Philostrati Epistolae quas ad codices recensuit et notis Olearii suisque instruxit Jo. Fr. Boissonade

141쪽

: ρισταγόρου. , Harum rursus mentio infra Ep. 68, nobili ina se licet scortomim. Et Lais qtiulem, Perinde ac Thais, notior, Uran it de ea utiqui id addere necessum sit. Artia singoram in Ρiraeo habuisse Huperidem inetorem Atlienaeus

ἔθ' ουτως, i l est 5τε ουτως prorsira mile habet. A, αστέ- κτως, Ῥioci ob raritatem sere praeferrebam vulgato adverbio ἀτέγωτως. Seil Philostrato melius eonsului meliorem ipsi relirupiens vocem, cujus illiistrationem sitsi petat Iector ex

eet Spartanus, A n velite filiivs, amara tamen se ab Apolline passus est, ut notissimum alias, et a Philostrato in Imaginnibus f l, 24J lictum. OL. Vide Barnes. ad EumΡ. Hel. 1485. 4) Ovδε ἐστεφανώσω του τραύματo: Non intellexerunt

interpretes, monente jam Hemstertiusio ad Luc. D. D. 14, 2. Sensus est: .,neVIe te coronasti vulnere , sore scilieet qui ex ejus sanguine orius est. υπὸ τ- αἶματος, Apollo est

apita Lucia uuin I. I., ἄνθος ἀναδουναι την γην ἐποίησα, ηδιοτον καὶ μανειστατον ἀνθέων ἁπάντων, ἔτι καὶ γραμματα Ιχον. Co lex Ial0, ἔτι τε καὶ γρ. inelius. Sitalis sententia ac syntaxis Ep. 3T: α ματος μη - στεφανώμεθα. Seci est in F syntaxi usitatiore: oυδ' ἐστ. sic et vuVO; Mouδε εστ.) τω Τραυματι. Vid. p. 107, n. I 0.

vectis oυδε ὁ. Ald. Gen. et E, φλώτης. Mori Oh et F, Φλότης. AF sine Aviaiυς. Sed in plicebat niuium a Daectimina b Q ἄτης. , , Chironi erat in deliciis, Patroclum amans ipse; quod et alias notitin, et Philostrato in I inaginibus f2, ij et Heroicis ire. 730, 736J expositum. ΟL.

142쪽

Aristogitonis amori Harinoduis obsequebatur, ut apini TMI-cydidein est l. 6, fc. 54J. Horiam igitur statuas au nun-Ῥiam Athenis viderit prueteriens ri,gat. OL. Cf. et Epist. 56. I) τί της γης ... ἄπου ΒράγχοιJ ACF sine τι. , Apiul Miletum Briiuchus, formosissiimus puer, Apollini a laniatus, et vaticinandi dono ab eo ornatus; a cimo Bra IulIl-dae quonim oraculunt post Delptii cuin maximum. Vide C nonem Nam at. 33. OL. B iliciti itemiiu inein iiiit Episti. 46,56. Vide inte retes ad Statiana Th. 3, 478, patrioque nequalis honore Branchus ; Benser . ad Callina . . Fr. 36; Verrisci. ad Himer. Orat. II, 3; Clarier. De orac. p. 130;

Seller. ad Longi verba l. 4, IT: αδας ἐθνεμε Βράγχος καὶ Ἀπόλλων αυτὸν ἐφίλησε. 8) Κλάροι οἱ Ἀπόλλωνος καλοίJ Sie niuiuvi vulgatum Kλάριοι An. Proposuit Olearius Aλάροι m. Non bene

abfuisset articulus. Ε, Anόλλωνες. F, ἀπόλλω. - ,,Claruni Asiae urbem a Claro heroe dictam veteribus tradituu , in quibus Theopompus Lap. schol. Apoll. Rh. I, 308J. Ille e ino etiani in deliciis Apollini. Κλάροι itavie legendum rectius quam Kλάριοι ΟL. De Apolline Clario vide Uscher. ad Anacr. 13, 5; Pueri Adors ad Illiner. Orat. II, 3; Cla-vieri Orac. p. 130; Criis. ad Ovid. M. I, 516. s) πλεῖστος χρως, ο τὰς ἐκατὸν πόλεις περιπολῶνJ Vulgo, nλ. ὁ ψως. ACF sine artieulo; habent ὲκάστου et περιπολων. Hoc recepi pro edito περιπνέων. Meu uus in Creta 3, I 3, ubi de legitima apti l Cretenses paederastia BDt, proposuit pro nεριπλέων legere περιπολέων. Sed apponit Salvinius oportuisse περιπολων, nec nninimi vertens id verbi omnino satisfacere, conpot περιnνέων, ac tonsert Ana

143쪽

mitti posse Meursianirai περιπολέων 1mstra opinabatur. De Geta ,,ceritiina potente oppulis vide Meliratum Ibid. I, 5; olearium ad Philostratuiti Her. p. 701. Ipse monui ad

Telemacheidem 5, p. I 28. Iulianus Epist. 24: η γε μηντυν Λία θρεψαμένη νησος η μήτη, καθάπερ τροφεῖα τῆς Λιος υποδοχῆς αντιλαβοτσα, τῶ εκατον πόλεων ἀριθμωτετίμηται. Displicet nomen h Κρήτη, Ῥaod fere scholliun

sapit; non clispliceret lectio codicis Tω των εκατον πόλ., propter illitas liri itina numeri celebritatem.

I 03 δοκεῖς. .. εῖναιJ Accessit infinitivus ex ACF. Ostendi ad Simoctitia in p. Is 2 vectiani εῖναι Post δοκεῖ saepe adesse, saepe omitti. Synegitis Epist. Ial: Tο μεν τὰς γυναῖκας βοῶν καὶ στερνοτυπεῖσθαι καὶ σπαράττειν τὰς κόμας, επιφανέντων ἡ προαπελθέντων πολεμίων, ηττον αν δόξειε δεινόν. Co lex utilis, των πολ. duo, δόξειεν εῖναι δ. Vide Verias Iois ad Himer. Ρ. 96.

humano sanPiliae sacra secisse In Ssim veteritata observatum.

IJ τῆς Ἐλένης ἄν ἐμνημονευσας και τῆς νεωρJ Ald.

Gen. Hor. καὶ τῆς Νέω. Olearii , stuppressa copula, edidit ex Vatic. b τῆς νεως. F, έλ. ... καὶ ς νεώς. DG, ἐμνημόνευσα καὶ τῆς νεως. Ε, sic emn νέως. - ,,Visa suit Νeo interpretibus suisse foemina in Lacaenis amoribus suis illustris: vertunt eniin , Helenae me inisses et Neae. Veriam quo notiores stini Helenae riridisque auiores, Corinthiaeque Laia sis meretriciae artes, et Iovis aptul Alcmenam sui a τριν , κτια, ad quae in his Epistolae initus csgitiis intenditur, hoe magis ignota est illa sive Nea sive Neo in Lacedaemonsis puellis. Hine suspecta mihi esse coepit lectio vulgatomm, emite facilius duci me passus sum eo licis Vatis. b autoritate, Disiligod by Cooste

144쪽

quae non inagna apivi me est alias, eum vitiosiminius sit ille codex, cujus hic tamen lectionem in textu nostro secuti is stin . Eani eousirinabat res ipsa. Nam illa qua rapta fuit Helenae navis cum Venere Cupidinem in puppe liabebat, sponsorem conjiagii et auioris. Sic enim de ea Paris apud

Ovidium in Epist. ad Helen. II G, II 3J: Qua lamen aprevelior, comitata Cupidine parvo Sponsor eon iugoi stat dea pieta sui. Unile et nomen Veneris allie Cupi linis navem gessisse non dubitem, pro more antiquo. Servius mi Aen. 10, 166J: εolent naves nonuna accipere a tutelarem pictura. Pluri PIe eam in rein observata ad Ρetron. se. 105J Jo. Uou- verio, et ad IuIcophr. C;iss. II 0 Io. Meursio. Quid aptius igitur quam navem Helenae, quae tutela in Venerem custCupidine haberet at*ie ab ea gereret rioinen, in mentem revocari foenuinae mi am sollicitabat autor ejus epistolae. Qia id quo 1 in ipsa ea nave prima mitulia cepisse Paridem amantein dicant poetariirn nonnulli; licet in Cranae insula id factum esse sit triretitum Homero sub sin. Il. iii Draconis Insula Lycoptironi Cass. II 0. Saltem liberiorit,us antantium joeis atque lusibiis eam primum locum dedisse certum est, ut eo nomine quoῬie allegari meriterit. Sed et tuetur lectionem Ulam defendimus idea orationis Platostrati, qui, ut

Aαιδος κώμων, Ἀλκμήνης γάμων, Πέλοπος δρόμου, comessationum Laidis, nuptiarii in Alcmenes, cursus Pelopis, meminit, ita Helenae miowie aliquid memorasse videtur; etc ΟL.

'Hλιδος. Et nισυ est in C. Omittit uterque verba, οὐκἐ ... γαμηθεισαν. Ad qivie olearius: ,,Hippodamiam intelligit miam Pelops statim duxit post edituin citrii li certamine eum Oenomao, parente virginis, spectaculum. Nempe ματρον hie locus spectaculi cilio istiui certamen sitit e litum. Insigne alitem amoris Hippodauitae exemplum, quae ne eam Uiidem consummandis nuptiis moram concedet at, Ulain Parentis eo certiuntne inim emti luet is exigere videbatur. Vide

Plutostr. Imagin. l. I se. IIJ, Pelope et IIippodamia. 43 ἈλφειόνJ De erius in Arethii sam mi ominas, fluvii

in sontem, decantatissima poetis sabula. OL. Consuli potest mea nota ad Nicetam Eug. p. 207; Iaeobs. ad Mal. t. Il, p. 27s; Schol. ad Anthol. ecbel. p. I 55; Schaei seWin.: ad . Duiligod by Coos e

145쪽

Bn c. p. 186. Piraeopius Epist. 3: τον λφειὸν λόγος, ποταμὸν ἔντα καὶ τοaoυτον 'χρεγούσης ὐπεσχισμένον, μέχρι καὶ νῶν εκ Πελοποννήσου την Σικελίαν ὁραν, καὶ δια μέσης θαλάrτης ἀγόμενον σκοπεῖν πῶς καλός τε εἴη καὶ διαμένοι γλυκυς τy πηγὴ ἡ δε δέχεται τον ἐραστην κεκμηκότα

καὶ διδωσιν ἐαυτ πι καὶ ἰ δοις αν τότε ζένην αφροδίτην

ποταμοῖ καὶ πηγῆς. Qitae describere integra visum est, cpuul non sint Procopii Epistolae inter libros facile obvios.

ent in sentio cum Morello, ciui nomen proprium esse putavit, nescio ciijus. OL. Morellius admisit versione in editionis Genevensis, cpuim paucissimis locis cor rexit. Hunc loturn

χοαῖς Ἐνιπέως 'To συνήγαγεν sei licet ἐαυτήν. Vulgata

etiam liunc sensuin exhilbere poterit. Obner antinadvenere mihi liceat pravain divisionem vocis Eνιπεῖ in duas ἐν ιππεῖ ex illis esse peccatis quae saepissilite librarii negligentiores vel indocti Mimiseriint, et non inuici utin cloctis viris ipsis

laben si occasio fuere. Planudes Metris Boethii b, I: Gτως ὴ λεπάδνοις ἀνέτοις δοκέει παρMπαίειν μου τευχε Γύχη,

ταζει ἀνασσομένη. Sic scripsit editor crii in codice suo InVenerat, φιμου Tαίγε T. τί εἶ νασσομένη. Adunandae erant S li ibae male separatae, qιμου ταί γε. In codice 2094berie Scriptus totus versiis sic halriit , φιμοῖταέ γε τύχη, τάβεῖ νεισομένη ' quae latinis conveniunt: ,, Fors patitur ir nos, i PSaque lege meat. - ,,-ρεύοντι, hoc est Neptuno, cilii Enipei indutus iaciem T ro constitpravit; quod Enipeus acerbe ei exprobriit apud Lucianum tD. Mar. I 3J. Locum

allegati tui liabes a nobis ad i. 2 Iinaginuui c. 8J Melete. OL. Vertiint ἀγρευοντι ἐnι θάλατταν συνήγαγεν, ,,Pi canti,,iu mure Se Obtulit, in inaci venanti se praebui L Graeca Dissilired by Cooste

146쪽

IN PHILOSTRATI EPISTOLAS 121

verba non possunt istis reddi latinis. Lectio eodicis C ducita 1 αγριόν τι. Sed nihil inde lucr nur. Ρuto meliores libros

esse exspectandos, aut meliorem me criticum.

) μεγάλωνJ E, γάλων, librario propter properiitionem

nimiam primam syllabarn o uente. Quod vix noui nil lini suerat, ni meminissem mendi similis, quod e litori Planii leomam Boethii Metrorum statuli fuit. Plania les sic e litus leItur 3, I, 7: Tείρεα τερπνότερον μετὰ νότον Ῥμβροφόρον πα- σαντα σελαγεῖ. Invenerat editor πάσαντα, ei παυσαντα Putavit esse ipsam auctoris mὶ1nuin, qui tamen, etsi recenti simus, activlIm παυσαota respuisset. Ac metrii in Iaborat. Melior eodex 2094 extatun unice veram lectionern κοπάσαντα. 8) C, δοκεῖ. Tum EG, Θεσπειακή. Reliqui editum Θεσπιακή. Quae lamna memoratur Stephano Byzantino, majus qiiurn allttulisset lociIn Η. Stephanus in Thesauro, acujectivi Θεσπιακος exempla nondum se vidisse ait, Philostrati in memor. Vulgo, πάντως χὰρ κὰν τρο Ἐρωτι εθυες. Praetuli &ν ex C. - ,,Nempe θεων οι Θεσπιεῖς τιμωσιν χρωτα μάλιστα. Vide Pausan. Boeot. p. 302 p. 9, c. 27J. OL. Multa de Amoris euitia apud Thespienses Iacobs. ad Leon.Tar. Epigr. 40, Mei etc. ad Menandriam p. 59; qui, Phil strateis verbis tIsi, κὼν sine ostensione descripseriant.

s) παννυχίδας καὶ τὰς εορτὰς καὶ τὰ Μενάνδρου

δρύματαJ ,,Hesychius: παννυχὶς, εορτη νυκτερινὴ ..., Per viὐlitiin Latinis. Ea πλεῖστον ἴσον χρόνον χορευοντες transigebant, ut apiui Athenaetim est l. 5, s J. χορτάς, in qiii iis ibi em juvenes puellaeque lusui et joco et choreis Inaxime indulgebant. Μενάνδρου δράματα, in talibus festis, inaxime Dionvsus, repraesentari solita, quae amatorii maxiluam Pa tem erant armimenti. OL. Constitat Meinelcius I. l. viros doctos, qui Is addati Ir Τupius Ernend. t. 2, p. 446, qui male sunt opinati esse Toρτὰς καὶ Παννυχίδας Menandre mam fabularii in nomina. Ιye παννυχίσι seu vigiliis vid. Spanh. ait Ranas l374; Barn. ad Helen. 138l; Bach. ad Critiae

versum P. 10: ε μ' ἁν... Παννυχίδας θ' ἱερὰς θήλεις χοροὶ ἀμφιέπωσιν. I 0) Vulgo, ἀλλ' εἰ καὶ βάρβαρος εἶ καὶ μL. Prii tuli ut vividiorem lectionem codicum I EG. V a ἀλλ' εἰ καὶ absunt in C. Idem ποταμου praebet post Sερμώδοντος,

147쪽

qna additione uno exhibita eodice at stinui. Idem ἀλλακαὶ T. λ. v. o. καὶ κτείνειν ἐκ κλ. - Oleariira ad παρει- νων ish. e. Ammonum, qllariim ud Thera critontem sedes. Quod ait auctor AmazonM νεανίσκοις συμnλέκεσθαι referendum vuletur ad Hemioli narrationem 4, 1 3.

I μνω συνεπλάκηJ C, ἀννω. ,,Sidoniam intelligit,

sorte Europiun, cpiain Nino συμπλακῆναa clicit, nomen regis norniri;1ns cinyis RInori illa cessit. Nam regem in dei aut convertere ipsunt die Jovein fabillos omni est scriptor n. Fubulam alitem historice explicat Noster. Ut Ninus vero Iupiter,iae Europa θεὰ sistitur in niimmis Trasani, in quibus eirin Europani tauro insidentem legitur, mΛΩΝΟΣ ΘΕΑΣ ΑGeΗolstentum ad Steph. De urb. p. 292. OL. Quo i mi uleio

ait Olearius de deis, ae Jove viein sabulariam autores vero regis nornini substituebant, sirnuiri potest Ioeis TEMEae nonnullis: Chil. I, 474: Topς βασιλεῖς δ' ἀνέκαθε Λίας ἐκάλουν πάντας ' coli. 2, 160; b, 244, 454; I, 32. Rursus 2, 745: Oυτός ποτε συνέθετο τῶ φίλω Πειριθόω πιπως Λιὸς ἁρπαζωσι, τουτέστι βασιλέεος, Κόρην τινὰ καὶ νή- μωσι. Etiam 2, 447: Ehα προς Φλέγραν συνεργεῖ θεοῖς κατὰ Γιγάκτωπι Θεοας πολλάκις ἔφημενὶ φασὶ τούς

βασιλέας. 2 η δἐ τῶ ΒοιωτωJ semiressam Boeoto obseelatam

ait. Diito autem non Boeotum intelligi , Itoni, vel, ut lilii volunt, Neptuni filium, a qlio Boeotia Atticae vicina nomen habet; sed alium Boeotuin, Neptuno genitivii, Metaponti fi liuin adoptivum, a qiro Boeotiae in Thracia nomen ortum. De eo Higvniis sui . I 86: Metapontira eos Boeotiim et Molum) ribi sitos adoptumit, qiui in Propontide ex alis nomine madideratnt, Boeotus B otiam, Aeolus Aeoliam. Θράκης autem n v nipline Titanulis mentio ex Areiano apud Eustathium ud Dionus. Perieg. v. 322, et Stepilaniim De treb. p. 400 in ΘρακηJ. De ejus tamen et Boeoti amoribns nusquam alias uie invenisse memini. OL. C, τῶ Βοιωτω A. 2. Uii de non videtur lociis fieri nitidior. Est sorsan Ait ejus expli-eatio qui Nίνω συνεπλάκη de Europa intelligebat, et Niniim

pro Iove habebat. Boeoti herois res adeo sunt obscurae, It

nihil definiri possit; nee, si Bοιωτω pro epitheto nominis in eapiatur, viid inde accedat illustrationis perspicio.

148쪽

οωνικόν. Morelliis edidit 1ῆμα. Bonam lectionem repudiavit olearius, et pessime edidit βλέμμα. Quod commentum coriiutavit L. Bos Ani m. p. 48; ipse quomie tetigi ad Phil.Ηer. p. 605, et in Notit. mann. t. 2, p. 32. I 43 τις των ἀνδρος ὁ νων παρθένωνJ ΗγPerinnestra ,, Ina de militis, sace nuptiali Digna ... Surge, PIae dixityiveni marito, Surge ... 15J φαυσης καν ξ ειJ ,,Νempe attrectationibus des clantur amantes. OL. Kαν pari cum aeumine adhi tam est Epistola praec. extrema. Q. ad Epist. 28, n. 2. EPIsTOLA 43. C, μειρακίω. F, τρο αυτφ. A sine leni nate. Inserui δἐ ex ACF, nimium ferme tribtIens eodicibus; naIn asyndeton non displicet. Comunctionem nilne non sine dubitatione additain seeurior delebo e versu cui nocet TEediae Chil. 5, 758: φαρμακουργὸς δε και φαρμακευς και φαρμακὸς διοίσει. Legas, φ. καὶ φαρμακευς. Carcitatis St

baei tu . 93, 8. Λεινόν εσθ' ὁ π1ουτος καὶ φιλόφυρον κωκόν. Ρlaeuit Iaeobsio Lecti. Stob. p. 131 Mein eiciana lectio: Λειλόν ν ὁ πλ. Malim, Aειλόν δ' ὁ πλ., quod habet E ripides Phoen. 6 Il et ap. Stob. ibid. I 8. Quod detriuio Carcino vecti in sera clanditin propono Aeschylo Prom. 650, sic edito: Μή μοι προκήδου μῶσσον ώς ἐμοὶ γλυκυ. He manni mitio habentis ως pro particula h non caret quidem probabilitate, sed pro 3atione. Propono i*tur legendum: Μή μ. πρ. μῶσσον ἡ 'στ ἐμοι γλ. At si lectio μῶσσον ξως alui siil habet auctoritatis, erit recipienda potius. EPISTOLA 44. i) ο χρως γυμνόςJ Et Propertius, de puella quum

queritur nilitis culta, Amoris nuditatein objicit: ,,Nudus Amorsormae non amat artificem. Ovultus etiam Am. I, I 0, Ibe,,Et PlIer est et nudus Amor. - , ,Statim A, ἐστιν ἀ

l lod graminatio altero minus esse atticum monent. Praetuli

149쪽

υ ηλῶ, quod tunica alticincta habitiis sit aptissiuilis et oti deuin δισκευοντα, τρέχοντα η τοξευοντα AF, alio oretine, 6ξ. η τρέκ. minime possit impedire. Multa utilia lectu praebebit Spanliein. ad Calliinachea Dian. II: καὶ ἐς γόνυ μέχρι χιτῶνα κώννυσθαι λεγνωτὸν, D δγρια θηρία καίνω. Abs*ie alectivo φιλῶ tenuitateni eultus ut in deo satis urg it, quod inuica alticincta venetur et currat quasi ino

talium unus.

3 Editi προβαλλ. τὸ σεμνόν. F, περιβαλλ., et sic A

38, 20; collato Redg. ad Me. Ainor. 49; Iacobs. Ad lit. in Asten. p. IT; ipso me ad Theoeritea I 8, 19, κανός τοι θυγάτηρ υπὸ τὰν μίαν Ικετο χλαῖναν, edit. sec.; et Sinnem ad Trachin. 539. Sed, dum ei rea id annotationis vereor, addam Heraclidis Polit. caput 16, ut vectim ramim illi reddendum proponam: πάντες ΤΠ rheni υπὸ τῶ αυτῶ ἱματίωμετὰ των γυναικῶν κατάκεσταε κὼν παρῶσί τrνες ... ἔταν δέ τις οφειλων χρέος μη αποδιδω, παρακολουθοῖσιν οἱ παῖδες εχοντεe κενὸν Θωλάκιο, εὶς δυσωπίαν. Reperi in codice, ... αποδῶ, περιακολουθουσιν οἱ π., quod mihi a ciet. Monebo obiter Heraclidem conserendiun eum Aristotele Aurenaei I, 42. b) Vecta πενία γὰρ Ουκ εστιν εγκλημα, ουτε την εκα-στου αἰτίαν η τύχη απολύεται τη προς ἀλλήλους κοινωνία, absunt ab AC. Ad posteriora oleamus adscripsit:,,sens Is mihi iste videtur: fortunam curae non tussiere ut omnium ho num querelis satisfaciat, eorrumque adversus Secriminationibus absolvatur; neque iis motitin SiIi omni Is c piam sacere. Vetus interpres: ,,neque Iniuscupisque culPRII fortuna Purgat uiutua comuninicatione. Nee liaee nec illa satis capio. Puto cura esse in osm mutantiun : , ,sic unius cms die cra inina sortuna diluit, mutuo pauperis ac divitis consortio.

6 Vulgo, ἄπιδ' ἐπί CF, απιδε ἐπι , quod Praetuli,

150쪽

parilitateri me romani persequutus. - ,, Πόσον, ΟΠnfisum a Morello et Ciqetieio fia est, Genevensi e litore, Aldo et El, agnoscebat Meursius, codices*ie item Vaticani a et b. OL. Sententiam totam, ἄπιθ' ἐπὶ ... μεθόριον omisit A. Quae est ellipsis ἐν αυτοῖς τola valde displicet, non enque desidero. Pro τε est Tis in F. Qua varietate di Ictiis cirim Pa culos locos alioriun inorabor. Hi inemus Orat. 7, 2: φέρε

τινὰ τω βασιλεῖ καὶ τῆ πόλει λόγον ἀντὶ λαμπάδος ἀνά-

φωμεν. Rescribam e codice τίνα τ υ τε βασ., etiam dνάψομεν, quod an sit in codice nec ne notare neglexi . Cliori eius in Procopiuin g 4: IΠερικλέους μεν ουν τε μέγα καὶ θρυλλονμενον ην πλεονέκτημα. Inveni τὸ μέγα in codicibus. Heliodomis 2, 7: κειμένους δὲ ἱαυτους καταλαβόντες, ὀρθωθέντες ἀθρόον. Olim filii ὀρθί τὸ ἀγρόον. Beneto lex Venetus, δρολ. τε ἀθρόον. Gregorius Nari in Tollit Insignibus p. 4: Gς αν πλείως ωμεν ήγωνισμένοι. Non

sine ambitione paulo supectiore Goens. Cepol. P. 123: ,, Ι ficiente et in versu syllaba et sensu, substitue, me Obsicle, τελείως. Corrigebat menduin typori , et apposita Tollit interpretatio monstrabat quoil Tollius scripserat.

3 Ε siti, ως εωνημένον. γ, ἐωνημένος. A, ἐωνησάμενος. Scripsi ἐωνημένος, citius Initu glossa esse vici tur altera lectio εωνησάμενος, imo ἀνησύμενος. Aristophanes Pl. 7: τὸν ἐωνημένον ' ubi schol. , αντὶ τοῖ τὸν ώνησάμενον.

Sedius video relictum esse P. 23, 8, mendum, ἐωνύμενος. Mox ACF carent sententia, εκεῖνος. .. σιωπα.

8) ACF, ὁ δἐ πένης. Malui asyn letou. Statim A, ὁ δἐ πένης. CF, ὁ πένης δέ. Et s i vulgata non mutanda

visa sunt. MF sine καὶ ante μάγειρον. 9 Vecta ως μηδε ... ἀποκρυπrεται absunt ab ACF. It ) ,,Dicitur ciυτουργία, Uiando quis per se ipsum ali nil facit. Iinp. M. Aurelius Antonilius L. I, 9 5, τὸ αυτουργικὸν sibi tribuit, pωd ipM manvin operi admoveat. Ad quem locum vide Th. Gatakeram. OL. Tibullus I, 5,6I: ,,Pauper erit praesto tibi; praesto pauper adlisit Primis ... Ovidius Am. 1, 10, 53: ,,Nec tamen i inlignitae est a divite inlinera posci; Munera poscenti quod dare possit habet . . . Ossicium pauper numeret, studium1ue sulem

que ...

라틴어 텍스트