장음표시 사용
351쪽
paucis explicari posse negat. quum pectellus laomo, Frisii is iue interpres, potuerat interpretara litis decisionem hora esce e. Villelicet in loco illo Demosthetiis velimini intini vestigi una est litis 2 ubi ille violentis incur sibus Philippi inemoratis incusat Graecos ct suos AthenienSes ταυτα πάσχοντες ἔπαντες μελλομεν καὶ μαλακιζόμεθα καὶ πρὸς τοὐς πλησίον. βλεπομεν απιστουντες αλλήλοις; V radocti in libro Goesiario at scripseratai ἴδύο ν. Et Pio Donaberi at Valesiiisy Sed videtur auctor id ipsurra in licare, quod ipse in V. Osou exponit, Deiripe lignuria In toreulari adhibitum: nos cunctantur. Nos Diθias quodclam occupat veritos verbera et existi in antes illi fere iam doni in O Omilium resisti non posse, et hinc si Piis ali-91
tere et horrere. In Aeschyli drana a te Mi id tentet Maus-fiacus, apparet Etia in quid Valesius. mirifice per haec agitatus: Omnia incerta et Sine venere. Sed et Th.
suisse fataliae Aeschyleae, quoci nuspiti in nisi in hoc depravat I Ssina O IIέι rpocrati Ditis loco compa rea i , addit vIdera ελλcidiis verbum oυσιῶὁες si agna enti potius quam nornen fabulae. Quam Pariana nos Vir iste perelegans
adiuvat 2 quam destinctorae haec attingit 2 Tu scribo Αἰσχύλος ἐυ ΑαM. Hoc nona ine fabiit alii ab Aesctiyloco inpositana videbis apud HesyChiuin in voce 'Aράχνου. In illa fabula scripsit Aesclaylus haec verba κεκμηότι μαλακίων ποδί. Sic enim scribendum puto.
In V. μαστῆρες MS. Medicens non habebat tαὶ αὐ
ζητεῖν τα κοινὰ του δήμου, sed lαι τω ζητεῖν τὰ κοινα τω ὁ μω. In V. Matρυλεῖον vides citari versum Menandra Kαταφθαρεῖσθε ἐν μοτρυλείω τον βίον; Pii Ua una appareret vitiosus, a fi 3 Ialissaco editu in suit Kαταφθαρεῖσθαι, ab Valesio aratiotata citatio Surilae et restitutio Aetii illi Porii. quam sequeris Frisius exhibuit Καταφθορεὶς ἐνμα. Nec reprelieitilo. Sed an illuc ducunt coclices MSStiy Scilicet nobis licet spernere et negligere, quod veteres libri servaverunt, eo fine. ut quod Perilitum est perdamus. IIS. Mediceus exhibebat καταφθαρῆσθε. Hinc certe colligitur. Si de Pluribus sermo Est, scripsisse Menandrum Oiὐκ οἰμώξετε. καταφθαοεῖσθε ἐν ματρυλ. ut iudicabant in collice Goesiano viri clocti. Vel ργῆσθε. In v. Μεθώνη an placet hoc laborris exemptu in , ut Maussacus quiaria ga tegerit osterulisse ab hoc Demetrio. εc raptum aliquid περὶ συνωνύμων πόλεων, Ipse ecli Curet92
352쪽
ἐν τοῖς σνωνύμοις πόλεσι, et hoc ut egregium nec enim temere colitigit sequatiar Frisia 2 Idque vium Aldus edidisset lν ταῖς συνωνύμοις πόλεσι, quonaodo etiam legitur in MS. Mediceor tanto omnia indecentius. Uaod post notam Maussaci filiariis iam heati et insimacti clamore opera Ionsii in lib. I r. cap. 17 historiae philosophicae. Quo magis Fressicam foeditatem detesteras. cedines in ipso etiam Elencho veterarin scriptorum DEMETRIUS MAGNES ἐν τοῖς συνωνυμοις πόλεσι. In V. Μεχν, Pium in distinguendo fluctuantibus
ante viris doctis, nuperus sustineret hinc edere Oυμα δ' ἐστιν et παρέστη. quum editi et g crapti retinerent παρμστησε , opinor lenissima ratione me satis secisse Harp erationi et veritati. Seci et infra habebat ΜS. MediceusMειαγωroς ό εἰσάγων etiam sine adversativa, quam editiones Inculcant. Praeterea larάνειν δεῖν, non δεῖ, innuens vel ipsos, qui clamarent, infinitivo usos, vel soacripsissa ex sua persona, quemadmodum illi φράτοore ἐφώνουν δεῖν ἴστάνειν. Maior molestia est in versiculiν Eupolidis, ubi novissicitiis ex Frasia non ipse concinnat aeci ex Μeursii descritat si, o ri I Atti c. leci. cap. 1. Aυναται μὲν, ωσπερ μειαγωγὸς ἱστιῶν', interposita vo- Cula μὲν , quae non in editis, non in scriptis antiquis
exsisti seil ut trivialem in modum ah homine pi oi sua puero in studiis pes versiculi, ut stare posset, fulciretur, ineptam hane spissationem inranissam agnoin sce. ItaqDe quum Videatur nunc poeta iam tris usus, Ienissime succuraens edidi Aυναιτ' ἄν, ωσπερ. Possis
In v. Μελινη ex Herodoto non allegat DIS. Μεdi-93 Ceu. σπείροντες μελίνην, εed μελίνης, quod proculduisio doctius . et cura Herodoti clignissinnini. Sed etiam praeee lentia idem sic legebat, Σοφοκλης Πιπτολέμου μνη-
μου πελινης. ut deinde οσπρια πάντα καὶ μέλινα ex Xeno' Phonte adducebat. non μελίνη. In v. mxoIκιον, quamvis mox loquat tir Harpocration de eo, qui μέtοικος sit, tamen in MSto Mediceo postea non legitur ἐύMοντο δε υπ' αυτου, ut quidem edunt, sed aυτων. Et Bic solet Harpocration nonnun- auanx variam numeriam. In cadent voce dicit Harpocration etiam σκαφέας appellatos fuisse τοὐς μετοίκους. ἐπει ἐν ταῖς πομπαῖς τὰς σκάφας ἐκόμιζον Ουτοι, nec dubitet interpretari noster.
quia in Pompia tigonea ferebam. At quanto lenior et
353쪽
nun estior Henr. Stephanus ' Qua autenm signiscationesκάφη acc*iatur, ne no αρerit. Et qtiaeso. quo ligonem in pompis 8 Gedo ut scrobem esiculerent adobruendas omnes Frisici interpretis ineptias. Et liabetia in En . Sub Cuius umbra lateat. Nam Meursio in Atti .cis lectionibus tum lib. IV. cap. 8, tum lib. VI cap. 9vehe inenter ligones illi placueriant. Quasi σκάφη non simpliciter intelligi posset vas aliquod ad formam scaphae ad denotandam vel originem Navigationis vel inventionem vel utilitatem; unde Maraiano Capellae scaphici dicuritiar Otunc a ex aer e νasa, n. in horologiis. In v. Μόθων explicanda posteriorem rationem sic Proseri auctor , η απὸ Μόθωνός τινος αἰσχρὰ ποιουντος,
και ἀδε ἐν τοῖς πότοις ὀρχουμένου, ubi MS. Me licetas auget καὶ ὁδε καὶ ἐν τοῖς etc. Sequitur'η αντὶ του ανόητος, ut ego ex Aldina editione et optimo MS. restitui. quum
Maussa Cias Ederet α νοητους, quod non In Oct o sequitur postrema editio. sed etiarii violentissima transpositio no Harpocrationem et talem violat. Omnia enim tena eraria. Quippe rectit ad expositionem vocis in principio
Positae Moθων. quam aliis Inodis ex POSuerat.
In v. Μόλπις legitur oἱ δ' ἄρα μετὰ τοῖς τριάκοντα ς
δέκα ἄρχοντες. Certe an quisquam illos decem tyrannos dignaturus fuerit honesta et diu conanaoda urbi appellatione Archoratiani , merito dubites. Certe qua ivluain id adfirment omnes editiones Harpocrationis , attamen eodeκ Medicetis legit dέκα ἄνδρες, nec aliter in v. Aέκα de i is loquebatur auctor περι τῶν μετὰ τὴν κατάλυσιν τῶν τριάκοντα 'Aθήνησι χειροτονηθέντων ἀνδρῶν δέκα. Et alioqui intorta una hanc ipsam vocem addit, ubi solitus saepe est ornittere. ut in V. Πωληταὶ, δέκα του ριθμόν ἄνδρες. Iu v. μόρων ediderant cum Aldo Maussacus ως εἰσὶ μοῖραι ώνομασμέναι. Id non Placuit editora postremo. Ulule quanquam Mauεsacus notavisset quosdam Cod. liabere ως εἰσὶ μοῖραι ς ωνομασμ. iste tarmen pro Sua et auctoritate et doctrina edidit μοῖραι πέντε ίνομ. sic eligens sibi, sic osterens aliis, quod rapuerat ex Meursio lib. I. Attic. lect. Cap. 46, ubi etiam quod Maussacus de quibusdam codicibus memorat, is ait Vaticanum codicem constrangit. Caeterum Ostendit illic quidem Meursius fuisse quinque moras, sed in loco Harpocrationis nostra. quena tractamus, ipse se turbat, dum PrInio ait εe illic rescribere μόραι έ. At mox cum Xeno-Plaonte committens Harpocrationem, Plane in hoc citat
354쪽
ως εἰσὶ μοῖο αι ες ώνομασμέναι. quot etiam certo respectu fuisse docet. I intra O MS. Medi Ceus egregie et pala in praefert μοῖρα ἐζωονομασμένα. in ab euatione scribae planis sirna veritatis vestigia. Tino dei ivile non lcgit codex
In v. Mouvinita locus est spectatae Piidem et satis cognitae, sed desperatae pravitatis in itis vectis gnὀ95 -υνυχου τινος βασιλέως του IIαντακλέους, ut qui lena Hieliter editio Frisii nostri expressit Aldinani, nec haUitat interpretatio Pantactis filo; quum Maias facus, non solitus temere ab Aldo discedere, exhibitisset τοὐ Πἀν- τευκλέους , non adclita ulla ratione, nec pro lito, quid in MSS. libras reperisset. Io. Meursius nunquam solitus praeterare verba Harpocrationis, in libro xii de Reg. Athen. cap. 8 maluit venditare se legisse veri a Ulpiani
in oratiori ein II eiu OSilaenis de Coro Iia. lluἔina advocare nostriana IIopocrationem, a quo indici inra loci Derno Allienis acceperat, quod Solet esse eius actificiunt, quiunt, aeret. Nil silo minus post edita Ulpiarii verba annectit Munychi regis, a cimo dicta sit Munychia, me ira inisse item inter reliquos Harpocrationem, vel una Pantactis filii ini dici, non Dernophontis. Quae quid aliud qira in ostendunt meram evadendi inopiam 3 In capite ix libellido Piraeeo iteraram colligit de hoc loco et tam Ste Phanani Miam Suida ira Citat, Harpocratione uno omisso, et Pantactis silio ex Situla rursum ostentato. In Atticis lectioni triis lib. I. cap. 14 il Itina restituisset Moυνυχου
pro Aldin O Μουνυχίου, citassetque ros Παντακλέους. in Plutarchio observara iubet fili uni dici Demopia oontis, qtiem hic Pantactis dicit Harpocrat Ion. Ibidem quia et Elymologicum liabet mντακλέους, liinc corragit Smdani.
istuci praetulerit. Mi Meursi. quid oro legisti. quid nosti cle illo Panta cley rilesius praeter eandem Ulpianicitationetia hiic nihil confert, et quis Et mologian aut Suidam hinc non inspexit' vio maria hic stat as Maiis- saco, alter ab Ata O. Et quaeso, a I rex taria lati dati nominis debebit sani atri mi aerere ab tali patre prorsus igito tissimo 2 In MS. Medi Ceci legitur του Πεντακuoυς. Certissimo indicio in alterutra duaraim in priancipio syri labarum litera in a exstare debere. et recte edidisse Maias sa-cum; sed non ut sit nomen proprium, Veriam com 1ne, et auctorem intelligere του παντευκλεους, celeberrimi et Diuiti eo by Cooste
355쪽
perassus tris Te is. Et hac igitur co Inposita voce linguae
Graecae fra ilici ita inter nos auge.
In v. μυλωθρὸς legunt ii r ex emendatione IIa iis facissi hae voces, Bείναρχος ἐν τρο κατὰ Λημοσθένους πολλάκις. zι δε κοι παγὰ τοῖς κωμικοῖς πολὐ τοὐνομα, i ii signi Prorsus specie, raec minus. probabili ratiocinatione eam nauri terra, qtrii in ut Dii Iaici ii ira et Demostlienem auctores
eius praclaea te ac vulgata sane elaudicent apitii Aldum Aειναρλος ἐν τῶ Καλλισθε νους πολλάκις etc. Sed tamen non si et apirii Dii Iarciriana et apti l Doria o Sili et e Iri et apti l plures etiam exstet ista vox, icleo utique supponi debet illos potas frinum fuisse. quos respexerat Harpocration, quum ipse testetur in vulgata lectione . apii Icornicos freque latena eius suisse usum. Ne Plura loqtiar. Praestatiae hanc Maussa ci suppletionem natitatione ad-εciscere, ait Sequi AIS tum Medico utri y Hic sero asta otia ilia paucioribus his nai Ilat vel Dia is orarate Profert ita: ἔστι και του νομα παρὰ Κολλισθένει και παρὰ τοῖς Αττικοῖς πολλάκις. Haec certe tota Sunt ad πustirara et morem Harpocrationis. Inio etiam Callist lienes hic similiter pro ducitur in voco no abna ait una abitulente ab hoc Pi- .stri iti domitio in V. 'Aναγκαῖον. ut talem tDIur, la II materiana ala eo alicubi t Iactatam fuisse ii, te coiisirnae mur.
nunt, Ua una non ambigain sic exstare e t ira in inMSStis aliis gIn v. Mυσῶν λείαν miror sane in exempla rata M. quae publicata sunt. Demonem cita H ἐν τεσσαρακοστῆ περι παροιμιῶν, i ta ut detria eradiat liaec Volirmina ad maσnum
numeriIm ascendisse, clurina in Optina O LIS. tantum ex-
In V. Noῖς non praetera it Maias faciis unicam men-97iionem Allienaei in laoc scit pio, quam accipio; sed tamenne Iaae e qui dein relinqiritur illi,si ;ivilitariis codicem Medice una, qua nescio larii late passus,.solummodo εcritat. γραπτέον ην διὰ του ν ὁιῶ τον ΦιλωνIὁην. In V. μυκραρικὰ scribit Harpocration dubitari
Posse, an quiana sic legatur apti l Demosthenem, eadem non melius legantur in collicitatis Ic una re manulue Atticariani, ubi Videatur de iisdem sermo esse, ναυκρατικὰ, ut Paule in manifeste liata et codex Messiceus, quum Al- diis ile disset Nαυκρατοικῶ, quod retinente MauSsaco
356쪽
Postremis, tinniens opinor aliquid tenuius, mutavis in μυκωτιτικά. Sed adhaesi codici Mediceo, quod sylla- hae sie aclxentur, tum quod ναυκρατηrικῶ hinc sint aliena, et ista Frisiaca τιτι non sint titi villitio digna. Neirae enim mira sit Naucratica navis, nec quia Nat Cratitae in ea voiiant. ideo quae a i talem causam Spectant, non tam bene Naucratica appellari qUeunt, quam Nauerat iti ea. Et unde illa habet Nisi opera exstaret appareretque. nunqua in opinarer Henr. Stephanum eo Pr gressurrum, ut scriberet Harpo Crationem deducere N-- κρατητικὰ ab Nαύκρατις, quia sic corrupte videbat ala Aldo ellitum. In V. Nάννιον citatur inter Sopii Oelis versus is quoqwe Θαλλον χιμαιρα προστέρων νεοσπάδα, ut Primus
edi sit Μaussa cus, qui obediunt postera set quidni y est
enim EInera latio Casau boni) Maum Alclus dedisset Oαλλον χιλίαις προσφέρων νεόπαιδα , qui trias ad litera in consentit codex med Iceus et, ut opinor'. vetera exemplaria omnia.
98 Unam igitur Casa ubonus et rei, at illi supponunt capram isti qui loquens inducitur pastora fuisse. quum antiqua scriptura sutrarulicet pirares. In quo utinam constaret nobis sententia Sophoclis a C το πρέπον τού δράματος. Nam ex eo quod praebent MSSti videtur faciendum Θαλλὸν χιλου αἰξὶ προσφέρων, tanto Probabilius. quod ipse Harpocration περὶ σιγῶν id testetur, non περὶ χιμαιρῶν. In V. μυτοδέκαι s mirat Harpocration velut ex Cratero decretum, ἐὰν δέ τις μη ἐξ αμφοῖν γενοῖν γεγονὼς τρα- τρίζη, διώκειν δεῖ τῶ βουλομένω 'Aθηναιων etc. Sic iam conspurcatus oberrat Harpocratiori immisso per Maussa eum verbo δεῖ, qtiod non ipse in Morelli vel vaticano libro inventum sibi gratulatur, non etiam cognovit Aldiis. Quid autem y an διώκειν δεῖ interpreta hi trilir iusfιit per aequip Nempe illiu in Graeca sint scripta in Graecia ritu illo obtinente. Latina apud Frisios longo tempore post quum omnia exolevissent, quis neget cautissime agere talem Frisium 8 Sed qua veritate Graecae lingiuae interpres dicitur, qui δεῖ Frisiis interpreta inritιs fuit 8 Habeant sibi talia. Nos remittimus falsum in Gali iam, et ex Italia verum a s ectamus osterente libro Μ ediceo διώκειν εἶναι τῶ βουλομένω. Egregie profecto. Εἶναι enim est ἐξεῖναι. et sic placitum Harpocrationi, iit patuit ex verbo 'Aναθέσθαι. Infinitivus autem ad talia placuit vel formitariis Atticorum dogmatum, vel ipsi Harpocrationi, ut colligere licet ex V. Μυρτις. ἰδεῖν Ουν
357쪽
εἰ γραφικά ἐστι αμαρτήματα. Vide e tram in 'Aττικοῖς νο--μασι. Porro ille ipse codex quoque habet, ut e liderat Aldus, ἐὰν δέ τις ἐξ ἀμφοῖν ξένοιν γεγονως, quod Certe Te
In V. Συστις edisti 'Αριστοφάνης νεφέλαις. Tatus hanc Iroximam emendaraonis viam ad HaTPoerationis manum Ore, quum Alclus et Maussa Cus ἐν φιάλαις, quod virido et i videriant eo diruptum esse, docuer Intque Scribendum, εν νεφέλαις. Prout alati in obsecutus est editor postremus. ΜS. Mediceus habuit ἐν φυάλαις. Has duas voces exstitisse opinor ex una vera voce νεφέλαις in vo aio ne literariim, ut patet, DCili, praesertim lauru et in V. φελλέα citetur 'Αρισroφάνης Νεφέλαις. In v. O-θεν edideriant Aialis et Maussacus OἰῆΘσυ δὲ ἐν τόπω ἐπίρρημα proculdubio ex fide veterrum Codi Cum, quos Consulueriant. Sed eos parvi aestimans editor nuperias dedit ἐκ τόπου. tanto audentior'. quod in V. OLM, atque item Παλληνευe iis auctor reliquerat. Sed MS. Mediceus testatur aliter scrip Si se, n. a'no ianis, quod ut verissimum adscivi.
In v. οἰκέως servavi loca vis tinctionum, prout digessit Maussa cus, quum Aldus inde abrasset ad hune III dum ωσπερ το ἄνομα. φησὶ τὸ δὲ οἰκέως, θερ. Quod-Cunque sit, non suae icabar fore ut Piis quam sic intelliis geret, prout ostendIt se intellexisse interpres. Lysias hanc Docem Melut explicando interpretatur, τὰ δε οἰκέως, θεράποντος, famuli. Quid enim est, aut ubi dicitae lut explicando interpretarip uid autem volunt posteriora 2 An etὸ ὁὲ οἰκέω e notat famili p Miseriam foret hoc scriptum Harpocrationis, si non aliter nec mollius posset intelligi. Distingui enina oportet, ε ηγούμενος ωσπερ τὸ ἄνομα φησι τόda, οἰκέως θεράποντος, explicam 100Melut Mocem Ista n sic dicit, οἰκέως θεράποντ. Haec duo sunt Voca hula Lusiae, quae iunxit, et quia iunxit, clicitur propterea Harpocrationi explicare quodammodo, quia satis clare ex ista iunctura colligimus quid dicatur; quod non ita potuisset fieri, si solum oικέως usurpasset; nunc patet ab illo dici, Oernae aer- Quo nihil essa certius docebunt Valesiana, si adhibeas. In V. Oικι φ MS. Mediceus non habet μικρῶ τινι
358쪽
ozκω, quod adhuc vide tur nimium esse ad gigni sicatio-
tisfaciat; sed μικρῶ τινι οἰκήματι. Sic μικρὰ δοκίθια in V. Στρωτήρ. In v. Οἰνόη egregiam viri docti praestiterunt Ope
ram Harpocrationi vel Maussa cus, dum non modo Uenditat se ita correxisse Oἰνόη ἡ μὲν δῆμος τῆς Ἀποθοωντίδος πρὸς 'Eλευθέραις. ἡ dὲ τῆς Αἰαντίδος προς Μαραθῶνι,
sed sine anxietate ulla contextuna ipsu in sic explanat et densat, non Cunctante editore ab Frisia vel in Graecis aequi, vel in Latinis fuleliter exhiluu e Linus ad Eleutheras . At quae fides. quae ratio aut dignitas illaria in Vocum fi μευ, quae in nullo exstant scit pio exemplaritScilicet Graeci per quandam Telatione In saepe Cora Pom
ponatur, sine sensu. sine usu Graeci aerarionis erit 2 An in V. Σαβοῖ non scribit auctor oἱ μὲν Σαβρυς λέγεσθαι etc. et tamen non 8 equuntur oἱ ὁὲ3 Porro an sententia non est consummatissimay Oenoe, Populus Hippothoontι- dia t/inus, ρ ρe neu herast altera autem Aeantidis prope Marathonem. Itaqire illas alippositicias voces aut expelli oportuit, alit hactenus saltem nota i , ut non ederentur pro Harpocratione is, quod Dei. Cavendum
In V. OLς εὶ etiam in MS. eodem non exstat βούλει καὶ προηρησαι, secl βούλεσθαι καὶ προαιρεῖσθal. . In v. Oμηρεύσοντες volunt editio iam haec osse Harpocrationis verba. ἐπὶ των ἀναπεμφθέωτων Αακεδαιμονίων ο ρους 'Aλεξάνδρ*. Sic enitra Consensu edunt Aldus. Maussaeus et nuperus. qui nec omisit Ueriere de oc to Lacedaemoniarum Obsiuimus ad Alexaniatum missis. Et quare igit Ir non.etiam etnen lavit όμ1 ρων Θ prout in Goesiano libro notaverant viri clocti. Post quos unus ille eximius valesius videtur atilia esisse, unde notavit Vocem oμήρove in Pliotio deesse. Sed non licet sic orassari in IIarpocratione, Piem nullus ambigo ScrIpsisse όμηρευσαι 'Aλερ.
359쪽
εἶναι τοῖς δοθέντας παρὰ των -κ δαιμονίων Ομήρους; nec aliter interpres noster Clitareti is at teni in ptinto. Obsia cles a Lacedaemoniιs datos Disse testatur. An sic pi otestina onio allegari Clitarchus de iniit 3 uis unus dubitavit 7 An non intranata satis sule id modo adseveravit ipse noster Harpocration ' Omnino suralis est Iaaec citatio 2 Seil maliis mi id latet. Nam Plisinon nescio clui clfiuspicatur, Parina videt ab Maussa eo huc inferri istas
voces et stiυ δὲ ἡ Θ ait quam rem nillil praetexit. nisi de fuisse haec in Praecedentatius editioni hias. addito, Wιaea nolus si re et a fraei se beaescio Cod. bonae notae. Cre-102
limus ne Z mulli certe eo jices sunt bonae notae, necta inen illi aut Manuscripti aut Harpocrationes. Alterutrum fuisse lios nunquam credarn, multo minus suisse aut Morelli alit Vatica nuria codicem. quo utroque ineae iactat. Non enim exstant illa verba in bonae nota oantiquis codicibus. Sed ipse cum reliquo grege Coritu-Perunt Harpocrationem . qui aliter in hac parte si ierat administratulus. Nam M S. Mediceus habet. ἐν τῆ πεμπτylv v τους δοθέντας. Unde Alitus excog'tavit radad εἶναι, quod non sufficit. Nam restitiae actu in suit iEλuti,ρχος
δέ φησιν ἐν το πέμπτη ἡ εἶναι τους δοθέντας etc. Sic intemgrata est historia simili et narratio Clitarchi huc conveniens. Praeterea quum e lunt Maussacus et Frisii is ἐπὶ συμβιβάσει διδόμενα, ellunt voces Matisfactis suas, Frisius alienus. Nam Maias facias non monito lectoro sic edidit,
quu in Aldiis dedisset'συμβάσει, quonaodo Plaris legitiuin MS. Mediceo. Hesychi iis in .. ὁμηρci scripsit, si inodo ipse, ἐπὶ συμβιβάσει, rinde id placuisse videtur Maussa co , sed in v. ' μήρους et ' mi oust habet lyαὶ συμβάσει, quod quum ex teεtimonio Alcli et M Sit AIedicet scirent fuisse Harpocrationis, merito Praetuli. Iri'V. Ομη ὁοι citatur primus 'Iσοκράτης Ελένη. At viri docti in collice Goesiano configentes obelo tres priores literas iudicabant citari Κράτης 'Eλένη, quia ni
ipse mox Harpocration Cratetem per Seleucum aggrediatiir et refellat. Neque vero potui acis equi, cur quum
360쪽
buisse acribit; quum ouinia optime procedant quod Acu
altius Imro tertio, Hellanicus in A. M poeta nominartumfuisse amissit. Uter Pae enim iste auctor eadem Probat. In v. 'Oνήτωρ non male legitur τῶν χορηγησάντων ηυ εἶς. Uium saepius ita occum at in Harpocratione. Sed quum M S. Medicetis particula postrema deficiatur. rion opinor etiam hic adhibitam suisse, non magia quam
των καλῶν. Ihi qui in non exstet in MS. scias velle Harpocrationem, ut edatur ἀνήρ των γεγονότων καλῶν, tanto
ceratus, quod neque in Aldina auitione reperetatur. In v. Μόλπις habes Μόλπις ό τῶν ἐν Πειραιεῖ. Item in V. Moiροκλῆς. Σαλαμινιος τῶν Ουκ ήφανῶς πολιτευσαμένων. Iix V. Ἱερώνυμος, ουτος ἐν τῶν Μακεδονι Γόντων. Iu a v. Eυθέας, τῶν ἐπὶ συκοφαντέα διαβεβλημένων ην ὁ Εὐθίας. In v. χξυθυμια clivinas Valesia restatutiones omnino
appetivi ad ornandum Harpocrationem in illis pessimeant a .cora uuiis φησὶν Εκαταῖος nos, atque etiam in ve sit,ias Eupolissis, ne quem dici ab eo putemus tropaeum tubis, aut cremara aliquem urbis tropaeum circumstri- dei tena, quae ab demente et excorile interprete proficisci possiti t. non ab homine. In v. 'Oτι διαμαρτάνει. malo erunt viri insignes astu
et de ii, lustria aberrare . quam eme Ida te a torem Pra
bere. Nam et Aldus eci Hlit kένων Πλαταιαῖς γεγράφθαι, et Mau acus cum Frisio LIλατεαίας, nescio quam Matiani inde sperantes. Itaque aliter et opinor recte Converti cum valeato literas. In Goesiano libro adscripse-l04rani: Πλαταιεῖς, οέl maxime sectatur Aldinana. Rem ipsam tangit Metusius lib. I. Athen. Atti c. cap. 5. et contra Harpocrationem Demostheni patrocinatur. In v. οτι νόμος Verba legis ὐπερ τεσσαράκοντα ἔτη γενόμενον πρηγῶν παισὶν, uti nescio quem ait modum aliis
io telligat Hur . sic nostro Latino interpreti plane non intellecta fuisse manifestat ipsius vera io, vi mιeria chin pagi annum aetatis x L excesserant. Quod enim monstriam in illis est. quos vocat pue is cir oragos 2 aut quosmasa haec apprehenderituri Nina imam tribus Atticae divisae erant in ανδρας et παῖδαςr ita in ludis et agonibus sacria instinctae certabant. quum singulis adessent tibicines, compositores et auctore1 dramalum, etiam choragi, et iacia praesicles. Id docent inscriptiones apud Sponium Itiner. Pag. 338. rion bene Interpretatur. In v. 'Oτι ξένους, legitur Vulgo εν τινι τῶν προς ΦΘ