Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

발행: 1866년

분량: 426페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

quisquis haec coinpositit, v. 52 inani Iesto linitatur Pliocyl. v. a. v. 53vuletlii' ait sinii litii linein Phocyl. v. 2 coinpositii A. v. 45 possis cuin v. 12 Plantidiana lioc inceri itin). v. 54 clim v. 106 componer . Ian se Piun-tti P versus sat nil illi ex Plio cyli leo poenia te itescripti, tum Versificator iste re lit, tin te itellexerat, v. I 49:

Ουτος ἀγων, ταυτ' εστὶν ἀέθλια, ταυτα βραβεῖα,

Tosτo πύλη ζωῆς καὶ εἰ σοδος ἀθανασίης,

'Hν θ εος Ουράνιος δικαιοτάτοις ἀνθρώποις 'Eστησεν νίκης ἐπαέθλιον οἱ δε λαβόντες στέφος ἐνδόξως διελευσονται διὰ ταυτης.

quae in naemoriain revocant epilo lin Phocyti dei carininis v. 229-30.

Vol. I 185 seqv I9η inedio saeculo illi into p. Cli. n. Olupositos esse censet, Friedlieb in editione Drac. Sila. p. XXI sub linein saeculi seci indi . . ΕWaia , cpii in actis Societatis Gottingensis ile liis oraculis nilperilis putavit Vol. VIII, silla saeculi tertii linein con litos esse statuit. Non est liuius loci liaec ili sceptare , illud apparet Pliocylideos ver-Sus, quibus nulla est oninino necessithulo cuin istis vaticiniis, inserta esse ab li omine Uiristiano, qui novissinio teinpore Iiaec vaticinia in te putavit. Ac satis it utilem in te inpestive liaec praecepta vitae recte instituentiae interveniunt: si deessent, nenio mi ut ilia Ii1 iles ille iret: licuit enim insantiae liuius versificatoris versut 55 statiin subit angere v. 149: seil hic iani usus est carmine Plioeylii leo, quod cit in alius anima luertisset, poterat centuin sere versibus alienis liaec oracula a inplificare. Neque tatnen tioc certuna: nain in utraque palle, et in nova liac vel'suuiii Plio cylii eortini ree elisione, et in versibus qui lianc recensionena vel antecedunt vel subsequuntur, par em insantia in leprelietulimus, ut nequaquam a Veri specie alitiorreat euna ipsum, vii oracula Itorii in lilirori Hii concinnavit, euana Pliocul illis versus via invis Ioco iniuinae con intollo interpositisse. Neqtie quo it in principe ollitione lii versus lesiil erantii rac postea itemun aliorii in eo licti ni alictoritate restit titi sitiit, celetu In in ligiti in suppe litat: poterat enina libraritis, cum anima ivertisset integrii in Phocylidis poema sit perstes esse. ut suo lab0ri parceret, liae omittere: alii aute in reli posiores viani t luctiores suteliter' liaec cle scripsemini: citius inocti iniris Sutilana ii sum esse appa iret. Iana vero is, qui liunc Oractiloruin librii in adoritavit, versiis Pliocyliit eos sere integros in opus suum transtulit: pauca quae iam consilit Oin1Iniitavit, quae ipsi ius instituto non convenire vel cium ol)s lira effient. e utendatione egere videbanturi illi ein adnio turn etiam linu in alteritu vevet'funa plane sinis it: idem alia aniplificavit et ilestio ait littit, istae, mi anivis neque ista Pseudoptiocytidea aut ii tuneror ni elegantia aut se ii tollis iri,ailitate insignia sint, se i noviciae originis pli irinias notas piae Seserant, tamen multum illis ileteriora stant. Patica Piae ita in sunt, mi ae utrum ipse nati laverit an sic scripta in suo Pliscyltilei carnainis e xen1plo repererit, ainbip potest. libro certe usus est, qui lios codices, quos nos usurpamus, virtute laal ulqlia Plana superabat.

72쪽

Carininis pri in oratili in re lintegravi. restiti itis bonoruna liliroruni auctoritate versi talis duo inis, illii luis carent et e litiones et colli cunil ars. Berna Is lios versiis rilrsiis relegavit. a Byzantino ἔili liuo gratia Inatico a lieetus esse ratus. se i iiii Oil dicit me hos versus liuius carni in is Scriptota vinclicavisse, idioniani in nonni illis codicil nis ni illo intervallo a relictuis distincti legantis r. iii ipse coninientiis est: nana nillil ilixi, quo istam suspieionem, idia in de me concepit, posset si albilire, iustas auteni Secutus sum rationes. Sane qui scriptori ipsi derogare velit lios ver-Sus, iani poterit uti alictoritate coit. Al. ile Pio iii Da ilixi, se i iiiiiii ali inlliso proliat, nisi librari una istunt eandein suspicionem fovisse. qtiam Bernays exornavit. At vana oninino est luiec suspicio. Sublatis entinliis duolnis versibus lain plane ἀκέφαλον foret poenia: prorsus eni in praeposterum foret carinen inclioari launc in mollitur: μητε γαμοκλοπέειν. Scriptur si volebat imissis prouernii a inlii gin iis stati in praecepta illiae daturus erat ordine percensere, clel3ol)at ordiri versu 8: φῶτα θεον τίμα κτλ. spieiIuul in illi in est in Pylliagoreoruin aureo carinine

'Aθανάτων μεν πρῶτα θεους νόμω ως διάκεινται ser. διάκειταί

τίμα. ItaPle septena primores versus Onanino aut expungendi sunt, aut servanili ). Neque vero incoininoilurn est prooemiun, quo scriptor Suulniana praeceptorum v. 3-7 palicis ali solvit, id mi od ipse Bernaysostendit: iam vero si scriptor iste Pliocyli lis persona in in luit, consentali elim est, euna in principio veteris poetae Milesii nonaen ascivisse,

cuius auctoritate se suaque tueret tir : n. in istu in neque suo nomine, ne- siue adespoton ei lidisse carinen onines larpuntur. Congruitnt autem illio priniores versus prorsus eum novissi uis Isti elio, ita tu planti insit prooenililloc exortatu in eiusdena Itorminis esse. qui epilog IIII Mi li lit, cilius sir lenineino addui itavit. Ipsa auteni oratio, ilii alia vis exilis sit. et όλβια δῶρα satis sit lzingui l tun, non est positi alientia epilogo aut plii ranais huius

poeinatis versibus. Nam quo i unum offensioni erat δίκης ὁσίησι sive δίκης ὁσίοσι iam expe divi germana seriptura δίκης ὁσίοισι restituta. iiiii ine vero eulpatulus scriptor, qui Φωκυλίδης ανδρῶν ὁ σοφώτατος

scripsit, neque enim verum est, quod Bernays dicit, lioc modo scripto rein ipsum fratulem citiam Diolitus sit aperte quamvis Invitum professun esse. Huino Iudaeus, cum Graecis hominilius hoc poema testinaret, i raeci poetae liauit ignotitiis personam niuiuatus est, Plenaadmodum si in gentili uin suoruna usuna scripsisset, Saloinonis non ine poterat uti: ae lite vero ut ala Dau te usiis novicii uia carinen antilio poetae sulnecit, sed fugit tantun , se suis verbis Pli 0gvlulis praecepta explicare, itaque Ita tui in conina uile veterein poetain sapientiae latule exornat. Denii piet non en tu in est etIn , qtii liii itis carininis partein vaticiniis Sibullae inseruit, non sol uni v. 3-7 prooemii usurpavisse, sed etiani ipsunt exoris uin i initari ii 52: οἱ ὁ αγαπῶσι γάμον τε γαμοκλοπιῶν τ ἀπέχονται, Λώσει πλούσια δῶρα, quae ut solet ex versu 2 descripsit.

prooemium ab iaci eiultim osso Censet p. 103, Idem tamen mira inconstan

tia uarinen germanum v. 3-178 constaro dicit p. 98.

73쪽

Carmen lioc vulgo inserit,itiir Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν, se ilit,ri a imo luna variant. Φωκυλίδου γνῶμαι V3. Φωκυλίδου γνῶμαι ποίησις ωδε τοὐ Φωκυλίδου ορθοποδηγουσα προς τὸ βέλτιον P. Φωκυλίδου αργυρῆ μ' ηρωικά V2, Φωκυλίδου φιλοσοφου ποίησις ωφέλιμος MVa. seil Ma Φωκυλλίὁου ποίημα. M l, Φωκυλίδους ποίησις πάνυ ωφέλιμος : τῶ λεγόμενα αργυρά. Delii Rie alius coit. Vitul CLIII sol. 2 σωκυλλίδου ποίημα. At praeinittit versus laint,icos lios, quos etiani A2 seil sine in dico exilit, et pariter atque e l. Basileelisis scriptorii na Gitonii comi in si MI):

στίχοι εἰς τον Φωκυλίδην.

ὁ Φωκυλίδης ευπρεπῆ ζήσας βίονώς χριστομυστης, ώς ἀπόστολος μέγας,

ῶς ακροατὴς των θεοὐ θεσπισμάτων, καὶ μυσταγωγὰς των ἀρίστων πρακτέων, ευαγγελικῶς ταὐτα λαλεῖ καὶ γράφει εὐχρηστα τυγχάνοντα τοῖς εν τῶ βίω. Φ

ταλα δίκης ὁσwσι θεοί βουλευματα φαίνει Φωκυλίδης ἀνδρῶν ο σοφώτατος ἴλβια δῶρα.

Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν tum semiitur v. 3 ceteri. Sed A2 luinc praeliet inscriptionen στίχοιηρωικοὶ Φωκυλίδους γένος Φωκυλίδους, turn sequitiir v. 1 ceteri. Λ3Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν. Γνῶμαι iit praesei reiai fecit Stii las Et illo c. 426 v. Φωκυλίδης ' . .. ἔγραφεν ἔπη καὶ ἐλεγείας, παραινέσεις ἡ τοι γνώμας, ἔς τινες κεφάλαια ἐπιγράφουσιμ' εἰσὶ δ' ἐκ των

Σιβυλλιακῶν κεκλεμμένα. In Phocylidis lioe carini ne e lenito praeter Mittinense ni su) et Vaticanuna Vaὶ collices, lios contii lit Ilekier, et Baruccia nil in sIιὶ, illiciti Gaissordiis coinparavit, et Parisinit in P) n. 1603, cluena coni paravit Boissona te Anec t. I 44b, et Taurinensem Τ), qtiena contulit Petron Notit. Libr. Valperg. p. 83. a iiiiiiiii Vitul olbonenses tres vel politis ituatuor, piri liratan. ipii est inter illius Biliti ollaecae coii l. Pliijos. Pliilol.

CCCXXI FI). se eiu irili ini CCCXXXl sol. II 2 l, V2 , in qui latis integriani

carinen exstat, tertilina coit. CLXV, in isto carininis pars prior ibis legi tui' sol. 88 Ii v. 1 81 et sol. 102 v. 1-124. V3 et q): pureo villiit, ut Ain brusianos tres, quos contii lit Stiuleiiiiiiiii. poniti ni A lj collit. Anitar.Η. 22 stap. cliart. saec. XV fornaa 8, ex bil liotlieca I. V. Pinelli, qui post Pylli agorae χρυσῆ ἔπη continet laoc carmeli sol. 76la-8la, tuin inse-ipiuntuI' στίχοι σῖβυλλας τῆς ἐρυθραίας περὶ τοὐ κυρίου ημῶν ἔχοντες ακροστιχ α τήνδε: ' ὐς ῖριστος θεου υἱὸς σωτὴρ σταυρός. cuius vaticinii primus versus est Idρώσει γὰρ χθὼν κρίσεως σθμεῖονῖτ ἔσται. novissinius σῆρ ημῶν liue ciet et uni) ἀθάνατος βασιλεῖς ὁ παθὼν ἔνεχ' ημῶν. viile ora c. Sil,yll. VIII 217-2b0: coiisentit autem Duiligod by Cooste

74쪽

llic collex sere cuin an liquis e litio nilnis: secun illi in Α2ὶ od i. Arni, r. I lbStu p. sorina 4, cliariae. saec. XV, itern ex litaris I. V. Pinelli, qui praeternesiuiluini, Solonis elegitim IV, Dei nocratis sententias, Pylli agorii e χρυσῶ

etiani Plioculi lea continet. sed est ili,er proletarius, quare Sittileni unii satis lialniit us lue ad v. 50 consei re, deinceps passini tantuni inspexit: t e r t i ii in A3J coitu Anabr. B 52 sup. chariae. saec. XVl, quarti or liliis larina minore, clui contiri et Baltriae sit illas, glionias ex variis poetis collectas, Catonis disticlia, Pseti toplaocylulea. Pyttaagorae versiis aureos, Ila tracti in I uina litarn, Musaei carinen de IIero et Leamiro. Et impulis IIeculiain. Ι ilaer proletaritis. conti illi Stilileinti nil initium carininis, ite itule passi in inspexit. Deni lue Mutinenses duos, cpti s itern contiitit

sorin. 8, qui nitule Scriptus post gramiliatici arguinenti colninenlari itinἀκέφαλον continet Φωκυλίδους ποίησις πάνυ ωφέλιμος : τὰ λεγόμενα

αργυρά. cuin glossis nullius montenti. Denique colligena Mutinense in . I, quem stipra dixi) qui nunc est Parisiis Codd. Graeci. Suppl. II. 388, tui. In euil rati. saec. XJ viique praeter Tlieogni lis elegias sol. 74 se l. Iioc carmeli continet, clenuo diligentissima citra contulitini in Berii avsit editione II. Nol te imillimae lectionis varietatem comiter tria ini sit, si iniit professus Se ite lioc carinine eiusque auctore prope lieni accli ratius ilis plitaturilln esse. Lectiones orta talo mini Sibyllinomini notavi littera , et cancellis a lilitis lectiones triuin eo licuin a Fraedliebio collatur in . liii soli lios versus exliilbent, FIR subieci. Ceterum plumina alia apograplia initiis carminis extant, missius non licuit lini, quae sortἰisse alii Tullii lielitini, vel iit codices ituos Vinitolaonenses, quos ait v. I significavi, et collice in Heidelbergensem, cultis coiiseremti non est copia facta. Praeterea sortasse iunus est, Pii exantinetur, cod. Virutob. .XIX. ile sitio ilixi in preti et Elymologici Vindo-l unensis p. b. nain in illo eo lico insunt priaeter etilia nullia etiani παρεκβολαὶ ἐκ των ποιητικῶν βιβλίων εἰς γραφὴν συντελούσαι κατὰ στοιχεῖον παρεκβληθεῖσαιι, in quana syllogen etiarn Phocylidis versus

I ecepti sunt.

75쪽

ΦΩΚΥΛΙΔΟΥ ΓΝΩΜΑΙ.

υτα δίκης ὁσίοιοι θεοὐ βουλεύματα φαίνει Φωκυλίδης ανδρῶν ὁ σοφώτατος ὁλβια δῶρα 'μητε γαμοκλοπέειν, μητ' ἄρσενα Κυπριν ὀρίνειν, μητε δόλους ράπτειν, μηθ' αἶματι χεῖρα μιαίνειν b μη πλουτεῖν αδίκως, ἀλλ' εξ ὁσίων βιοτευειν

αρκεῖσθαι παρεοίσι καὶ ἀλλοτρίων απεχεσθαι

ψευδεα μη βάζειν, τα δ' ἐτήτυμα πάντ' αγορευειν. 5Πρῶτα θεὸν τίμα, μετέπειτα δὲ σεῖο γονῆας.πῶσι δίκαια νέμειν, μηδε κρίσιν ἐς χάριν ἔλκε.l0 μη ρίψῖς πενίην αδίκως ' μη κρῖνε πρόσωπον.

δὲ κρίνε, v. αδίκως μὴ . - κρῖνε, Μ λαβη , sit prR κρῖνε. - πρόσωπον, S

αδίκως μὴ κρῖνε πρόσωπον rovocavit: ivt i ivlox Pii respicit πρόσωπον, semper iniuste agit: ita pio in Dentoron. 1, 17 plano Osi οὐκ ἔπιγνώση πρόσωπον ἐν κρίσει ot ita. 10, 17: ὁ πιος ὁ μέγας . . . oστις Ου θαυμάζει πρόσωπον ουδὲ Ου μὴ λάβη δῶρον, ποιῶν κρίσιν κτλ. Sed coraliptum liniti duino, cluod praecessit μὴ ρ νς, nemio prola abilis Berat ausia coni ctitru μὴ θλίψyς, tunc enim cadem plane laret sententia, quae infra v. 19 μὴ θλῖβε πένητα. Ego conieci μὴ ρίψης πενίην αδίκως, i. e. titilicemeavere oportet, ne Praeter ius at lito fas pauperis causa suporior fiat eposta vel misericordiam pauperis Dominis ini probat, si a legis ration o iudicis iura intini nvocet: nanI idem priaecipit variatis tantum vectis, quod est in Exod. 23, 3: καὶ πένητα ουκ ἐλεήσεις ἐν κρίσει, Ῥ1od Philo conranenta.

tur II 747, addo Levit. 19, 15: ov ποιήσετε ἄδικον ἐν κρίσει, οὐ λήψn

76쪽

ην συ κακῶς δικάσρς, σε θεος μετέπειτα δικάσσει. μαρτυρίην ψευδῆ φευγειν, τα δίκαια βραβευειν. 10 362 παρθεσιην τηρεῖν, πίστιν δ' ἐπὶ πῆσι φυλάσσειν. μέτρα νέμειν τα δίκαια, καλον δ' ἐπίμετρον απασιν.

l 5 σταθμὸν μὴ κρουειν ἐτερόζυγον, ἀλλ' ἴσον ἔλκειν. μηδ' ἐπιορκήσ/ὶς μήτ' ἀγνὼς μήτε ε κοντί.

ψευδορκον στυγέει θεὸς αμβροτος οστις ομοσση. 15 σπέρματα μὴ κλέπτειν' ἐπαράσιμος οστις εληται.

πρόσωπον πτωχου, οὐδε μὴ θαυμάσης πρόσωπον δυνάστου. - V. 11. κακῶς, V3 in m. καλῶς. - δικάσyς, M δικάσεις. - δικασσει, δικασει V124M A12Ma. μετέπειτα θεός σε δικάσει S, δικάση Isb. - V. 12. τὰ δίκαια βραβευειν ΜVBV34, v. τα δίκαι ἀγορεύειν, *iO IS lihi τὰ δίναια δ' αγ. ut IIb) et Va in in . - τὰ δίκαι αγορεύεινox eo Tectione videtiir pro- se tum, sed ne seio nn lineo loetio restituenda site recte sano ilicitur τὰ

δίκαια βραβευειν, velut Pthilo II 7 18: ἄτοπον γὰρ ἀμώρτήμασιν ἐνόχους εἶναι τους τοῖς ἄλλοις τὰ δίκαια ρραβευειν ἀ ιουντας, Or. Sib. II 45:αγνὀς- ιστὸς τούτοις τὰ δικαια βραβευσει. At de iudicis ossicio

dicti ini v. 9-11, nune de eo dicit, qui in iiiilicio s uani rem agit. Nisi sorte ii Ree varietas scripturae inde repetenda, qtiod duo versus coaluerurit, qtaorum prior Voce βραβευειν, alter vecto ἀγορεύειν teriniminatur. - V. 13. παρθεσίην Bernnys, comparrans Dioscor. epigr. Anth. Pal. VII 37, tibi παρθεσίη uom ex coniectura restitiitiam, logebatur' παρθενίην Α1 πὰρ θενίην . Videtur poeta, quoniam proprii vocabuli forma παρ- θήκη non orat in usu, Imaluisse παρθεσίην dicero, similiter ioniciis scriptor ap. Stob. 28, 18 ἐν παραθέσει dixit, do indo παραθηκην. - πίστιν

suspicor illum vors uni sina item in suo libro reperisse. - V. 18 vors is

difficillimus, libri nihil variant. nisi quod B ἐπαρόσιμ' exhibet, P εληταιγρ. αρεῖται, Ῥiod exhibent A128, ἄρηται Ma. Ne quo S alitu quid legit, sed sensit obscura liaec osse, itamio hune in moti uin supplevit ἐπαρήσιμος, οστις εληται, Εἰς γενεὰς γενεῶν σκορπισμὰν βιότοιο.ubi διὰ σκορπισμὰν corrigunti ego hane balbutiem non intelligo. Satis infeliciter Bernays scripsit xkρματα μὴ κλέπτειν, nam terminos nemo

77쪽

P0ETAE ELEGALI. μισθον μοχθήσαντι δίδου ' μη θλῖβε πένητα. 20 γλώσσρ νουν εχέμεν κρυπτον λόγον ἐν φρεσὶν ἴσχειν. μήτ' ἀδικεῖν ἐθέλοις, μήτ' ουν αδικουντας ἐάσstς. πτωχφ δ ευθυ δίδου, μηδ' αυριον ἐλθέμεν γωρς. 20πληρώσας σέο χεῖρ' ελεον χρkζοντι παράσχου.

sinu fuisti in ausori, ilicori tum fuit τέρματα μὴ κινεῖν , quem adiri odii in otiam cst Deuteron. 19, 14: οὐ μετακινήσεις δρια τοὐ πλησίον, α ἔστησαν οἱ πρότεροί σου. cf. Philo II 360. Λt ne quo pληταιno Iu ἀρειται convenit, sed ἀρεῖ, ut est Sib. III 240 Ουτε Ορους γαίης γείτων τοί γείτονος αῖρει. Conrinodam sententiam praebet pρμαια μη κλέπτειν, ut ait illud o μη κατωρκέ τις, ουκ ἀναιρήσεται, do Pio es. Etiam Iosopli. R IV. Apion. II 16, Philo ap. Euseb. Pras p. Ev. VIII 7; sed olusinodi eorreptio illiena videtur ab hoc carmine, neque rρματα pro rρμαια Ῥiisquam dixisso videtur. Proeterea offendit ἐπαράσιμος secunda syn a correpta: ita

έρματα μη κλέπτειν ἐπαοιδαῖς' οστις ἔχηται

' . . . ἀρεῖται.

Mn scodd. μήτ'ὶ ἀρσενοκοιτεῖν, μὴ συκοφαντεῖν, μήτε φονεύειν.

plane rilienum; ni ulto ala tacitis Bernnys κρυπτων λόγον ἐν φρεσιν ζψst, Goram nil in mutari luna, sed versum post v. 47 insorendum censet: atque ipse quoque existimavi olim in margirie ait v. 48 1ul scriptum fuisse; ipsalhtite III verba Atint intomorrirna et satis argilla oratio; lioe enitii dicit: in dioeIido sariter atque in tacendo priuientia esse utendum. Ceterum de Graecae gentis moribus iusto iniquius iudicat Bernays p. XII: inina emorerat Homericoruni versuurn 'Eχθρὰς γάρ μοι κεῖνος aliorumque id gentis: nec debebat Iudaeorum contumacium ite pervicaciain tantis praedicare I auditi iis, Milppe qtiae hami quaquain fratulem aut uaeIulaei IIInnspera et tIL

suspieatus sum unto hune versum alium interei disso, de spieis legendi ,

culo hos versus addit:

ος δ' ἐλεημοσύνην παρέχει, θεῶ οιδε δανείζειν. Pοεται ἐκ θανάτου ἔλεος, κρίσις ὁππόταν ελθy.ου θυσίην, ἔλεος δὲ θέλει θεὸς ἀντὶ θνσίης.Ἐνδυσον ουν γυμνόν, μετάδος πεινῶντ' ἄρτων σῶν. Dissili cu by

78쪽

ἄστεγον εἰς οικον δέξαι καὶ τυφλον ὁ γει. 25 ναυηγους οἴκτειρον, ἐπει πλόος ἐστὶν αδηλος. χεῖρα πεσόντι δίδου ' σωσον δ' ἀπερίστατον ανδρα. κοινα πάθη πάντων ' ὁ βίος τροχός' ἄστατος ἴλβος ' 25πλολον ἔχων σην χεῖρα πενητευουσιν ὁρεξον ων τοι ἔδωκε θεός, τούτων χρήζουσι παράσχου.

30 εστω κοινὸς ἄπας ὁ βίος καὶ ὁμόφρονα πάντα. Tu ξίφος ἀμφιβαλου μη προς φόνον, ἀλλ' ἐς ἄμυναν αἷμα δὲ μη φαγέειν, εἰδωλοθυτων ἀπέχεσθαι. lειθε δε μη χρyζοι μὴτ ἔκνομα μητε δικαίως. 30 363ην γὰρ ἀποκτείνρς ἐχθρόν, σέο χεῖρα μιαίνεις. 35 'Aγροὐ γειτονέοντος ἀπόσχεο, μηδ' ἄρ' υπερβῆς. πάντων μέτρον ἄριστον, υπερβασίαι δ' ἀλεγειναί. J

post liunc versum intercidisse alium, quo caverat, ne quis alteri adversum sortunam oppriJrio faceret, os. Isocr. ait Dolnonictim 29 : Μηδενὶ

συμφορὰν ὀνειδίσης, κοινὴ γὰρ ἡ τύχq καὶ τὰ μέλλον αόρατον. Philo Fragm. T. VI 207 yd. Lips.: Μηδενὶ συμφορὰν ὀνειδίσης κοινὴ γὰρ ἡ

φυσις καὶ τὰ ἐπιόντα ἄδηλα ' μήποτε τοῖς αὐτοῖς άλους αυτοκατάκριτος ἐν τῶ συνειδότι εὐρεθῆς - V. 27. πάντων, πάντα V4, κοινὰ τὰ πάντων ' ὁμὰς τρόχος V1. - βίος, M pr. βίον, S βίοτος ΟΠaisso ό. - V. 28. orn.

ζοντι, P utrianaque, S ων σοι ἔδ. θ. καυτὰς χρήζοντι π. - U. 30. ό o in.M. - S sic immutetivit κοινὰς πῶς ὁ βίος μεροπων, αν ισος δε τ έτυκται. tum vero haec adiecit:

μήποτε ἄνδρα πένητα ἰδὼν σκοIφyς ἐπέεσσιν, Μ δ ὲ κακῶς γε προσέρπης μωμοτον τινα φῶτα.Tὰ ζῆν ἰν θανάτω δοκιμάζεται εῖ τις επραεεν Ἐκνομον ὴ δίκαιον, διακρίνεται εἰς κρίσιν ἰλθών. μηδὲ φρένας βλάπτειν οἴνω, μηδε πίνειν ἄμετρα.AIμα δε μὴ φαγέειν, εἰδωλοθύτων δ' απέχεσθαι. - V. 31 om. P. - φόνον. Mb8 φίλον. - ἐς,S ἐπ', V1 εἰς, V2 ἀλλὰ προς.

- αμυναν, M ox corr. ἄγαλμα. - V. 32 ox Va aditidi, sed mincellis sepsi: est onim ex Sibyllitus oraetulis si unius, ubi recto ante V. 31 legi-ttire vorsius non tantum ita hoc loco, sed omnino ab liuitis poeniatis instituto alienus, ctutis scriptor niusvraim nperio Graocsto gentis sacra

ἄρ', UaV4 ἄν. S ἀγροῖ γειτονεύοντος ἀπόσχου μὴ τῖν δ' ἄρ' υπερβῆς.

- V. 36, quom extilboni hoc loco MVG2Α12 et dilo B Nanchia coit i., ceteri infrix post v. 69 sicut vulgo, cancellis sepsi. Cetenim etiani S iu

79쪽

Ρ0ETAE ELEGIACI. χρηστος ὀνήσιμόρ ἐστι, φίλον δ' αδικῶν ἀνόνητος. μηδέ τιν' αυξόμενον καρπὸν λωβησύ ἀρουρης. Eστωσαν δ' Ομότιμοι ἐπήλυδες ἐν πολιqταις 40 πάντες γὰρ πενίης πειρώμεθα τῆς πολυπλάγκτου ' 35 χώρη δ' Ου tι βέβαιον ἔχει πέδον ἀνθρώποισιν.

Alio libro reperit, sed in hunc nutilum inunutavit πῶς ορος ἐστὶ δίκαιος, υπερβασίη δ' ἀλεγεινή. Prius hemistichium assertur Bactim. Αn. II 97. Et . Gild. 658 ot s. p. n. a Longino vid. IIephaest. p. 139 ed. Gaias.cf. Keil Anal. Gr. 12, 13. Fortasso idem elat in germanis Phocylidis carminibias cf. etiam suprax v. 14 ot Pythagor. Caran. Αur. 38. - ἀλεγει- ναὶ MVAVI 234Τ ἀλγειναὶ Mb Appen 1. Paroemiogr. 461 not. Eustath. II. p. 1318, 8, qui ex Hesiodo citat υπερβασίαι δ' ἀλεγειναί, B ὐπερβασίην δ' ἀλέεινε, sed in m. ore. δ' ἀλεγειναί, v. υπερβασίαι δ' ἀλεειναί, Α1 υπερασίαι δ' ἀλεειναί. Integraim versiim affert Stob. III p. 136Scho v, tibi υπερβασίη δ' ἀλεεινή, Appen l. Paroeni. I 461 not. Et Schol. Icilician. IV 137, qui Geobulo tribuit sc . Anth. Pal. IX 366), et ne elegantes homines illitii desiderent, Scitol. Crii l. Hor. Sat. I 1, 106 PliocyI. nomine . - V. 37. solus Va exhibet ita scripturn χρήστης ὀν. ε. φίλον δ . α. ἀνοητος. - χρηστὰς οt ἀνόνητος Sohaosor correxit, idem φίλος

scripsit, ego eo licis scripturam servuVi: nam sententia est in Perse in; Excidit antea alius versiis, dixerat nil tena poetix lini ut diitrio de vicinor

γείτων χρηστὰς ὀν. ἐστι, φίλον sive φίλους δ' αδικῶν ἀνόνητος.

Reperit etiam S hune vorsitan, sed cum non perspiceret, liuid 'sibi vellat,

satis pro arbitrio haec substituit: Ατῆσις ὀνήσιμός ἐσθ' ὁσίου, ἀδίκων δὲ πονηρά. Goram duas simul com ectiones proposuit φρηστὰς πλησίος ἐστι φιλῶν, ἀδικῶν δ' ἀνόνητος vel χρήστης χρήσιμός εστι φιλῶν, ἀδικῶν δ' ἀνόνητος, ita ut hic versus post v. 83 inseratur,- V. 38 μηδέ τιν', V2T Α2 μή κε τιν', sortasso μηδε τευ.. - λωβῆση MVaV124 PT, λωβησνς A1Ma, λοβήσηις εἰς Β, λώβησον v. , S inverso or line 1ω

πενίη s recepit, Piod Goram probat, at quanivis ξένος πολύπλαγκτος re te dicatur, non tamen ad eundem modum otiam ξενίη πολ. nuncupata poterat: recte vero se haliel πενίη πολύπλαγκτος, atqtie hanc omnium libromam lectionem etiam similitudo principalis littorao π repetitae satis tuetur. Quid S legerit, ambigo propter scriptoris nimiam insantiam: reporit tortasso ξενίης in suo libro atque ob id ipsum πολυμόχθου substituit: se i verisinii litis illuni πενίης πειρήσονται seripsisse, librarios Rutern ξενίης prouo propior seq. v. orrore exilit,utSAE. - V. 41. IώPq, antea χωρις scripsi, Iώρqς quod probat Goram MVAV14MbΑ1, deest vorsus V3. - V. 42-7, cimi necilio ex priori bus noquo ex Boqilentibita apti sunt, tum uIII lun omnino praeceptuIn contineant, sed tantium communera locum illustrent, ab lio e loco manifesto sunt alieni. Atque id etiam SSenSit, nam Praenaisit liis duos versus:

Ζην απὸ των ο λίγων, μηδέν τε ἔχοντα ἄδικον.

Igitur lii sex versiis, si ab ipso poematis alictore prosecti sunt nam sano a r Ii ni mina si in ilitii lino aliquantii ni rocedunt , restituencti sunt in suum loci ni li. e. post v. 30. Ceteriim etiam post v. 42 rursus duos versus auo periculo inseriti tr

80쪽

461υ φιλοχρημοσύνη μήτηρ κακότητος ἀπάσης.

χρυσὸς αεὶ δόάος ἐστὶ καὶ αργυρος ἀνθρώποισιν. χρυσέ, κακῶν αρχηγέ, βιοφθόρε, πάντα χαλέπτων,

45 εἴθε σε μη θνητοῖσι γενέσθαι πῆμα ποθεινόν. σευ γὰρ ἔκητι μάχαι τε, λεηλασίαι τε, φόνοι τε, ἐχθρὰ δε τέκνα γονεῶσιν, ἀδελφειοί τε συναίμοις.

δ' ἔτερον κευθοις κραδίρ νόον, ἄλλ' αγορευων μηδ', ώς πετροφυης πολυπους, κατὰ χῶρον ἀμείβου. 50 κἀσιν δ' ἀπλόος ἴσθι, τὰ δ' ἐκ ψυχῆς αγόρευε. υστις ἐκών αδικεῖ, κακὸς ἀνήρ' εἰ δ' υπ' ανάγκης, 45oυκ ἐρέω τὸ τέλος ' βουλὴ δ' εὐθυνεθ' ἐκαστου. 364Μη γαυρου σοφίst , μήτ' αλκῆ, μήτ' ἐνὶ πλουτω.

εις θεός ἐστι σοφός, δυνατός θ' ἄμα και πολυολβος. M Μηδὲ παροιχομένοισι κακοῖς τρυχου τεὸν ἐπαρ ουκ ἔτι γὰρ δυναται τὸ τετυγμένον εἶναι ἄτυκτον. 50

Μη πόθος εἰς χρυσὰν ἡ εἰς ἄργυρον ' ἐν δ' ἄρα καὶ τοῖς Ἀσσεται ἀμφήκης θυμοφθόρος ἔνθα σίδηρος.

μηδὲ δόλους ράπτειν, μὴ πρὰς φίλον η τορ ὁπλίζειν,

plane cadit, quod supra do v. 42-7 monui: traiiciendi aute in si in i lii luo versus post v. 21, ubi sententiao confirmandae inserviebRnt.

SEARCH

MENU NAVIGATION