuper ex Orci tene is produxit Frisia; non ipsa pranaaria, sed praena O-Nente Meursio, et hanc suam sententiam petente ex Stephano et Suida. Haec universa sules, haec aequitas, ut continuo sic ait illos duos nunc soranari debeat nobilis hic IIarpocratiori . quum antea Aldus perinde a C Maussa cus edi lissent η γε παρὰ του πειρ. 1inde in libro Goesiano attriolatant viri docti η γε ἔπι του πειρ. quuna in coclice M S. Medicco desiderentur voces istae Onanes, ut lineream, pro supposititiis ne illa laalheani an varietate contena plancti, aut ipsas atri me sati geni. Stephanus et Suidas scripserunt Pro ingenio suo , et multa Opinor apud eos D8Se, qtIae ct is Plicerent nostro. Et potuisse aliquid scribi ab Harpocratione quod illi deseruerant. aut doctum mimis forsan videretur. Etiam Confiteri oportet. Certe igitur ad veteretii Aldi editioneni naaxime convenit η Μεγάραδε Πειραιέως ἄκρα. Sic vides non tantum ab Harpocratione desiεnam qhid sit. sed et timo situ locatum, et sic sors dederat, ut illustretur ita portus Piraeeus, qui
non modo utrinque pronaontorio tegebatur, quousque
potuit docere me uisius in scripto Cognouiane. Sed quiversus Sunium promontorio Alcimi appellatione notato 75 tegebatur. ' versus Megara vero altero, cui Eetione anomen erat. Vocabulum hoc Μεγάραδε et Stephano et Suictae ignora turn suisse nillil initor, qmina et iste Te censuerat Mεγαρόθεν ct Μεγαροῖ. hoc onaiserest; Suillas autem et multa alia in promptu non habuerit, et nonnisi primum ex his duobus noni in averat. Henr. Ste-
340쪽
phanus mentionem facit; unde eam petierat. In diearo non dignatur. Mihi significavit Philostratus lib. I Sophiararunt in Secundo. τοιόσδε ὁ ἀνὴρ o Dioς. τέθαπται δε προς τη 'EλευσῖH τῆς Μεrάραδε όδos. Aristaenetus lib. II. episti 13, ubi Chelidonium scribit Philonidi. Xαἱtoι με καθευδουσαν ἀφεὶς Μεγάραδε προσέnτης. In V. Nκρωτηριασμένοι quum exposuisset auctor ti- λυμασμένοι , Pergens illustrare scri Mir οἰ γὰρ λυμαινόμενοί τινυς εἰωθασι etc. Sane sic potuit scripsisse Harpo
libuit in v. 'Aπομάττων. Sed hic inceri non debet in NS. Mediceo legi λυμαινόμενοί τισιν. Itaque est in his
eadem prorsus Varriatio, quae legitur in prae satione Antiquitatum Iosephi λυμαινομένους την αλήθειαν, ubi Necticea Ineri l rana tu ciληθεία. In v. Ἐλιαέα vides oecurrere ista Veri, a ἐκ δυοῖν δικαστηρίοιν, quomodo non legitur etiam in MS. Μ ediceo,
sed δυοῖν δικαστηρέων; in quo et ipso vix liquide deceratas. Nam ut ἀμφοῖν γίνοιν in Nαυτοδίκαι, ita δύο ψή- oue dicit in Tετρυπημένος, et δυοῖν τούτων ἐπιμελεισθαι in v. Κατὰ τὴν αγοράν.
In v. inhia vulgo legitur ωνομάσθη δε παρα τὴν ἔραν,
et recte quident. si imaginara nobis possum is lianc 76 etvixi Ologiaria vel ex sese natam vel ab se probatam nunc produci ab Harpocratione; Harpocratione, inquam, qui me significationis quidem Proprietatem ex sua Persona in praecedentiruas priducendam iudicavit, Praeponendo φασὶ δέ τινες. Et Certe IIa ec et in ologia iam suerat in mundo ante Harpocrationem. bt censeas nae iure duia
altare. scito in m S. Mediceo legi ἀνομάσθαι praeclara
alma mutatione et manus Harpocratiori eae restitutione.
In V. Olμενος - οπλα edendum i vilicavi Eoae, δ' ἐα ιφθIuω κυνέην θέto, prout edicierunt Ausus et Maussa cuset habent codicea MSsti, non ut nuper Frisius κυνέηνευτυκτον ἔθηκεν. Licet enim is in te er versus occureat,
tamen hoc quoque eκemplirari manifestat. quam saepe Harpocratiori haec Homerica memoriter Citaverit, ut prisci omnes fecerunt. In v. Θεμιστευειν quum integro sensu et recto Iegatur Oέμιν ἐσχηκέναι ποτε τὸ μαντεῖον προ του πλέου, tamen