Euripidou Ippolytos. Euripidis tragoedia Hippolytus, quam, latino carmine conversam a Georgio Ratallero, adnotationibus instruxit Ludov. Casp. Valcknaer

621쪽

L. C. V. DIATRIBES CAPUT XXII.

Latina iecit, , salubi e quae nioom novit Venus, de his Euri-μ- ex Antigone, 'Ην δὴ προσητα/ Κυπρος, ἡλςον λαῶν. Couae mihi quidem illud significare non posse videntur, atque in alium sensum accipienda: praecedunt enim ista: Aνδους δ' Η, τρο ις Κλων νεανίσ'Λφύλακτ, η - σου ut illic pro lελτο- pereleganter emendavit P. Mugravius in Exercit

adinserit, vel ad Iera recusaverit, nolentis flore frui i Ut sensus non multiam sit dissimilis istitu versus:

622쪽

A Diversissimi generis Trochaicos, plout illos Gratius interpolavit in EXC. P. 423 42s, eXhibet p. sin, nisi quod ista DO.δὲν ἐςί μοι

his subiunxisse ,

Nunc concinnari poteriint disiecti me M a Pectae . atque hi obiacitor ciuiit Eui de , nisi egres te fallor, di gni tiochaici:

623쪽

rq L. V. DIATRIBES CAPUT XXII.

Ex eadem forte draniatis incerti scena petiti sex trochaici, qui paucis interiectis sequuntur apud Clementem p. 62 I. hinc apud mestum &Sarhus P. D 2, hic etiam, paucis emendatius scriptis, adponentur: οὐδεμίαν γ' -ησε καλλ' εις πόσιν ξυναορω ''II 'ρετη δ ωD1M πολλάς' πἀσα γαρ ἀγαθη C

οὐ γαρ ὀφθαλμὸς το εον, νουςs γυ,in versui visum suerat explendo paene necessirium ad Phoen. p. 2os; quod quidem omnes anteponent viri supplementis , Oύ ς ἔφθαλριες τε κῶνον εον, ἀλλ O J νῆς. Clar. H Iliso ad meam coniecturam, de huimmodi , inquit, coniecturis non ris perquam incerusatus potest. huius observati veracissimi, neque adeo tamen ignoti stodiosis harum literamna, non semper vir Doctissimus fuit recordatus. In istis Euripideis materfamilias locuta, mulier certe , qucul liuuet ex

Genunte, consilia novae nuptae dedime videtur, qualia diit in Epistola Dissilireo by GOrale

624쪽

1N FRAGMENTA DRAMATUM INCERTOR. 245.

Λ la Dorica Melissa Clearetae , & qualia in Euripidis cognomine dramate Andromache Hermionae , qtiorumlue ipsa in se fuerat Militatem experia: legantur in Euripidis Troalita uxori:s optinaae moles expicti v. 6 o--οs I. Androna. leguntur illa v. 2o6, ου τὸ κάλω

M- τε κουσαν φιλανδυα, &C. Midam & ista Hermionae v. 236, 'O-. 6. ροι μη ξυνοικειη, γυναt. Si ne nunc quide in vocula quae necessario debuit Oinitti Clementi, H Iluo placet, neque etiam aliis eius Popularibus, alteri spatium Vacuuna relinquamus, nunquam nobis rediturile.

Trocliaicos istos praecedit apud Gi Otium & Barnesium Eustris praeceptum messicis datum , quod cum Hippociatis sententia comparatu Genuas Alex. Strona. VI, p. 7 9, dixisse propterea scribit Euripidem B M εξαμετρω χρής , prout emendat D. H. in Arisopi . Pliat. p. 227. Abomissis pendere potuit in Euripideis IαRLειν ' quae sic , una tantum inserta litera, legi desiderem:

Ex eiusdem Clementis L. iii Strom. p. sto, dedit nobis & M-si. v. 3 s - 3 o) matris Euripideae querelam, vitam foecundo matrimonio praeferentis. Tractavit eunulem locum Euripi-ris in Medea v. Ioso rio , in Alcesti v. 882 -888, in Oenomai suam inde servavit Sioneus Tit. 76, Grol. p. 329. Ceterorum Eum rapidis nihil illic attulit. mos habet ex Tragoeclia Conrens, sententia, praeter Verborum compositionem, monstrat Euripideos esse , sunt autem hi versus: παιδας συν πικροαῖς αλγηδί

625쪽

liniice, corripi poterat, ut si corripit I in γί φ . Grotis placet

223, versalia, reli*ia hiiic loco satis congruunt: quique terram ves sat aratro πολι ἰων dicitur Sophocli Antig. v. 3 8. - ae medio ho- Brum versuum locum invenit, interprinibus Certe non intellecta βυ-χπιλογία , posita di itinctione nunc quidem tacite patebit attendenti: Plena fotnia loquondi scrit,erentur ula hunc in modum: TεἈσα θ παῖδας

i In Eurip. Iphig. in Taur. v. 9s 2, ad Δαιτὸς Clar. aib. , , 'uid obsecro est δωτος πώματω. Pracul liuisis bis reponendum es γcοίμ . ' Hic enim re I metricae peritus, pro iambo, spondeum admisit in secundam senarii se dem, aut diphilaons uni si starii it ab Aitico posse Poeta corripi, ut ei nonnun litana coiTipitur ; neuti'um doctis ille si in Populari ibus aut auribus Banivis aciprol abit. Scripserat Emistides, ta util-

huc insolCns, praeter cetera , vitum filisses Atticis auritatis in scena quod, pro loduio, in Heraclia. V. 68 I, legi sorsan patuisse sus purabatur Glu. Heat p. mi moleste non feret,

626쪽

IN FRAGMENTA DRAMATUM INCERTOR. di

Α-χρυους, τουτους οἰοπλέσασα σἐνω' εαν)f του χρηςους , Τηκω τάλιμναν καρδίαν ε/iωδία ' metu nempe μη -πMωσί ουι, ut loquitur in Oenomai dramatis fragmento. Edacita parentum sollicitu si es duobiuversibus expressit in Med. v. I Oo scribens, Κατατιυχοεύ ους - άπαντα χρόνον ,

Πρωτον οπως Θρέψωσι καλῶς, Σίοτον οποθεν λειψου τέκνοις.

Istius quam vicinam Atticae βροχυλιγί. . exempla simillima Sophocles quidem & Euripides perpMaca liis ministrabunt: non illini diversissimum, ex iocoso dranaate Euripidis Scirone praebet Pollux Ix, s, Καὶ τας-α η , πῖλον Γοῦ διδως ἔνα,

λεκεν

quod in Adnot. in Hippol. quae dederat accentibus destituta Qiisdem instruxerim. Ipse vocibus in alium a se sensum aeceptis, ad mentem lectori declirandam, accentus imponet e nonnunquam se coactum sensit e in Alcesti v. soψ, συμcαλῶν Corrigens pro

In his, & in centenis simili ruis vim voeum L. ectora sos motis strant accentus. - id itaque y an accentus libris Graecia Poetarum saltem atque Oratorum sunt eliciendi, qui certe , qtu Mnemo, credo, dissilebitur, vetiuiam & perimioriam modulo no centi .inimo sunt ad significacitum alversistatem dete inanis clam pentecessarii; quod in istis suis correctionibus sensisse virum Doctissimum opinor. Accentibus, quam occii pant, sede relictis, sic tamen statuo, ne unicum quidem versiim Poetae, & ne unicam Midem oratoris periodum legi debere seculinium accenturu

627쪽

a 8 L. C. V. DIATRIBES CAPUT XXII.

dani, paulo melius soriasse sic possent illa disponi: Μη μοι λε aal- ΘJγανε μύθων,

εἰ μη μεδε ες Σεμνυνειθ παρ' ἐμοίοις. hoc si minus placet, non displicebit, opinor, Homericum ψίλ. CNὸotista aliisque adhibitum, in his apud Aue eum IX, p. 388. E. P. -- μ ά ψίλε ά με τανυε εν ως ἔκα πεζ*veis. Alisei, cuius alia quaedam his olim ad avis nomen firmamium praefixa nobis perierint, verba suisse suspico A ς μ, α φίλε το - αργ ιος ἔ- me pulsi. Anime mi, me, scut alis exteUs per Fris evolat in altum Quam dederat Gratius p. 43s, vocem non Graecam me,υρον misit Barn. in v. 33s. Aia tribuit Barneso vir Clar. Ista iunt in Gatina Protrept. P. 3,9, olim fomo suste sus M , quum evanuu

628쪽

IN FRAGMENTA DRAMATUM INCERTOR. et s

λα ν, hinc ista mihi videmur Euripidis:

Περαιτερω το καλλο η μέσως λαύειν. sic uxore loquutum; sensias erit, non se tutum uxorem sbi su1M-re, cuisu forma prae quot--ts nimis excellat: utramve vox est Euripi-dra: μές ς legitur in eius Hec. v. II 2O, Androm. V. 873, HerC. V. 8.ή , μέσω vel μέσον aeque commodum esset: μέσο esset media forma, seu me ocris pulcritudo: Πιροιτέρω, id est πλέον, legitur in Eu- . Phoen. I 67s, Arulmin. 27 , Iphig. in Taur. 2 7. Ihuc f. P. 2IGI , ου δν δεινών οτι ου ξυνέα , 6 ἔτι πεπιτέρω, Guncta fuere, alia amet B plius, Sallusius. Irubet & in Trachin. v. 676, Sophocles. Sophoclis esse versus, quos dedit Barnes. ut Euripideos, Vs. 22.42s, recte monuit Mathius , non animaduerierat Sophocli quoque tributos a Plutarcto T. H, p. 89. A. ubi ψιμ μ , inquit , ε τεῶτν, Q Σοφοκλέω ,

Bbi x I, 2. rair Euripum , seu Monandri similia, Terentia Ancir. v, I v, 174 iisn ignota fuere scribenti, Si mihi perget gavi volt dicere, ea quae non volt auriet.

629쪽

xso L. C. V. DIATRIBES CAPUT XXIII.

De eloquentiae abusu in Attica Republica. Euripides moraim erat magister. Eloquentia cur unis Athenis tot oratores valuerant. Illam alibi in Graecia Dio nera tam. Abusu eloquenture oceroni agnitus S Ginctiliano. Secundum illos Giam Albenas perdidit. De imagogis atque oratoribus disputatur. Omnes Δημαγωγ=ς β ρητους ' non contra. Δη 'γωγῆ honesta princi' in civitate virorum olim a Latio. Loctu tractatur Eupolidis nunc primum ed, Blus. Postea sic lecti quicunque gererent F quomodocunque enip. aliis etiam ad Eationibus designati. Corra is moribus

Demago, pessimi Derunt adulatores , ornate dicentes specio-D. Euripides illos E abusum damnat eloquentiae. A demagogis diversi /Θινις, in tribunalibtu bonorum accusatores caemia rami patroni flagitia verborram obscurantes ornamentis, Athenis venales. Mercenariis patronis exemplo suo praeloit

Antiphon. Socrate singit Aristophanes indigna. is hos etiam

rabulas Euripidis praedam , cui vindicatur ex Clemente di

isoriam mores emerulare studuit Euripidu, άξιω- ώι αληιῶς τικῆς διατυζῆς, ut vere Grammi dicitur Aux. in Protrept. p. 6r, I a. si praestare non adeo potuit, ficere tamen conatira est, Guod Poetam decere dicit Agathon in Aro . Ran. v. Io I. Pro istius Qui licentia malos cives nominatim insectabatur Aristophanes , quormandam etiam optimorum irrisor malecticentistinatis. Humanitatis amans. Euri des sub heroicis personis, antiquis certe, vitia civitatis Atticae plurima modeste notavit; nullum freouentius, qinini bonis civibus & civitati perniciosum eloquentiae stuatum. Vina oritate dicen si florente Republica rebus omnibus paene anteponebant Athenienses, quique illa pollerent, omni honoris genere cumulabant, tu minime mirandum sit, Athenis, vigente libertate, tot oratores eminentissimos prodiisse,

630쪽

DE ELOQUENTIAE ABUSU IN ATTICA REP. si

A paene nullos extra Athraamini ambitum. Hinc in rem dignissima lectu sub finem Libri primi Hist. Rom. scribit Velle us Pater us. In no nullis civitatibus amaltatem belle dicendi nec profiteri licebat neque exta cere. Cretensium hac de re legem, expressim D r- Spartano, memorat eX Academicorum scriptis Clitomacti & Charmidae Sextus Empiricus 'Aνri l. II τοργκῆς, g. Eo, al,) quo libro procillit pleraque quae dicta fuerant in abusum eloquentiae, Romanoriam etiam disertissimis agnitum, Gereona & eris Issiano. Cicero de Osr. 13, c. I , es is manum , inquit, quam eispun-riam, a natura ad saliraem hominum - datam, ad bonorium pestin perniciemque convertere. Idem Cicero apud Ammian. Marcellis. xxx, C. IV,

M , ait, hoc plus mali facere videtur, qui oratione, quam pretio iudicem cereumpit: quod te nil comvmpera prude em premo potest, dicendo potest. Ginctilianus I. O. xI I, c. I, s vis, ait, illa -- malitiam B instruxerit, nihil - publicis privatisque rebus perniciosus elogiuntia.

Dae scribit eam in rem plura etinctilianus, illa pleraque con lint

Atticis huius aetatis oratoribus, live populo quid sua terent diffuculerentve 3 seu sceleratis nebulonibus causis orantes patrocinarentur; aut innocentes in iudicio capitis arcesserent, omnibus cerie modis veXarent immeritos. His νerum natura vecta sunt Ginctiliani, in non parens, sed noverca, facultatem dicemsi, socians felerum, adversam innocentiae , hostam veritatis invenisse dicenua est. Nihil horum in Atticos oratores dixit Cisero, nihil culeo Ginctilianus 3 ea tamen uterque, ex quibus ista conficim. cicero pro L. Flacco, c. vir, illa, inquit, verus DGraeciaJ-qumdam o bus, imperio, gloria formit, hoc uno malo couirit, libertate immoderata ac licentia concionum. Concionum temeritas concionantibus est imputandas a quorum ore pendebant in theatro homines imperiti, reriam saltem publicarii in rudes strarique: at- que hinc intoriam repetit oraginem Ginctil. Declam. CCLXVIII, p. soP, Civisauum flatus scimus ab oratorsita esse conversese sve illam Atheniensum cimitatem, quondam late primipem, intueri placeat, areos eius usera anim-ώvenemin vitio concionantiaran. De temporibus etiam vimniis adhuc Reipublicae dici potuit , quod scribit ae recentioribus Livius xxx I, c. q,-- desum linguae promtra ad Helymi concitandam: unus, cum 3n omnii su lueris rivitat UM, Iunx prae M AGGris, in oratio plurimum pollet , favore multitudinis alitur. Illic Du tio, eximio sene viro, lauὸatiis H. Stephanus, Dialoso de Graecorum moribus, linguas promtas ad plebran concitandam potius τας τ δημαγωγων fuisse Censet, quam τας i1 r. in . Hoc idcirco miror , quod mihi liquet ex

isthoc etiam libello, ad hanc partem Atticae Reipulblicae non indiligenter attendisse hominem inter paucos L inguae reruni lie Graecamna peritissimum, Henr. Stephanum. Non omnes quidem 't twς Athenis Ιi 2 erant