장음표시 사용
181쪽
PINDARI CARMINA . πτώσσοντι, συμφορὰ δεδαγμένοι. I 25
ὁ δὲ ωαλόν τι νέον λαχώναβρότατος ἔπι μεγάλας λ ἐξ ἐλπίδος πέταται
ὁποπτέροις ἀνορεαις, ἔχων 130 κρέσσονα πλούτου μέριμναν. ἐν δ' ολθω βροτῶν
το τερπνον αυξεται ουτω δὲ καὶ πιτνεῖ χαμαί, ἀποτρόπω γνώμα σεσεισμένον.
95 ἐπάμεροι ' τί δέ τις; τί δ' ου τις; σκιῆς υναρ 13bανθρωπος. ἀλλ' oταν αἴγλα διόσδοτος λαμπρον φέγγος ἔπεστιν ἀνδρῶν καὶ μείλιχος αἰών. Αἴγινα φίλα μῆτερ, ἐλευθέρω στόλω 140 πόλιν τάνδε κόμιζε Αιὶ καὶ κρέοντι συν Αἰακῶi00 Πηλεῖ τε κἀγαθφ Πλαμῶνι συν τ' 'Aχιλλεῖ. 145
particulat ut plurimis aliis Io eis addita ansam dedit vitio, qiuod solio- ii astae quoque testificantur. Πnrtungi δ' ἐχθρῶς scripsit. - V. 87. δεδαγμένοι scripsi, et paraphr. δακνόμενοι habet, vulgo δεδαθμενοι, Πer- mann δεδαιγμένοι. - V. 89. ἔπι μεγάλας, Hormann distinFuit ἔπι, μεγάλας ἐξ ἐλ. at videtur esso: in magna 'lieitate. Sch. sori. απο. - V. 90. πέταται , Gu τέταται. - V. 92. πλούτου μέριμναν, Λ τέρψιν πλουτω, Ρ2τέρψιν πλούτοιο, Hermann πλούτου μέρμηραν. - ἐν δ' ὀλίγφ. P1 ἐν δ'ολίγον. - V. 94. ἀποτρόπω γνώμα, novavit, ut videtur, Piri lariis hoo, cum significare vellet quod viilgo dici solet γνώμη απο τρόπου. Hariungχαμαί, αποτροπον γνώμας σεσεισμένον. - V. 95. σκιὰς οναρ, Ρ2 ἔναρ σκιῶς. - U. 96. ἄνθρωπος Scli. Nem. VI 4. Plut . do consol. 6. Eustati . Il. 757, 32, vulgo ανθρωποι, et si e Sch. Sopli. Ai. 125. Oed. R. 1186. U. 97. φέγγος επεστιν IIoyne et sori. Soli., virlgo ἔπεστι φέγγος, Hiirtiangφέγγος ἐπεσπεν. - V. 98. στόλφ Om. GGu. - V. 99. Aia, virlgo dιὶ, Boockli Uὶ. - καὶ orn. Ρ2. - V. 100. Πηλεῖ τε κἀγαθ0 BγVd, Πηλεῖ τε
183쪽
'Εθέλω χαλκάσπιδα Πυθιονίκαν συν βαθυζώνοισιν ἀγγέλλων Tελεδικράτη χαρίτεσσι γεγωνεῖν, ολβιον ανδρα, διωξίππου στεφάνωμα Κυράνας 55 τὰν ὁ χαιτάεις ἀνεμοσφαράγων εκ Παλιου κόλπων ποτὲ Λατοῖδας αρπασ ἔνεικέ τε χρυσέω παρθενον ἀγροτεραν δίφρω,
καὶ πολυκαρποτάτας θῆκε δεσποιναν χθυνός ἐίζαν απείρου τρίταν ευήρατον θάλλοισαν οἰκεῖν. 15
υπέδεκτο δ' ἀργυρόπεζ' 'Aφροδίτα 10 Λάλιον ξεῖνον θεοδμάτων
οχέων ἐφαπτομενα χερι κουφα καί σφιν ἐπὶ γλυκεραῖς ευναῖς ἐραταν βάλεν αἰδῶ, 20 ξυνον αρμοζοισα θερο τε γαμον κνισθέντι κουρα θ' Υφεος ευρυβία 'ος Λαπιθῶν υπερόπλων τουτάκις ην βασιλευς, ἐξ 'Ωκεανοί γένος ηρως 25 5 δευτερος ' ον ποτε Πίνδου κλεενναῖς ἐν πτυχαῖς Ναῖς ευφρανθεῖσα Πηνειου λέχει Κρείοισ' ἔτικτεν, 30
Γαίας θυγάτηρ. ὁ δὲ τὰν ευώλενον θρέψατο παῖδα Κυράναν ά μὲν Ουθ' ἱστῶν παλιμβάμους ἐφίλησεν ὁδους,
ουτε δείνων οἰκοριῶν μεθ' ἐταιρῶν τερψιας, 3b V. 2. ἀγγέλλων, pleri tuo Iibri ἀγγέλων, Ρ2 αἰνέων, Ρο αγώνων ouino. ενεκα. - V. 3. Ἀλεσικράτη, Gu Tελεσικράτει. - V. 6. μεινε Ρ1V, V. ἔνεγκε. - τόει, Ρ1 πόθι. - νιν, νυν GGuP2Bγ. - V. 8. τρίταν Ρ2V. τριτάταν. - V. s. υπίδεκτο δ', P2 υπίδεκτ' ουν. V. 10. ξεῖνον, Pe et fori. Seli. ξένον. - θεοδμάτων, Ρ1Vds θεοσδότων. V. 11. χερὶ. Po χειρὶ. - κουφα Ρ GGuP2Vbdf, vulgo et Schol. κουφα. V. 13. κνισθέντι scripsi, nam κνιχθέντι Pindaro non ausim vindiearo, libri μιχθέντι, Soliol. μιχθέντα, quod Boeeliis ot Hermann probaverunt. olim conieci tυνὰν ἀρμόζοισα θεῶ τε γάμον κούρα τε μιχθῆν i. D. μιχθῆναι) πψέος εὐρυβία. - 'Τψ oς, Ρc υψέως. - V. 15. κλεενναῖς, P κλενναῖς γ). - V. 16. Κρείοισα ΑΡ2, Κρέοισα rel. - V. 18. ἐφίλησεν PeGuVbdf, ἐφίλασεν ΛRG. - V. 19. δείνων seripsi. legebatur δείπνων, quod Mo ubi poeta virginum vitam describit, plane alienum: non On-VIvia ngitantes, sed citoreas ducentes pucllns poeta dixit: δεῖνος, quod non distat u voco δῖνος, secundum Atlion. XI 467 D ot IIosyeli. saltationis quoddam genus suit, se t quoniadmodum omnino do saltantibiis dictum, ita etiam δεῖνος omnis ἐγκυκλιος χορεία dici poterat. Os endit
184쪽
20 ἀλλ' ἀκόντεσσίν τε χαλκέοις φασγάνω τε μαρναμένα κεράΓζεν ἀγρίους θῆρας, η πολλάν τε καὶ ἀσυχιον 40
βουσὶν εἰράναν παρέχοισα πατρωαις, τον δε συγκοιτον γλυκυν
25 υπνον ἀναλίσκοισα ρέποντα προς ἀῶ.δερ. β . κίχε νιν λέοντί ποτ ευρυφαρέτρας 4bοβρίμω μουναν παλαίοισαν ἄτερ ἐγχέων εκάεργος 'Απόλλων. αυτίκα δ' ἐκ μεγάρων πιίρωνα προσηνεπε φωνῶ 30 Σεμνον ἄντρον, Φιλυρίδα, προλιπων θυμον γυναικος καὶ μεγάλαν δυνασιν - θαυμασον, οἷον αταρβεῖ νεῖκος ἄγει κεφαλῆ, μόχθου καθ-
ητορ ἔχοισα φόβ' δ' ου κεχείμανται φρένες. τίς νιν ανθρώπων τέκεν; ποίας δ' ἀποσπασθεῖσα φυτλας υντ. β'.ὀρέων κευθμῶνας ἔχει σκιοέντων, γ35 γευεται δ' ἀλκῆς ἀπειράντου ,
autem praeterea o&οριῶν Ρο οἰκουριῶν) correpta antepaenultima dictum, miod otiam si non ab olaoς, sed a principali stirpo undo οἴκαδε descendit) repetas, aliquid insolentiae habet: nillil iuvat varietas a schol. Gotting. momorata γράφεται καὶ δεῖπνον οἰκουριῶν, se i Inrapti rastes longe aliud quid suppeditat: Ουτε δείπνων τέρψιας, Ουθ' ετ αραν Οἰκουριῶν, ita enim Iemi, ut iam in epecdosi ilocui serrat IIartiing, qui indo oυτε δεῖπνον οἰκοριῶν τε ἔταιρῶν τέρχιγιας oruore sibi visus est), sed id rectius Oἰκουρίαν scripseris r quamquain ne hoc quidem satis sauit, sed eerni alia sitit. opinor, i ectio: Oυτε δείνων τέρψιας, Ουθ' ἔταραν οἰκουρια. h. e. neque choremem deliciae neque aequalium puellamim miliora et euraecoratique erant. οἰκούρια interpretatur Hesbaeb. κυρίως τὰ υπο τῶν μητέρων προσφερόμενα τοῖς νηπίοις παμνια. addo Eust. 1422, 3. Hic si intomnino παίγνια. cf. Pliot. p. 319, 25 οικουρια, ἁ καταλείπουσιν η φέρουσιν αἷ μητέρες τοῖς οῖκοις scr. οἴκοι) των παιδίων ἀπολειφθεῖσιν ' ηπαίγνια. - v. 20. ἀκοντεσσι , P ἀκόντεσι. - V 21. κεράcεν sch. et libri, vulgo κερα ειν, Α κερααεν, Ηγ κεράαειν. - V. 24. παυρον, P1Vdfυπνον. - γλεφάροις PIVd, βλεφάροις rel. - V. 25. υπνον, Ρ1Vds παῖ-οον, undo coniicina υπνον ἐπὶ γλεφάροις παυρ' ἀναλισκοισα κτλ. V. 27. ὀβρίμω AGΡ1Vbs, vulgo ὀμβρίμω. - μουναν, Gu βόναν. - V. 29. ἐκ μεγιέρων, IIoiinsooth ἐμμεμαώς. - προσηνεπε PC, προσεννεπε V. V. 30. Φιλυρίδα GuP12Vbi sPe, vulgo Φιλλυρίδα. - V. 31. νεῖκος, De et unus seli. νῖκος. - κεφαλῶ, Schneide vin κραδια coni. - V. 33. νιν, PeGP2Gu μὲν. - ἀποσπασθεῖσα, Seli. fort. αποσπαρθεῖσα.
185쪽
IqNIiARI CARul NA. ὁσία κλυτὰν χέρα οἱ προσενεγκεῖν, η ρα καὶ ἐκ λεχεων κεῖραι μελιαδέα ποίαν; τον δε Κένταυρος ζαμενης, ἀγανἀ χλαρον γελάσσαις ὀφρυς, μῆτιν εάν 65ευθὼς ἀμείβετο Κρυπταὶ κλαῖδες ἐντὶ σοφῆς Πειθους ἱερῶν φιλοτατων, 7010 Φοῖβε, και ἔν τε θεοῖς τουτο κἀνθρώποις ὁμως αἰδέοιτ, ἀμφανδον ἄδειας τυχεῖν τοπρῶτον ευνας. H. β'.καὶ γὰρ σέ, τον ου θεμιτον ψεύδει θιγεῖν, 75 ἔτραπε μείλιχος οργα παρφαμεν τοὐτον λόγον. κούρας δ',
ἐξερωτῆς, ω ἄνα; κύριον ῆς πάντων τέλος η0 Ib οισθα καὶ πάσας κελευθους οσσα τε χθὼν ηρινὰ φυλλ' ἀναπέμπει, χώπόσαι ἐν θαλάσσα καὶ ποταμοῖς ψάμαθοι κυμασιν ριπαῖς τ' ανέμων κλονέονται, χωτι μέλλει, χὐ- πόθεν 85
50 εἰ δὲ χρη καὶ παρ' σοφὸν ἀντιφερίξαι,
ἐρέω ταυτα πόσις ῖκεο βασσαν τάνδε, και μέλλεις υπὲρ πόντου 00 Λιος ἔξοχον ποτὶ κῆπον ἐνεῖκαι ἐνθα νιν ἀρχέπολιν θησεις, ἐπὶ λαὸν ἀγείραις 55 νασιώταν ἔχθον ἐς ἀμφιπεδον νυν δ' ευρυλείμων πότνιά σοι Λιβύα 95 δέξεται ευκλέα νυμφαν δώμασιν εν χρυσέοις πρόφρων ἴνα οἱ χθονὸς αἶσαν
186쪽
αὐτίκα συντελεθειν εννομον δωρησεται, 100ουτε παγκάρπων φυτῶν νηποινον, ουτ' ἀγνῶτα θηρῶν.
τόθι παῖδα τέξεται, ον κλυτος Ἐρμῆς ω εὐθρόνοις Πραισι κάὶ Γαμ 105ἀνελων φίλας υ πο ματερος οἴσει. ταὶ δ' ἐπιγουνίδιον θαησάμεναι βρέφος αυτῆς, νέκταρ ἐν χείλεσσι καὶ ἀμβροσίαν στάξοισι, θήσονταί τέ νιν ἀθάνατον 110V. 57. ἔννομον, Hartung ἐννόμως, quod putat Scholiastain legisse. - V. 59. παῖδα, P κουρον. - V. 60. Γαία, PQ γα. - V. 62. θαησάμεναι scripsi, PeGGQ f θησάμεναι, ΑΗΡ1Vb lG in m.) θηκάμεναι, Va2 θῆκάμεναι, Ρ2 ἐνθηκάμεναι, Βν κατθ'κάμεναι. Emendationem firmat Seliol. ἐπὶ τοῖς εαυτῶν γόνασι θεῖσαι τον 'Αρισταῖον και θαυμάσασαι τό βρέφος. - αὐτῆς scripsi, nisi quis αὐτω praesorat, vulgo αυταῖς, Gilαυταῖς. Fateor tamen nolitram coniecurram plane mihi satisfacere, ac nescio an Poeta scripserit βρέφος, αυοις νεκταρ ἐν τείχεσσι κτλ. V. 63. Hic veteres grammatici pia magis quam doctiores dicunt poetam comparandi particulain reticuisse, ut sit sententia: reddent immortalem, quemadmomιva Iovem et Apollinem: nostri thomines interpretantur: reddentini ortalem Iovem et sancimn Apollinem. Ut largiar mythographos nostros, qui deorum origines rimantur, vomam Vidisse, ista sententia non solum
a Pindari pietato plane abhorret, sed etiam ab hoc loco alienissima est: Chiron enim si Apollini de futuro filio vaticinatus dicoret, Horae filium tuum reddent Iovem et Apollinem, nillil inagis praeposterum diei aut fingi potest. Neque multum proficiet, si quis distineti ono post αθάνατον posita, Ζῆνα καὶ αγνὸν 'Aπόλλωνα ad καλεῖν V. 65 retulerit, ut Cthiron dicat, soro ut thomines hune Apollinis filium Iovem et Apollinem vocent: nam et nimis impedita soret oratio, ne quo Pindarus alia nomina videtur novisse, quam tria Agret, Nomii, Aristaei, cpiae v. 65 conlprehendit, quom admodum etiam Apollonii is Rilodius et Diodorus Siculus traulunt: Servius, qui dicit Aristaei in in Hesio do Apollineui Nomium appellatum esse, haud dictio non satis diligenter interpretatur locum Hesiodi, qui videtur simpliciter Νόμιον appellavisse. Quod Uolcher Mythol. I 489 perihibet Ciceronem naenioriae prodidisse a Cois Aristaeum nuncupari Iovem, qua auetoritate nitatur, nescio. Nihil moror Athenagoram c. 14:Κείοι χρισταῖον τον αυτὰν καὶ Βία καὶ 'Aπόλλωνα νομίζοντες : videtur enim antiquus aliquis mytthograptius thunc PiIulari vorsunt eodem modo interpretatus esse, quo nostri homines; id quod etiam schol. significat, qui dicit: ἰστέον δει τον 'Αρισταῖον διὰ τὁ τὴν κτηνοτροφίαν καὶ κυνηγεσίαν ευρηκέναι Ἀγρέα καὶ Νόμιον, Βία καὶ 'Aπόλλωνα προσηγόρευον:iidem fortasso θησονται non a verbo τίθεσθαι repetebant, sud ud θῆσθαι reserebant, Si quidem alius schol. haec exilibet: θρέψουσι δὲ αυτὰν τοῖς ἀνθρωποις χαρὰν καὶ ἄφελος κτλ. Equidem non dubito, quin locus
vitii ini contraxerit: puto autem Pindarum non σονται , Sed θέσσον - ται scripsisso: Horae non solum nectaro et ambrosia infantem nutriunt, sed etiam Iovem et Apollinem orant, ut immortalem reddant. θέσσονταί νιν ἀθανατον plane eodem modo explicandum est, quo poeta Nem. V sacripsit: τάν ποτ' ευανδρόν τε και ναυσὶ κλυτὰν θέσσαντo: nisi quod hic accedit tertius accusativus καὶ αγνὸν Ἀπόλλωνα, quoinadmodum Archilocli. 11: Παλλάδ' ἐυπλόκαμον ... θεσσάμενοι γλυκερὰν νόστον. Fateor tamen hane dupli eis structurae confusionem satis mOlestam osse, neque ea, quae Sequuntur, commendant istam rationem:
187쪽
Ζῆνα καἰ ἀγνον ,πόλλων', ἀνδράσι χάρμα φίλοις, ἄγχι
στον ὀπάονα μηλων, 65 'Aγρέα καὶ Νόμιον, τοῖς δ' 'Αρισταῖον καλεῖν. 115ῶς ἄρ' εἰπων ἔντυεν τερπναν γαμου κραίνειν τελευτάν.
ώκεῖα δ' επειγομένων ηδη θεῶν πρῆξις οδοί τε βραχεῖαι. κεῖνο κεῖν' ἔμαρ διαίτασεν ' θαλάμω μίγεν 120
εν πολυχρυσω Λιβυας ῖνα καλλίσταν πόλιν 0 ἀμφέπει κλεινάν τ' ἀεθλοις. 125 καὶ νυν ἐν Πυθῶνι νιν αγαθέα Καρνειάδα υἱὸς ευθαλεῖ συνέμιξε τύχα νικάσαις ἀνέφανε Κυράναν, ἄ νιν εὐφρων δέξεται 130 καλλιγύναικι πάτρα
5 δοξαν ἱμερτὰν ἀγαγόντ' ἀπο Λελφῶν.
ἀρεταὶ δ' αἰεὶ μεγάλαι πολύμυθοι βαιὰ δ' εν μακροῖσι ποικίλλειν, ἀκοὰ σοφοῖς' ὁ-καιρὸς ομοίως l35
παντος εχει κορυφάν. εγνων ποτε καὶ γόλαον
- οὐκ ἀτιμάσαντά νιν επτάπυλοι Θῆβαι ' τον, αρυσθῆος ἐπεὶ κεφαλάν 140επραθε φασγάνου ἀκμῆ, κρύψαν ἔνερθ' ὐπὸ γῆν διφρηλάτα ' φιτρύωνος σάματι, πατροπάτωρ ἔνθα οἱ Σπαρτῶν ξένος 145
sed si praeterea scripseris O έσσονταί τ' ἔμεν ἀθάνατον quamvis ἔμεν alius non legatiar apud liune poetamin, omnia sunt expedita: tioco uim poeta dicit: orctiunt Lovem et Apollinem, ut stat immortalis, ut sit hominiblis salus, custos ovibris, Astre re et Nomius alus, aliis vero Aristaeus vocanώς. Coterram non ignoro apitii Hesychium legi: θήσω, ησω, αἰτήσω. Βοιωτοὶ et θησόμενοι, αἰτούμενοι set praeterea θησάμενοι, αἰτησάμενοι, Αρῆτες), quibus utor ad futura formam stabiliendam, non abutar ad scriptur m θησονται desendendam: nam ambiguitatem orationis ovitari har erat. - V. 64. ῶrχιστον uin fovientibus iungunt sela. et Privulgo v I χάρμα resertur, undo αλπνιστον ali lii undo Onieci . - V. 67.cόκεια. . . πρῶξι ς,PcGGuώκεῖαι ... πράξεις. - V. 68. διαιτασεν, P διέτασε. - V. 71. καὶ νυν scripsi, V. καί νυν, ΡΟ καὶ νῶν. - Καρνειάδα, Pe Λαρνιάδα. V. 73. νικάσαις, G νικάσας ut videtur, plerique libri νικάσας, RPc νικήσας. - V. 79. ἔγνων,Λhirensisνον. - γόλαον, PindarusFιόλαον scripserat. - V. 80. Ευρυσθῆος, Pe Εὐρυσθέος, Sehol. Iemnaa Εὐρυσθέως. - V. 82. σάματι, πατροπάτωρ, Hartang σάματι πάρ, προπάτωρ : sano schol. ad v. 139 παρὰ τῶ τάφω dicit, et v. 137 oπου ὁ προπάτωρ, sed idem, cum ἐν τῶ σήματι dicit, dativum tuetur, et schol. ad v. 145 πατροπατωρ tuetur. Fuit autem commvno Amphiarmonis et Iolai sepulcritin, vid. Ol. IX linique Soliol. et Nem. IV 20, usi argutantur grammatici.
188쪽
τέκε οἷ καὶ Ζηνὶ μιγεῖσα δαῖφρων 85 ἐν μόναις ωδῖσιν 'Aλκμήνα
διδύμων κρατησίμαχον σθένος υἱῶν. 150
κωφὸς ἀνήρ τις, ος φακλεῖ στόμα μη παραβάλλει,
μηδε Βιρκαίων υδάτων διαμέμναται, τά νιν θρέψαντο καὶ Σφικλεα' 155 τοῖσι τέλειον επ' ευχῆ κωμάσομhί τι παθὼν ἐσλόν. Xαρίτων κελαδεννῶν
ω μη με λίποι καθαρον φεγγος. Αἰγίνα τε γάρ 160 φαμὶ Νίσου τ' ἐν λόφω τρὶς δη πόλιν τάνδ' εὐκλεῖξαι,
σιγαλον ἀμαχανίαν ἔργω φυγων τουνεκεν, εἰ φίλος ἀστῶν εἰ τις ἀντάεις, τό γ' ἐν
πεποναμένον ευ 165μη λόγον βλάπτων ἀλίοιο γέροντος κρυπτέτω. M κεῖνος αἰνεῖν καὶ τον ἐχθρόν παντὶ θυμ' συν γε δίκα καλὰ ἐέωντ' εννεπεν. 170 πλεῖστα νικάσαντά σε καὶ τελεταῖς ώρίαις ἐν Παλλάδος εἶδον, ἄφωνοί θ' ως ἐκάστα φίλτατον παρθενικὰ πόσιν η 175V. 83. μετοικήσαις Va2, ceteri μετοικησας. - V. 85. 'Aλκμηνα, Va2υλκμάνα. - V. 87. παραβάλλει, περιβύλλει PcGΡ12GuVbf Seli. Vi l turποτιβάλλει seribendum esse. - V. 88. διαμέμναται scripsi, Pati v ἀνα- μέμναται, vulgo ἀεὶ μέμναται, GGu αἰεὶ μ., Ρ2 ἐπιμέμναται. Boeotch ἀεμ . Reripsit. Schmid cit, at grammatici testimonium, citius auctoriistio hae o sorina Pindaro viniti cata est vid. ad Gregor. Cor. 346) satis dubium est, siquidem Crant. An. Par. III 321. 28: ἔστι δὲ καὶ ἀε παρὰ Πεισάνδρη Καμιρεῖ exhibet. - V. 89. ἐπ' εὐχῶ, ABγ ἐπευχῶ. - V. 91. Cum
interprotes tam veteres quam nostri haec ad Telesieratem reserrent, in gravissimas lifficultates inciderunt, quas partim coniecturis tollere studuerunt, PauWius ευκλέαεν, Beck φυγόντ, Hermunn ευκλεῖ ξας, Κ ab serπολίτας εὐκλεῖξαι . . . φυγόνθ', Sclineido vin φατὶ, at poeta de se suisque rebus loquitur: Misyrambo in Allienarum laudem recens composito popularium invidiam sibi conflaverat: obtrectatores reprehendebant, quod nunquam pntrias laudes colebrassot: ab hoe crimine se defendens poeta dicit so ter iam et Aeginas et Megaris Herculis et Titebarum nomen illustrasso intelliot carmina in thomines Aegi notas et Megarenses Omposita, ex quibus unum Ruemamve etiam nune extare videtur), seque praeterca novum me litari carmen, in quo iustas patriae persoluturus sit laudes. Haiichenstein, qui et ipso tiretur libromina lectionem, aliter li. l. interpretatur, v. Jafinii Ann. LXXVII 246. - U. 93. τουνεκεν scripsi, libri ουνεκεν, sed scit. διο interpretat Ir. - V. 96. συν γε Udf, συν τε roliqui. - V. 98. ἔκάστα, ο εκάστ*, PeGu εκ ται. - V. 99. παρθενικα scripsi, libri παρθενικαί. Unaquaeque mulier Telesicratum aut filiae
189쪽
εν 'Oλυμπίοισί τε και βαθυκόλπου Γῆς ἀέθλοις ἔν τε καὶ πάσιν επιχωρίοις. ἐμὲ δ' ων τις ἀοιδῶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει χρεος αυτις ἐγεῖραι 180l05 καὶ παλαιων δόξαν τεῶν προγόνων οἷοι Λιβυσσας αμφὶ γυναικὸς εβαν Ἱρασα προς πόλιν, 'Aνταίου μετα καλλίκομον μναστηρες ἀγακλέα κούραν IM
τὰν μάλα πολλοὶ αριστῆες ἀνδρῶν αἴτεον συγγονοι, πολλοὶ δε καὶ ξείνων. ἐπεὶ θαητὀυ εἶδος 100
ἔπλετο ' χρυσοστεφάνου δε οἱ πιβας 110 καρπὸν ἀνθήσαντ' ἀποδρέψαι ἔθελον. πατηρ δὲ θυγατρὶ φυτευων κλεινότερον γάμον, ἄκουσεν Λαναόν ποτ' ἐν υργει 105
okν ευρεν τεσσαράκοντα καὶ οκτὼ παρθένοισι, πριν μέσον
ὼκυτατον γάμον εστασεν γὰρ ἄπαντα χορὸν ἐν τέρμασιν αυτίκ ἀγῶνος ' 2001 i5 συν δ' ἀέθλοις ἐκέλευσεν διακρῖναι ποδῶν,
virgini maritum aut sibi filiuni expetebat. Planitis poeta dixisset η οἱ υἱὸν, nec tamen linoo brachnogia culpanda. II arti ing scripsit ἄφωνοί θ', ὼς εκάσται, φίλτατον παρθε -καὶ πόσιν, αἱ δ' υἱὸν εἴχοντ'. - V. 102. πῶσιν, ΗγΡ2 πάντεσσ'. - V. 103. ων Ηοmnanti, V. Ουν. - V. 104. αυτις RGGuVb, αυθις ΑP1 Udf, αυ θι Bγ. - V. 105. παλαιων, παλαιὰν Ρ1Vd παλαιῶν Α. - δόξαν τεῶν quod vitiosum esse Inetrum arguit, otiam Seh. levi. Schin id ot Boeckii corri eunt καὶ παλαιὰ δόξα τεῶν προγόνων, Herinam αοιδὰν διηγάδ' ακειόμενον . .. καὶ παλαιὰν δόξαν ἔῶν πρ. Mihi traiectis verbis locus corrigendus videtur: καὶ τεῶν δόξαν παλαιῶν προγόνων, IIbi καί iam convenientissimum ost, paenultima Putem vocis παλαιῶν eorripitur. - V. 106. Iρασα Ηoyne, Iρασσα ΡΟ, Ἱρασσαν rel. , Ἱρασαν ἐς πολιν Ρ2. - V. 108. σύγγονοι, Hartiang συγγενεῖς. - V. 109. οἴ om. ΑΡ1Vds. - V. 112. Λαναόν ποτ', PiVh χαναόωτ', ABγ Βαναόν τε. - V. 113. ευρεν, fori. Dimi strus Eυρειν seripsit, ut verba sic sint coniungenda: πατηρ δε θυγατρι φυτεύων κλεινότερον γάμον, οἴσω Βαναόν ποτ' ἐν υργει ευρειν ἁκυτατον γάμον . . . ακουσεν ἔστασεν . .. ηλθονὶ ουτω δ' ἐδίδου vel oυτως ἐδίδου. - μέσον om. V I. - ελεῖν, ἐλθεῖν ΛRΗγΡ1Vhil Po corr. . ελεῖν lucere interpretor, detracta littera consonante, quam testatur Hesychius γελεῖν, λάμπειν, ανθεῖν, liinc Atheniensibus Zεὐς Γελέων dictus, undo etiam tribus oλεόντων nomen duxit. Olim ἐλῶν conieci, Oelschlaogor ἰδεῖν. - Hartvng totum locum ita constituit: παρθένοισιν ἀκυτατον γαμον οἶς' στῆσεν ἄπαντα
χορὸν γὰρ τέρμασιν αὐτίκ' ἀγῶνος, πρὶν μίσον αμαρ ἐπελθεῖν. - V. 114.εν, in pro eodosi προς conieci.
190쪽
Ουτω δ' εδίδου Λίβυς ὁρμόζων κόρα
νυμφίον ανδρα ποτὶ γραμμπ μεν αυταν στῆσε κοσμήσαις, τέλος ἔμμεν ακρον. 210ειπε δ' ἐν μέσσοις ἀπάγεσθαι, ος αν πρῶτος θορώνi 20 ἀμφί οἱ ψαυσειε πέπλοις. ευθ' 'Aλεξίδαμος, ἐπεὶ φυγε λαιψηρον δρόμον, 2lbπαρθένον κεδναν χερὶ χειρος ελώναγεν ἱππευτῶν Νομάδων δι ομιλον. πολλὰ μὲν κεῖνοι δίκον φυλλ' ἔπι καὶ στεφάνους l25 πολλα πρόσθεν πτερὰ δέξατο Νίκας. 220