장음표시 사용
81쪽
I 8 B, ἀγωνιστικώτερον γαρ ὴ κατά et A, κατὰ, editi κατ' ἐπιστολὴν η κατὰ ἐπεσταλμένα ἡ ξυγκεῖσθαι
quod vitilini errat Aspassi, qui hic tan*tur. Vide Vitam diis k 3. OL.. Vide n. 14. De vitandis periodis in epistola
simile praeceptum est Deinetrii Plial. 9 238: γελοῖον γὰρ το περιοδευειν, ἄσπερ Ουκ ἐπιστολὴν, ἀλλα δίκην γράφοντα ' καὶ Ουδἐ γελοῖον μόνον, ἀλλ' ὐιδἐ φιλικόν. 93 Vulgo, πλην εἰ μή πω. A, πλ. εἰ μὴ που. Hoemalui. Sitnilis varietas et in V. S. 2, 2, ubi, pro verbis πυτοῖτό πω λόγου εἴβιον nunc e litis id*ie recte, est που in nonnullis libris, etiam in eod. 1096. Grammatici severiores
λεῖν δέοι τὰ ἐπεσταλμένα ξ στρολ. 20 σαφήνεια δἐ αγαθὴ ἡγεμώνJ ,,Miixin te in epistola
principis non ine scribenda . Haec vi ovae tan int Aspasium.
82쪽
die non ineinini, inscripta καπηλίδι. F, τῆ αυTI: PraeceS- sit epistola si I. inscripta rvναικι ετέρα. Puto male scriptitu esse ὲrota pro ὲταψι , ut aliae sunt epistolae inscriptae γυναικι. ΠόρνI. γυναικι καπηλίδι. Si allain significare voluit seminain, αλλη potius oratio poscebat. Sic ter I ui lio 1 infra memoranduin erit μειρακίου ἐτέρω mutari veliin in M. εταίρω, non pro M. ἄλλ capi. Ac noluin est omnibus nomina F ερος ετυψος, ετέρα Λαίρα, passim esse perinutata.
εταίρου, Ploci contextus ipse invitis ouanunis codicibus reponi julyet. Confusio vocali lini ui et ε ut ille obtinet, ut si benesciunt, qui eritica1n faciunt emen latricein. Exemplo uno et altero utar. Longus I, 8: ἐκπέμπουσιν αυτους αμα ταῖς ἀγέλαις, ἐκδιδάξαντες ἶκαστα, πῶς δεῖ νέμειν προ μεσημβρίας,
πῶς δεῖ νέμειν κοπάσαντος καυματος. uli in e8Set in codice πῶς ἐπιμένειν, Curierius Permutatis permutandis edulit πῶς ποιμαίνειν. Sed est et alia varietas, πῶς ἐπινέμειν. Inde lacio, πῶς δει νέμειν. Quod esse vertim omnino vidῆtur. Sunt duo pascendi tempora ante et post solis calores, δεῖ νέμειν et ἔτι νέμειν. per se bona verin νέμειν repetitio fit melior pra addito. Et si saepe confunduntur at et ε, Saepe
etiarn ἐni et i τι. In Oraculis Sibyllinis 2, 29, ubi sύνεσις
ἔσται versum cla lusit, notavit pro sua clii gentia editor doctiss. esse Gίναισις in sibro scripto, ac pro Sua ertulitione priuiam in oυνεσις pro luci, ut alitia in συνεχέως. Ohus ol servationis si meminisset, non miaesivisset correctionein initii εἰς ῖν
83쪽
Heroica p. 487, ad Aesehylum Ag. 264, iii, i et Blouisiel Iliis videatur, colluto Iacobsto aci Icones p. 690. Heliodoriis p. 2:σωμάτων ἔτι σπαιρόντων, ἄρτι πεπαυοθαι τον πόλεμον κατηγυροίηντων. Aristaenetvs 2, 22: συγ χέουσα το ρεισμα ' - του δευτέρου σώματος, ἔτι κατηγόρει μηνίματα συζυγίας. Electum videtur verbum κατηγόρει de incitistria, a Philostrato, Pio exuernae sententiae Piasi praelia teret. 43 παρειὰ . . ωρος quul sit explicatur in Stephani Tliesauro ex thoc ipso loco.
νεότητα ἐπιποιουντα του ειδεr. Ibi Ka 'eri, coli. Iacobsio Lecti. Stob. p. II 55 et Iahn. Suvmlλ. pp. 57, 92. 3 ,,Venustatein assectat sopbista in eo, quod γῆρως ἐπὶ γραφῆ προσώπου γράφεσθαι se dicit, Uia In sigilrcti
Boinana lingua expriinere hie non licuit. In eo tamen unice hunis epistolae posita est venustas, UI; In usse pii Rileo Versione non potuinius. OL. selii licuit, inoclo scripsisset:,,ue ellia in insi inulent te sensi ob vultus simulationem. Siclusit diistiniis 21, 5, LI: ,, ter lietis simulationii in artes in- si inulatus est assectatae tyrannidis. - Co lex F, καὶ μὴ
sunt in amore illices, Ρmpertilis dixit. Ipse uiuita congessi
ad Philostrat ea Iler. p. 640: κειμένου γὰρ δὴ ἐν ὀφθαλμοῖς του ἐρῶν ' multa ad Nicetae Eugen. versiun 2, I 2I: Λι' ἶμμάτων γὰρ ὁνς φως την καρδίαν etiam ad Aristaenet. p. 710. Adde, si tanti esse videbitur, Camerarium Mise. 1, ; Barthium ad Cirin 133; Duportium Gnoin. Homer. p. 84; Valckenarium ad Hipp. 525; Iacobsiuin ad
Achilli. Tat. I, 9, p. 445. Basilius Sel. Theclae Vita p. 255:το κάλλος τῆς Θέκλης τοῖς του Ἀλέξάνδρου προσπεσὸν ὀτθαλμοῖς ἀνέφλεζέ τε ἔλον αυτὸν και επυρπόλησεν. . . . τοπὰρ των ἐρωντων τοsτο πάθος δρχεται μεν, ώς εἰπεῖν,
84쪽
les Tat. I, II: ἐξ ακοῆς ἐραστὴς ' ubi multa apposuit
Iii ' obsitis. In Desmarestit Insanis Fili laniis: hJe suis presilii trέpas Pour tin pisue runo eux cpie j'ai pris par roreille. Cornelius Psemiolo posteriore: ,,Et Lyso qui ra via a 'endit tant de nierveilles, Qv'elle suit presque enirer Pan Our Pur les oretiles. Eo iactus erat a nodo amator Erasimius in Si in oetitiae Epistola 36: Μελανίππην. . . ποθῶν, μηδε ὁ ναρ
ποτὲ το γύναιον θεασάμενος, αλλὰ μόνον ἀκούσας υπότινος ἄδειν αυτην θαυμαστῶς. Mi βεβλημαι την φυχην, μηδεν ἐα αυτῆς ἐκ των οφθαλμῶν αδικοτμενος. Verba εξ αυτῆς non reperi in eodice 352 Suppleui.; nec reperit
Myserus in Palatino I 55, e Is varietatem . IIaeeum communicavit perhumaniter. Procedit Erasinitis ineptiens: εἴτε Ουν
ιννος ἐστι την θέαν ὐγνοηκα. Pro ιννους, qtiod Itonsatisfacit, est in illis libris βραρος, *Iod nec Placere potest. Fere legerim: εἰτε ουν φρυνός ἐστι Αleiphro Fri 4: μεταφρυνου καθεύδειν αν ε Πομεν in o εἱλόμην). Et ipsa varietas βραχυς glossa videt ir norninis φρυνος, mutetiar modo in βάτραχος. Atiuam epigrainina quod ineditum esse philo: 'μίσθη κέττός Κότυός propono) τις δν ονκ ἰδεν, ματαπεισθείς' ωευ καλῶς ' ημεῖς δ' ἔμμασι μεμφόμεθα. Iungere lubet liliae de amicitia, ci vini sola sania excitavit, scripsit ad Niceph. Gregorain Thoauis Ma Ister extrema Epistola 8. in Normanniano Tlioinὶie opusculoriam g3 ntaginate, vel inter Elogia ante Gregorae Historiain: λανθάνεις δ', ευ ἴσθι, σαυτὸν φίλοις ως αληθῶς επιστέλλων, ου τουτ ῶν κατὰ
σε γενομενοις, ἀλλ' ἐδη πόὐρωθεν γεγονόσιν εο ἄρα μόνης τῆς *ήμης καὶ τῶν τῆς φήμης βελῶν, οἷς ημεῖς επὶ τ
Goῖτον ἐτρώθημεν και ουτως ἀξιουμεν σιέργειν τὰ σὰ, ως καὶ τοῖς εκ πολλοῖ σοι τὰ φιλικὰ ξυνημμενοις ἀμφις- βητεῖν εχειν τῶν Ισων. Proba liter Boivinus conjecit oυ τουτο νυν Pro Oυ -υg ἄν praestat tamen nil movere. δ CF, μαννικὸν , clinui non vulgato μανικον Praetuleriin. Plato quidein Phaedro p. 54: ώς δὴ τοι μαντικόν γέ
85쪽
. Philostratiis uit Hen p. 22. Se it nihil est divinationis .in uinore Pleni narriata pulchritinio excitaverit, insaniae potius alimitii ae vesanine.
I ,,Cod. Vatic. b halrit m αυτίυ. OL. sine leuaniate. F, τῶ αυτ ο, scilicet Aθηνοδώρ o. 2 CF, ἐπειδαν. Qitana cos inctionem chium Morelliana compeIuliose exhiberet, Olearitis etTore sueto ἐπειδὴ sci ipsit, a me jam conectiis ad Plani ulem P. 526. Lucialius D. Meri 6:ἐπειδὰν κοιμασθαι δέοι. Codex 2956, δέη. Qiuul orate litum παριόντες nautavit in παριόντας Οleamus e Vaticano b. Est accirsativus et in F. - Pro του Ἀθηναίων δῆμου, t των ζ θ. δ. in CF. Poterat recipi uterqtie articinius, qviril in tetili biis fieri saepe non incommutuin est: Vi l. ad Ep. 24, n. I 0; 2b, n. d. Sed mihi ipse aiietor sitit seipiendiis, ei yis Flant similia veri u ile Lolliano V. S. I, 23, I,
S. 2, 2, ουτος προυσrη μεν και του Αθηναίων δῆμου rquae est Iectio collicis 1696, ad litis in liuirgilio vocabulis καὶ τos ab altera Inanii eaqite cloetii. - Multium sibi platidit Olearius, quoil colon posuerit post δῆμον. Sed si sic Plutostratus voluisset seinbere, addidisset, opinor, copillam: 1 6s δῆμον ' και τοσουτ o G. 3) -Plausores Pintos Graecis Boiiuinisqite oratoritura, cluales Laudirenos passim vocat Plinius j linior I 2, l4, 5J, notissi uitim; victeri te possunt min in rem ol servata Cresol
86쪽
serit in ΡΨiedro Plato, vel disserentein Socratein inducit. OL. Vulgo, συ ει και ἐρῶντι. F, σοὶ δἐ ἐρ. Ρtaiestat clativiis σοι. scilicet doκεῖ. De verbo χαρέζεσθαι multus est Bilhn-ken. Mi Tirnaei glossam: χψρίζεσθαι. .. ιδίως ἐπὶ αφροδισίων. Ad de Elchstae it. Quaest. philol. P. 58; Κoeli. Observ. ad Tim. Lex. P. 57. 23 ,,Lais meretrix famosa qime scilicet non assectilin,
thaeus 2, 18: ora o- εἶσί. Latini fuisse et vixisse cliclint. Ρlmitus in Pseiviolo A. I, se. 3: mortuus rat pii fuit; qui
est vidua est. Hinc patet epistolae acumen. Graeci, in piit, qui nihil si1nt, h. e. natici, dum vivunt hoc enim est rarest, quid emini, clina non amplius emini ' hoc est, ubi Inorimitur.
UL. Non cepit epistolae acimnen Olearius. Ρhilostratiis non Graecos pungere viili, sed Clutritonein. Qui nunc nihil es, quum sis tamen solii in vivis , quid eris, cpium jam non fueris qiiiiin non fueris in vivis qui vivus ac sentiens despiceris ae pro nihilo haberis, speras ne te laiulatores nancisci post interitum posse Usus est in sententia generalin itinero Plurali; siligulari poterint uti. Utrii nudi e numerii in
87쪽
exemplis illustrat aci P inetlictim 272. Biirgestus, allato etiam Mosehione Stobaei Tit. I 4, 9: πιν ἄρα τρανος αυος αν- θρώπων οδε, Uς τον πέλας μἐν νουθετεῖν βραχυς πόνος. Qito in loco tam nitido vult rescribi τους πέλας, vul elicet Elnasleii regillae tenacior, cpii ait Me deae versum 85, Ne Πας τις αυτὸν του πέλας μῶλλον φιλεῖ, conten lit dixisse
veteres oἱ nέλας, non ὁ πέλας, et opthnorum scriptoriunlocos tam perversae opinioni repugnantes corriaptos esse sitspicati tr. Elmsteium consitavit Herinanniis in Diario CIassico t. Is, P. 288. S. Ei ipiricus A lv. est. k 89: τῆς ἱκάστου διανοίας ἀσυμφώνους ἐχουσης τὰς κρέσεις προς την του πέλας. Qui qui leui mox g I 27. suo vire dixit nρος τους πέλας' ubi vide Fabriciuan. Alictor Philopatriclis e. 16:ἐὰν κτάν5ς τὸν πλησίον ' tibi Ville notas. ΕPisTOII. 9.13 Cogitat Casanova de Nestore, poeta illo milieulo qui Iliadem λειπογράμματον ' composuerat. Hariolari talia nil vetat. Vaticanus b Ole imi inscrti it epistolain ἔταίρω τινί.
23 η τὸ ξδη η τὸ ἔτιJ ,,Sensus est: sicus istas verno
tempore missas vel superesse crectituraim Nestora ex superioris anni oπώρα, et sic n iratiirmin τὸ ἔτι, quod taurilsu conservari potuerint; vel ree litiiriam eas modo natas, et sic miraturit m τὸ ἐδη, cpiod jam venerant: nempe acleo illae praecoces, ut clubium videretiir an recens natae, an ex priorem esse superstites sint. OL. Sic itulit circa advethia Sirmio
πρότερον ἐγο περιῆν ἁπάση ρώμη και μηχαναῖς ἐκκλίνας
ρωσυνην, ουτε νυν υμεῖς ἐμου κεκρατήκατε ' ἀλλα θεῖον
ἄρα ἐν και τὸ μ πω τότε και τὸ νυν ἰδη. Similis etiam
Vetturii lusiis ile Bossueto dicentis, cpitin lite vix annom Basexdecini a lolescentulus concionaretiir ut pie hora noctis undecima, se uun*Iam uirili vi me qui concionaretur et citius et
tis erat et mann. rescribere non diibitavi. Plinius lib. XIII. Diuitiam by
88쪽
k 34, tibi de punici mali variis generibus: apyrenirin, e ilignosus niιcleus abest; sed candidior ei natura, et blandiores sunt aes ii, nisinusque amaris distincti membranis. Nempe πυρὴν nucleus est. Unde ἀπύρνον, quod nucleo caret. Negari tamen non potest Latinos apyrinum dicere messia eorrepta, quasi Graecis esset ἀπύρινον. Fide Martiat. lib. XlII. Epigrr. 42 et 43. Quos unitari posse Philostratum; genui- naui te adeo lectionem esse απυρίνους οim nemine contendere velim. OL. Psellus in meis Anec totis t. 3, p. 224 πυρὴν, οστοῖν ελαίας. Est et aliori in Ductuum nucleus
Lexieon Bolanicum ibid. t. 2. p. 404: πυρρὴν sic et Codex II 82. in loco Ρselli , tiῖρενικως, το τῆς ἐλαίας ὀστουν πυρρῆνες δε καταχρηστικῶς και τὰ τῆς σταφυλῆς γίγαρτα καὶ τὰ των ροιῶν. Non dubitavi Oleario parere. Fuit et apyrinum oti in in Ρlinii editionibus, quod correxit Harduinus
bonis usus eo litibus. Loci Martialis ci 1orninus emendentur metratin impedit. Pravae pronunciationis testes minebunt.
Si bene notavi, est in F dπυρήνους ροιὰς, certe ροιάς. Moschopulus IV σχ. P. Iss: ρόα παρς Ἀττικοῖς ἡ κοινω ροῖδέα ' ενιοι δἐ ρόαν μεν λέγουσι τον καρπον, ροιὰν δεωδ δένδρον.
2) ,,Sensuin hunc esse puto. Optat ut pascatur hoc pabulo, eo laetitiae et voluptatis sensu quo vinum tabitur, non mams tamen eo inebrietur Uian pastu UIOcumque i ebriari solemus, quod Praestitisse vi lent Ir apyrena, gluttivino non dissimilia, dissimilia inebriandi virtute. OL. Sensum hunc esse puto. Quiun alimentis fiolidis vesceris, dulcibus illis malis utaris pro vino; quippe quae liquorem sundunt gratissimum: wium vero ebrius vero vino saeris, jam illa mala imi sint pro cibo; nam eorum vinuin vinum est notnine tenus, et plus liabent Piod edatur quam cpiod potetur.
EPISTOLA 11.13 ,,Diocles varios invenio, tragicuin nullum. ComicuIn Allienaeus allegat, etc. OL. Non lo*iitur auctor de Diocle tragico poeta, sed actore tragico. Niim τραγωδος est Proprie tragoeilus actor, non τραγωδοποιός. Quod isscrimen etsi non ubique observetur, nihil est causae cur nunc a Proprio nominis Sensu recedatur.
89쪽
lostratiis καν non vi-1Met iudicativo. H. Stephanus The- satiro sub Lασκαίνω, varium ejus vel bi reminen in hac et semienti sententia tractans, reponit εἰ και ... δοκεῖ, Uaod reponit etiam Iacob sitis ad Iinagg. p. 285. Sed relici ii vul-mtatu, e qua sensus oritur valde pro bilis.
3ὶ διενοίτων θίλγοντες μικράς τε και μείζους πόλεις, τον υρ νεως και ει τρου τρόπονJ Similia dixit de Prodico V. S. 1, p. 483: περιφοιτῶν τα αστη και θέλγων αὐτὰ τον Ῥρνέως τε και Θαμτρου τρόπον. Ibi Kaysen
Θετταλοι σοφίας ημέλουν, ἀλλ' ἐγοργίαζον ἐν Θετταλία - μικραι καὶ μείζους πόλεις ἐς Γοργίαν ὁρῶσαι. Ρlato Apol. 3:gρά τε Ουν ἀλλήλοις εἰ πώποτε η σμικρὸν η μέγα ηκουσέ
90쪽
5) Quum Morellus inscitis omisisset nomen QA, Uio lexhibent Aldina et Genevensis, Olearitis, Morellum illiceIntiniani sequutus titililigentitis, ad κατὰ την e praecedentibiis ἰδέαν subaudiebat, quod ipsitin versioni liitinae debebat. Viden. I 6, ad Ep. l. 6) ὁ του Γρυλλου est Xenophon. Philostratus V. S. I, 12: τὸν Γρυλλου εινο λῶντα. Ui,i cle glossemite consentio serine clivi KaNero. Brevior sui et obscurior ad Simoinuaui p. 280. Qito I uie olim retinebat a glossemate B-νog δντα itelendo raritas erat Periphraseos ὁ Γρυλλου, qua Xenophon non satis Perspicue designatiis videbatur. Clernens
Alex. Protr. 6, 9 Ii: πόγεν ἄρα ὁ του Γρυλλου σοφίζεται; etit praecessit Ruo Iῶν ὁ Ἀθηναῖος, ut in periphrasi
nil sit dissicilitatis. - Se i ut est argutari , et praesentis Epistolae locus me male de loco Vitarii ni Sopli. dubitasse omnino evincit.
γ Προδίκου φακλέαJ -Vide ait Vitas Sophist. Pro eur. n. 29. Adde Vitam Priuiici fib. I, 12J . OL. Fatalla Her ensis Prodicia exstat in Xenophontis Meni. 2, i, 2 l. 8ὶ οι κατὰ Θετταλίαν 'EλληνεςJ Vide locum Philostrati
sed est ἐν οἶς inter quos, videlicet Graecos quos comprehendit eollectioin 'ρομπὰν 'Eλληνικόν ' est pie suntaris usi tota Προς το σημαινόμενον. Ρraepositio iν liac significatione fremIentiminia, cle cima Bilines. ad Prometh. 450. Etiam Latini suo in sic usi. Minittilis Felix 3: ,,is se in pueris victorena ferebat Ad le Hovenit Epistolairi post Miniitium Luulneriantun P. 298.