Philostrati Epistolae quas ad codices recensuit et notis Olearii suisque instruxit Jo. Fr. Boissonade

발행: 1842년

분량: 250페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

171쪽

reperi in eodice 2958, scilicet τῶν Tρώων, vel servari Iuni δεησομένην, scilicet πρεσβείαν. Volitisse Trojanos intuere legationem lut Pthiloctetem diserte signi sunt Ulysses Eliripideus apiul Dione in Orat. 59, p. 304: πυνθάνομαι δε και παρὰ τῶν Φρυγῶν πρέσβεες ἀπεστάλθαι κρυφα, εάν πως δυνωνται τυν ωιλοκτήτην πείσαντες δώροις ...

5 Viligo, ἐπει πρῶτα συνίησι κάλλους. A, ἐπώ πρῶτα

δι' αυτῶν εἴσεισι το κάλλος. Quae varietas editu lectione non prire stat, sed me luonuit cle inserendo arceuto του. AC, κυι καίετυρ, et infra consentiunt mam editis in και καίεσθε. Seritavi editum'κάεται , et scripsi κάεσθε. Displiret insuper soni paratas in Iectio ' καὶ καίετul, καὶ καμεσθε. Est κάε Ep. 59; κάεται , Ep. 61. Cf. n. ad Epist. 48. p. 140. - C sine αυτοῖς. Qua omissione moneor de resarciendis idiis alioriam lotis pari desectu laborantibus. Die

pli3 laetus Simoe. Epistola Io: ναυτιλλόμεθα πῆ μἐν τοῖς ἱστίοις τὴν ναυν ἐκπετάσαντες, πῆ ει ταῖς πώραι χαλινώσαντες καθορμ ομεν. lex 352 Suppl. et Palatiniis

KSyseri, ταυτην χαλινώσ., quod nilne non displinet, etsi abs uis non clesulereturi Chorietus Villoisoni Diatr. p. 62:ορῶν σειομένην την αρχήν. CodeXἰ ορῶν . αυτῶ T. u.

κτῆνος, ουτ ὀρνεον, κραυγάζων ἡ λαλῶν εντός. Codex: λ. ἐντὸς αυτῆς. Naxi iniis Planades ipso Dialogi de gramininatim initio: πρὸς τῶν λόγων, d IIαλαέτεμε, τίνας. . . Inveni in codice l2II: πρὸς τῶν λόγων αυτῶν, ὼ Π.... Addito prono ni non medioeris vis inest. Sie Himeri Orat. 13, 2: ὴ Ουκ ῆσθησαι, πρὸς Μουσῶν - τωνοῦ ταυ- τας γὰρ ἴσως ἐπιβοῶται μοι ελευθέρας τε Θεὰς καὶευδαίμονας. Conjecit IVerninorfius, ἐπιβοῶσθαι μοὶ προσήκει. Qinim videriai in codice inconecto, ἐπιβοῶται μοι λειπ., propono ἐπιβοῶσθαί μοι λελεται. 6 Iunxeriant editores, Iρωτος και τῆς accessit nune τῶν α Cὶ σωμάτων ἄρας μάρτυρες. - Equidem melim Diuitiam by Corale

172쪽

junxisse puto δαδουχοι ἶ ρωτος. Et sic reperi divisa sitisse vecta ab H. Stephano in Thesauro stib nomine Buδουχος.

E, πρῶτον. C, τὸ κάλλος ἡμῖν. - ειο μεμνῆσθαι την φυχὴν ἐδιδάξατε, AC, μνησθῆνα6 C, ἐποιήσατε.

Sila Epist. aeq. anin a amore accensa μνῆμy ταμιενεσθαι licitiIr, hoc est, memoria reponere ea PIae antiat et VIae ait illa spectanL Eo etiam pertinent cimae Ep. 53 hascn

83 τον ῆλιον καταλιπόνταJ Sic ex C scripsi pro vulgato καταλιπουσε. - res quoque gemina Epistola sibhab dis et Epist. 53 media. Nempe amantibus sol anilire et lux sita solent τὰ παιδικά . Vectis ῆλιον καταλιπόντα respicit neglectum astronomule stirilimn: cf. Epist. sq. et

s) E liti, καώσθε, και λπιζεσθε, απαλλαγὴν ων ε αλεσθε εὐρεῖν μh δυνάμενοι. Et ita E. Mutavi καίεσθε in κάεσθε: vide n. b. A, καίεσθet, et ad marginem ait lita sunt haeree: τὸ παυον τὴν πυρπόλησιν ευρεῖν ου δυνώμενοι. Carent M vectis μὴ λογίζεσθε. volebam gerisere φλογίζεσθε, ex conjeetura Iacobsit ad Meleagri Epigr. 4. Sed visum est esse φλογίζεσθε expIicationem vecti καίεσθε, et codicibus illam inrorantibus obsequutus sum. Etiam ACcarent edito fine, μακαρειν - εχει. E, μακαρίων ωνῶ θεot. 10) ἐκ γενετῆςJ Exempla ejus forinulae collegit Palairet. Observ. P. 246, non omisso Philostrateo loco. EPIAT OLL 52. i ἀπέκλειόν σοι τὰ ἔμματαJ Cons Epist. 48. Restiis tui statim εἰπω ex Alclina, Vaticanis Olearii a et L ste CDΕ δ

omiserat id Genevensis, quam imprudens seqinitus est M rellins, linicus tinx Olearii, qui cisturn a codicibus sui, εἴπω minus sibi probari ilixit.2 Editi: εἰ ιιή τι τὰ ἔμματα ἐρωτικὸν καὶ κατὰ τῆς ρ. γεν. C, εἰ μή τοι τὰ ἔμματα. Et in his elatu it epistolam. Ae post aliam intem ana epistolam, ex praecedentibus linam quae quota sit diserte notatilin ni ne in meis schedulis non reperio), Me novam orditur: ῆν ἄρα πάθος ἐρωτικὸν καὶ α τ. v. γεν. illam divisionem exhibui, quum vectu, eo quo pinMIntiar in editionibus uinio, male cohae

173쪽

euna est liuorum serine capax vocabulo n.

Sic et Euripides in Electra f724J νῶτον Ουρανos dieit. Similiter Api eius Apol. I p. 7 3 tibi Ρricae J: extimum mundi

tergiun. Frequentius Bp ut poetas, ' Homeriun maxime, νῶτα

Θαλάσσης. Iino et χθονὸς νῶτα dixit Pindariis P. 4, 46, ει νῶτον γῶς ibid. 407. Conser et Bittemhus. ad Oppian. Hal. 1, 60. OL. Philostratus Her. p. 26 4: τα νῶτα του πελάγους. Ibi vide cimae adscripsi. Neque illo tropo earet

4 Vulgo, της κατὰ ταὐτα οντως ουσίας. C, τ. οἴ- ρος ουσίας. Re Pi ουσης, ut sit oντως Ουσης, UIae so mula frequens est. Ville noti ad Zachariam Mityl. Pp. 306, 406, 446. Gregorius Naz. Ad Seleucum P. I90: δευτονι ἐν οντως ὁκω σὸν καὶ γνήσιον Π οὐτον φυλάττων.b και το σκέμμαJ Addidit και olearius ex Vatieanisa et e. Est in AC. Mox C, ἀπιουσι et nληρουμένοις. Quod sequitur τῶ τε αλλω χορω των ἀστέρων Ουμπλανηθῆναι illustretur ex iis quae notavi ad Procli Hymnum in Soleni p. 219. Adde Iacobs. ait Anal. t. 9, p. 293. m-Huius T T. Diss. 4 I, 2: θεον. .. τον ἡλιον καὶ σελήνης αγωγέα, τον κορυφαῖον τῆς των ἀστέρων περιφορας καὶ δινήσεως και χορείας καὶ δρόμου, τυν των ωρῶν ταμίαν. Est in eodice I962 αστρων, et τὸν ωρ , sed addito των ad marginem ab altera quidem manu, sed et ea antiqua.Himerius Orat. 21, 6: γην μεν στέφει τοῖς ἄνθεσιν, Ουρανὸν δἐ αστρων χοροῖς, γαλήνη δἐ νηνεμία την θάλασσαν.

ita ut sit νηνεμία pro adjectivo, ut in laeo Od. 5, 392rγαλήνη χπλετο νηνεμίη, sed vidi in bono emtice, γαλήνη δε καὶ νηνεμω. Praetulerim hoc, cpnim et Iulianus a Vernaclorsio latulatus dixerit: γαλῆνην ἀκριβῆ και νηνεμων λλπίζων. ο) τπἐρ H C, v. την γην. Probabilius aberit ars enim. Obiter reddatur morieto Villoisoni Diau. p. 62: ὁσορ τυραννίδος ὀρέγονται, καταλυουσι φόβον τον ἔρωτα ' Oμεν παῖδα λαχών, ἶνα μεθη γονῆς ἀπολαύων. Code

174쪽

μείνη τῆς γ. Idem p. 63: εωὶ τρόποι παντοδαποι προς ὀνησιν η προς εὐθυμίαν ευρημένοι τῆς πόλεως ' ἀριστεῖα, χορηγίαι και τριηρῶν ἐπιδόσεις κυὶ τὰ τουτοις προσεικότα καθαίρεσις δι τυραννίδος πάσης μἐν ῆδιον ευφροσύνης, πάσης δε λυσιτελέστερον μελείας ' εὲ τοίνυν ατιμος γένοιτο, υπόνοιαν δίδωσι και τας ελάττους ευεργεσίας ἀνονήτους εἶναι τοῖς δωρουμένοις. Codex, δίδωσι του καὶ,

Mod in hac sit ferme μνήμητα μιεύεται, cum versione incredibili, ,,monuinenta man sit. Morelliana, μνήματα ' μαιεύεται, cum versione ,,monumenta edit. Olearius ecli sit, μνήμη ταμιεύεται, Ῥ1od bene venit, ,, nemoria reponit, et notant hane adposuit: , ide ad Epist. praec. n. I. C temn meliorem lectionem ex Vatic. e gubstitui unas absurdae codd. vulgatorum lectioni, Uti habebant μνήματα μαιεύεται. Vides confinetam viri d. negligentiam, Pii Morellianam tantum adhibuit. s) φως ... δναρ γίνεταιJ ,,i. e. interdiu lux est ad*uun incedit Butans, eaque fiola dirigitur, ceu solis luce vide et ad Epist. praee. n. 83; noctu Somni II est, munsoleant amantes inter dormiemium quOPIe occupare unice, cli ae specteut τὰ παιδικα, Phantasmata. OL

vectoriun sophisticum, praetuli vulgato μισῶ.2 συνέγνωκαJ G, ἔγνωκα, oinissione saepius nutum l- versa praepositionis. Euniathius II usui. 5, p. III: τὴν --λίκωμιν τῆς φιλοξενίας ε ώμαζον, ξ καὶ μέχρι ποδῶν

175쪽

του ἁ. ἀσπ. διατριβάς. Idein D. 66: φιλοσοφουντος γὰρ λογισμου βέλος αφροδίσιον ουχ ἁπτεται. Codices iidem,

ου καθάπτεται. - G statim, iaναίσχυντα εἰσι.

on,ittam, quod suo loco monere neglexi, pro u ων esse λύχνων in G. Miliret.literas e et D ob soni parilitateIn perinu ant saepe librarii. Id saepe fuit a me animadve sum. Locus est in Helena quem vix puto explicari posse,

v. i533: 'Ο μἐν γαν ιστὸν, ὁ δὸ πλάτην καθίστατο Ἀρ- σόν τε χειρέ' λευκα θ' ἱστι' εω δε ην. Subsulsi nihil in

editionibus quas consulera licitii reperi. Propono, λευκά αεστι ἶσσε νιν, ,,nuveni Ne velis, induit alias. i Possit et εἷσέ νιν eodem sensu sci ita. At sateor esse quod obyciat forinis i l genus in tragi ea ortitione, hic tamen tolerabilioribus, videlicet in nareisone. 1 'a .

5ὶ βιάζονται φρονεῖνJ o Sine φρονεῖν. Statim olearius e conjectura εἰς αυτὸν, pro vulgato εἰς γην, quod est

63 Vulgo, τον ήλιον πόστατο ἡ ψυχὴ καλόν. ACU,

176쪽

8 ος ληιι θυραυλικὰ vulgo. Sci ipsi ρυυλίαι , exelii eiulatione Ilithnkensi ad Timaei Lex. p. l 45, proluintibus loetis Π1esauri Graeci Dulotiani e litoribus sub voce θυραυλικός. Aristaenetus 2, 20: ν ς ερωτικὸς ... ἀνήνυτα προ καρτερῶν και θυραυλων : ubi vide quae nutavi, collato Reynclers. ad Plat. Symp. p. I 07 Iahu. Symb. p. li; Meli.

Observ. in Titu. Lex. p. 23. ,,Nempe amantes ad limina των παιδικῶν Peri octare, huini proeliinbere; tintini oscula figere solebant, ut notum. M OL. Quod sequit nomen

Il Post singulare νυd offeri si plurale prouomen ἀφων. Vertit Olearius n-tea. Dissicultatem sensit, non amovit.

συς in casu plurali, ut reliqua noInina. b) σκυθρωπότερος εαυτοῖJ De noluine σκυθρωMς vide not. ad Aristaeo. p. 454. Alpipbro l, 34: ου πρέπεισκυθρωποῖς εἶναι τοιουτοις ἄμμασι. Noster et Ep. sq.Heliodoriis 3, 18: τί σίννους και σκυθρωπός; quae jiunxit et 4, 14. Gregorius Nag. Orat. 32, p. III: σκυθρωπὴ τίς σκοτόμαινα. Ibi Basilius scholiis ineditis: Mnὸ του σκυθρωπου ο τον δργίλον δηλοῖ, εξ ου τὸν στυ ἀν απὸ του-μβεβηκότος, τὸν, ἀλαμπεῖς τοῖς ὀφθαλμους εχοντα και

177쪽

152 ANNOTATI ES

p. 35; Blouis Goss. lioepti. 726. - A, καλη δε ρονῆκαὶ μη γελάσασα λυπεῖ, μήτοι γε σκυθρωποτέρα ἐαυτ'ς

63 τίς ἡ κατήφεια αυτης τις ἡ νυξς τι το στυγνὸν

σκότος τουτος μειδίασονJ LCF sine τουτο. Metaphora simili Ep. 72: την νεφέλην των ὀφρυων ἀφαιρεῖν ἄμεινον. . . quod convenit Horatinna: ,,Deme supercilio nubem. Ρariter Imagg. 2, 7: κεῖται δε ου κατηφες τὸ μειράκιον, Ουδἐ νεκρω εἰκάσαι, φαιδρόν τε καὶ μειδιων. Et ξυννεφῆ ὀφρυν dixit PM. Iunior Iniagg. I T. Alia protulerunt Iaco . Epist. vii Ast. p. 28, et in Analectis ad Meleagri versus

si id nou movenduin, ci ioci libens reliq*eriin, saltem finis dactylicus erit mutatulus. Cogitavit editor e litissimus et de facienda syni Emi, quod vix placet. Matini Iegere o ιν επι-ουσα. Synonymia emendationum est instrumentum.

178쪽

σου το πρόσωπον ἡλλαγμένον. CF, συγχέουσα. Cf. n. 7. Vulgo, νυν δὴ μεταποίει σεαυτὴν, μηδε Θρ. m. ACF, μη δη μετ. την γνώμην. F, μηδ' αγρ. Jam Aldus, μὴ δὲ, ae sic dividere placuit. 43 oleariana: ουδὲ γαρ την σελήνην ἔτι λαμπρὰν δοκουμεν ο ταν η συννεπής' ciun hac notula: ,,haec, in vulgatis eum deessent filegunt et in M, ex Inss. suppleverat Meuraitis, BIIoscuntque Vaticani a , b. Agnoscunt ACF, et A cum negatione is, quam elegi.53 Pro ἄταν χαλεπαίνη, est με χαλεπαίνει in CF. Psellus in meis Anecdotis t. 3, p. 2II, v. 214: Λαι γαρδυν ὁ δευτερος υίριστος τῆς πρώτης Μια ἐνδῆ τῆ σολ- λαβῆ, - παραδείρομαι οοι. Ιω ἐν scripsi temere so

san, ut in Psello, contra codices in cytisus ενδεῖ. Ac nuper in optimo codice II 82 ενδεῖ reperi, cum bonis lectionil us, του πρώτου quod co*eceram, et παραδειζομέν σοι. Mala etiam desinentia eo Tigatiir p. 2I 2, v. 237: To Iστησα ὁ ἐγράφομαι, καὶ το εφροα, ἁναζ. Bene codex idem, γρά

φομεν.

63 Vulgo, Θάλατταν οταν ταράττηται. A, Θάλασσαν ἡδεῖαν, supplementum necessarium. I esectum ineamus intellexerat. Saepe properantibus librariis talia peccantur. Milii aliud agenti Nubium v. 459 ciuetior relictus est, omisso nomisae βίον post ζηλωτότατον, quod suppleant emptores moueo. Obiter vocabula necessaria reddam Gregorio Ninian-Zeno t. 2, p. 72, 4, P. 80, 4; illie, Ἀλλ' αἰεί με μόγοι

πέμπουσι κακοῖσιν ' codex s93: ἀ. α. με μόροισι μόγοι ... zhie, και στρατός ἐστιν ἀρήῖος ἀιτι καλola' codex idem: A. στρ. εστιν ἄριστος ἀρήινος. Illiui sumatur, hoc relicto. Conferatur ipse Pater P. I 6, 2: ουτος ἀγῶσι κυδιμος, ἔντεσιν ουτος ἀρξῖος, ουτος ἀριστος Θηροφόνων. Reddam et Eumathio III sm. 10, p. 402: λέγων τὰ καθ' υμῶς υρ- χῆς ἀπ ἄκρης καὶ μέχρις ἄκρης αυτῆς. Addendum τελευτῆς e eo lice 280T; velim etiam eum articulo τῆς τελ. Neris Athenaei I 3, 7: 'D δυστυχεῖς εμεῖς, πεπρακότες Πν του βίου πα-ρησίαν. Deest Ianthus, vel emaria sede vel sexta. Huie et illi eonveniet adverbium κακῶς, illi, ὀλως. Cliori- crus Villoisoni Diau. p. 64: ῶσπερ γὰρ ὁσοι κρατεῖν φιλονεικουσι του γέλωτος λανθάνουσι μῶλλον ἡττεόμενοι, ουτωDisiliam by c orale

179쪽

τοῖς ἄγχειν τὸν ὀδυρμὸν πειρωμενοις ἐπιφρεῖ δακρυων φορά.

Inseratur' ἄμαχος e codipe aute ἐπιρρεῖ. Joannes Geometra mutuo a ,s: γαίροις κυριοτάτων, ω μέγα χαῖρε. Pr ponit Morelliis inseIen lino post κ . noinen κοίρανε, beneci iidem; sed reperi in codice Piod est utinus, κυριοτ ων κύριε. Quum reperisset Heberias in eo lice Plantideae vis sionis, Metroritui Boetii nomain I, 1, 2, Αἶσμα προῆγμαι φωγοερόν τι πλέκειν , edidit, ue veraus esset brevior, idque inconsideratius, Aισμα προηγουμαι φευ γοερόν τι πλέκειν. Inveni in meliore eo dice desideratam syllatram: Aισμα προῆγ- μαι νυν γοερόν δι πλέκειν. Obiter ex eodem Metro mendum tollere quid vetat Sic editus versus I9, μν δ' ἐπει

συγχέοντα. Et sis CF, cum aοristo συγχέαντα. Est quia leni apii 1 Plutarchum Alc. 2, de Minerva εουριφε τὸν αυλὸν, sed et saepissime τους αυλοὐς et tibias abjecisse deam reperies. Nihil inlitatulum fuit. De ipsa sinitia vide Buralelot. ad Belloia p. 4l, et quae ipse notavi in Notit. manu. t. II,

κατηράσατο τοῖς αυλοῖς' et ad Melanippidis fragmentum in Lyricis: α μὲν Ἀθαναί' ἔργανα ερρεφε F ἱερῶς απὸ χειρὸς, εῖπε τε. Quibus et accedat nunc Olearii nota: ,,nempe Piod buccas instaret, foeda visa est. Vide Hygin. Fab. 165. le Faegentium l. 3, c. s. Athenaeum enim LI 4, c. Ilet Aristotelis loca Polit. 8, 6, 8j jam allegavimus ad Vidi Apollonii 5, c. 22, n. 73, et Ρhulari Scholiasten ad P. 12.

Est εἰδότος, qui novit et solet. Queni sensum illius vecti plurimis ostendi ad Nieetam Eug. p. 22s, ad Theophi. Simoe. p. I 83. Ad latur Iaciam. ad Mal. t. 9, p. 300; Fri demann. De mellia p. 330. Sententiae Singulares

180쪽

m PHILOSTRATI EPISTOLAS.

ἀμείβειν μνομα, και μορφην, καὶ φύσιν -δε τύχην. .lossator in eodice 2 20: oῖδεν δυναται ἐνταυθα, ἀντιδωνάμεως. - ἀμείβειν ἐναλλάσσειν. Ideni index Pro τύχην habet τέχνην. Ρsellus Iudicio de Heliodoro: τὰς ἀκμὰς των ἐρώτων μαραίνων ο χρόνος ἐπίσταταε. Putavide legendo μαραίνειν ὁ χρ. ἐπίσταται,'quod et CoraD P. Urin mentem venit, nisuis bene edenti e sua conlectura. μαρααν- ὁ χρ. ἐφίσταzαι. Moneor a non nemine Posse μαραίνων ἐπίστατiae servari, quum saepe vecta cognoscendi F gi1ntur Participio. Repono, servato μαραίνων, alium fore

. sy Vrio, ἄνθος ἐστι καὶ γυναικὸς η του προσώπου γαλήνη. A, ἄνθος γάρ ἐστι. . . CF, ανθος δέ ἐστι κιγυναικί. Hoc piae it

Id voluisse vicietur Olearius qui vertita , ,bene est quod faciem ipsa avertas. Ultima sententia, cima quulem earent ACF, illam mutationem poscebat. Et saepissime praepositiones unδ et ἐπὶ sunt permutatae. Lysis Epistola exi remat τὰν αὐτὰν ἐπιστολὴν ἐπέστειλεν. Sic vulgaturn ἀπέστειλεν mut ivit oririlius ex ementitione Hemstectiun,' PIam Possum fimare ex coclice regio I 038. i e

conjectura temere rescripsit ἀφ ων, ac Vertit: ,,quousque negotium restigis, ex isto anileus tibi paratur Et olim erterat eo lem Semn, nonum is: isad cpias res Bushos: inde tibi auriens efficitur Lociis difficilis, imo corruptus; sed cui tali remedio non sit medicina. Habeo - - , Seusu

SEARCH

MENU NAVIGATION