Philostrati Epistolae quas ad codices recensuit et notis Olearii suisque instruxit Jo. Fr. Boissonade

74쪽

μνιος licitur; ipseque scriptor Ep. I 6. se Lemniurn esse lectarat. Sed inde nihil lucram tir, istum ouiues Philostratistu rint Lemno insula oriundi. Pthilostrato, Vitam Apollonii Tyanensis cpri scripsit et Sophistariam Vitas et Hemica, tri- iniit Suidas ἐπιστολὰς ἐρωτικάς. Hineque stamium. BO.,, Ex quartim genere lainen hauci eSt prima ex his Epistolis

Aspasio inscriptit. Qua alium etiarn wiain ceterae habet a Ictorem, teriturn Deiope Philostratuni, ut ostensiun in Praefat. ad has Epist. Unde est quod in memi, ranis Vaticanis ueteras Philostrati Epistolis haec *iidem ni inline juncta legatur. Praeterea etiarn ἐρωτικαὶ non sunt IV, VII, VIII, IX,

X, XI, XV, XVII, XIIX; piae probule et ipsae fortassis

alii sunt trilnientiae auctori. M OL. 2) ,, Male editi Ἀσπασία. Aspasium entu sopitistain Ravennatem esse ad cpiem ista spectat Epistola diserte Philostratus tradit in lib. II, J. 33.J de Sophistaria in Vitis, hujus

ipsius Aspassi Vita; ubi etiam occasionein liusis Epistolae in sim taI luit, es. Ceteriun non scripta ad Aspasium ista Epistola eodem loco dicitur, sed τείνειν προς 'AGnάσιον, critis χαρακττηρ ἐπιστολικὸς ea perstring tur. Estcpie adeo haec inscriptio non auetore Epistolae, sed a librariis. Ceteritin res ipsa loci'aitur non esse diversitim at hac Epistola Dagmentum Philostrati de charactere epistolico cujus initium, τον ἐπιστολικὸν χαρακτῆρα του λόγου, quod in Bdbliotheca Vinclo honensi memorat Lambe ius lib. V, p. 258. OL. Casanova inventum Asnασία habuit Pro dativo notanis Aσπασίας, et, quo i non usinime ridiculiim est, ejus vultiun sculpta

75쪽

ia la lectorit, iis ostendit. Ceteritin bene intellexit ei an leni esse Aspasio sophistae, le quo PHlostratus V. S. l. l. : η δεουγγεγρctμμέκ' ἐπιστολὴ τῶ Φιλοστρατον περὶ του πῶς χρὴ ἐπιστέλλειν προς τον Ἀσπάσιον τείνει. Qi ioci et viderat Monetii in Menagianis L I, p. 397, ubi et Meiarsit opportune allegavit Lectiones Att. 6, 9. Eoclem loco Moneta,

occasione ustra pratnae Politiani epistolae Piam gallice convertit et annotatione illiistrat emiclita, plurimi habet quae Philostrateae explicandae conclucarit. Addi poterit et Knv- serus ital V. S. lOeium. Putat Kn semis clini oleario delendam esse insemptionem, cpium Aspasiuin ipsum a Philostrat eoinpellari non sit Oedibile. Muidelm etsi non sentiam alia ter, repertum tameii lemnia et in editis et in eo lire A loeo

sito non movi.

δοκ. Secpior collices AB. Dixit ευ διεσκίτθαι Ρhilostratiis Juitior Imagg. Praes. Et Senior de Lily se Her. 9 7 19.: κατηφῆ τε ειναι και οἷον ἐπεσκεμμένον, ,,quasi meditantem. 4) ,, Apollonium intellimi, cle clijus epistolarum charaetere vide nobis observata ad ipsas epistolas. OL. 5 , Dionem Philosopliis aecenseri victi in iis a Philostrato in Vita ejus IV. S. 1, 7.J. Priisaeensem enim intelligit. M OL. Intelligi Priisaeensem non omnino centina est. Dionis cujus alam ipse Epistolas eas di ad Maran uiri P. 85, non Clir sostomi, iit vuletur. Hupis Epistola qnaria sie incipit: ανιαρὰ μἐνεῖναι τα σουμβάντα δρακοντίων και κακῶν Ισχατα τίς ουκῶν ὁμολογήσειε; Pro δρακοντίων est δρακόντα in Yriariae 'atalogo p. 469; inveni δράκονria in Marairineo librs. Vera lectio est Bρακοντίω. Alia de illis Epistolis in onenda alibi

poteriant expro iii.

63 , , Simile de Britti Epistolis judicium Mareiani critiei, ite quo P, Duchus apiul Ρholiuin cod. I 58: Μαρκιανόντησε τον κριτικον συγγραφέα υπεροραν ι ἐν Πλάτωνος καὶ Βημοσθένεις, τὰς δἐ Βρούτου του Ιταλου επιστολὰς προκρίνειν ναὶ κανόνα τῆς ἐν λόγω dρετῆς αποφαίνεινJ. Taceo Mithrastitae vel quicunque sierit illamin Epistolamini editor

ile iis testimonium. M OL. Non est eur tacentiar, praesertim

iniim sit breve: τὰς Βρούτου Cod. II 60, τ. τοs Bρ. ἐδαιμασα πολλάκις ἐπιστολὰς, ου μόνον δεινόπιος και

76쪽

συντομίας χάριν, αλλὰ και ως ἡγεμονικου φρονήματος ἐχούσας χαρακτῆρα εοίκασι γὰρ Ουδεν νομίζειν καλὸν, εἰ και μὴ μεγαλοφυχίας ἴχοιτο Coo. id. ἴχοιντο). ' A di a Cod. ἁ μένγ περὶ των τοιούτων *ρονῶ λόγων, ουδ' ἐν τῶδε ἀξιον διαμφισβητεῖν' ἀποφαίνοντος δέ σου δυσαποκρίτως αυτας εχειν, ἀήθρον δεῖν πεῖραν ποιήσασθαι τῆς αντιγραφῆς. . . . TZetetes Oiil. 6, 327: EG τὸν Βρου τόν

τε αὐτὸν και τούτου γραμματέα. Qiias Bois Epistolas super stites adhuc intriam est non aclmovisse editores Plutarcheae Bruti vitae ad loeos quos ex iis Protulit a tor c. 2. si fecissent, de vectis περὶ Παταρέων ετέραν rectilis judicavissent. Ultima veina cle Patarensi Is Epistolae, viae fuit ait L aetos scripta, sic in Aldina legiantur: Lζὸν Ουν και υμῖν,

ἡ την Παταρέων κρίσιν, ῆ την Ξανθίων τύχην ελέσθαι. Et

si e Genevensis. Est χεσθε in Cominet iniana. Quod rλεσθε recepit Voegesinus, sed diibitabili clus; nam ipsi εξὸν sine infinitivo inite pendente valde suspeetimi est. Neque tantenalia suerit participii positio, si cum Reiskio ἐλίσθαι primitiiterit. Nam tunc erit έλω2ua nolo uliotismo infinitivi pro imperativo. At aptissime potest participiti in iit geniis absolutum sine infinitivo ac per incidentiain poni. Aristophanes Pl. 910:Πῶς ουν αν εἴης χρηστὸς, ὼ τοιχωρυχε, H σοι προ - κον μηδἐν, εἰτ ἀπεχθάνεις Sed cpiunt in codice e Parisinis

Παταρέων κρίσιν η την Ξανθίων τύχην ἐλέσθαι, ἔχεσθε. 3 Pro ἐχρῆτο, est ἐχρήσατο in AB. Philostratus V.

S. 2, i 0, 3: ειμεταχειρίστω ἐχρῆτο. Ibi eanclem reperit varietatem Kayserim.8 ,,In litteris tamen βασιλείοις scribendis maxime eminuisse Antipatriam in Vita ejus k l. mirrat Philosinitiis IV. S. I, 24J; tibi et genitinum talium epistolarima χαρακτῆρα delineat. M OL. Antipater ille non fuit rex, sed sophista; nee laudat Philostratus scriptorem, vii nomine regum epistolas probabilius con posuerit, sed regem, qui ipse scripserit inelius. Quae seqtuantur verivi ἐν Οἴς - γράμμασι omissastini in AB.

77쪽

κωτέραν. . . ἰττικίσεωςJ Est η των επιστολῶν ἰδέα character styli epistolicus, oraclionis eonsorinatio epistolae PropriB. Epistola I 3. αἱ των σοφιστῶν ἰδέαι si int orationis Sophistariirti larviae dicendi peeuliares, styliis sophisticus. Apte scholiastes Luciani de Demosthenis Enconsio t. 9, p. 132:ουτος ὁ λόγος ἐνδεῖ τῆς τοῖ - ιανοῖ ἰδέας και αγχινοίας : distat sellicet a consileta Luesani ratione scribendi, niiiiiine sapit Litolini Multi m. 1 e Philostrato Aeg3ptio Philostratiis V. S. I, 5: λόγου ἰδέαν πανηγυρεκῆν ῆρμοστο. Iibi Kayser. Hem 2, I 0, i : λόγου δἐ αυτοῖς περὶ τῆς εκάσrου τῶν πονιστῶν ἰδέας προβαίνοντος, παρελθὼν ἐς μέσοις ὁ Ἀδριανος, ἐγῶ, ζψη, υπογράφω τους χαρακτορας. - Editi, ἀττικε πέραν. AB, ἀοικωτέραν, et si codex Flor. ap. Κayseriam ad F. S. P. 315, qiii id vitigatae Praesert. Id etiam praesert Osannus Auci. p 35. Nec aliter legerat excerptor, cujus lociim tractavi nil Aeneam Gaz.

p. 186: δεῖ την ἐπιστολὴν μ ξ κατεγλωττισμένην εῖναι μηδ' επεραττικίζουσαν, ἀλλα τῆς μιν συνηθειας ἀττικωτέραν, τῆς δ' vniρ τὸ μέτρον ατειδος συνηθεστέραν. Nec aliter

etiam invenerat, qni Ρhilostrati verba neque sine mutatione allegavit, Proclus de modo conscribendi epistolas; eiuus lo-ciun, ni fallor, ineditum et insteteri liim Coin inelinianae p. 4, d. describam e codice l630: αυται μῖν Ουν αι Πῶσαι προσηγορίαι εἰς ἶς ἐπισiολὴ διαιρεῖται δεῖ δἐ τον ακριβῶς ἐπιστέλλειν ἐθέλοντα μὴ μόνον τῆ τῆς υποθέσεο ς μεθει χρῆσθαι, ἀλλα και ς ρύσεως ἀρετῆ την ἐπιστολὴν κατα

κοσμεῖν. πι γὰρ ὁπψ τὸ δέον υφηγορία καὶ τὸ τῆς φρά

σεως υπέρογκον και το υπεραττικίζειν ἀλλότριον τοῖ τῶν επιστολῶν χαρακτῆρος καθιστηκεν, ως πύοες οἱ παλαιοὶ

μαρτνροῖσι. ωιλόστρατος ο A μνιος μάλιστα φησίν δεῖ γὰρ την τῆς ἐπιστολῆς φρύσιν τῆς μἐν συνηθείας ἀττικωτέραν εῖναι, τοῖ δἐ ἀτrικοῖ συ ηθέστεραν, και μήτε Dusti reo by Cooste

78쪽

λων υφηλὴν μήτε ταπεινὴν ἄγαν, ἀλλα μέσην τινα. KO-σμεῖν δ/ δεῖ μάλιστα τὰς επιστολὰς σαφηνεία τε μάλιστα καὶ συντομία μεμετρημένη καὶ ἀρχαὶ Ῥῶ λαεων ' σαφή

νεια μἐν γὰρ ἀληθῆς ἀγαθῆ μἐν ἡγεμών παντος λογον,

μάλιστα δ' επιστολῆς. μὴ μέντοι μήτε συντομίαν διὰ σαφήνειαν διαφθείρειν, μήτε σαφηνείας φροντίζοντα ληρεῖν ἀμέτρως, ἀλλα τοι συμμέτρου στοχάζεσθαι, τοῖς ἀκρι)εῖς τOζότας μιμούμενοι. Ωσπερ γὰρ οἴτε πολὐν l. πολύ) τὼν

προκείμενον τοῖς τοζοταις σκοπὸν παρενέχεσθαι an παρενεγκέσθαι Ρ, ου τε τον l. τό) ἀνέντα τοὐ σκοποῖ τοξευε ιν καὶ πολὴ του προσηκονrος ἀποδεῖν, ἀνδρος εστιν ευ οῆς τε και στοχαστικοῖ, ἀλλα μόνον τοῖ συμμέτρως του σκO-που sic καὶ τοῖτον βάλλοντος, Ουτε eto nέρα του προσήκοντος ληρεῖν, οι τε τὸ βραχυλογον ἁσπάζεσθαι δἰ απο- ρίαν καὶ τὸ σαν ἐς ἐπικρυnτειν των ἐnιτύσεοιν, ἀνδρός εστι λογίου, ἀλλα μονου sic τοῖ μετ' ευφραδείας τῆς συμμετρίας στοχαζομένου και τὸ λεγόμενον καλῶς σαφηνίζοντος. Tυ ουν μέγεθυς τῆς επιστολῆς πρὸς τὰ πράγματα, καὶ Ου πάντως τὸ πλῆθος καθ άπερ κακίαν ἁτιμίζειν καλον ἀλλα δεῖ καί τινας επιστολὰς ἀπομηκυνειν εν καιρω πρὸς τὸ την -αιτοῖσαν χρείαν πληρῶσαί τε τῆς εἰς ἐπιστολὰς χάριν sic) ιστοριῶν τε και μυθων μνήμη κυὶ παλαιῶν συγγραμμάτων καὶ παροιμιῶν εὐστοχων καὶ φιλοσόφων δογμάτων χρήσεις ' ου μένΤοι γε αυτὴν διαλεκτικῶς προς- ενεκτέον. Ibσαῖτα μεν περὶ επιστολιμαίου χαρακτῆρος εἰρηκὼς καὶ τοῖς λαγεῖσιν ἀρκεω Θαι κρίνας τοὐς συνετυυς, καὶ τὰς ἐπιστολὰς αυτὰς εκάστην Οἰκεων αρμόσας προσηγορίαW προσήκει si H μέντοι τῶ γρύνειν βουλομένω πρὸ του κατ' επιστολὴν χaρακτῆρος, μὴ ληρεῖν, μήτε μὴν ἐπιθέτοις ὀνὁμασι χρῆσθαι, Δρ ῶν μὴ κολακεία τις καὶ δυς- πίνεια i. δυσγένειαὶ προσῆ τῶ γράμματι, ἀλλ' ουτως ἀπάρχεσθοι' δεῖνα τῶ δεῖνι χαίρειν. Ovτω γὰρ ἁπαντες οἱ ἐπὶ σοφία τε καὶ λόγοις διαπρέφαντες παλαιοὶ φαίνονται πεποιηκότες, καὶ δεῖ τον βουλόμενον ἐκείνων ζηλωτὴν γενέσθαι κατόπιν αετῶν βαίνειν. Καὶ παραινετικὴ μἐνουν ἐστι δι' ης Adclet in in loco Philostrati proῖττικίσεως esse ἀττικήσεως in B, parite in variari in eo-dice apud KaDemam ait V. S. 2, 3. ubi de Aristocle: cior h ἀrτίκισις. .. λεπτολογεῖσθαι δόξει.

79쪽

nevensi, tinde ianαύδειν in Imrelliana et Oleariana, liem barbarismuin correxit et Iacobsitis ad linagg. P. 59l.

σθαι. Negatio non lebet abesse. - liret sit σχηματα

14 φιλοτιμία. . μειρακιωδεd A, μειρακιώδης. B, μειρακιεῖδες, si prasci ipto ης. Praeserenda vulgata videbatiir. Vule notul. ad Pliitiini 203, ad Basilium in Notit. niann. t. II, 2, P. 89. - ,,Seneca Ep. 75: Qualis sermo nietas esset, riuna sederemus aut auinularemus, illaboratus et facilis, tuisu epistolas meas esse volo, prae nihil habrerni areerritum neesctitan . Haec alitem et Selientia Aspasiiun inprimis tangunt, qui, etim ab epistolis esset imperatori , ἀγωνιστικεύτερον τοῖ

i53 κίκλον ἀποτορνεύεινJ ,,Oriitionis octem Cicero qia O-wae ilicit in Oratore c. II. et De oratore l. III., c. 51. Notuinque qii id sit rotun la oratio. Κυκλους περιόδων Demetrius Plieseretis alii pie veteriun clietores appellabant. Atque ille κύκλος est, cpiern o ρυγμὸς ἐλέγχει, ut tollitur Hermogenes libro IV. De inventione cap. 8. I p. 202J. Nam alias mit lena κύκλος est Periodus, eadem voce cpra coepta est desinens. Vide ibid. OL. Ad te de κίκλον Hietorico Ellendi. ad Cicer. Briat. k 33; Ernesti lini Lex. Tec ., hibi et de verbo ἀποτορνεύειν, quod attig t etiam Creveteriis in G. Belaeti Specimine p. 6 T. Vide Matillaei Prolusionem a. 1801. Ie Ioanne Chiγs. p. 5; et Iulinii Sγmbolas p. 46 ad similia Philostrati verba V. S. I, 25, 7: δτε ἀποτορνευοιτο περίοδον, ubi Mysemis etiam legeIulus; et etiam Ger. IIo rei Anima iv. p. 163. Metaphorae verbi τορνευε ιν alius est usus in ' Tlieoph. Simocattae Epist. IJ: η δἐ ρὶν λίαν σεμνῶς ἐτετόρνευτο. Codex 352. Supplem. et Ρalatii aus Kayseri ETETόρευeto, male. Facilis est utrilisque vecti confusio.

80쪽

δας. Scholiastes A: διατόρους, τὰς διατετορνευμένας. , ,Sed

recte Schneid. διατετορευμένας, ' vir d. ait, quocum quidem non facio. Sunt nέδα διατετορνενμέναι, compedeS Seu Ru-nuli rotundati, qui inas extremae partes Promethei crurum insererentur. Claudianus 19, 4: -Et solitos tardae passurus coinpedis ori es. Vel suerint διάτοροι πέδαρ, αι διαπείρουσαι , non traycientes pedes, cpioci nonnulli interpretes Opinantur, sed saxiun terebrantes, scilicet appeIuliculis acu- Initiatis quas Suinma vi malleator vulcanus per m P Tn mligebat. Brachia Promet iei fuerit ut sic annulis inclusa, noutriinsisSSue Inanus: φίλια ... gι χερσιν εγκρατεῖ σθένει Ῥαιστῆρι θεῖνε, πασσάλευε προς πέτραιοῦ.

cἔλλην, et pro nomine ra b relictum est spatiiIm vaculini. iiin oratio brevis sit omnino orενη, aug Ista, exilis ac copia carens, si in Periodicum orbem totainta fuerit, alio eocme onoro vocabuloriam nius ero ornalsitur. Nomen rao iteraun

μάτων) , G ciiν τινες τὰ των μειρακίων υπογαργαλέουσιν ωτα και κρότον ἔαυτοῖς ἐγείρουσιν ἐκεῖθεν, αλλὰ - νσωτηρίαν τοῖς ἀκροαταῖς ἐνθεῖναι ς ορτίδα ἐτίθετο l. ἀκροαταῖς *ροντίδα ἐτ. . Qitomodo potuit qορτίδα scribere qui inerant lectionem noverat Montacutius

17 Vulgo, των δε ἐς μῆκος προηγμένων ἐπιστολῶν

ἐασίρειν πη κύκλους. AB, εὶς μ. παρηγμένων ... τοῖς κ. SilinSi Πυρηm ... τοὐς. Et pro iζαίρειν scripsi ἐζαιρεῖν, Κayseri sequvius Notas Criticas p. 30. Saepius obtinet verbi utrilini Iepermutatio. Vetus lectio in Convivio Philonis c. 4, Σεὐκράτη δ' ἔζαίρω λόγου, a criticis stat nuperis correcta. Et in Aristidis Rhetorica L 2, p. 75 , nunc legitur bene: 'Oμηρονδε ποιητῶν εξαιρῶ λόDD. Ρhilostratus Her. p. 691 - 94:Παλαμήδην τε τον θεῖον ἐζαίρων ἄπαντος λόγου eum glossa εκβάλλω i. Ibi scribendum idαιρῶν. Nam legitur p. 604